IMORAL Chapter IX

"Hindi pa rin ako makapaniwala sa sinabi mo Ramon...Anak mo si Jonas?"ani Nilda.

Suot ng manugang ni Ramon ang isang bathrobe habang nag-aayos ng mga damit sa maletang nasa kama bilang paghahanda para sa pagbalik nila ni Ramon sa Subic maya-maya lang.

Sa isang sulok malapit sa likuran niya naroon na nakaupo si Ramon. Hawak nito ang isang kopita na may alak. Nilagok iyon ng lalake at nagsalita,

"Hindi kapani-paniwala but it's true. Ako ang ama ni Jonas. Besides, halata naman ang ebidensiya diba? Hawig ko si Jonas nung kabataan ko."

"Napuna ko din yun dun pa lang sa mga litrato mo nung kabataan mo. Pero kahit na, nagulat talaga ako sa ibinunyag mo Ramon. Kilala ko si Jonas, alam kong hindi niya matatanggap na malaman na ikaw ang ama niya."

"Dugo ko ang nanalaytay sa ugat ni Jonas. Hindi malayong kagaya ko din siya."

"At bakit mo naman nasabi yan Ramon?"

Napangisi si Ramon. Wariy binabalikan niya ang mga madidilim na alaalang laman ng kaniyang pagkatao.

"May kakaibang lihim ang angkan ko Nilda, na kahit ako nung una ay hindi ko kayang sikmurain simula nang magkaisip ako kung ano ang tama at mali. May ipagtatapat ako sa'yo..."

Natigilan si Nilda sa narinig. Inihinto ng babae ang ginagawa. Napaupo siyang nakaharap kay Ramon na muling nagsalin ng matapang na alak sa baso. Medyo marami iyon. Napansin ni Nilda na parang humuhugot ng lakas ng loob ang kaniyang biyenan sa alak. Gusto niyang malaman ang gustong ipagtapat ni Ramon. Ininom ng lalake ang alak. Napangiwi ito sa pagguhit ng alkohol sa kaniyang lalamunan. Nilagok niyang muli ang natitirang alak sa baso. Napansin ni Ramon na interesadong malaman ni Nilda ang sinabi niya.

"Sabihin mo na Ramon. Ano ba ang ipagtatapat mo?"

Pansin ng babae ang biglang pagseseryoso ni Ramon. Kumuha ito ng sigarilyo at sinidihan. Hinithit niya iyon ng makailang beses. Habang lumalabas ang usok sa bibig nito ay nagsalitang muli ang kaniyang biyenan.

"Ang ikukuwento ko sayo ay ang lihim ng aming pamilya. Sana kung anuman ang ibabahagi ko sayo ay mananatiling atin lang dalawa."

Saglit na nag-isip ang babae. Sumagot ito, "Oo. Makakaasa ka Ramon."paniniyak ni Nilda.

Ngumiti si Ramon habang hithit ang sigarilyo. Inalis ng biyenan sa bibig ang sigarilyo at pinagmasdan iyon sa kaniyang daliri. Ang pulang baga doon ay unti-unting nagiging abo. Nagkuwento na si Ramon.

"Gaya ng nauupos na sigarilyong ito ay ang nabubulok na lihim ng aking pamilya...ng aming angkan."

Matamang nakinig si Nilda habang muling nagsalita si Ramon. Malumanay ito habang binabalikan ang mga alaalang iyon.

"Purong Kastila ang lahi namin. Mayaman at maimpluwensiya ang aming angkan. Pamilya kami ng mga hiciendero at elitista mula pa noong panahon ng Kastila. Isang maimpluwensyang haciendero ang lolo ko na dating gobernador ng aming bayan. Noong mamatay siya ay ipinamana niya ang malaking Azucarera sa aking ama gayundin ang iba pang ari-arian sa aming bayan. Pero bukod sa yaman, may isa pang bagay na ipinamana ang aming angkan sa aming natitirang salinlahi. Isang makamundong pamana kung saan nag-aasawahan ang miyembro ng aming pamilya. Magkapatid sa magkapatid. Dugo sa dugo. Laman sa laman."

"Diyos ko."tanging tugon ni Nilda sa narinig.

"Oo Nilda. Magkapatid ang aking magulang. Hindi normal ang pamilyang aking kinalakihan. Pero sa loob ng aming lahi ay normal iyon. Ginagawang mag-asawa ang magkakadugo. Ang hindi sumunod ay itinatakwil o kaya ay pinapatay. Dahil iyon sa bulok na mentalidad ng aming mga ninuno na hindi mabahiran ng ibang dugo ang aming lahi."

Muling hinithit ni Ramon ang sigarilyo. Nagsalin ulit siya ng alak sa baso. Nilagok niya ulit iyon. Napansin niyang tila nag-aalala ang manugang sa labis niyang pag-inom.

"Huwag kang mag-alala. Hindi ako madaling malasing. Iyan din ang napansin ko kay Jonas. Tila hindi din ganun kalakas sa kaniya ang epekto ng alak sa kaniyang sikmura."

"M-Magkapatid pala ang magulang mo Ramon? At ikaw naman, inasawa mo ang kapatid mo na ina ni Jonas."

"Sana nga nagkatotoong inasawa ko ang aking kapatid na si Ligaya. Na kami ang nagkatuluyan. Pero iba ang gusto ng aking ama. Ibang-iba Nilda."

"Hindi kita maintindihan Ramon. Sabi mo anak mo si Jonas kay Ligaya."

Isang malalim na hithit sa sigarilyo at pinatay na ni Ramon ang upos sa ashtray. Tinitimbang niya ang mga salitang bibitawan kay Nilda.

"Ang susunod na isasalaysay ko sayo ay ang istorya namin ni Ligaya, mula sa tamang pagkakasunod-sunod ng kaganapang nangyari sa aming dalawa."wika ni Ramon.

"Bata pa lamang kami ni Ligaya ay magkasundo na kaming dalawa. Kung may nagawa siyang ikagagalit ng aming papa ay ako ang umaako noon para hindi siya mapalo. Gaya nang mabasag niya ang antigo at mamahaling orasan na tinamaan niya ng bola sa paglalaro niya sa aming sala. Saksi si Ligaya kung paano ako gulpihin ng aming ama sa pag-ako ko sa nasirang orasan na pamana pa sa kaniya ng aming ninuno. Hanggang ngayon ramdam ko pa rin ang kirot ng hagupit ng kaniyang latigong buntot pagi na nabali sa paghataw niyon sa aking murang katawan. Matapos ang lahat ng iyon ay iniwan na lamang ako ng aming papa sa isang sulok, habang si Ligaya naman ay yakap ako at umiiyak na nagpapasalamat sa aking halos mawalan nang malay na katawan mula sa kalupitan ng aming ama."

Nakaramdam ng habag si Nilda sa salaysay ni Ramon.

"Kapatid ko si Ligaya sa ina. Iyon ang sabi ng aming ina. Anak siya ng tiyuhin ko na nakakatandang kapatid ni papa. Oo Nilda, napakabalakyot hindi ba? Napakababoy isipin na kinakantot ng tiyuhin ko ang aking ina. Na gayundin ang aking ama at inaasawa din niya ang misis ng kaniyang kuya. Maagang namulat ang mga mata ko sa kamunduhan na mismong sa loob ng pamilya ko nakikita. Akala nung una ay normal ang pamilyang aking kinalalakihan, subalit nang makapag-aral ako sa ilalim ng mga pari at madre ay dun ko nalaman na may mali sa pamilya ko. Gulong-gulo ang isipan ko nun. Isa lang akong batang paslit na sumisibol pa lang ang muwang sa mundo. May mga pagkakataon pa noon na nasasaksihan kong sabay na inaangkin ng aking papa at tiyuhin ang aking ina. Minsan pang nakita ko ang aking ina at tiyahin na sabay na pinaliligaya ang aking mga tiyuhin habang nanonood ang aking ama sa isang sulok. Huba't hubad din ang aking papa habang pinapaligaya ang sarili sa kaniyang napapanood. Nakadama ako ng takot para sa aming magkapatid, pero higit ang nadarama kong takot para kay Ligaya. Takot para sa mga kamunduhang ayaw ko sanang makita ni Ligaya...Subalit maging ang kaniyang kainosentehan ay pinagkait sa kaniya sa mga kahalayang nagaganap sa aming tahanan. Oo, nasasaksihan din niya iyon at gaya ko...balot din siya ng takot. Yakap ko siyang umiiyak habang patuloy na sinasabi sa kaniya na poprotektahan ko siya anuman ang mangyari. "

Hindi makuhang makapagsalita ni Nilda. Muling nagsalita si Ramon.

"Habang lumalaki kami ni Ligaya ay mas nagiging malapit ang aming kalooban sa isa't-isa. Sanggang-dikit, soulmate o anuman ang tawag dun...ganun kami. Sa edad naming iyon ay ipinagkasundo na si Ligaya at ang pinsan kong si Alfredo para maging mag-asawa sa kanilang paglaki. Bata pa man kami ay itinatangi ko na siya. Iniingatan at pinoprotektahan. Bata pa man kami ay alam kong pag-ibig na ang nararamdaman ko sa kaniya sa aking murang edad.

Dumating ang panahon nang sumapit kami sa haiskul nang mas lalo kaming naging malapit. Naging madalas na din ang pagdalaw ng pinsan kong si Alfredo sa aming mansiyon dahil kay Ligaya. Hindi maitatangging napipilitan lamang ang pinsan namin kay Ligaya dahil sa labis na takot niya sa kaniyang magulang na kapatid ng aking ama. Labis kong ikinatuwa iyon sa panahong iyon. Alam kong hindi ginusto ni Alfredo si Ligaya hindi dahil sa may ibang babae siyang napupusuan. Bakla si Alfredo. Inamin niya sa akin na hindi si Ligaya ang gusto niya kundi ang kaeskuwela niyang lalake na karelasyon niya ng patago. Na iyon ang kaniyang lihim na itinatago sa magulang sa takot na baka patayin siya ng kaniyang ama dahil sa kaniyang itinatagong pagkatao.

Mali man dahil magkapatid kami sa ina ni Ligaya, minahal ko siya ng totoo. Ramdam ko ding higit pa sa kapatid ang turing ni Ligaya sa akin gaya ng nararamdaman ko sa kaniya. Patunay iyon nang magtapat ako sa kaniya at labis ang tuwa ko nang marinig kong sabihin niyang may pagtingin din siya sa akin. Hanggang sa sumapit kaming dalawa sa tamang edad. Kapwa nasa kolehiyo na kami noon. Patuloy pa rin sa makamundong uri ng pamumuhay ang aming angkan. Nakikita pa rin namin ni Ligaya ang aming ina na nakikipagtalik sa aming pinsan at tiyuhin nang sabay sa kuwarto ng aming magulang. Kinasuklaman ni Ligaya ang aming angkan dahil doon. Mas lumalim ang pagtitinginan naming dalawa hanggang sa umabot kami sa pagpapahayag ng pagmamahalan naming dalawa sa lumang kubo ng aming azucarera. Doon ay pinagsaluhan namin ni Ligaya ang sarap ng aming pagmamahalan. Kung saan kami bumuo ng pangarap para sa aming dalawa.Nagplano kaming dalawa. Lilisanin namin ang lugar na iyon sa lalo't madaling panahon at magpapakalayo tungo sa lugar na walang nakakakilala sa amin.

Nagkaroon ng malaking piging sa aming mansiyon. Naroon ang aming mga kamag-anak na ang ilan ay mula pa sa Espanya. Nasa klase pa si Ligaya sa kaniyang unibersidad nang magsimula ang salu-salo. Naroon din ang ilan kong pinsang lalake na mas matanda sa aming dalawa. Hinahanap nila si Ligaya at sabik silang makita ang dalaga kong kapatid. Maganda si Ligaya sa edad niyang diseotso sa panahong iyon. Siya ang kinikilalang mutya ng aming bayan. Pinaalis muna ang aming mga katulong sa bahay at pinapunta sa aming azucarera. Isang makamundong piging pala ang muling gaganapin sa aming mansiyon sa araw na iyon at malaki ang hinala ko na kasama na kami ni Ligaya sa pagkakataong iyon. Nasaksihan ko na lang na nagpalitan ng kapareha ang aking kaanak gayundin sina papa at mama. Hubo't hubad silang lahat na pinagsasaluhan ang kamunduhan. Kitang-kita ko ang dalawang tiyuhin ko na umaangkin sa aking ina. Si papa na nakakubabaw sa dalaga kong pinsan. Ang isang pinsang lalake ko naman na nakasubsob sa kaselanan ng kaniyang ina habang sinusubo ng tiyahin ko ang ari ng isa pa niyang anak. Puno ng ungol ang sala namin na sinara ang lahat ng bintana upang walang maging saksi sa nagaganap sa loob ng mansiyon. Nilapitan ako ng isa sa mga pinsan kong babaeng naroon---Si Isabella. Singganda siya ni Ligaya. Lumapit ang hubad niyang alindog sa akin at humalik. Nabigla ako nang tangkain niyang hubarin ang damit ko. Naroon din si Alfredo, nakatingin ito sa akin ng may halong pagnanasa. Pansin kong takot na tinitimpi lang ni Alfredo ang sarili habang nakatingin sa aking kakisigan habang tinatangkang hubarin ng pinsan kong si Isabella ang suot kong damit. Namalayan ko na lang na narating ko ang pintuan sa ibaba ng aming mansiyon.

Takot na takot ako hindi para sa sarili ko kundi para kay Ligaya na tiyak kong pauwi na sa oras na iyon. Inabangan ko ang pagdating niya sa labas ng aming gate. Nabigla si Ligaya sa paghangos kong paghila sa kaniya palayo sa aming bahay. Dinala ko siya sa maliit na kubo ng aming azucarera kung saan naroon ang ilan sa aming gamit. Aalis kami at lilisan ang kabalakyutang nagaganap sa aming angkan. Subalit nung sandali ding iyon ay natunton kami ng aking ama kasama ang aking mga tiyuhin. Halos mapaos si Ligaya sa kakasigaw ng saklolo habang pinagtutulungan akong gulpihin ng aking ama at mga tiyuhin. Sa likuran nila nakatayo si Alfredo. Ang traydor na si Alfredo na sinundan pala ako sa labas at nakita ang pagpunta namin ni Ligaya sa kubo.

Sa likod ko si Ligaya habang walang magawang nakamasid lang ang mga tauhan ng Azucarera sa suntok at sipang tinatanggap ng aking katawan hanggang sa unti-unting naging pula ang aking paningin sa dugong tumutulo sa aking noo at kilay. Kasunod niyon ay ang dahan-dahang pagkawala ng aking ulirat. Bago ako tuluyang bumagsak sa lupa ay nakita kong hila-hila ng aking ama si Ligaya...ang aking mahal na si Ligaya pabalik ng mansiyon. Halos mahubaran na si Ligaya sa paghila ng aking hayup na ama. Dinuraan pa ako ng aking tiyuhin... Isa daw akong kahihiyan sa aming angkan. Ginulpi pa nila ako hanggang sa hindi ko na alam ang sumunod na pangyayari.

Nagising na lamang ako sa isang silid, habang ginagamot ni Alfredo ang aking mga pasa at sugat sa buo kong katawan. Nasa isang kwarto na ako, sa kwarto ni Alfredo sa kabilang bayan at ilang araw na pala ang lumilipas matapos ang naganap sa mansiyon.

Sa nanghihina at sugatan kong katawan ay muntikan kong mapatay si Alfredo sa sakal. Inamin niyang siya ang nagsuplong sa amin ni Ligaya. Tama ang aking hinala. Doon ay inamin niya sa akin na hindi totoong may karelasyon siyang lalake sa kanyang unibersidad. Na totoong bakla siya subalit ikinabigla ko ang kaniyang sinabi---na ako ang totoong gusto niya. Hindi ko namalayan sa kabila ng aking tinamong mga pasa at sugat na hubo't hubad pala ako. Hindi ko gustong isipin kung ano ang mga kaganapang maaring ginawa ni Alfredo sa walang malay kong kahubaran. Habang sakal sakal ko siya ay napatigil ako, nakadama ng awa sa aking pinsan dahil sa kaniyang karuwagan hinggil sa kaniyang itinatagong pagkatao sa kaniyang mga magulang. Nanlulumong inamin ni Alfredo sa akin na kaya lamang niya ako isinuplong ay dahil sa sinabi ng aking ama sa kaniya. Na alam ng aking ama ang kaniyang pagkabakla. Na matagal nang nahahalata ng aking ama ang lihim na iyon ni Alfredo. Na hindi siya isusumbong ni papa at mananatiling lihim ang pagkabaklang iyon ni Alfredo kung makikipagtulungan siyang sabihin kung nasaan kami ni Ligaya. Ibinunyag din sa akin ni Alfredo na matagal na niyang alam na may pagnanasa ang aking papa kay Ligaya. Na siguro, kaya daw niya ipinagkasundo si Ligaya kay Alfredo ay dahil batid niya ang pagkabakla ng aking pinsan. Na tiyak ng aking ama na hindi gagalawin ni Alfredo si Ligaya. Doon na tumindi ang galit ko sa aking ama. Lumuwag ang pagkakasakal ko kay Alfredo. Nasadlak siya sa sahig na humihingi ng tawad sa aming dalawa ni Ligaya. Kinuha ko ang aking damit upang magbihis...at nilisan ko ang lugar na iyon.

Nagpunta ako sa aming tahanan subalit sa gate pa lang ay hindi na ako pinapasok ng aming mga tauhan. Utos daw iyon ng aking mga magulang lalong-lalo na ni papa. Makalipas ang ilang buwan. Mula sa mga kaibigan ay nabalitaan kong hindi na pumasok pang muli si Ligaya sa kaniyang unibersidad. Hindi ko na alam ang kapalarang naghihintay sa kaniya sa kamay ng aking walanghiyang ama at sa makamundo naming angkan. Nabalitaan ko mula sa isang nagmamalasakit na matandang katiwala ng aming mansiyon na si Nanay Florencia na nagdadalang-tao si Ligaya. Na ayon daw sa doktor na kinuha ng aming ama ay tinatayang nasa ikalawang buwan ng pagbubuntis ang minamahal kong si Ligaya. Iyon ang eksaktong petsa nang huli naming pagkikita matapos siyang kaladkarin pabalik ng aking ama sa aming mansiyon.

Para akong mababaliw sa sama ng loob sa kahayupang ginawa nila sa kanya. Nagbunga ang makamundong kahayupang iyon ng aking ama o kung sinuman sa kanila. Nang sumapit ang kalagitnaan ng gabi, sa tulong ni Nanay Florencia, nakapasok ako sa mansiyon nang hindi namamalayan ng sinuman. Muli kaming nagkita ni Ligaya sa kaniyang kuwarto. Isang mahigpit na yakap mula sa babaeng pinakamamahal ko ang sumalubong sa akin. Mahinang pag-iyak ang kasunod niyon sa pag-aalalang magising ang mga naroon sa bahay.

Sa gabing iyon sumama sa akin si Ligaya. Itinakas ko siya palabas ng aming mansiyon. Sa gate ay naabutan kaming palabas ng dalawa sa mga tauhan ni papa. Napasubsob si Ligaya nang sunggaban ako ng isa sa mga iyon. Isang sipa sa tiyan at Nagpambuno kaming dalawa ng malaking lalakeng nagroronda sa labas habang inutusan kong tumakas na si Ligaya at susunod na lang ako. Nagising ang mga tao sa mansiyon sa ingay sa labas kasama na doon si papa na bumaba na may dalang baril. Humandusay ang tauhan ni papa mula sa pagkakasuntok ko sa kaniyang panga. Patakbo na ako nang isang bala ang muntikan nang tumama sa aking balikat. Tumagos ang bala sa gate sa likuran ko. Muli akong pinaputukan ni papa hanggang sa tuluyan na akong makalayo---kasama ni Ligaya sakay ng isang sasakyang inarkila ko papuntang Maynila. Mula sa sasakyan ay nakita ko ang ilang kotse ni papa na nagtangkang humabol sa amin. Mabuti na lamang at mabilis ang pagmamaneho ng driver na halos paliparin na ang sasakyan sa masukal na daang aming dinaanan mailigaw lang sina papa na alam kong sakay ng isa mga kotseng iyon. Nagyakap kami ni Ligaya sa labis na tuwa nang ganap na kaming nakalayo sa aming bayan. Nakalayo sa kahayupan ng aming ama. Malapit-lapit na kami sa Maynila nang maramdaman ni Ligaya ang matinding pananakit ng kaniyang puson...dinurugo siya sa kaniyang kaselanan.

Agad kaming nagpunta sa pinakamalapit na ospital at doon ay sinabi ng doktor na nakunan si Ligaya. Tinapik ng doktor ang aking balikat sa pag-aakalang ako ang ama ng dinadala ni Ligaya. Hindi batid ng doktor na masayang-masaya ako. Dahil hindi nabuo ang kahayupang iyon kay Ligaya. Ilang araw matapos niyang magpagaling sa ospital, tsaka kami nagpunta ng Maynila ni Ligaya bitbit ang perang naipon ko mula sa mga sidelines ko habang nag-aaral sa kolehiyo. Oo, nagsisikap na ako noon pa man, mayaman ang aming angkan pero kakarampot lang ang ibinibigay saking allowance ng aking ama. Noon pa man ay ramdam kong mabigat na ang loob niya sakin. Pagkatapos kong pumasok sa unibersidad ay nagpupunta ako sa isang printing press kung saan ako nagsa-sideline bilang machine operator. Nang lumaon ay bilang isang extang manunulat sa kanilang nilalathalang peryodiko. Iniisip ng aking ama na ako'y nababarkada...na nagbibisyo. Nasanay na ako sa panghahamak niya noon pa man. Ang perang naipon ko ang baon-baon namin ni Ligaya.

Tumira kami sa isang mumurahing apartment. Nakahanap agad ako ng trabaho sa isa uling printing press. Nagsama kaming dalawa ni Ligaya bilang tunay na mag-asawa. Dumaan ang ilang buwan. Masaya ang bawat gabing nagdaan sa pagsasanib ng aming katawan hanggang sa sumapit ang mahigit isang taon, hindi na dinatnan si Ligaya. Nagbunga ang aming pagmamahalan.

"Si Jonas iyon?"tanong ni Nilda.

"Oo...si Jonas iyon. Siya ang bunga ng aming pagmamahalan ni Ligaya."

"A-anong nangyari Ramon. Bakit hindi alam ni Jonas na ikaw ang kaniyang tunay na ama? Bakit mo sila iniwan?"

"May nangyari kasi Nilda."

Muling nagsindi ng sigarilyo si Ramon. Itinuloy niya ang pagsasalita.

"Tatlong buwan nang nagdadalang-tao si Ligaya nang may mabasa siya sa diyaryo...sa obituaryo. Nakalagay dun na pumanaw na ang aming Ina. Na ilang araw ay ililibing na siya. Umiiyak na ipinakita sakin ni Ligaya ang balitang iyon. Napaluha din ako sa balita. Gusto niyang umuwi doon upang sa huling pagkakataon ay makita si mama. Tumanggi ako. Hindi na kami babalik doon sabi ko sa kaniya. Na gusto kong pagbayaran din ng aking ama ang kahayupan niya kay Ligaya. Na irereport ko ang nangyari sa awtoridad. Tutol si Ligaya, hindi lang daw kahihiyan ng aming ama ang nakataya kundi maging ang kahihiyan niya. Sa madaling salita, inintindi ko na lang si Ligaya. Pero kung ako ang tatanungin walang kapatawaran ang ginawa nilang iyon sa kaniya."

"Kinabukasan, dinatnan kong walang tao ang aming bahay. Wala na si Ligaya na nag-iwan ng isang sulat. Nakalagay doon na hindi niya matiis na hindi makita ang aming ina sa huling pagkakataon. Na sana ay patawarin ko siya sa pag-uwi sa aming bayan. Na babalik din siya pagkatapos ilibing ng aming ina."

"Ang isang linggong paalam ni Ligaya na babalik siya ay hindi natupad. Nasundan pa iyon ng ilang araw hanggang sa mapagpasiyahan kong bumalik sa lugar na kinasusuklaman ko upang sunduin siya."

"Nagpunta ako doon at unang dumaan sa sementeryo kung saan naroon ang malaking musoleo ng aming angkan. Nabigla ako sa aking natuklasan...wala doon ang puntod ng aking ina. May isang bantay ng sementeryo na lumapit sa akin at nag-usisa. Sinabi ko sa kaniya na gusto kong dalawin ang puntod ng aking ina na kilala sa aming bayan Nagimbal ako sa sinabi niya. Na wala naman siyang nabalitaan na pumanaw na ang aking mama. Na isa siya sa makakaalam dahil siya din ang caretaker ng aming musoleo kung saan ilalagak ang katawan ng aking ina."

"Hindi ko na matandaan ang sumunod ko pang ginawa pero tanda ko ang pagpasok ko sa mansiyon. Wala sa paligid ang mga tauhan ni papa sa araw na iyon. Wala din ang aming mga katiwala. Kinabahan ako sa sandaling iyon. Ganun kasi ang ginagawa nila kapag may di-pangkaraniwang nagaganap sa aming mansiyon. Sa loob ng mansiyon ay may narinig akong ingay sa kuwarto ng aking mga magulang.

"Mga pag-ungol. Mga halinhing. Mas lumalakas ang mga iyon sa paglapit ko sa pinto ng kuwarto. Sa pagbukas ko ng pinto ng kuwarto ng aking magulang ay naroon si Ligaya---hubo't hubad ito na nasa ibabaw ng aking ama. Nasasarapan ito habang subo ang ari ng isa kong pinsan. Naroon din sa kuwarto ang aking mama—buhay siya. Naroon ding nakahubad ang iba ko pang kamag-anak. Palitan sila ng kapareha. Magkapatid. Magpinsan. Magtiyuhin. Mag-ina. Mag-ama."

"Doon ko napagtanto na isa lang palang palabas ang pagkamatay ni mama. Na tiyak kong si papa ang may gawa noon na may hinala siyang sa Maynila kami nagpunta ni Ligaya at doon siya nagpagawa ng pekeng obituaryo ni mama. Para kung sakaling mabasa iyon ni Ligaya ay tiyak na uuwi ito na siya nangang nangyari."

"Nakita ako ni Ligaya sa pinto. Namumungay ang kaniyang mga mata sa sarap habang nagtataas-baba sa nakatayong ari ni papa. Lumapit si mama sa akin nakahubad ito at tinangka akong hilahin papasok ng silid. Hinaplos niya ang aking ari sa suot kong pantalon na sinasabing makisalo ako sa kanila. Hindi ko pinansin si mama bagkus ay lumapit ako kay Ligaya. Patuloy lang sila ni papa sa pagtatalik sa ibabaw ng kama habang nasa sahig naman at nagpapalitan ng kapareha ang aking mga kaanak."

"Yumukod si Ligaya at nakipaghalikan naman sa aming ama. Kasunod noon ay ang pagpatong ng isa ko pang pinsan sa likod ni Ligaya. Itinutok nito ang matigas niyang ari sa kaselanan ni Ligaya kung saan nakapasok pa doon ang titi ni papa. Nanlambot ako sa aking nakita. Namalayan ko na lang ang sarili kong napasandal sa dingding ng kuwarto habang nasasaksihan si Ligaya---sarap na sarap sa pagpasok ng dalawang ari sa kaniyang hiyas."

"Bawat sulok ng silid na iyon ay balot ng kamunduhan sa mga hubad kong kaanak na nakikipagtalik sa kanilang kadugo. Laman sa laman."

"Naroon muli si Isabella na nakatingin sa akin. Namumungay din ang mga mata niya sa sarap gaya ni Ligaya habang sinusupsop ng pinsan naming babae ang kaniyang may kalusugang dibdib. Tumayo silang dalawa at pinuntahan akong nakasandal sa dingding. Nakita kong muli si Ligaya. Nakatingala itong tirik ang mata sa labis na sarap habang sina papa at ang pinsan ko ay napapakislot ang puwitan tanda ng nilalabasan sila nang sabay sa loob ng hiyas ni Ligaya. Matapos iyon ay dalawang tiyuhin ko naman ang pumalit sa kanilang puwesto at sabay muling inangkin si Ligaya sa kaniyang puwerta. Pinunlaan naman ng pinsan ko ang loob ng bibig ni Ligaya na sarap na sarap sa paghimod ng katas na iyon."

"Naramdaman ko na lang ang pagpasok ng kamay ni Isabelle sa loob ng aking pantalon. Doon ay nakapa niya ang pagkabuhay ng aking pagkalalake. Pinagmasdan niya ako. Nakita ko sa mga mata ni Isabella ang paghanga sa laki ng aring hawak niya sa loob ng aking pantalon. Hinalikan niya ako sa labi. Ang mata ko'y may luha habang patuloy na nakatingin kay Ligayang nagpaparaya sa makamundong pagnanasa ng aming tiyuhin sa kaniyang alindog. Doon ay napansin kong dinudugong muli ang kaselanan ni Ligaya. Patuloy pa rin sa pag-angkin ang aking mga tiyuhin kahit pa dinudugo si Ligaya. Dugong mula sa kaniyang sinapupunan...kung saan naroon ang kaniyang ipinagbubuntis sa akin."

"Patuloy lang si Ligaya sa pag-ungol sa sarap dulot ng makamundong pagnanasa. Doon ay sinabi sa akin ng aking ama na kusang bumigay si Ligaya nang hilahin niya siya pabalik sa mansiyon nung gabing nagtangka kaming magtanan ni Ligaya. Na maaring ang ama ko ang nakabuntis sa kaniya sa kabila ng lahat ng aming kaanak na lalake ay umangkin din sa kaniya nang gabing iyon. Patunay iyon nang ipasubo ng aking ama ang kaniyang ari kay Ligaya na siya naman nitong ginawa. Halos sambahin ni Ligaya ang titi ng aking ama. Isang pagtango ng pagsangayon ni Ligaya ang nagpatunay na tama ang sinasabi ng aking papa. Isinumpa ko si Ligaya sa araw na iyon. Hanggang sa namalayan ko na lang ang pagbagsak ng aking pantalon at brief sa sahig. At ang pagdaklot ng isa ko pang pinsan na babae sa aking ari...at ang init ng kaniyang hininga at bibig sa pagsubo niya doon. Kusa nang gumalaw ang dila ko sa pagpasok ng dila ni Isabella sa aking bibig at tuluyan na akong nagtampisaw sa kumunoy ng kamunduhan ng aming lahi."

"Natapos ang gabing iyon. Nilisan ko ang mansiyon ng mag-isa. Iniwan ko si Ligaya doon dahil batid kong gusto niya doon. Bumalik ako sa Maynila baon ang pait ng aking natuklasan. Nag-iba na ang pananaw ko noon. Lumipas ang ilang buwan ay sinubukan kong muling magmahal. Nagkaroon ako ng mga karelasyon subalit hindi din sila nagtagal. Nagsimula ulit akong magsulat bilang libangan bukod sa aking trabaho sa imprentahan. Lumipas ang dalawang taon, nabalitaan ko na lang mula sa isang kakilala na galing sa aming bayan na nalulugi na ang aming Azucarera dahil sa pagsusugal ng aking ama. Nakadama ako ng tuwa. Gusto kong masaksihan ang pagbagsak ng kanilang kabuhayan. Nagresign ako sa trabaho. Bumalik ako sa aming bayan at nakituloy sa bahay ng isa kong kababata. Sa panahong iyon ay isa na sa mga inaabangang istorya ang aking mga libangang panulat sa isang sikat na magasin. Mas malaki pa ang kinikita ko doon kumpara sa pagtatrabaho sa imprentahan. Patuloy ako sa pagpapadala ng istorya sa lathalaan habang naroon ako sa aming bayan. Tahimik lamang akong nagmamasasid sa pangyayari sa aming mansiyon. Nakita ko ang unti-unting pagbagsak ng aming negosyo doon. Doon ko na rin nakita ang isang batang lalake na kalong-kalong ni Ligaya. Napansin kong hawig ko ang bata. Malaki ang hinala kong anak ko iyon. Na sa kabila ng nangyari ay naituloy ni Ligaya ang kaniyang ipinagbubuntis na hindi ko na nalaman dahil sa aking paglisan. Sa sandaling iyon ay nagpakita ako sa kaniya nang sundan ko sila sa labas ng mansiyon. Napayakap sakin si Ligaya. Humihingi siya ng tawad sa lahat-lahat. Doon ko nalaman na nagpakasal sila ni Alfredo sa isang bayarang pari na malaki ang utang na loob sa aming angkan. Ipinakasal sila ng aming ama."

"Patuloy sa pagbagsak ang azucarera dahil daw sa patuloy pa rin sa pagsusugal at iba pang bisyo si papa. Batugan si Alfredo. Umaasa lang siya sa natitirang perang pamana sa kaniya ng yumao na niyang magulang. Hindi din sila nagkaroon ng anak ni Ligaya dahil batid kong di niya ito kayang galawin.. May kakaibang bisyo si Alfredo...ang panlalalake. Isa iyon sa mga tsismis na umaalingawngaw sa dating marangya naming angkan. Pabaya siya. Iresponsable. Dumating sa punto na ako na ang tumutulong ng palihim at nagbibigay ng pera kay Alfredo para sa panggastos nila. Dumating din sa punto na kusa na siyang lumalapit sa akin upang mangdilhensiya. Lumaking mabait na bata si Jonas na kinikilala akong tiyuhin. Hindi na kailanman nasundan pa ang pagmamahalan namin ni Ligaya. Tumagal pa ako ng ilang taon doon. Masaya na akong makitang lumalaki nang maayos si Jonas. Sumapit ang panahon na nagkasakit ng malubha si papa dahil na rin sa kaniyang mga bisyo. Kasabay niyon ang malakihang gastos niya sa ospital kung saan ito ang tuluyang nagpabagsak ng natitirang yaman ng aming angkan."

"Muli akong nagpakita kay papa sa ospital kung siya nakaratay at naghihirap sa sakit niyang kanser. Nagulat siya nang makita ako. Sa mga mata niya ang galit at pagkabigla. Nagulat kasi siyang makita ako na maayos ang aking kalagayan. Na larawan ako ng kalakasang wala na sa kaniya sa sandaling iyon. Minura niya ako subalit may dugong lumalabas sa kaniyang bibig kung kayat hindi na niya itinuloy ang masasakit pang salitang bibitawan sana niya sakin. Naroon si mama. Nakikiusap siya sakin na patawarin ko na ang aking ama. Sinaway siya ni papa. Bakit daw siya inihihingi ng tawad ng aking ina. Ako daw ang may malaking kasalanan sa kaniya simula pa lang noong isilang ako. Anak daw ako ng aking ina sa ibang lalake... sa kalaguyo nitong anak ng dating gobernador ng kabilang bayan. Na dati daw ay kagaya ko din siya. Kinamumuhian ang imoralidad ng aming angkan. Na bilang pagganti sa aking mama ay isinuong na rin niya silang mag-asawa sa kamunduhang iyon. Wala din silang naging anak ng aking ina. Subalit sa kabila noon ay natanggap na rin niya ang kapalaran niya subalit hindi ang pagkamuhi niya sa akin. Tuwing nakikita daw niya ako ay nakikita niya ang kahayupan ng aking ina. Nabigla ako sa lahat ng kaniya pang mga sinabi. Lumabas ako ng ospital sa pagpipigil na ako ang makapatay sa kaniya. Natuwa na lang ako sa paghihirap niya."

"Lumipas ang ilang linggo. Nabalitaan kong naghihingalo na siya. Isa ako sa mga nagpunta doon at nakatayo sa isang sulok habang pinagmamasdan ko siya habang nakapikit sa unti-unti niyang pagkamatay. Isa-isang lumapit ang lahat ng aming kaanak sa kaniya upang magbigay ng huling paalam at pasasalamat. Nang ako na ang lumapit sa kaniya upang magsalita. Inilapit ko ang bibig ko sa tenga niya. Nagbigay ako ng pasasalamat sa kaniya...isang pasasalamat na sa wakas ay mamamatay na siya. Na nalulungkot lang ako dahil sandali lang niya naranasan ang paghihirap sa kabila ng mga ginawa niya kasama na doon ang pagkalugi ng aming negosyo. Hanggang sa huli ay tila minumura pa rin niya ako tanda ng kaniyang mga tila galit na paghinga. Isinumpa ko siya sa sandaling iyon. Na ang lahat ng imoralidad na gagawin ko simula sa araw na iyon ay siya ang magdadala sa kabilang buhay. Bawat kamunduhang gagawin ko ay dagdag na parusa sa kaniya sa imipyernong kanyang pupuntahan. Payapa akong nagpaalam sa kaniya na sana ay mas mahirapan siya sa kabilang buhay. Huling nagsalita sa kaniya ang aking ina. Umiiyak ito at humihingi ng tawad. Lumabas ako nang malagutan ng hininga ang aking ama. Gusto kong manariwa sa aking isip nang panahon na iyon ang paghihirap niya at hindi ang pagpapaalam niya sa mundong ito sa mga paghihirap na ginawa niya sakin."

"Natagpuan ko si Ligaya sa chapel ng ospital. Nakaluhod itong taimtim na nagdarasal. Inalok ko siyang sumama sa akin sa Maynila. Na magsimula kaming muli kasama ni Jonas. Bubuuin namin muli ang pamilyang pinangarap namin noon pa man. Isa sanang masayang pamilya na nawala dahil sa pangyayari. Payapang humarap sa akin si Ligaya. Sinabi niya sa akin na hindi na pwedeng mabuo ang pamilyang inaasam namin noon. Na hayaan ko na lang siya at si Jonas. Na ako ang tunay na ama ni Jonas subalit huwag nang malaman pa ng bata na ako ang kaniyang ama. Na si Alfredo pa rin ang kikilalaning ama ni Jonas. Kahit anong paliwanag ko sa kaniya sa sandaling iyon ay hindi pa rin mabago ang kaniyang pasya. Umalis ako sa ospital na durog ang aking puso."

"Sa aking paglisan ay dumaan ang sasakyang aking inarkila sa mansiyon kung saan nakaburol ang aking tinaguriang ama. Sa paglampas ko doon ay dinuraan ko ang lupa doon sa pagkamuhi ko sa kaniya. Tuluyan na kong lumuwas ng Maynila at nangakong hindi na ako babalik sa bayan na iyon kailanman."

Next Chapter...

_________________________________________________________________________

The story IMORALis a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Unauthorized publication and/or posting of this story without express and written permission from the author is strictly prohibited.

copyright© 2015 by Eroticus

all rights reserved.