Nathaniel- (Post Script)

Note:

Thank you Tita Lyka @itchibichi69 for your continuous support...

Enjoy everyone!

Tok tok tok

"Sir! Sir! Sir!" sunod sunod na sigaw ng tao sa likod ng pinto.

Napabangon si Gabriel.

Panaginip lang pala, pero parang totoo. Basa ng luha ang mata pati ang tapat ng hinigaan niya. Hindi na pala siya nakapag palit man lang ng damit sa pagod ay diretsong nakatulog. Kaya pala parang mabilis siyang nakarating sa bahay ni Mama Joy at di matandaan kung pano. Pati sa bawat hampas sa kabaong ay hindi naramdaman.

Nakahinga siya ng maluwag kahit na parang aatakihin siya kanina.

"Sir okay lang ba kayo?"

"Yes Manang."

"Sir me sulat po kasi kayo."

Matagal lang nakatingin sa kisame at iniisip pa din ang napanaginipan. Parang humihikbi pa siya sa pagiyak sa panaginip.

"Sir!"

Ang kulit din ng matandang ito. Tiningnan muna ang oras mag aalas otso na pala, medyo na late siya ng gising. Bumangon na din at pinuntahan ang pinto.

"Ay nakagayak na pala kayo sir, handa ko lang ang breakfast sir. Eto po pala pina-abot nung isang lalaking guapo kanina. Tulog pa kasi kayo eh."

"Manang mamaya napo ako kakain, salamat!"

Nag-iisip kung sino ang lalaking nagbigay ng sulat sa kanya. At guapo daw.

Naupo muli sa kama, isa-isang inalis ang butones ng long sleeves saka binuksan ang sulat.

Kilala niya ang penmanship, kabisado ang bawat stroke. Isa lang ang may ganitong klase ng sulat.

"Pare, kita tayo sa ilalim ng tulay mamaya 5PM."

Walang nakalagay kung sino pero kilala niya talaga ang sino mang may sulat nito. Hindi siya maaring magkamali. Kay Nathan nanggaling ang sulat na ito.

Napatalon siya sa tuwa, nagbalik na ang kaibigan. Tinupad nito ang pangako nito sa kanya. Nang maalalaang napanaginipan ay bahagyang kinabahan pero inisip na ang panaginip ay iba sa katotohan.

Muling nahiga at kung kanina ay may luha sa mga ngayon ay napalitan ng ngiti sa mga labi.

Nag desisyon siyang hindi na muna papasok. Tumayo na at nag tungo sa banyo para maligo. Masayang lumabas para kumain.

Pinuntahan muna ang anak anakan. Tuwang tuwa naman ang bata ng makita siya. Kasama na ding pumunta sa dining.

Sa buong araw na natili sa bahay ay tanging ang pamangkin ang kausap at kalaro. Iniisip na isama ang bata pero gusto muna niyang makausap ng mag isa ang lalaki. Kinilig pa siya sa isiping makikita na itong muli.

Alas kwatro ay nakagayak na siya, nagpaalam lang pero hindi sinabi kung saan pupunta at kung sino ang kasama. Nagulat pa nga ang mommy niya na may lakad siya.

Paliko na siya sa isang kanto ng medyo mag traffic, tiningnan ang oras pag hindi umayos ang takbo ay malelate siya.

Saktong alas sinko ng makalagpas sa isang aksidenteng motor na bumangga sa jeep. Gusto sana niyang bumaba at tumumong pero hinid na niya binigyan ng panahon. Mga 20 minutes pa ang travel bago makarating sa tulay.

Natatakot siya na baka hindi na siya mahintay ng lalaki, baka umalis na ito.

Halos paliparin na niya ang sasakyan, nainis pa at medyo malayo na pala ang parking.

Daig pa niya ang nakikipag marathon ng makababa sa sasakyan. Lakad takbo ang ginawa niya.

Malayo pa siya ay nakita ang lalaking nakatayo malapit sa ilog. May hawak na bote sa isang kamay.

Nang malapit na ay huminto upang titigan ang nakatalikod na kaibigan. Gustong maluha sa sobrang saya.

"Nathan."

"Pambihira naman Pare, ang tagal mong dumating nag jakol ka pa ata eh!"

Imbis na sumagod ay lumuha si Gabriel. Natuwa na ang dating treatment na ang ipinakita sa kanya.

"O ano tatayo ka lang diyan? Gusto pa atang buhatin ko. Lakas maka bromance!"

"Gago ka Nathan! Ilang minuto ka lang naghintay ako ilang taon na!"

"So gusto mo talaga ng buhat?"

Naglakad na si Nathan papalapit sa kanya pero hindi naman siya binuhat. Nakatayo lang sa harap niya. Si Gabriel naman ay parang namamalikmata pa din na nakatitig sa lalo atang gumuwapong mukha nito. Kahit nag mature ay hindi naka bawas sa astig na nakaka akit sa libo-libo atang babae at bading.

"Pare na miss kita!" biglang sabi ni Nathan.

Walang ano ano ay niyakap ang kaibigang kay tagal na hindi nakita.

Matagal sila sa ganun bago humiwalay si Nathan.

"Pare nakaka rami ka na ha, pumaparaan ka din!"

Natatawa siya dahil bumalik ang kakulitan nito, yung ngiting masaya, ibang iba sa mga ngiti mahigit apat na taon ang nakalipas.

Lumakad na sila pabalik kung saan ito nakatayo kanina pero ngayun ay naupo. Inaabot ang isang bote ng beer at saka nagsimulang mag kwentuhan.

Ma miss niya ang ganitong pagkakataon. Hindi na nila napag usapan ang masakit na nakaraan kundi ang mga nangyari nalang nung magkahiwalay sila.

"Pare me tanong ako sayo?" galing kay Nathan.

"Nakupo kinakabahan ako sa ganyang birada!"

"Naku bat naman, tanong lang."

"Sige na nga game."

"Hindi mo ba ako pinapasok sa kwarto ko noon?"

Hindi siya nakasagot, napakamot nalang ng ulo. Nagulat pa siya ng isang malakas na batok ang ibinigayni Nathan.

"Aray ko ang lakas nun ha!"

"Gago ka talaga!"

"Sorry na! Tukso ka kasi!"

"E pag nawawalan ako ng malay pag nag iinuman tayo? Me kinalaman ka dun hano?"

Hindi na naman siya nakakibo. Biglang hinuli siya ng lalaki at inipit ang ulo saka kinutusan ng kinutusan.

"Manyak ka! Kaya pala wala akong maalala ikaw pala ang dahilan! Kaya pala kahit anong isip ko na hindi naman ako malalasing ng dalawang bote lang yun pala me kamanyakan kang plano!"

Sinimulan siya nitong kulitiin kaya gaya ng dati ay nandura naman siya.

"Baboy ka pa din ka laki mo ng tao!"

Sa pagod ay natigil na din sila, muling nag tabi pero nakahiga na. Buti nalang maliwanag ang ilaw malapit sa kanila kahit medyo padilim na.

"Ilang beses?"

"Hindi ko na mabilang hahaha!"

"Gago ka talaga, ginagatasan mo pala ako ng di ko alam."

"Dimot naman saka nuon pa yun no!"

"Kaya pala sanay na sanay ka na sa titi ko nung sa hotel praktisado ka pala hahaha!"

Hiyang hiya naman si Gabriel sa mga nabisto ng kaibigan.

"E yung wetpak mo?"

"Nathan sobra ka na ha!"

"Bakit, nagtatanong lang ah. Ano nga?"

"Oo pati yun, oo na oo na!"

"Naku manyakis ka talaga, dapat pala siningil kita ng mahal! Siguro yun yung bago ka mag US no?"

"Bakit mo alam?"

"Hahaha, pano naman iika ika ka kaya nun hahaha."

Lalong namula si Gabriel.

"Pero in fairness ang sikip mo pa din nung huli hahaha dinugo ka pa hahaha!"

"Gago halimaw yang burat mo. Pamatay!"

"Sarap na sarap ka kaya!"

Tawa ng tawa si Nathan sa pang aalaska kay Gabriel ng bigla.

"Daddy! Daddy!"

Dalawang bata ang tumakbo at sabay ng sumampa sa kaibigan. Baka 2 years old ang mga ito.

"Hey sweetheart! Buddy! How are you?"

"Were okay dad, mom will follow yater."

Medyo pabulol pa ng sagot ng cute na cute na bata lalaki.

"Dad who is he? Fwend mo?"

"Yeap! He is my best friend!"

"Hi. I'm Daniella and my bwoder Daniel."

"I can say my name, Hi I'm Daniel what is your name?"

Mas matanda lang siguro ng isang taon si Aethan.

"I am Uncle Gabriel, I am happy to meet you!"

Bahagya pa siyang yumuko para makipag kamay dito pero parehong yumakap at humalik sa kanyang pisngi.

Sa haba ng usapan ng usapan nila kanina ay hindi nito nabanggit na may asawa na. Medyo nalungkot ang pusong umasa lalo sa huling usapan nila na parang may patutunguhan.

Bigla niyang naisip si Aethan, me mga kapatid na pala ito. Sabagay kapatid nga din pala niya si Titan.

Biglang tumakbo ang dalawa.

"Mommy!" sabay sigaw.

Parang namalikmata naman si Gabriel sa nakita, napatakbo din ito sa ina ng dalawang bata.

"Rizzelle!" sabay yakap dito.

Tinugon naman din ng yakap ni Rozzelle ang lalaki.

"Hahaha! Magkaibigan nga kayo. Parehong pareho ang reaksyon ng makita ako. Kaya lang yung isa me ibang motibo hahaha!"

Nalilito si Gabriel sa sinabi ng babae kaya napatingin sa lalaking nakalapit na din pala.

"Twin sister siya ni Rizzelle, Hon this is Gabriel kaibigan namin ni Rizzelle."

"I am glad to finally meet you Gabriel, maraming kwento itong si Nathan tungkol sayo."

"Gago ka pare baka kung ano ano kinuwento mo sinasabi ko lang sayo!"

"Hahaha, wala magaganda lang naman kung paano mo gusto sulutin si Rizzelle sakin hahaha" sabay kindat na nakakaloko.

Konti kwentuhan lang sila bago nag sabi si Nathan na mag usap lang sila saglit na naging signal naman para lumayo muna ang mag iina.

Bumalik sila sa may tabing ilog, ipinatong ang mga siko sa pinaka harang.

"Gabriel, hindi ko alam kung pareho pa din ng nararamdaman mo dati ang nararamdaman mo ngayon. Ayoko ding isipin mo na gusto kitang saktan pero katulad nga ng sinabi ko dati. Parang imposibleng mag mahal ako ng katulad mo. Don't get me wrong. Mahal kita bilang kaibigan, yung nangyari sa atin more than 3 years ago ay isipin mo nalang na part of our youth."

"I understand Nathan, yung makita kang muli at maramdamang bumalik yung dati nating pagkakaibigan ay malaking bagay na."

"Umuwi lang kami for a short vacation at para sa tita ni Rozzelle na namatay. Ilang araw lang kami dito then Manila na kami mag stay. Tomorrow aalis na din kami."

"Ito naba ang huli nating pag kikita."

"Gago! Magkikita pa tayo! Dalaw ka samin sa US or pag uwi namin ulit dito."

"Sabagay, sana ay open na din ang communication natin para naman makapag balitaan tayo."

"Oo naman, you can call me anytime at saka you can add our FB account. Search mo nalang si RozzelleTiu."

"Wow ayus pati sa account joint kayo hahaha!"

"Ayoko kasi na magselos si Misis alam mo na masyadong guwapo ang kaibigan mo hahaha."

"Wala ka din kayabang yabang hano!"

"Bakit hindi ba totoo hahaha!"

"Tukmol!"

"Sana Pare makahanap ka din ng babaeng para sayo!"

"Hahaha babae talaga, pano kung lalake?"

"Gago ka, ako lang dapat ang lalaking mamahalin mo, seloso ako ugok!"

Natahimik naman siya sa sinabi ng kaibigan, lihim na sumaya ang pakiramdam.

"Ikaw lang talaga Pare, sinibukan ko nuon pero ikaw lang talaga sa maniwala ka at sa hindi. Ewan ko kung ano meron sayo bakit ako nahumaling ng todo."

"Yung titi ko ang wala sa iba hahaha"

"Abno! Malibog ka padin hanggang ngayun!"

"Yang bibig mo baka marinig ka ng mga bata oh."

"Ikaw wag na kung sino sino ha, maging faithful ka na sa missis mo."

"Opo father!"

"Ayan kaya pati mga Pare tuloy nababaliw sayo hahaha."

Sumeryoso si Nathan, naalala ang Tatay Greg niya.

"Joke lang, basta salamat sa chance na to."

"Salamat din Gab! Na miss talaga kita, na miss ko yun ganito!"

"Nathan, pede ba tayong magkita pa bukas?"

"Pare hindi na pede yung gusto mo, magkaibigan lang talaga tayo yung nuon dahil..."

"Ugok, ano palagay mo sakin aayain kang mag motel!" sabay batok ng malakas.

"Malakas yun ah! E malay ko ba, baka iniisip mo pag bibigyan kita since matagal tayong di nagkita."

"Gago! Me ipapakilala lang ako sayo, kahit saglit lang may be lunch kung ayos pa."

"Sige, walang problema. Saan?"

"Grand Palace Hotel hahaha!"

"Sabi na iba ang plano mo eh!"

"Hahaha, kahit sa Virgilio's nalang."

"Okay! So pano? Tayo na rin at yung mga chikiting ko baka sipunin."

Muling nagyakap bago pinuntahan ang mga-iinang naglalaro sa damuhan.

Nag yakap din si Rozzelle at Gabriel bago tuluyang sumakay sa kanilang mga sasakyan.

Hiniling ang pagkikita bukas hindi para sa sarili kundi para kay Aethan, hindi na niya isinama si Titan dahil ayaw na niyang maging complicated pa ang situation. Saka nalang nila haharapin ang ano mang dapat harapin.

Walang pang alas dose ay nasa Virgilio's na si Gabriel at Aethan.

"Tito Daddy, sino ba ang winiwait natin? Gutom nako please!"

"Aethan sandali nalang dadating din siya okay!"

Tumahimik naman si Aethan, natuon naman ang mata ng pumasok ang isang pamilyar na lalaki sa pinto. Naka fitted shirt, cargo shorts at nike shoes na maroon. Napaka guapo talaga nito kaya halos lahat ng tao sa restaurant ay hindi maiwasang sundan ito ng tingin.

Nang makita siya ay lumapit agad pero bumagal ang hakbang ng matuon ang tingin sa batang naglalaro ng ipad sa tabi.

Inalis ang suot ng shades at puno nang pagtatanong sa mata ng tumitig kay Gabriel.

Naupo si Nathan sa tapat ng bata ng mag taas ito ng tingin.

"Hi are you the one we are waiting?"

"Yeah I think so."

"Oh Tito daddy order ka ng food gutom na ko oh, kukulo na."

"Okay Aethan," sabay kaway sa waiter.

"Aethan," mahinang sabi ni Nathan.

"Yes that's my weird name."

"I-I'm Nathan," nauutal na sagot naman.

"Wow, we sounds like!"

Tumingin si Nathan kay Gabriel.

"Yes, what you are thinking is right. Hindi ba halata e mukha kayong pinagbiyak ng bunga. Pag itinabi mo kay Daniel hindi maikakaila na magkapatid sila."

Hindi malaman ni Nathan kung paano mag rere-act.

"Paano? Sino?"

"Si Gisela."

"Where is she?"

"She's gone."

"What do you mean?"

"She died when she gave birth to him."

Napayuko naman si Nathan sa narinig, nalungkot sa sinapit ng babae.

"The reason kaya bumalik ang sakit niya ay dahil buntis na siya. Hindi lang na detect agad kaya hindi mo nalaman. After a week buhat nung umalis ka saka lang namin nalaman. Pinili niyang buhayin ang bata kahit na alam niya at risk ang life niya."

Nakatitig lang si Nathan sa batang naglalaro habang hinihintay ang pagkain.

Parang naramdaman ng bata na nakatingin siya kaya itinaas ang tingin kaya ang tagpo ang mata nila. Parehong pareho ng mata niya except sa medyo mas dark ang kulay ng balat nito.

"Aethan, do you want to meet your real Dad?"

Matalino ang bata, dahil after narinig ang sinabi ni Gabriel ay agad bumalik ang mga mata kay Nathan.

"Your my dad?" nanlalaki ang matang sabi nito.

Mabilis na umikot si Nathan sa bata, hinila ang bangko at niyakap ng mahigpit.

"I'm sorry anak, I didn't know!"

Tumutulo ang luha habang karga karga ang bata. Hindi alam kung ano ang gagawin knowing na may isa pa pala siyang anak at malamang ay panganay niya.

"Why you are crying daddy?"

"I am just happy to see you."

Matagal pang nag yakap ang mag ama. Nang dumating ang pag kain ay siya na ang nag askikaso sa bata. Parang nawala sa eksena si Gabriel dahil puro si Aethan at Nathan ang nag uusap.

Bilib naman si Gabriel kung paanong nakuha agad ang loob ni Aethan, kung ano ano ang pinag-usapan tungkol sa toys, cartoons at maging gadgets. Nasa-sakyan ng kaibigan ang gusto ng bata.

Matapos kumain ay umalis na din sila pero sumunod lang si Nathan hanggang sa bahay nila Gabriel. Pag baba ay hinayaan muna ni Nathan ang anak upang makausap ng masinsinan si Gabriel.

"I want to ask you a favor Pare, babalik kami sa US pero aasikasuhin ko agad ang papers para makuha ko si Aethan. Sayo ko muna siya ihahabilin."

Si Gabriel naman ang nabigla, hindi niya inaasahan na mawawalay sa kanya ang pamangkin. Oo nga pala, mas may karapatan ito. Lungkot ang naramdaman niya pero wala siyang magagawa. Nag usap pa sila bago muling pinutahan ang anak at nag paalam.

Habang papalayo ang sasakyan ni Nathan ay muling bumaha ang lungkot sa dibdib. Sa lagay ng kaibigan ngayun ito nalang ang pinaka magandang parte na puwede niya galawan. Kailangan niyang tanggapin nakailan man ay hindi siya maaring mahalin ng lalaki ng higit pa sa kaibigan.

Mapalad na din siya na alam nito ang tunay na damdamin, mapalad dahil hindi siya tuluyang lalayuan, mapalad dahil naranasan niya kahit papaano kung paano ba nito mahalin.

Sa paglipas ng panahon ay naging maayos ang communication nila, wala pang isang taon ay nakuha na ni Nathan si Aethan. Tinanggap ito ni Rozzelle ng buong puso at nangakong gagampanan ang pagiging ina dito. Maging ang kambal ay masaya na mayroon silang kuya.

FEW YEARS LATER

"Papa papa huhu!"

"Matteo what happened?" puno ng pag aalala tanong ni Greg sa limang taong anak.

"Somebody bullied me!" umiiyak pa ring sagot.

"Okay show me who is that kid!"

Hinila siya ni Matteo sa may playground.

"Its him!"

Itinuro ang isang batang nakatalikod, naka tsinelas lang at madumi ang suot na damit dahil sa kalumaan.

Paglapit niya ay saktong humarap naman ito.

Matagal na natigilan si Greg, nakatitig sa maamong mukha ng bata.

Bakit hindi, kamukhang kamukha ni Nathan ang batang gusgusin, sa lahat ng angulo nung ito ay maliit pa na ina-alagaan niya ay walang ipinag-kaiba.

Hindi maitatago sa luma at maduming damit ang 100 porsiyentong pagkakamukha ng dalawa kung ibabalik ang panahon.

"Rom anak, ano na ba ang ginawa mo?"

"Wala po nay, kasi po itong isang bata itinulak yung payat na bata para makapag duyan siya."

"Sir, pasensya na po kayo, mabait na bata po itong anak ko."

"Matteo is it true?"

"Papa, I didn't pushed him. He pushed me first!"

Nakita nila na tumakbo na ang payat na lalake mukhang may pagka pilyo talaga.

"Pasensya napo talaga, kakausapin ko nalang ang anak ko. Anak mag sorry ka na sige na."

"Sorry" nakayukong sabi ni Rom.

"O Matteo nag sorry na siya sayo, what would you say?"

" I forgive you!"

"Sige po sir aalis na kami, anak halika na yung bisekleta natin baka mawala."

Tumalikod na ang mga ito at dumiretso sa karitong itinutulak. Inakap pa ng babae ang anak saka hinalikan sa noo.

Muli nag balik sa ala-ala ang anak anakan na ilang taon nadin niyang hindi nakikita. Ipininangako sa sariling tutuklasin ang buhay ni

---THE END---