Kapalit (Kabanata Ii)

(Kabanata II)

Tatlong buwan na rin ang lumipas ng mailibing ang yumaong kapatid at tatlong buwan na rin siyang naninirahan kasama ang kaniyang Kuya Carlo at pamangking si Anna.

Sa loob ng mga nakalipas nq araw na nakakasama niya ang dalawa ay mas napapalapit ang kaniyang loob sa mga ito, lalo na sa kaniyang bayaw.

Nakita niya kung gaano ito kasipag magtrabaho para lamang tugunan ang lahat ng pangangailangan ng anak nito.

"Mari, halika na at baka mahuli ka sa trabaho." Tawag sa kaniya ng lalake.

"Andiyan na!!" Pasigaw na sagot ni Mari dahil nasa loob pa siya ng banyo at pinupusod ang mahabang buhok.

Matapos makapag-ayos ng sarili ay masuri niyang tiningnan ang sarili sa salamin. Hindi kagaya ng kaniyang namayapang ate, kulay kayumanggi ang kaniyang kulay. Namana niya ito sa kaniyang ama. Hindi naman nagkakalayo ang facial features nilang magkapatid maging ang kanilang pangangatawan at tangkad ay hindi rin nagkakalayo.

Umikot pa siya sa harap ng salamin upang tingan kung maayos ang kaniyang puting uniporme. Isa siyang surgical nurse sa kilalang hospital sa Manila. Kahit na hindi sila mayaman ay pinagtulungan ng kaniyang magulang at ate ang mga kailangan niya sa pag-aaral. Alam niya ang hirap at saktipisyo nito lalong lalo na ang Ate May niya mapagtapos lang siya. Kaya napakalaki ng utang na loob niya sa kapatid.

Biglang pumasok sa isip ni Mari ang huling hiling ni May

'...kaligayahan na hinahanap ni Carlo'

Nakangiting lumabas sa banyo si Mari at nakita niyang napasulyap sa kaniya ang bayaw. Paghanga ba ang nakikita niya sa mga mata nito? Maaring namalik mata lamang siya dahil mabilis na lumabas sa bahay ang lalake patungo sa pinapasada nitong taxi.

"Baka hindi kita masusundo mamaya, Mari. Maari bang ikaw na rin muna ang sumundo kay Anna sa paaralan?" bungad ng kaniyang Kuya Carlo pagkasakay niya sa passenger seat. Nagtataka man ay tipid na tumango ang dalaga.

Nitong mga nakaraang araw ay napapansin niya ang laging gabing pag-uwi ng kaniyang bayaw. Minsan pa nga ay inaabot ito ng madaling araw sa pag-uwi pero ni minsan ay wala itong narinig mula sa kaniya. Nirerespeto niya ang personal na buhay ng lalake. Marahil ang pagkayod ng masininsinan sa trabaho nito ang paraan ng kaniyang bayaw upang makalimutan ang namayapang kapatid.

Sinusuot niya ang kaniyang seatbelt ngunit hindi niya ito mahila ng maayos. Namalayan na lamang niya na nasa harapan na niya ang kaniyang bayaw at pilit na hinihila ang taling nabuhol sa dulo.

Na-amoy niya ang sabong ginamit nito sa pagligo. Hindi niya maiwasang mapapikit at damhin ang init na lumalabas sa katawan nito marahil sa pagkakalapit ng kanilang katawan.

Dahil sa pagpikit ng dalaga ay hindi niya nakita ang paghangang sinasalamin ng mata ng kaniyang Kuya Carlos para sa kaniya. Titig na titig ito sa mukha niyang makinis na kahit walang kolorete ay napakasarap titigan. Bumaba ang mata nito sa dibdib niya. Napakagat sa labi ang lalake dahil sa naglalakihang suso nito na hapit na hapit sa puting blusa nito.

Unti-unting tumigas ang bagay na nasa pagitan ng hita ng lalake nang mahagip ng pang-amoy niya ang natural na bango ng hipag. Alam niyang mali ang mkaramdam ng ganito sa dalaga dahil parang tunay na kapatid na ang turing niya rito. Dahil dito ay unti-unting bumalik sa tamang pag-iisip si Carlo at binalik ang pansin sa pag-ayos ng seatbelt ng dalaga.

Napamulat ng mata si Mari nang maramdaman ang pagkakakabit sa kaniya ng seatbelt na kanina lang ay inaayos ng kaniyang bayaw. Tahimik na pinaandar nito ang taxi patungo sa hospital na kaniyang pinagtatrabahuan.

"Salamat kuya. Ako na po ang bahala kay Anna" pasasalamat ng dalaga. Pilit na inaabot niya rito ang isang bill ngunit mariin itong umiling at umalis na.

Alas kuatro ng hapon natatapos ang shift ni Mari at sa ganoong oras din natatapos ang klase ng kaniyang pamangkin. Hindi na nakapagpaalam sa mga kaibigan ang dalaga dahil sa pagmamadali nitong masundo ang bata. Agad-agad pumara ng sasakyan ang dalaga patungo sa isang pampublikong paaralan kung saan siya hinihintay ng batang si Anna.

"Tita, wala po akong assignment. Pwede maglaro ng dolls?" Nakangiting tanong sa kaniya ng bata.

"Sige, pero dito ka lang sa sala ah. Maglilinis lang si tita sa kwarto natin"

Tagaktak ang pawis sa katawan ni Mari matapos linisin ang kwartong tinutulugan nila ni Anna. Nabaling ang tingin niya siya sa kwarto ng mag-asawa. Tiningnan niya ang orasan at nakitang alas singko palang ng hapon. Napagdesisyunan niya na linisin na rin ang natiturang kuwarto tutal ay gagabihin na namang umuwi ang kaniyang Kuya Carlo at nakapagluto na rin naman siya ng hapunan para sa kanilang tatlo.

Pagkapasok ng dalaga sa silid ng mag-asawa ay wala naman siyang napansin na kakaiba. Ito ang unang beses na nakapunta siya rito. Iginala niya ang paningin sa silid at namangha sa linis ng loob nito, maliban sa nagkalat na damit sa sahig ay wala na siyang dapat pang ayusin.

Marahil ay nagmamadali kanina ang kaniyang Kuya Carlo kaya hindi na nito nabigyang pansin ang mga kumalat na damit sa isip-isip ng dalaga.

Pinulot niya ang puting t-shirt nito. Nais sana niya ulit maamoy ang bango ng kaniyang bayaw ngunit nang inilapit niya ang damit ay napansin niya ang pulang marka sa bandang kwelyo nito.

"Lipstick ba ito?" Tanong ng dalaga sa sarili. At mas nadagdagan ang hinala niya na may babae ang kaniyang kuya Carlos nang amuyin niya ang hinubaran nitong damit. May halo itong amoy ng pabangp ng babae.

Hindi alam ni Mari ang mararamdaman. Galit ba para sa lalake o tuwa dahil unti-unti na itong bumabangon sa sakit na naidulot ng pagkamatay ng kaniyang kapatid.

Inilagay niya sa labahan ang mga nagkalat na damit ng lalake. Aalis na sana siya nang mahagip ng kaniyang mata ang isang box sa taas ng aparador ng mag-asawa. Hindi niya sana ito papansinin ngunit nakita niya na nakasulat ang kaniyang pangalan sa gilid ng nito. Alam niyang sulat kamay ito ng kaniyang Ate May.

Dali-dali niya itong kinuha at binuksan. Laking gulat niya nang makita niya ang tatlong bagay na nasa loob nito.

Isang sobre, digital camera, at isang laruang hugis ari ng lalake!

Wala sa sariling napaupo si Mari sa kama ng mag-asawa. Titig na titig siya sa mga bagay na nakita.

Una niyang kinuha ang sobreng naglalaman ng isang sulat at tatlong litrato.

Kulang na lang ay lumuwa ang mga mata niya nang mapansin ang litrato. Hindi ito normal na litrato lamang kundi mga mahahalay na litrato ng kaniyang Ate May.

Makikita sa unang litrato ang hubad na katawan ng kaniyang kapatid. Nakabukaka itong nakahiga sa kama habang hawak-hawak ang dulo ng isang itim na bagay na nakasalpak sa butas ng pagkababae nito. Dumako ang paningin niya sa itim na laruang hugis ari ng lalaki na laman ng kahon. Marahil ay ito ang bagay na hawak hawak ng ate niya.

Sa pangalawang litrato naman ay ipinakita ng malapitan ang nakangiting mukha ng ate niya. Mapang-akit itong nakatingin sa camera at nasasalamin sa mga maga nito ang libog na nararamdaman sa taong kumuha ng litrato. Masasabi sana niyang napakaganda nang pagkakakuha sa larawang ito kung hindi lang dahil sa mga puting likido na nakakalat sa mukha at buhok ng kapatid.

At nang ituon ng dalaga ang paningin sa ikatlong litrato ay halos mawalan siya ng ulirat.

Mapapansin sa larawan na sa mismong kwartong ito kinuha ang litrato.

Nakabukakang nakaupo ang Ate May niya sa ibabang parte ng katawan ng isang lalakeng nakahiga sa kama. Nakakapit ang kanang kamay nito sa kamay ng lalakeng pinipiga ang kanan nitong suso na para bang mas hinihikayat ang kaniig na rahasan pa ang paglamas sa malaki nitong hinaharap. Kahit kalahating katawan lamang ng lalake ang nakunan sa litrato ay alam niyang ito ay walang iba kundi ang asawa ng kapatid dahil sa suot-suot nitong relo. Makikita na sagad na sagad ang pagkakabaon ng ari ng lalake sa butas ng pagkababae ng kapatid. Halos magkabuhol na ang mga buhok sa pribadong katawan ng dalawang tao sa larawan.

Hindi makapaniwala si Mari sa natuklasan. Napakahinhin ng Ate May niya. Halos hindi nga niya ito narinig na nagsalita ng mga mahahalay na salita kahit noong nabubuhay pa ito.

'Hindi mo talaga lubusang makikilala ang isang tao kahit na ilang taon mo pa itong nakasama' sa isip-isip ng dalaga.

Narinig ni Mari ang pagparada ng sasakyang ginagamit ni Carlo sa pamamasada sa labas ng bahay.

"Shit! Shit!" Nagkukumahog na ibinalik ng dalaga ang ang litrato sa sobre at dali-daling ibinalik ang mga ito sa loob ng kahon. Ngunit bago niya ito maibalik sa lalagyan ay mabilis niyang tinanggal ang memory card ng camera at tinupi ang sulat ng kapatid. Tinago niya ang mga ito sa bulsa ng suot-suot na short.

Saktong paglabas niya sa kwarto ng mag-asawa ay siya ring pagbukas ng pintuan sa sala.

"Papa!" Masiglang tumakbo si Anna sa ama nito at yumakap. Natatawa naman nitong kinarga ang bata at naupo sa sofa.

"Magandang gabi, Mari" Bati sa kaniya ng bayaw nang mapansin siya nito.

"Magandang gabi rin Kuya Carlo. Sandali lang at maghahain na ako at nang makakain na tayo" Tugon ng dalaga at dali-daling pumunta sa kusina at inayos ang hapag.

Tahimik na kumakain si Mari ng hapunan at nakikinig lang sa usapan ng mag-ama.

"Mari, may problema ka ba?" Napa-angat ang paningin ni Mari sa kaniyang Kuya Carlos. Halos hindi siya makatingin ng maayos sa mga mata nito nang sumagot.

"Ayos lang po ako kuya. Napagod lang marahil sa trabaho kanina"

Marahan namang tumango ang lalakeng gumugulo sa isipan ng dalaga.

Wala sa sariling kinapa ni Mari ang bulsa na naglalaman ng sagot sa mga katanungan niya. Tanong na laging bumabagabag sa isipan niya.

'Anong kaligayahan ang tinutukoy mo Ate May?'