1. Home
  2. Stories
  3. I WAS THERE ~full version~
Filipino Sex Stories

I WAS THERE ~full version~

By Eroticus ·
"Happy Birthday Mom!" bati sa akin ng anak kong si Jillian sa telepono.

"Thank you dear! By the way, sabi mo ngayon mo ipapakilala sa akin ang boyfriend mo."wika ko.

"Of course Mom. Actually nasa expressway na kami. Mas maaga pa sana kami nakabiyahe but nasiraan kami ng car kanina. Pero don't worry, by lunchtime nandiyan na kami."

"Good. I'm super excited na to meet him. Tsaka gusto rin siyang ma-meet ng mga friends ko na nandito ngayon sa house. Oh by the way, pinagluto ko kayo ng favorite mong caldereta."

"Oh. I love you Mom! Sobrang miss ko talaga luto niyo. Wala kayang makapantay sa sarap ng caldereta niyo."

"I know Iha. Kaya nga niluto ko yan dahil alam kong favorite mo yan. So ingat kayo ha. See you later."sabi ko sa aking anak.

I'm Alice, and today is my forty-eight birthday. Nakatira ako dito sa Batangas while my twenty-four year old daughter Jillian lives in Manila as she works sa isang engineering firm doon. Usually, twice a month kung dumalaw ang unica hija ko sakin dito. But that was before. For the past six months hindi na siya nakadalaw sakin dahil naging busy siya sa work niya and that was the time she told me she met Jerome.

As a mom, I know my daughter was very happy kay Jerome. Hindi palakuwento si Jillian about sa kanila ni Jerome, yet, I can tell just by how she mentions him to me over the phone na sobrang happy ang anak ko. Masaya ako para sa anak kong si Jillian. Hindi ko pa siya narinig na ganito kasaya. Kung nabubuhay lang sana ang Dad niyang si Jude I'm sure kasing supportive ko din siya sa happiness ng aming tanging anak. At my daughter's age, She's old enough to know what's good for herself. I'm just here to give advice to her but nevertheless, na kay Jillian pa rin naman ang desisyon sa gusto niyang gawin sa buhay niya.

My name Alice pretty much coincidences to a fact na malaki daw ang pagkakahawig ko sa actress with the same name. Halos magkasing-age din kami. Nakakatuwa because whenever pupunta ako sa mall, people would ask for my autograph although I keep on insisting to them na hawig ko lang siya. Ilang talent scouts na din ang lumapit sa'kin before asking me to try modelling and acting but those were the time na sobrang focused ako sa mag-ama ko. Grade four si Jillian nang mamatay ang husband ko sa isang accident. I was devastated but life must go on for me and my daughter. Nagtayo ako ng small business mula sa insurance claim na nakuha ko sa mister ko. Sinuwerte naman at napalaki ko ang simpleng carinderia ko into a resto. Nabigyan ko ng komportableng buhay ang aking unica hija. After my husband's death, marami uling nanligaw sa akin up to now. Four years ago, sinubukan kong buksan muli ang puso ko sa isang lalake. Minahal ko siya ng lubos pero natakot ako. Natakot ako para saming dalawa. Natakot ako para sa sarili ko. Kasi in the end, feeling ko masasaktan lang ako. Lumayo ako sa kaniya at di na muling nagpakita pa.

Afterwards, ibinuhos ko na lang ang oras ko sa resto ko. Nag-aral din ako sa mga cooking schools pati sa isang business school para mas mag-improve pa ang business ko. Now, may mga branches na ang resto ko sa ilang malls sa Manila. Gusto ko sanang si Jillian ang mag-manage ng ilan dito pero sabi niya mas hilig niya talaga ang ibang career so I have to live with her decision. Kung sakali man, sa kanya naman mapupunta ang lahat ng ito.

Napatingin ako sa oras, alas onse na ng umaga. Malapit nang dumating sina Jillian. Nagpaalam ako saglit sa mga friends ko sa sala. Umakyat ako at nagtungo sa kwarto ko upang maligo. Pinawisan kasi ako sa kusina kanina habang nagluluto. Sa pagpasok ko sa loob ng shower room, napatingin ako sa sarili ko sa harap ng salamin. Karamihan sa friends ko ang nagtatanong kung ano ba ang sikreto ko kung bakit after all these years eh bata pa rin akong tingnan. Kahit ako hindi ko rin alam ang isasagot sa kanila maliban sa pagiging maalaga ko lang sa aking katawan. Naghubad ako ng damit sa harap ng salamin at doon ay tiningnan ko ang hubad kong katawan. Ang suso ko na tayong-tayo na may pinkish na utong ay terno sa hugis ng aking balakang. Nagtungo ako sa shower at naligo. Gusto kong maging presentable mamaya sa pagsisimula ng aking birthday celebration.

Makalipas ang labinlimang minuto, lumabas ako kuwarto ko. Suot ko ang isang eleganteng bestida. Nakarinig ako ng masasayang usapan sa sala. Narinig ko din ang boses ni Jillian. Nakarating na pala siya. Mabilis akong bumaba at sinalubong ang aking anak sa sala.

"Mom! Happy Birthday!"yakap sa akin ng aking anak.

Nagyakap kaming mag-ina.

"I missed you Iha. Sobrang na-miss kita."wika ko habang yakap ng mahigpit si Jillian.

"I missed you too Mom."

"Where's Jerome? Sabi mo kasama mo siya?"

"Nasa labas lang siya Mom, susunod din yun agad dito. Nag-overheat yung car namin a few blocks from here. He's just checking it out. From there kitang-kita naman yung house natin dito sa i said to him na mauuna na ako at sumunod na lang siya agad."

Nagkuwentuhan kaming mag-ina habang dumarating ang ilan ko pang mga bisita. Saglit kong iniwan si Jillian nang dumating ang bestfriend kong si Tori na kakagaling lang ng States.
Nagsipagtungo na ang karamihan sa mga bisita sa garden kung saan naroon ang mga nakahandang pagkain.

Nagkukwentuhan kami ni Tori nang may dumating. Halos mahulog ako sa pagkakatayo sa lalakeng dumating. Sa sandaling iyon biglang tumigil ang oras sa aking mga mata sa pagpasok niya...

Diyos ko...Siya?!?

Siya nga. Bakit siya nandito...A-Anong...

Siya ang lalaking nakilala ko apat na taon na ang nakakaraan.

Ang lalakeng minahal ko nang lubos subalit dahil sa takot kong masaktan ay lumayo ako sa kanya...

"Jerome!"masayang sabi ng anak kong si Jillian.

"Sorry medyo natagalan ako. Buti na lang hindi grabe yung sira ng sasakyan kundi..." nahinto sa pagsasalita ang lalake. Nahinto iyon nang makita niya ako.

Walang kamalay-malay ang lahat na kapwa kami tila natuklaw ng ahas ni Jerome. Ramdam kong siya man din ay hindi makapaniwala sa aming muling pagkikita.

"Huuuy. Hun, i'm talking to you. Bakit parang na-petrify ka naman diyan."narinig kong sinabi ni Jillian sa kaniya.

"H-Ha? A-Ano ba yung sinasabi mo?" wika ni Jerome. Hindi pa rin niya inaalis ang tingin niya sakin.

"Hmmmp. Sabi ko ipapapakilala kita kay Mom. Ayan si Mommy sa harap mo oh."

Hinila siya ni Jillian papunta sa akin. Mabilis ang pagtibok ng aking dibdib. Para akong hihimatayin sa pagkabigla. Siya ang lalakeng minahal ko four years ago. Sa maigsing panahon naming nagkakilala ay nagmahalan kaming dalawa. Ang lalakeng iniwan ko dahil sa takot na baka ako masaktan. Iniwan ko siya at hindi na nagpakita pang muli. Kasama doon ang mga pinangako kong pagmamahal sa kaniya na tinangay na rin ng aking paglisan.

Hindi na namin namalayan ni Jerome na magkatapat na kami. Hawak niya ang kamay ko habang ipinapakilala ako ng aking anak sa kaniya.

"Mom are you okay?"pagtatakang tanong sakin ni Jillian.

"A-Ah..O-Oo naman Iha. S-Siya pala ang boyfriend mo?"

"Oo Mom. And finally nag-meet na rin kayong dalawa."

Hindi kumikibo si Jerome. Nakatitig lang siya sa akin. Ramdam ko ang pagtatanong sa kaniyang mga mata. Ang pagtatakang iyon sa nangungusap niyang mata ay may halong galit.
Ramdam ko na humigpit ang hawak niya sa aking palad. Nanlalambot ang aking tuhod. Parang gusto kong himatayin na lang. Siya ang lalakeng minahal ko. At ngayon siya naman ang lalakeng minamahal ng anak ko.

"Excuse me, I forgot something sa kwarto ko."dahilan ko sa kanilang dalawa.

Lingid kay Jillian, sa sandaling iyon ay nanghihina na ang tuhod ko. Na pinanawan na ako ng lakas at tamang pag-iisip nang muli kong makita si Jerome. Hindi ko na matandaan pa ang mga iba pang sinabi ko pati na ang mga sinabi ni Jillian sa bigla kong pag-alis. Namalayan ko na lang ang sarili ko sa likod ng pintuan ng kuwarto ko. Doon ay napaupo ako sa sahig----at umiyak.

Minsan, mapagbiro talaga ang tadhana. Sa dinami-dami ng lalakeng pwedeng mahalin ng anak ko...Bakit siya pa?

Kusang dumaloy ang luha sa aking mga mata. Hindi ko na iyon napigilan. Tahimik akong humagulgol. Hindi kinaya ng mahihina kong paghikbi ang bigat ng aking nararamdaman.

Ilang saglit pa, may kumatok sa pinto.

"Mom? Okay lang kayo diyan? Can I come in?"sabi ni Jillian sa labas ng pinto.

Nag-ayos ako ng sarili Tumayo ako at nagpahid ng tissue sa aking mga mata. Bahagyang namumula iyon sa pagtingin ko sa salamin.

"Wait lang Iha. Sumama lang bigla yung pakiramdam ko."

Pumasok na si Jillian sa loob. Kasama niya si Jerome. Nakita ko na naman ang lalakeng puno't dulo ng aking pag-iyak. Napaupo ako sa gilid ng kama.

"What's happening ba?"pag-aalala ng aking anak.

Napaupo siya sa aking harapan. Nasa likod niya si Jerome. Hindi ko makuhang tingnan ang nobyo ng aking anak.

"Wala ito anak. Mommy's fine."

"Hmmm...Senti mode ka naman kasi eh."biro ni Jillian sa akin.

Hinagod niya ng malambot niyang daliri ang natitirang bakas ng luha sa aking mga mata.

"Sorry Iha. Nag-senti mode lang si Mommy mo."dahilan ko.

"Well you should be happy Mom. It's your party."

"And I can cry if I want too naman di'ba?"

"Well...not this time Mom. Masasayang yung ganda ng dress mo if matuluan ng mascara mo."

Napangiti ako. Hinalikan ako ng anak ko sa pisngi. Tumayo si Jillian.

"Sunod na kayo sa ibaba Mom. Hinahanap na rin nila kayo eh. Kakarating lang din ng mga childhood friends ko dito. I invited them on our way here. Nasa sala na din sila ngayon. Bababa muna ako kasi nakakahiya sa kanila."

"Sige Iha. Susunod na lang ako dun sa baba. Magre-retouch lang ako ng make-up ko."

"Jerome let's go Hun. Ipapakilala kita sa mga friends ko dito."

"Uhmm...Jillian. Sunod na lang ako. May sasabihin lang ako sa Mom mo."

"Hmmmm...If I know magsusumbong ka lang yata kay Mom na pasaway ako sa Manila."biro ni Jillian.

"Iha, sunod na rin ako sa'yo sa baba."sabi ko.

"No Mom It's okay. Fix your make-up first. Tsaka mukhang gusto kang kausapin ng boyfriend ko eh. So mauna na ako sa inyo."sabi ni Jillian. Wala siyang kaalam-alam sa nangyayari sa amin ni Jerome.

Pipigilan ko sana si Jillian na huwag isara ang pinto pero huli na, sa paglabas niya ay nailock niya iyon. Naiwan kaming dalawa ni Jerome sa loob. Hindi ko makuhang makatingin sa kaniya ng diretso. Tumayo ako at pumunta sa wash room ng aking silid. Sinundan ako ni Jerome doon.

Nasa harap ako ng salamin ng sink. Nasa likuran ko si Jerome. Isang nakakabinging katahimikan ang namagitan sa aming dalawa. Magkatinginan lang kami ni Jerome sa salamin. Ang tingin niyang iyon ay balot ng katanungan. Ng galit. Ng sama ng loob.

"So...Alice huh? Alice pala ang pangalan mo. After all these years hindi ko man lang alam ang pangalan ng babaeng minahal ko. How stupid of me." narinig kong sabi ni Jerome sa akin.

Bakas ang tampo at galit sa mga mata niya. Muli siyang nagsalita.

"For four years I've longed for this moment to happen."sabi niya.

"Finally, nagkita din tayo...or shall I say nakita din kita. Well, ni hindi sumagi sa isip ko na magtatagpo ang landas natin sa ganitong paraan."

"Jerome, it's been four years na. Matagal na rin yun enough para makamove-on ka."

"Ganun lang pala kadali ang lahat sayo? So...Ganun lang pala yun? Yung nangyari sa'ting dalawa? Ganun lang ako sa'yo?"halata ang galit sa boses niya.

"J-Jerome...I can explain...K-Kasi naman..."naputol ako sa pagsasalita nang barahin ako ni Jerome.

"No no no. For Christ's sake let me talk."sabi niya.

Huminga siya ng malalim at muling nagsalita.

"If what we had was just a game to you...then that's bullshit! Despite that fact that I had no clue what your name was, yet i know every inch of your body. Ang tanga-tanga ko. I fell in love with you and the funny thing is, you wouldn't even allow me to know your name o kung saan kita mahahanap. Pero ako binigay ko sa'yo name ko kahit ayaw mo. How fucked up was that? I'm like a clueless prince in distress searching for a girl na wala nang planong tuparin ang pangakong binitawan niya."

"Jerome...please...Let me explain."

"It was exactly four years. Birthday mo pala nung iniwan mo ko sa ere. Iniwan mo ako na parang tanga sa meeting place natin kung san tayo laging nagme-meet. I was there. That night you promised me na magkakakilala na tayo ng mas mabuti..."

"Jerome..."

"I was there that night. And the night after. And another night after that. Para akong tangang naghihintay sa'yo dun. Hindi ko alam kung ano na nangyari sayo or what. Halos ikamatay ko ang pag-iisip kung nasan ka na. Ang hirap nun alam mo ba? I waited there every night hoping one day you'd come. Na tutupad ka sa pangako mo. Kulang na lang maging logo na yung mukha ko ng coffeeshop na yun eh."

"I'm really sorry Jerome."

"No. Don't tell me you're sorry coz' you're not. You don't have any idea how much I've suffered sa biglang pagkawala mo."

"Natakot kasi ako..."

"Dahil mahirap lang ako?"

"No...hindi yun..."

"Then what?"

"Hindi mo kasi maiintindihan..."

"Kasi ayaw mong ipaintindi.."

"Dahil hindi mo maiintindihan..."

"Ikaw ang malabo. Ikaw ang hindi ko maintindihan kung bakit natatakot ka. Dahil ba mas bata ako sa'yo ha? Iyun ba yon? Dahil sa age gap nating dalawa?"

Natigilan ako sa sinabi ni Jerome. Tama siya. Iyun ang iniisip ko.

"Pesteng buhay to. Fuck!"galit na sabi ni Jerome. Tumalikod siya sa akin. Ramdam ko ang hinagpis ni Jerome. Kasalanan ko ang lahat.

Muli siyang nagsalita.

"Magpo-propose na ako sayo that night alam mo ba yun? Wala akong pakelam kung anong nakaraan mo, kung ano man ang itinatago mo...Kaya kong tanggapin ang lahat ng iyon dahil mahal na mahal kita."

Tumulo ang luha sa mata ko. Humikbi ako. Mahal ko pa rin si Jerome hanggang ngayon. Mahal na mahal ko pa rin siya.

"Hindi nako makaka-move on sayo Alice. Tanggap ko na yun. Sinabi ko naman sayo diba? Na matatanggap ko lahat sa'yo basta mahalin mo lang ako. Mahirap bang gawin yun? Nung iniwan moko sinubukan kong magmahal muli nang makilala ko si Jillian. Sinubukan ko siyang mahalin because she reminds me of you. Hindi ko alam kung bakit ang sama ng tadhana sakin dahil anak mo pala siya. Pesteng buhay naman to."

"Mahal ka ng anak ko Jerome"

"And I'm trying to love her Alice gaya ng pagmamahal ko sayo...pero hanggang ngayon----Ikaw pa rin ang mas mahal ko."

"Boyfriend ka na ng anak ko."

"Wala akong minahal na gaya ng sayo."

"At mahal na mahal ka niya."

"Pero ikaw ang mahal ko. Mahal na mahal pa rin kita."

Gusto kong sagutin ang sinabi ni Jerome. Gusto kong sagutin na mahal ko din siya higit pa sa buhay ko. Subalit pinigilan ko ang sarili ko. Wala na ako sa posisyong sabihin pa iyon.

Naramdaman ko ang pagdikit ni Jerome sa likuran ko. Iniharap niya ako. Nagtama ang aming mga mata. Halos magdikit ang mukha namin. Inilapit ni Jerome ang labi niya sa labi ko. Napapikit ako. Ramdam ng labi ko ang init ng kaniyang hininga.

"Jerome....."

"Alice.."

Hahalikan ako ni Jerome.

"No...please...huwag...."sabi ko. Pero mahinang protesta lang iyon sa lalakeng minamahal ko kumpara sa tunay na gusto ng buong pagkatao ko.

Hindi ako pinakinggan ni Jerome. Hinawakan niya ako sa pisngi. Ang init ng kaniyang palad ay tumatagos sa aking katinuan. Sa isang iglap nanumbalik sa akin ang masasayang sandali namin ni Jerome. Ang init ng pagmamahalan na aming pinagsaluhan. Napapikit ako. Kusang bumuka ang aking labi sa paglapit ng labi ni Jerome.

Nagdikit na ang aming labi nang...

"Mom? Okay lang kayo diyan?" katok ni Jillian sa pinto.

Sabay kaming napadilat ni Jerome. Magkadikit ang aming labi. Kapwa nanginginig ang aming paghinga. Itinuloy ni Jerome ang paghalik sakin subalit pinigilan ko siya.

"N-No...Stop...please..."marahang tulak ko sa kaniyang dibdib.

Muling kumatok si Jillian.

"Y-You should go...Jerome please...Ayoko ng iskandalo...please...I beg you...."

Namalayan ko na lang na lumakad si Jerome at pinagbuksan ng pinto si Jillian.

"I'd better check the car outside."sabi nito sa anak ko at lumabas ng kuwarto.

"Mom? Are you okay?"may malasakit sa pagtatanong na iyon ni Jillian.

Nakita niya akong nakatayo sa harap ng sink. Pilit kong kinukubli ang tunay kong nararamdaman.

"I-I'm fine Iha."

"You sure? Kase parang medyo...Oh well, nevermind."sabi niya.

Ngumiti ang anak ko. Bumaba itong muli at iniwang nakabukas ang pinto. Naiwan akong mag-isa sa loob habang litong-lito at hindi makapaniwala sa pangyayari.

* * * * * *

"So tell us about you and your boyfriend. Paano kayo nagkakilala?"dinig kong tanong ng kaibigan ni Jillian sa anak ko.

Nasa loob kami ng sala. Magkatabing nakaupo sina Jillian at Jerome sa mahabang couch kausap ang ilang kababata ng anak ko. Ako naman ay nakatayo malapit lang sa kanila habang kakuwentuhan ko ang isa ko pang bisita. Bagaman may kausap ako ay hindi ko maiwasang mapakinggan ang usapan nila. Sa totoo lang gusto ko ring malaman kung paano nagkakilala si Jerome at ang anak ko.

"It's a long story."tawa ni Jillian.

"Oh come on Jillian, tell us."interesadong sabi ng kababata niyang babae.

"I went to a coffeeshop six months ago. Hindi siya sobrang sikat like sa starbucks or cbtl but I love the coffee there and the place was very cozy."

"So nagkakilala kayo dun? Nagpakilala si Jerome sayo dun?"

"Kind of. Actually I was surprised the night I went there bigla niya akong sinalubong at niyakap."

"Really? Ginawa ni Jerome yun sayo?"

"Yeah as in. It's creepy. Nagulat nga ako and I was about to slap him thinking he was a pervert but then..."

"Then what? Don't be such a tease Jillian. Tell us na."

"He smells so good. Yeah I might sound cheap but yeah. Mabango siya. At ang sarap niyang yumakap. Sincere yung yakap niyang yun."

Napatingin ako sa kinauupuan nila. Nakita kong napasulyap din sa akin si Jerome. Nagkatitigan kami. Inalis ko ang tingin ko sa kaniya.

"So creepy na may kilig factor pala kayo ha. Then what happened?"tanong muli ng kababata ng anak ko.

"Then nag-sorry siya. He thought daw na ako yung girl na inaantay niya. Yeah he's so creepy that night. But he's so mabango so i forgave his creepiness coz of that."tawa ni Jillian.

Nagsalitang muli ang anak ko.

"Afterwards, bumalik siya sa puwesto niya. Nandun lang siya while sipping his coffee. Pa-smoke smoke siya dun while looking sa mga taong dumadaan. Ilang times pa siyang tumingin sakin with a puzzled look in his face."

"Yun lang? Hindi siya gumawa ng move after that?"

"Yup. Wala. Hanggang sa tumayo na ako para umalis. Sinundan pa niya ako ng tingin with that puzzled look in his eyes. Creepy talaga."

"Hahaha. What the fudge."tawa ng kababata ni Jillian.

"I know."tawa din ng anak ko.

"So yun lang?"

"After a few nights bumalik ako dun. Nakita ko ulit siya dun. Sa puwesto ding iyon. We saw each other again."

"Jillian, pansin ko ang tahimik naman ni Jerome. Uy magsalita ka naman."sabi ng babae kay Jerome.

Ngumiti si Jerome.

"Well, totoo naman yung sinabi ni Jillian. That's all I can say."

"Hmmmp. Ang daya naman nito. Ayaw mag-share."sabi ng babae.

"Nahihiya lang yan dahil sinabi kong creepy siya. Sige ako na lang magkukuwento."biro ni Jillian.

Muli siyang nagkuwento. Halata sa anak ko ang saya habang nagkukuwento.

"So, that night mukhang bored siya habang nakaupo lang dun at pakape-kape. Parang frustrated or something. Mukha naman kasi siyang mabait so I approached him."

"Ikaw pa talaga ha."sabi ng babae.

Tumawa si Jillian.

"Yeah. Na-curious kasi ako eh. So I approached him and nagbiro ako na sabi ko sa kaniya if he's still waiting for that girl."

"Then?"

"Oo daw. But nung tinanong ko kung ano name ng girl na yun hindi daw niya alam. So naisip ko weird nga talaga tong tao nato. Baka ginawa lang niyang excuse yun para maka-tsansing sa mga girls just like what he did to me nung niyakap niya ako."

Humagikgik ang dalawang magkaibigan. Napasulyap ako kay Jerome. Nakita kong pasulyap-sulyap din siya sa akin.

"Well, after that nagkuwentuhan na kami. Nagpakilala siya sakin and I gave her my name."

"So Ikaw kilala ka na niya unlike that girl na hinahanap niya."wika ng babae.

"Oo."ngiti ni Jillian. Nagsalita siyang muli.

"After that night, I frequented that coffeeshop and lagi na kaming nag-uusap until sa maging kami na later on."

"Umamin ka nga Jerome, nahanap mo na ba yung girl na yun?" tanong ng kababata ng anak ko. Kinabahan ako sa tanong niyang iyon kay Jerome.

"Oo."sagot ni Jerome. Muli siyang sumulyap sa akin.

"Talaga? Saan?"

Makahulugan kong tinitigan si Jerome. Nainitindihan niya ang gusto kong sabihin.

"Dito."

Makahulugang tinitigan ko si Jerome. Ipinahalata ko sa kaniya na hindi ko nagustuhan ang isinagot niya. Ginantihan naman niya iyon ng tingin na wala siyang pakialam kung nagalit ako sa sinabi niya.

"Baka ako naman yun ha. Sige ka agawin kita ke Jillian."sabi ng babaeng kaibigan ng anak ko.

"Tse! Siyempre ako yun."sabat ni Jillian."Ngayon me pangalan na yung girl at Jillian ang name nun. Sorry na lang kung sino man yung girl pero hindi ko na pakakawalan to."sabi ng anak ko sabay yakap niya kay Jerome.

Nagkatinginan kami ni Jerome. Gusto kong maiyak subalit pinigilan ko ang sarili kong emosyon. Akala ko naka-move on na ako. Hindi pa pala. Sobrang hindi dahil nasasaktan ako sa nakikita ko. Dinudurog ang puso ko sa nakikita ko.

"Alice, you have another visitor."kalabit sa akin ni Tori.

Kinurot ni Tori ang braso ko. Kinikilig siya sa pagdating ng isa ko pang bisita---Si Franz

"Is that Franz Ramirez?"bulong ni Tori sakin.

"Oo. He's my suitor."mahinang sabi ko.

Pumasok sa sala si Franz, sa edad niyang singkuwenta'y dos ay guwapo din ito. Bagaman may ilang puting buhok na ito sa maigsi nitong buhok ay mukha lang itong nasa 30's lang.

Matangkad din ito gaya ni Jerome. Fit din itong tingnan. Disente ito sa suot nitong semi-fitted gray slacks at fitted lavender polo shirt. May bitbit siyang isang box ng regalo. Nasa ibabaw nun ang isang bouquet ng flowers. Hiwalay sa asawa si Franz, may isa din siyang anak gaya ko. Owner siya ng isang malaking restobar sa Tagaytay. Nagkakilala kami sa isang culinary expo. After that niligawan na niya ako. He was very persistent. Sinabi ko na sa kaniya noon na kaibigan lang ang turing ko sa kaniya.

"Happy Birthday Alice!"bati ni Franz sa akin.

Bigla niya akong hinalikan sa pisngi. Nabigla ako dun. Never pa niya akong hinalikan at never naman akong papayag na pahalik sa kaniya. Iniabot niya sa akin ang dala niyang regalo at flowers.

"Uhmm..Thank you."naiilang kong sagot kay Franz.

Nakita ko ang reaksiyon ni Jerome sa nangyari. Tiningnan niya kaming dalawa ni Franz. Hindi maikakailang nasaktan siya sa nakita. Tumayo si Jerome at nagpaalam kina Jillian at sa mga kaibigan nito. Nakita ko siyang lumabas at nagtungo sa garden.

"Why did you kissed me?"mahinang sabi ko kay Franz

Ngumiti lang si Franz. Sumagot ito ng mahina malapit sa aking tenga

"Well...kiss lang naman yun ah. Tsaka birthday mo naman so what's wrong with that?"

"For you it's just a kiss, pero alam kong sinamantala mo lang yun dahil kilala mo ko."

"Na hindi mo ako papahiyain sa harap ng bisita mo? Of course Alice. Tsaka alam mo naman na gusto kita talagang halikan."

Lumapit samin si Tori.

"Hi! You must be Franz. I've heard about you and your restobar in Tagaytay."

"Really? You should try our steak there. You won't regret it."

"I'm sure masarap yun. Guwapo ang owner so the food must also taste good."

Tumawa si Franz.

"I'm Tori Hernandez. Friend ko si Alice."

Nagkamay silang dalawa sa harap ko.

"I see. Maybe naikukuwento ako ni Alice sayo."

"Honestly...No. Pero I'm surprised why she didn't. Actually, I've seen your face sa isang food magazine last month. So from there I guess I remembered you and I was totally surprised sa pagpunta mo dito."

"Well, it seems mas marami pang dapat ikuwento ang kaibigan mo tungkol sa amin."ngiti ni Franz sa kanya sabay kindat sa akin.

Sinakyan ko na lang ang patutsada ni Franz sa akin.

"Excuse me lang Franz, Tori...May titingnan lang ako sa garden."

Nagsalita si Tori, "Sure. Hey Franz, I'd like to know more about sa restobar mo. I'm interested to know if you're willing to have a franchising for it."

"Ganun ba? Well sa ngayon pinag-iisipan ko pa yan."

Nagkuwentuhan na ang dalawa habang ako naman ay umalis at pasimpleng pumunta sa kinaroroonan ni Jerome.

Lumabas ako at nakita ko si Jerome sa bandang dulo ng garden sa gilid ng bahay. Siya lang tao doon. Nakatayo siya at nakatingin sa malawak na kabukiran ng aking likod bahay. Hinihithit niya ang isang sigarilyo. Sa maigsing panahon na nakilala ko siya at minahal, batid ko na nagsisigarilyo si Jerome kapag may problema siya. Iyon ang outlet niya lalo kapag stressed siya.

Napalingon siya sa akin sa paglapit ko sa kaniya. Huminto ako ilang hakbang sa likod niya. Hindi kami nakikita ng kahit sinuman sa puwesto naming iyon. Hindi na rin halos madinig sa kainatatayuan namin ang masasayang usapan sa loob ng aking bahay.

"Siya ba?" may galit at pagdaramdam na tanong sakin ni Jerome.

"Ang alin?"

"Alam mo naman ang tinatanong ko Alice. Sagutin mo na lang please."

May tigas sa boses ni Jerome. Wala pa ring nagbago sa kaniya. Ganun siya sakin kapag galit siya o pikon siya sakin.

"Nanliligaw lang siya sakin."

Humithit pa ng malalim si Jerome sa sigarilyo. Nakatingin pa rin siya sakin.

"Lumabas ako dahil nasaktan ako sa nakita ko alam mo ba yun?"

Nagpakatotoo na ako sa sandaling iyon.

"Kaya nga kita pinuntahan dito eh. Iniwan ko sila dahil alam kong nagyoyosi ka na naman."

"Kesa naman basagin ko ang mukha ng lalake na yun."

"Diyos ko Jerome, gagawa ka pa ng iskandalo sa gagawin mo."

"Kaya nga hindi diba?"

"Kilala kita Jerome. Alam kong babasagin mo yung mukha nun."

"Noon. Oo. Pero ngayon hindi ko na alam kung saan ako lulugar sa puso mo o kung nandiyan pa ako."

"Nagseselos ka dun sa lalake?"

"Oo nagseselos ako. Alam mo naman eh tinatanong mo pa."

"Malay ko ba na nagseselos ka pa..."

"Mas kilala mo ako kesa sa anak mo."

"Na girfriend mo..."

"Na naging girlfriend ko dahil iniwan moko..."sabi niya sabay pukol niya ng sigarilyo niya sa lupa.

"Jerome..."

"Sabi mo noon hindi ka masyadong mag-eexpect sa relasyon natin. Na wala tayong patutunguhan. Sinabi mo yun diba?"wika ni Jerome

"Oo. Sinabi ko yun."

"So ginago mo ko."

"Ginago kita Jerome?"

"Hindi pa ba malinaw na ginago mo ko nang nangako tapos eh iiwan mo lang ako?"

"Hindi kita ginago Jerome. Hindi yun ang rason kung bakit lumayo ako."

Napailing lang si Jerome. Hindi niya tinanggap ang naging dahilan ko.

"Mahal mo ba ako Alice?"

Hindi ko kayang sagutin ang tanong niya. Kung ibang babae lamang ang involve ay tiyak na sasabihin kong Oo. Pero ang anak ko na ang involve dito. Puso na ng anak ko ang masasaktan ko kung sasagutin ko ang tanong ni Jerome.

Hindi ako nakakibo dala ang bigat ng aking dibdib. Nagsalitang muli si Jerome.

"Dahil ako Alice...Mahal na mahal pa rin kita. Na handa kong iwan si Jillian para sayo. At alam kong ayaw mo yun dahil anak mo siya. Dapat masaya nga ako ngayon eh... Kase nakita na kita. Pero namputsa naman, ambigat sa dibdib ko ang nangyari satin ngayon. Selfish ako dahil handa akong ipaglaban ang pagmamahal ko sayo. Pero Ikaw alam kong hindi. Kilala kita...sa huli alam ko masasaktan lang ulit ako. Kasi alam kong kapakanan ng anak mo ang pipiliin mo."

"Hindi ko kayang saktan ang damdamin ng anak ko."

Hinawakan ako ni Jerome sa kamay. Naramdaman ko na lang na isinandal niya ako sa gilid ng bahay. Inilapit niya ang mukha niya sakin at hinalikan niya ako. Napapikit ako at ninamnam ang labi niyang dumikit sa labi ko. Napanganga ako at tinanggap iyon. Kusa na akong napahawak sa likod ni Jerome

"Alice, sumama ka sakin. Magpapakalayo tayo." namumungay ang matang winika ni Jerome. Ramdam ko na mahal na mahal niya talaga ako. Gusto ko nang bumigay sa sandaling iyon sa tunay kong nararamdaman.

"Hindi yun ganun kadali Jerome..."

"Madali lang yun Alice. Sumama ka sakin at iwan natin ang lahat."

"Si Jillian...hindi ko kayang saktan ang anak ko..."

Nawala sa pisngi ko ang palad ni Jerome. Napailing siya at halatang inis din siya sa sarili niya.

"Kung hindi ko naging girlfriend si Jillian, tingin ko hindi na kita makikita pang muli Alice. Kaya kong tanggapin ang galit ni Jillian. Kakayanin ko yun lahat-lahat para sating dalawa. Ang hindi ko kaya ay ang mawala ka sa buhay ko."

Tumulo ang luha ko sa mata.

"Nalilito ako Jerome...Natatakot ako..."

"All is fair in Love and War. For once naman Alice. Matuto kang ipaglaban ang para sayo."

"Anak ko naman ang magiging kalaban ko...Anong laban ko kung puso na ni Jillian ang involve."

"Natakot ka na once...Halos ikamatay ko ang ginawa mo. Uulitin mo na naman ngayon...pero sa gagawin mo ako na ang tuluyang lalayo sayo...Sa inyo ni Jillian."

Humakbang ang mga paa ni Jerome. He's walking away from me. Like what I did to him four years ago...And I won't let that happen again.

Kusang gumalaw ang katawan ko at pinigilan ang lalakeng pinakamamahal ko. Humagulgol akong yumakap sa likod ni Jerome. Pinigilan ko ang pag-alis niya.

"Nooo...Don't leave....Mamamatay ako pag mawawala ka Jerome...Not this time...Nooo....."

Humarap si Jerome at nagsalubong ang aming mga labi. Sa sandaling iyon ay kinalimutan ko ang lahat. Ang mundong kinatatayuan namin ay tila naglaho sa init ng kaniyang halik.

Dinala ako ni Jerome sa bodega ng aking bahay malapit sa aming kinaroroonan. Pumasok kami doon at mabilis niyang ini-lock ang pinto. Naghalikan kaming muli. Sabik. Puno ng init. Nahiga kami sa tuyong dayami. Iniangat niya ang damit ko at ibinaba naman niya ang zipper ng kaniyang pantalon. Habang nagkakasayahan ang mga bisita ko sa loob ng bahay ay pinagsasaluhan naman namin ni Jerome ang init ng aming pagmamahalan.

"Faster Jerome...Uhhhhhh...Na-miss ko toohhhh...Uhhhhhhhh..."

"Alice uhhhhh...Malapit na akoohhhh....Uhhhhhhhhh...."

"Sa loob kooohhhh....iputok mo sa loob kooohhhh..."

At tuluyang umapaw ang init ng pagmamahal ni Jerome sa loob ko. Madami iyon. Sobrang dami. Ang sarap. Kasing-init iyon ng aming pagmamahalan. Bagaman umaapaw iyon ay hindi pa rin mapawi ang pananabik ko kay Jerome na hindi matighaw sa sandaling iyon. Niyakap ko siya nang mahigpit habang patuloy si Jerome sa pagpuno sa akin. Muli ko na namang naranasan sa kaniya ang pagpuno niya sa loob ko na lagi kong pinananabikan.

"Oh where have you been?"tanong sakin ni Tori.

Kausap pa rin niya si Franz.

"Looks like nagkakaigihan na kayong dalawa."biro ko kay Tori.

"Mukha ba?"masayang sagot ng kaibigan ko.

"Nagkakaigihan saan?"bawi ni Franz

"Well...bagay kayo ni Tori. May malaking piggery at poultry siya sa Cavite."

"So? What does it have to with Tori and I?"halatang inis na tugon ni Franz sakin.

Tumawa naman si Tori. Batid niyang napikon si Franz sa sinabi ko. Nagsalitang muli si Franz...

"If you're implying na nagkakaigihan kami in a romantic way. Then hindi ako mag-aaksaya ng oras ko dito sa bahay mo. Aayain ko siya outside, to a place god knows where."naiinis na sabi ni Franz sakin.

"In heaven? Dadalhin mo ako sa langit Franz?"nang-aakit na biro ni Tori.

Sa inis ni Franz ay tumayo ito.

"Alice, alam mo naman na ikaw ang sinadya ko dito. So why is it that you have to make a sarcastic joke like that na itutulak mo ako sa kaibigan mo? It's not funny."

Umalis ito. Hindi na ito nagpaalam sa amin ni Tori.

"Ginalit mo kasi. Ayan tuloy umalis."sisi sa akin ni Tori.

"Okay lang. Ikaw din kaya. Makulit din kaya yun parang stalkish na nga kung minsan."

"Nagtataka ako sayo Alice. Bakit ayaw mo sa kaniya? Halata namang gustong-gusto ka nun?"

Hindi ako nakakibo . Nakadama ako ng guilt sa sinabi ko kay Franz. Mabait din naman talaga siya. Kaya lang hindi ko talaga siya mahal. Nagsalitang muli si Tori...

"Bakit Alice, may ibang nagpapatibok ba sa puso mo?"

Nakatingin ako kay Jerome. Siya naman ay panakaw-nakaw ng tingin sa akin habang katabi si Jillian.

"Ha? Bakit mo naman nasabi yan?"tanong ko kay Tori.

"Eh ang ganda-ganda ng aura mo. Halata ang saya sa mga mata mo. Ganyan ang aura ng mga taong in-love."

Nag-blush ako sa narinig ko. Totoong in-love ako. Sa katunayan, masayang-masaya ako sa araw na ito, lalo na kanina lang...sa nangyari sa amin ni Jerome.

"Huyyy...Sino ba yung masuwerteng lalake na yun? Sabihin mo na."sabi ni Tori.

Pasimpleng naghaharutan ang mga mata namin ni Jerome. Nakawan kami ng sulyap na di pansin ng mga naroon.

"Basta...Masaya lang ako."tugon ko.

"Good. Kung ma-maintain mo lang lagi yung aura mong ganyan. Mas bata ka pang tingnan kesa sa anak mo. I'm not kidding. All of a sudden bigla kang nag-bloom ulit."

"Thank you."sincere na sabi ko sa kaniya.

Nagpunta ako sa kitchen. Sinundan ako ni Jillian. Niyakap ako ng anak ko.

"Mom, you looked very happy. Ang ganda ganda mo ngayon kesa kanina when I just got here."

"Thanks Iha. Ikaw din naman you looked very happy."

"And alam mo naman kung bakit sobrang saya ko...Dahil kay Jerome."

Nadurog ang puso ko. Nakadama ako ng guilt. Nagsalitang muli si Jillian...

"Suitor mo pala yung guy kanina. If ever na sagutin mo si Franz, hindi ako tututol Mom...You have every right to be happy."

"Well...I'm not really sure kung anong feelings ko kay Franz anak."

"Matagal nang patay si Dad. Before, ayokong may nanliligaw sayo dahil gusto ko si Dad lang talaga because that's how immature I was that time. But then, nang makilala ko si Jerome I felt how wonderful it was to love and be loved in return. In case na may feelings ka naman kay Franz. I'll be very for the two of you Mom. I'll support both of you all the way... just so you know."

"Thanks Iha. So...How's you and Jerome?"

"I'll be honest with you, sinabi niya na bibigyan namin ng chance ang relasyon namin. Feeling ko may feeling pa rin siya dun sa girl na hinahanap niya. But I'm his girlfriend now.Ganun naman sa isang relasyon, Kung mahal mo talaga ang tao at masaya ka sa piling niya. You'll risk everything. You'll endure everything."

Tila bumara muna sa lalamunan ko ang salitang lumabas sa aking bibig.

"Iha...Does he love you?"

Gusto kong bawiin ang sinabi kong iyon. Ayokong marinig ang sagot. Alam kong masasaktan lang ako.

"Yes Mom. I know mahal ako ni Jerome. Hindi magiging kami kung hindi niya ako mahal."

Nalungkot ako sa narinig ko. Nalungkot ako para sa aming dalawa ni Jillian. Nalungkot ako para sa sarili ko. Muli, para akong pinagsakluban ng langit at lupa. Napansin iyon ng anak
ko.

"Don't worry Mom. Jerome and I are fine. Kitang-kita mo naman kanina kung gaano siya kasaya habang nakikipagkuwentuhan kami sa mga friends ko. I love him so much na talaga. I don't know kung kakayanin kong mawala sakin si Jerome."

Tumingin sa kinatatayuan namin si Jerome. May pagtataka sa kaniyang mga mata habang nakatingin siya sakin. Kahit nasasaktan, Tiniis kong ilayo ko ang mga mata ko sa lalakeng pinakamamahal ko...na ngayon ay minamahal ng lubos ng anak ko. Batid kong nakatitig pa rin sakin si Jerome. Na naguguluhan siya sa ipinapakita ko sa kaniya.

Nagtatalo ang puso't isipan ko. Muling bumalik si Jillian sa kinauupuan ni Jerome. Masaya itong sumandal sa lalake. Inasikaso ko naman ang mga bisita ko. Maya'maya'y tumunog ang cellphone ko.

May nagsend ng text. Binasa ko iyon.

"Alice, what seems to be the problem?"

"Sino to?"

"Ako to. Yung iniisnab mo ngayon."

Napatingin ako kay Jerome. Hawak niya ang cellphone. Nakatitig siya sakin. Ang mga mata niya'y naghahanap ng kasagutan sa inaasta ko sa kaniya ngayon.

"Pano mo nakuha number ko?"

"Kay Jillian."

"Ang galing mo din ha."

"Of course. Di lang naman sa text lang ako magaling. Alam mo yan."

Napangiti ako dun. Tinutukoy niya yung nangyari samin kanina sa bodega.

"Boyfriend ka na ng anak ko. Mahal na mahal ka niya."

"Mas una kitang minahal Alice. Alam mo yan. At hanggang ngayon Mahal na mahal pa rin kita..."

Gusto kong maiyak sa tinext ni Jerome. Alam kong mahal na mahal niya ako. Kung hindi lang ako naging duwag noon. Kung pinaglaban ko lang ang pagmamahalan namin hindi sana kami magkakaganito ngayon.

Kasalanan ko ang lahat ng ito. Kasalanan ko kung bakit ako nasasaktan ngayon. Sinira ko ang isa sanang masayang buhay kasama si Jerome. Sinayang ko ang lahat pero narito siya at ipinaglalaban ang pagmamahal niya para sakin.

Hindi ko na sinagot ang text ni Jerome. Nag-celebrate ako kasama ng aking mga bisita na kinukubli ang bigat ng aking dibdib.

Hapon na nang matapos ang party. Nagsisipag-uwian na ang lahat ng mga bisita. Basa labas ako ng bahay at nakikipagbeso-beso sa mga umaalis kong amiga. Si Jillian naman ay umakyat saglit sa kuwarto niya kasama ng mga friends niya. Tumunog muli ang cellphone ko. Tumatawag si Jerome.

"Can we talk?"sabi niya sa kabilang linya.

Natanaw ko siya sa porch. Nakatayo siyang nag-aantay doon. Nakadikit sa tenga niya ang cellphone at nakatingin sakin. Sa isang kamay naman niya ang nakasinding sigarilyo.

"Sige..."sagot ko sa kaniya.

Tuluyan nang umalis ang mga bisita ko. Pinagmamasdan ako ni Jerome sa paglapit ko sa kaniya sa porch. Kami lang ang tao doon. Sa itaas namin naririnig namin sa kuwarto ang mahinang tawanan nina Jillian at mga kaibigan niya.

Sa paglapit ko sa kaniya ay sinalubong niya ako at niyakap nang mahigpit. Kami na lang ang tao sa lugar na iyon. Naupo kami. Tapos ay hinawakan ni Jerome ang kamay ko. Nagholding hands kami gaya nang ginagawa namin noon.

"Jerome..."

"Bakit?"

"Mahal mo ba ako?"

Sa pagkakataong iyon ay hindi ko siya sinagot. Nagtatalo ang isip at puso ko.

Mas humigpit ang hawak niya sa kamay ko. Ramdam ko ang init ng kaniyang pagmamahal sa pagpisil niya sa kamay ko. Kay tagal kong inasam ang sandaling ito. Tiningnan ako ni Jerome. Nagkatinginan kami.

"Anong nangyari sayo kanina? Kanina okay tayo bakit parang bigla kang nag-iba?"

"Jerome..."

"Ano yun?"

Hirap akong bitawan ang salitang ikadudurog ng puso ko...

"Kasi...Mahal na mahal ka ng anak ko."

"Alice..."

"Masasaktan ng husto si Jillian pag tinuloy natin to..."

"Ayokong maging unfair this time sa anak mo Alice. Naging unfair na ako sa kanya from the start..."

"Bakit?"

"Because no matter how I tried to love again, hindi ko na kaya pang umibig sa iba gaya ng pagmamahal ko para sayo."

"Kasalanan ko lahat ng to Jerome. Kumplikado na ang lahat dahil sakin. Mahal na mahal ko din ang anak ko at di ko siya kayang masaktan. Please huwag mong sasaktan ang puso ng anak ko. Mas doble ang sakit nun sakin. "

Magsasalita pa sana si Jerome. Narinig namin ang boses ni Jillian at mga kaibigan niya sa bandang pinto malapit samin. Papunta sila sa kinaroroonan namin ni Jerome. Inalis ko ang kamay ko kay Jerome. Tumayo ako at sinalubong sina Jillian.

"Please Jerome...Ayoko ng iskandalo. Gawin mo to para sakin please."sabi ko.

Lumabas naman ng pinto si Jillian kasama ang mga friends niya.

"Mom. Aalis na yung mga friends ko."sabi niya.

Nagbeso-beso kami ng mga bisita ni Jillian. Nagpaalam na ang mga ito at lumabas na ng gate. Sukbit na ni Jillian ang shoulder bag niya. Suot na din niya ang favorite sunglasses niya.

"Mom. Alis na rin kami ni Jerome. Mahihirapan na kaming bumiyahe mamaya."paalam niya.

"Ah ganun ba? Uhhmm okay iha. Ingat kayo."

"Let's go Hun."kayag ni Jillian.

Tumayo si Jerome. May sasabihin pa sana siya sakin pero inunahan ko siya.

"Goodbye Jerome."pigil ko sa sasabihin niya.

Isang malalim na buntung-hininga ang lumabas sa kaniyang bibig.

"Sige Let's go. Baka gabihin nga tayo."kayag ni Jerome.

Humalik ang anak ko sa aking pisngi...

"Mom alis na kami."

"Sige. Ingat kayo iha."

At tumalikod na ang dalawa. Kumapit sa braso ni Jerome si Jillian. Ngayon ko lang nakitang ganito kasaya ang anak ko...sa piling ng lalakeng wala siyang kamalay-malay na unang
naging akin. Tinanaw ko sila hanggang sa pagbuksan ni Jerome si Jillian ng pinto ng kotse. Pumasok si Jillian sa loob. Hindi umalis ang tingin sakin ni Jerome hanggang sa makapasok siya at paandarin ang sasakyan.

* * * * * *

Sa loob ng sasakyan ay napansin ni Jillian na tahimik lang ang nobyo niya habang minamaneho ang kotse.

"Hun okay ka lang ba?"

"Oo naman."

"Para kasing hindi eh."

Hindi kumibo si Jerome.

Nilakasan ni Jillian ang aircon ng kotse ni Jerome.

"Hun, I don't feel good...As in."pinapawisang sabi ni Jillian.

Kinapa ni Jerome ang leeg ni Jillian. Tila may sinat ang babae. Sumandal si Jillian sa balikat ng kaniyang nobyo.

"Are you okay? Parang lalagnatin ka."concern na sabi ni Jerome.

"I don't know how i feel na. My eyes feels so irritated to the sun."

Hindi gaanong tinted ang bintana ng sasakyan ni Jerome. Alas kuwatro na iyon ng hapon. Hindi naman ganun katindi ang sikat ng araw na siyang ipinagtataka ng lalake.

"What's wrong?"

"Hindi ko alam Jerome. I think i need to rest lang."sabi ng babae. Ipinikit niya ang mga mata habang nakasandal ang ulo kay Jerome.

Alas sais na ng gabi nang marating nila ang condo unit ni Jillian. Masama pa rin ang pakiramdam ng babae. Pumasok sila sa loob ng unit ni Jillian. Sumalampak agad sa higaan ang babae. Nakatayong pinagmamasdan ni Jerome si Jillian nang tumunog ang cellphone niya. Dinukot iyon ni Jerome sa bulsa. Binasa niya ang text message sa kaniyang inbox.

Nakauwi na kayo ni Jillian? text mula kay Alice.

"Oo. Nasa condo na niya kami. Kakarating lang namin dito. Masama pakiramdam ni Jillian nung umuwi kami."

"Wait. Call ko siya."

Tumunog naman ang phone ni Jillian. Tinawagan ni Alice ang anak. Nanghihinang sinagot iyon ni Jillian. Nag-usap ang mag-ina. Kinamusta ni Alice ang lagay ng anak.

"Ma, I'm okay. Sumama lang pakiramdam ko that's all. Don't worry, nandito naman si Jerome. He'll take good care of me naman eh."

Nag-usap pa ang mag-ina habang nakamasid naman si Jerome kay Jillian. Nginingitian ni Jillian ang nobyo habang kausap ang kaniyang ina sa phone.

"I love you Mom. I'll be okay. Bye."

Nilapitan ni Jerome ang nakahigang nobya. Umupo siya sa tabi ni Jillian. Kinapa niya ang noo nito.

"Thank God medyo bumaba na ang init ng katawan mo."

"Thanks to you."

"Me?"

"Oo. Bakit naman hindi? They say na kapag happy ang tao, mas madali siyang gumaling. Kabaliktaran naman kapag sad or depressed yung tao."

"Hmmm. Parang narinig ko na nga rin yan."

Saglit na katahimikan ang namagitan sa kanila. Humawak si Jillian sa kamay ni Jerome. Ramdam ng lalake ang sinat sa palad ng nobya.

"Jerome..."

"Yes?"

"Uhmmmm...Can you stay here for the rest of the night?"

Sa ilang buwan ng kanilang relasyon ay wala pang nangyayari sa kanilang dalawa. Hanggang kissing at petting lang sila ni Jerome. Hinila ni Jillian si Jerome upang mahiga na din ang nobyo sa tabi niya.

"Hug meeeeee"malambing na sabi ni Jillian sa pagtabi ng nobyo sa kaniya.

"Tighter...Uhhhhhhhhh"dagdag ng dalaga.

Tumalima si Jerome at hinigpitan ang yakap sa nobya. Magkaharap ang mukha nila ni Jillian. Hinawakan ni Jillian ang isang kamay ni Jerome. Idinantay ng dalaga ang kamay ng nobyo sa ibabaw ng kaniyang susong natatakpan ng suot niyang cocktail dress. Idiniin ng kamay ni Jillian ang kamay ni Jerome sa kaniyang suso.

"I told you before na I value my virginity so much di ba?"nanginginig sa pagnanasang sinabi ni Jillian.

Nakatingin ang dalaga sa mga mata ng nobyo. Tinitimbang niya ang susunod niyang sasabihin kay Jerome. Inilislis pataas ng nobya ni Jerome ang suot nitong cocktail dress. Nakita ni Jerome sa unang beses ang makinis na singit ni Jillian. Singputi din iyon ng kutis ng babae. Nakita ni Jerome ang maumbok na pagkababae ni Jillian sa suot nitong puting cotton panty.

"Na kung sakaling ikakasal tayo, dun ko pa lang isusuko ang pagka-birhen ko sayo."

Mula sa kaniyang suso, dahan-dahang ginabayan ng kamay ng dalaga ang kamay ni Jerome pababa sa suso niya. Dumausdos ang kamay ng lalake sa kalusugan ng dibdib sa bra ni Jillian, umusad iyon sa makinis na tiyan ng dalaga. Ginabayan muli ng babae ang kamay ni Jerome pababa hanggang sa tumapat iyon sa ibabaw ng kaniyang pagkababae. Ramdam ng palad ni Jerome ang init niyon. Sa pagdantay ng daliri ng binata sa natatakpang butas ni Jillian ay naramdaman niya ang pagkabasa niyon.

Si Jillian ang nagpasok sa kamay ni Jerome sa loob ng panty niya. Naramdaman naman ng lalake ang pagsuot ng malambot na kamay ng nobya sa loob ng kaniyang pantalon.

Naramdaman na lang ng matigas na laman doon ni Jerome ang init ng palad ni Jillian na humawak sa katigasan ng kaniyang pagkalalake.

Muling nagsalita si Jillian. Ang mga mata niya ay nagpupuyos...Nag-aalab...Balot ng pagnanasa.

"Tonight...I revoke my word. Tonight I'll give my all to the man I love...Na ibibigay ko sayo ngayon ang lahat~lahat sa akin nang walang pag-aalinlangan."

Hinalikan ni Jillian ang nobyo. Isang mainit na halik na umaapaw sa pagnanasang para kay Jerome.

* * * * * *

Isang text message ang natanggap ni Jerome kinabukasan ng tanghali habang nasa loob siya ng kaniyang maliit na opisina sa Maynila.

"We need to talk." text ni Alice sa kaniya.

Hindi na nagreply si Jerome. Tinawagan niya agad si Alice. Dinig niya ang pagsinghot ng babae sa kabilang linya.

"Umiiyak ka ba?"

Hindi sinagot ni Alice ang tanong ni Jerome.

"I'm thinking of giving Franz a chance."

"And why are you saying that now?"

Hindi masabi ni Alice kay Jerome na may sinabi sa kaniya si Jillian. Tumawag ang anak niya kanina at sinabi nito kay Alice na may nangyari na sa kanila ni Jerome kagabi . Na masayang-masaya pang sinabi iyon ng anak niya. Matinding sakit ang naramdaman ni Alice. Akala niya'y kaya niyang tikisin ang sakit kung sakaling mangyari ang bagay na iyon. Hindi pala. Dahil ang pinakamamahal niyang lalake ang involve. Jillian has always been close to her mom. Halos lahat nasasabi niya sa Ina nang walang pag-aalinlangan.

Yet...Her daughter's truthfulness just killed her. Dinurog ni Jillian ang puso ni Alice.

"Hello? Hello? Sumagot ka naman Alice. Bakit bigla mo na lang bibigyan ng chance si Franz? Bakit? For Christ's sake I deserve an explanation."

Nagsalita pa si Jerome pero tila binging dumaan lang iyon sa tenga ni Alice habang patuloy ang pagbagsak ng luha sa kaniyang mga mata. Ramdam niya ang galit ni Jerome sa kabilang linya. Gusto man niyang magalit sa lalake ay hindi niya magawa. Dahil sa umpisa pa lang ay alam na niyang siya naman ang may kasalanan ng lahat. Siya ang nang-iwan.

Siya ang hindi tumupad sa pangako niya kay Jerome.

"I deserve to know why...Goddamnit...All of a sudden sasaktan mo na naman ako."ani Jerome.

"Let's meet sa Tagaytay Highlands. May pag-uusapan tayo. I have been thinking about this since this morning pa."sabi ni Alice.

"I'll be there. I hope hindi moko iindyanin ulit dahil hindi ako aalis dun hangga't di ka dumadating."

"Actually papunta nako dun. I'll wait for you there."sagot ni Alice.

Ibinigay ni Alice ang detalye kung saan sila magkikita sa Highlands. Matapos iyon, mabilis na nag-ayos ng sarili si Jerome. Hindi na niya maalala ang sinabi sa sekretarya niya sa pagmamadali niya. Ilang saglit pa'y humaharurot na ang kaniyang sasakyan habang umoover-take sa mga sasakyan ng medyo bumibigat na trapik papuntang south.

* * * * * *

Mula sa balcon ng malaking chalet na kinatatayuan ni Alice, kitang-kita niya ang mga cable cars sa kalayuan. Elegante siyang tingnan sa suot niyang black designer dress. Ang itim na damit ni Alice ay sumasalamin sa nararamdaman niyang pighati. Nakamasid siya sa kalayuan. Napatingin siya sa oras habang inaantay si Jerome. Nagtext ang lalake na malapit na siya.

Pagkabasa ni Alice doon ay may tinext naman siyang isa pang numero. Lumipas ang ilang sandali, habang nakamasid pa rin siya sabalcon ng hotel, namalayan na lang niya ang pagtayo ng isang lalake sa tabi niya---si Jerome.

Hahalikan siya ng binata sa pisngi subalit iniwasan iyon ng mukha ni Alice.

"What's wrong?"

"Us...That's what's wrong Jerome."

"And you think Franz is the one whose right for you?"

"At least wala tayong masasaktan..."

"Well...Ako ang masasaktan sa gagawin mo. Ako ngayon ang nasasaktan sa ginagawa mo."

"Be a man Jerome. Magpakalalake ka para sa anak ko."

"Why are you doing this to me Alice? Bakit lagi mokong sinasaktan?"

"At ano naman tingin mo sa nararamdaman ko sa relasyon niyo ng anak ko? Hindi ako nasasaktan?"

Napatingin si Jerome sa malayo. Sinipa nito ang sahig sa bigat ng kaniyang nararamdaman. Kinuha nito ang kaha ng sigarilyo sa bulsa. Kukuha sana siya ng stick ng yosi doon subalit dahil sa galit ay ipinukol niya iyon sa labas ng balcon. Nahulog iyon sa malalim na bangin sa ibaba nila.

"What's this all about? Ano naman ang ginawa kong mali Alice?"

"I just made up my mind that's all."

Idinaan sa tawa ni Jerome ang magkahalong inis at galit na nararamdaman niya. Sa loob ng galit na iyon ay ang takot na mawala ang pinakamamahal niyang babae. Likas na may pride si Jerome. Pero nawawala ang pride niya pagdating kay Alice.

Sila lang ang tao sa maluwag na balcon. Lumapit siyang muli sa babae. Yayakapin niya ito. Pinigilan siya ni Alice.

"Please, stop it. Let's stop this."

"No. Ayoko You love me and I love you."

"No Jerome, you only love yourself."

Maling-mali si Alice sa sinabi niyang iyon. Gustong magpaliwanag ni Jerome at itama ang sinabing iyon ni Alice subalit hindi na mahalaga iyon sa sandaling iyon kay Jerome.

"I love you Alice. Mahal na mahal kita kahit nasasaktan ako ngayon sa ginagawa mo."

"Sorry Jerome. This has to end."

"No you won't...I wont allow it. Ayoko...you hear me? Ayoko."

Dumating si Franz sa loob ng chalet. Nakita siya ni Alice mula sa kinatatayuan nila ni Jerome.

"Goodbye Jerome..."

Tumulo ang luha sa mata ng lalake. Lumapit siyang muli kay Alice subalit pinigilan siya ng kamay ng babae.

"No...Don't do this Jerome."sabi ni Alice.

Naglakad palabas ng balcon si Alice. Sa labas ng chalet nag-aantay si Franz. Sinalubong siya ng lalake sa lobby at sabay silang sumakay ng sasakyan. Sinundan sila ng tingin ni Jerome. Ang luha sa mata ng binata ay patuloy sa pagdaloy sa pisngi niya. Sa sandaling iyon, gusto na lamang tumalon ni Jerome sa bangin sa sobrang sakit nang ginawa sa kaniya ni Alice. Sa kabila noon, mahal na mahal pa rin niya si Alice.

.... .... .... .... .... .... ....

Gabi sa bahay ni Alice.

Tanging ang lampshade ang lumiliwanag sa sala. Nakaupo sa sofa si Alice. Ilang lukot na tissue ang nagkalat sa sahig mula sa patuloy niyang pag~iyak. Hawak niya ang isang baso ng alak at pilit nilalasing ang sarili para mamanhid na lang ang sakit na nararamdaman niya. Lumagok siya sa baso. Namamaga ang kaniyang mga mata na napapikit sa pagguhit ng matapang na alkohol sa kaniyang hindi sanay na lalamunan.

Mas kaya pa niyang indahin ang pagguhit niyon sa lalamunan niya kaysa sa pagkadurog ng kaniyang puso.

Makailang beses na niyang gustong tawagan si Jerome at sabihing binabawi na niya ang sinabi niya. Naguguluhan si Alice kung tama ba ang naging desisyon niya. Sinasabi ng isip niya na tama ang ginawa niya. Sinasabi naman ng puso niya na iyon ay mali. Siya ang mahal ni Jerome at mahal din niya ito. Ganun lang dapat kasimple pero naging kumplikado dahil kay Jillian.

Mahal na mahal nila ang isa't~isa pero bakit silang dalawa ang nagdurusa.

Tumunog ang cellphone ni Alice. Tumatawag ang anak niya. Sinagot niya iyon at narinig sa kabilang line na umiiyak si Jillian.

"Mom, He left me. Jerome left me."iyak nito.

"W~What happened?"

"Pinuntahan niya ako sa work hindi para sunduin ako kundi para magpaalam. He said our relationship will never work."

"Oh Iha..."usal ni Alice.

Iyon lang ang tanging lumabas sa bibig niya. Anong masasabi niya kung alam niyang siya ang dahilan ng lahat.

"I knew it Mom. Dahil sa babae na yun kaya nagkakaganyan si Jerome. Please help mo Mom. Hindi ko kayang mawala si Jerome. Hindi...Hindi...Huhuhuhuh..."

Umiral ang pusong ina kay Alice. Hindi niya kayang tiisin kailanman ang kaisa~isa niyang anak.

"Don't worry iha. Maayos din ang lahat. Babalik si Jerome sa'yo."

"Huhuhu Mom...Is that a promise? Tingin mo babalik sa akin si Jerome?"

"Yes iha. Mommy is promising you na babalikan ka niya. Don't cry now. I love you anak. Always remember that. Mommy loves you."

"I love you too Mom. Sana nga bumalik siya. Sana...sana..."

Nagpaalam na si Jillian sa ina. Kayang tikisin ni Alice ang sarili pero hindi si Jillian.

Hindi na nag~isip pa ang ginang. Tinawagan ni Alice si Jerome sa phone nito. Cannot be reached iyon. Naalala niyang may isang cellnumber pang ginagamit si Jerome noong panahon na sila pang dalawa. Hinanap niya iyon sa contacts ng phone niya at tsaka idinial

Nag~ring iyon.

.... .... .... .... .... .... ....

Nagda~drive ng kotse si Jerome sa gabing iyon. Binabagtas ng kaniyang sasakyan ang isang mahabang highway sa Quezon Province. Ilang upos na ng sigarilyo ang nagkalat sa sahig. Isang paubos na yosi ang kaniyang hinithit. Kapagdaka'y inihagis niya iyon sa nakabukas niyang bintana. Napasandal siya habang nagmamaneho.

Isang classic opm music sa fm radio ang napapakinggan ni Jerome.

Kailan Lang...Tayo ay magkasama pa sinta...Magkasuyo pa buong gabi...Ngunit ngayoy wala ka na sa piling ko

Habang napapakinggan ni Jerome ang kanta ni Ariel Rivera. Nanunumbalik ang masasayang alaala nila ni Alice.

Kailang lang...Ay yakap yakap ka ng bisig ko...magkadikit pa ang...labi mo at labi ko ...ngayo'y panaginip na lang...

Kusang tumulo ang luha sa mata ng binata. Hindi iyon mapigilan ni Jerome. Natatawa siyang naiiyak dahil ano ba ang ginawa niyang mali sa buhay niya at gayun na lang siya paglaruan ng tadhanang dumating sa kaniya.

Sana ay ulitin natin ang nakaraan...Pagsamahin na muli ang bawat damdamin..Nang muling madama ang pag-ibig na nawala...

Gaya ng pag~ibig na nasayang sa kanila ni Alice. Si Alice ang nang~iwan noon. Siya ang nawala. Ngayon ay mawawala itong muli sa kaniya dahil si Franz ang pinili nito. Napapailing na lumuluha si Jerome habang nagmamaneho. Narinig niya ang pagtagaktak ng ulan sa bubong ng kotse. Lumakas iyon. Naging mas malabo ang madilim na highway dahil sa pag~ulan, gaya ng panlalabo ng kaniyang mga mata dahil sa pagluha.

Sana ay ulitin natin ang pagmamahalan...Dahil ang puso ko'y naghahanap sa iyo...
Laging nasa isipan ay ikaw...Oh giliw ko...

Sa ilalim ng malakas na buhos ng ulan sa kalsada, nabigla si Jerome nang may malaking truck na pasalubong sa lane niya. Mabilis itong sumalubong sa kotse niya at gumegewang~gewang ang takbo na tila nakaidlip ang driver nito. Binusinahan iyon nang malakas ni Jerome at bigla niyang kinabig paiwas ang kotse niya para iwasan ang truck. Muntikan na silang magkabungguan. Kung nagkataon, walang laban ang sasakyan niya sa laki ng truck. Nabigla naman ang nakaidlip na driver at muling inayos ang pagmamaneho nito.

Lumuwag ang dibdib ni Jerome sa nangyari. Napansin din niya ang pag~blink ng phone niya na nasa katabing upuan. Mukhang may kanina pa tumatawag. Nakita niya ang pamilyar na numero ng caller. Kinuha niya ang phone at agad sinagot.

Narinig niya agad ang boses ng dahilan ng pamimighati niya.

"Jerome? Jerome?"wika ni Alice.

Hindi kumibo si Jerome. Hawak niya sa kaliwang kamay ang phone habang ang kanan naman ay palitan sa paghawak sa kambiyo at pagmaniobra sa manibela.

"Jerome, alam ko naririnig mo ako. Saan ka ngayon?"

"Mahalaga pa ba sa'yo kung nasan ako? Hindi ba kinalimutan mo na ako?"

"Please hear me out...I have something to tell you..."

Kapwa sila natigilang dalawa. Inaantay ni Jerome ang sasabihin ni Alice. Umaasang babawiin ni Alice ang sinabi nito kanina. Si Alice naman ay tinitimbang ang sasabihin niya kay Jerome dahil nangangamba siyang baka magkamali siya ng bibitawang salita at iyon na ang huling beses niya itong makakausap.

"Nasaan ka nga? Please answer me Jerome. I beg you."

"Sa highway papuntang Lucena."

"At anong gagawin mo diyan?"

"Don't you remember? Lucena ang place na sinabi ko sa'yo noon kung saan ako nakabili ng lupa? Ang lupang pinangarap kong paunlarin?"

"And bakit ka pupunta ngayon diyan now?"

"Para mag~isang tuparin ang pangarap ko...Ang pangarap na binuo nating dalawa."

"Jerome..."

"Bakit?"

"Pupunta ako diyan. Pupuntahan kita ngayon diyan."

.... .... .... .... .... .... ....

Madaling araw. Malakas pa rin ang pag~ulan. Pumasok ang isang kotse sa isang farm. Huminto ang sasakyan sa ilalim ng matataas na puno ng kawayan. Mula sa gawing silangan ng malawak na kabukiran ay tanaw na ang pagsibol ng bukang liwayway.

Bumaba si Alice sa kotse. Nabasa agad siya ng ulan. Ilang metro lang sa sasakyan niya naroon ang kotse ni Jerome. Mula naman sa di kalayuan lumabas sa isang kubo si Jerome. Ipinatayo iyon noon ni Jerome para sa kanila. Iyon sana ang magsisilbing bahay bakasyunan nila.

Mabilis siyang tumakbo papunta kay Alice. Hindi niya pansin ang putik na tumatalsik sa kaniyang pantalon. Sinalubong niya si Alice. Nagyakap silang dalawa nang mahigpit sa ilalim ng malakas na ulan. Napasandal ang ulo ni Alice sa dibdib ni Jerome. Umiiyak siya. Akala niya ay hindi na niya makikita pang muli ang lalakeng pinakamamahal niya.

Ilang sandali pa ay nasa loob na sila ng kubo. Naiilawan ng isang gasera ang anino ng dalawang nagmamahalan. Hubad silang pareho sa ibabaw ng kamang yari sa kawayan. Lumalangitngit ang katre sa nananabik nilang katawan. Nakahiga si Alice na tinatanggap ang pagmamahal ni Jerome. Kumawit sa likod ng lalake ang kaniyang binti upang mas lalo pang tumuloy sa loob niya ang pagpasok ni Jerome. Ilang saglit pa, ibinuhos na ni Jerome sa kaniya ang mainit nitong pagmamahal. Napuno niyon ang nauuhaw niyang bukal. Nag~uumapaw. Mas lalo pang bumuhos ang malakas na ulan at gaya niyon, mas sumidhi pa ang pananabik nila sa isa't~isa. Naging piping saksi ang kubong iyon sa muling pag~iisa ng kanilang katawan sa ritwal ng pagmamahalan.

Ilang saglit pa, magkadikit ang kanilang hubad na katawan sa loob ng isang kumot. Nakahiga si Alice sa dibdib ni Jerome. Hinihimas himas niya ang laman sa dibdib nito. Nakayakap naman si Jerome sa kaniya.

"Alice. Magsama na tayo dito."

"Alam mong hindi pwede Jerome. Paano si Jillian?"

"Malaki na ang anak mo Alice. Kaya na niya ang sarili niya."

"May kasalanan ako Jerome. Nangako ako sa kaniya. May ipinangako ako sa anak ko."

At sinabi ni Alice ang pinangako nito kay Jillian. May isinuhestiyon si Alice. Tumanggi si Jerome. Maliban doon, nasabi na rin nito ang gustong sabihin kay Jillian. Nagpaalam na rin siya dito.

"Please Jerome. Makipagbalikan ka sa anak ko. Mahal na mahal ka niya."

"E paano tayo? Hindi ko kayang gawin ang gusto mo."

"Wala na akong maisip na ibang paraan Jerome. Parehas ko kayong mahal ng anak ko. Hindi ko kayang mawala ang isa sa inyo."

"Pero hindi ko kayang gawin ang gusto mo Alice. Bakit hindi mo na lang ipagtapat sa anak mo ang lahat?"

"Hindi ko kaya Jerome."

"Ako na lang ang magsasabi kung ayaw mo."

"Mas lalong ayaw ko. Mas lalong gugulo ang sitwasyon."

Bumangon si Jerome. Nagsindi ito ng sigarilyo. Hubad itong tumayo at tinungo ang bintana. Nakatingin siya sa papasikat na araw sa kalayuan. Hinihithit niya ang sigarilyo habang nag~iisip. Bumangon na din si Alice. Hubad din siyang lumapit kay Jerome. Yumakap siya sa nakatalikod na lalake.

"Please Jerome. Wala ng ibang choice kundi iyon lang."

"Hindi ko kaya Alice. Hindi talaga."

"Please Jerome. Mahal na mahal kita. Intindihin mo naman ang sitwasyon ko."

Napabuntung~hininga ang lalake. Isang malalim na paghithit ng yosi ang ginawa nito. Itinapon niya sa putikan sa labas ang upos. Mabilis namang namatayang baga doon gaya ng prinsipyo niyang naguguluhan sa hiling ni Alice.

"Susubukan ko Alice. Para sa'yo susubukan ko."

Niyakap nang mahigpit ni Alice ang lalake.

"Salamat Jerome. Salamat sa pag~unawa mo."

"Gagawin ko lang iyon dahil mahal kita Alice."

"Alam ko Jerome. Alam ko."

Humarap si Jerome kay Alice. Hinagkan siya ng lalake. Gumanti naman si Alice. Magkahalikan silang umatras pabalik sa katre. Muling nahiga si Alice, sumunod naman doon si Jerome at pumatong sa kaniya. Muli silang naghalikan at muli na namang ipinagkaloob ni Alice ang sarili sa lalakeng pinakamamahal niya.

.... .... .... .... .... .... .... ....

Kinabukasan. Tumawag si Jillian kay Alice. Nasa bahay na si Alice. Lumuwas din sila kahapon ni Jerome mula sa Lucena. Masayang masaya na ang boses ng kaniyang anak sa telepono. Bumalik na daw sa kaniya si Jerome. Na hindi na daw mahalaga kung anuman ang dahilan ng pagkawala ng nobyo at ang importante kay Jillian ay binalikan siya ni Jerome.

"Mom, salamat at pinalakas mo ang loob ko nung isang araw. Tama ka. Bumalik nga siya sa akin."

"Happy ako anak at masaya ka."

"Sobrang happy Mom. I can't ask for anything more."

"That's good to hear iha."

"So, how's you and Franz?"

"Uhmmm. Nothing iha."

"Hmmmm. Don't say nothing Mom. Franz is perfect for you. Actually, I've already made a double date for both of us mamaya."

Nagulat si Alice.

"H~Ha? Why did you do that?"

"Well, it's already been arranged. Tinawagan ko na din si Franz at pupunta siya mamaya sa resto na yun. You should better get prepared Mom. Please do this for me Mom. I would like to see you happy gaya ko ngayon."

Sa isip ni Alice. Paano siya magiging masaya? Siya ang nagsasakripisyo para sa kasiyahan ng anak.

Ilang saglit pa, nasa loob na sila ng isang sikat na restobar. Magkatabing nakaupo sina Jillian at Jerome. Magkatabi din sa upuan sina Alice at Franz. Masaya naman si Franz sa pag~iimbita ni Jillian. Nakaka~tsansing pa nga ito kay Alice at nakikita iyon ni Jerome.

"Tito Franz, hope you won't mind me calling you tito ha."wika ni Jillian habang kumakain ito ng steak na inorder nila.

"Oo naman. In fact dapat masanay ka nang tawagin ako nang ganyan."tugon ni Franz na umiinom ng red wine. Medyo namumula na ang pisngi nito sa naiinom nitong alak.

"Right Tito Franz. By the way, sabi mo nagpasundo sa'yo si Mom sa Tagaytay."

"Yeah. Bigla na lang niya akong tinawagan that time. Ako naman eh mabilis siyang sinundo dun of course. Yun na, naabutan ko na siyang palabas ng hotel."

"Well Tito, never nagpasundo si Mom sa mga suitors niya. You know what that means? My Mom likes you. Ngayon pa lang I'm telling you na hindi ako hahadlang sa inyo."

Nagkatinginan sina Jerome at Alice. Nakikita ni Alice na parang gustong tumayo ni Jerome at makahulugan niyang tinitigan ang lalake na huwag niyang gawin iyon. Nabigla si Alice nang bigla siyang halikan sa labi ni Franz.

"There you go."sabi ni Franz. Medyo may tama na ito ng alak.

"That's sweet."kilig na wika ni Jillian.

Kinalabit ni Jillian si Jerome,"Look at them Hon, bagay na bagay sila hindi ba?"

Tipid na ngumiti lang si Jerome. Tumayo ito at nagpaalam sa kanila.

"Excuse me. Magyoyosi lang ako."

"Jillian, sabihan mo nga yang boyfriend mo na masama ang pagsisigarilyo."wika ni Franz.

"Oo nga Tito Franz, lately I've noticed na nagiging chain smoker na siya. And you're right, dapat ko siyang sabihan."

Masayang nag~usap ang dalawa habang si Alice naman ay sinusundan ng tingin ang paglabas ni Jerome.

"Excuse me ha. I'll just go to the restroom."paalam ni Alice.

Medyo matao ang resto sa oras na iyon. Hindi na napansin nina Franz at Jillian na sinundan ni Alice si Jerome sa labas.

"What are you doing to yourself Jerome?"wika ni Alice.

Nasa isang sulok sila sa labas ng mataong resto. Hawak ni Jerome ang isang sinding yosi.

"And what do you think is your daughter doing right there?"

Hindi nakakibo si Alice. Maging siya ay nagulat sa nangyari sa loob.

"Ibinubugaw ka na ng anak mo sa lalakeng iyon and wala ka man lang ginagawa? Wow that's amazing. Baka naman gusto mo rin ang sinasabi ng anak mo."

"Iyon ba ang tingin mo Jerome?"

"I dunno. Pero oras na halikan ka pa ng lalakeng iyon ay..."

Pinutol ni Alice ang sasabihin ni Jerome. Siya na ang nagtuloy.

"Sasapakin mo si Franz? Diyos ko Jerome hindi ba nag~usap na tayo? Pinag~usapan na natin to? Huwag ka namang ganyan please. Kahit ako nahihirapan din pag nakikita kitang ganyan."

Tumalikod sa kaniya si Jerome. Napatadyak ito sa sementadong flooring upang doon ibunton ang nararamdaman niya. Hinawakan ni Alice ang balikat ni Jerome.

"Please. Do this for me. I love you Jerome."

Pumasok na si Alice sa loob. Ilang saglit pa ay sumunod na rin sa loob si Jerome. Sa double date na iyon ay sinakyan na lang ng dalawa ang mga pag~uusap nina Franz at Jillian. Halata naman ni Alice na nagtitimpi lang si Jerome sa nakikita niya.

Dumaan pa ang mga araw. Ilang beses pang naulit ang double date na iyon. Gayundin ang mga parties na ginagawa ni Jillian tuwing weekends sa bahay ni Alice sa Batangas. Invited sa lahat ng iyon si Franz na game na game naman sa mga pampo~provoke ni Jillian sa kanila ni Alice.

Sa mga parties na invited din sila ay nakikita ni Jerome ang paglabas ni Alice sa sasakyan ni Franz at ang pag~akbay ng lalake dito. Magkatabi silang nakaupo sa mga party na nakadantay pa ang kamay ni Franz sa hita ni Alice habang nakikipagkwentuhan ang mga ito sa mga naroon.

Sila ni Franz ang magkapareha sa mga parlor games na kasiyahan sa mga party. Nakikita ni Jerome na nasisiyahan na si Alice sa mga iyon.

Kasama iyon sa usapan nila. Iyon ang ipinakiusap ni Alice sa kaniya.

Sa isang party sa bahay ni Alice. Habang tumutugtog ang isang romantic music. Nagsayaw ang mga magkakapareha doon. Hinila ni Jillian si Jerome at gayundin si Franz, hinawakan naman niya sa kamay si Alice at dinala sa dancefloor ng maluwag na sala.

Hindi makuhang tingnan ni Jerome si Alice habang hawak ni Franz ang baywang at kamay nito. Hindi din kayang tingnan ng binata si Alice na humahawak sa kamay ni Franz. Nabigla si Jerome sa mga hiyawan ng mga kasama nilang sumasayaw.

Hinahalikan na pala ni Franz si Alice sa labi.

"Moreeeee! Mooooreeeee!"kilig na hiyawan ng mga naroon.

Nakita ni Jerome na iniliyad pa ni Franz si Alice na gulat naman sa nagyayari habang nakadikit ang labi ni Franz sa labi niya.

Hinanap ni Alice si Jerome. Napansin niyang wala na doon ang lalake. Nakatayong mag~isa si Jillian na gulat din sa inasta ng nobyo.

Natanaw ni Alice sa labas ng bahay ang paglabas ng kotse ni Jerome paalis. Pagkatapos ng party, hindi na makontak ni Jillian si Jerome. Inabot na sila ng gabi sa pagkontak sa lalake pero cannot be reached ang phone nito maging ang numerong alam ni Alice na pasimple niyang tinawagan. Umuwi ng Manila si Jillian na nakisabay na lang sa kotse ng isang friend nito na nasa party.

Mag~isang naiwan sa bahay si Alice. Alam niyang ang nangyari kanina ang dahilan ng pag~alis ni Jerome.

Tumunog ang kaniyang cellphone...Tumatawag si Jerome. Sinagot agad iyon ni Alice.

"Let's talk. Nandito ako sa park malapit sa ravine. I'll wait for you here."sabi ng lalake.

Ibinaba ni Jerome ang phone. Ramdam ni Alice ang hinanakit sa tono ng pananalita ni Jerome. Mabilis namang pinuntahan ni Alice ang lalake sa lugar na medyo malapit lang sa bahay niya. Pagbaba sa kotse, nakita niya si Jerome na nakatayo sa viewing area ng ravine. Siya lang ang tao doon dahil bihira na ang tao sa park kapag gabi na.

Sa paglapit ni Alice kay Jerome ay pansin niya ang kalungkutan nito. Saglit lang siyang tiningnan ni Jerome at muling tumingin ang lalake sa kalayuan ng ravine.

"Jerome..."

"Alam ko na naman ang sasabihin mo Alice. Na ito ang napag~usapan natin. Na kesyo dapat hindi ako nagrereact ng ganito. Na dapat ganito na dapat ganyan kasi nga dapat iniintindi kita..."

Hindi nakaimik si Alice. Ramdam niya ang bigat na dala~dala ng dibdib ni Jerome.

"Jerome......."

Sa liwanag ng ilaw ng bubong ng viewing area nakita ni Alice ang pagpatak ng luha sa mata ni Jerome. Tumutulo iyon sa pisngi ng lalake.

"Iniintindi kita Alice kahit pinagmumukha mo akong tanga. Kahit nasasaktan ako pero eto pa rin ako. Alam mo Alice ang sakit sakit na eh... kinakaya ko lang pero putang~ina ang sakit sakit."

"Jerome....pleaseeee..."naiyak na din si Alice.

"Sa kabila nang lahat Alice. Sa kabila nang iniwan moko noon. At pati na rin sa mga nangyayari ngayon...Hindi kita kayang iwan...Kahit nasasaktan na ako sa mga gusto mo nandito pa rin ako..."

Niyakap ni Alice si Jerome. Mula naman sa labas ng park mabilis na pumarada ang kotse ni Franz. Mabilis na bumaba ng sasakyan ang lalake at pinuntahan si Alice.

"Alice, what are you doing here? Bakit kasama mo siya? Let's go."wika ni Franz.

Hinawakan ni Franz ang kamay ni Alice. Inalis naman iyon ni Jerome. Napaatras si Franz dahil tinulak siya sa dibdib ni Jerome.

"Don't you dare touch her again...Sasamain ka."galit na wika ni Jerome.

"And why? Si Jillian ang girlfriend mo not her. So don't stop me from bringing her home."

Lumapit si Franz at kinuha ulit ang kamay ni Alice pero sa pagkakataong iyon ay tinupad na ni Jerome ang babala niya. Mahilo~hilong napaluhod si Franz sa pagtama ng suntok ni Jerome sa panga niya. Hilong bumangon at sinuntok din niya si Jerome sa pisngi pero hindi iyon ininda ng lalake.

"Stop it...tama na..please....Jerome...parang awa mo na..."wika ni Alice.

"Let's go Alice."sabi naman ni Franz.

Muli niyang hinawakan sa kamay ang babae at hinila paalis. Hinawakan naman ni Jerome ang isang kamay ni Alice at pinigilan ito.

"Alice...Don't leave me. Huwag mo akong iwan dito. For the second time huwag mo akong iiwan ulit."lumuluhang sabi ni Jerome.

"Jillian just called."wika ni Franz,"wala daw sumasagot sa phone mo and she's worried so she called me. Papunta pa lang ako sa house mo when I saw your car here. Let's go iuuwi na kita. Get away from him."diin ni Franz.

Hindi kayang humakbang paalis ni Alice. Lumuluha siyang nakatingin kay Jerome.

"Or gusto mong sabihin ko kay Jillian ang nakita ko ngayon. What would it be Alice? Sa nakita ko kanina sa inyo dito ng lalakeng iyan hindi maganda ang masasabi ko sa anak mo. Well it's up to you. Sasama ka ba o hindi?"

Humigpit ang hawak ni Jerome sa kamay ni Alice. Dahan~dahan namang umaalis ang kamay ni Alice sa pagkakahawak ni Jerome.

"I'm sorry...I'm sorry..."umiiyak na sabi ni Alice kay Jerome.

Dinala ni Franz sa sasakyan si Alice habang si Jerome naman ay nakatayong pinagmamasdan ang paglayo sa kaniya ng babaeng pinakamamahal niya.

.... .... .... .... .... .... .... ....

"Nagbibiro ka ba Jerome? You're leaving me?"wika ni Jillian

Nasa loob sila ng opisina ni Jerome. Inabangan ni Jillian ang pagpasok ni Jerome sa opisinang iyon upang komprontahin sa ginawa nito kahapon. Sinabi na din ni Franz ang nangyari kagabi.

"Yes I'm leaving you."

"Don't you dare leave me Jerome. I made you. Wala ka ngayon sa office mo na'to without me. Wala ka sa posisyon mo ngayon kung hindi dahil sa'kin. You are what you are right now because of me. I made you."

"You can take them all if you want to. Sa'yo na'tong office na pinaghirapan ko if that satisfies you."tugon ni Jerome.

"This is bullshit Jerome. You are nothing but a man with a crappy car. That's all you are without me."

"Then so be it."

Palabas na si Jerome ng opisina niya nang habulin siya ni Jillian sa pinto.

"Don't you dare leave me Jerome. You hear me? Don't. It's okay...tanggap ko na naging kayo ni Mom...I can live with that...Just don't leave me...I beg you..."

"Sorry Jillian. I'm really sorry. Please forgive me. I have to go."

Umiiyak na naiwan si Jillian sa opisina. Narinig niya ang pagtunog ng sasakyan ni Jerome. Humagulgol siya nang marinig ang pag~alis ng kotse ng lalake. Bigla siyang natigilan, bumangon si Jillian at mabilis na lumabas ng opisina. Sumakay din siya sa kotse niya...at hinabol ang umalis na si Jerome. Pinaharurot agad ni Jillian ang kotse niya habang natatanaw niya sa kalayuan ng kalsada ang sasakyan ni Jerome na mabilis ding umaandar palayo.

.... .... .... .... .... .... .... .... .... .... ....

Isang tawag sa telepono ang gumising kay Alice sa pagkakaidlip niya. Sa katunayan, ilang minuto pa lamang siyang nakakaidlip mula sa pag~iyak niya buong magdamag.

Napabangon si Alice, isang staff ng ospital ang tumawag sa kaniya mula sa contact number na nakuha sa cellphone ni Jillian. Isang malagim na aksidente ang kinasangkutan ni Jillian. Nabunggo ang kotse nito sa isa pang sasakyan. Walang malay ang anak niya sa ICU.

Nataranta si Alice sa pagmamadali at namalayan na lang niyang hawak niya ang susi ng sasakyan na tinutungo niya ang pinto palabas. Sa labas ng pinto ay isang sulat mula kay Jerome ang nakita niya. Mabilis niyang dinampot iyon kasabay ng paglakad niya papunta sa kotse niya.

Pasakay pa lang siya nang marinig niya ang malakas na pagpreno ng kotse ni Franz, natext din pala ito ng ospital mula sa number ni Franz sa inbox ni Jillian.

"Dito ka na sumakay. Ako na ang maghahatid sayo. Pupunta din ako dun."wika ni Franz. Halatang concern ito kay Alice.

Mabilis na humarurot ang sasakyan. Doon nasubok ang husay ni Franz sa pagmamaneho. Mabilis subalit maingat itong nag~overtake sa mga sasakyan. Ilang saglit pa ay nasa toll gate na sila ng Alabang. Tanaw na doon ang ospital na pinagdalhan kay Jillian.

.... .... .... .... .... .... .... ....

Mabilis na niyakap ni Alice ang anak sa loob ng ICU. Bawal siya doon pero hindi kinaya ng mga nurse ang pigilan ang damdamin ng isang inang gaya ni Alice.

May mga galos at pasa sa katawan si Jillian. Wala itong malay na nakahiga habang may benda ang kaniyang mga mata. Sugatan din ang mukha ng kaniyang anak.

Kinausap siya ng doktor sa labas ng ICU. Napinsala ng husto ang mga mata ni Jillian sa aksidente. Sa tindi ng pinsala ng sasakyan ay milagrong buhay ang anak niya. Sinabihan ng doktor na isang agarang operasyon ang kinakailangan sa mata ni Jillian. Isang eye tranplant na may agarang nag~volunteer...ang lalakeng sakay ng kotseng nakabungguan ng anak niya.

Tinanong ni Alice kung sino ang lalakeng iyon. Muntikan na siyang panawan ng ulirat nang sabihin ng doktor na si Jerome ang lalakeng iyon. Agaw buhay ito ngayon sa kabilang kuwarto ng ICU. Maagap na inalalayan ni Franz si Alice upang huwag itong himatayin. Magkasama silang sumilip sa glass window kung saan naroon si Jerome.

Gaya ni Jillian, may mga pasa at galos si Jerome. Pero mas matindi ang pinsalang tinamon ng lalake. Agaw~buhay ito ngayon na may mga nakakabit na life support sa kaniyang katawan. Nakabenda na ang mata nito mula sa pag volunteer niyang ibigay ang mata niya kay Jillian.

Umiiyak na napaupo si Alice. Sa isang iglap dalawang taong pinakamahalaga sa buhay niya ang maaring mawala sa kaniya ngayon.

Nagdasal sila ni Franz sa chapel ng ospital. Ilang oras silang nandoon at nakikibalita sa mga update ng doktor. Sinabi ng doktor kay Alice na maayos na ang lagay ng kaniyang anak. Successful din ang eye transplant.

Ilang araw din na pabalik~balik sa chapel sina Alice at Franz. Doon ay taimtim na nagdadasal si Alice para kina Jerome at Jillian.

Isang araw, narinig nila ni Franz sa intercom ang pagtawag sa kanila. Na pinapupunta sila agad sa room ni Jillian. Mabilis silang lumabas ng chapel at tinakbo ang kuwarto ang kuwarto ni Jillian.

Gising na ang kaniyang anak. May balot pa rin na benda ang mata nito. Niyakap agad ni Alice ang anak.

"Mom, patawarin mo ako. Patawarin niyo ako. Medyo matagal ko na ring alam ang tungkol sa inyo ni Jerome pero natakot ako. Patawarin mo ako."

"Anak naiintindihan kita. Pinatawad kita. Ang importante ngayon ay ligtas ka."

"Mom...si Jerome...iiwan niya ako kung kaya't hinabol ko siya at binunggo ko ang sasakyan niya. Sinadya kong bungguin ang saskayan niya. Gusto ko na lang mawala siya kesa mapunta pa siya sa iba...kesa mapunta pa siya sayo..."

"Mom...ngayon ko napagtanto. Mas deserve mo si Jerome at kahit hindi niya sabihin ...nakikita ko na mahal na mahal ka niya. You loved me that much na ibinigay mo ang pinakamamahal mong lalake for me. Hindi lang kasi ako sanay matalo Mom....ayoko nang nahihigitan ako kaya kung ganun ko na lang kayo pinaglaruan ni Jerome...ginamit ko pa si Tito Franz. May aaminin din ako Mom. Walang nangyari sa amin ni Jerome...sinabi ko lang iyon para pasakitan kita. Dahil alam kong masasaktan ka kaya ko sinabi iyon. Walang nagyari sa amin dahil ayaw ni Jerome. Doon ay mas napatunayan ko na mas mahal ka niya. Na mahal na mahal ka niya."

Tumulo ang maraming luha sa mata ni Alice sa nalaman niya sa anak.

"Mas deserve mo si Jerome Mom. But now I don't know kung maitutuloy nyo pa ang pagmamahalan niyo dahil sa ginawa ko... Mom, I'm letting him go. I know this might sound weird pero after this accident naging maluwag ang dibdib ko na kaya ko palang ibigay sayo si Jerome. He's all yours Mom."

Dito na naalala ni Alice ang sulat ni Jerome. Kinuha niya iyon sa isang bulsa ng kaniyang bag. Hindi mapigilang tumulo ang luha ni Alice habang binabasa ang sulat ni Jerome. Pumapatak ang luha niya sa papel na iyon.
Alice,

Tandaan mo lagi na mahal na mahal kita. Ikaw ang unang babaeng nagpatibok ng puso ko at sa huling pintig nito ay ikaw pa rin ang laman nito.

Noon, lagi mong sinasabi sa akin na subukan kong magmahal ng iba. Na makakakilala din ako ng higit pa sayo. Na muling titibok ang puso ko sa iba.

Alam mo ba, tinatawanan ko lang ang mga sinasabi mong iyon. Kasi kung titibok man muli ang puso ko...ang ititibok lang muli nito ay IKAW.

Sa pagkakataong ito ay ako na ang lalayo.

Ginagawa ko ito dahil ayokong nahihirapan ka.

Tandaan mo Alice, Mahal na mahal kita. Paalam....

Nagmamahal ng lubos,
Jerome.
Umiiyak si Alice na napasandal kay Franz. Inalo naman siya ng lalake. Dinamayan siya ni Franz.

Nabigla sila nang makita nilang nagpa~panic ang mga doktor sa ICU ni Jerome. Nakita ni Alice na nirerevive ng mga doktor ang pinakamamahal niyang lalake. Nagfa~flat na ang linya sa aparatong nakakabit kay Jerome.

"J~Jerome?"

Hindi napigilan ni Alice na pumasok sa loob ng ICU nang nag aagaw~buhay na binata. Nakita niya doon kung paano umangat ang katawan ni Jerome sa boltahe ng kuryente mula isang aparatong inilalagay sa dibdib nito ng doktor. Walang naging reaksiyon ang katawan ni Jerome. Tila sumusuko na ang katawan ng binata.

"We're losing him. C'mon we can do this."nagpapanic na sabi ng doktor.

Nakikita ni Alice na tuluyan na siyang iiwan ng lalakeng pinakamamahal niya. Na hindi siya sinukuan ni Jerome sa lahat~lahat maliban dito.

Nagpa~panic na ng husto ang mga doctor.Hanggang sa tuluyan nang mag~flat ang lifeline ni Jerome. Huminto na sa pagtibok ang puso ng binata. Dito na umiyak ng husto si Alice. Sa kaniyang harapan nalagutan ng hininga ang lalakeng pinakamamahal niya. Walang kasing sakit makita ang pagkawala ng pinakamamahal.

Ginawa pa rin ng mga doktor ang lahat upang buhayin ang binata. Ilang beses pa nilang nirevive si Jerome sa kabila ng ilang minuto nang flatline ang buhay ng lalake. Hanggang sa huminto na ang mga doktor. Nakahiga ang wala nang buhay na si Jerome sa loob ng ICU.

Doon na hindi kinaya ni Alice ang lahat, lumapit na siyakay Jerome. Humahagulgol si Alice na niyakap ang walang buhay na katawan ng lalakeng pinakamamahal niya.

"Jerome, huwag mo akong iiwan. Hindi ba nangako ka? Hindi ba sinabi mong hindi mo ako iiwan? Jerome huhuhuhu..."

Tiningnan ng doktor ang oras sa kaniyang relo. Isinulat nito sa record book ang time of death ni Jerome at ang cause of death...Heart failure...

"Jerome huhuhu...Hindi ba sinabi mong lalaban ka para sa ating dalawa? Na no matter what hindi mo ako susukuan? Na kung titibok mang muli ang puso mo ay ako pa rin ang ititibok niyan...Jeromeeee...para sa akin pleaseeee...pleaseee itibok mong muli ang puso moooo huhuhu...Patibukin mong muli ang puso mo para sakinnnnn..."

Humagulgol nang humagulgol si Alice sa ibabaw ng dibdib ni Jerome.

Malungkot na tinapik ng nurse ang balikat ni Alice.

"I'm sorry ma'am. We're so sorry."

Lumapit si Franz kay Alice.

"I'm sorry Alice. But he's at peace now. He's in a place where there's no more sorrow...no more suffering..."

"No Franz...No...Hindi ko kaya...I don't want him to leave me..."

Niyugyog ni Alice ang walang buhay na katawan ni Jerome.

"Jerome...please come back...I don't want you to go...I love you so much..."

Nabigla ang mga doktor nang biglang nagbeep ang aparato ni Jerome. Nagkaroon ng mumunting senyales ng buhay ang katawan ng lalake. Muling tumibok ang puso ni Jerome. Bumilis iyon nang bumilis.

"Jerome? Jerome?"

Sa paglapit ng mga doktor ay gumalaw ang palad ni Jerome na hawak ni Alice.

"A~Alice? Alice ikaw ba yan?"

"Oo...Oo ako ito Jerome."

"Akala ko iniwan mo na ako Alice... "

"Mahal na mahal kita Jerome. Hindi na kita iiwan...Hinding hindi na."

Nakikita naman ni Franz ang lahat ng iyon. Lumapit siya kina Alice at Jerome. Tinapik niya sa balikat si Alice. Hinawakan naman ni Franz ang isang kamay ni Jerome.

"Pare...Congratulations! I'm happy for both of you."wika ni Franz.

Ngumiti ito kay Alice. Maluwag na tinanggap ni Franz na para talaga sa isa't~isa sina Jerome at Alice. Nagpaalam na si Franz at umalis na ng kuwartong iyon.

Nakatingin naman si Alice kay Jerome at sa benda nito sa mata.

"Alice...mahal ko..."

"Jerome...mahal ko..."

"Alice...kanina nananaginip ako na tinatawag mo ako...paalis na daw ako sa malayong lugar nang marinig ko ang boses mo sa likuran ko...Umiiyak ka at tinatawag mo ang pangalan ko...nakaharap ako sa magandang lugar na ngayon ko lang nakita...pero bumalik ako kasi tinatawag mo ako...mas mahalaga ka sa akin Alice...Hindi kita kayang tiisin..."

"Alam ko...alam ko Jerome na babalik ka...Na hindi mo ako matitiis...na alam kong kahit saan ka man naroon ako ang laman ng puso mo...I was there...I was there in your heart...."

Naramdaman ni Jerome ang labi ni Alice sa labi niya. Humigpit ang pagkakahawak ni Alice sa kamay niya.

"I will never leave Alice hangga't kelangan mo ako..."

"It will never happen Jerome. Because I will never ask you to leave me."

At muling hinagkan ni Alice ang pinakamamahal niyang lalake.

E N D

==================================================

copyright eroticus@twentyfifteen