Angel In Distress (2)

This is a work of fiction. names, places, events and incidents similar to the story are purely products of the writer's imagination.

------------------------
SA PAGPAPATULOY
------------------------

PAKIRAMDAM KO SA MGA ORAS NA IYON ay wasak na wasak ako, hindi lamang ang aking pisikal na katawan kundi pati na din ang kanyang pagkatao.

Hindi ko inaasahan ang mga rebelasyong isiniwalat ng lalaking minahal ko sa loob ng limang taon.

Nakilala ko si Bernard nung nasa ikatlong taon na siya sa kolehiyo na kung saan ay papalubog na ang business ng aking ama.

Inaalagaan ako at itinuring na parang anghel na bumaba sa langit. Dahil na din sa kabutihang ipinakita ni Bernard ay madaling nahulog ang loob ko sa lalaki.

Kaya naman walang pag aalinlangang ibinigay ko ang aking sarili para buksan ang kamalayan ko sa mundo ng sekswalidad.

Sa gabing inalay ko ang dignidad ko, alam kong walang atrasan pa.

Sa condo ng lalaki, sa kaniyang malaking kama, nakahiga akong hubot hubad, nakatingala sa kulay abo na kisame habang patuloy si Bernard sa pagsimsim sa aking hiyas.

"Ooohhhh Bernard, ang sarap ng ginagawa mo umhhhhhhh ohhhh.."

Halos puro ungol na lang ang lumalabas sa aking mga labi ng sa mga sandaling iyon, habang abala naman ang dila ni Bernard sa pagkalikot sa aking kariktan. Palalim ng palalim ang pagpasok ng dila ng aking nobyo kaya naman hindi ko na napigilang humawak sa ulo niya at idiin ito sa aking pagkababae.

Pakiramdam ko sa mga sandaling iyon ay gusto kong maipasok ni Bernz ang kaniyang buong dila ng sa gayon ay mas maabot ko ang sarap na sa feeling ko ay hindi ko pa natitikman sa tanang buhay ko.

Kasabay ng pagkain ni Bernard sa puke ko ay ang paunti unti at salitang paglapirot niya sa aking mga mumunting utong na mas lalong nagbigay ng kakaibang sensayon na dumadaloy sa aking katawan.

Pakiramdam ko ay may nagbabantang pagsabog sa aking kaibuturan ng aking kaselanan.

"Bernard, ooohhhh ohhhhh, lalabasan na ako ohhhhhhhhhhh ansarap uhmmmm ahhh ahhhhhhh...." Animo ay musika ito sa pandinig ni Bernard para mas pag ibayuhin pa ang paglamutak sa aking kaselanan.

Di naglaon ay humulagpos sa aking kaselanan ang dagta ng ligaya na noon ko lang naranasan. Pakiwari ko ay libo libong bituin ang patuloy na nagniningning kasabay ng pag alpas ng aking katas.

Akala ko ay natapos na dun ang sarap na aking nalasap pero hindi pa pala tapos ang nobyo ko. Naramdamang ko na lang na parang may bumubundol sa aking puke na basang basa ng pinaghalong katas ko at laway ni Bernard.

Napasinghap ako nang maramdamang kong pumasok ang ulo ng tigas na tigas ng titi niya.

"Honey, di ko ata kakayanin..." anas ko sa tenga ng mahal ko habang nakaakap ako sa leeg niya.

"Akong bahala honey. Sa una lang masakit pero sisiguraduhin kong pagkatapos ng sakit ay puro sarap ang mararanasan mo." paninigurado ni Bernard.

Lalo akong yumakap ng mahigpit tanda ng pagsang-ayon ko sa kaniyang sinabi.
Kapagdaka ay bigla akong inulos ni Bernard. Ramdam na ramdam ko ang sakit ng biglaang pagkapunit ng aking pagkababae. Napaluha ako.

Hinayaan munang nakababad ni Bernard ang kanyang matigas na pagkakalaki sa loob ko habang sinususo niya ang aking utong na tigas na tigas.

Hanggang sa unti unti na siyang gumagalaw ay unti unti na ding napapawi ang sakit at unti unting nag iiba ang aking pakiramdam. Bumabalik na naman ang sarap na naranasan ko nung kinakain ako.

Akala ko, ang pinakamasarap sa pakiramdam ay noong walang sawang kinain ni Bernard ang aking pikit na pikit na hiyas subalit may mas hihigit pa pala dun. Mas lalo akong napanganga at mauubusan ng hangin nang mabilis na ang paglabas pasok ng katigasan ni Bernz sa aking puki. Dahil dito, mas lalo akong naging basang basa para mas maisagad pa niya ang tarugo niya.

Di naglaon, sabay naming naabot ang ikapitong glorya, mas masarap sa unang pag abot ko ng rurok ng kaligayahan.

Mas lalo kong minahal si Bernard at mas naging malapit pa kami sa isat - isa. Dahil dito, tuluyan ko ng ipinakilala si Bernard sa aking pamilya. Siya ang tumulong sa negosyo ng aking ama na sa maikling panahon ay nakabangon sa nagbabadyang pagkalugi.

Sa aking ikaapat na taon sa kolehiyo, Nag-intern pa ako sa kumpaniya ni Bernard at sa mismong opisina pa neto. Dito ako mas lalong natuto kung paano magpatakbo ng negosyo dahil higit kong kinakitaan ng pagsusumikap at pagtitiyaga ang aking katipan.

Pagkagraduate ko ay kinuha na din niya akong secretary niya. Mas lalo kaming naging malapit sa isat isa at naging magkatuwang sa pagpapatakbo ng kaniyang negosyo. Higit kailanman ay hindi niya ipinaramdam at ipinamukha sa akin na ako ay isang hamak lamang na isang sekretarya kundi mas pinag-igihan niya ang pagtuturo sa akin sa pamamalakad ng kumpanya.

Sa loob ng limang taon, hindi ako nakaramdam ng pag-aabandona sa piling niya.

Sa loob ng limang taon, hindi ako nakaramdam ng hirap pero natuto akong mas maging matatag at responsable.

Sa loob ng limang taon, itinuring niya akong prinsesa.

Sa loob ng limang taon, ipinaranas niya kung gaano kasarap ang mabuhay.

Sa loob ng limang taon, tinuruan niya akong tuklasin ang mundo ng laman.

Sa loob ng limang taon, tinuruan niya ako kung paano suklian ang mga ligayang idinudulot niya sa aking pagkababae sa tuwing kami ang magkapiling.

Sa loob ng limang taon...
Sa loob ng limang taon...

Pero sa loob ng limang taon ding iyon, ni hindi ko inaakalang may itinatago pla itong pagkamuhi sa pamilya ko.

Sa loob ng limang taon ding iyon, sa likod ng pagmamahal na puno ng maskara ay puro galit at pagkamuhi ang namamayani sa kaniyang puso.

Sa loob ng limang taon ding iyon, isang planong magpapabagsak pala sa aking pusong na natuto lamang kung paano ang magmahal.

__________________

Hindi ko pa din maarok ang nangyari kaninang umaga. Napakasakit ng ginawa ng taong minahal ko sa loob ng limang taon.

Nang magkamalay ako mula sa aking kama ay nasa ICU na pala ang aking mahal na ama na hindi kinaya ang mga pangyayari sa harapan niya. Tinignan ko ang sarili ko. Maayos naman ako pero ramdam ko pa din ang sakit.

Sino kaya ang nag-ayos sa akin para makarating ako sa kama ko? Huling pagkakaalala ko bago ako nawalan ng malay ay ang marahas na pag angkin sa akin ni Bernard.

Bernard. Malamang si Bernard nga.

Dahan dahan akong tumayo at tinungo ang kusina dahil pakiramdam ko ay uhaw na uhaw na ako. Naibsan ang uhaw sa aking lalamunan pagkainom ng malamig na tubig.

Kasalukuyan akong nakaupo sa sofa sa sala ng madinig ko ang mahihinang pagkatok sa pintuan. Kahit hinang hina ay nagawa ko pa ding pagbuksan ang pintuan.

Laking gulat ko ng makita kung sino ang nasa pintuan: Dalawang pulis.
Pagkaabot ng sobre ay agad agad kong binuksan at binasa ang nilalaman nito.

Natigagal ako sa aking nabasa:

Case:
LEAKING TRADE SECRETS.

Plaintiff:
BERNARD RODRIGUEZ

Isang sumon sa korte na kailangan kong pumunta sa Huwebes.

Minahal ko ng sobra sobra si Bernard ng higit pa sa buhay ko simula ng magkaroon kami ng relasyon. Ibinigay ko ang lahat lahat sa kaniya sa ngalan ng pag ibig. Akala ko, ang kabutihang ginawa niya sa loob ng limang taon ay bukal sa kaniyang puso.

Ako ang most capable secretary niya na ginawa ang lahat para lang makatulong sa paglago ng kaniyang kumpanya. Ibinuhos ko lahat ng natutunan ko sa pag aaral ko at pagiging intern sa kanya sa kadahilanang gusto kong ipagmalaki niya ako sa kung sino man ang makakasalamuha niya. Paano ko magagawang ipamigay ang pinakatatagong sikreto ng kumpanya sa ibang tao lalong lalo na sa kalabang kumpanya ni Bernard?

Sinong mag-aakala na ang kabutihang ipinakita niya ay nagtatago ang maitim na balak? Ni walang bakas na iniwan para maging malinis ang pagsasagawa ng paghihiganti sa aking pamilya. Pinlano ang lahat upang nang sa gayon ay wala akong kaideya ideya sa kung anong nangyayari sa aking likuran.

It was worse than hell. Higit na mas masakit pa sa nangyari sa aking kahapon. Ang isiping makukulong ako habang nasa ospital ang aking ama ang mas lalong naglugmok sa akin sa paghihinagpis.

Iisa lang talaga ang ibig sabihin nito.: Planadong planado ito ni Bernard mula umpisa hanggang dulo.

Kahit na ganito na ang kalagayan ko, gagawa ako ng paraan para maidepensa ang aking sarili. Bukas na bukas din, kakausapin ko Bernard. Susubukan kong kausapin siya, kesehodang magmakaawa ako sa harapan niya, maiurong lang ang demanda laban sa akin. Alam ko sa sarili ko, malinis na malinis ang konsensiya ko.

------------------------

MARTES. Sa opisina ng CEO na si Bernard Rodriguez.

Suot ko ang isa pinaka-sexy kong office uniform: plain purple skirt na tinernuhan ng white long sleeves. Nakalugay lamang ang aking semi-curled na buhok na itim na itim. Suot suot ko naman ang nude na high heeled nude-colored closed shoes. Naalala ko, ito ang pinakapaboritong uniform ko ni Bernz.

Huminga ako ng malalim bago ko tuluyang binuksan ang mamahaling pinto. Nakita kong nakaupo ang isang guwapong guwapong lalaki sa leather chair. Dahan dahan akong lumapit sa kanya.

"For the sake ng limang taong pagsasama natin Bernard, pwede bang iurong mo na lang ang demanda laban sa akin?". Nakita kong sumungaw ang mapakla at punong puno ng mapang-uyam na ngiti mula sa kaniyang mga pulang pulang mga labi.

Napahiya ako. Yung pakiramdam na para bagang ambaba ng tingin ko sarili ko. Kailan pa ako nagmakaawa at nagpakababa sa harap niya?Nakakapanliit ng pagkatao dahil sa tanang buhay ko, never kong naexperience ang magmakaawa sa harap ng ibang tao.

Sinubukan kong pagtagpi-tagpiin ang mga pangyayari simula kahapon at dun ko napagtanto na ang pagmamahal na inialay sa aking ay isa lamang napakalaking ilusyon. Pagkatapos ng lahat lahat, pagkatapos ng limang taong pagsasama, balewala lang pala ako sa kanya.

Noon ay lagi siyang nakatingin kay Bernard na may kasamang nakakabighaning ngiti. Sasabihan pa siya nito na isa siyang little devil na may mala-anghel na mukha at pinakagusto niya ang aking mga mapanuksong mga mata.

Pero ngayon, pagdako ng tingin ko sa kanya, ni katiting ay wala akong maapuhap na pagnanasa sa kaniyang mga mapanuring mata.

"Kung may natitira ka pang kahit maliit na dignidad ay hinding hindi ka na pupunta dito ngayon." Sumandal si Bernard sa kaniyang kinauupuan.

Humalakhak siya saka nagpatuloy, "Nakalimutan kong anak ka pala ng isang Alejandro Feliciano. Ibinenta mo ang katawan mo sa ngalan ng pera, maisalba lang ang kabuhayan mo simula nung maging disiotso anyos ka na. Paano ka nga pala magkakaroon ng dignidad?"

Nangangatal na ako sa mga sandaling iyon dahil sa kahihiyang tinatanggap ko. Ang taong pinagkatiwalaan ko at pinagkalooban ng buhay ko ay kampanteng nakaupo habang kinukutya ako.

Sa loob ng limang taon naming pagsasama, buong akala ko ay itinuring niya akong girlfriend niya. Ang pagmamahal, pag-aalaga at pag-aasikaso sa akin ay isa palang pagbabalat-kayo para ihanda ako sa napipintong pagsisiwalat.

Isa palang patibong ang lahat na sa takdang panahon, mahuhulog ako at kahit kailan ay hindi ako makakawala.

Ramdam ko ang hapdi sa aking mga mata, masakit at pulang pula na. Hindi ko namalayan ang pagpatak ng ilang luha.

Sa loob ng mahabang panahon sa piling ni Bernard, kahit isang patak ng luha ay hindi lumandas sa aking makikinis na pisngi.

Dahil ang gusto ni Bernard, ang aking matatamis na ngiti ang laging nakapinta sa aking mga mapupulang labi. Para sa kanya, pag ako ay ngumiti, ako ang pinakamagandang babae sa buong mundo.

Dahan dahan akong lumapit. "Sa limang taon nating pagsasama Bernard, hindi mo sinabi sa akin na kailangan mo pala ng isang pet." Nagpapakatatag ako.

Pasarkastikong ngumiti si Bernard. "Pero ang nag iisang anak ni Alejandro Feliciano ay mas mababa pa sa halaga ng isang alagang aso o pusa."

Huminga ako ng malalim, lumuhod sa pagitan ng kaniyang mga hita, at ibinaba ang zipper ng kanyang pantalon.

"Drop the charge Bernard at gagawin ko lahat lahat ng gusto mo anytime, anywhere."

Yumuko si Bernard, inilagay ang kanyang hintuturo sa aking baba at itinaas ang aking mukha.

"Sa tingin mo, hindi yan kaya ng ibang babae? Mayaman ako Angelika at alam na alam mo yan. Kayang kaya kong kumuha ng kahit na sinong babae. Mas maganda sayo, mas sexy, mas kaakit akit, mas maalindog at handang handa ring gawin lahat ng ipapagawa ko tulad ng hinihiling mo."

Hindi ako nagpatalo sa pag-aalipusta niya. "Pero alam na alam mo din Bernard na kakaiba ako sa lahat ng babaeng kaya mong kunin o bayaran. They will never be as great in bed as me, di ba?"

Itinaas ko ang aking kanang kilay at tumitig sa kanya ng may pang aakit. "After all, sa buong pagsasama natin, alam na alam ko kung kelan mo gustong makantot ako. Alam na alam ko kelan mo ako gustong barurutin. Dito sa opisina, sa condo mo, sa bahay ko."

Sa mga sandaling iyon ay mas naging mapangahas na aking mga kamay. Ang aking kaliwang kamay ay malayang humahaplos sa kaniyang kanang hita samantalang ang aking kanang kamay ay humihimas na sa ibabaw ng kanyang puting brief.

"Ayaw mo na bang i-deepthroat kita na tanging ako lang nakakagawa?". Lumaban ako ng titigan. Kita ko sa mata niya ang unti unting pagkabasag ng kanyang depensa.

Inilabas ko ang kanyang burat sa kanyang brief na sa mga sandaling iyon ay unti unti ng nabubuhay at paunti unti ko na ding sinasalsal.

"Ayaw mo na bang punuin ang bunganga ko ng malapot mong tamod at panoorin ako kung paano ko lunukin ang lahat?"

Bago pa man siya sumagot ay sinubo ko agad ng buo ang kanyang matigas ng burat. Kada isusubo ko ang burat ni Bernard ay hirap na hirap ako pero sa mga oras na iyon, naisubo ko ito ng buo ng walang kahirap hirap.

Napasinghap si Bernard. Hinawakan niya ang ulo ko, tinangkang pigilan ang bibig ko at sinubukang hugutin ang burat niya sa pagkakasubo ko.

Lumaban ako. Hinigpitan ko ang pagsupsop sa sobrang tigas na tigas na niyang titi. Hinila niya ang mahaba kong buhok upang pigilan ako pero ramdam kong wala ng lakas ang paghila niya.

"Isa ka talagang puta Angelika. Kahapon lamang ay kinantot kita sa harap ng ama mo pero nagpupumiglas ka. Ngunit ngayon, heto ka. Kung i-seduce mo ako ay parang sabik na sabik kang magpakasasa sa burat ko." si Bernard.

Parang tinatarak ang puso ko sa mga oras na yun, higit pa sa mga sakit na dinanas ko kahapon sa mapangahas at puwersahang pagkantot niya sa akin na sa sobrang pagkasadista niya ay nawalan ako ng malay.

Napaka-walang puso niya. Hindi man lang isinaalang-alang ang limang taon na aming pinagsamahan.

Napagtanto ko, isa pala siyang aktor. Isang napakagaling na aktor. Sa buong pagsasama namin ay hindi ako nakarinig ng mga masasakit at mapanghusgang mga salita.

Pero kahapon hanggang sa mga sandaling ito, ginamit niya ang mga mararahas at na mga salita para ipamukha sa akin ang pinakatatagong galit niya.

Nagbalat kayo siya loob ng limang taon para mas maihanda ako sa pinakamabigat na paghihiganti.

Napakahusay ng kanyang plano. Pulido at walang ng pagkakamali kaya sa bandang huli, nagtagumpay siya. Ngayon, durog na durog ang puso ko.

Tumingin ako muli ako sa kanya ng may pagkasabik sa aking mga mata at sinalubong ang mapang-arok niyang mga titig. Ayaw kong mahinuha niya na ako ay bagsak na bagsak na sa mga sandaling iyon. Kailangan kong ipakita na kaya ko pa at hindi ako handang sumuko.

Tumitig ako ng puno ng pang-aakit at inumpisahan kong ilabas pasok sa aking makipot na bibig ang kaniyang tigas na tigas na ari. Nakita kong napapapikit siya sa sarap na dulot ng aking pagpapala sa kaniyang nag-uumigting na burat.

Iniluwa ko saglit ang kanyang burat. Napadilat siya at tumingin sa akin ng may pagtataka na mababanaag sa kaniyang mukha. Binasa ko ang aking mga labi ng may pang-aakit gamit ang aking dila bago ako nagsalita.

"Gaya ng sabi ko Bernard, iurong mo lang ang demanda laban sa akin at gagawin ko ang lahat lahat ng ipapagawa mo."

-------------------

At iyon nga, inakusahan si Angelika Feliciano ng panunuhol sa nagsasakdal na si Bernard Rodriguez.

ITUTULOY...