Fuck Fianceé: Fatal Attraction

Part Twenty Three: Fatal Attraction

Lea's POV

Badtrip!

I've got a bad day!

Sobrang saya ko pa naman pagdating namin dito sa Bohol. But what to expect? Sobrang complicated ng buhay ko eversince.

Kanina pa ako upset, mula nung makita ko pagmumukha ni tito Arthur nung sunduin nya kami ni Sebastian sa Airport. I could'nt at all believe na pinatulan sya ni Mama, at kung bakit ko nga ba tinatawag na tito yon! Dati lang namin syang driver!

Ngayon naman parang tinataboy ako ni Sebastian. Nilibot ko sya sa buong mansyon pero pagdating naman namin sa kahuli-hulihang room, which is his old room, bigla nya akong pinaalis.

"Lea, pwede bang ako muna yung pumasok? Iwan mo muna ako dito." hiling nya sa akin pagtapat namin sa pinto ng kwarto nya.

Ako naman itong parang tangang nagtataka, "Huh? Bakit naman?"

"Lahat ba ng gagawin ko kailangan may dahilan?" masungit nyang sagot.

Parang biglang tumaas prisyon ko sa narinig ko, "Ang sungit mo naman Sebas--" hindi pa man ako natatapos sa sinabi ko tinapalan na nya ako, "Please Lea...please try to understand me..."

Lungkot ang nakita ko sa kanyang mga mata. Muntik ko nang makalimutang hindi pa pala sya nakakarecover sa pagkakaroon nya ng amnesia. At sa tingin ko kahit napakarami kong gustong itanong sa kanya, mukhang hindi pa ito ang tamang oras, mukhang magulo pa rin ang isip nya.

"Okay." sabi ko sabay hinga ng malalim, I think he really needs time to his own, "Anything you wish. Tawagin mo na lang ako kung may kailangan ka, nandun lang ako sa kitchen. Alam mo na kung saan yun diba?"

"Okay." maiksing tugon nya.

Sa loob-loob ko ayoko pa sana syang iwan. Gusto ko syang samahan sa bawat minuto ng paghihirap nya, gusto ko nasa tabi nya lang ako every second of his life. But I guess for now he truly need a wide space.

Sa ikalimang hakbang ko paalis nilingon ko si Sebastian. Nandun pa rin sya, quietly standing in front of the door of his old room. Parang may malalim syang iniisip habang nakatitig dun sa doorknob nung pinto.

Dumiretso na ako sa paglalakad, downstair to kitchen. Palingon-lingon ako sa paligid, sa bawat madaanan ko. Yung mga vases, mga paintings na nakasabit sa dingding, pati yung mga curtains, tables, chairs, lahat ng makita kong bagay na nagpapaalala sa akin na, 'wala pa ring nagbago'.

For almost two years naaalala ko pa rin ang lahat ng mga ito. Tingin ko talagang nasa akin na ulit yung mga memories na minsang nawala.

Pagdating ko sa kusina, nadatnan ko si, fucking hell sya na naman, si Arthur na abalang nagtitimpla ng coffee. Aatras sana ako dahil ayoko syang makita, the hell I hate this shit, o makausap pero napansin nya ang pagdating ko.

"O, Lea, nandyan ka pala." napahinto ako sa kinatatayuan ko nang marinig ko boses nya, his irritating voice.

"Gusto mo ba gawan kita ng kape? Masarap 'to, brewed coffee, ano gusto mo may creamer o--" patuloy nya pero bigla kong binara at ayaw ko na syang patapusin pa.

"Stop it tito!" kumukulo talaga dugo ko sa kanya, "Cause it's not working!" atsaka na ako umalis.

Ayokong maging bastos sa harapan ng kung sino man. Sadyang masama lang talaga ang loob ko sa lalaking yon, lalo na sa twing maaalala ko yung panlolokong ginawa nila sa akin, sa amin ni Sebastian.

Wait! Son of a witch!

Fucking crapshit!

Kung two years nila akong niloko, it only means na pagkamatay ni Daddy may kapalit na agad sya sa puso ni Momma? Kase namatay si Daddy two years ago, sa mismong 18th birthday ko, same day nung ma-accident kami ni Sebastian, and a weekafter na nagising ako sa ospital.

Yun yung day na nagsimula ang panloloko sa akin at pinakilala sa akin ni Mama si Arthur as my own father. Si Arthur daw ang totoo kong ama sabi nya sa akin paggising ko sa ospital, sinamantala nya kalagayan ko at hindi ko alam kung bakit.

Pero ilang buwan lang noon nadiskubre ko na stepfather ko lang sya, kung hindi pa nadulas si Marlon noon hindi ko pa nalaman. Hindi pa bumabalik alaala ko non kaya hindi ko pa nagawang magalit.

Pero ngayon, alam na alam ko na kung paano nila ako pinaikot, at sagad sa buto ang galit ko!

Parang hindi ko na kilala si Mama. Ano naman pumasok sa isip nya at nagawa nya yun? Bakit nya nagawang palitan si Daddy ng ganun kabilis? Hindi man lang nya nirespeto yung marriage nila! At ang malala pa don, bakit pinakilala nya sa akin si tito Arthur bilang tunay kong Ama?

Oh, geez! Oo nga pala... Muntik ko ng makalimutan. Dapat pala, first thing first is to visit the remains of my father. Bakit ngayon ko lang naisip!

Nagmadali akong naglakad pabalik sa taas, sa room ni Sebastian. Dapat pinuntahan muna namin yung puntod ni Daddy kanina pagdating namin dito.

Pagdating ko sa tapat ng pinto ng room nagdalawang isip naman ako. Baka kase maabala ko si Sebastian sa kung ano mang ginagawa nya sa loob.

But this is so much important than any matter, sabi ko na lang sa sarili ko, 'bahala na' sabay katok sa pintuan.

Medyo matagal bago ako pinagbuksan ni Sebastian, pero mga ilang minuto din, after ng ikalawa kong katok pinagbuksan din nya ako.

Pagkabukas ng pinto bigla akong nag-alala nung makita ko si Sebastian. Namumula kase mga mata nya, parang katatapos lang nyang umiyak.

"Are you alright?" kinumusta ko sya.

Imbes na sagutin nya ang tanong ko, iba sinabi nya, "Lea, gusto ko sanang puntahan yung puntod ni Daddy." malungkot nyang bigkas.

Malamang may kung anong bagay syang nakita dito sa room nya na nagpaalala kay Daddy. Nakakalungkot naman. Masakit sa akin ang pagkamatay ni Daddy, pero mas nasasaktan ako para kay Sebastian.

"Yan nga rin gusto kong sabihin sayo kaya ako bumalik dito." sabi ko sa kanya.

Dahil pareho naming hindi alam ni Sebastian kung saan ang libingan ni Daddy, si Mama ang una naming naisip puntahan. Although ayoko pa syang harapin. Hindi ko kasi alam kung paano ko sya haharapin at tatanungin sa mga bagay na nagawa nya, and i'm pretty sure that we'll just end up fighting.

Papunta na kami ni Sebastian sa room ni Mama nang makasalubong namin ito sa may corridor. Ayoko ng iligoy kaya diniretsa ko sya, "Ma, saan yung puntod ni Daddy?"

Mabuti na lang at sinabi nya agad kung saan. Sabi nya sasamahan daw nya kami, ayoko sana kaso mapilit sya, ayoko namang magkasagutan kami sa harap ni Sebastian kaya hinayaan ko na lang sya sa gusto nya. Ang masama lang sinama pa nya si tito Arthur. Sya yung nag-drive papuntang cemetery.

Medyo nabagalan ako sa biyahe. Ang boring kasi, napakatahimik ni Sebastian. Ayoko namang kausapin si Mama o makakwentuhan, lalo na yung pangit na driver, kaya mas pinili ko na manahimik na lang din.

Almost half hour nung makaramting kami sa Good Shepherd's Memorial Cemetery. Napaka-common ng lugar na parang ordinaryong sementeryo lang, pero sa nakikita ko kay Sebastian parang namamangha sya.

Pagbaba namin biglang sumigaw si Sebastian, "T-teka!"

Ginulat nya ako sa malaking boses nya. Nung tingnan ko sya nakatingin sya sa malayo, yung parang may pinipigilan syang umalis.

"What's wrong Sebastian?!" tinanong ko sya pero hindi nya ako pinansin.

Tapos non bigla syang tumakbo palayo, "Wait Sebastian, where are you going?!" sinubukan ko syang hablutin pero hindi ko sya nahawakan sa braso.

Nung makita ko ang direksyon kung saan sya tumakbo, nagulat ako nung makita ko ang isang babae na tumakbo din. Sa tingin ko sya yung hinahabol ni Sebastian.

Sino naman kaya yung babaeng yon at ganun na lang kung habulin sya ni Sebastian?

"Hey! Wait!"

Ginawa ko hinabol ko rin sya. Tumakbo rin ako kahit naka-heels ako.

"Lea, what's going on?" pagtataka ni Mama.

"Wala Ma, babalik din kami agad." sabi ko nalang.

Sinubukan kong tumakbo ng mabilis pero hindi ko magawa dahil tumutusok heels ko sa bermuda grass. Okay lang, as sure as natatanaw ko pa rin si Sebastian. Nakakarandam na ako ng pagod pero pinilit ko pa rin syang mahabol.

Buti na lang at huminto na rin sya sa wakas! Damn it!

"Wait Sebastian, sino ba yung hinahabol mo?" tanong ko nung maabutan ko sya, while catching my breath.

Palingon-lingon pa rin sya sa paligid, tulad ko, pero wala na akong makitang ibang tao bukod sa aming dalawa.

"Bakit ka pa sumunod? Napagod ka tuloy." sabi lang nya.

"Just answer my damn question!" medyo nairita ako.

Hinarap nya ako, "Wala, parang may nakita lang akong kakilala." sagot nya.

"Kakilala?" medyo nagduda ako kase, "Bakit, bumalik na ba memories mo para sabihing may nakita kang kakilala dito sa Bohol?"

Another minute bigla kong naisip, "Ah, don't tell me si Angie ang nakita mo?" kase mahaba yung buhok nung nakita kong hinahabol nya kanina eh.

Hindi pa sya makasagot nung una pero napilitan ata, "Oo Lea, si Angie nga ang nakita ko."

"Talaga?" so nandito na pala ang babaeng yon! "O ano'ng balak mo ngayon? Hahabulin mo sya, ganon?" tanong ko sa kanya.

"Sorry Lea, gusto ko lang matiyak kung sya nga yung nakita ko."

"Bakit, para sa'n pa? Don't worry Sebastian, natitiyak kong okay lang si Angie." sinabi ko yun para mapanatag sya, parang kasing nag-aalala pa sya sa babaeng yun eh.

Hindi na sya kumibo kaya niyaya ko na sya pabalik, "So, let's go?" sabay hawak sa kamay nya.

Nginitian ko na sya para maging okay na, ayoko din naman na nag-aaway kami, lalo na kung wala naman kwentang bagay o tao. Nginitian din naman nya ako, pero hindi ko alam kung ano ang nasa isip nya ngayon.

Ang mahalaga sa ngayon kasama ko si Sebastian, at magka-holding hands na naglalakad pabalik sa puntod ni Daddy.

Nadatnan namin sina Mama na nagaayos ng dala naming bulaklak sa tabi ng lapida, habang si tito Arthur nagtitirik ng kandila.

Ang kakapal talaga ng mukha! Hindi na nahiyang humarap sa puntod ni Daddy, lalo na si Arthur! Sus! Bumalik na naman pagkabanas ko!

"What happened?" sabi ni Mama, hindi ko alam kung sino tinatanong nya sa amin ni Sebastian, abala kasi sya sa ginagawa nya.

"Wala lang po yon. Huwag nyo na pong isipin." si Sebastian sumagot.

Lumapit ko sa lapida, pinagmamasdan ko ito. Inaalala ko sa imahinasyon ko ang mukha ni Daddy at yung gabi na huli ko syang nakita.

Kung tutuusin ako ang dahilan kung bakit nawala si Daddy. Binigyan ko sya ng sama ng loob nung ihayag ko yung nararamdaman ko para sa kapatid ko.

Sobrang nagulat siguro sya kaya inatake sya sa puso.

"Okay ka lang?" biglang natanong sa akin ni Sebastian.

Hindi ko napansin na tumutulo na pala ang luha ko.

"Ah, sorry, naging emosyonal lang ako."

Pero ang totoo talagang nasasaktan ako. Feeling ko tuloy napaka-selfish ko, nawala si Daddy para sa sarili kong kasiyahan. Hindi ko na naisip noon na may sakit pala sya sa puso.

Pagtingin ko kay Sebastian, umiiyak din pala sya.

"Siguro kung hindi kita nagustuhan Lea, malamang buhay pa rin sya hanggang ngayon, at hindi sana ako nagkaroon ng amnesia."

"No Sebastian! Don't say that!" yumakap ako sa braso nya, "Huwag mo namang ipadama sa akin na nagsisisi kang minahal mo ako..." sabi ko sa kanya.

"Hindi naman sa ganon Lea..."

Alam ko marami pa syang gustong sabihin pero hindi lang nya masabi-sabi, siguro dahil ayaw nya akong masaktan, siguro dahil ayaw nyang ipamukha sa akin na ako ang may kasalanan kung bakit namatay si Daddy.

Ayaw nya akong sisihin pero bakit pakiramdam ko parang sinisisi nya ako?

Bigla namang nag-react si Mama nung mapansin nyang nakakapit at nakasandal ako sa braso ni Sebastian, "Lea, hindi komo hinahayaan kita sa gusto mong gawin ibig sabihin okay na sa akin yang pagyakap mo sa kuya mo!"

"Bakit Ma, hindi na ba ako pwedeng yumakap sa kapatid ko?"

Napailing-iling sya, "Don't make fool out of this matter, Lea. Alam ko namang hindi yakap kapatid yan eh! I understand na kagagaling mo lang sa amnesia, and I know na fully recovered ka na dahil bumalik ka na naman sa ganyang ugali mo!"

"Ma, ayoko ng away okay?!" I rolled my eyes to her.

"This is too much Lea! Bakit ba ang tigas ng ulo mo? You can't change the fact na magkapatid kayo ni Sebastian!" then hinarap nya si Sebastian, "At ikaw naman, kahit pa may amnesia ka, alam mo naman ngayon na kapatid mo si Lea, pero bakit hinahayaan mo pa rin ang ganito? Bakit, mahal mo na ba talaga si Lea?"

Hindi kumibo si Sebastian. Tahimik lang sya at parang hindi talaga nya alam ang isasagot nya.

Ayokong malito ang damdamin ni Sebastian kaya ako sumagot sa tanong ni Mama, "Ma, mahal ako ni Sebastian." then lalo ko hinigpitan yakap ko sa braso nya, "Ma, may nangyari na sa amin, kaya pwede ba pabayaan mo na lang kami?!"

Napatindig si Mama at biglang napatayo, "What?! What did you just say?!" galit na galit sya sa sinabi ko, "This is insanity! You're insane Lea, you really are!!"

Nag-walk out sya at sumakay na sa sasakyan.

Mahal ko si Mama. Hindi ko gusto ang saktan sya, at alam kong nasasaktan sya ng husto. Sino ba namang ina ang hindi masasaktan kung malalaman nyang nagmamahalan ang sarili nyang mga anak?

Pero magkapatid lang naman kami ni Sebastian sa Ama, ako lang naman ang tunay na anak ni Mama kaya okay lang naman siguro yon.

Sinundan ni Tito Arthur si Mama sa sasakyan, naiwan kami ni Sebastian na nakaupo sa tapat ng puntod ni Daddy.

Masyadong tahimik si Sebastian, hindi ko tuloy mabasa kung ano ang nasa isipan nya ngayon.

"Are you worried?" bigla kong natanong.

Napatingin sya sa akin, bigla akong kinabahan sa titig nya.

"Ikaw, Lea, hindi ka ba worried?"

"Alam mo Sebastian, marami din naman akong kinatatakutan, but as sure as you're with me, kaya kong labanan lahat ng fears ko."

"Hindi kaya nagiging selfish na tayo Lea?"

"Shhush... Don't say that... You see, when you give up on love, sasabihin sayo duwag ka, but when you fight for it, sasabihin naman selfish ka! Fighting for love is fighting for truth, sa labang ito Sebastian alam kong marami tayong masasagasaan, but please, be with me 'till end and make this love worth fighting for."

"Lea, ayoko lang naman na dumating tayo sa punto na pareho tayong masaktan, o kung hindi man, baka ang ending nito magkasakitan lang tayo. Ni hindi nga tayo pwedeng ikasal eh, fiscal man o simbahan."

"Si Adam at Eve nagkaroon ng dalawang anak, si Cain at si Abel. Sa tingin mo sino napangasawa ni Cain? Please Sebastian, huwag mo munang isipin ang kasal, makakahanap din tayo ng solusyon para d'yan."

Sobrang mahal na mahal ko si Sebastian, hindi ko alam kung paano at bakit pero talagang matindi ang nararamdaman kong pag-ibig sa kanya.

Ni minsan hindi ko sya tinurin bilang kapatid, noon pa man crush ko na talaga sya, mula pa nung mga bata kami. Mahirap paniwalaan pero ni minsan hindi ako nagkagusto sa ibang lalake na katulad ng pagkagusto ko sa kanya.

Hindi na rin kami nagtagal sa memorial cemetery bumalik na kami sa mansyon. Pahero kaming tahimik ni Sebastian. Pinapakiramdaman ko lang sya. Natatakot ako na baka may gumugulo sa isip nya at mag-iba ang pagtingin nya sa akin.

Pagkatapos naming mag-lunch bumalik si Sebastian dun sa kwarto nya. Gusto ko sana syang samahan pero minabuti ko na lang na hayaan ko muna syang mapag-isa. Para na rin makapag-relax sya doon.

Alam kong pagod sya at maraming iniisip. Alam ko nalilito pa sya kaya mas maigi na rin na magpahinga muna sya, at para makapag-pahinga na rin ako.

Pumanhik na rin ako sa old room ko. Walang nag-iba, nandun pa rin mga gamit ko. Kumpleto pa rin, pati mga damit ko sa cabinet.

Chineck ko rin yung album na ginawa ko para kay Sebastian. Nandun pa rin sa drawer ko. Mamaya ipapakita ko ito sa kanya, baka sakaling maalala nya yung araw na nagtapat sya ng damdamin para sa akin.

Mahihiga lang sana ako sa kama pero hindi ko namalayang naka-idlip na pala ako.

Paggising ko dumungaw agad ako sa bintana. Takipsilim na, mukhang napasarap tulog ko. Dali-dali kong inayos sarili ko, nanghilamos, nagpalit ng damit atsaka na ako bumaba agad.

Una kong hinanap si Sebastian, baka kase hinahanap na rin ako non. Nagtanung muna ako sa mga katiwala sa mansyon bago ko puntahan ang kwarto nya. Baka kako bumaba na sya.

Nagtanong ako sa unang taong nakasalubong ko sa sala.

"Pst!!" isang lalake ang nakasalubong ko, "Ano ka dito?" tinanong ko muna sya kung ano trabaho nya sa mansyon, ngayon ko lang kase sya nakita.

"Gardener po Ma'am."

"O, asan na si Mang Dencio?" yung dating hardinero.

"Nag-resign na po sya Ma'am."

"Okay. Teka, ilang taon ka na ba ha?" tanong ko nung mapansin kong totoy pa sya. Ambata pa kase para magtrabaho.

"18 lang po Ma'am... Isa po ako sa napiling bigyan ng scholarship ni Sir David."

Wow. Ambait talaga ni Daddy. Hindi ko alam na nagbibigay din pala sya ng scholarship. Siguro karamihan sa mga nagtatrabaho dito mga scholar nya.

"Okay. Nakita mo ba si Sebastian?" sana lang kilala nya tinatanong ko.

"Ah, pasensya na Ma'am hindi ko po sya nakita. Pero kung gusto nyo po hahanapin ko."

"Ah hindi na, ako na lang maghahanap. Ano nga pangalan mo?"

"Denver po..."

"Okay Denver. Thank you na lang. Pagbutihan mo trabaho ha? Lalo na pag-aaral mo." nginitian ko sya.

"Salamat Ma'am. Umasa po kayong hindi ko bibiguin si Sir David."

Bumuti ang pakiramdam ko sa kabaitang nasaksihan ko kay Daddy. Kahit wala na sya marami pa rin syang natutulungan. Gumaan ang loob ko at biglang sumigla, nawala yung lungkot.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad. Dumiretso na ako sa kwarto ni Sebastian. Pagdating ko nadatnan kong bukas ang pinto kaya hindi na ako kumatok at basta na lang pumasok.

Nakita ko si Sebastian na nakaupo dun sa office table nya sa kwarto. Kinakalikot nya yung luma nyang laptop.

"Kumusta naman ang mahal ko?" bungad ko.

"O, ikaw pala Lea."

"Bakit, may inaasahan ka pa bang iba?"

"Haha Ikaw talaga!"

Lumapit ako sa kanya at nakitingin sa laptop nya.

"Ano ba tinitignan mo dyan mahal ko?" tanong ko, kase mukhang seryoso sya.

"Wala nga eh. Hindi ko mabuksan kase may password. Sumasakit na nga ulo ko sa kakaisip eh, kase sakin laptop 'to diba? So, akin din yung password."

"Naku! Problema yan! Kase kahit sa akin hindi mo binibigay password mo eh! Ikaw lang nakakaalam."

"Sus!"

"Bakit mo pa bubuksan yan? Ginagamit mo lang naman yan sa business. Kung gusto mo bumili ka na lang ng bago."

"Gusto ko lang makita kung ano laman. Baka kase makatulong ito sa akin na makaalala. Isa pa, wala akong alam sa pagpapatakbo ng kumpanya kaya kakailanganin ko talaga ito."

Bigla akong nalungkot para sa kanya. Sya yung pinakamagaling na negosyante at ang dating presidente ng kumpanya pero pano pa nya magagawa yon kung nakalimutan na nya yung skills nya?

"Okay. Ganito na lang. Ipa-hack na lang natin yung password mo sa mga IT o technician dito. At huwag mo munang alalahanin yung kumpanya, Sina Mama na muna ang bahala don."

"Thank you Lea ha?"

"Of course mahal ko... No need to thank me."

Binigyan ko sya ng mahigpit na yakap at matunog na halik sa pisngi. Mahal na mahal ko sya kaya susuportahan ko lahat ng gusto nya.

"Sya nga pala Lea, pinuntahan nga pala ako ni Mama kanina dito." habang binababa nya yung laptop.

"O, ano na naman ba daw?"

"Sabi nya bukas daw papatawag nya na yung abogado ni Daddy para ipabasa yung last will and testament nya."

"Si Mama talaga oh! Sabi ko pagpaliban muna nya yung tungkol don! Pero sabagay mas okay na rin siguro yon."

Nag-uusap pa kami ni Sebastian nang may biglang kumatok sa pinto. Since ako yung nakatayo kaya ako na nagbukas.

Akala ko kung sino, maid lang pala.

"Ma'am pinapatawag na po kayo sa baba, nakahanda na daw po yung hapunan."

"Okay, sige, susunod na kami."

Habang kumakain kami kinausap ko si Mama tungkol dun sa last will and testament ni Daddy. Higit dalawang taon na kasi ang lumipas kaya nagtataka ako kung bakit bukas lang namin yon babasahin.

"Hindi ko rin alam anak eh! Basta sabi lang sa akin ni Atty., bilin daw sa kanya ng Daddy mo na sya ang masusunod kung kailan nya gustong ipabasa, kasama daw sa last will yon kaya kahit anong pilit namin ayaw talaga nya."

"Eh ba't ngayon po pumayag na sya?"

"Ah, eh, ewan ko!"

Bigla kong naalala si Sebastian. Kung hindi namin sya nakasama ng ganun katagal, ano naman kaya alam ng mga tao dito na nangyari sa kanya? Kase matagal din yung dalawang taon na hindi sya nakikita ah!

Huh! Wait!

"Teka Ma, huwag mong sabihing pinalabas mo na patay na si Sebastian?!"

Muntik pa syang mabulunan sa kinakain nya.

"What?!"

"Kase diba almost two and a half years ding nawala si Sebastian? So ano alam ng tao? Sinabi nyo ba na patay na sya?"

"No! Hindi naman ako ganun kasama Lea! Sinabi lang namin na nagpapagaling sa ibang bansa si Sebastian, at matagal pa bago sya makabalik."

Tapos hinarap nya si Sebastian, "I'm really sorry Sebastian. Kapag dumalaw ka nyan sa office siguradong magugulat sila, lalo na mukhang ang laki na ng pinagbago mo..."

Sa narinig ko bumalik na naman yung worries ko para kay Sebastian. Sana bumalik na yung memories nya para maging okay na ang lahat. Para matuloy na yung pagiging presidente nya sa kumpanya.

After dinner pumanhik na ulit kami ni Sebastian sa kwarto nya. Sinubukan ulit naming buksan yung laptop nya.

"Try mo kaya yung birthdate mo? Baka yun yung nilagay mong password."

"Wala. Nasubukan ko na kanina."

"Yung January 15, 19XX?" confirmed ko, baka kase iba yung birthday na sinabi sa kanya ni Angie assumera.

"Oo. Hindi umubra eh!"

Hmp!

Nasubukan na namin lahat ng posibleng maging password nya pero wala pa rin talaga! Ano kaya password nito, ba't kehirap hulaan?

"You know what Sebastian? Buti pa ipa-hack na lang natin sa technician yan the day after tommorrow. Siguro naman mabubuksan nila yan!"

"Okay, sige."

Tapos hinigit ko braso nya, "Meanwhile, samahan mo muna ako.

"Saan?"

"Basta! Tara!"

Hinatak ko sya papunta sa banyo. Hindi ko alam kung bakit bigla akong na-horny, basta gusto kong pahalay sa kanya tonight.

"Tara, sabay na tayong maligo, hindi ka pa ba naiinitan?"

"Huh? Eh..."

"Tara na!"

Pagpasok namin sa banyo kinandado ko agad ang pinto. Well okay lang naman kahit maiwang bukas yon but I like the thought na naka-lock kami ng mahal ko ngayon sa loob ng banyo.

Tinulak ko sya sa pader kasabay ng pagluhod ko sa harap nya.

Ano bang meron sakin tonight at parang sobrang sabik naman ata ako sa alaga nya bigla?

Hinila ko pababa ang suot nyang shorts na de garter. Nung tumambad sa akin ang nakabukol sa brief nya bigla akong nanggigil.

At sa sobrang gigil hindi ko napigilan bibig ko na kagatin yung manhood bulge nya.

Nagulat sya, "Ouch!"

"S-sorry..." may kasamang malanding ngiti.

Nanginginig pa mga kamay ko habang hinahatak pababa ang brief nya. Ganda talaga ng pelvic nya, bagay na bagay sa kurbada ng abs nya.

Lumantad sa harapan ko ang alaga nya. Tutok na tutok kami sa isa't isa.

Ilang beses ko ng naka-jamming ang manhood nya sa masarap na musika pero heto ako ngayon sabik na sabik pa rin. Siguro dahil mahal ko si Sebastian.

Napapikit na lang ako nang simulan ko na ang fellatio. Malamlam na kilos, feel na feel ang bawat galaw, aliw na aliw sa ginagawa.

"S-shhet L-lea..."

Sinulyapan ko si Sebastian habang patuloy sa pagkilos ang bibig ko. Napapatingala sya, malikot ang katawan, liyad sya ng liyad, hindi mapakali sa pagkakasandal sa pader.

Lalo naman akong nag-iinit sa twing maiisip ko na nag-eenjoy sya sa akin. Masaya ako na naaliw ko pa rin sya kahit ilang beses na nya akong naangkin.

Masaya akong isiping hindi pa rin sya nagsasawa sa akin, it only shows na mahal talaga nya ako.

Pinag-igihan ko ang pagtatrabaho sa manhood nya. I wanna savour this moment with real love and real lust.

I suck it hard, I swallowed every inch of his cock.

Then bigla nya akong hinawakan sa buhok at pilit na dinidiin ang ulo ko sa cock nya. I guess I knew what he wanted to do, fullthroat, at magaling ako dyan.

He has this big ang long manhood but I managed it well.

So well!

Sumagad ang cock nya sa lalamunan ko. Kahit medyo naduduwal ako hinayaan ko sya sa gusto nya. Sagad na nga pero pilit pa rin nyang idinidiin!

Feeling ko malalagutan na akon ng hininga kaya umawat na ako.

"Hhaaahhhh Fuck!"

Pinagpawisan ako don!

Inulit-ulit ko ang pag-fullthroat sa cock nya. Darang na darang ako sa kakaisip na nagawa kong isubo ng buong-buo ang cock nya sa loob ng bibig ko.

Until he mouthfucked me... Hinindot nya bibig ko habang hawak ang ulo ko. Kahit medyo nasasaktan ako masarap pa rin!

Hanggang sa....

"Shit Lea! I think i'm cooommmmiiinnnggg!!!"

Hinahalik-halikan ko ang cockhead nya habang hina-handjob.

"Sige lang mahal ko... That's all I want for tonight! Gusto kong iputok mo yan sa bibig ko!"

Ang horny ko pero biglang parang gusto ko lang paligayahin si Sebastian. And gusto ko mag-burst yung lovejuice nya inside my mouth.

"Aaahhhhgggg Ahhh"

Dama ko ang pagsirit ng katas ni Sebastian sa loob ng bibig ko. Patuloy ko syang binoblow habang nilalabasan sya. Ang sarap sa feeling na napupuno ang bibig ko ng sperms nya.

"Ohh Ohh"

After nya labasan iniluwa ko na manhood nya, pero hinahandjob ko pa rin habang nilalaro-laro ko sa loob ng bibig ko ang katas nya, then lunok...

Yes, I swallowed his cumjuice!

Napaka-intense sa pakiramdam!

Tumayo na ako, dumampot ng towel at nagpunas ng bibig.

"Sorry Lea ha? Hindi ko napigil eh." sabi nya habang nagsu-shorts.

Nginitian ko sya, "Okay lang..." tapos linapitan ko sya at tinutukan ko ang tenga nya, "Kase mamaya may full show pa! Be ready for the best bed of your life!"

Sabay na kaming naligo. Hinilod namin ang isa't isa. Hindi pa ako makapaniwala na makakasabay kong maligo ang kaisa-isa kong kapatid.

Parang dream come true na malamang mahal ka rin ng taong mahal mo, walang katumbas ang pakiramdam na yon, walang ano mang bagay ang nakapagpasaya sa akin ng ganito.

After naming maligo nagbihis na sya, ako naman nakatapis lang na lumabas ng room nya at dun sa kwarto ko ako magbibihis. Wala naman kasi akong damit sa room nya.

"Wait me here, magbibihis lang ako, pero dito ako sa room mo matutulog tonight ha?" paalam ko sa kanya, tumango lang sya.

Hindi matanggal yung ngiti ko habang naglalakad papuntang room ko.

Pakanta-kanta pa ako sa isip ko nang madaanan ko si Denver sa may sala. Sya yung gardener na napagtanungan ko kanina.

"O, nandito ka pa?" tanong ko, alam ko kase hanggang 3pm lang sya.

"Ah, may kinuha lang po ako Ma'am, pauwi na rin po ako."

"Okay. Tapos na klase nyo?"

"Opo. Actually kalalabas ko lang po sa school."

Bigla kong namiss ang pag-aaral. Sabi ni mama sa akin noon mag-eenroll daw ulit ako sa school after nung kasal sana namin ni Marlon. Bakit kaya ganun sya? Uunahin pa yung business kesa sa edukasyon ng anak nya?

Alam ko naman kase na gusto lang nya akong makasal kay Marlon dahil sa gusto nyang mag-merge yung businesses nila ng mga David eh.

First year college pa lang ako nung mag-stop ako. I'm going 21 now. Baka naman sa school na ako tumanda nito kapag pinatagal ko pa. Pano kaya kung mag-enroll na ako?

"Sige po Ma'am una na po ako," paalam sa akin ni Denver.

"Ah, okay."

Pag-alis ni Denver nagpatuloy na ako sa paglalakad. Doon ko lang naalala na nakatapis lang pala ako ng towel. Shit! Swerte ng batang yon nakita nya akong nakatapis with my lusty scent and wet hair.

Pagpasok ko sa room ko tinanggal ko na agad yung towel na nakapulupot sa katawan ko. Naalala ko dati ganito na talaga ako kada maliligo ako, naglalakad ng hubad at iniiwang bukas ang pinto ng room ko.

Sinasadya ko talaga yon, nagbabaka sakali na biglang pumasok si kuya Sebastian at makita nya ang buong hubad kong katawan.

Isa yun sa mga paraan ko para akitin sya, pero sa kasamaang palad hindi pa nangyari iyon ni minsan. Yung bwisit na Angie na dati naming maid ang madalas pumasok sa room ko!

Nagbihis na ako. Yung una kong nadampot sa cabinet na lang sinuot ko. Dapat sana magsi-silky nighties ako na braless pero dahil tatawirin ko pa yung room ni Sebastian kaya nag-white sando na lang ako at maiksing cottony shorts.

Mahirap na baka may makasalubong na naman ako, makita pang bumakat nipples ko.

Then I started making up my face. Siguro mga 30 minutes din akong nagpapaganda sa harap ng salamin. Syempre hindi lang naman ako makikitulog doon sa room ni Sebastian, kaya dapat superganda ako at mabangong-mabango.

Afterwards bumalik na ako sa room ni Sebastian. Excited na excited na akong ipakita sa kanya ang kagandahan ko, at excited na rin ako sa magaganap tonight.

Napapangiti ako habang naglalakad. Naiisip ko kase isa-isa yung mga bagay na natutunan ko kay Mabel about sex, together with her hot playmate.

Ang dami ko na ring na-expirience kay Mabel. Kung isusulat ko lahat iyon malamang makakabuo na ako ng makapal na book.

Wala naman akong pinagsisihan sa lifestyle na itinuro sa akin ng bestfriend ko. Though naiisip ko ngayon na masyadong gross ang mga bagay na pinaggagagawa ko for the past few months na may amnesia ako.

Pero ngayong bumalik na memories ko parang ayaw ko ng bumalik pa sa ganoon ka-wild na buhay. Pero bestfriend ko pa rin naman si Mabel. Marami syang naitulong sa akin.

Ah, maalala ko hindi ko pa rin pala sya natatawagan buhat nung pagdating namin dito sa Bohol, saka hindi pala ako nakapag-paalam ng maayos sa kanya.

Malamang busy pa iyon sa Botique nya, o sa mga lalake nya kaya hindi rin sya nagpaparandam sa akin. Anyway tatawagan ko na lang sya bukas, marami din naman akong inaasikaso at iniisip ngayon.

And for now, aasikasuhin ko muna ang boyfriend ko, as i've said, I'll give him the all-time-best-bed of his life.

Kaso pagdating ko naman sa room nya, wala sya. Hindi ko sya nadatnan.

Saan naman kaya sya nagpunta?

Pasado alas nuebe na ng gabi pero wala sya sa kwarto nya sa unang gabi nya sa mansyon. Sabagay hindi naman siguro sya lalayo, hindi naman siguro sya lalabas ng mansyon kaya minabuti ko na hintayin na lang sya.

Nagtingin-tingin na lang ako sa loob ng kwarto nya. Wala pa ring pagbabago dito. Kung paano ko ito nakikita noon, ganoon pa rin ito ngayon. Kahit yung mga photo frame nandito pa rin. Buti naman at hindi naisipan ni Mama na tanggalin ang mga gamit namin ni Sebastian. Siguro alam din nya na darating ang araw na ito na babalik kami pareho.

Nahiga ako sa malambot na kama ni Sebastian after ko bumunot ng random book doon bookshelves nya. Mahilig talagang magbasa si Sebastian. Ang dami na nyang books dito.

Hum.
'The Notebook' ni Nicholas Sparks ang nakuha kong aklat. Akala ko puro business related lang binabasa noon ni kuya, hindi ko alam na mahilig din pala sya sa romantic novels.

Sinubukan kong basahin habang nakahiga ako sa kama. Sinandal ko likod ko sa malaking unan atsaka ko sinimulang basahin yung libro.

Habang nagbabasa ako nakakadama ako ng antok. Shit, hindi ko mapigil, kusang pumipikit ang mga mata ko. Hanggang sa hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako.

Maya-maya nagising ako sa kakakalabit sa akin.

"Hey, wake up!"

Si Sebastian ang una kong nakita.

"O, nandyan ka na pa--" natigilan ako sa pananalita nang makita ko ang kasama nyang babae, magka-holding hands pa talaga sila.

Uminit bigla ang ulo ko, at sa inis ko binato ko kay Angie ang hawak kong libro.

"What the fuck are you doing here?!"

Nagtago pa talaga sya sa likod ni Sebastian na parang bata.

Nakakainis sya!

Bumangon ako at akmang sasabunutan ko na sya pero pinigilan ako ni Sebastian, "Wait! Ano bang ginagawa mong babae ka?!"

Huh?! Sobrang shock ako sa phrase nyang, 'babae ka?!'

"Sebastian, bakit mo ba pinapasok ang babaeng yan," napatingin ako sa holding hands nila, "At bakit hawak mo kamay nya?"

Nagkatinginan sila ni Angie.

"Teka Miss, sino ka ba? Bakit ka ba nagwawala ng ganyan?" sabi ni Sebastian.

Parang bumagsak ang langit sa narinig ko. Tinatanong nya kung sino ako? Ano namang klaseng tanong yon?

"Ano bang pinagsasasabi mo Sebastian? Paalisin mo na nga lang ang babaeng yan!"

Muli ko sanang susunggaban si Angie para sabunutan pero hinarangan ako ni Sebastian.

"Don't you dare put your hands against my wife!" sigaw nya sa akin, at sa nakikita ko sa kanya parang galit na galit sya.

"Ano bang nangyayari sayo Sebastian? Niloloko mo ba ako? Ano bang klaseng palabas ito ha?"

Hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko. Natatawa na ako na naiinis. Wife daw, ang galing naman talaga nitong si Angie magpaikot! Sa isang iglap lang wife na?

"You're kidding, right?" tanong ko kay Sebastian, hindi kasi sya sumasagot eh.

"Alam mo miss, umalis ka na, natatakot na sayo ang asawa ko kaya please lang, umalis ka na!"

Hinigit ni Sebastian ang braso ko at pilit nya akong pinapalabas sa kwarto.

Sobrang sama ng loob ko, asawa daw nya si Angie tapos hindi pa nya ako makilala na para bang ngayon lang nya ako nakita.

"No Sebastian! Don't do this to me!" naiiyak na talaga ako sa nangyayari.

Hindi ko alam kung bakit may hawak akong patalim, pero biglang nagdilim ang paningin ko at bigla kong sinaksak sa puso si Sebastian.

"I hate you Sebastian! I hate you!"

Pinagsasaksak ko si Sebastian sa dibdib. Hanggang sa humandusay sya sa sahig at dumanak ang masaganang dugo.

"Ano'ng ginawa mo sa asawa ko? Bakit mo sya pinatay?!"

Si Angie naman ang hinarap ko.

"Asawa? Ang kapal talaga ng mukha mo! Ikaw ang may kasalanan nito! Mang-aagaw kang ambisyosa ka! Inagaw mo sa akin si Sebastian!"

Pagkasabi ko, bigla ko na lang sinaksak si Angie. Bumaon ng walang kahirap-hirap ang matulis na patalim sa kanyang tiyan, sumagad talaga ang talim, at nang hugutin ko ito sumirit ang masaganang dugo.

Inulit ko ito ng mga ilang beses pa. Pinagsasaksak ko rin si Angie hanggang mamatay!

Humandusay din si Angie sa tabi ng katawan ni Sebastian.

Nanginginig ang mga kamay kong duguan at nabitawan ko ang patalim. Kinakabahan ako ng husto at sobrang natatakot nung marealized ko kung ano ang nagawa ko.

"Sebastian! Sebastian!"

Walang tigil ang pag-iyak ko.

"Sebastianaaaaaan!"

Bigla akong napamulat. Nanginginig, kinakabahan. Nagisining akong may luha sa aking mga mata.

Panaginip lang!

Tama! Isang masamang panaginip lang ang lahat.

Nagising ako na hawak ko pa rin ang librong binabasa ko kanina na nagpatulog sa akin.

Masama pa rin ang loob ko kahit alam kong panaginip lang ang lahat. Napaka-realistic kasi ng dream ko na parang totoong nangyari talaga.

Hinahabol ko hininga ko at pinapakalma ko ang sarili ko. Nakaka-tense talaga. Nang mahimasmasan ako liningon ko ang wallclock.

Aba hating-gabi na pero wala pa rin si Sebastian. Saan namam kaya sya nagpunta sa ganito kadis-oras ng gabi? Kanina pa ba sya wala?

Bumangon ako habang inaayos ang sarili. Binalik ko yung book sa shelf nito. Nung madaan ako sa may bintana, napadungaw ako sa labas. Agaw-pansin kasi yung kagandahan ng hardin na nasisinagan ng maliwanag na bilog na buwan. Nasa ikalawang palapag ako kaya natatanaw ko ito ng buong-buo.

Wait!

Si Sebastian ba yon?

May naaninag kasi akong dalawang tao na nakaupo sa isa sa mga benches ng hardin. Yung isa natitiyak kong si Sebastian, kilalang-kilala ko na sya, alam ko mga gestures nya, pero yung kasama nya hindi ko masyadong mamukhaan.

Hala!

Mabilis akong tumakbo palabas, pababa para puntahan sila. Ayokong isiping si Angie ang kasama ngayon ni Sebastian sa hardin. Nakakaloka na yon!

Naalala ko kase yung noon. Madalas ko silang makitang magkasama sa hardin twing gabi. At doon ko sila madalas makitang nag-uusap kung saan sila nakaupo ngayon.

Paglabas ko sa front door nakasalubong ko na si Sebastian. Muntik pa kaming nagkabunggo.

"Sebastian, sino yung kasama mo? Bakit hating gabi na nasa labas ka pa?" tanong ko agad sa kanya kahit hiningal sa pagtakbo.

"Ah, wala, nagpahangin lang ako, hindi kasi ako makatulog kanina."

"Eh sino nga yung kasama mo don?"

Hindi sya sumasagot, halatang may tinatago sya.

"Teka, padaanin mo ako, haharapin ko sya!"

Pupunta na sana ako sa hardin upang makita yung babaeng kasama nya pero kinabig nya braso ko at pinigil nya ako.

"Huwag na Lea, umalis na sya..."

"Tang-ina naman Sebastian eh! Niloloko mo ba ako ha? Pinaglalaruan mo ba ako?"

"Ano bang sinasabi mo? Hindi kita niloloko, at lalong hindi kita pinaglalaruan?"

Naiiyak na naman ako. Hindi matanggal sa utak ko yung notion na nagkikita sila ng palihim ni Angie. Totoo nga kayang nagkakataon lang ang lahat, o talagang sinasadya?

"Umamin ka nga Sebastian, si Angie na naman ba yon? Nakikipagkita ka ba sa kanya ng hindi ko alam?"

"Calm yourself down Lea. Oo, si Angie nga yon, pero nakita ko lang sya don, akala ko kung sino yung umiiyak kaya tiningnan ko, eh hindi ko naman alam na sya pala yon.."

Ouch!
Hindi ko na pinakinggan pa yung explanation ni Sebastian, basta ang alam ko lang masakit sa puso. Ang pangalan ni Angie parang patalim na bumabaon sa puso ko sa twing maririnig ko.

Feeling ko ako yung third party na namamalimos ng pag-ibig kay Sebastian. Sumosobra na talaga sila. Isang beses pa na malamam kong nagkikita sila talagang hindi ko na palalampasin pa yon.

Letseng Angie yon! Peste sya! Kailan kaya sya mawawala sa buhay namin ni Sebastian?

"Don't worry Lea, yun na ang huling beses na pagkikita namin. Nagkapaalamanan na kami."

"Aba dapat lang! Mahal na mahal kita Sebastian, dapat ako lang din ang mahalin mo! At huwag na huwag mo ng balaking iwan ako at sumama sa Angie na yon! Kundi magpapakamatay talaga ako, or else, I'll kill the both of you!"

>>>>>>>