Heaven or Hell Episode 2 (Act III)

Act III: Healing the Wounded Past

Maaga pa lang ay nagkita na sina mang Armando at si Inspector Babaylan. Pakay nila ang pinagtatrabahuan ni mang Armando. Kasama ang tatlong pulis na escort, binaybay nila ang kalsada. Makalipas ang ilang minuto ay narating na nila ang bahay. Nasa loob ito ng isang subdivision. Kulay orange at red ang pintura ng gate at ng mga pader. Makikita mo sa labas ang 2 storey na bahay. Malaki ito at magarbo. Unang lumabas sa police car si Mang Armando at kinausap ang naka bantay na guard dahil sya na ang magrerelyebo dito. Agad namang pinapasok ang sasakyan nina Karen. Pagkapasok nila ay nakita na kaagad ni Karen ang isang babae na nag aabang sa labas ng isang malaking pinto. Lumabas si Karen at binati ang babae.

"Good morning po mam, ako po si Inspector Babaylan." Pagbati ni Karen sa babae.

"Ah good morning naman iha. Ako si Amelia, maybahay dito. Anong maipaglilingkod ko sa inyo? " nagkamayan silang dalawa. Maganda at mature ang mukha ni Amelia. 38 years old ito at pangalawang asawa ni Mr Zhao Xin isang intsik na negosyante. Madalas itong wala sa bahay kaya si Amelia na lamang ang palaging maaabutan sa loob.

Pinalapit ni Karen si mang Armando at pinaliwanag nila ang buong pangyayari. Nalungkot si Amelia sa pagkawala ng anak ni mang Armando. Pinapasok sila sa bahay at mabilis na nagtawag si Amelia ng katulong para ipaghanda ng almusal ang mga bisitang parak. Umupo sila sa may dining area. Gawa ito sa isang makapal na kahoy.

Sinimulang magtanong tanong ni Karen kay Amelia. Subalit wala itong kinalaman sa mga pangyayari. Nasa kalagitaan sila ng usapan ng may isang dalaga ang lumapit sa kanila.

"Ma' alis na ako." Wika ng magandang dalaga. Chinita ito at maputi. 5'6 ang tangkad at medyo payat pero maumbok naman ang dibdib.

"Oh anak ang aga ah. Ay sya nga pala miss Babaylan, ito pala ang anak ko si Jessa."

"Hello Jessa. " binati ni Karen si Jessa at naka ngiti ito.

"Hello din po. Ano pong meron Ma'? Bakit may pulis? "

"Ay naku anak wala naman. May tinatanong lang sakin si miss Babaylan. Oh sige alis ka na baka ma traffic ka pa. Pakitawagan mo na lang si kuya Francisco para e drive ka."

"Okay ma'. Bye. " hinalikan ni Jessa sa pisngi ang ina at umalis na ito. Napansin naman nina Karen na mukhang may pinaghahandaan ang pamilya Xin.

"Ay oo nga pala Miss Babaylan, bukas na ang debut ng anak kong si Jessa. Pumunta kayo rito kung may oras kayo."

"Ah ganun po ba mam. Naku nakakahiya naman po. "

"No no its okay iha. Total narito naman na kayo eh bumalik na rin kayo bukas. Its my daughter's special day."

"Ah sige ho. Pero di po ako makakasiguro. Try ko lang po kung me oras kami."

10 am na ng matapos ang usapan nila ni Karen at Amelia. Umalis sina Karen at pinagpalagay ang loob ni mang Armando na wag mawalan ng pag asa.

----

Sa isang malaking gusali naman sa makati, tinungo ni Gabriel at Yumiko ang opisina ni Mrs Alcaraz. Pagkapasok nila sa office floor ay binati sila ng isang gwapong receptionist. Tumuloy sila sa mahabang office room na punong puno ng ibat ibang cubicles at busy ang mga empleyado. Sa dulo nito ang isang pinto. Binuksan ito ng isang empleyado at pumasok sina Gabriel at Yumiko.

"Well this is a pleasant surprise detective." Bati ni Paloma. Napatingin si Gabriel kay Paloma. Nakasuot ito ng isang seksing black business attire na may pencil cut sa left side ng skirt nya.

"Mrs Alcaraz hinde na ako magpaligoy ligoy pa. Gusto kong malaman kung gaano kalalim ang koneksyon mo sa grupo ni Mr Contes." Seryosong tanong ni Gabriel.

"Are you accusing me Detective? "

"Hinde naman ss ganun pero... "

"Spare me the bullshit Gabriel. But no. Wala akong kinalaman sa kung anong kalokohan ang ginagawa ng Mr Contes na yun. "

"Ganun? Bakit madalas kang kasama ni Mr Contes lalo na sana mga social gatherings?"

Tumalikod si Paloma sa kanila. Nag isip ito at hinawakan ang ilang picture frames ng anak nyang si Leo.
"A couple of years ago, we are almost broke. Mr Contes is one of the people who helped me bounce back." Humarap si Paloma kay Gabriel.

"I owe him a lot but that does not mean I am an accomplice to his dirty works. I have heared of his dirty side quests but I am never a part of any of his criminal activities. Believe me Gabriel. " pakiusap ni Paloma.

"Okay. Hinde na ako papasok dun. Naiintindihan kita Paloma." Napansin ni Gabriel na ngumiti si Paloma sa kanya.

"Bakit naka ngiti ka? "

"Its not everyday I hear you speak my name. Its like you and me are in the same status. No honorifics. Just a man and a woman. "

"Eh tinatawag mo na akong Gabriel eh. Sensya na kung pinagdudahan kita. Gusto ko lang makita sa mga mata mo kung nagsasabi ka ng totoo."

"Hmm so did I pass your mind reading the test? "

"More or less. Don't get me wrong. Lahat ng taong nasa party ay nasa watchlist ko."

"So are you going to tell me what is this all about now?"

"Sorry I can't. That would be all Paloma, thank you for your cooperation."

Palabas na sina Gabriel ng hawakan ni Paloma ang braso ni Gabriel.
"Gabriel sandali." Napatigil si Gabriel.

"May kilangan sana ako sayo."

----

Medyo madilim na ng maka uwi si mang Armando. Pumasok sya sa maliit na bahay na inuupahan nila. Nadatnan nya rito ang anak na si Patrick.
"Oh anak kumain ka na ba? Eto may dala akong fried chicken at lumpia."

"Hinde ako gutom. " umalis sa sala si Patrick at pumasok sa silid kung saan naroon si Patty at naglalaro. Busy si Patrick sa cellphone nya at naglalaro rin ng videogames.

Nilapag na lamang ni mang Armando ang mga dala nya sa lamesa.
"Patty anak may pagkain si papa. "

"Yeheey! " masaya ang bata na lumapit kay mang Armando. Hinalikan ng ama sa noo ang paslit at pinaupo sa kandungan nya. Hinanda ni mang Armando ang pinggan at sinaluhan nyang kumain si Patty. Hinde maiwasang maalala ni mang Armando si Iris. Medyo naluluha sya at mabigat ang loob habang iniisip ang kalagayan ng nawawala nyang anak.

"Patrick halika saluhan mo kami rito at kumain kana.!" Pakiusap ng ama subalit hinde sumagot si Patrick. Ilang sandali pa at...
"Krak!! " isang tonog ng plastic at metal ang sumalpak sa may dingding ng kwarto. Pinuntahan ni mang Armando ang silid at tinignan si Patrick.

Nakita ni mamg Armando na wasak na wasak ang cellphone ni Patrick.
"Anong nangyari!? Ba't nasira tong cellphone mo? "

"Eh anong pake mo!?"

"Patrick sumosobra ka na ah! Alam mo bang ilang buwan kong pinag ipunan ito para mabili noong isang taon? Tapos tinapon mo lang na parang wala lang? "

"Eh japeks naman yang cellphone na yan eh! Katulad mo! "

Isang malakas na sampal ang inabot ni Patrick galing kay mang Armando.
"Grabe ka naman anak. Wala kang utang na loob sakin. Nagpapakahirap akong pag aralin kayo pero anong ginawa mo? Barkada at lakwatsa lang gjnagawa mo."

Umalis si Patrick at hinde ito kumibo.
"Patrick! Balang araw pag naging ama ka na, maiintindihan mo rin ang damdamin ko. Sana hinde pa huli ang lahat para magka ayos tayo." Subalit parang walang narinig si Patrick at lumabas ng bahay.

Mahal na mahal ni Patrick ang yumaong ina at nagbago ang kanyang ugali simula nung nawala na ang ina nya. Tila sinisisi neto ang ama na noon ay lugmok sa mga utang at walang nagawa kundi kayaang kumayod rin ang asawa.

Kumain na lamang si mang Armando at ang anak nyang si Patty. 9 pm na at wala parin si Patrick. Hinde magawang iwanan ni mang Armando si Patty para maghanap kay Patrick kaya tinext nya na lamang si Tanya para bantayan ito. Malugod namang pumayag kaagad ang dalaga at ilang minuto pa ay dumating na sa bahay nila.
"Kuya Armando? "

"Oh Tanya buti nandito ka na. Pasensya na ha. Hahanapin ko lang sandali si Patrick ha. Baka kasi nagbabarkada nanaman eh. "

"Ah okay lang ho kuya. Sige po ingat na lang kayo. "

Lumabas at nagpa ikot ikot si mang Armando sa barangay nila. Ilang iskinita rin ang pinasok nya. Nagtanong tanong sya sa mga tambay at may naturo itong isang bahay sa malapit sa ilog. Tinungo nya ito at pumasok sya sa loob ng bahay. Dito nya naabutang may session ng bawal na gamot ang mga kabataan at kasama si Patrick.
"Anak tumigil ka!"

"Anong ginagawa mo rito!? " galit si Patrick.

Nagulo ang mga pinag gagawa ng mga magbabarkada at galit ang ibang kasamahan nila.
"Tang ina Pat, pauwiin mo na nga yang erpats mo! Puta ang gulo! "

"Tay umalis ka na rito! Pabayaan mo na ako! "

"Hinde ko pwedeng gawin yan! Halika, uuwi na tayo! " hinawakan ni mamg Armando ang braso ni Patrick at pilit itong hinihila palabas ng bahay. Pumalag si Patrick at ayaw lumabas.

"Blag!!! " biglang nabitiwan ni mang Armando si Patrick at natumba ito. Nagkalat ang mga paraphernalia ng grupo sa sahig.
"Pak! " isang sapak ang lumipad at tinamaan ang pisngi ni mang Armando.

"Tang ina ka ang gulo mo ah! " At sa isang iglap ay pinagtulungang bugbugin ng grupo ang kawawang ama ni Patrick. Tulala lang si Patrick na tinitignan kung pano pagsasapakin at tadyakan si mang Armando.

"Tsak! " "Aarrghh!! " isang saksak ng ice pick ang tinamo ni mang Armando sa kanang tagiliran nya. Mabilis na sumibat ang grupo at naiwang duguan si mang Armando. Tila nanumbalik ang katinuan ni Patrick at lumapit sa ama.

"Itay!! Diyos ko po! "

"Aahhh anak... " tinulungan ni Patrick makatayo si mang Armando subalit nahihirapan itong huminga at di maka galaw.

"Tulooong!!! Sakloloooo!!! " sigaw ng sigaw si Patrick at humihingi ng tulong sa mga kapitbahay.

----

Nagising si mang Armando at nakaharap ito sa kisame. Napansin nyang nasa isang higaan sya.
"Asan ako? "

Isang mainit na kamay ang dumampi sa kaliwang kamay ni mang Armando. Nakita nyang si Patrick ito.
"Tay nasa ospital ho kayo. " dito naalala ni mang Armando na nasaksak pala siya.

"Kamusta ka na anak? "

"Tay okay naman po ako. Dalawang araw po kayong walang malay. Akala ko po di na kayo magigising. Marami kasing dugo ang nawala sa inyo."

"Papa! " boses ni Patty mula sa pintuan ng silid. Tumakbo ito at pinaakyat ni Tanya sa higaan. Niyakap ito ni mang Armando. Tuwang tuwa ang ama at maayos naman ang lagay ng mga anak nya.

Napayuko si Patrick. Sising sisi ito sa nagawa nyang masamang asal sa sariling ama. Di nya namalayan na tumutulo na ang mga luha nya.
"Pa... .patawad po tay....patawarin nyo po ako....nung nakita ko po kayong duguan. ..natakot po akong pati kayo mawala sa buhay namin...." Hinawakan ni mang Armando ang ulo ni Patrick at hinimas ito. Napaluha na rin sya. Luha na dulot ng saya.

"Wag ka mag alala anak. Hinde naman ako nagkimkim ng galit sayo."

"Itay! " niyakap ni Patrick si mang Armando. Niyakap ng ama ang dalawa nyang anak. Iisa na lamang ang kulang sa kanila. Si Iris.

"Pinapangako ko anak, hahanapin ko si Iris. Ililigtas ko sya. " seryosong wika ni mang Armando.

"Ayos yan manong! Saludo ako sayo! " boses ni Gabriel ang tumawag pansin kina mang Armando.

"Ah mang Armando ito pala si Detective Marasigan. Nabanggit nyang makakatulong raw sya sa pagkawala ni Iris. " wika ni Karen kay mang Armando.

"Ganun ba? Paano? "

"Basta, kaming bahala na dun manong. Magpagaling ka na lang dyan at kami na ang magliligtas sa anak nyo. " naka thumbs up pa si Gabriel kay Mang Armando habang kagat kagat ang yosi nya.

"Bawal ang magsigarilyo dito Gabriel. Um! " inagaw ni Karen ang yosi ni Gabriel. Nagpaalam naman silang dalawa at lumabas na ng ospital.

"So yung pinapahanap mong tao, sya ba ang makakatulong satin Gabriel? "

"Yup! Don't worry. Magaling yun! Alexander The Great nickname nya sa digital world. Hinde basta basta hacker yun. " pagmamalaki ni Gabriel.

"Okay so ano plano mo? Hinde naman ata pwedeng gawing ebidensya ang mga hacked datas eh."

"Haha hinde nga. Pero magiging guide natin yun. May tip akong nasagap na may isang patok na website sa deepweb ang nag papalabas ng mga babae at lalakeng nasa murang edad. Ang mga ito ay ina under go sa ibat ibang sexual at physical abuse at torture. Duda ko isa itong pwedeng pagaimulan natin sa paghahanap sa anak ni manong. "

"Teka, bakit naman naisip mong dito natin makikita si Iris? "

"Ang natagpuan nating bangkay ay mga parehong biktima ng torture. Isa pa, walang ransom demands na lumabas. At wala ring ibang kidnappings na nangyari bukod sa pagkawala ng mga murang edad na babae at lalake. Tinignan ko rin ang areas ng mga kasong nawalang mga bata, 72% ay dito sa jurisdiction nyo. Kaya posibling malapit dito ang kuta ng mga hayop na yun. " paliwanag pa ni Gabriel. Tumango na lang si Karen. Nakarating kaagad sila sa opisina ni Gabriel.

Pagpasok nila ay binati sila ni Alex na nag hihintay sa loob ng opisina.
"What took you so long? Are we gonna do this or what? "

"We are. Just be patient okay. "

"Hey, whose the girl? " sabay nguso ni Alex kay Karen.

"Oh she's one of the investigators on this case I am getting in."

Kumaway si Karen kay Alex.
"Haha I didn't know you like policewomen! "

"Oh shut up will ya!? "

"Okay okay geez I'm just teasing. " umupo na lang si Alex sa isang rotating chair at lumapit si Karen sa kanya.

"Hello, I'm Inspector Babaylan. " nakipagkamay si Alex kay Karen.

"Alex Ford at your service madam! "

"So you're the one who called my phone last week. " pag alala ni Karen.

"Oh crap! That was you!? I'm sorry for being a jerk. I didn't know you where a chick back then. I thought I was talking to grumpy here. " sabay titig kay Gabriel na abala sa pag setup ng computer nya.

"Shut up Alex. What do we got!? "

"Well, I did some digging on that site you were telling me. It seems they started just 5 months ago. Most victims were girls half my age. But they seem to have a lot of costumers. 80% of them are foreigners. This guy's specialty is live torture. Kinda fucked up if you ask me. So what I did was, I created a fake account then registered myself in and viola! I am inside their webpage. The web design kinda sucked. All black and red like somebody just died. Meh! And their gallery got some clips. I used some bitcoins in, got a couple of 'em clips. Then lets watch some torture shit. " at plinay ni Alex ang isang clip ng website.

Napako ang tingin nina Gabriel sa screen. 10 minutes ang video. Isang dalagita ang nakatali sa isang bakal na upuan. Naka piring ito at umiiyak. Naka suot ito ng isang sailor uniform na parang japanese student. Nakatutok sa kanya ang camera at gumagalaw ito dahil may nakahawak dito at pa ikot ikot sa dalagita. Ilang saglit ay may lumabas na lalake at naka apron na brown. May dala itong dalawang pako. Pinako nito ang mga kamay ng biktima sa arm ng upuan. Nagpupumiglas ang dalagita sa sakit. Sumunod naman ay pinako rin ang mga talampakan nya sa silya.

Napa ihi ang dalaga sa sobrang sakit. Medyo magalaw ang camera habang umiikot ito. Sumunod naman ay ilang beses na sampal ang ginawa ng lalake sa murang pisngi ng dalagita. Ng di ito pumalag ay hinubad ang uniform at tumambad ang murang dibdib ng biktima. Gamit ang dalawang needle, tinuhog ang dalawang utong ng dalagita at may kinabit na mga maliit na bakal na bola. Sumunod naman ay inangat ang palda ng dalagita, binaba ang panty nya at pilit na binuka ang mga hita. Mula sa gilid ng camera, makikitang may hawak na isang malaking hook ang lalake at tinapat sa bukana ng pagkababae ng dalagita.

"Tama na! " pinatay ni Karen ang video. Di nya ito makayanan. Pumunta sya sa banyo at napaduwal. Tahimik naman si Gabriel at Yumiko.

"Well, I can't blame her. This shit is just too much. " kalmadong wika ni Alex.

"Can you find anything in the videos that can help us in tracing their whereabouts?" tanong ni Gabriel.

"Well I found some kinda painted words on the wall here... can you see it? " tinuro ni Alex ang isang malabong lettering sa sementong dingding.

"Hmm looks like a factory name. Um... G... AT FI.......NT......I can't read it well. Its almost erased. "

"Yup. But I have a feeling its an abandoned factory. " wika ni Alex.

"Great Fish Plant. It's not a factory. It's a fish storage building. Their was one not too far from here. It was abandoned in the 90's. " wika ni Karen na medyo namumula ang mata at pisngi.

"Okay ka lang ba? " tanong ni Gabriel at hinawakan ang balikat ni Karen. Tumango naman si Karen.

"So what are you guys waiting for? " tanong naman ni Alex.

"No. We cannot storm the place without proper warrant. And we are not sure if Iris is there as well. " wka naman ni Karen.

"Who cares!? Those guys are killing innocent children! " sagot naman ni Alex kay Karen.

"For now we will put that under close surveillance. Any more new evidence would be good. Thanks Alex. " pasalamat ni Karen kay Alex.

Naglakad palabas ng opisina si Karen. Kailangan nya ng hangin matapos masaksihan ang brutal na gawain sa website. Sumunod naman sa kanya si Gabriel. Tumabi ang lalake at tahimik na tumingala sa langit.
"Balita ko naroon ka raw sa mansion ni Mr Contes? Anong ginagawa mo dun? " tanong ni Karen kay Gabriel.

"Wala naman. Nag gagather lang ng datas. "

"May kinalaman ka ba sa nangyaring barilan sa mansion na yun? Nasa ospital si Mr Contes ngayon at may traces ng snake poison sa dugo nya. Under surveillance rin namin yun sa arms smuggling pero ngayon tila nabulilyaso kami dahil sa nangyaring barilan doon. "

"Aw that sucks. Wala akong kinalaman dyan Karen. "

"Sanay ka na talaga mag sinungalin Gabriel. Wag mo naman akong gawing tanga. Alam kong sangkot ka sa nangyaring shootout sa mansion ni Mr Contes. Dahil ba ito kay Alex? Kinuha mo lang sya para malutas ang kaso ng mga missing na bata? "

"Ewan ko Karen. Di ko alam amg sinasabi mo. "

"Gabriel! Ano ba!? Alam ko natural lang sa trabaho natin ang pagsisinungaling pero wag mo naman akong e blockout. Kaibigan mo ako. Kahit kelan di kita pinaglihiman. " humarap si Karen kay Gabriel.

"Ni minsan ba talaga? Eh yung time na tinago mong may karelasyon ka na dati, di ba nag count yun? "

Natigilan si Karen sa biglang pag ungkat ni Gabriel sa nakaraan.
"Pwede ba Gabriel, nakaraan na yun. Trabaho itong pinag uusapan natin. "

"Well tama ka. Sensya na, nadala lang. Kasi naman ikaw eh, simula ng bumalik ako, pinapasundan mo na ako sa tao mong di marunong magtago. Alam kong sinusubaybayan mo ang mga lakad ko dahil gusto mong malaman ang past ko. Pero Karen, sinabihan na kitang darating din ang panahong ipagtatapat ko sayo ang mga nangyari sakin. Kaso ayaw mo tumigil eh. Dahil nawala ako, sinisisi mo parin sarili mo kung bakit ako naglayas. Oo inaamin ko, nasaktan ako noon. Niloko mo ako noon pero desisyon ko kung bakit ako lumayas. "

Tahimik si Karen. Bumalik ang pait ng ala ala. Ang masakit na pangyayaring naging dahilan ng pagkawala ng kaibigan nya ng pitong taon.
"Kasalanan ko ang paglayas mo Gabriel. Alam ko yun. Walang gabing hinde ako mapalagay at mag alala sayo noon. Subalit hinde ka na bumalik."

"Alam mo hinde sapat na dahilan ang ginawa mo para ako lumayas. Tinanggap ko ang kabiguan ko noon. Kinaya ko yun. Ang hinde ko lang matanggap ang natuklasan ko sa boyfriend mo."

"Anong ibig mong sabihin? " tanong ni Karen.

"Ayoko na sanang balikan eto eh. Pero sige sasabihin ko. Nasa basketball court ako noong makita ko ang boyfriend mo kasama ang mga barkada nya. Narinig kong ikaw ang pinag uusapan nila. Nasabi ng boyfriend mo na alam nyang may crush ka sa kanya kaya madali ka nyang napasagot. Ipinagmalaki rin nyang sya ang naka virgin sayo after nung isang session ng inuman. Pumasok raw kayo sa school at dun may nangyari sa inyo sa isang classroom. Naguho ang mundo ko sa natuklasan ko. Nasira ang imahe ko sayo. Talagang nasaktan na ako ng sobra noon. Dito ko napagdesisyunang umalis. Ayoko ng makita ka pa kahit kailan. Kinamumuhian kita noon kaya ako naglayas. "

Napaluha si Karen. Hinde nya alam kung ano ang sasabihin nya. Alam na ni Gabriel ang isang pangyayaring nakadurog ng puso nya.
"Patawarin mo ako Gabriel....patawarin mo ako....akala ko iibigin nya ako noon pero iniwan nya rin ako matapos nyang makuha ang lahat. Nabulag ako. Hinde ko nakitang iba na ang pagtingin mo sakin. Sana... ikaw na lang Gabriel... .sana ikaw na lang...." nanginginig na tinig ni Karen at umiiyak na sya.

"Ummnhh... !?" hinde napigilan ni Gabriel ang sarili. Inangkin ng mga labi nya ang malambot na labi ni Karen. Isang mainit na halik ang pinadama ni Gabriel kay Karen. Halik na ilang taong pinangarap ni Gabriel na ibigay sa kanyang inibig. Gulat man si Karen, ay napa pikit na lang sya. Tinanggap ng buong buo ang matamis na halik ng kanyang kaibigan na minsang nagmahal sa kanya ng lubos.

Tila tumigil ang oras sa kanilang tagpo. Ang masakit na nakaraan ay biglang naglaho. Muling nanumbalik ang kanilang magagandang alala nung sila ay bata pa. Nagyakap si Karen at Gabriel. Ayaw humiwalay ng kanilang mga labi sa isat isa. Mabilis ang tibog ng kanilang mga puso. Ang tibok ng pusong nagmamahalan.