Ang Sinumpaang Salaysay ni Aling Rosing (karugtong)

Hindi ako makatulog sa maaari pang mangyari sa pagtulog pa dun ni loloteryo.
Kinabukasan, matagal bago nakabalik sila loloteryo.
Paalis na nga ang bus ng dumating sila.
Hanggang sa nakauwi na nga kami ng probinsya.

Nagulat ako nang wala pang tatlong araw mula ng makabalik kami.
Sumunod sila Robert kasama si Cecille at anak nila.
Sabi ni Robert ay gustong humingi ng tawad ni Cecille sa hindi kagandahang pakitungo sa amin.
Nagkausap daw sila ni loloteryo nung gabing bumalik si loloteryo, nung maubusan kami ng bus.
Hindi ko alam kung ano ang pinag-usapan nila loloteryo at Cecille.
Nagtaka ako sa biglang pagbait ni Cecille.
Muli siyang naging magiliw sa amin, kagaya noong una namin siyang nakilala.
Lalo kay loloteryo.
Napansin kung hindi na siya umiiwas, bagkus ay siya pa ang lumalapit para kausapin si loloteryo.
Hindi ko alam kung ano ang nangyari nang natulog dun si loloteryo, kung ano ang napag-usapan nila.
Nagdududa lang ako sa biglang pagbabago ni Cecille.

Habang nandoon sila ay nagpunta kami ng beach na nasa kabilang bayan.
Bukod sa amin, sumama rin ang mga kaibigan ni Robert.
Nag-inuman sila sa beach.
Ako ang nagbantay sa mga anak ko at anak nila Robert.
Malayo si Cecille sa asawa niya na nakikipag-inuman.
Nakita ko nang lapitan siya ni loloteryo.
Hindi ko alam kung ano pinag-uusapan nila.
Abala ako sa pagtingin sa mga bata.

Nang balikan ko tingin ay wala na sila sa kinauupuan nila.
Nakita ko na lang si Cecille na nasa dagat.
Si loloteryo ay palusong na rin sa dagat.
Hindi na umalis ang mata ko sa kanila.
Alam kutob akong may gagawin sila.
Gusto ko sana sabihin kay Robert, pero lasing na sila ng mga kaibigan niya.
Nagulat na lang ako nang lumubog bigla si Cecille.
Narinig ko pa ang boses niya nang mawala siya sa dagat, parang hinila siya pailalim.
Hinanap ko si loloteryo, pero hindi ko na rin nakita.
Nakito ko na lang nang sabay silang lumutang, may kalayuan na sa lugar namin.
Malayo sila kaya hindi na pansin ng mga kasama namin.
Nakayakap si Cecille sa balikat ni loloteryo habang nagpalutang-lutang sila sa dagat.
Matagal sila sa ganong posisyon habang sumasabay sa alon ang katawan nila.
Palayo ng palayo sila hanggang sa mawala nalang sila.
Hindi ko sila masundan dahil binabantayan ko ang mga bata.
Hindi rin ako makapagsumbong kay Robert dahil lasing na sila ng mga kainuman niya.

Maggagabi na ng magkayayaan ng umuwi.
Hindi na nagawang magtanong ni Robert kung nasaan si Cecille sa kalasingan.
Nakasakay na ako sa service namin ng makita ko sila loloteryo at Cecille.
Pinauna ko na sila at nagpaiwan ako.
Gusto kong sundan sila loloteryo.
Nagulat ako dahil nakahubad si loloteryo habang naglalakad.
Si Cecille ay t-shirt lang ang suot.
Bakat ang suso niya at puwet kaya alam kung walang suot na panty.
Alam ko na agad ang tinatahak nila.
Malapit nalang ang kubo ni loloteryo.

Habang naglalakad ay biglang huminto sila.
Natinik ang paa ni Cecille.
Pinilit pa ni Cecille lumakad kahit pakiang-kiang at nahihirapan.
Nagulat ako nang biglang buhatin siya ni loloteryo.
Hindi ako makapaniwala na kayang buhatin ni loloteryo si Cecille.
Nakaya niya si Cecille hanggang makarating sila ng kubo.
Hindi nila alam na nakasunod ako sa kanila.

Nagmamadali ng ipasa¶k ni loloteryo si Cecille sa kubo.
Hindi ako lumapit ng kubo.
Alam ko na ang gagawin nila.
Nagpahinga muna ako dahil malayo-layo rin ang nalakad ko.
Naririnig ko ang mga tawanan nila habang kumakain, rinig ko din ang boses nila habang naghaharutan.

Uuwi na sana ako nang makita kung lumabas si loloteryo.
Agad akong nagtago sa likod ng puno para hindi makita.
Tinatawag niya si Cecille para lumabas din.
Lumabas din si Cecille, hubo't hubad na rin kagaya ni loloteryo.
Binuhusan ni loloteryo ng tubig si Cecille ng galing sa balon na katabi ng kubo.
Napatili si Cecille dahil sa lamig ng tubig.
Nagpipiglas pa si Cecille pero nayakap na siya ni loloteryo kaya wala na siyang nagawa ng buhusan pa uli ng tubig.
Gumanti si Cecille at binuhusan niya din si loloteryo.

Kahit ayaw kong panoorin ay wala akong magawa.
Hindi ako makaalis sa pinagtataguan ko, baka makita nila ako.
Kahit gabi ay kitang-kita ko habang sinasabunan ni loloteryo ang buong katawan ni Cecille.
Maliwanag ang buwan, wala silang pakialam sa paligid.
Ang alam nila ay sila lang ang nasa gitna ng gubat na yon.
Hindi nila alam na kitang-kita ko lahat ng kababuyang ginagawa nila sa kapatid ko.

Nang pumasok na sila ng kubo ay dun lang ako nakaalis.
Hindi maalis sa isipan ko mga nakita ko.
Sukang-suka ako Cecille.
Diring-diri, hindi maisip kung paano niyang nagawang pumatol sa lolo namin.
Masyado nang matanda si loloteryo.
Kaya desidido na ako magsumbong kay Robert.
Para matapos na ang kawalang-hiyaang ginagawa sa kanya ni Cecille.

Pagdating ko sa bahay ay sinabi ko lahat sa kapatid ko.
Wala na ang kalasingan ni Robert.
Hindi siya naniwala sa akin.
Sinabihan ko siyang puntahan niya sa kubo ni loloteryo.
Kahit ayaw pa niya nung una, pinuntahan din niya.
Tinungo niya ang kubo ni loloteryo.
Takot na takot ako sa maaring mangyari, pero kailangan matapos na ang kababuyan ni Cecille.

Hinintay ko ang pagbalik ni Robert.
Gabi na ay wala pa rin siya.
Kinabukasan ay wala pa rin siya.
Nag-aalala na ako kaya pinuntahan ko rin ang kubo.
Pagdating ko ay walang tao sa kubo.
Magulo at nagkalat ang mga gamit.
Napansin ko ang itak ni loloteryo nakatarak sa kawayang higaan.
May bakas din ng dugo.
Pero walang ng tao.
~Fin~