1. Home
  2. Stories
  3. Dustine- Ako Nalang Sana (14)
Filipino Sex Stories

Dustine- Ako Nalang Sana (14)

By eroticprince27 ·
Sorry for late update:

----

After 2 weeks habang kumakain sila ng dinner ay may tumawag kay Dustine, hindi niya masyadong maintindihan ang usapan at saka lumayo ito sa kanya at medyo matagal bago bumalik.

"Sino yun?" alam niya na walang nakaka-alam ng number nito kundi siya lang at ang lola nito.

"It's Dad." Malungkot na tugon.

"Any problem?"

"Not really, uhm."

"Are you sure?"

Yumuko ito na parang kumukuha ng lakas bago nagsalita.

"Carlene is coming here."

"Who is Carlene?"

"Hmmm my girlfriend in US."

Hindi nakapagsalita ang babae, parang nabingi sa sinabi ng anak.

Oo nga naman, sino ang may sabing wala itong girlfriend? Di ba sabi nito he is dating someone. Sa itsura nito at sa tikas plus ang galing sa kama. IMPOSSIBLE.

Nilapitan siya ng binata pero siya na ang lumayo.

"Ma, I'm not serious with her believe me."

"No need to explain, naiintindihan ko."

Mapait na ngiti ang pilit ibinigay ni Aleli.

"Akyat lang muna ako, hayaan mo akong mag isip."

Pipigilan pa sana ni Dustine ngunit mabilis nang tumalikod ang babae.

Buhat ng may nangyari sa kanila ay ngayun lang ulit sila natulog na hindi magkatabi. Ilang beses siyang kinatok ng lalaki pero hindi niya pinabuksan ng pinto.

Kinabukasan ay nagkita nalang sila sa table, may nakahandang pagkain pero ayaw niyang kumain. Palabas na siya ng pigilan ng lalaki.

"Ma, please. I will fix this okay."

Tumango lang siya.

"Susunduin ko siya mamaya sa airport. By 7 alis nako"

"Okay."

Tuluyan na siyang lumabas kasabay ng pagtulo ng luha. Pilit nalang niyang inayos ang sarili at nag concentrate sa trabaho. Nunit pag dating sa bahay ay duon niya naramdaman ang lungkot.

Kung ano ano ang pumasok sa isip niya.

Nasaan na ang mga ito.

Pano binati ng babae si Dustine.

Saan sila tutuloy? Sa hotel din ba?

Ano ang gagawin nila sa hotel?

Para siyang mababaliw sa kakaisip. Hindi niya namalayan na nakatulog na pala siya. Maliwanag na ng magising. Masakit ang ulo dahil sa buong magdamag ata siyang nag iisip.

Nag decide siya na di muna pumasok.

Paglabas niya ay naabutan ang dalawa sa lamesa at kumakain. Kinurot ang puso niya sa nakitang senaryo.

"Ma. Good morning. We ate ahead."

"Good morning Ma."

"Oh I'm sorry. This is Carlene my girlfriend, Carle this my Mom."

"Nice to meet you Mom." Lumapit ito at bineso siya.

"Nice to meet you too, have a seat."

"Let's go ma, eat with us."

"No, I will just take coffee. I am not feeling well."

Nagtimpla lang siya ng coffee at bumalik na sa kwarto. Duguan ang puso niya sa natunghayan. Ang masamang pakiramdam ay tuluyang gumupo sa kanya. Nahiga lang maghapon, pilit bumangon ng tanghali at gumayak para umalis dahil hindi niya matiis na kasama ang mga ito sa bahay.

Nag ikot ikot lang at bumili ng mga pedeng bilin, kumain, nag ikot ng nang ikot saka umuwi ng mapagod at wala ng mapuntahan. Dinatna niya ang dalawa sa sofa, nakasandal ang babae sa binata at nakaakbay naman ang lalaki.

Muling nakaramdam ng sakit dahil parang dati ganoon sila pag nanonood ng TV.

"Ma. Where have you been?"

"I just meet with a friend, yeah a friend."

"Why you did not inform me?"

"Your not here when I left, I am tired. Good night. Carlene sorry if I wasn't able to spend time. Tomorrow I will make up."

Umakyat na siya na hindi nahintay ang sagot ng dalawa. Matagal siyang nakahiga pero hindi naman makatulog. Ano na nga ba ang mangyayari? Maghapon silang magkasama, ano ginawa nila?

Biling baligtad siya sa kama, lahat na ng paraan para makatulog ay ginawa na niya pero wala pa din.

Alas onse nang magpasya siyang bumaba para uminom ng mainit na gatas. Hindi niya inaasahan ang maririnig pag tapat sa pinto ng kwarto ni Dustine.

"Dustine, shit your so good. Ahhhh."

"Oahhh hmmmm."

Malalim ang bawat hinga ni Dustine, alam na alam niya kung ano ang ginagawa ng dalawa.

"Faster honey, faster ohhhhh."

"Uhm Uhm Uhm."

"Harder ahhhh. Harder ohhhhh."

Napadakot siya sa dibdib, hindi niya sukat akalaing ganoon kasakit. Para siyang sinasaksak ng ilang beses sanaririnig.

"Baby I'm cummming ahhhhhhh. I love you Dustine ahhhh."

Mabilis ang hakbang na ginawa ni Aleli palayo ang planong pagkuha ng gatas ay nakalimutan na lalo na at bago niya isinara ang pinto ay narinig pa niya ang ang sagot ng binata.

"Ahhhhhh I love youhhhh....."

Hindi na niya natapos ang kumpletong sinabi ni Dustine dahil isinara na niya ang pinto at napasandal kasabay ng pagbalong ng luha.

Buong magdamag na balisa. Hindi nakatulog pero kahit umaga na ay hindi pa din siya lumabas ng kwarto. Tanghali ng lumabas siya muli nasa sala ang dalawa.

"Ma,okay ka lang?"

"Yeah. I'm fine."

Inaya siyang kumain, wala na siyang option kundi harapin ang dalawa. Kahit masarap ang pagkain ay hindi niya malulon.

Patapos na siya ng magaslita si Dustine.

"Ma. I will go back to US."

Lumulon lang muna siya bago tumingin sa binata.

"I just need to settle somethings with Dad and some personal matters."

"Okay, when you are planning to LEAVE?"

"The day after tomorrow."

"Okay, uhmmm. I like the food."

Pagbabago niya ng topic.

"Hope you enjoyed your short stay here Carlene. Sorry that you came this time when I am not well."

"Nothing to worry. Dustine is enough."

Medyo nasaktan siya sa sinabi nito pero she learned to ignore. After kumain ay bumalik na ulit sa kwarto. She convinced his heart na ganito talaga. Masakit lang tanggapin na umasa siya sa relasyon sa anak kahit alam niyang mali.

Kinailangan niyang tanggapin na ito ang realidad, ito ang tama. Mahirap man ay ilayo niya ang sarili kasabay ng paglisan ng binata. Kinabukasan ay pumasok na, gabi na ng umuwi kahit hindi naman kailangan ay nag ovetime.

Pagdating sa bahay ay nadatnan si Dustine sa sala ngunit wala si Carlene.

"Ma can we talk?"

"I'm tired, I want some rest."

Dumiretso na siya sa kwarto pero nakasunod ang lalaki.

"Ma please, I will fix everything."

"What we had is wrong Dustine, do what is right."

"Ma what are you talking about?"

"Dustine, please I need to rest."

"Ma I am leaving tomorrow, please I want to stay with you just for toninght."

"Dustine, please I want to be alone."

Hindi na nagpumilit ang lalaki, tumalikod na ito at iniwan ang ina. Kinabukasan ay kinatok para magpaalam. Tumango lang sa binata at isinara na ang pinto. Wala na siyang pakialam sa sasabihin ni Carlene. Hindi na din naman sila magkikita.

Paglabas niya ay gustong habulin ang binata pero huli na, ganitong ganito din ang naramadaman niya mahigit walong taon na ang nakalipas.

Tahimik na ang bahay at wala na ni bakas ni Dustine nang dumating siya galing sa office. Tinungo ang kwarto nito nakitang wala na kahit anong gamit maliban sa isang sulat.

Dear Ma,

I don't know what to say and I cannot explain everything, I am leaving to fix some things like what I have told you but please wait for me.

I will be back and I will never leave you again.

I love you!

Dustine.


I love you, di ba ito rin ang isinigaw niya habang ipinuputok ang tamod sa puke ni Carlene?

Nalamukot niya ang papel at muling napaiyak. Inayos ang sarili at pilit kinunbinsi na makakaya din niyang lagpasan ang emotional turmoil na nararanasan.

Kinausap ang boss niya ay nung araw din na yun ay tinanggap ang offer nito na trabaho sa London. Pinakiusapan nakung maari ay maayos ang lahat sa lalong madaling panahon. Ayaw na niyang magtagal sa lugar na ito dahil laging lang niya naalala ang lalaki.

Ang magagandang ala-ala ay naging bangungot sa kanya na laging nagbibigay ng lungkot.

Kulang isang buwan ang matuling lumipas, tumatawag si Dustine pero hindi niya sinasagot. Nag deactivate din siya ng FB para hindi siya mamessage nito. Ilang araw pa at nasa airport na si Aleli para lumipad patungong London at duon limutin ang nangyari sa kanya. Siguro naman ay sapat na ang dalawang taon para makalimutan ang lahat.

Maraming katanungan ang alam niyang mahirap magkaroon ng kasagutan, isa lang ang sure siya. Kailanman ay hindi siya magiging mapalad sa pag-ibig kaya gusto niyang ilaan ang lahat sa pagpapa-unlad sa sarili.

Paglapag ng eroplano ay isang malalim na hinga ang binitawan niya. Panibagong lugar, panibagong pakikipagsapalaran.

Naghihitay sa arrival ang sundo niya na tanging placard ng pangalan ang makikita para magtapo sila. Hindi naman siya nahirapan.

Inihatid siya sa apartment para makapagpahinga at makapag ayos ng gamit. Nagustahan ang furnishing ng apartment. May tao din na nag orient sa kanya bago niya nagamay ang lahat.

Binigyan siya ng isang lingo para makapag adjust, tinulungan ng isang pinay na siyang papalitan sa trabaho bilang executive assistant ng partner ng boss niya.

Yun muna daw ang work niya habang inaaral lahat ng ins and outs ng business na itatayo sa Pilipinas.

Lunes nang ma meet niya ang new boss si Mr. Smith, mabait ito at accommodating. Professional ang lahat ng kilos. Nung una ay nahirapan siya dahil sa nag aadjust pa pero sa loob lamang ng isang buwan ay kabisado naniya.

Medyo malamig na at ineexpect na mag snow later. Maaga silang pinauwi dahil meron silang partners dinner later. Kailangan niya agad makabalik para maayos ang venue at ilang detalye.

Kakababa lang niya ng mga gamit ng tumunog ang cellphone niya. Philippine number ang lumabas.

Inisip na baka ang boss niya dahil ito lang naman ang nakakaalam ng number nito sa London.

"Hello?"

"Hello Ma."

Kilalang kilala niya ang boses sa kabilang linya.

"Dustine."

"Ma, please come home."

"Dustine, you have your life now. I have mine."

"Ma please."

"I'm sorry but I have to go. I need to finish some things we have partners dinner later."

"Ma can I call you later?"

"I don't know."

"Ma please."

"I Have to go."

Hindi na niya hinitay na sumagot agad niyang ibinaba. Napaupo siya sa sofa at matagal na nakatulala. Napaigtal siya ng maalala na kailangan niyang gumayak para sa event.

Pagdating sa venue ay may ilan ng tao, mga staff at ilang suppliers. Nang makita siya ni Mr. Smith ay kaagad na nilapitan.

"Ali I want you to entertain one of my colegue later, he is a very nice Filipino."

"No problem sir."

After 30 minutes ay tinawag siya ni Mr. Smith at lumapit sila sa isang lalaki na tingin niya ay kasing age lang ni Dustine. Bigla siyang kinabahan dahil parang may iba sa binata.

"Matteo this Aleli my Executive Assistant."

"Hi Aleli, How are you?"

"I am fine, thank you."

Napansin niya na parang ayaw nitong bitawan ang kamay.

"Son. My hand."

Binigyang emphasis talaga niya ang anak para maintindihan nito ang age gap nila.

"Oh, I'm sorry."

Saka lang nito binitawan ang kamay. Ibang kilabot din ang naramdaman sa pagdadaiti ng kanilang mga kamay. Parang nakakaramdam siya ng kakaiba.

"Where is your old assistant?"

Literal kasi na old na yung assistant ni Mr. Smith. Madilim naman ang naging tingin ni Aleli sa kanya sa sinabing old.

"I mean the old not old but the old, yeah."

"You mean my previous exe?"

"Yeah, that's it." Hiyang hiya si Matteo sa sitwasyon.

"Well she is really old and has to rest, so she retired."

"Okay, how about you Ms. Aleli."

"I am not retiring just for you to know."

"No! No! What I want to ask is about you working with Mr. Smith."

"I guess I will get along with him and this has been my work back in the Philippines."

"That will be good, I am glad that I will have to see someone like you."

Malaking tanong ang bumalatay sa mukha ni Aleli sa sinabi ni Matteo.

"By the way hows the weather out?"

"Whoah it is terrible, I think the storm will hit anytime."

"Oahhh, thank you for still coming inspite of the bad weather."

"Nothing to worry."

"Matteo I will leave you with Aleli, some of the guests are living early."

Dahil siguro sa sama ng panahon kaya ang iba ay maagang nag aalisan. Tinitigan lang ni Matteo si Aleli na parang sinusukat ang pagkatao nito.

"What?" inis na tanong nito sa lalaki.

"Nothing, I just find you beautiful."

"Please, if you are flirting with me then stop. You are of same age of my son I guess."

"Really? How old is he?"

"24."

"Same age."

"I don't care."

"Why so rude?"

Parang napahiya naman si Aleli sa inasta niya. Pilit kasi nitong nilalabanan ang atraksyon na meron sa lalaking kaharap. Isa na dito ang katunayan na ka age ito ni Dustine ang binatang anak niya, pangalawa ay dahil tingin niya dito ay isang fuckboy sa itsura pa lang nito na sobrang guwapo, matangkad at maganda ang tindig ay sigurado na maraming babae ang naikama na.

Pangatlong dahilan ay madali siya talagang humanga at ma fall sa mga mas bata sa kanya.

Muli ay naalala na naman ang anak.

"Hello! You spaced out."

Duon lang bumalik sa sarili si Aleli. Hindi na niya namalayan na ilan nalang pala sila na naiwan sa party. Sasagot na sana siya ng lumapit sa kanila ang amo.

"I am glad you get along."

"Oh yeah, she is just nice." Medyo sarkastikong sabi ni Matteo.

''Thanks Ali."

Inirapan nalang ni Aleli si Matteo.

"Anyway, Matteo can you bring Ali home? I am afraid that the storm will make her difficult to take a taxi."

"No worry Mr. Smith, my PLEASURE." Saka kinindatan si Aleli.

"You better go now."

Tumayo na sila, kinuha lang ang jacket at saka inalalayan si Aleli palabas. Kinilabutan ang babae ng sumayad ang palad ni Matteo sa siko niya, gusto sana niyang hilahin ngunit nahiya naman at baka nakatingin pa ang amo.

Paglabas sa pinto ay saka siya dumistansya sa lalaki, ibinigay ni Matteo ang card sa valet attendant para kunin ang sasakyan.

"I can ride a taxi from here."

"No need, I accepted the responsibility to bring you home."

"Hindi mo na kailangang gawin yun."

"Do you know how I value Mr. Smith as my client? What will be his reaction if he will learn that I allowed a beautiful lady to ride taxi in the middle of bad storm?"

"Okay, okay. Dami mo na nasabi."

Nagkibit lang ng balikat ang lalaki sa insult ni Aleli.

Hindi naman nagtagal at dumating na ang sasakyan nito.

"Thank you!" nakita niya na inabutan ng lalaki ang attendant ng tip bago siya pinagbuksan ng pinto at umikot naman para maupo sa driver's seat.

"You are really beautiful."

Tinitigan lang niya ang lalaki dahil sa pambobola nito sa kanya. Dahan dahang lumapit si Matteo sa kanya hanggang sa halos isang pulgada na nalang ang layo ng labi nito sa labi niya. Amoy na amoy niya ang masculine perfume nito na nagbigay kilabot sa buong katawan niya lalo sa sentro ng kanyang pagkababae.

Umayos na ng upo ang lalaki saka nagsimulang magmaneho, pilit niya inililihis ang mata pero hindi niya mapigilan ang sariling surin ang kabuoan ng lalaki.

Dahil naka jacket ang binata kaya naman hindi niya mabistahan mabuti, tanging malalaking daliri lang at ang hita nitong hapit ng suot na pantalon. Nang dumako ang tingin sa mukhang ng lalaki ay napigil niya ang hininga dahil sa angkin nitong ka guwapuhan. Yung ka guwapuhang tiyak na aagaw ng pansin at hindi mo pag sasawaang titigan. Ang labi nito na parang masarap humalik.

"Me problema ba?"

"Huh?"

Mabilis na inilihis niya ang tingin para makabawi sa pagkapahiya.

"Just guide me to your place."

"Just straight ahead."

Medyo nahihirapan silang bumiyahe dahil sa lakas ng snow, ang wiper ay mabilis ang galaw para maalisang makapal na yelong sagabal sa kanilang paningin.

Sa wakas ay nakarating din sila sa bahay ng babae.

Itinabi lang ni Matteo ang sasakyan at muling inalalayan ang babae sa pagbaba hanggang makapasok sagate.