Dustine- Ako Nalang Sana (3)

Dustine POV

Christmas season ng may lumapit sa kanyang isang lalaki na hindi niya kilala pero parang pamilyar. Akala niya ay magtatanong lang ito. Pero nagulat siya na sabihin nito ang pangalan niya at sabihing ito ang kanyang ama.

Alam niya na iniwan sila ng ama, naging mabuting ina naman si Aleli sa kanya kahit na nga may galit sa ginawa ng ama. Kaya ang inisyal na reaksyon niya ay magalit sa lalaki. Iniwan niya ito at diretsong umuwi sa bahay upang kausapin ang ina.

Madaling araw na ay wala padin ang Mommy niya, halos lumiliwanag na ng may humintong sasakyan sa tapat at inilabas ang ina ngunit nabigla siya ng halikan ng lalaki ang babae. Hindi niya masyadong nakitaang mukha ng kasama ng ina pero may ibang kirot siyang naramdaman. Pilit nalang niyang nilabanan at umakyat sa sariling kwarto bago pa makapasok ang ina,. Kinabukasan ay hindi sila nagkita dahil kinakailangan niyang pumunta sa group project na dapat matapos by Monday.

Pinilit lang niyang umuwi sana para makausap ang ina ngunit pag pasok sa kwarto ay may kausap ito sa telepona na sa tingin niya ay hindi normal dahil mabilis na ibinaba ng makita siya. Ang nais na makausapang ina ay isina-isang tabi na muna. Ipinagpabukas nalang niya at mukhang kailangan pa nito ng pahinga. Pagdating naman niya ng gabi ay tulog na ito.

Inaya siyang magsimba ngunit may na-tanguan na siyang mga ka basketball dahil usually ay gabi sila ang sisimba. After ng laro ay umuwi din siya kaagad expecting na nakauwi na din ang ina ngunit umabot na ang dilim ay wala pa din ito. Dahil sa kagustuhang makausap ang ina kaya naman nagtiyaga siyang naghintay at katulad nung Sabado ng madaling araw ay inihatid ito ng kaparehong sasakyan.

Saan ito nanggaling at bakit parehong sasakyan ang gamit nito. Pagpasok palang ay kinompronta na niya ang ina kahit na nga hindi niya ito ugali, mariin ang pagsasagutan nila na humatong sa pagbuhat nito ng kamay sa kanya kaya ang nais itanong ay hindi na niya naitanong pa.

Mabigat ang dibdib na umakyat nalang sa kwarto at itinulog ang inis na nararamdaman.

Kinabukasan ay sinadya niyang maaga umalis upang hindi makaharap ang ina, pagdating ng hapon ay muling nakita ang lalaking nag sasabing ama niya. Sa pagkakataong ito ay binigyan niya ng chance namakausap ang lalaki, ipinaliwanag nito ang dahilan kung bakit iniwan sila. Kasama na din ang reason kung bakit nakipagkilala sa ina dati.

Nito nalang daw niya nalaman na may anak siya kay Aleli nang ibigay ng tatay tatayan niya ang isang sulat na iniwan ni Aleli nuon pa.

Nang sumunod an araw ay halos hindi na sila nagkikita ng ina, laging ovetime pag tinatanong niya sa lola niya. Naging malapit din sila ng ama, may asawa ito at kambal na anak babae at lalaki babae. Isang lalaki si Aethan na iba din ang nanay. At baka may iba pa.

Kakatapos lang ng final exams nila kaya nag kayayan silang manood ng cine, papasok na sila ng movie house ng kalabitin siya ng isa sa mga classmates niya.

"Bro is it your Mom?"

Kitang kita ng mga mata niya na may kasamang lalaki ang ina, nakaakbay sa babae habang palabas ng sinehan. Dahil sa kabilang parte ng sinehan sila papasok kaya hindi siya nito napansin.

"Brad di na ko sasama, habulin ko lang si Ermat. Jays pede mo ba akong samahan?'

"Sige bro."

Lumayo na sila sa mga kasama at sinimulang sundan ang ina. Malapit na sila ng mag decide siya nahuwag ipahalata dito ang pagsunod. Dumistansya sila ng konti para hindi mapansin.

Diretso sa parking ang dalawa, sinabihan niya si Jayson na kunin ang motor nito para gamitin sa pagsunod. Kaya ito ang niyaya niya ay dahil kinutuban na siya na aalis ang dalawa kaya kailangan niyang sasakyan.

Parang gusto niyang manapak ng makita kung saan pumasok ang sasakyan ng dalawa, sa BIGLANG LIKO.

Inihinto ni Jayson ang motor kaya mabilis siyang bumaba, susugod na sana siya sa motel ng hilahin siyang kaibigan.

"Tol hayaan mo na muna ang Mommy mo. Kausapin mo nalang pagdating sa bahay nyo."

Nagpapigil naman siya sa kaibigan at pinakiusapan na wag nalang maikwento sa ibang kaibigan. Inihatid na din siya sa sakayan at parang wala sa sariling nakauwi ng bahay.

Gusto niyang kausapin ang ina ngunit tingin niya hindi pa ngayun. Tinawagan niya ang ama at sinabi nakung puwede siyang sunduin sa bahay. Nagpa alam nalang sa lola niya na sa Daddy niya siya matututlog ng ilang araw. Dala ang bag ay nilisan ang bahay upang magpalamig.

Dahil bakasyon na ay pinili muna niyang manatili sa ama, samantalang ganun pa din daw ang ina. Isang araw ay dinatnan niya ang ina na hindi karaniwang nangyayari. Mabilis siyang umakyat sa kwarto ay ipanakita ang litrato ng ama para ikumpirma.

Nakita niya ang galit sa ina ngunit ng sabihin niya na sasama na siya sa US ay natigilan ito. Yun ang huling pagkakataon na nagharap silang mag ina, hindi na muna siya umuwi sa kanila at hindi din niya sinabi kung saan ang bahay ng ama.

Aleli POV

After ng pag uusap nila ni Dustine ay hindi na ito umuwi, mahigit isang lingo na nang nagdecide siya napuntahan ito sa school ngunit nagulat siya dahil bakasyon na pala at security lang ang dinatnan. Pag uwisa bahay ay pinuntahan ang ina upang kumprontahin sa hindi pag uwi ng anak.

"Aba Aleli, ngayun mo lang ba napansin na hindi umuuwi ang anak mo dito?"

Napahiya naman siya sa ina.

"Madalas nang sa bahay ni Nathan siya natutulog, natingnan mo ba manlang ang gamit niya sa kwarto?"

Napaisip na malalim sa sinabi ng ina, kailan nga ba niya huling sinilip ang kwarto ng anak.

"Anak ano ba ang nangyari sayo? Bakit parang masyado kang lulong sa trabaho?"

Hindi siya makasagot sa ina, lumapit ito sa kanya at saka hinimas sa likod bago siya iwan. Umakyat siya at tinungo ang kwarto ni Dustine at laking gulat niya na halos bakante na ito, kahit ang mga damit ay iilan nalamang.

Napaupo siya sa kama at walang sabi sabing tumulo ang luha, napabayaan nga niya ang anak.

Babawi siya dito, gusto niyang makita nang anak yung dati niya ina.

Buhat ng sinabi niya kay Tyrone na may anak na siya ay hindi na ito nagpakita sa kanya at hindi nadin matawagan. Nang puntahan niya ang bahay nito ay saradong sarado din. Parang lahat ay gumuho sakanya.

Pilit niyang hinanap ang anak pero hindi niya ito makita at hindi din umuuwi ng bahay. Halos dalawang buwan na din buhat nung huli silang magkita.

Dustine POV

Iniwan niya ang ina at nagpasyang maglibot upang makalimutan ang mga nasasaksihan dahil hindi kinakaya ng murang puso niya. Sumakay siya patungong south, biyaheng Lucena ata. Bakante ang pang dalawahang upuan sa dulo pero may paakyat pa.

Tahimik lang siya ng may magsalita sa gilid niya.

"Brad me katabi ka?"

Nag angat siya ng mukha at nakita ang lalaking halos kasing age lang niya or baka matanda ng konti. Me porma din at may dalang bag.

"Wala brad."

"Patabi, punoan na eh."

"Sige brad."

Inayos niya ang upo para makapwesto ang lalaki.

Umusad na ang sasakyan pero tahimik lang silang dalawa.

"Bard pa Lucena ka din?" tanong ng lalaki sa kanya.

"Hindi, basta lang ako sumakay. Gusto ko lang lumayo."

"Mukhang me problema ka."

"Wala, magulo lang ang isip."

"Usually pag magulo ang isip ang puso ang dahilan."

Nginitian lang niya ang lalaki.

"Rom bro." inabot ng lalaki ang kamay sa kanya.

"Dustine."

"Ako din problemado pero hindi puso kundi pamilya."

"Bakit naman."

"Magulo eh."

"Baka mas magulo sitwasyo ko hehehe."

Hindi man nila kilala ang bawat isa pero nagkaroon sila ng koneksyo na hindi nila alam kung bakit magaan ang loob sa bawat isa.

Naikwento ni Dustine ang pinagdadaanan pwera lang ang katotohanan na ang ina ang lihim naminamahal. Pinalabas niya lang na nagmamahal siya sa isang babae na mas matanda sa kanya pero meron na itong mahal at alam niya na lolokohon lang siya ng lalake. Ang mahirap ay wala siyang magawa.

Ikinuwento naman ni Rom sa kanya ang sitwasyon na hindi niya kilala ang ama, ang ina ay lumipat ng Lucena kaya siya susunod ngayun dahil ang kaibigan nitong lalaki ay nain-love sa kanya. Pati ang teacher na namatay na unang minahal niya.

Duon nila nakita ang connection nila, pareho silang nagmahal ng mas matanda sa kanila at attracted sa mas matanda.

Naunang bumaba si Rom samantalang siya naman ay bumaba sa terminal. Nag ikot lang ng kaunti tapos ay umuwi.

Aleli POV

Biyernes, galing siya sa opisina ng madatnan ang anak sa bahay. Sa tuwa niya ay mabilis na niyakap ang lalaki ngunit para lamang itong tuod na nakatayo.

Napansin niya na parang mas gumuwapo ang anak at mas nagkalaman din. Medyo umitim pero bagay naman.

"Anak miss na miss kita, umuwi ka na dito anak."

Hindi ito kumibo sa halip ay naupo sa sofa. Tinabihan lang niya ang anak at muling niyakap.

"Ma, our flight to US will be on Sunday. I am just here para mag paalam."

"Huh, anak wag naman. Wag mong iwan ang Mommy."

"Ma, I want you to be happy and I know na habang andito ako hindi mangyayari yun."

"Anak hindi, your my happiness, your my life."

"Ma. You need life, I want to have life too. Sasama na ko kay Daddy."

"Anak please naman, wag mong iwan si Mommy."

"Ma. In time maiintindihan mo din but for now I need to leave."

Narinig niyang may humintong sasakyan, kasabay nito ay tumayo si Dustine, itinayo din siya at mahigpit na niyakap. Alam niyang maykakaiba sa yakap ng anak pero nangibabaw ang sakit sa naging desisyonnito.

"I have to go, andiyan na yung sundo ko. I love you ma, always."

Hindi na siya nakasagot dahil mabilis na lumabas si Dustine, niyakap lang ang lola nito at sumakay na sasasakyang naghihintay.

Huli na ng ma realized niyang malayo na ang anak. Mabilis na tumayo at humabol pero kahit usok ay wala na siyang inabutan. Napaupo nalang si Aleli sa gilid ng kasada at duon ibinuhos ang luha.

Wala sa sariling tinahak pabalik ang bahay, nadatnan ang inang naghihintay, parang pagud na pagud nayumakap dito at muling ibinuhos ang luha.

Sunday ay lumuwas siya upang magbakasakaling makita ang anak, hindi alam kung what time ang flight saang terminal at airlines basta umaasa lang siya na makikita ang anak. Ngunit bigo siya, inabot na siyang dilim ay walang Dustine na nakita.

"Baka hindi natuloy, baka nasa bahay na siya." pagbibigay lakas ng loob sa sarili.

Tatawagan sana ang ina kung bumalik na si Dustine ngunit dead bat na pala siya.

Yun ang baon niya ng umuwi ngunit pag dating sa bahay ay walang Dustine na dinatnan, madilim at malamig na bahay lang.

Pinuntahan ang kwarto ng anak at niyakap ang ilang damit na natira, sinisisi ang sarili sa paglayo ng anak.

Duon na siya nakatulog, kinabukasan ay hindi muna pumasok plano niyang mag file ng 1 week sick leave.

Sa loob ng isang lingo ay sa bahay lang siya, umaasa kasi na babalik ang anak ngunit natapos na lahat ng bakasyon niya ay wala pa din ito.

Kinalunisan ay pumasok na siya, pag dating palang sa opisina ay parang may kakaiba na. Kita niya ang kakaibang tingin ng mga tao sa paligid. Binati siya ngunit parang may mali. May sarili siyang office kaya ng makapasok ay sumunod si Sharon isa sa pinaka malapit niyang kaibigan.

"Ali, how are you?"

"I am okay, parang ang weird ng mga tao?"

Nakatanga lang ito sa kanya.

"Why?"

"Hindi mo alam?"

"Alam ang alin?"

Umikot ang kaibigan sa gilid niya at saka inilabas ang cellphone. Inopen ang isang site at saka pumili ng video.

Napanganga siya ng makita ang video, scandal ng isang babaeng nakaharap sa camera samantalang ang lalake ay putol ang ulo sa pagkakakuha.

Gusto niyang malusaw dahil sa video ay walang iba kundi siya at alam niyang si Tyrone ang lalaki pero walang makakapgsabi kundi siya lang.

Exposed ang suso niya habang binabayo sa likod ng lalaki, halos tumirik ang mata niya sa video alam niyang dahil sa sarap pero ngayun ay gustong tumirik ng mata niya dahil sa galit.

Hindi na niya nakuhang tapusin ang video dahil tumakbo na siya palabas ng banko. Mabilis na sumakay ng tricycle at umuwi sa bahay.

Nagkulong sa kwarto at duon ibunuhos lahat ng galit sa mundo, gusto na niyang mamatay. Galit na galit siya kay Tyrone sa ginawa sa kanya, galit na galit siya sa kay Nathan dahil matapos iwan ay kinuha pa ang anak, galit sa mga taong nagpakalat ng video at galit na galit sa sarili.

Naramdaman nalang niya ang pagbukas ng pinto at ang pag upo ng ina sa gilid ng kama. Muling bumuhos ang luha ng maramdaman ang hagod ng ina, malaking tulong ito para kumalma ang nararamdaman.

Duon na natulog ang ina sa tabi niya, buong magdamag na kasama, lahat nang pangyayari ay naikwentong malinaw at nakikinig lang ito.

Wala siyang ganang pumasok at wala na din siyang mukha pa para humarap sa mga kasamahan. Nag email nalang sa boss para ipadala ang resignation niya.

Ilang araw din bago sumagot at maayos namang tinanggap. Kinailangan lang niyang pumunta sa banko para sa clearance. Kung nung una ay kita niya ang pandidiri sa kanya ng mga kasama, sa pagbalik niya ay puro pang unawa na ang nakita sa mga ito. Bawat isa ay niyakap siya at ang mga lalaki naman ay kinamayan siya.

Habang nag aayos ng gamit ay pumasok si Sharon at muli siyang niyakap.

"Kinausap kami ni Boss, pinagsabihan at pinagalitan dahil sa treatment sayo."

Hindi siya makapaniwala na gagawin ng boss niya ang ginawa sa kanya. Tumaas ang respeto niya lalo dito. Sinabi ni Sharon na matindi daw ang pagalit sa kanila at sinabing wala sino man sa amin ang may karapatang humusga sa kanya.

Bago mag alas nueve ay dumating ang boss nila, sa halip na tawagin siya sa office nito ay sinadya pa siyasa office niya. Parang ama itong niyakap siya at inalo.

"Sir, sorry if I disappoint you, for giving disgrace to our bank."

"No, your just a human being who committed mistake and this is not the end for you."

Madami pang sinabi ang boss niya bago siya pinasunod sa office nito.

"What is your plan now?"

"Baka po umuwi na kami ng nanay sa Vizcaya, duon na kami mag stay or mag business."

"Would you like to work in any case?"

"Mahirap na sir, baka hindi nako tanggapin."

"No, I will talk to a friend ang endorse you. Di man ganito kalaking business pero established naman."

"Sir sobra na po ang nagawa nyo sakin."

"Don't mention it. I will call them, email me your CV and I will forward to them."

"Thank you Sir, I owe you something."

Matapos ang turn over ay nagpaalam na din siya, prinoseso ang mga settlent at nagulat pa ng bigyan ng malaking halaga para makapag umpisa.

Pag dating sa bahay ay nadatnan ang ina, kinumusta ang pagpasok kaya nang sinabi niya ang ginawa ng amo ay napaluha nalang ito.

Inayos na niya lahat ng dapat ayusin, humanap ng agent para maibenta ang bahay. Hindi naman nagtagal at may buyer na nakagusto. Lahat ng gamit nila ay kasama. Ang nanay naman niya ay ipinaayos na ang lumang bahay nila sa Vizcaya matapos sabihan ang umuupa na kailangan na nila ang bahay.

Malungkot na iniwan ni Aleli ang bahay na ipinundar niya, pati ang alala ng kabataan ni Dustine ay kasama na ding nawala.

Pagdating sa Vizcaya ay bagong simula na ng buhay niya, tinutoo ng boss niya na I endosre siya sa isang company bilang secretary.

Kinakabahan dahil baka hanggang dito ay umabot ang scandal nya ngunit laking pasasalamat nalang niya na hindi na.

Ilang buwan na din na malayo ang anak pero hanggang ngayun ay hindi pa din niya ito nakakausap man lang kahit alam niya na ang lola nito ay nakakusap naman.

Ilang beses din na sinubukan niyang kausapin ito ngunit pag ipinasa na ng nanay niya ang telepono sa kanya ay napuputol ang linya.

Ipinapakita nalang niya sa ina na okay lang siya, kahit na masakit sa kanya.

Tiniis ang pag iignora sa kanya ng anak.

Galing siya sa trabaho ng datnan ang ina na may hawak na IPAD, bagong bago at latest model.

"Oh nay ano yan?'

Tiningnan lang siya ng ginang saka bumalik sa pagkalikot ng gadget.

"Gawan mo nga ako ng email address at saka facebook."

"Huh, bakit?"

"Pinadala ito ni Dustine para daw makapag video chat kami."

Lihim na nasaktan muli si Aleli sa sinabi ng ina pero hindi nalang niya ipinahalata.

"Akina nga, ikaw talaga."

Ginawan na niya ng facebook account ang Ina, siniguradong alam ang password para kahit papano ay makaupdate sa anak kahit manlang mabasa ang usapan ng maglola.

Matapos i-set up ay iniwan na niya ang ina, halos dalawang taon na din pala buhat ng umalis ang anak pero natitiis siya nito na hindi kausapin manlang. Masyado ba niyang nasaktan ang bata kaya ganito ang ganti sa kanya.

Umaasa nalang siya na mawawala din ang tampo ng anak.

Naging maayos ang trabaho niya na dati ay admin assistant lang ngayun ay executive na siya sa papalaking kumpanya ni Mr. Santos.