Cheating in September 9

IKASIYAM - Kapit sa patalim

Bihis na bihis si Soledad paglabas ng tahanan. Siya ay nagdesisyon na lapitan ang taong alam niyang makakatulong sa kaniyang suliranin. Ngunit walang katiyakan ang kaniyang lakad. Datapuwa ay nagbabakasakaling dinggin ang kaniyang hiling.

Ngunit tulad ng kaniyang inaasahan ay wala siyang napala, "Deputa! Ang kapal naman ng iyong mukha na pumarito pa matapos mo kaming ipagpalit sa lalaking yaon! Ano ang aming sinabi sa iyo, na mapapawariwara lamang ang iyong bukas sa taong iyon, ngunit hindi ka nakinig!

At ngayon, heto ka, lumalapit sa amin? At para ano? Upang hingin ang aming tulong na mailabas ang asawa mong kriminal? Walang-hiya! Hayaan mo siyang mabulok sa bilangguan! Yaon ay nararapat lang sa isang tulad niya!" ito lamang ang natanggap ni Soledad sa kaniyang Ama.

Puro masasakit na salita laban sa kaniyang asawa, ngunit ang higit na kinakasama ng loob ni Soledad ay ang katotohanang magpasahanggang ngayon ay hindi parin natatanggap ng kaniyang Ama ang lalaking pinili niyang mahalin.

Sa kabila ng panlalait, panghuhusga at paninisi ng kanyang Ama ay nanaig pa rin ang pagmamahal nito para kay Samuel. Pinanindigan talaga niya ang lalaki sa kabila ng malaking dagok na kanilang nararanasan.

Minsan ay kung sino pa ang mga taong inaasahan mong mauunawaan ka ay sila pa itong nangunguna sa panghuhusga. Sa kaunting pagkakamali ay nagiging bato na ang puso. Hindi nila naisip na ang sa tingin nilang pagkakamali ay siyang pinakatamang bagay para sa taong pinaparatangan.

Sino ang hindi nagkakamali? Bakit daig pa ang santo kung manghusga? Na tila wala na silang bahid ng kasalanang nagawa. At kung bakit kay ilap ng pagpapatawad.

Hindi bumigay si Soledad, hindi siya bumitaw kay Samuel. Patuloy siyang nag-isip at gumagawa ng paraan upang makalikom ng sapat na halaga para sa kalayaan ng kaniyang asawa.

Pumikit na lamang si Soledad nang masugatan siya sa patalim na kaniyang kinapitan. Wala na siyang nalalamang ibang paraan kundi ang humilata sa kama ng hubo't hubad habang hinihintay si Konsehal Dutarte na pasukin siya sa silid.

Hindi mapanatag ang kanyang kalooban, dama niya ang lamig sa kanyang hubad na katawan. Walang saplot at lantad na lantad ang kaniyang pagkababae sa ibabaw ng malambot na kama.

Ilang saglit ang lumipas ay nagulat si Soledad nang biglang bumukas ang pinto sa kaniyang harapan. Magkahalong kaba at takot ang kaniyang naramdaman nang makita niya ang matandang Konsehal na wala na ring saplot ang katawan.

"Paumanhin kung ikaw ay aking pinaghintay. Ako'y sadyang naaliw sa aking paliligo, ang nais ko'y lubos akong mabango kapag ako'y inamoy mo na." sambit ni Konsehal Dutarte.

Hindi kumikibo si Soledad na sa tuwina ay pasulyap-sulyap lamang sa nakalawit na pagkalalake ng Konsehal. Ngayon lamang siya nakakita ng ibang ari bukod sa pagmamay-ari ng kaniyang asawa.

At sa gabing ito, makakaranas si Soledad na mapasukan ng ibang kasarian ang kaniyang kaselanan...

Hindi na nag-aksaya pa ng oras si Konsehal Dutarte, una niyang tinikman ang mga hita ng nakahigang binibini. Unang dumampi ang mga palad niya, banayad na hinihipo ang makikinis na hita ni Soledad.

Nanginig ang mga tuhod ni Soledad nang maramdaman niya ang malalamig na palad na humihimas sa magkabila niyang hita. Ayaw pa niyang bumukaka, nanatiling nakahiga ng tuwid.

Sumunod niyang naramdaman ay ang dila ng matanda na dinidilaan ang mga hita niya. Unti-unti siya nitong ginagapang. Dila ang gumagapang patungo sa bungad ni Soledad.

At wala siyang nagawa kundi ang umiyak nang paghiwalayin na ni Konsehal Dutarte ang kaniyang mga hita.

"Napakakinis at napakalinis mo talaga Binibining Soledad..." papuri pa nito.

"Uhhmmm...."

Hindi mapigil ni Soledad ang pagdaing nang simulan na siyang kainin ni Konsehal Dutarte. Bagaman nararamdaman na niya ang kiliti ay mas nangingibabaw pa rin sa kaniya ang pandidiri.

"Konsehal, kung maari po'y bilisan na natin..." pagmamadali ni Soledad.

"Tahimik!" mahinahong sigaw ni Konsehal Dutarte, "Binibining Soledad, bayad ka na! At sa mga oras na ito ay wala kang ibang gagawin kundi tumihaya at magpagamit sa akin."

Pinagpatuloy na ni Konsehal Dutarte ang kaniyang naudlot na gawain, habang patuloy ang pagdaloy ng luha sa mga mata ni Soledad. Walang ibang hangad kundi matapos na ang malagim na gabing ito.

Iba sa hinahangad ng matandang konsehal, na sana'y hindi na magwakas ang gabi ng kaligayahang ito sa piling ng binibini.

Aliw na aliw si Konsehal Dutarte sa malaman na katawan ni Soledad. Nagbabad ito ng husto sa matambok at mabangong kaselanan, higit sa matatayog at malalambot na suso.

Pinuno niya ng laway ang kabuuang dibdib ni Soledad.y Sinamantala talaga nito ang maselang pagkakataon, na sa tagal ng paghihintay ay sa wakas nakapatong na rin siya ngayon sa pinakaaasam na katawan ni Soledad.

"Aaahhhhmmmmm..."

Damang-dama ni Soledad ang pagbuka ng kanyang hiyas nang matagumpay na siyang pinasok ni Konsehal. Nang mabaon na ang matigas na ari sa kaniyang lagusan ay doon na niya natanto na tuluyan na ngang nadungisan ang kaniyang dangal.

Natangay na ng masamang hangin ang kaniyang puri. Hindi na siya buong pag-aari ni Samuel sapagkat may ibang lalaki na sa kaniya ay umangking ganap.

Sumasakit na ang pagkababae ni Soledad gawa ng walang tigil na indayog sa kanya ng kaniig. Ngunit sa mga oras na ito ay walang sakit na hihigit sa hapdi na nararamdaman ng kanyang puso.

Hindi niya makakalimutan ang araw na ito kailan man sa kaniyang buhay. Sapagkat sa araw na ito, ang unang araw ng Setympre ay ang simula ng pagsasakripisyo niya para kay Samuel, na nagsilbing unang araw na pinatay siya ng pag-ibig...

Kung gaano kalaki ang sakit at pait na nararamdaman ni Soledad ay halos katumbas lamang ng hapdi at kirot na nararamdaman ni Samuel sa kaniyang puso.

Sa magkaparehong oras ay taimtim namang lumuluha si Samuel sa loob ng bakal na selda. Halos masakdal na sa kaniyang pag-iyak. Ngayon ay ganap na nagsisisi sa kaniyang nagawang mga kasalanan.

Sa kaniyang gunita ay bumabalik ang ala-ala ng nagdaan. Ang nakalipas na kahit anong gawin niya ay hindi na mababago.

Ngunit ang masamang kapalaran ni Samuel ay hindi sapat at nararapat na maging dahilan upang siya ay mamulusok sa pagsisisi.

Sapagkat siya ay ulilang lubos sa Ama at Ina ay napilitan siyang sumali sa isang sindikato na nangangalakal ng opos na nanggagaling mula sa ibang bansa ng mga banyaga.

Hindi nakapagtapos ng pag-aaral, hindi makahanap ng marangal at maayos na trabaho, at walang ibang maasahan kundi ang kaniyang sarili, na nagudyok sa kaniya upang kumapit sa patalim.

Hanggang dumating ang isang araw na hindi niya inakalang babago sa takbo ng magulo niyang buhay. Ang araw na nakilala niya ang isang magandang binibining nagngangalang Soledad...

Nagkaroon ng direksyon ang kaniyang buhay sa tulong ng pagmamahalan nila ni Soledad. Para kay Samuel ay ito na ang oras ng pagbabago, kaya nagdesisyon siya na ang pagpunta niya ng Maynila ay ang huli na niyang trabaho at sa kaniyang pagbabalik ay magpapakasal na sila ni Soledad at maninirahan ng tahimik sa barrio.

Ngunit sa kasamaang palad ay nagkaroon ng bulilyaso ang kanilang kalakalan, dahilan upang masakote ang kanilang grupo. Kung kaya't nandirito siya ngayon, yakap ay mga rehas na bakal, dahil sa patuloy na tinutugis ang malaking sindikato na nagpasimula at nagpasok ng bawal na gamot sa bansa.

Pero ang higit na ipinag-aalala niya ay ang kaligtasan at lagay ng kaniyang esposa, na sa magkaparehong oras na ito ay hindi niya alam na may umaangking iba sa katawan at kaluluwa ni Soledad.