Ang Ex Ko

"Kumusta ka na?"

The private message was unexpected. And so was the surge of excitement she felt. She tried to calm her nerves as shesent her reply.

"I'm good. Ano'ng nakain mo't nangumusta ka bigla?"

"Nakita ko ang post mo."

"Oh. That. Ok. Well I'm good. Salamat."

"Wag mo na istress ang sarili mo dahil sa mga taong hindi marunong magbayad ng utang. Balato mo na lang yun."

"Hehe. It's not about the money naman eh. Pero tama ka, hindi worth it. Ikaw, kumusta?"

"Ok lang. Dito pa rin sa barko."

"I know. I saw your post too."

There was an awkward moment of anticipation for his reply. Hindi niya alam kung bakit pero magaan sa pakiramdam na nagcha-chat sila na parang hindi ilang dekada ang pagitan mula ng huli silang nagkita.

Si Alan.

Ang lalakeng nakasalo niya sa maraming "una" sa buhay niya. Unang boyfriend. Unang halik. Unang minahal. Pero ito rin ang nag-iisa at unang lalakeng iniwan at siguro, nasaktan niya.

Magkaibigan sila. Magkapitbahay. Same old story. Tinukso sa isa't-isa. Hindi naman siya niligawan nito. In fact umiwas pa nga sa kanya nung una. While she didn't realize that she has fallen for him until he stayed away.

Akala niya nawalan na nga siya ng kaibigan, hindi pa marireciprocate ang feelings niya. Pero bigla na lang siya nitong hinalikan nang isang gabing nagkasalubong sila sa madilim na parte ng daan. And just like that, naging sila na. Walang ligawan. Walang I love yous. Walang flowers or chocolates. But she knew, she felt, that he loved her as much as she loved him.

Pareho silang college nung mga panahong yun. Magkaiba man ang pinapasukan, hindi ito pumalya sa pagsundo sa kanya. Masaya na siya sa ganung set up. Hindi siya naghihintay ng kahit ano galing dito. Alam naman niya ang sitwasyon ng pamilya nito. Ulila sa ama, ang ina lang at isang kapatid nito ang sumusuporta para makatapos ito. At kahit noon pa, sigurado siya na matutupad ang mga pangarap nito para sa pamilya.

Pero kahit sigurado siya na kasama siya sa mga pangarap na binubuo nito, at kahit sigurado siyang mahal niya ito noong mga panahong iyon, sigurado rin siya na hindi ito ang lalakeng gusto n niyang makasama sa buong buhay niya.

Somehow, she knew from the start that their relationship is bound to fail. And she was going to be the reason why.

The walk down memory lane stopped when she received his reply.

"Ah. Oo, kakasampa ko lang ulit. Nami-miss ko nga ang mga bata."

"Sakripisyo talaga malayo sa pamilya. Pero di bale, di mo naman kikitain dito ang sinusuweldo mo diyan."

"Yun lang. Pero minsan nakakaburyong din ang lungkot."

"Eh di ipon lang ng ipon para pag hindi mo na talaga kaya ang hirap at lungkot sa barko, puwede ka magnegosyo na lang."

"Ganun na nga plano ko."

"Good."

Then there was nothing else to say. Hindi na niya alam kung bakit after years na wala silang communication, parang wala man lang silang mapag-usapan ngayon.

Hindi katulad noon. Parang hindi sila mauubusan ng topic. Kahit ano lang.

Siguro nga masyado nang malawak ang naging espasyo sa pagitan nilang dalawa. And she didn't know how to bridge that distance. Or if she should.

She was about to type her goodbye when another message from him popped up.

"Tinitingnan ko ang picture mo. Maganda ka pa rin. Hindi nakakasawang tingnan."

She felt warmth enveloped her. Para kay Alan noon, maganda siya. Kahit para siyang tikling. Payat. Maitim. May pimples. But he was not that handsome either. Napatawa siya.

"Asus. Pero sabagay, kumpara naman noong dalaga pa ako, mas mukha na akong tao ngayon hahaha."

"Maganda ka naman noon at ngayon."

"Hehe. Kahit kelan tamang bola ka."

"Walang dahilan para bolahin kita noon at ngayon."

"Oo na nga."

"Naalala ko nung college pa tayo. Pag sinusundo kita sa school. Yun ang isa sa mga pinakamasayang alala ko."

"Hehe. Malamang. Kasi susundo ka lang tapos libre halik at hipo ka na. Hahaha."

"Hahaha. Kasama na yun. Pero higit pa sa halik at hipo, mas masarap sa pakiramdam na nakaakbay ako sayo habang naglalakad lang tayo pauwi."

"Yeah. I was happy too."

"Akala ko noon hindi na matatapos yun. Kahit ayaw ng papa mo sa akin."

"Alan."

"Akala ko nga tayo na eh. Kaso nagmadali ka masyado."

"Hindi ako nagmadali. Hindi ko lang gustong maghintay."

"Bakit?"

"Sorry. Kung nasaktan kita noon. Sorry kung hindi man lang ako nakipaghiwalay ng personal."

"Araw ng kasal mo, hanggang isang buong linggo pagkatapos mong ikasal, lasing ako. Hindi ako makausap ng matino ng kahit sino. Kahit ni Gie."

"Maganda pa rin naman ang nangyari sa mga buhay natin after our chapter. Im sorry that I've hurt you by not saying goodbye. But I'm not sorry that I made that choice."

"Naramdaman ko naman na minahal mo ako eh. I don't need your sorry now. But I need your reason why you left."

"There's no reason. I just felt it was the right time to leave."

"Anlabo mo."

"It's been years Alan. Don't you think its far too late to ask for reasons?"

"Have you ever heard of the word closure?"

She sighed. Siguro nga kailangan nila nun. She typed her reply.

"Alam ko kasi marami pang pangarap ang nanay mo. At alam ko namang kahit wala siyang sinasabi, hindi niya tanggap na may girlfriend ka na nung panahon na yun. At siguro nga natakot din akong marinig na ayaw nila sa akin. Kaya inunahan ko na yung takot ko. Again I'm sorry if you were hurt."

"Akala ko aalis ka lang pero babalik ka pa rin. Na tayo pa rin. Pero sulat na lang na nakikipaghiwalay ang ipinadala mo."

"Nagka-girlfriend ka rin naman agad after natin."

"1 year after mong ikasal. Saka ko pa lang naisip na kailangan ko na rin mag-move on. I did. But I never got over you."

"You just wanted closure. Now you have it."

"Ikaw ang naging inspirasyon ko Sam. Kung bakit narito ako ngayon. Naaalala mo, lagi kong sinasabi sayo, one day, irirespeto rin kami ng mga tao dahil magkakapera din kami."

"And you've done it."

"Pero lagi pa rin akong bumabalik sa panahon na kasama kita."

"Hahaha. Di ka lang yata maka get over na hindi mo ako naikama eh. Sabagay, trophy para sa inyong mga lalake pag virgin ang babae."

"Kung naikama kita nun siaiguruhin kong hindi mo na ako iiwan. Naalala mo nung natsismis tayo dahil na rin sa hipag mo, na me nangyari na siguro sa atin? Sa halip matakot ako nung tinatanong ako ng mga kapatid ko ang sabi ko papanindigan naman kita."

"Sira. Kaya pati ako nasaktan ni kuya. Kaya sabi ko ipadoktor nila ako para malaman nilang sinungaling yung hipag ko."

"Naaalala mo pag sinusundo kita, dun tayo dumadaan sa may bukid. Tapos dahil mini skirt ang uniform mo, pag nasa madilim na tayo, isasandal lang kita at itataas ang isang binti mo, tapos makakapa ko na ang harap mo."

"Hahaha, sabi ko nga di ba, kaya ansipag mong sumundo. Kasi may kasamang hipo."

"Oo na. Pero mahal na mahal kita noon Sam. Pag hinahalikan kita, pag niyayakap, higit pa sa libog ang nararamdaman ko. I was happy."

"You were the first man who kissed me all over. Isip ko noon kapag hiningi mo lahat papayag ako. I loved how you kiss. How you touched me"

"Naalala mo nung hinila kita sa banyo nina ate? That was my first cum outside your pussy. Pakiramdam ko nun nakalutang ako sa sarap. Yung kinikiskis ko lang ang burat ko sa ibabaw ng panty mo pero ramdam na ramdam ko ang init, ang singaw na nanggagaling sayo."

"Oo. I came too. Sobrang kiliti nung clit ko habang kinikiskis mo. Nauna pa ako sayo labasan nun."

"Namimiss ko ang pagsuso sayo. Your rack was perfect for my hands. Just enough to cap them and mold them. Gustong-gusto kong palabasin ang inverted nipples mo by licking them with my tongue. Sarap na sarap ako susuhin ka."

"Yeah. Kapag dinidilaan mo na ang dalawang utong ko, lumalabas na, naninigas na."

"Oo. Tapos pag isinubo ko na sabay nang paghimas ko sa hiwa mo, sarap pakinggan ng halinghing mo."

"Ikaw lang ang gumawa nun sa akin. Yung mapalabas lahat ng init sa katawan ko na walang penetration."

"First boyfriend mo ako. Sobrang proud ako na ako ang una mong minahal. Kaya mahal na mahal din kita nun Sam. Ipinangako ko na hindi tayo lalampas pa sa ginagawa natin kasi gusto ko virgin ka sa honeymoon natin."

"But you loved every inch of my body. Kissed every nook and curves. When you first kissed me down there hiyang hiya ako kasi kakaihi ko lang nun hahaha."

"I loved your smell Sam. Kung hindi ko nakontrol ang sarili ko, kalilimutan ko ang promise ko na hindi kita gagalawin. I wanted to fuck you crazy. Walang kasing sarap ang hima mo Sam."

"Hahaha. Langya, dekada ang binilang bago tayo nag-chat, kahit fb friends tayo hindi naman tayo naguusap, tapos ngayon, sex chat ba ito? Hahaha."

"Hindi naman. Biniro mo kasi ako na halik at hipo lang gusto ko sayo noon kaya lagi kita sinusundo. Kaya ipinaalala ko lang sayo yung moments natin."

"Wala naman tayong ibang moments. Puro ganun lang. We never went out on a date."

"Estudyante pa lang tayo pareho nun eh. Alam mo namang sakto lang lagi para pamasahe ang baon ko."

"Sabi ko nga. Di naman ako naghanap noon. Kontento na ko na sinusundo mo ako sa school, dumadalaw sa bahay kahit galit sayo ang papa hehe."

"Hindi naman ako takot sa kanya. Naiintindihan ko naman. Tsaka kasundo ko naman mga utol mo."

"You were my first boyfriend ALan. At kahit hindi tayo nagkatuluyan, I would always keep a space for you in my heart."

"You're my one great love Sam. Kahit nasaktan mo ako for leaving me without any explanation, I never stopped loving you. Until now. I still think of what could have been if it was me and you."

"If it would make you feel better, I was not the one who got away Alan, you were. But at that time, I knew I can't keep the relationship going. At kahit may mga what ifs ako sa desisyon ko, I don't want to turn them into regrets now."

"Thank you. You were my inspiration then. And you would always be the reason what I've become now."

"Just be happy Alan. Keep Gie happy. She was there when I was not. Love her."

"First and last chat na ba natin to Sam?"

"I guess."

"I love you Sam. Will always do."

"Pagbaba mo ng barko, kiss Gie and your kids for me
Alan. And please, call me Tita Sam now, I am your wife's aunt, remember that. Let this be the goodbye I failed to say to you years ago."

And she went offline.

A/N: No sex scenes. No heartstopping dialogues here. Just a simple story I feel like sharing.

And to those who sent their feedbacks through PM, thank you so much. Sorry but I can't reply to some, possibly due to their account setting. But your time and effort are much appreciated.