Dustine Book 2: Ako Naman

Nakatingin lamang si Aleli sa asawa habang tumatawang kasama ang iba, masaya na nakikita itongmasaya ang asawa kahit nasakit sa dibdib niya. Kinailangan niya itong tanggapin dahil kasalanan din niya. Ang tanong sa sarili ay hanggang kailan niya kayang tiisin.

Kitang kita ni Dustine ang lungkot sa mata ng asawa, pilit niyang ipinapakitang masaya siya nang sagayon ay makita nitong ang sakripisyo ay may kabuluhan. Oo nasasarapan siya pero hindi niya kayangpatuloy na saktan ang taong mahal niya. Ano nga ba ang mahalaga.

Puno ng pagkalito ang isip ni Sharon, tanong na hindi niya kayang sagutin. Paano nga ba siya tatanggi saisang bagay na inalok sa kanya ay hindi niya dapat gawin pero gusto niya. Kaya ba niyang magpagamit at magparaya para sa taong mahal?

Mga taong pinaglaruan ng tadhana, mga pusong handang magparaya. Sino ang magiging maligaya at sinoang luluha.

Kasalukuyang tinatapos ni Sharon ang labadang kinuha ng inay niya ng lumapit ito sa kanya na punongpuno nga sigla.

"Anak nakausap ko na si Ate, Tutulungan daw niya tayo na kausapin ang pamangkin kong si Aleli napag-aralin ka."

"Talaga po Inay?"

Gustong gusto kasi niyang mag aral kaya lang ay hindi na kaya ng inay niya. Halos dalawang taon na din siyang nahinto dahil ang itay niya ay ayaw na siyang pag aralin at mag aasawa lang din naman daw siya. Sayang lang.

Hindi niya maintindihan kasi mag isa lang naman siya pero walang ka-amor amor ang tatay niya sakanya. Lagi itong galit at madalang siyang kausapin.

Kaya ng mamatay ito tatlong buwan pa lang ang nakalilipas ay magkahalong lungkot at tuwa ang naramdaman niya.

Lungkot dahil hindi niya naramdaman ang pagmamahal nito at kung kailan huli na saka lang humingi ng tawad sa kanya sa mga bagay na ginawa nito. Saya dahil kahit papano ay nagka-usap sila.

Buhat ng tumigil siya sa pag-aaral ay tinulungan nalang niya ang ina sa paglalabada, minsan ay pagluluto at paglilinis ng bahay ng tiyahin na kapatid ng itay niya. Ito nga ang nanay ng pinsan niyang mag papa-aral daw sa kanya.

Hindi naman lingid sa kanila ang naging buhay ng ate Aleli niya, isa itong dalagang ina. Ngunit ganun pa man ay naging successful ito sa buhay kaya naman hinahangaan niya sa maraming aspeto.

Gusto din niyang maging katulad nito na kahit maraming pinagdaanan ay kaya paring ibangon ang sarili.Kahit ano ang pa ang pagdaanan niya ay gagamitin niya itong challenge para maging matagumpay.

Ipinagpatuloy niya ang paglalaba na may panibagong pag-asa, may tuwa at sigla. Napaka ganda ng araw niya kaya kahit masakit ang katawan ay bale wala na sa kanya.

Masayang masaya siya ng dumating ang araw ng enrollment at napasama siya sa mga estudyanteng mag aaral. Kahit naninibago dahil dalawang taon siyang natigil ay hindi naman din nahirapan. Sa mga classmates nila ay dalawa silang hindi regular age. Yung isa ay second courser na.

Kakauwi lang niya biernes galing sa eskwela ng salubungin siya ng inang si Celia.

"Anak pwede ka bang di pumasok bukas?"

"Bakit nay?"

"Birthday kasi ng Tiyahin mo, tutulungan sana natin si Aleli mo sa pag hahanda."

"Pwede naman nay at isang subject lang ako bukas tapos minor lang."

"Tamang tama pala eh. Mag ayos ka na at duon na tayo matulog ngayun para makapamili bukas ng umaga."

Inilagay lang niya ang mga gamit sa kwarto nilang mag ina at saka kumuha ng damit na dadalin pagtulog sa bahay ng pinsan.

Kumpara sa kanila ay maayos ang pamumuhay ni Ate Aleli, may sariling bahay na naipundar ng ina nito galing sa insurance ng asawang namatay. Maganda din ang trabaho sa kilalang businessman sa kanila at ang anak daw nito ay nagsusustento din kahit papano.

Hindi pa niya nakikita ang anak ng pinsan kahit sa litrato manlang, wala kasi itong naka display sa bahay kaya malaking katanungan sa kanya ang relasyon ng mag-ina. Hindi din niya naririnig magkwento ang pinsan ang madalas maringgan ang lola lang nito.

Pagdating sa bahay ng pinsan ay ang nanay na niya ang nagluto ng pagkain habang hinihintay ang pinsan. Bandang alas sais ng pumasok ito sa bahay at masaya silang kinausap. Puro pasasalamat ito dahil sa pag punta upang tumulong sa paghahanda.

"Tita Cel, kayo na ang bahala bukas ha. Di ako makaabsent pero baka ala-una nandito na din ako."

Habang kumakain sila ay nagbilin lang ang pinsan kung ano ba ang mga ihahanda para pag namalengke ang ina sa madaling araw. Ilang putahe din pala ang lulutuin nila kahit na mostly ay mga kamag-anak ang dadating. Ang tiyahin naman niya ay hindi na nakisalo sa discussion at masama daw ang pakiramdam nito.

Ipinagamit sa kanila ang isang kwarto na nakalaan daw talaga sa anak ni Ate Aleli, maganda ang kwarto na para sa isang lalaki. Maaliwalas ang light blue at gray color. Meron din itong beranda yun nga lang walang sariling banyo sa ngayun dahil nasira.

Pati ang kama ay parang ang sarap higan. Kaya naman ng mahiga na silang mag-ina ay wala pa atang sampung minuto ay nakatulog na siya. Parang saglit na saglit lang ay ginigising na siya ng ina upang samahan siya sa palengke.

Inayus lang ang sarili at saka sinundan ang ina na naghahanda na para umalis. Dala nito ang isang biodegradable bag na lalagyan ng bibilihing sangkap.

Halos dalawang oras ata sila sa palengke bago na kumpleto ang mga gagamitin at pag dating naman sa bahay ay sinimulan na nila ang paghihiwa sa mga sangkap. Hindi naman sila nahirapang mag ina. Saktong sakto bago mag alas sinko ay nakaluto na sila at nakahanda na din ang mga pagkain sa lamesa.

Madami ding bisita ang tiyahin mostly ay mga kamag-anak at ilang kapitbahay. Patapos na sana ang birthday ng biglang bumagsak ang tiyahin niya kaya naman nagkagulo sila.

Kasama ang isang pinsang lalaki ay dinala na ni Aleli ang ina sa hospital, sila naman ng nanay niya ang nagligpit ng mga natirang pagkain at ng ibang ginamit pa nila. Inutusan din siya ng ina na mag-ayos ng gamit para sa pinsan at tiyahin na siyang dadalin sa hospital.

Naiwan lang siya sa bahay samantalang ang ina naman niya ang nagdala ng gamit ng mga ito.

Kinabukasan na sana sila uuwi, pero hinintay pa ng mag ina na makuha ang result ng mga test bago malaman kung ano ba ang sakit ng tiyahin.

Habang nasa hospital ang mga ito ay siya muna ang nasa bahay ng mga pinsan. Halos isang lingo na nang ibalita sa kanya ng ina na cancer ang sakit ng tiyahin at ilang buwan nalang ang itatagal dahil ayaw na nito mag pa-chemo pa.

Sobrang lungkot niya dahil alam na mabuting taon ang tiyahin.

Patulog na sana siya ng may kumatok sa pinutan, pero na mabosesan niya ang isang kamag anak ay pinagbukasan na din niya. Dalawang malalaking maleta ang dala nito at isang may kaliitang kahon.

"O kuya bakit nag alsa balutan ka ata?"

"Hindi, sa anak ito ni Ate Aleli, sinundo ko sa airport."

"Ah ganun ba, o sige akina yang kahon."

Sumunod sa kanya ang pinsan hanggang sa kwarto kung saan siya natutulog. Ipinalagay nalang din ang maleta sa tabi ng kama bago sinamahan ulit itong lumabas.

"Sige alis na din ako at pagod sa biyahe."

"Okay kuya, Ingat!"

Dahil alam niya na dumating na ang anak ng pinsan kaya naman inayos ang kwartong tinutulugan at nagpasyang sa sala na lang matulog. Pinalitan ang lahat ng punda at pati na din kumot kasama ang kobrekama.

Kinabukasan ay naglinis lang ng bahay, hindi pa siya nakakatapos ng may dumating na sasakyan. Sa pagaakalang ito na ang pinsan kaya mabilis na tinungo ang pintuan para pag-buksan.

Napatanga siya ng pagbukas ng pinto ang bumungad sa kanya ay isang lalaking para iniluwa buhat sa isang magazine.

Halos hindi siya kumukurap sa pagkakatitig nito sa guwapong mukha, ang mata nito ay para siyang hinihigop, ang ilong na tamang tama ang tangos at ang labing namumula.

Matangkad din ito sa taas na halos anim na talampakan, ang katawan kahit na natatakpan ng jacket na maroon ay kita ng naman ang hubog sa harap ng puting t-shirt. Nang bumaba pa ang tingin sa harap ng hapit na pantalon ay gusto niyang hawakan ang malaking bukol upang tingnan kung totoo ba ito at hindi dahil sa tela lang.

Pero tingin niya ay totoo dahil hubog ang malaking ulo sa gawing kanan.

"Ehem, your Ate Sharon?"

"Ate Sharon? Hindi kita kapatid. Ayaw kitang maging kapatid."

"What?"

"Ay sorry po. Sino po sila?"

"Hahaha, Dustine po."

"Dustine?"

"Mommy ko si Aleli."

"Ay naku sorry, halika pasok na. Hindi mo naman agad sinabi."

Pumasok na ang binata habang nakasunod sa kanya. Lihim na natatawa si Dustine sa itsura ng pinsan ng ina lalo na sa suot nito. Pero ganun pa man ay hindi niya maiwasang tingnan ang malaking suso at ang matambok na puwet. Maganda kahit baduy.

"I just need to take a shower, saka I will get some clothes para sa hospital na lang ako mag shower the next day."

Hindi pa din makapaniwala si Sharon sa kaharap, laking panghihinayang dahil pamangkin pala niya ito sapinsan.

"Ate Sharon, are you okay?"

"Oo, nagulat lang ako sa pagdating mo."

Inalis ng lalaki ang suot ng jacket kaya nuon niya napatunayan na wala itong taba dahil kapit na kapit ang puting shirt na suot.

Yumuko ito para buhatin ang maleta at ipatong sa kama, kitang kita niyang nag flex ang braso sa pag-angat ng bagahe. Nasa likod lang siya ng binata habang ginagawa ito kaya malaya naman niyang napapanood ang pamangkin.

Kumuha ng isang damit si Dustine bago ini-angat ang laylayan ng suot para hubarin. Napanganga ang dalaga ng mabistahan sa likod ang maskuladong likod na ang lahat ng laman at muscles ay nasa tamang posisyon. Parang scene sa movie ng unti unti itong humarap sa kanya.

"Jese!" malakas na sigaw ni Dustine.

Saka lang siya bumalik sa realidad.

"Ate Sha, kala ko umalis ka na."

"Ah eh baka kako me kailangan ka pa."

"I'm okay, you scare the hell out of me."

"Sorry magugulatin ka pala."

"Hindi naman, kala ko lang umalis ka na. Saan ang bathroom. Wala palang sariling cr ang room."

"Halika samahan na kita."

Nauna na siya para samahan ito sa banyo, hindi niya alam dahil sa halip na umalis na ay nanatili siyang nakatayo.

"Ate Sha, I am okay here."

"Ah sige sige, tawag ka lang pag may kailangan ka."

Parang wala sa sariling lumakad at nagtungo sa sala. Hinintay muli ang pamangkin. Para talaga siyang namagnet ng binata na gusto niyang sundan sundan.

Paglabas ng binata ay naka shorts na khaki at polo-shirt nag ray. Sa porma nito ay hindi pwedeng hindi mo sundan ng tingin. Napatayo pa siya para lapitan ito.

"Ate Sha balik nako ng hospital, baka in 2 days ilabas na si Lola."

"Ganun ba, kumusta naba?" pilit niya pinapahaba pa ang usapan nila dahil totoo lang ayaw niya pang paalisin ang lalaki.

"She is not okay but she is better now."

"Buti naman, mukhang kasing hirap na hirap siya nung dumalaw kami eh."

"Yeah, but I guess she is better now. I need to go."

"Oks, ingat ka nalang."

"Thanks!" bago tumalikod ang lalaki ay kinindatan pa siya nito.

Para siyang hihimatayin kaya napakapit sa gilid ng pinto bago pa siya mabuwal.

Kung may love at first sight ito na ata iyon, pero hindi dapat dahil magkadugo sila.

Buong maghapon ay ang pamangkin sa pinsan ang naiisip, feeling niya ay isang prince charming ito nagaling sa isang fairytale book. Sad to say hindi siya ang princess.

Inilabas na nga ang tiyahin niya, hindi maitago ang sakit nito dahil sa loob ng ilang araw na pananatili saospital ay malaki ang inihulog ng katawan ng matanda. Bakas naman din ang saya sa mukha, marahil ito ay dahil kasama na ang nag iisang apo.

Pasimple lang ang tingin na ipinupukol niya kay Dustine, ayaw niyang makita nito na tinitingnan niya kahit na nga kung minsan ay nahuhuli pa din siya. Ngiti lang naman din ang tugon nito, ngiting nakakatunaw ng lahat ng lamang loob niya.

Matapos maayos ang pagdating ng tiyahin ay saka lang siya umwui, gustuhin man niyang manatili ay hindi naman maari.

Pagdating sa bahay ay pinilit niyang ibalik ang sistema ng buhay sa dati, inisip na lang na ang pagkakakilala sa pamangkin ay isang panaginip.

May mga pagkakataon na inaalagaan din niya ang matanda, yun ay kung wala si Dustine dahil may pinuntahan at ang pinsan naman ay nasa trabaho. Siya ang pinapapunta ng inay niya dahil nursing student siya.

Isang hapon ay nagulat siya ng may humintong sasakyan sa tapat nila. Hindi pa sana niya lalabasin kung hindi pumasok ang kaibigan niyang si Greg na Gretchen sa gabi. Isang bading na siyang pinaka malapitna kaibigan niya.

Halos mawala ang itim ng mata nito sa sobrang arte at kung ano ano ang sinasabi na hindi naman niyanaiintindihan dahil sa gay language na ginagamit.

"Greg ano ba? Tuturukan kita ng pampakalma."

"Grabe kang maka Greg sakin, Gretchen okay." Humihingal pa ding sabi nito.

"O ano nga, di kita maintindihan."

"Me Papa sa labas, as in lola ang matres ko nag obulate bigla."

"Ha? Di ka nga nireregla ano kalokohan yan Gregorio."

"Makabasag ka naman."

Tatalakan pa sana niya ang kaibigan kung hindi lang pumasok ang isang lalaki na laging laman ng isipanniya.

Si Dustine.

"Ate Sha! Long time no see."

"Du-dustine."

"Oh parang gulat na gulat ka?"

"Ah eh, nagulat talaga ako."

"Hehehe, si Tita?"

"Nasa bayan pa, maya maya dadating na dito yun."

"Ehem... Hi I'm Greg." Pilit ginawang lalaki ang boses sabay abot ng kamay.

"Hi, Dustine pare."

Akala niya ay aasta na talaga itong lalaki ng biglang tumili.

"Gretch nalang honey." Saka ito nag papadyak na parang naano kaya naman pasimpleng kinurot niya satagiliran.

Natawa siya sa itsura ni Dustine habang nakatingin sa kaibigan.

Matagal din na hindi niya nakita ang binata kaya naman parang nasabik din siya na nandito ito ngayun.

Kahit naman siguro sino ay hindi maaring hindi umasta ng katulad na inasta ni Greg pag nakita ang lalaki. Nakasando maluwag na ang kili-kili kaya kita ang maskuladong katawan at naka jogging pants. Maysuot din ito ng cap na Nike pero nakabaligtad.

Kitang kita niya na nanlaki ang matani Greg ng suyurin nito ng tingin mula ulo hanggang paa. Napahawak ito sa dibdib ng matamaan ng mata ang malaking bukol ng burat nito sa harap ng jogging pants. Siya din naman ay pinigil lang ang sarili dahil bakat na bakat ang malaking ulo ng burat nito.

Buti nalang din at sa kanya na ulit nakatingin ang binata.

"Ate Sha, I will ask you sana to look after Lola. We just need to buy some stuff. Me and mom."

"Ah, kailan?"

"Tomorrow and the day after tomorrow."

"Ah okay, wala naman na din akong pasok kaya pede naman,"

"Great, did tita informed you about our trip to Baler?"

"Oo, pero uwi nalang muna ako after nya bumalik ni Ate Ali."

"Okay. So I will just pick you tomorrow morning, would that be fine with you?"

"Sige, sabihin ko nalang kay Nanay."

Hindi niya napansin na wala na pala si Greg sa tabi nila. Nagulat pa siya ng muli itong pumasok at may dalang pagkain.

"Papa Dust, have some snacks muna."

Medyo nahiya siya dahil sa sobrang amazed na naduon ang pamangkin ay nakalimutan ng alukin ng meryenda.

"Oh thank you. Wow banana-q."

Walang ka-arte-arte ang lalaki na kinuha ang dalang pagkain ni Greg. Pati ang sagong hawak ay inabotdin.

"Na miss ko to."

Kilig na kilig naman si Greg dahil sa titig ng lalaki. Kaya tawang tawa siya sa itsura nito.

"I'm glad you like me."

"Huh?"

"I mean you like it."

"Yeah, this is one of my favorites."

Hinayaan nalang niya ang kaibigan na i-entertain ang pamangkin at kitang kita naman niya na tawa ito ng tawa. Ang bakla naman ay pinapalo pa ang braso nito at minsan ay sa hita pa na may halong pisil.

Hindi naman nagtagal ang binata at nagpaalam na din. Hinawakan pa nito sa balikat ang kaibigan napalihim namang inabot ang kamay at hinimas.

Hanggang makaalis ang Monterong gamit ng binata ay nakatayo sila sa labas ng bahay.

"Beshy ang guwapo ng boyfriend ko."

Halos mabasag ang ear-drums niya sa tili ng baklang kaibigan.

"Dyusko day, matikman ko lang si Papa Dustine pede nakong kunin ni Lord."

"Gaga, tingin mo ba matitikman mo yun?"

"Grabe ka talaga sakin, malay mo naman nagayuma ko na sa banana-q ko."

"Baliw, sige na nga at marami pakong gagawin."

"Grabe talaga bes, parang model talaga at bes ang daku. Kita mo ba yung hubog ng ulo grabe parang santol."

"Ang laswa mo ha, pamangkin ko yun."

"Ay oo nga pala, so hindi na kita beshy. Tita. From now on Tita na kita."

"In your dreams. Sige na, tsu tsu."

Itinulak na niya palabas ang kaibigan. Nang mag-isa ay saka lang niya binalikan ang pagdalaw ng pamangkin. Sa tagal na hindi nagkita ay parang muling bumalik ang paghanga sa kadugo.

Sa tanang buhay niya ay hindi pa siya nagnasa sa sino man, may mga lalaking lumalapit sa kanya at naghahayag ng intensyon para ligawan siya pero laging tinatangihan.

Kaya pinili niya ang magdamit manang dahil parang sa ganung paraan ay maiiwasan ang mga lalaking ang nais lang naman ay ang katawan ng mga babae. Pag na-ikama na ay iiwanan.

Pero gusto niyang magsisi dahil ng makita ang anak ng pinsan ay parang gusto na niyang ipakita ang natural na ganda, ayaw lang niyang magulat ang mga nakakakilala sa kanya.

Kinabukasan ay maaga na siyang nagpunta sa bahay nila Dustine hindi na siya nagpasundo dito. Saktong kakaalis lang daw ng pinsan para pumasok ng dumaitng siya.

Hindi niya inaasahan na ang bubungad sa kanya ay ang binata. Mukhang kakaligo lang nito at tanging boxer shorts lang ang suot.

Para siyang hihimatayin sa bunungad sa kanya, hindi niya ine-expect na ganun ang ayos ng lalaki. Basa pa ang buhok nito na parang ang bango, ang maskuladong dibdib na may namumulang utong na parang masarap dilaan. Hindi niya napigil ang matang lumakbay patungo sa tiyan nitong may kumpletong pandesal at ang pinong buhok na nakalinya sa ilalim ng pusod.

Biglang kumulo ang dugo ni Sharon na tumama ang mata sa malaking bukol ng burat nito, dahil manipis lang boxers kaya ang hubog at laki ay nababanaag niya. Hindi naman siya ignorante kahit na virgin pa din dahil sa mga ipinakita ni Greg na mga pictures at video sa kanya.

Mga lalaking hubad at magaganda ang mga katawan. Siguro kung lilitratuhan niya ang pamangkin at ipapadala kay Greg ay maari nitong ihanay sa collections na meron ito. Ang pagkakaiba lang ay buhay at gumagalaw ang nakita niyang burat kahit nakatago pa sa loob ng boxers.

"Oh ate Sham, ang aga mo naman."

"Ah eh, oo ano kasi," halos magkandabulol siya sa pagsagot sa simpleng tanong ng lalaki.

"Ate Sha, Relax okay." Marahang bigkas nito saka siya hinawakan sa balikat para kumalma.

Pero sa halip na kumalma ay para lalo atang nag-rigudon ang dibdib niya dahil sa kuryenteng dala ng paglapat ng palad nito sa balikat niya. Kinastigo lang ang sarili.

"P-pinapunta nako ni Nanay para daw makapag prepare na kayo."

"Ah okay, Lola is in her room."

Pinapasok na siya nito at saka isinara ang pintuan. Alam niyang pinagpapawisan siya sa nangyari, Hindi dahil sa init ng panahon kundi dahil sa init ng katawan niya. Ito na ata yung sinasabi ni Greg na lust or libog. Pakiramdam din niya ay nanlalagkit ang suot niyang panty.

Buti nalang at hindi na ito sumama sa kwarto ng Tiyahin niya. Napasandal siya sa pinto ng maisara ito naparang pagod na pagod na niyakap ang sarili.

"Sha dito ka na pala."

"Ay titi ng kabayong malaki."

"Aba magugulatin ka palang bata ka."

"Auntie nagulat lang ako kasi sabi ni Dustine natutulog kayo." Palusot niya kahit hindi naman sinabi ng binata.

"I-abot mo nga yung gatas baka malamig na."

Kinuha nalang niya ang baso at dinala sa tiyahin bago inayos ang mga gamit ng matanda. Naging abaladin siya sa pag aalaga sa matanda. Bandang alas nueve ng lumabas sila, sakto naman na nasa sala na din si Dustine at may inaayos sa ilaw. Nakatungtong ito sa hagdan habang hawak ang screw driver.

"Hi La, me loose wires kaya pala namatay matay, sandali lang to." Wika nito na ni hindi sila tinitingnan.

Nagkaroon naman siya ng pagkakataon na panuorin ang ginagawa nito. Naka shorts ito na malambot ang tela kaya naman ang sandatang kanina pa naglalaro sa imagination niya ay muling nagkaroon ng realization.

Sa bawat pag-galaw nito ay gumagalaw din ang malaking bukol sa shorts. Napansin ata ito ng pamangkin kaya bahagya nito inayos ang burat ng pasimple.

"Auntie mag prepare lang ako ng pagkain natin."

"Sige, andito naman ang apo ko kaya okay lang ako dito."

Iniwan na niya ang maglola at saka nagpunta sa kusina para mag prepare, maya maya pa ay narinig niya na dumating ang pinsan kaya ng marinig ang pangalan ay nagparamdam na anduon na siya.

Bago mananghali ay umalis na ang mag-ina, siya naman ay inabala ang sarili sa pag aalaga sa tiyahin, paglilinis ng bahay at saka ng kwarto.

Huli na niya nilinis ang kwarto ni Dustine, tiniyempuhan niya na tulog ang tiyahin para kahit magtagal siya ay okay lang.

Nung huling ginamit niya ang kwarto ay wala pang laman, pero ngayun ay madami na. Mga gamit ng binata. Baseball cap, frame, at kung ano ano pa.

Mukhang wala naman siyang kailangan linisin dahil malinis ang kwarto. Pati ang kama ay maayos na maayos kaya na enganya siyang mahiga na parang sa katawan ng lalaki nahiga.

Inamoy amoy ang mga unan na gamit nito na parang ikinikintal sa ilong ang naiwang amoy ng binata. Nang magsawa ay nag pasyang kunin nalang nag maruruming damit ni Dustine.

Isa isa niyang sinuri ang bawat damit na nakalagay sa marumihan, ang sandong suot nito kahapon ng pumunta sa kanila ay wala sa loob na inilapit sa ilong. Tumayo lahat ng balahibo niya ng maamoy ang naiwang amoy ng binata sa damit. Ang natural ng singaw ng katawan kahalo ang mild scent ng perfume ay parang drugs sa kanya.

Itinuloy ang pag kuha ng damit nito hanggang makita ang brief ni Dustine. Nanginginig ang kamay ng mahawakan ang puting tela, kung siguro sa ibang lalaki nanggaling ang brief ay mandiri siya kahit nakakalaba lang, pero dahil kay Dustine ito ay walang pandidiri. Nang buklatin ito ay nag init ang buong katawan lalo ng makita ang ilang hibla ng bulbol na naiwan sa tela.

Katulad ng sa damit ay inilapit sa ilong at sininghot upang malanghap kung ano ang amoy ng pribadong katawan ng binata.

Hindi din niya alam kung bakit may parang natuyong mantsa na naiwan sa tapat ng pagkalalake nito.

Wala sa loob na nahimas ang sentro ng pagkababae niya, hindi alam kung bakit parang nararamdaman ang pangangailangan na himasin ang hiyas kasabay ng patuloy na pag-amoy sa brief ni Dustine.

Napasandal sa pader ang babae at tuluyang ipinasok ang kamay sa suot na panty saka sinimulang paligayahin ang sarili. Wala siyang karanasan kaya bago ito sa pakiramdam, sunod sunod ang paghinga niya habang ang isang daliri ay kinakanti ang tinggil na nakausli.

"Ohhhhh ahhhh, bakit ganitohhhh ahhhh."

Mariing napapikit si Sharon kasabay ng pag-abot sa sukdulan.