1. Home
  2. Stories
  3. Claudette
Filipino Sex Stories

Claudette

By Fiction-Factory ·
(Take your time, read it slowly. Use your imagination. Get your senses involved. Try to feel what those characters felt, to see what they saw.)

"Sinalat ni Jasper ang boobs ko, at ang isang kamay niya gumapang sa pussy ko.
Namimiss ko yung yakap niya, haplos niya pati na ang mainit na sex namin, pero hindi ko maintindihan ang sarili ko, kasama ko si Jasper na boyfriend ko pero si Darwin ang laman ng isipan ko.

Sa isang iglap lang, may namamagitan na kaagad sa amin ni Darwin dahil good kisser siya at alam niyang gamitin ang tounge niya.
Napaka-sensual, napakatamis ng ginagawang pagromansa ni Darwin sa katawan ko.
Alam niyang bawal pero pinapainit pa rin niya ako."

-Claudette

(This is a work of Fiction. Any resemblance of any material used in this story to an actual living or non-living is definitely coincidental. Vulgarity of such words were used for further collaboration. Please do not continue reading if you are below 18 years of age.)

Minsan sa buhay ng tao, may mga bagay na kayhirap tanggapin pero kailangan natin harapin.
Isang bagay kung saan napakahirap gumawa ng desisyon.
Isang bagay na hindi matanggal sa isipan at nagiging dahilan para maging miserable ang dating maayos na buhay natin.

Dito ko nadama ang tunay na kalungkutan, pakirandam ko nag-iisa lang ako sa mundo, walang magawa kundi umiyak, umiyak lang ng umiyak, iyakan ang bawat segundo ng aking buhay.

Napaka-payapa ng dagat...
Solong-solo ko dahil hindi naman ito pasyalan tulad ng ibang dagat, maitim ang buhangin may halo pang malalaking bato kaya siguro walang turistang pumapansin dito.

Kailan nga ba ako huling nagbaksyon dito?
Minamasdan ko ang kalangitan, punong-puno ng mga bituin na nakapalibot sa bilog na buwan.

Malamig ang simoy ng hangin, napaka-aliwalas ng pakiramdam ko, dito ako napanatag ng husto, sa bisig ng mga alon, sa paghampas ng tubig sa baybay, na umaabot sa mga binti ko.

"Miss! Miss!"

Nagulat ako at napamulat sa tinig ng isang lalaki. Naputol tuloy ang pagmumuni-muni ko.

"Ano'ng ginagawa mo dito sa ganito kadis-oras ng gabi?"
tanong niya sa akin nang mapalingon ako sa kanya.

Natakot ako, hindi ko siya kilala, ngayon ko lang siya nakita.
Pero mukha naman siyang mabait kaya hindi ko siya binastos.

"Ahm. Nagpapahangin lang po..."
tugon ko kasabay ng pagiwas ko ng tingin.

"Teka! Bago ka ba dito? Ngayon lang ata kita nakita?"

"Opo. Nagbabakasyon lang po ako dito... D'yan lang po ako oh..."
sabay turo sa bahay nina Lola.

"Ah. Kaya pala. Ako nga pala si Darwin. D'yan lang ako sa labasan. Nagpunta lang ako dito kase nalulungkot ako. Alam mo na.."
sambit niya, sabay hagis ng bato sa dagat.

"Bakit ka naman malungkot?"
bigla ko nalang naitanong.

Ang akala tuloy niya gusto kong makipagkwentuhan sa kanya. Umupo siya bigla sa tabi ko, medyo napatindig pa ako. Hinayaan ko nalang.

"Ewan ko nga ba... Minsan talaga ganito ako eh. Nalulungkot nalang bigla ng walang dahilan..."
napatingin siya sa akin.

Nakaka-relate ako sa kanya, minsan gano'n din ako, biglang malulungkot ng hindi ko alam kung bakit.

Parang nakuha niya ang atensyon ko, hindi ko alam kung bakit nag-open ako sa kanya tungkol sa personal kong buhay.

"Eh ikaw? Malungkot ka rin ba kaya ka nandito?"
patuloy niya.

"Hmm.. Parang gano'n na nga siguro.. Iniwan niya ako... Iniwan niya ako sa panahon pa na kailangang-kailangan ko siya..."
parang napakadaling mag-open up sa kanya.

Biglang tumulu ang luha ko ng hindi ko napapansin.

"Ngayon alam ko na kung bakit maalat ang tubig-dagat..."
napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi niya.

Tumayo siya at may dinukot sa kanyang bulsa, sa tingin ko piso.
Yumuko siya at pumikit, parang dinadasalan niya ang piso, at pagmulat niya, hinalikan niya ito at pagkatapos buong pwersa niyang inihagis sa dagat.

"Sabi nila, ang dagat na ito ng Zambalez ay isang malaking 'wishing well'. Halika, subukan mo rin."
sambit niya sabay abot ng isa pang piso niya sa akin.

Nagtataka ako. Nakatingin lang ako sa kanya. Para siyang bata, hindi kaya niya naisip na napanood ko na ito sa pelikula o di kaya nabasa na sa FSS? Bata lang ang maniniwala sa ganito.

"Ayoko! Hindi ako naniniwala sa ganyan!"
pagsuway ko sa kanya.

"Sige na! Subukan mo lang! Wala naman mawawala eh!"
pagpupumilit niya.

Hinatak niya ang kamay ko at pilit niya akong pinapatayo, pero nagpupumiglas ako, at sa kakakulit niya ay lalo pa akong tumatanggi.

Tumayo ako at mabilis na tumakbo sa sobrang takot ko. Baka kung ano pa ang gawin niya sa akin.

"Teka! Ano nga pala'ng pangalan mo Miss?"
sigaw pa niya.

Hindi ko na siya pinansin, dire-
diretso lang ako, buti na lang at hindi siya sumunod.

Imbes na umuwi ng bahay, naisipan kong dumiretso sa isang bar malapit na sa bayan.
Ito talaga ang nais ko, ang mag-enjoy na lang. Hindi naman siguro ako hahanapin ni Lola.

Nakailang bote na ako ng alak, napapaindak na ang katawan ko sa musika. Gusto ko pa! Gusto ko pang malasing. Kahit papaano'y nakakalimutan ko ang problema ko sa lalaking 'yon!

Si Jasper, ang ex-boyfriend ko. Kaka-breakup lang namin last month. Ang mahirap hanggang ngayon hindi ko pa rin siya makalimutan.

Hindi ko matanggap na sa isang iglap lang ay bigla na lang niya akong iniwan.

"Ang swerte naman ng lalaking 'yon! Iniwan ka na nga niya, pero heto ka pa rin, iniisip siya!"
ginulat na naman ako ni Darwin, ang lalaki kanina.

Nahalata ata niyang malalim ang iniisip ko. Para siyang kabute bigla na lang sumusulpot.

"Ano bang pakealam mo ha?!"
matigas na tanong ko, gawa na rin ng alak sa katawan ko.

"Teka! Sinusundan mo ba ako ha?!"

"Naku hindi Miss. Bakit, ikaw lang ba ang pwedeng uminom sa lugar na 'to?"
sagot niya kasabay ng pag-order niya ng alak.

"Miss, gumising ka nga! Wala na siya, bakit hindi mo pa siya pakawalan? Bakit hindi mo pa pakawalan ang sarili mo sakanya?"
patuloy niya. Umupo pa talaga sa tabi ko. Napaka-presko niya.

"Bakit, ano bang alam mo? Kung makapagsalita ka parang kilala mo 'ko ah!"

Sa sinabi ko, bigla nalang siyang umiyak. Tumulo ang luha sa dulo ng kanyang mga mata.

"Ang sakit eh! Iniwan niya ako... Mahal ko siya at alam kong mahal na mahal din niya ako..."
sambit niya.

Para namang may pakialam ako sakanya, para namang interesado ako sa buhay niya.
Sariling problema ko nga hindi ko maayos eh.

"Huwag mong ikumpara ang problema mo sa problema ko! Hindi mo alam ang pinagdadaanan ko!"

Biglang sumama ang loob ko nang maalala ko si Jasper. Natanto ko nalang na umiiyak na rin ako. Biglang sumakit ang ulo ko at biglang umikot ang buong paligid, ang natandaan ko na lang ay bigla akong nawalan ng balanse kasabay ng pandidilim ng paningin ko.

"What would I do without your smart mouth?

Drawing me in, and you kicking me out

You've got my head spinning, no kidding, I can't pin you down...

What's going on in that beautiful mind

I'm on your magical mystery ride
And I'm so dizzy, don't know what hit me, but I'll be alright"

Nagising nalang ako sa isang magandang musika.
Medyo masakit pa ang ulo ko, pero nagtataka talaga ako kung bakit bigla na lang akong nandito sa loob ng kwarto ko.
Biglang bumukas ang pinto. Si Lola.

"Oh gising ka na pala. Ano bang nangyari kagabi? Aba Cloud, bakit ka lasing? Hindi ba't bawal sa 'yo ang alak?"
sermon agad ang inabot ko.

"Lola, hayaan niyo na po ako sa gusto ko!"
pagkainis ko.

"O siya sige. Mag-almusal ka na do'n. Buti na lang hinatid ka ni Darwin."

Oo nga pala. Naalala ko na. Si Darwin nga pala ang huling kasama ko kagabi.

"Kilala mo siya Lola?"

"Oo naman. Siya yung kalaro mo nung bata ka pa. Sabagay hindi mo na maaalala yon. 4 years old ka palang no'n eh!"

Nagulat pa ako. Bakit hindi agad sinabi sa akin ni Darwin? Sabagay hindi rin siguro niya ako nakilala, sa tagal ko ba namang hindi nagpupunta dito.

"Sabi niya hinimatay ka daw sa sobrang kalasingan. Cloud, sigurado ka bang dahil lang yon sa alak? Pinag-alala mo 'ko ng husto."

"Opo Lola. Naparami po inom ko eh. 'wag po kayong mag-alala, hindi ko na po uulitin."

"Siya nga pala. Buti na lang at kinaibigan mo si Darwin? Balita ko walang ibang kinakausap 'yon eh! Mula noong nakabuntis siya."
nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko.

"Ano po Lola? Nakabuntis po si Darwin?"
pagkumpirma ko.

"Oo. Pero pananagutan naman niya. Kaso sa kasamaang palad, namatay ang babaeng pakakasalan sana niya, syempre pati yung bata sa sinapupunan patay din."

Naalala ko bigla yung sinabi sa akin ni Darwin kagabi.
Narealized ko na mas masakit ang sinapit niya. Kaya pala niya nasabing iniwan siya nito pero alam niyang mahal na mahal din siya.

Pagkatapos mag-almusal. Naligo ako at nagbihis. Pumunta ako sa bahay nina Darwin para magpasalamat.
Salamat nalang at natatandaan pa ni Lola ang eksaktong bahay nila.

Nadatnan ko ang isang lalaki na nakaupo sa may terrace nila habang nagyoyosi.

Hindi ko pa nagawang magsalita nang biglang lumabas si Darwin.

"Kuya naman eh! Alam mo ng masama sa katawan ang yosi pero ginagawa mo--"
sabi niya sa kuya niya pero naputol nang makita niya ako.

"Ah. Claudette, ano'ng ginagawa mo dito?"
sinalubong kaagad niya ako at pinagbuksan ng gate.

"So alam mo na pala pangalan ko..."
tugon ko.

"O, magsusungit ka na naman eh! Narinig ko lang sa Lola mo kagabi."
nagkangitian lang kami.

Pagpasok namin sa loob. Nadatnan ko ang Lolo niya na nakaupo sa wheelchair. May katandaan na kaya hindi na daw gaanong nakakatayo, pero nakakapagsalita parin naman.

Kumustahan. Ininterview ako ng Lolo niya, matatanda talaga. Tapos yung nagyoyosi sa labas, nakakatanda niyang kapatid.

Ang Parents naman niya ay parehong nasa abroad daw at nagtatrabaho.
Napakasimple lang ng buhay nila pero masaya pa rin naman.

"My head's under water

But I'm breathing fine

You're crazy and I'm out of my mind"

Hindi matanggal sa isipan ko yung kanta kanina.
Namasyal kami ni Darwin sa baybaying dagat.
Naglakad-lakad lang kami sa dalampasigan.

"Naikwento pala ni Lola sa akin yung tungkol sa asawa mo..."
sambit ko habang humahakbang sa malamig na tubig ng dagat.

"Ah. Yun ba? Matagal na yun! Halos isang taon na ang lumipas. Sa tingin ko nga na-overcome ko na yun..."
nginitian pa niya ako.

"Eh ikaw? Mukhang sariwa pa yung sugat na iniwan ng ex-bf mo ha!"

"Last month lang kami nag-break... Iniwan niya ako eh! Ganun na nga talaga siguro ang mga lalaki..."

"Ehem! Ang kapal naman ng mukha niya. Sa ganda mong 'yan, siya pa talaga ang nang-iwan?!"
sabay suntok sa sarili niyang kamao.

Bigla akong natakot. Nangangamba ako na baka itanong pa niya kung 'bakit' ako iniwan ni Jasper. Ayoko! Ayokong sabihin sa kanya, baka kapag sinabi ko ay iwan din niya ako.

Nagi-guilty na ako, eh ano naman pala kung iwanan niya ako?
Binilisan ko ang aking paglalakad, nauna ako sa kanya.

"Sinubukan mo na ba?"
sumunod na sinabi niya.

"Ang alin?"

"Ang makipagbalikan sa kanya? Malay mo nabigla lang siya nung una, malay mo narealized na niya na mahal ka niya talaga..."
patuloy niya.

Posible pero mukhang malabo. Sa mahigit apat na taon naming magkarelasyon ni Jasper, kilala ko na siya.
Hindi siya ang tipo ng makikipagbalikan.

"Kung talagang mahal niya ako, bakit hindi siya ang makipagbalikan sa 'kin?"

"Kung talagang mahal mo siya, bakit hindi ka makipagbalikan sa kanya?"
tugon niya, binaliktad lang niya ang sinabi ko.

"Dahil ikaw ang babae, ganun ba? Dahil sa tingin mo bababa ang pagkababae mo kapag ikaw ang nauna ganon?"
dugtong niya.

Well, tama siya do'n. Syempre may pride ako kahit papaano.
Dahil kung talagang mahal ako ni Jasper, hindi niya na ako hihintayin, siya na mismo ang mauuna dahil lalaki siya.

"O dahil may cancer ka?"

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi. Napatda ako at natameme, hindi makasagot ang bibig ko, pero ang luha sa mga mata ko ang nagpalinaw kay Darwin sa karamdaman ko.

"Sinabi sa akin ng Lola mo. Ang sabi pa niya ayaw mo daw magpagamot..."
naging malungkot ang hitsura niya.

"Ngayon, alam mo na kung bakit. Napakahirap...higit pa sa inaakala mo..."

"Pero nasa stage 1 ka pa lang. May pag-asa ka pang gumaling..."
nagsimula na siyang magmagaling.

Sa lahat ng ayaw ko ay ang pinapangaralan ako.

"Hindi mo nararanasan ang nararanasan ko ngayon. Kung kukunin niya ako, bakit ko yon pipigilan? Heto kunin na niya ako!"
sigaw ko.

Lumusong ako sa tubig hanggang sa malublob ang katawan ko sa dagat.

"Kunin mo na ako! Ngayon na! Kunin mo na ako!"
sigaw ko sa langit kasabay ng matinding pag-iyak ko.

Hinabol ako ni Darwin. Kinabig niya ang kamay ko, at nang maharap ako sa kanya ay bigla na lamang niya akong niyakap.

Yakap ng isang tunay na nagmamalasakit, yakap ng isang tunay na kaibigan.
Mahigpit na yakap. Maingay ang alon pero naririnig ko ang pintig ng kanyang puso.

"How many times do I have to tell you

Even when you're crying you're beautiful too

The world is beating you down, I'm around through every mood

You're my downfall, you're my muse
My worst distraction, my rhythm and blues

I can't stop singing, it's ringing, in my head for you"

Ang sarap talaga sa pakiramdam sa tuwing pakikinggan ko ang song na 'to.
Napakaaliwalas ng umaga. Sa tingin ko nailabas ko na lahat ng luha ko, salamat na lang kay Darwin.

Paglabas ko ng balcony, nalasap ko ang masarap na hangin. Napaunat ang mga kamay ko.
Kay ganda ng pagsikat ng araw, tanaw na tanaw ko mula rito, pati ang mahinahon at tahimik na dagat.

"Teka! Si Darwin yun ah!"
sa isip ko nang makita ko si Darwin.

Kaway ng kaway sa akin mula sa dalampasigan. Agaw-eksena talaga siya. Napapangiti na lang ako sa kanya.

Mukhang tinatawag niya ako. May hawak siyang skimboard at pinapakita niya sa akin.

Pero ang nakaagaw ng atensyon ko ay ang katawan niya. Wala siyang damit, tanging malambot lang na boxer's short ang suot niya.

Gwapo rin pala siya... Ang tamis ng ngiti niya.
Sinenyasan ko siya para sabihing hintayin ako't magbibihis lang.
Sinuot ko yung pinakamaikling shorts ko at manipis na sando.

Paglapit ko sa kanya natigilan pa siya at tila nagulat nang makita niya ako.
Ako man nagulat, dahil habang papalapit ako sa kanya, nakikita ko ng maayos ang hugis ng katawan niya. May six packs! Fucks!
Tapos nakalitaw pa yung pelvic brim niya dahil sa pagkaka-low waist ng shorts niya. Nakakapang-akit!

"Pa'no ba gawin yan?"
unang tanong ko, tinutukoy ko ang skimboard.

"Ano kamo? Hindi ka marunong mag-skimboard?"

"Bakit, tinuturo ba sa school yan?"
napangiti pa ako sa naisagot ko.

"Gusto mo ng mamatay, samantalang hindi ka pa pala marunong nito?"

Natawa na lang ako sa biro niya. Oo nga naman, andami ko pang bagay na hindi alam at hindi pa nararanasan para mamatay na.

Tumakbo ng matulin si Darwin, sabay bitaw ng hawak niyang skimboard at mabilis siyang sumakay sa maliit na pirasong skimboard.

"Ang galing mo!"
sigaw ko pa sa kanya.

Nag-slide siya sa baybay, anlayo ng inabot niya, matapos ay pabalik naman sa akin.

"O, ikaw naman. Halika, tuturuan kita..."
sambit niya sa'kin.

Gusto kong subukan kaya pumayag ako. Pero kahit anong gawin ko sa skimboard, hindi talaga ako marunong.

"Hindi ganyan ang tamang pagsakay, dapat patangay ka na parang papel lang ang timbang."
aniya.

Pinasakay niya ako sa ibabaw ng skimboard, laking-gulat ko nalang nang bigla niyang hawakan ang magkabilang baywang ko, atsaka niya ako marahang itinutulak.

Medyo naiilang pa ako.
Paano niya nagawang humawak sa bewang ko na wala man lang halong malisya?
Para talaga siyang bata.

Tinuruan niya ako buong maghapon, at magmula no'n muli na akong sumigla, muling nagkaroon ng kulay ang madilim kong buhay.

Marami akong natutunan kay Darwin. Mga bagay na hindi niya 'diretsahang' sinabi sa akin bagkus ay kusa kong nakikita sa gawa at kilos niya.

Isang buwan na ang lumipas. Nagkakaroon na ako ng hairfall. Bigla nalang akong nakaramdam ng takot. Hindi ko maintindihan pero parang ayoko pang mamatay.

Mabuti na lang at laging nandito si Darwin sa tabi ko, para damayan ako, para palakasin ang loob ko.
Kapag kasama ko siya, nawawala lahat ng problema ko.

"Ahm. Darwin, malala na ba ang cancer kapag nalalagas na ang buhok?"
tanong ko sakanya isang umaga habang gumagawa kami ng sandcastle sa baybay.

"Hindi pa naman siguro... Ewan ko. Ba't kasi ayaw mong magpa-chemotherapy?"

Hindi ako umimik. Ang totoo hindi ko alam ang isasagot ko. Ayaw ko na gusto ko na ayaw ko. Marahil hindi pa ako handa. Iniisip ko na kung bakit sa dinami-dami ng masasamang tao sa mundo, bakit ako pa?! Bata pa ako eh! Andami ko pang hindi nagagawa sa buhay ko...

"Alam mo, nung araw ng libing niya, nasaktan ako ng todo... Pero alam kong higit na nasaktan ang Mama niya, nabalitaan ko pa nga na nabaliw pa. Ang daming umiyak nung araw na 'yon, lahat ng nagmamahal sa kanya, nando'n, nasasaktan"

Natigilan ako sa aking ginagawang sandcastle at nakinig sa kwento niya.

"Madaling mamatay Cloud, kapag patay ka na, wala ka ng alam... Ang tunay na naghihirap ay ang napang-iwanan. Kaya Cloud, lumaban ka, labanan mo. Alam kong pagsubok lang ito... Alam ko magiging okay din ang lahat"
patuloy niya.

Naputol ang aming usapan nang makita namin ang katiwala ni Lola. Nagmamadali at ang sabi niya pinapatawag daw ako ni Lola dahil dumating si Mama.

Bigla kong na-miss si Mama, naalala ko ang lahat ng pangaral niya sa akin na binalewala ko lang.

Nang makita ko siya, niyakap ko siya ng mahigpit na mahigpit.
Napaiyak pa siya nang makita niya ako.

"Anak, kumusta ka na? Nag-eenjoy ka ba dito? Pasensiya ka na ngayon lang ako nakadalaw..."

Gusto ko lang yakapin si Mama, sa kabila ng pagsuway at pagsagot-sagot ko sa kanya, heto pa rin siya, mahal na mahal ako.

Wala akong ibang inisip noon kundi si Jasper, ni hindi ko napansin ang mga tao na nasa paligid ko na patuloy na nagmamahal sa akin.

"Anak, may kasama pala ako..."
sambit ni Mama sabay lingon sa pinto.

Laking gulat ko nang makita ko si Jasper. Hindi ko lubos maisip na nandito siya ngayon.
Lumapit siya sa akin, at habang papalapit siya nilingon ko si Darwin na nasa tabi ni Lola.

Sa hitsura ni Darwin parang gusto niyang sabihing "Go!".

"Kumusta ka na? Salamat naman at ayos--"

Hindi pa man natatapos magsalita si Jasper ay niyakap ko na siya.
Alam kong nandito siya para balikan ako.
Humingi siya ng tawad sa akin at sinabing mahal na mahal pa rin niya ako.

Tama si Darwin, magiging ayos din ang lahat, at ngayon may sapat na akong lakas ng loob para harapin ito.
Handa na akong magpa-chemotherapy.

Ngingitian ko sana si Darwin, pero paglingon ko wala na siya.

"Lola, nasa'n po si Darwin?"

"Umuwi na. Nagmamadali eh."

Sayang at hindi man lang ako nakapagpasalamat sa kanya. Sabagay bukas na lang siguro.

"Anak, kaya pala kami naparito para kumbinsihin ka na magpagamot na. May nakita na akong magaling na doctor, kaya lang sa Amerika..."
napakasiryoso ni Mama.

"Anak, nawala na si Papa mo, ayokong pati ikaw mawala sa'kin. Anak, please, magpagamot ka na..."

"Huwag kang mag-alala Ma, nakahanda na po ako..."
magiliw kong tugon.

Niyakap lang ako ni Mama sa sobrang galak niya. Ang problema, bukas na ang alis namin papuntang Amerika. Kaya susulitin na namin ni Jasper ang kagandahan ng dagat.

"Tara Babe, mamasyal tayo sa dagat, maligo tayo."
anyaya ko kay Jasper.

"Dito na lang tayo Cloud, pagod ako sa biyahe... Masarap mahiga sa kama.."

Inintindi ko siya pero sa loob-loob ko naiinis ako. Aalis na nga kami bukas, magkukulong pa siya dito sa kwarto.

Nagulat ako nang bigla niya akong hablutin, napaupo ako sa kama, sa tabi niya, tapos niyakap niya ako ng mahigpit.

"Cloud, dito nalang tayo...miss na miss na kita eh..."
sabi niya habang hinahalik-halikan ang balikat ko, ang leeg ko.

Nakikiliti ako, pero hindi ko maintindihan ang sarili ko, kasama ko si Jasper na boyfriend ko pero si Darwin ang laman ng isipan ko.
Ewan ko, hindi siya matanggal sa gunita ko.

Sinalat ni Jasper ang boobs ko, at ang isang kamay niya gumapang sa pussy ko.

"Ikaw...hindi mo ba ako na-miss?"
bulong niya sa akin.

Alam ko na to. Namimiss ko yung yakap niya, haplos niya pati na ang mainit na sex namin, pero alam naman niyang hindi pwede dahil may cancer nga ako, alam niyang bawal pero pinapainit pa rin niya ako.

"Babe, alam mo namang bawal ang sex diba? Saka nalang kapag magaling na ako..."

Biglang na lang siyang nagmaktol at parang nagalit pa.
Bakit hindi niya ako maintindihan? Bakit puro sex ang nasa isipan niya.

Hindi ko maiwasang ikumpara siya kay Darwin, at ngayon may narealized ako.
Hindi ko mahal si Jasper.

"'Cause all of me
Loves all of you

Love your curves and all your edges

All your perfect imperfections

Give your all to me

I'll give my all to you

You're my end and my beginning

Even when I lose I'm winning

'Cause I give you all of me

And you give me all of you, oh..."

Hinanap ko si Darwin. Ang lalaking tunay na nagmamalasakit sa akin. Ang lalaking inalagaan ako pati na aking damdamin.
Ang lalaking 'tunay' na nagpatibok ng aking puso.

Pero kahit saan ako magpunta, hindi ko siya matagpuan. Ang sabi ng Lolo niya umalis siya at hindi niya alam kung saan nagpunta.

Inabot na ako ng dilim, naglakad-lakad ako sa dalampasigan, umaasa na makakasalubong ko siya.

Napahinto ako nang maalala ko ang una naming pagkikita.
Bumunot ako ng piso sa coin purse ko. Hinalikan ko kasabay ng taimtim na 'wish'.

"Darwwiiinnn! Nasaan ka na baaa?!! Mahal kittttaaaaa!!!"

Pagkahagis ko sa piso sa dagat, napaupo ako sa buhangin.
Luhaan, puno ng pagsisisi.
Hindi ko hinanap ng ganito si Jasper. Ngayon ko lang nadama ang ganitong pakiramdam.

"Pambihira ka! Hanggang ngayon malungkot ka pa rin..."

Narinig ko ang tinig ni Darwin. Parang akong nabuhayan ng dugo sa sobrang kagalakan.

"My head's under water

But I'm breathing fine

You're crazy and I'm out of my mind...

...Give me all of you

Cards on the table, we're both

showing hearts

Risking it all, though it's hard"

Paglingon ko, inabot ko ang kamay ko sakanya para tulungan niya akong tumayo.
Isang tingin ko pa lang, alam na niya.

Pagtayo ko, hindi na ako nagdalawang isip, inabot ko ang mga labi niya. Hinalikan ko siya.

"Ba-bakit?"
pagtataka niya.

"Mahal kita!"
buong puso kong tugon.

"Pero... Pa'no na si Jasper?"

"Wala na. Binreak ko na. Pinauwi ko na!"

Sa hitsura niya parang nangangamba pa siya at nagaalinlangan...

"Bakit, hindi ka ba makapaniwala na sa maikling panahon lang minahal kita?"
sambit ko.

"Naniniwala ako..."
tugon niya kasabay ng paghawak niya sa pisngi ko.

"Dahil minahal din kita sa maikling panahon lang..."
patuloy niya.

Halos maiyak ako sa sobrang saya. Napakasarap sa pakiramdam na malaman mong mahal ka rin ng taong mahal mo.

Ibinaba ko ang magkabilang strap ng suot kong dress, binaba ko, hinubad ko hanggang mahulog sa lupa.

Napaiwas pa siya ng tingin nang makita niya ang hubad kong katawan.

"Ano'ng ginagawa mo? Bakit ka naghuhubad?"

"Bukas aalis na ako papuntang Amerika, magpapagamot na ako..."
sabi ko habang hinuhubad ang bra ko.

"I wanna make love to you..."
patuloy ko.

"Huh?! Hindi kaya nabibigla ka lang? Diba bawal sa may cancer ang sex?"

Inilantad ko na nga sa kanya ang katawan ko pero ang kalagayan ko pa rin ang inaalala niya.

Mas lalo ko tuloy ginustong makasiping siya ngayong gabi.

Tahimik ang buong paligid, parang kaming dalawa lang ang nabubuhay sa mundong ito.
Malamig ang simoy ng hangin, ang dagat, parang naglalaro ang tubig sa dalampasigan.

Ang buwan, maliwanag at bilog na bilog, ang mga tala at bituin, nagniningning sa karikitan.

Nagkatinginan kami ni Darwin, mata sa mata, sa kislap ng kanyang mga mata na nagsasabing gusto niya akong matikman, gusto niya akong angkinin.

At sa muling pagtatagpo ng aming mga labi, naging mapusok na ang mga sumunod naming kilos.

Sinalat ko ang cock niya, sa nipis ng shorts niya nakapa ko kaagad ang hugis mahaba niyang nakabukol.
Shit! Hard on na siya kaagad.

Hindi ako nakatiis, gusto ko ng mahawakan ang hard cock niya.
Ipinasok ko ang kamay ko sa loob ng shorts niya, sa loob ng brief niya.

Fuck! Nasalat ko ang mainit na balat ng dick niya, hinimas ko sa aking palad ang kabuuan, sinukat ko, malaki, mahaba.

Lalo akong nag-iinit, good kisser siya at alam niyang gamitin ang tounge niya.

Sinakal ko ang cock niya, at para hindi ako mahirapan sa pag-handjob, inilabas ko ito mula sa pagkakatago.

Pasimple ko itong sinilip, kumislot bigla ang peanut ko nang makita ko ito. Malaki nga! Big dick! Shit!

Minasterbate ko siya. Nakatayo kami pareho at parehong nabi-bend ang mga tuhod namin.

Nadama ko ang palad niyang sumuot sa panty ko, papunta sa pussy ko. Sinalat niya rin ako. Hinawi-hawi niya ang pussylips ko.

"Uhhmmm...mmm...mmm"

Pareho kaming naghahabol ng hininga, ngunit ang mga labi namin ay hindi mapaghiwalay.

Inihiga niya ako sa buhangin, napabitaw tuloy ang kamay ko sa cock niya. Hindi ko na alintana ang sakit na nararamdaman ko gawa ng maliliit na batong tumutusok sa likod ko.

Bumaba ang halik niya, napasakmal pa ako ng buhangin sa sobrang kiliting nararamdaman ko.

Damang-dama ko ang paggapang ng tounge niya sa neck ko, bawat madaanan ay nanlalamig gawa ng naiiwang laway sa neck ko.

"Oohhhhh.... Oooohhh... Uh-oh!"

Napapapikit ako at napapakagat labi, lalo na nang magtungo na siya sa dibdib ko, sa pagitan ng mga breast ko.
Hindi siya nagmadali, pinapainit talaga niya muna ako.

Napakapit ako sa braso niya nang isubo niya at sipsipin ang nipples ko, magkabila, salit-salitan.
Fuck! Napaka-hard na ng mga nipples ko.

Napaka-horny ko na, parang nagsasanib na ang lustful affection namin.
Napaka-sensual, napakatamis ng ginagawang pagromansa ni Darwin sa katawan ko.

Pinagpatuloy ng tounge niya ang paghagod sa balat ko, pababa na sa tiyan ko, patungo sa puson ko, hanggang marating niya ang pussy ko, pati pubic hair nito hindi pinalampas ng tounge niya.

"Hhaaaahhh Aaaahhhh Aaaahhh"

Napakalamig ng simoy ng hangin pero patuloy na nag-iinit ang katawan ko, ang buong kaluluwa ko.

Napahawak ako sa ulo niya nang simulan na niyang halikan ang pussy ko. Malikot ang tounge niya, kinalikot ang vagina ko. Damang-dama ko ang bawat pagdampi nito sa peanut ko.

"Aaaahhhhh Aaaahhhh Aaaaahhh"

Napapaliyad ako, napapakembot. Ipinasok niya ang tounge niya sa pussyhole ko. Malikot, nag-aalab, mapangahas.

Para akong lumulutang sa ere sa sarap ng ginagawa niya. Pati singit ko dinilaan niya, hindi pa nakuntento pati butas ng butt ko pinakialaman niya.

Shit! Ansarap! Nangangati na ako, kating-kati na! At kung hindi pa siya tumigil baka inatake na ako sa puso!

Lumanghap ako ng hangin. Superhorny ko na, at alam kong ganoon din siya. Iba talaga pag nagmamahalan, matamis, malasa.

"Ikaw naman ang humiga..."
utos ko sa kanya.

"Ako naman ang magpapaligaya sa'yo..."
dagdag ko pa.

Umikot kami.
Humiga siya sa buhangin, sa dalampasigan ng langit.
Habang ako lumuhod sa harapan niya.
Pinaghiwalay ko ang mga paa niya.
Tayong-tayo ang matigas niyang cock, nakakapanabik.

Hinawakan ko ang cock niya, yumuko ako ng bahagya, tamang-tama lang para maabot ko ang cockhead niya.

Nilawayan ko muna, ako naman ang naglaro sa ari niya, nilaro ko sa tounge ko.
Tip palang ng tounge ko ang nadampi, napaliyad na kaagad siya, nakikiliti ng todo.

Hinalikan ko ang ulo habang ang kamay ko ay nagsimula ng magtaas-baba sa kahabaan ng dick niya.

"Uhhmmmm...mmm...mmm..."

Binilisan ko pa ang pagmasterbate habang bino-blow ko ang cock nick, cock sucking good, dick licking good.

Hindi ako kuntento, pati balls niya ni-lick ng tounge ko, isinusubo ko pa.
Napapaliyad siya ng husto.

Inipon niya ang mahaba kong buhok sa palad niya, tapos muli kong isinubo ang cock niya, nilamon ko hanggang sumagad sa lalamunan ko, deepthroat, pinilit kong ipagkasya sa maliit na bibig ko.

"Aaahhhh... Ang sarap cloud..."
napa-ungol siya.

Fuck! Ngayon ko lang ginawa to!
Laganap ang lust sa buong katawan ko.
Siya naman ang niromansa ko, kung siya mula lips ko pababa sa pussy ko, ako naman mula sa cock niya pataas.

Pataas sa abs niya, dinilaan ko, sinipsip ang balat at hinalik-halikan ang bawat nakahulmang abs.

Pataas, paakyat sa dibdib niya, at talagang nanginig ang buo niyang katawan nang dilaan ko ang maliliit na nipples niya.

"Aaahhhh Aaaahhhh Aaahhhh"

Fuck! Ang sarap!
Pikit-mata ko siyang niromansa, hinahalik-halikan ang dibdib patungo sa neck niya.
Gamit ang tounge ko, pinaligaya ko siya.

Hanggang makarating ako sa mga labi niya kasabay ng pagpatong ko sa kanya.

Muli kaming naghalikan, at ang katawan niya kusang gumagalaw.
Hinanap ng cock niya ang pussyhole ko, at nang matutok na ito....

"Aaahhhh Aaaaahhh shit!"

...ansarap!
Damang-dama ko ang cockhead niya na hinahagod ang pussy ko, ibinubuka ang mga pussylips ko at sumusulong papasok!

Oh damn cock! It's really hard and it's truly huge...

Nagfocus ako sa penetration, pinakiramdaman ko ang unti-unting pagbaon ng cock niya sa loob ng pussy ko.

"Hhaaahhhh Aaahhh Aaahhhh"

Hindi ko siya mahalikan ng maayos gawa ng huge cock na bumabaon sa pussy ko.

"Okay ka lang?"
bulong pa talaga sa akin ni Darwin.

"O-oo naman... Ituloy mo lang..."
tugon ko...

Niyakap niya ako kasabay ng pagsagad ng cock niya, tapos marahan niya itong hinuhugot, malalam, alalay lang, at bago pa makalabas ang cock niya sa pussy ko ay muli niya itong ibinaon.

Marahan, banayad, hanggang sa bumilis, pabilis ng pabilis hanggang tuluyan na siyang kumadyot.

"Aahhh Ahh Ahh Ahh..."

Para akong lumulutang sa kalagitnaan ng dagat, nagliliyab ang buong katawan ko, damang-dama ko ang bawat pagpasok at paglabas ng cock niya sa loob ng pussy ko.

Nakadapa lang ako sa ibabaw niya, siya ang nagta-trabaho, lapat na lapat ang mga katawan namin sa isa't-isa, balat sa balat, laman sa laman, nagsasanib ang init sa aming pagmamahalan.

Hanggang maabot namin ang pinakamaligayang parte ng aming pag-ibig. Walang katumbas ang nararamdaman ko ngayong gabi.

Saksi ang mga bituin, ang buwan at ang karagatan sa nabuong tunay na pagmamahalan.

Humiga ako sa tabi niya, ginawa kong unan ang balikat niya kasabay ng pagyakap niya sa akin.

"Ang sabi ni Mama baka aabutin kami ng isang taon do'n..."
pagbabasag ko sa katahimikan.

Hindi siya umimik, nakatingin lang siya sa langit, sa wari ko malalim ang iniisip niya, sa mga mata niya may pangamba.

"Pero babalik ako... Pangako gagaling ako at babalikan kita..."
patuloy ko.

Tinignan niya ako, mata sa mata, tagos hanggang kaluluwa.

"Hihintayin kita..."
maikling tugon niya na may ngiti sa labi.

Napanatag ang kalooban ko sa narinig ko. Nagkaroon ako ng inspirasyon para labanan ang sakit ko. Pakiramdam ko nga magaling na magaling na ako.

Naligo kami sa dagat buong gabi, magkahalikan sa malamig na tubig, under the shining sky, over the horizon, at tinapos namin ang gabi sa isa pang mainit na lovemaking.

"My head's under water
But I'm breathing fine

You're crazy and I'm out of my mind

'Cause all of me
Loves all of you

Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections

Give your all to me
I'll give my all to you

You're my end and my beginning
Even when I lose I'm winning

'Cause I give you all of me
And you give me all of you, oh"

Lumipas ang isang taon. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan ko, pagtitiis, pagsasakripisyo, sa bawat chemotherapy bitbit ko ang pag-ibig ni Darwin.

Gumaling ako. Nanalo ako sa cancer. Naka-survived ako dahil sa inspirasyon ko.

Sa sobrang galak ko pagbalik ng bansa, pinuntahan ko kaagad ang Zambales para tuparin ang 'pangako' ko kay Darwin.

Sa araw ng pagdating ko kina Lola, pumunta agad ako sa bahay nila Darwin.

Nadatnan kong bukas ang gate, tahimik ang buong paligid.
Kumakatok ako sa pinto kahit pa bukas ito, at dahil walang sumasagot dumiretso na ako papasok.

Nadatnan ko ang Lolo ni Darwin sa may kusina. Nakamukmok sa wheelchair niya.

"Lolo, si Dar--"

Nang makita ako ni Lolo, bigla nalang siyang umiyak at napakasakit ng pag-iyak niya.

"Lolo bakit po?"
sa awa ko niyakap ko siya.

"Wala na siya! Patay na siya..."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Kinabahan ako kasabay ng pagtulo ng luha ko.

"Hindi niya sinabing may Leukemia pala siya..."

Parang bumagsak ang langit at lupa, nanlambot ako bigla at napaupo sa silya. Kinilabutan ang buong katawan ko...

Napakasama ng loob ko, ang sabi niya hihintayin niya ako, parang nasayang lang ang lahat ng pinaglabanan ko.

Napaka-payapa ng dagat...
Kailan nga ba ako huling nagbaksyon dito?
Minamasdan ko ang kalangitan, punong-puno ng mga bituin na nakapalibot sa bilog na buwan.

Malamig ang simoy ng hangin, napaka-aliwalas ng pakiramdam ko, dito ako napanatag ng husto, sa bisig ng mga alon, sa paghampas ng tubig sa baybay, na umaabot sa mga binti ko.

Tumulo ang luha ko ng hindi ko napapansin.
Sabi nila ang dagat na ito ng Zambales ay isang malaking 'wishing well'.

Tumayo ako at dumukot ng piso sa aking bulsa.

"Mahal na mahal kiittttaaaaa!!!"
sigaw ko sa dagat kasabay ng paghagis ko sa piso.

Hindi naman talaga masakit ang ipagpalit ka ng taong mahal mo sa iba, hindi mo lang matanggap na pinagpalit ka niya.

Hindi naman talaga masakit ang malaman mong niloko ka ng taong mahal mo, hindi mo lang matanggap na naloko ka niya.

Hindi naman talaga masakit ang malaman mong hindi ka mahal ng taong mahal mo, hindi mo lang matanggap na ikaw lang ang nagmahal.

Noong iwan ako ni Jasper, nasaktan ako pero dahil alam kong hindi naman talaga niya ako mahal, nawala rin kaagad ang pait.

Pero ngayon, heto, si Darwin.
Ito ang tunay na masakit, ang iwan ka ng taong mahal mo at alam mong pinakamamahal ka.

Alam kong ayaw niya akong iwan pero kailangan.
Ito ang tunay na masakit, ang katotohanang mahal na mahal niyo ang isa't-isa pero hindi na kayo pwedeng magkasama habang buhay.

"Pambihira! Hanggang ngayon ba naman malungkot ka parin?"

Biglang nabalot ng kilabot ang buo kong katawan nang makilala ko ang boses na 'yon.

Paglingon ko, nakita ko si Darwin na nakatayo sa likod ko.
Hindi ko alam kung matatakot ako o matutuwa dahil nagpakita sa akin ang Ghost niya.

Napatindig ako nang hawakan niya ang balikat ko, naramdaman ko ang paghawak niya sa akin.

"Darwin!"

"O bakit? Parang nakakita ka ng multo ah!"

Nagising ang dugo ko at bigla akong natauhan.

"Paano mo 'ko nahawakan? Multo ka lang diba?!"

"Multo?!"
pagtataka niya.

"Oo. Sabi ng Lolo mo namatay ka sa sakit na Leukemia."

Pagkasabi ko napangiti lang siya.

"Hindi. Mali. Si kuya ko yung namatay 3 months ago. Si Lolo talaga, paborito niya kasing apo kaya antagal maka-move on..."

Sa sobrang saya ko napayakap na lang ako sa kanya.

Mula no'n nagsimula na ang masayang parte ng buhay ko.
Pareho kaming nakapagtapos ni Darwin sa kolehiyo.

At sa tamang pagkakataon, sa tamang oras at panahon ay lumuhod sa harapan ko si Darwin.

"There's no one in this world except you and I knows that you are the Joy of my heart..."

sambit niya sabay bukas ng maliit na box.

"Will you marry me?"

Ngayon, tumulo na naman ang luha ko, pero hindi na dahil sa pighati kundi dahil sa sobrang kasiyahan.

"I do."

***WAKAS***

"Everafter"
By: Fiction Factory
Copyright2014

The Photo was downloaded from Google and is not encrypted to copyright.

Next Entry: "Andrea"
...Abangan:)

"Romance is the sweetest way of refreshing the feelings that you have for your loveones, sealed with 'I Love You'.

Life is too short, is'nt it?
Why don't we go and kiss our loveones and tell them how much we love them unto this very moment?"