KAMUNDUHAN 74

KAMUNDUHAN 74

Si Arman, nagdudumali itong makauwi sa kanilang tahanan upang dito'y kausapin ang asawang si Priscilla dahil sa pagkakahuli nito sa kanila ng kaniyang sekretarya. Halos magdidilim na nang makarating ito sa kanila at sa pagbaba palang ng sasakyan ay agad itong nagtuloy sa loob ng kanilang pamamahay. Doon ay nadatnan niya ang kaniyang anak na si Nicole na nakadapa sa may sofa suot ang napakaikling short at sandong hapit sa kaniyang katawan. Abala ang dalagang anak sa pagsu-surf nito sa kaniyang cellphone at nang mabungadan nga ito ni Arman ay agad niyang tinanong ang anak.

Mr. Arman - Nicole, ang mommy mo? Nakauwi na ba siya...? (ang siya nga nitong tanong sa anak habang nakatayo ito sa may bandang paanan ng dalaga)

Nicole - hindi ko ho alam dad, kakarating ko rin lang ho gaing school! (sagot nitong hindi nililingon ang ama)

Sa tayong iyon ni Arman ay hindi niya maiwasang mapagmasdan ang hubog ng katawan ng anak, pinagmasdan nito ang may kaumbukang puwet ng dalaga hanggang sa hinagod niya ito ng tingin hanggang sa mapuputi nitong hita. Dahil sa pagmamasid nito sa alindog nang anak, bagama't ito'y nagbuhat sa sarili niyang laman at dugo. Hindi naman maiwasan ni Arman na makadama ng init ng katawan para sa anak na dalaga, sa madaling salita'y nakadadama ito ng libog sa dalaga. Sa puntong iyon ay unti-unti niyang nararamdaman ang pagtigas nang kaniyang sandata sa loob ng kaniyang pantalon. Subalit nang maramdaman naman niya ito ay dito na ito tila natauhan sabay ang iwas sa katawan ng sariling laman at dugo.

Mr. Arman - o siya sige, marahil ay nasa sa silid lang at pupuntahan ko na lang! (ang tangi niyang nasambit sa anak sabay ang pagtalikod nito)

Hummakbang patungo sa bungad nang hagdan si Arman subalit bago ito tuluyang humakbang ng hagdan pataas ay muli niyang nilingon ang maalindog na katawan ng anak niyang si Nicole. At maya-maya pa nga'y dumiretso na ito sa kanilang silid mag-asawa, ngunit bigo ito na masugpungan ang kabiyak niyang si Mrs. Priscila.

Samantala, sa tahanan ni Dra. Arnie ay masayang dumating ang dalawa nina Kyla at Gary buhat sa pamamasyal ng mga ito. Lubos ang kasiyahan ng dalaga dahil sa tulong na nagawa sa kaniya ng binata, tulong na siyang nagpalaya nga sa kaniya buhat sa mga kahalayan ni Mang Erning.

Kyla - Pa'no Gary, salamat ulit ha? Siguro kung hindi dahil sa'yo hanggang ngayon... (at hindi na naituloy pa nito ang kaniyang sasabihin ng magsalitang bigla ang binata)

Gary - Hayaan mo na 'yun Kyla, ang mahalaga ngayon e.... Ayos na ang lahat! (saad nga nito sa dalaga)

Sa gitna nang kanilang pag-uusap sa bintana mula sa ikalawang palapag ay tahimik na nakatanaw naman sa dalawa ang ina ng dalaga na si Dra. Arnie. Nakamasid itong mabuti sa binata na siya ngang pamangkin ng kaibigan nitong si Mrs. Gina, at habang nakatitig ang nasabing doktora sa binata ay hindi maiwasan ng ginang na sumagi sa kaniyang isipan ang ari ng binatang si Gary. Isang sandata nang isang binatang hindi niya maikakaila sa sarili na higit na mas malaki, mahaba at may kakaibang katigasan kung ito'y nanggagalaiti sa libog kumpara sa ari ng kaniyang asawa. At sa isipin ni doktora sa kanilang mga naging tagpo ni Gary ay nakadama ito ng init kung kaya't marahang napakilos ang kanan niyang palad at inilapat niya iyon sa tapat mismo ng kaniyang kaangkinan at may pagkagat pa ito ng kaniyang labi. Ngunit daglian din naman itong tila natauhan ng mapansin niya ang pagpapaalam ni Gary sa anak niyang si Kyla, kaya naman dito'y kumilos ang doktora at dumiretso na ito ng kanilang silid mag-asawa. Kasabay nga niyon ay ang pagpapaalam ni Gary kay Kyla, dahil sa tapos na rin naman ang naging gawain ng binata sa tahanang yaon nina doktora kung kaya't balik ito sa tahanan ng kaniyang tiyahin na si Mrs. Gina

At nang mga sandali din namang iyon mula sa isang bar makikita si Mrs. Priscilla na mag-isang nakaupo sa isang sulok. Hindi nito halos alintana ang ingay at kasiyahang nagaganap sa kaniyang paligid. At dahil sa may kadiliman ang lugar ay batid ng mga marami ang lumuluhang mga mata ng ginang, luhang dulot ng pinakamamahal niyang asawa na si Arman. Hindi lubos maisip ni Mrs. Priscilla kung bakit nagawa sa kaniya ni Arman ang bagay na iyon, ang siya nga'y pagtaksikan nito. Sa kaniyang isipan siya'y nagtatanong, kung ano nga ba ang nagawa niyang pagkukulang at nagawa niyang kasalanan? Upang gawin sa kaniya ang siyang lokohin at saktan ng lalaking sa buong buhay niya ay kaniyang pinagsilbihan, lalaking sa buong buhay niya ay kaniyang minahal at namumukod tanging lalaking pinag-alayan niya ng kaniyang alindog. Subalit ngayon, ang lahat ay pawang napagdulutan ngbmalalim na sugat na sa sarili'y tila hindi niya mabatid kung may paghilom pa! Kaya naman sa tagpo niyang iyon, ang tangi niyang nagawa ay ang lumaklak ng alak upang 'di umano'y maibsan kahit papaano ang sakit na kaniyang nadarama!

Itutuloy -