Ang Sinumpaang Salaysay ni Aling Rosing

Masaya kami ng bumisita dito sa atin ang bunso naming kapatid na si Robert, kasama ang dati'y kasintahan palang.
Si Cecille.
Matagal din siya sa maynila bago siya nakabalik dito sa probinsya.
Sa aming magkakapatid na apat ay siya lang ang nakapagtapos ng pag-aaral.
Maganda ang naging trabaho niya sa maynila kaya buong akala ko ay nakalimutan niya na kami dito.

Ulila na kaming magkakapatid, ang dalawa ko pang kapatid na sina Rogelio at Rosenda ay may mga asawa na rin.
Ang asawa ko namang si Jose ay kamamatay lang noon ng ipanganak ko ang bunso naming si Melissa.
Naging miyembro siya ng NPA at namatay ng mapalaban sa mga military.
Kaya marahil bumisita si Robert ng malaman niya ang nangyari sa asawa ko.
Patay na ang magulang namin, ang lolo nalang namin ang kasama namin.
Si loloteryo.
May sarili siyang kubo sa bundok, sa gubat.
Paminsan-minsan ay bumababa siya ng baryo, lalo na nang malaman niyang nagbalik na ang paborito niyang apo.

Sa aming magkakapatid ay si Robert ang pinakamalapit sa kanya.
Kaya ng pumunta ng maynila si Robert ay sa bundok na siya tumira dahil nagkaasawa na kami lahat.
Tuwang-tuwa siya nang makita si Robert.
Nahihiya pa noon si loloteryo ng ipinakilala siya kay Cecille.
Likas na kay Cecille noon ang pagiging magiliw, madaling makitungo sa ibang tao.
Dahil maganda, maputi at laking maynila, naging usap-usapan siya sa baryo.
Ang mga kalalakihan ay inggit sa kapatid ko dahil kay Cecille.

Napansin ko na rin noon na maging si loloteryo ay iba rin kung makatingin kay Cecille.
Masaya si loloteryo pag kasama sila Robert at Cecille.
Doon ko lang nakitang ganon kasigla si loloteryo.
Ang mga ngiti niya habang nakatitig kay Cecille.
Binalewala ko lang yun noon.
Matanda na masyado si loloteryo, samantalang alam ko may pinag-aralan din si Cecille.
Likas lang kay Cecille ang pagiging magiliw sa ibang tao noon.
Kaya kahit kinutuban na ako noon pa ay pinagwalang-bahala ko lang.

Kaya laking gulat ko ng umagang yun.
Namalengke ako, si Cecille lang ang naiwan sa bahay dahil si Robert ay umalis din ng maaga.
Tulog pa si Cecille ng umalis ako, kaya laking gulat ko nang matapos akong mamalengke at makauwi.
Pagpasok ko ng bahay ay makarinig ako ng mga ungol.
Pagsilip ko ng higaan nila Cecille ay nagulat ako sa nakita ko.
Hindi ako makapaniwala, si loloteryo nakapatong kay Cecille.
Hindi ko lubos maisip kung paano nangyari na si Cecille kinukubabawan ni loloteryo.
Tandang-tanda ko pa na pang-itaas na t-shirt na lang ang suot ni loloteryo, ang short ay nasa sahig na.
Si Cecille naman ay nakataas ang suot hanggang dibdib, at ang suot niyang panty ay nakababa hanggang tuhod sa isa niyang paa.

Di ko pinanood ang ginagawa nila.
Lumabas uli ako.
Pinaramdam ko na dumating ako, nag-ingay ako para marinig nila ako.
Kunwari hindi ko nakita ang ginagawa nila.
Narinig ko na lang ang kalabugan.
Nakita ko si loloteryo tumalon sa bintana na nakahubad bitbit ang short.
Pagkatapos niyon ay hindi ko na muna nakausap si Cecille.
Hindi ko alam kung paano magsusumbong kay Robert.
Malaking gulo at kahihiyan pag may ibang makaalam.
Kaya minabuti kong ilihim na lang lahat ng nakita ko.

Naging tahimik si Cecille, wala nang kibo.
Nawala rin ang pagiging magiliw niya sa ibang tao.
Palagi siyang balisa, nakita ko pa nga siyang umiiyak.
Si loloteryo naman ay palagi nang nasa bahay.
Hindi ko alam kung anong nangyari at nakita ko sila sa ganong sitwasyon.

Hanggang nagpaalam na si Robert na babalik na sila ng maynila.
Nagulat daw siya at kinukulit na daw siya ni Cecille, bigla ay nagmamadali nang bumalik ng maynila.
Alam ko ang dahilan kung bakit nagmamadaling makabalik na ng maynila ni Cecille.
Pero nanahimik na lang ako. Sinarili ko na lang noon ang nakita ko.

Nalaman ko na lang sa mga sulat ni Robert na buntis si Cecille.
Nagpakasal sila.
Nang manganak si Cecille ay lalake ang naging anak nila. Pinangalanan nilang Carlo.
Sa mga sulat ni Robert ay lagi niya kaming pumunta ng maynila.
Gusto niya ay isama namin si loloteryo. Gusto ko rin sana pero ayaw ko magkita uli sila Cecille at loloteryo.
Pero nalaman ni loloteryo.
Nakuwento ng panganay kong anak na si Melinda na pinapupunta kami ni Robert ng maynila.
Kinulit ng kinulit ako ni loloteryo. Wala na ako nagawa.

Inabot na ng tatlong taon bago kami nakapunta ng maynila.
Pagdating namin ay ramdam kung ayaw sa amin ni Cecille.
Panay ang iwas sa amin ni Cecille kaya si Robert lang ang nakakausap namin.
Hanggang isang araw ay narinig kung sumisigaw si Cecille.
Agad kung pinuntahan ang kubeta na pinanggalingan ng sigaw ni Cecille.
Nakita si Cecille na nakatapis ng tuwalya, tumatakbo galing ng kubeta.
Paglapit ko ng kubeta, nakita ko si loloteryo namamalipit sa sakit habang nakahawak sa ari.
Naisip kung tinuhod ni Cecille si loloteryo.
Hindi ko alam kung magagalit ako, kasi kasalanan din ni loloteryo.
Ilang beses ko rin siyang nakita lumalapit kay Cecille. Mula niyon ay lalong naging masungit sa amin si Cecille.
Kaya kahit wala pa kaming isang linggo, nagpasya na akong umuwi na ng probinsya.

Sa terminal ng bus, hindi kami kaagad nakasakay.
Naubusan kami ng masasakyan na bus. Kinabukasan pa kami makakasakay.
Nagpaiwan ako sa terminal para hindi kami maunahan sa bus.
Madami rin kaming dalang bagahe.
Iniuwi muna ni Robert si loloteryo para makapahinga ng maayos.
Alam kung magagalit si Cecille pag nakita niya pa si loloteryo.
Ang alam niya ay nakaalis na kami.