Mga Ala-ala Mo. (-ms. Ritchel-) Chapter 2

MGA ALA-ALA MO.

-Ms. RITCHEL-

CHAPTER 2

Dahil nasa kainitan ng idad ang aming mga katawan. Lubhang aktibo ang mga libido. Lahat ng tamod ko sa loob ang putok na gustong-gusto naman niya. Ang sarap daw kasi dahil mainit-init itong dumadaloy sa sinapupunan niya. Nakakailang putok din ako sa loob niya bago kami tumigil at tuluyang igupo ng pagod.

Makalipas ang halos isang buwan. Isang umaga habang kumakain kami sa bahay ng tita niya na kung saan duon siya minsan tumutuloy. Patakbong sumusuka ang girlfriend ko patungo sa lababo. Takang-taka, ako kung ano ang nangyayari sa kanya at bakit nagsusuka siya. Siguro may nakain 'yung kakaiba kaya mabilis na tumakbo sa lababo. Tumingin si tita sa akin ng matalim. Kakaiba ang tingin niya. Tingin na kakaiba at nakakatakot. Nagtaka ako kung bakit ganuon ang tinging ipinukol niya sa akin. Mukhang malalagot ako nito.

Pinuntahan ni tita ang pamangkin niya sa lababo. Parang may sinasabi ito na hindi ko maintindihan ang layo kasi ng labado. Hinilot ang likod. Sumunod ako para usisain ang nangyayari. Syempre girlfriend ko kaya worried ako.

"Tita anong nangyari kay ritchel. Anong masakit sa kanya.!" Pang-uurirat ko sa kanila. "Mahal anong masakit sa'yo!'

"Ang Mabuti pa guiller, umopo ka na sa hapag-kainan. Hindi ka nakakatulong." Sabi ni tita na parang galit ang boses. "Sige na, sagabal ka lang."

Sumunod na lamang ako sa sinabi ni tita na parang isang basang sisiw at hindi na ako umiimik pang muli. Minsan pang tinapunan ko ng tingin ang mag tiya habang pabalik na ako sa hapagkainan.

Hindi ko alam kong bakit at ano ang nangyayari sa girlfriend ko. Hindi naman nagtagal bumalik na sila sa hapag-kainan na akay-akay ang girlfriend na tila parang basang sisiw din. Tiklop-na tiklop. Parang natuyong damit.

"Guiller...! Ano ngayon ang gagawin mo. Anong plano ninyo nitong pamangkin ko.! Sabi niya sa akin. Galit ang mababanaag sa mga mata nito.

"Ehh... tita ano po ba ang nangyayari. Maari po ba ninyong ipaliwanag sa akin. Para maunawaan ko." Sabi ko naman sa kanya.

"Buntis yang pamangkin ko.!"

Nagulat ako sa sinabi ni tita. Pero hindi na ako nagtataka. Sa loob ba naman ng isang buwan na nagkakantutan kami ng pamangkin niya. Baog na barako na lamang ang hindi makakabuntis.

"Pasensya kana tita! Mabubuntis talaga yan. Bull eyes, Barakong batanguenyo ang nakadali eh." Sabi ko kay tita. Napangiti ang girlfriend ko sa sinabi ko, maging si tita ay ganuon din. Breaking the ice ika nga. Nawala ang tensiyon sa pagitan naming tatlo. At alam namin ng girlfriend ko na tatanggapin ng tiyahin niya ang ipinagbubuntis ng pamangkin. At syempre pananagutan ko kung ano man 'yun. Bago ko pa siya kinantot eh 'yun na talaga ang gusto naming mangyari.

Pero sabi nga ng matatandang barako sa amin. Dadaanan talaga ang isang mag karelasyon sa katakot-takot na pagsubok. Parang isang malakas na daluyong o bagyo ang siyang susubok sa katatagan naming magkasintahan.

Sa tingin ko, at sa mga pinagdaanan kong hirap sa buhay ay Nakahanda ako sa paparating na unos na tatama sa aming dalawa. Sana nga lang ay kayanin ng kasintahan ko na mapagtagumpayan ang anomang dadaang pagsubok. At tama nga sila dahil dumating na 'yung moment na magkakawalay kami ng girlfriend ko.

Unti-unti na nga'ng dumadating na ang mga unos. Isang unos na hindi ko pwedeng pigilan. Nakatakda na 'yung magyayari. Mapapawalay ako sa isang buwang sanggol sa sinapupunan ng girlfriend ko. Hindi ko sila masusubaybayan.

Tumawag na ang agency ko from manila. After 2 week, kailangan na naming maghanda dahil flight na kami. 2 weeks lang binigay na preparation. Going to Qatar. Yes. Bilang ofw. Bilang isang bagong bayani alang-alang sa inang bayan. Para sa ekonomiya ng ating bansa. At para sa aking pamilya na umaasa ng aking padala. Sa aking kasintahan at sa anak naming nasa sinapupunan niya.

Mabilisan ang pag-aasikaso. Wala ng oras para magkaroon ng kantutan sa pagitan naming dalawa ng kasintahan ko. Hindi ko na nadidiligan ang sinapupunan niya. Na dapat ay regular kong ginagawa upang maging malusog ang paglaki nito. Nauunawaan naman yun ng kasintahan ko dahil nga sa 2-weeks preparation lamang ay paalis na ako papuntang Qatar.

Dumating na ang oras. Nakahanda na ang lahat, mga gamit! check, passport! check, pocket money just in case! Check. Flight na ako na kinabukasan. Kaya naman kinagabihan. Expected na ng lahat ng tao sa mga nakakakilala sa aming dalawa na nagsasama at nagkakantutan na merong magaganap na pagyanig sa kabahayan.

Umuuga ang kama, lumalangitngit ang mga paa nito dahil sa matitindi kong pagbayo. Sarap na sarap kaming pareho na tila kantutang walang bukas ang aming ginagawa. Well, tama naman talaga dahil kinabukasan ay aalis na ako.

"Ahhhhh, hhhmmmm, aaahhhh, mahal! Sige pa. ang sarap ng ginagawa mo!" ungol nito habang nakayakap sa akin. Minsan inaabot ang aking labi kong halikan ito.

"Mahal! Ang sarap ng puki mo... mamimiss ko ng tudo ito.!" Sabi ko habang patuloy ang ginagawa kong pagbayo sa puki niyang sobrang basa. Sagarang pagbayo ang ginagawa ko. Halos baong-baon ang burat ko na malayang tinatanggap ng puki niya.

"Sige pa mahal. Sige pa. kantutin mo pa ako. Malapit na akong labasan Hhhmmmm, aaaahhhh!" Ungol niya habang sumasalubong sa bawat kantot ko.

"Ayyaaaannn nnaaa akoo maaahhhaaallll!" impit nitong halinghing habang nilalabasan. Tudo yakap ang ginawa sa akin.

Patuloy naman ako naman akong bumayo ng bumayo ng tudo sa pagkababae niya. Walang tigil at walang pahinga. Hangggang sa maramdaman ko ang pamilyar na 'yun. Ang kakaibang kiliti sa aking bayag na gustong lumabas. At hindi nga nagtagal...

"Aaaaahhhmmmm, maaahhaaalll koooo malapit na akong labasan" Ungol ko sa kanya.

"Akoooo ddiiiinnn maahall kooo, aaaayyyaann naaa dinn akooo. Aahhhhhh, hhmmmm!" ganting ungol. Ikinawit ang dalawang hita sa baywang ko upang pumasok ng tudo ang boung burat ko sa pagkababae niya.

"Aaaahhhhh maaahaaalll!" panabay naming wika habang sabay na nilalabasan.

Tulad ng dati hingal kabayo pagkatapos ng aming walang kapantay na hindutan. Magkasundo talaga kami sa hindutan at iyon ang isa sa nagustuhan ko sa kanya. Wala sa kanya ang salitang hiya hiya kapag nasasarapan na. At naulit pang muli ang aming masarap na kantutan. Boung magdamag na walang humpay na salpukan ng aming mga kaselanan. Lahat ng tamod malayang pumapasok sa kaloob looban niya. At Malaya itong tinatanggap ng sinapupunan niya. Merong ibang nakakalabas. Siguro dahil masyado na itong puno ng aming mga katas.

KINABUKASAN.

Ninoy Aquino international airport. Terminal number 02.

Kanya kanyang paalamanan ng magkakapamilya. Sampu kaming lahat na ofw ang patungo sa bansang Qatar. Hindi ako umiyak, nalungkot pwde pang mangyari. Siguro dahil mawawalay ako sa aking mag ina. Pero meron naman akong pampakalas ng loob. Yun ang sanggol na nasa sinapupunan ng aking mahal na kasintahan.

Kailangan nang pumasok ang lahat ng aalis upang makapag boarding sa loob. Tumingin ako sa parents ko. Tumango ang mga ito. Isang tanda na wag silang alalahanin dahil nasa maayos lang sila. Nagpaalam naman ako sa kanila na wag pababayaan ang kanilang mga sarili. Bumaling naman ako sa kasintahan ako na hindi napagpigil, hinalikan agad ko. Sa kanyang paghalik, nalasahan ko tila maalat na tubig. Luha pala niya yun. Ginantihan ko ang halik niya.

Isang pamamaalam sa aking mahal na kasintahan.

Isang pamamaalam pansumandali sa aking mahal na sanggol na sinapupunan ng aking kasintahan.

Isang pamamaalam sa aking mahal na inang bayang pilipinas.

Isang pamamaalam sa aking mga magulang at mga kapatid.

Kumalas na ako sa mahigpit na yakap ng aking kasintahan. Tinitigan ko ang kanyang namamanglaw na mga mata. Ang kanyang mga luha na tila walang tigil na bumabalong palabas sa kanyang mga mata. Pero hindi mo mababakas na tila pagpigil na umalis ako. Siguro, senyales lamang iyon ng kanyang nararamdaman dahil alam niya mag isa na lamang siya pag balik niya ng Batangas. Hindi na niya mararamdaman ang aking init ng katawan, ang init ng aking mga halik. At syempre ang kantot na walang kasawaan.

Doha, Qatar International airport

Ramdam naming lahat ng aking mga kasamahan ang kakaibang dampi init ng hangin sa aming mga balat paglabas namin sa loob ng international airport. Estranghero ang init nito na tila galing sa isang pungon na sumasampal sa mga balat. Isang init na parang manlalagkit ang boung katawan mo.

Nakita naming lahat ang isang coaster na may nakalagay na banner kung saan kami patungo, kaya wala ng tanong-tanong na puntahan kami upang ang init at panlalagkit na nararamdaman sa aming mga katawan ay mawala dahil sa aircon ng coaster. Ito ang sasakyan na maghahatid sa amin sa destination camp.

Ang init ng bansang Qatar sa panahong 'yun. Pumapalo ng mahigit 40degree celcuis ang temperature. Mataas din ang humidity level ng mga panahong 'yun kaya ang sama sa pakiramdam na hindi napaghandaan ng lahat.

Init na init na ako na parang nasa impyierno. Pero hindi ako pwedeng sumuko, ito ang Init na kailangang tiisin, alang-alang sa mga mahal sa buhay. Bawal ang umiyak, bawal magpakita ng kahinaan.

Ras laffan, Al khoor, Qatar

Ito ang lugar kong saan ang aming destinasyon, ito ang lugar kong saan bubunuin ko ang isa't kalahating taon. Dito sa lugar na tila mga bakal at mga usok ang kasa-kasama mo at ang kapwa ko ofw.

Namimiss ko na agad ang aking kasintahan, namimiss ko ang kanyang presensya, ang kanyang mga ngiti at tawa. Ang kanyang mga hirit sa akin, ang mga ungol at halinghing sa bawat kantutang namamagitan sa aming dalawa. At syempre ang pagsisilbi niya sa akin parang isang tunay na maybahay.

Tuloy ang buhay ko bilang ofw sa bansang ito na sobrang init sa buwan ng mayo, hunyo, hulyo at ang pinakatinding init ay augusto na kung saan umaabot ang temparatura ng 65degree parenhiet, napakainit ngunit kailangang tuloy lang ang pagsulong alang-alang sa pamilya at sa inang bayan. Bawal ang palampa-lampa. Bawal magkasakit. Bawal ang iyakin. Dahil bully ang katapat mo. Isang bully na hindi ka naman masyadong masasaktan kung hindi mo didibdibin.

ITUTULOY