Fuck Fianceé: Who am I?

Hum.
Mukhang pareho kami ng pinagdaanan ni Leah. Magpasahanggang ngayon hindi ko din kilala ang sarili ko, sa parehong dahilan, may amnesia din ako.

"Ohw" napatindig si Lea sa kinauupuan.
"I think this conversation is getting deeper."
sabay pasada ng daliri sa kaliwa't-kanang mata para punasan ang nangingilid na luha.

"I need to go."

Tinitignan ko lang si Lea. Tumayo sya at iniwan nya akong nakaupo sa gilid ng kama.

Tinitignan ko sya. Pagtayo nya dumiretso sya doon sa tapat ng salamin. Nag-retouch.

Tinititigan ko sya habang nagmi-make up-habang nagli-lipstick. Ang ganda ng lips nya. maliit at kissable-glossy, blushy cheeks-rosy pink, tantalizing-chinita eyes, long eyelashes, blonded layered straight hair na parang kakarebond lang. pointed nose and her one cute-sweet dimple. Does beauty like this trully exist? Almost perfect.

Sumunod nyang kinuha sa bag nya yung cellphone nya. Pinindot, tinapat sa tenga habang nagba-blush on sa tapat ng salamin.

"Girl, buksan mo na yung pinto. We're done."

Paghang nya sa phone iniligpit na nya ang mga personal things nya. At nang matapos sya, muli nya akong liningon.

"O, ba't natahimik ka dyan?"

Nginitian ko sya,
"Ah. Wala naman. Hindi lang ako makaget-over sa kwento mo."

"I just wish na sa atin na lang dalawa ang kinwento ko sayo."

"Oo naman."

Hindi ko alam kung bakit biglang napakaseryoso nya. Pero bakit naman kaya nya naisipang ikwento ang personal life nya sa isang stranger tulad ko? Napakamisteryoso nya.

"Ah. By the way, before I forgot." mayroon na naman syang kinuha sa shoulder bag nya.
"Here." she handed me this piece of paper-a small white envelope.

Mga ilang saglit lang, habang naguusap kami, napalingon kami pareho ni Lea sa pinto nang bigla itong bumukas. Pumasok ang kaibigan nya.

"Nag-enjoy ka ba?" tanong agad nya kay Lea sabay yakap sa kaibigan. Beso-beso na parang ngayon lang nagkita.

"Yes Mabel!" maikling sagot ni Lea saka nya ako tiningnan ng panakaw. Tingin na parang pinapakilala sa akin ang bestfriend nyang si Mabel.

Sumabay na ako sa paglabas nila sa kwarto. Tapos na ang papel ko dito kaya matapos naming magkapasalamatan at magbayaran nung nag-hire sa akin eh hindi na ako nagtagal at umalis na rin ako.

Paglabas ko ng bahay nila pakiramdam ko parang ibang tao ako. Parang hindi ako ang dating ako. Hindi ko alam kung bakit, at kung ano'ng meron kay Lea at nagkakaganito ako. May kakaibang feelings ako na hindi ko mawari kung ano.

Pagsakay ko sa motorsiklo ko, hinubad ko muna backpack ko para kunin yung binigay nyang envelope. Akala ko kasi bonus yon sa service ko, laking gulat ko nang makita ko ang nilalaman.

Isang Invitation.

Invitation sa kasal nila ni Marlon. Bakit nya ako binigyan nito? Bakit naman nya ako iniimbita? Nagkainteres ba sya sa akin? Imposible naman. Ikakasal na sya sa makalawa. Masyado naman ata akong nagaassume, binigyan ng ibang meaning ang simpleng invitation lang.

Hanggang makauwi ako ng apartment hindi pa rin matanggal sa isip ko si Lea. Sa dinami-dami na ng tinrabaho ko, bakit sa kanya hindi ako maka-move on? Kung tutuusin isang simpleng sex lang naman yon.

Dumiretso ako sa kwarto dahil gusto ko nang matulog at antok na antok na ako. Tulad ng inaasahan ko, nauna na naman akong umuwi sa asawa ko. Madaling araw na pero wala pa rin sya.

Oo. May asawa ako.

At tulad ng kwento ni Lea, hindi ko rin alam kung paano ako nagkaroon ng asawa dahil may amnesia din ako.

At tulad ng kwento ni Lea, ang kwento lang din sa akin ng asawa ko ang tanging pinanghahawakan kong ala-ala.

Sino nga ba ako?

Naalala ko tuloy ang nakalipas na dalawang taon namin ng asawa ko. Hindi na sana mahalaga sa akin kung sino man ako noon, pero nang dahil kay Lea, gusto ko ngayon malaman kung sino nga ba ako.

*****

Part Three: Who Am I?

Madilim. Wala akong makita kundi kadiliman. Nakikita ko ang sarili ko sa kalagitnaan ng kadiliman. Hindi ko alam kung nakamulat ako o nakapikit. Parang nasa loob ako ng isang panaginip pero ang diwa ko gising na gising.

May naririnig akong nag-uusap. Boses ng isang babae at ng isang lalaki. May naririnig din akong matunog na beep ng lifeline. May naaaninag akong liwanag. Makipot, nakakasilaw.

Unti-unti kong minumulat ang aking mga mata. Mas lalo akong nasisilaw. Masakit sa mata katulad ng pananakit ng aking ulo. Pumikit-pikit ako para tulungan ang aking sarili na makakita.

Una kong naaninag ang liwanag ng florescent. Dito ko natanto na nakahiga ako. Sinubukan kong ilingon ang aking mga mata sa gawing kanan ko, kung saan nakatayo ang isang magandang babae at isang lalaking nakasuot ng puting coat.

Dito na bumalik ang senses ko. At ang unang tanong na nabuo sa aking isipan,"Nasaan ako?" Alam kong nakahiga ako sa isang ospital, pero hindi ko matukoy kung saang ospital.

At teka! Alam ko ang salitang ospital pero hindi ko maalala ang eksaktong kahulugan nito.

At ang sumunod na tanong ko sa aking sarili,"Sino ako?".

"Oh my!" narinig ko yung babae na napasigaw nang magtagpo aming paningin.

Mabilis syang lumapit sa akin sabay hawak sa aking kaliwang kamay,
"Thank God, gising ka na sa wakas!"

Kahit masakit ang ulo ko, pilit ko pa ring inaalala kung sino sya pero wala akong matandaan. Ngayon ko lang sya nakita.

"Si-sino k-ka?" nahihirapan akong magsalita.

Nanlaki ang mga mata nya na para bang nagulat o nagtataka.

"Huh? Hindi mo'ko kilala?" with her worried face.

Pero bago ko sya kilalanin, gusto ko munang makilala ang sarili ko.

"Si-sino ako?!" sumunod kong tanong sa kanya.

Hindi nya ako sinagot, bagkus lumingon sya at nagkatinginan sila nung lalaking naka-white coat na nakatayo sa likod nya. Lumapit ito sa amin at hinawakan nya ang balikat ko, atsaka nagsalita.

"It's better na magpahinga ka muna Iho." tapos liningon nya itong babae na hawak ng kamay ko,"Maari ba kitang makausap sandali? Hayaan mo muna syang magpahinga."

Magkasabay silang lumabas ng kwarto at iniwan akong tulala.
Tulala sa kakaisip ng mga bagay na hindi ko alam kung bakit ko iniisip. Marami akong gustong alalahanin pero hindi ko alam kung saan sa utak ko huhugutin. Hanggang sa ang epekto pananakit lang ng ulo at pagkahilo.

Hanggang sa makatulog na lang ako, pero kahit pagtulog ko hindi ko alam kung paano ko nagagawa. At sa paggising ko, yung babae pa rin ang nakikita ko. Hindi sya nawawala sa tabi ko sa paglipas pa ng mga araw. Inaasikaso nya ako, pinapakain, sinusubuan, pinapainom, iniingatan nya akong mabuti.

Ang sabi nya huwag ko na daw piliting mag-isip kung hindi ko talaga kayang alalahanin ang lumipas. Ang importante daw nagising na ako at ligtas na sa kapahamakan.

"May amnesia ka." diretsahang sabi nya sa akin noong bumuti na ang lagay ko.

Ipinaliwanag nya sa akin kung ano ang amnesia. Salamat na lang at nauunawaan ko ito kahit papaano. Ilan ba sa atin ang naghahangad na mabura ang memorya gawa ng mapapait at masasakit na nagdaan? Mahirap pala kapag wala kang maalala.

Alam kong marami din akong mapapait na nakalipas na gusto kong kalimutan, pero alam ko rin na marami din akong masasayang sandali, mga pangarap na gustong marating, mga nagmamahal sa akin at minahal ko sa aking lumipas. Ngunit sa kasamaang palad, wala akong maalala ni isa.

"Ikaw si Sebastian." patuloy nya.

Sebastian.
Yan daw ang pangalan ko? Sino ba si Sebastian? Anong klaseng tao ba sya at anong klaseng buhay ba meron sya?
Marami sa atin ang nagsasabing hindi nya kilala ang kanyang sarili, hinahanap kung sino ka bang talaga at anong papel mo sa mundo. Mga taong hinahanap ang sarili gawa ng kalungkutan at pag-iisa.

Minsan hindi natin kilala ang ating sarili ngunit may isang taong kilala ang buong pagkatao mo. Mula ulo hanggang paa, mula sa paborito mong kulay hanggang sa paborito mong pagkain. Na kahit sa maikling panahon na pagsasama nyo lang kilalang-kilala ka pati pag-uugali mo. Lahat tayo meron nito, sila ang mga taong nagmamahal sa atin ng husto at wasto.

"Ako naman si Angie, ang asawa mo."

Ako si Sebastian, at sya naman ang asawa kong si Angie? Gusto kong maniwala pero may pag-aalinlangan sa aking sarili. Ano naman ang magagawa ko? Daig ko pa ang inutil. Marami syang ikinwento sa akin, kung saan at kung paano kami nagkita, mga nakalipas daw naming alaala. Sabi pa nya kakakasal lang daw namin. Naluluha na lang ako at nasasaktan dahil sa lahat ng kwento nya wala akong maalala ni katiting.

"Ano'ng nangyari sa akin? Bakit ako nagkaganito?" nagsimula na akong magtanong.

"Ah yun ba. Uhhmm." bakit parang napaisip pa sya?

"Binastos kasi ako sa bar na pinagtatrabahuan natin. Pinagtanggol mo ako, eh marami sila kaya nadehado ka, tapos sa kasamaang palad napukpok ka ng bote ng alak sa ulo, natumba ka at nawalan ng malay." kwento nya.

"Pinagtatrabahuan natin?" so sa bar pala ako nagtatrabaho? At pinaputokan lang ako ng bote sa ulo nabura na memorya ko? Wala akong magawa kundi maniwala.

"Oo. Bouncer ka doon, ako naman GRO..." mahina nyang tugon na para bang nahihiya pang banggitin. Bigla syang nalungkot kaya naisipan kong icomfort sya.

"Huwag kang mag-alala Angie, ano man ang trabaho ko o trabaho mo, malugod ko itong tatanggapin, kasi mahal kita asawa ko." bagaman sinabi ko ito, wala pa rin akong maramdaman sa kanya.

Napangiti sya at niyakap nya ako,
"Nawala nga ang alaala mo, pero yung pagka-sweet mo naryan pa rin. I love you asawa ko."

Sa higpit ng yakap nya halatang mahal na mahal nga nya ako pero ako, zero. Hiniling ko na sana dumating na agad yung araw na maalala ko na ang nakalimutan kong pagmamahal sa kanya. Para kahit papaano masuklian ko na ang kabaitan at kabutihang pagmamalasakit nya sa akin.

Pero dumadaan lang ang mga araw na walang saysay. Blanko pa rin ang utak ko. Ang sabi ni Angie dahan-dahanin ko lang daw, isa-isahin ang mga tanong, at darating din ang araw na kusang magbabalik ang lahat ng alaala ko.

"Saan nga ba ako nakatira?" ito ang sumunod na tanong na sumagi sa aking isipan paglabas namin sa ospital. Nagtaka pa ako kung saan kumuha ng pambayad si Angie sa ganito kamahal na ospital. Ang dahilan nya ginamit daw nya ang naipon naming mag-asawa, nakakapagtaka lang dahil bagong kasal lang kami pero may malaking ipon na? Sabi nya hindi na daw mahalaga yon, ang mahalaga ayos na ang lahat. Akala siguro nya nanghihinayang lang ako sa pera.

Lalo akong nagtaka nang makarating na kami sa sinasabi nyang bahay namin. Kung ganoon kalaki ang ipon namin, bakit kami umuupa ng apartment, samantalang noong masilip ko yung hospital bill sapat ng pambili ng maliit na lupa at makapagpatayo ng simpleng bahay.

Ang dahilan nya,"Hindi ganoon kadaling makapagpatayo ng bahay dito sa maynila, isa pa mas mahal ang lupa sa ganitong commercial place at hindi ka basta-basta makakabili."

Hindi ako komportable sa sagot nya pero inisip ko na lang na paano ko nga pala nalaman ang presyo ng lupa at ang halaga ng pagpapatayo ng bahay?

Sa unang gabi namin sa bahay, sex ang sumunod kong nadiscover.

Pagkatapos naming maghapunan, pinagpahinga na ako ni Angie sa aming kaisa-isang kwarto sa apartment. Sya naman nagligpit ng pinagkainan at naghugas ng pinggan.

Pagpasok ko sa silid, nahiga muna ako sa kama habang hinihintay ko sya. Ang gusto ko sana sabay kaming matulog ng asawa ko. Pero natagalan si Angie kaya binasa ko muna yung magazine na nakapatong sa ibabaw ng drawer malapit sa kama namin.

Nakakainis kase iniisip ko kung paano ko nalamang magazine ito, at paano nga ba ako natutong magbasa? Pagtingin ko sa cover ng male magz, nakaramdam ako ng kakaiba ng makita ko ang cover girl na isang ubod ganda at ubod sexy na nakatopless at nakalingrie lang.

Hindi ko maalala ang ganitong feeling pero bigla akong kinilabutan na para bang biglang nanginig ang laman ko. Iniisip ko pa kung bakit may ganitong magz dito. Mahilig ba akong magbasa ng ganito noon? O kay Angie ang mag na ito?

Bubuksan ko na sana ang pahina pero hindi ko na nagawa dahil sa gulat ko nang biglang bumukas ang pinto.
Napabitaw ako sa hawak kong magazine nang makita kong pumasok si Angie na naka-towel lang at bagong paligo.

Napalunok ako sa malandi nyang ngiti nang magkatinginan kami. Disoras na ng gabi pero bakit pa kaya nya naisipang maligo? Hindi ba nya alam na baka mapasma sya gawa ng pagod sa maghapon?

"O, ba't parang nakakita ka ng multo?" natatawang tanong nya sa akin.

Ako naman na tulala sakanya biglang sumagot,
"Sa lahat ng multo ikaw na ata ang pinakamaganda!"

"Ha ha ha"
Napahalakhak sya at lumapit sa akin.

Babangon na sana ako para salubungin sya, pero hindi ko pa nagagawang makaupo tinulak nya na ako pabalik sa kama.
Napasandal ako sa malaking unan sa likod ko, at ang kamay nyang tumulak sa akin nanatiling nakalapat sa aking dibdib. At itinungkod ang kaliwang tuhod nya sa gilid ng kama.

"Kitam! Pati pagkabolero mo nasayo parin. Ahik" itunutok nya ang mukha nya sa akin.

Napakagat sya sa labi nya habang nakatingin sa mga labi ko. Hindi ko alam kung ano ang iniisip nya pero maliwanag na nilalandi nya ako.

Ang kamay nyang nasa dibdib ko biglang gumapang pataas, papunta sa leeg ko hanggang ilapat nya sa aking pisngi. Nakikiliti ako sa static ng malamig nyang palad na nakadampi sa pisngi ko.

"Halos dalawang linggo ka rin sa ospital." muli na naman nyang kinagat ang lower lip nya,"Alam mo bang miss na miss na kita?"
tapos bumaba paningin nya.

Ako ba namimiss mo, o yang tinitingnan mo sa parteng ibaba ko?

Wala akong maisagot, kase wala naman akong alam sa nakalipas namin. Wala akong alam na bagay na pwede kong mamiss sa kanya. Basta ang alam ko, tinatamaan ako ng kakaibang kaligayahan sa kinikilos nya ngayon, lalo na sa mabangong hininga na binubuga ng kanyang bibig, samahan pa ng mahalimuyak na amoy ng kanyang buhok.

Amoy na amoy ko ang isang babaeng bagong ligo.

Isang pulgada na lang ang pagitan ng mga labi namin at talagang maghahalikan na kami. Nakaramdam ako ng init nang mapatingin ako sa mga labi nya, parang magnet na gustong hatakin ang mga labi ko. At gustong-gusto ko na talaga syang halikan, gusto ko nang matikman ang mapupula nyang labi.

Akala ko hahalikan nya ako, pero biglang bumaba ang lips nya papunta sa leeg ko,"Uhhmmm.." napadaing na lang ako nang simulan na nya akong halik-halikan sa leeg. tumingala ako para bigyang laya ang mukha nya para sa mas maluwang na espasyo upang maging komportable sya sa pagromansa sa akin.

Sa bawat halik nya kakaibang sensasyon ang hatid sa kaluluwa ko. Nakakakiliti, hindi matiis na kiliti pero ayokong matuldokan.
At sa bawat sensasyong dala ng halik nya kakaiba din ang ibinabato sa aking teti. Pakiramdam ko parang lumulobo ang ari ko, hindi ko mapigilan ang paninigas nito.

"Aaahhhh ang sarap..."

Naramdaman kong namamasa ang leeg ko. Malamang ginagamit na nya ang dila nya. hinahagod ang skin ko, pinapahiran ng laway. parang may maliliit na karayom ang lumaganap sa buong katawan ko. kinukuryente mga nerves ko.

Napapapikit ang sa sobrang pleasure na hatid ng romansa nya. Ang teti ko bumubukol na sa malambot kong shorts sa sobrang tigas. Nacacalibog si Angie.

Ang kamay nyang nakalagay sa balikat ko, umusad pababa. Dinaanan ng palad nya ang dibdib ko, ang sosu ko, at nagpatuloy na gumapang pababa sa tyan ko, sa abs ko, hanggang marating ng kamay nya ang bukol ko.

Sinalat nya ang penis ko.

Sinalat nya ang ari ko habang patuloy na hinahalikan ang leeg ko. malikot na dila, malagkit na laway.

Sinalat nya ang ari ko na halos magkandalukot na ang tela ng shorts ko, kinakapa at animo sinusukat ang kahabaan, ang kalakihan.

Mga ilang saglit pa bigla syang huminto. napamulat ako at nagkatinginan kami. Akala ko bibitinin nya ako pero ngumiti sya at nagsalita,"Ang sarap mo talagang somansahin."

Iniisip ko kung ganito ba talaga sya ka-wild noon. Sya ba talaga ang unang nagroromansa imbes na ako? O ngayon lang dahil akala nya pati pagroromansa nakalimutan ko?

Inangat nya ang suot kong white shirt, alam kong huhubaran nya ako kaya itinaas ko na mga kamay ko para tulungan sya, sabay hagis sa kung saan sa nahubad na damit.

"Asawa ko, ipapaalala ko sayo ngayon kung papaano kita paligayahin noon." ang sabi nya sa akin, mata sa mata.

Tumayo sya mula sa pagkakaupo nya sa gilid ng kama, tapos kinalas nya sa harapan ko ang pagkakabuhol ng tapis nyang white towel sa may parteng dibdib nya. Laking gulat ko na lang nang mahulog na ang towel sa sahig.

Napalunok ako kasabay ng malamig na pawis na nararamdaman kong lumalabas sa noo ko. Bumulgar sa akin ang hubo't hubad nyang katawan. Hindi ko pa malaman kung alin ang unang titignan ko, ang keps ba nya o ang mga malulusog nyang sosu na may matutulis na nipples?

Dito na lumaganap ang calibugan sa aking buong katawan na nagpatigas ng husto sa aking pagkalalaki. Umaalog-alog pa ang mga sosu nya nang yumuko sya para damputin ang ribbon na nakapatong sa ibabaw ng drawer, katabi nung magz.

Pinagmamasdan ko ang hubog ng katawan nya habang abala sya sa pagpo-ponytail ng buhok nya. Inipon nya ito sa likod at itinali yung ribbon habang nakatingin sya sa akin.

Inaabangan ko ang susunod nyang gagawin. Naexcite akong malaman ang tinutukoy nyang ginagawa nya sa aking pagpapaligaya noon. Ngayon ko lang kasi naramdam ang ganito, parang virgin ako na kasisilang lang sa mundong ito.

Lumapit na sya sa akin at dumiretso paakyat ng kama kung saan ako nakahigang nagaabang sa pagsalakay nya. Unang nakarating sa akin ang paningin nyang mapang-akit. Animo sinesenyasan ako sa mainit nyang pagnanasa. Nagliliyab.

Marahang humahakbang ang mga tuhod nya sa ibabaw ng kama, napatindig ako sa muling pagdapo ng mga palad nya sa dibdib ko, ang kaninang malamig, ngayon maiinit na palad.

"I love you, Sebastian." meaningful nyang sambit sa akin habang hinihimas dibdib ko. Nakaluhod sya sa side ko.

>>>>>