1. Home
  2. Stories
  3. Pang-Akit ng Probinsya (parte ika-Sampu)
Filipino Sex Stories

Pang-Akit ng Probinsya (parte ika-Sampu)

By 9791cloud ·
© 2016 cloud9791. This story may not be reproduced in any manner, without the expressed permission of the author by any means available.

Names and persons in this story are entirely fictional. They bear no resemblance to anyone living or dead.

author: cloud9791

"Hey! Hey!! Guys...Chill! I did not come here to fight ok... Peace!! Hihi" biglang ang sweet na
ngiti nito sa kanilang lahat. Sabay taas ng dalawang kamay sa may dibdib nito. Naka-Peace
Sign.

NAkita ni Herberto... Ang pangatlong mata ni Miss Nia... dahan-dahang nagsara... Ang Aura na
banal ay unti-unting bumababa. Nilagpasan ang Kalinarang si Jasmine... Naglakad papunta kay
Romeo.

"Aba..." si Jasmine nang nilagpasan ni Nia.

"I Jus... wanna congratulate this guy here! Galing mo dude!! Apir!!" ang biglang kwelang si Nia
Wohlenger.

Ako ba?! Isip ni Romeo. Sabay Apir ni Romeo sa itinaas na kamay ng babaing estranghero.

"Oh my Ghod! That Shot was Amazing! Under Pressure... 1 second left! Pure Clutch!!" ang
tuloy-tuloy na sabi ng babae sa kanila... kay Romeo.

Si Jasmine naman ngayon ay naguguluhan... nawala na yung naamoy nya kanina sa babaing...
amoy ng aura na naghahanap nang Away. Dumirecho pa kay Romeo! E bakit parang naiinis ang
pakiramdam nya. Aba! Nagba-blush pa tong lalaking to! E ano naman ngayon Jasmine...
ang mga inis na naiisip ng magandang Kalinara... nagseselos ka Jasmine? Selos?!! Ako!! Bakitt
ako magseselos!? Litung-lito ang pakiramdam ng dalagang probinsyana.

"Hehehe... Naku... wala yun... swerte lang... ehe! Ehehehe" si Romeong namumula ang
mukha.

Alam na to ni Herberto... May pagka-sports fan kasi itong si Nia... Nagalingan siguro sa
ginawa ng binatang lalaki to.

"Are you a player or something? Cause... Ang Galing! SA totoo lang galing talaga!"patuloy pa
rin ng mandirigmang Mishrin.

Ang kinatatakutan ng mga nilalang ng Dilim...kinasisindakan nang mga Misteryoso at
kakaibang nilalang. Respetado sa UHM Mishrin... Parang Isa lang ngayong normal na babae...

"Hehehe Naku Hindi po ... naka-Chamba lang din po!" Si Romeo namang nahihiya sa
atensyong galing sa isang katulad ni Nia.

"Layuan mo nga si Pogie babae ka..."si Rachel pumagitna kay Romeo at Nia.

"Oops... Sorry... I didn't know... Are you some kind of a couple or something?" si Nia.

"Ahmm... parang... medyo... Teka!! Ano? Anong something something... mag-tagalog ka
nalang noh!... Something-Something... Hmp!" pagsusungit ni Rachel.

"Mawalang-galang na Miss... pero wag ka ngang ganyan sumagot kay Miss Nia ha! Baka hindi
mo kilala ang kaharap mo..." singit ni Herberto sa usapan.

"At sino ka naman aber?..." si Rachel, sabi nito sa accompanist ni Nia.

"Psscchtt... it's ok Herbertow... Sorry Guys... Ako nga pala si Nia Wohlenger! But just call me
Nia Hihi" sabay abut ng kamay kay Rachel para makipag-kamay.

Parang nagulat pa si Rachel sa inasal ni Nia. Hmmm Bigla nagbago ang babaing to ah. Nung
isang gabi lang... sobrang tapang... sobrang lakas...ngayon answeet... Kay ganda pa at
matangkad...

"Well?" naka-abot pa rin ang kamay ni Nia kay Rachel.

Nahiya tuloy bigla si Rachel na hindi suklian ang pinapakita ng babae. Kaya mabilis na tinapik
na lang nya ang kamay ng matangkad na babae.

"Rachel... Hmp" sabi pa niya.

"And You..." si Nia'ng nakangiti pa rin na pagka-sweet, kay Romeo naman.

"Ah...Ro..." si Romeo... aabutin na sana ang kamay ng magandang babae para makipag-kamay.

Biglang may pumigil sa kanang kamay ni Romeo... Si Jasmine! Hinawakan pababa ang kamay
ng binata. Kaysungit ng magandang mukha nito para sa babaeng dayuhan.

"Te... Teka lang... masyado kang mabilis makipagbati ah!" si Jasming tumataas na naman ang
ngitngit.

Makipagbati? Si Romeo naman ang naguguluhan... bakit kaaway ba nila to magandang
babaing to?

"Ooopss... Sorry! Pretty Girl!? I didn't mean to... Sorry talaga nuong isang gabi ha... Can you
just forgive me? Now I know you're all friends here hihi... Really... I'm very Sorry... My
mistake... I didn't know... Kumilos kaagad ako nang hindi nag-iisip..." pagpapaliwanag ni Nia
nang itinapat naman ang kamay ng pakikipagkaibigan kay Jasmine.

Natulala saglit si Jasmine... tinitingnan lang ang kamay ng Mishrin warrior. May unting sungit
pa rin sa mga mata. Hindi pa alam kung anong gagawin. Paano nya makakalimutan kaagad ang
sugat na gawa ng babaing ito sa may binti nya. Halos kagagaling-galing pa nga lang nito.

"Look... I also have a scar left still Oh" Si Nia, itinaas ang buhok... yumuko pinakita ang bakas
pa na sugat na natutuyo palang.

Ito yung gawa naman nya... naisip ni Jasmine. Di katulad niya wala nang bakas uli ang sugat sa
may binti nya. Pero yung sa babae, parang halos sariwa pa rin... isang pangkarinawang tao nga
lang to, nasabi sa sarili ni Jasmine. Pero bakit ang lakas-lakas nang babaing to ang hindi
maintindihan ng probinsyana.

"Guess... I think we're even right? Peace Pretty Girl? Hihi!" at muling initaas pa ang kamay
para kay Jasmine.

Doon naman na napawi paunti-unti ang ngitngit sa isip ni Jasmine. Malalim din pala yung
inabot ng mga matatalim nyang kuko... Unti na lang at baka napatay nya ang babaing to.

"Pag inulit mo pa yun..." si Jasming di na gaanong masungit ang ekspresiyon, pero di
inaalis ang tingin sa Mishrin. Ang kapangyarihan ng aura tumaas muli ng kaunti... bilang
babala ba to sa Mishrin...

"Fair enough..." si Nia'ng di rin inaalis ang titig sa nakalaban. Parang mga nakahanda pa rin
sakaling... bahagyang pinaliyab din ang sariling banal na lakas bilang sagot kay Jasmine.

Kinamayan-inabot na rin ni Jasmine ang kamay ng mandirigmang Mishrin... Pero saglit lang
yun at bumitaw kaagad si probinsyana...

"Hihih You're one feisty Girl aint you..." si Nia.

Nakahinga naman ng maluwag si Herberto...Buti nalang at hindi nagpang-abot ang dalawang
to dito sa maraming tao. Kung hindi! Naloko na! Sinong pipigil sa dalawang tao!!?

"You know what... Can I Invite all of you to a Drink?... My way of saying sorry... My Treat!" aya
ni Nia sa lahat.

Halos makatunaw sa sobrang sweet ng mga ngiti nito. Ang dalawang kamay nasa likod.

"Drink... inuman yan? Sama tayo pogi!!?" si Rachel. Nakarinig nang inuman, tuwang-tuwa.

"Uy! Oi Teka! Sama naman ako diyan!" singit ni Richard.

"Hindi ka naman inimbita eh" pagsusungit ni Jasmine.

"Jasmine... naman..." kamot sa uli ni Richard.

"No... It's ok... I know him... I saw him the other night... he was sleeping on the Lupa!!...
Hahaha..." napahalakhak ang magandang Mishrin.

"Anong Lupa? Rachel??? Jasmine??! Lupa daw?" si Richard.

"Hahahaha" si Rachel halos magkandayuko sa pagtawa.

Si Jasmine naman e, pinipigilan nalang mapatawa. Unti nalang malapit na ring bumigay ang
magandang dalaga. NAalala pa kung paanong sarap na sarap sa pagtulog sa may lupa ang
kababata.

Kapwa walang alam naman ang dalawang binatang si Richard at Romeo kung ano ang
pinagtatawanan ng tatlong babaeng ito.

NAgkatinginan saglit... Nang maalalang magkaribal sila at dapat magka-galit... Nagkunot-noo
uli at parehas umiwas ng tingin sa isa't-isa.

Napayuko ang dalawa ng sabay silang akbayan parehas ni Coach Peyeng mula sa likod.

"Good Job Boys!! Yan!! Pag ganyan ba naman ng ganyan e!!" ang tuwang-tuwang si Coach nila.

"Syempre coach!! Ako pa!!" pagmamalaki ni Richard.

"Thank you coach!" si Romeo naman.

"O pano sa isang araw nalang, yung game natin laban sa Aracena ha!"

"Opo Coach!" sabay na sagot pa ng Dalawa.

NAgpaalam na si Coach Peyeng, kasama ni coach si Obyong ang point guard... Si Isko ang
shooting guard... ang sentrong si Baling... si Larry ang Power forward kapalitan ni Richard pero
bihira mapasok at yung lima pang ibang sub.

"Kuya Romeo! Di pa kayo sasama pauwi?" sigaw patanong ni Isko.

Bago sumagot... Sumulyap-tingin pa si Romeo kay Jasmine... Kasabay nuon ang paghawi ni
Jasmine sa may buhok nya para iipit sa may tenga nya ang buhok. Halos matunaw ang
pakiramdam ni Romeo sa eksenang yun. Hindi kaagad nakasagot si Romeo sa tanong ni Isko.
Ilang Segundo rin bago matauhan ang binatang nahuhulog na ata ang loob...

"Ah... Eh... Sige... mauna ka na muna Isko... pakisabi nalang muna kay Mama at Daddy ha..."
nasabi na ni Romeo.

"Ok Kuya!" si Isko.

"Teka Coach Peyeng... pakilala mo naman kami sa mga players mo" may isang garalgal na
boses...

"Kapitan Dante! Punong Pedronio..." mejo nagulat na reaksiyon ni Coach Peyeng.

"MAgaling ang team nyo ngayong taon coach... congratulations! Baka kayo ang mag-champion
nyan? Hahaha!" ang puno ng kulto ng kongregasyon pang-samba... si Pedronio Rectolio.

"Ahh..hehehe hindi naman po... may halong swerte din..." si Coach Peyeng humalik pa sa
kamay ng Puno.

"May pagpapatnubay kayo ng kataasan..." ang puno na parang sumenyas-senyas pa sa mga
players.

"Ay siyanga po pala... Eto si Obyong... si Isko... Larry, Baling, Si Macario, Si Bayong... si Richard...
at si Romeo... ang mga players ng basketball team. Team si Punong Pedronio at Kapitan
Dante." Pagpapakilala na ni Coach Peyeng sa team nya sa dalawang kagalang-galang na mga
matanda na hindi alam ng taga-barrio na sobrang mga manyakis at mahilig sa tawag ng laman.

"Kaawan... kayo... mga iho..." si Pedronio pero nanlalaki ang mga mata sa tatlong babae na
nag-uusap sa di kalayuan.

"Musta kayo mga bata!? Sige galingan nyo nang sainyo mapunta ang prize money... E Coach
pakilala mo naman kami duon sa mga cheer ladies mo hehehe" ang halos maglaway na sa
pagnanasang si Barangay Kaptain Dante.

Kanina pa rin nasa radar ng kamanyakan nya ang tatlong babae...

Una yung si Rachel ang sobrang lakas na sex-appeal na dalaga. Laging naka-seksi ang mga
suot...Ang hot nang katawan at pagnaglalakad akala mo ay laging gusto ng Sex.

Pangalawa... Yung matangkad na kaygandang babaeng mukhang turista sa barrio nila... Ibang
klase ang ganda neto! Halos magluwa na ang mga mata ni Dante.

At yung pangatlong... yung anak ni ALing Rina may pwesto sa palengke... ubod ng Gandang
dalagang si Jasmine. Bihira lumabas at Makita sa mga tipon-tipon sa barrio nila. May pagka-
pihikan at mahiyain daw ito... pero takam na takam si Dante kaygandang mukha nito at
alindog ng katawan.

Mga sariwang-sariwa! Batang-batang mga anak ni Eba tong mga to! Ang nasa isip nang pulos
kamanyakan na Barangay Kaptain. Kaya naman gustong-gusto nyang makilala ang tatlong
dilag. Hindi pa kasi nya nakikilala ng personal.

NAgisip saglit si Coach Peyeng sino kayang pinagsasabi ni Kapitan Dante? Nang tingnan nya
kung saan nakatingin ang Barangay Captaing manyak.

"Ah eh... Teka... Romeo pakilala mo nga sila... yun yung tatlong babae... gusto daw sila makilala
ni Punong Pedronio at Kapitan Dante." Si coach Peyeng, tinapik sa balikat si Romeo.

"Ah... teka... sandali..." si Romeo di pa natatapos ang sasabihin...

"Ako na coach!" pagprisinta ni Richard.

Tinawag ang tatlong babae... Kay Jasmine talaga nahirapan si Richard... pero lumapit na rin
nang maasar na sa pagpupumilit ng binatang kababata. Umikot pa ang mga mata bilang
pagsusungit.

© 2016 cloud9791. This story may not be reproduced in any manner, without the expressed permission of the author by any means available.
----------------------------------------------------------------

Nag-ayos pa ang dalawang manyakis... nag-uunahan pang makipagkamay sa mga dalaga.

"Hi Puno! Hi Kapitan!" ang masiglang bati ni Rachel sa dalawang matanda. Game na
nakipagkamay sa dalawa.

"Ka-ganda bata mo na iha..." Si Punong Pedronio... iniimagine na agad kung pagsasabayin
nyang tikman sa kama ito at si Pyar nya. Nihimas-himas pa ang hindi lang sa kamay ng dalaga
pati sa may malambot na braso na.

"Ako nga pala si Kapitan Dante... pag may problema o kelangan kayo wag kayo mahihiyang
lumapit sakin ha" abot ng kamay nito kay Nia.

"Hi Kapeetan!! This town feels so much safer with you around huh! Nice to meet you!" ang
sweet na ngiti naman ni Nia para sa kapitan.

Pero sa loob nya, gusto nyang sapakin sa may nguso ang kapitan. Halatang-halatang ang
sobrang pagka-manyakis nito. Grabe kung maka-tingin sa katawan nya.

"Ahehehe... opkors... opkorse... If you need anything... kung may mangharass sayo dito... just
come to me ok?" ang pahabol pa ng manyakis na Kapitan. Lalapit pa sana kay Nia, pero nauna
nang lumayo paunti-unti ang Mishrin.

Baka hindi pa sya makapag-pigil at masipa nya sa mukha ang Kapitan.

"Iha... Jasmine... bihira ka dumalaw sa kapilya ah... pag may kelangan ka punta ka lang ha...
laging may oras ang inyong lingkod para sainyo..." Si Pedronio nang masilayan si Jasmine.

Gustong-gusto nyang mai-kama talaga nuon pa itong dalagang ito. Iniimagine na nya kung
papaano pasusunurin sa mga kamanyakan nya ang dalaga. Pilit nyang inabot ang kamay ng
kaygandang probinsyana pero umiwas ito sa kanya at naka-simangot.

May ilan na ring mga kadalagahan ang nai-kama nya, pero itong trip na trip na nya ay sobrang
mailap.

"We'll be going... Nice to meet you Kapitan Dante... Punong Pedroniow!" paalam na kaagad ni
Nia.

"Ah eh wait wait... may unting salu-salo sana sa bahay ko... baka..." si Kapitan Dante.

Pero nauna nang tumalikod si Jasmine at naglakad na palayo. Nang Makita na ni Romeo si
Jasming naglalakad na palayo, mabilis na rin nyang sinundan ang dalaga.

" Sige po coach! Sige mga Tol!" ang mabilis na paalam na rin ni Romeo sa mga ka-teammates.

"Sorry Kapitan... maybe next time..." ang plastic na ngiti ni Nia sa dalawang manyakis.
Sumunod na rin sa dalagang kanyang nakalaban nuong isang gabi lang.

"Hihihi, gusto ko po sana Kapitan... Puno... pero nauna na po ang lakad naming eh... bye po!"
ang ubod naman ngiti ni Rachel na nagpaalam na rin.

Sobrang maka-kembot pa ng lakad ang seksing beywang... na nagpaumulaol sa dalawang
malibog na matanda. Kapwa nag-iisip ng mga paraan kung papaanong mapapatibungan nila
ang kahit isa mga talong dalaga. Tulad ng ginawa nila sa ilang kabataang dalaga sa kanila
barrio.

"Hanep ang mga batang yun ano PEdronio... Hmm" si Kapitan Dante habang naka-habol pa rin
ang mga mata sa papalayong kabataan.

"Tama ka kaibigang Dante... hayaan mo ipapapahintulot din sila sa atin ng kataasan sa mga
darating Araw! Hehehe" tinapik-tapik pa ng Puno ang balikat ng kapwa manyakis na matanda.

© 2016 cloud9791. This story may not be reproduced in any manner, without the expressed permission of the author by any means available.
--------------------------------------------------------------

"Jasmine... teka..." si Romeo'ng tumabi kay Jasmine sa paglalakad.

"Ah...Ano yun..." ang nahihiyang sagot ng dalaga.

Mag-sisimula palang mag-usap ang dalawa nang...

"Jasmine! Ayos ba?! Nakita mo ba yung dakdak ko? Para sayo yun!" si Richard na biglang nasa
may tabi na rin ni Jasmine.

"Ha...Ah... eh...Oo! Hihi... oo nga" ang sagot ng dalaga, pagharap niya sa kababata.

Anak nang! Laking inis ni Romeo... Wala nabang ibang gagawin to Richard na to kundi forever
sisingit ang putanginang to... di na napigilan napamura si Romeo sa isip.

"Pogiee... bakit mo naman ako iniwan... hihi...halika nga rito!" si Rachel na pumagitna sa kanila
ni Jasmine. Yumakap ang dalawang kamay sa may braso nya at idinikit ang ulo roon.

"Uy... teka! Teka! Basa pa ko ng pawis..." si Romeo'ng naiilang sa pagkaka-kabig sa kanyang
mga braso ng dalagang makulit.

"Suuss... ok lang! Gusto ko nga yung amoy ng pawis mo eh! Ahihihi" si Rachel na ayaw nang
paawat.

NAgtama lang nang kaunti ang mga paningin ng unti nang dalawang hindi magkaroon ng
pagkakataong mai-usbong ang namumuong damdamin para sa isa't isa...

"Hmmm... aint this unfair? I'm the only one with no partner... And I'm the one who invited
these boys and girls... haayst... Hey! Herberto! Come here walk beside me!" malakas na tawag
ni Nia sa accompanist nyang naglalakad sa may bandang likuran nilang lahat. NAgpapahuli sa
lahat.

"Yes miss Nia!" ang mabilis na tabi kaagad sa paglalakad ni Herberto sa Mishrin.

Ilang saglit lang, nagsimula naman ang 2nd Game sa pagitan ng Blue Demolition at isa pang
team galling sa isang barrio ang team ng MP Basketbolistas mula sa Barrio Manginol.

-------------------------------------------------------------------

Tanghali... sa kwarto... sa kama ng mag-asawang Ranilo at Alma...

"Ummm... umm...ummm...Aaahhhh!!" ang malakas na ungol ng Agtanong habang iniiyot ang
magandang ina nila Aby at Romeo.

"Uunggghh...oohhh..." ang ungol nang babaing si Alma...

Walang sawang ginagamit ng Agtanon ang misis ni Ranilo kahit wala pang gabi. Si Alma
naman ay wala na naming maggawa habang pinagpapasaan ng Maitim at Malaking
makapangyrihang Nilalang.

Labas-masok ang malaking kahabaan nito sa naglalawang lagusan ng magandang misis.

"Isasama na kita sa ngayon bilang aking asawa... duon sa aking mundo... sa aking kaharian...
Duon habang buhay ka nang magiging akin... paliligayahin... ako at ako lang ang
paglilingkuran mo doon aking magandang alipin!" hinawakan ng Agtanon ang mamula-
mulang labi ng ginang habang sinasabi yun.

"Uhumm... uungghhh... Opo..." ang mahinang sagot nalang ni Alma habang walang tigil pa rin
syang pinagpapasasaan ng Agtanon.

Sa isip ni Alma... may bumubulong sa kanyang... paano ang asawa mong si Ranilo? Ang mga
anak mo?! Si Aby? Si Romeo?

Pero ang katawan nya at kaluluwa ay alipin na ng kapangyarihan itim ng maitim na nilalang na
ito, sumagot sya...

"Opo aking mahal... sasama ako... kahit saan mo ako dalhin sasama ako! Hindi ko makakayang
mawala ka sa piling ko!" Ang naririnig nalang ni Almang sagot nya habang patuloy syang
ginagamit ng Malibog na Agtanon sa ibabaw ng kamay nilang mag-asawa ni Ranilo.

"Uungghh...ooohhhh" ang mga ungol ng sarap ni Alma habang nilalabasan na naman sya. Hindi
na nya alam kung maka-ilang ulit na syang umabot sa rurok. Ilang oras na rin syang walang
sawang kinakantot ng nilalang na ito.

Minamasdan ni Alma ang brasong nyang hawak-hawak ng mala-halimaw na nilalang na ito.
Unti-unting naglalaho. Isipin man nyang kumawala pero napakalakas nito. Tiningnan naman
nya ang Agtanon... naka-ngisi lang ito habang... walang tigil sa pag-kantot sa
kanya. Yumuko pa ito at humalik sa naka-buka nyang mga labi, ipinasok ang mahabang dilla sa
mabangong bunganga nya... habang patuloy sa pagkadyot... pabilis ng pabilis! Kusang
yumakap pa ang mga mga hita nya sa likuran ng Agtanon.

"AAAHHHHH!!! Akin ka!" ang malakas na ungol ng Agtanon na pumulandit ang maraming
katas nito sa kailaliman nya.

"Mga anak.... Ranilo..." pagkasabi nuon sa isip... kapwa nawala si Alma at ang Agtanon sa
kwarto na iyon nilang mag-asawa.

© 2016 cloud9791. This story may not be reproduced in any manner, without the expressed permission of the author by any means available.

------------------------------------------------------------------

Sa may tabing-dagat lang ng pagka-ganda-gandang beach resort ng Barrio....

Ang mga buhanging kulay puti na pagkahaba-haba... Ang mala-asul na tubig... May mga
punong niyog... May mga mangilan-ngilan mga cottage malapit sa may tabing dagat. Meron na
ring unting establisyamento.

Sobrang ganda ng paraisong ito. Isa lamang sa mga inalagaan na tourist spot ng mga tao sa
barrio. Hindi pa masyadong dagsain ng tao... karamihan ng mga bisita ngayon ang ilang Pinoy
din...

May mangilan-ngilan ding mga taga-ibang bansa.

May mga grupo ng Korean... mga magkakasing edad na kabataan.

May ilang taga-bansang Europa...

Sa isang malaking cottage... anduon ang anim na kabataang nag-iinuman sa may kahapunan.

"Waheheheh! Herbertow?? Of course not! He's my buddy! I treat him like a little brother!
Right Herbertow!" ang halakhak ng tinatamaan na ring si Nia Wohlenger. Napalakas pa ang
hampas nito sa kawawang accompanist.

"Uhu.! Uhu! Uhu! Nia naman..." si Herberto na naubo sa lakas ng pagkampas sa likod nya ni
Miss Nia.

"Talaga! Kala ko kasi! Eto kasi si Kuya Herberto parang may gusto... di ba no Pogie..." si Rachel
na nakatabi pa rin kay Romeo.

Ayaw pakawalan ang binata. Naka-angkla ang isang kamay sa kaliwang braso ni Romeo.

Tiningnan naman ni Romeo ang binatang nakasalamin na mukhang nerd-nerd. Kawawa
kanaman pre. Alam ko yang pakiramdam nyan... Meron din syang crush na crush
noon dati sa college.

Tandang-tanda pa nya nuon, halos lagi nyang kasama ang kolehiyala... Sa pag-aaral... manuod
ng sine... sa paggawa ng assigments... kumain sa campus...

Nung magtapat sya ng nararamdaman nya, kaibigan lang daw ang turing nito sa kanya! Isang
Matalik na kaibigan!! Kesyo hindi pa daw handa... kesyo nag-coconcentrate sa pag-aaral... Oh
ang Saklap. Napangiwi pa si Romeo nang maalala ang pakiramdam nun! Tinanggap naman nya
ang mga sagot sa kanya ng dalaga. Tapos malaman-laman nyang may boyfriend na pala itong
bigla!

Tiningnan nya si Herberto... patawa-tawa lang pero alam nya... sa loob medyo nalulungkot ito.
Itinaas ni Romeo ang isang boteng beer para sa kapwa binata.

Si Herberto naman e, nakipag-cheers-kampai kay Romeo.

Habang umiinom... unti-unting napapakunot ang noo si Romeo sa tuwing makikitang... ang
katabi ni Jasmine ay ang mokong na Richard! Parang gusto nya tuloy puntahan at sya ang
tumabi sa dalagang sinisinta ng puso.

Panay kwento naman si Richard nang tungkol sa laro kanina. NAkikinig lang naman ang
dalagang kababata. Tila naaliw din sa mga nakakatawang pagsalaysay ng binate. Napalagok
tuloy uli ng beer si Romeo.

"Kulupong! Mayabang!!" ang mga sigaw lang sa isip ni Romeo habang masama ang tingin kay
Richard.

Nang marinig nyang nagri-ring ang celfone nya.

"Hello Kuya... where are you? Uwi ka muna sa bahay kuya..." ang kapatid nyang si Aby. Parang
may kakaibang tono sa boses nito.

Mabilis na napatayo si Romeo. PArang may kakaiba syang nararamdaman.

"Ay Sorry...Mauna na muna ako sainyo ha... " paalam ni Romeo sa lahat.

"Hey Hotshot! Just when we're getting into it... What's the rush?" si Nia, namumula na ang
mukha.

"Miss Nia... dahan-dahan lang... nalalasing ka na oh" pagpa-paalala ni Herberto sa babaing
Mishrin.

"Oo nga naman pogie... wag ka na muna umalis please..."hawak pa ni Rachel sa may kamay
nya.

"Kelangan ako sa bahay e..." masuyong inialis ni Romeo ang kamay ng dalaga.

"Ok lang yan... sige na Romeo, hayaan mo yan... kelangan nang umuwi ng tao eh" si Richard na
tila tuwang-tuwa.

"Aaaayyy... naman eh!" pagmamaktol ni Rachel.

NApatingin pa si Romeo kay Jasmine,may sasabihin pa sana... magpapaalam... natigilan...
nawala ang sasabihin... kasi napaharap na naman ang dalaga kay Richard nang magdaldal na
naman ito. MAbigat ang loob na umalis si Romeo. Hindi na rin nakapag-paalam kay Herberto
sa pagmamadali.

Hindi alam ni Romeong, tumingin sa kanya si Jasmine nang papa-alis na... may labis na pag-
aalala sa mukha nito.

© 2016 cloud9791. This story may not be reproduced in any manner, without the expressed permission of the author by any means available.

-------------------------------------------------------

Sa Bahay uli ng mga Florentino...

Sumakay nalang ng tricycle si Romeo para maka-uwi kaagad.

Hindi naman sya talaga nagpapanick. Siguro may unting kaba lang. Pero hindi naman sya
basta-basta siguro papauwiin ng kapatid kung wala lang. Kinabahan tuloy uli sya. Mga pa alas-
kwatro na hanggan pa-alas-singko na ng hapon.

Sa loob ng bahay nila tahimik... parang walang tao. Nasan na si Aby?

Nang may marinig syang kumikilos sa may bandang kwarto ng mga magulang nya.

Mabilis na tumakbo si Romeo papunta duon. Nakita nga nya ruon ang bunsong kapatid...
nakaupo sa may kama ng kanilang Daddy Ranilo at Mama Alma. May hawak-hawak na sulat sa
mga kamay...

"Kuya... iniwan na tayo ni Mommy! Huhuh..." si Aby na napapahagulgol na halos.

Kinuha naman ni Romeo ang isang piraso ng papel na hawak ng kapatid. Ang Isang kamay
hinihimas ang likuran ng nakababatang kapatid. Ang sulat... parang sulat nga ito ni Mama...
pero bakit parang may hindi tama... parang may kakaiba syang nararamdaman sa kapiraso ng
papel na ito.

"Dad... matagal na akong may minamahal na iba... patawad... sorry talaga... ikaw nang bahala
sa mga anak natin..."

Nanlusik sa pinaghalong galit at pagtataka si Romeo. Hindi magagawa ni Mama to kay Daddy!!

Pilit inaalala ni Romeo ang mga eksena sa pagitan ng mga magulang, pero wala naman syang
makitang problema o palatandaan na may ganito na pala!

Tiningnan muli ni Romeo ang sulat, parang may kakaiba ang tinta... sulat ba ng ballpen to?
Parang... hindi... anong klaseng tinta kung ganun ang ginamit?

"Paano na tayo Kuya? Huhuhu... si Daddy? Paano na?" Si Aby patuloy pa
rin sa pag-iyak.

"Asan na si Daddy?" nanginginig pang tanong ni Romeo.

"Nasa likod-bahay kuya... "

"Dito ka lang..."

Pinuntahan naman ni Romeo ang daddy nya... na-gulat sya sa nakita. Lango na sa alak ang
itsura ng Daddy Ranilo nya. Sa maiksing sandali na yun, mukhang marami na agad nainom ang
Daddy nya.

"Ohh... Anak... hic... kamusta na bashketball game nyo anak... isshhh" ang mejo napapapikit
nang mata ng ama nya.

"Dad... tama na po yan..."

"Halika... saluhan mo ako anak... inom tayooo... wiihihihi..."

"Dad... si Mama... hanapin natin..."

"Che!! Shii Mama mo!!?! Hayaan mo nga yung Hindot na yun!! Ayun sumama sa lalaki nya!!"

"Dad hindi po totoo..."

"Anong HINDEEE!! Alam ko!! Nakita ko ang lalake nya!!" ang mga halos pasigaw nang si Daddy
Ranilo nya.

Awang-awa si Romeo sa daddy nya. Kahit ganun, umiiyak ito habang umiinom. Tsaka anong
lalaki? Ni wala naman syang nakikitang lalaking umaaligid-aligid dito sa bahay.

Umupo si Romeo sa tabi ng ama... kinuha ang baso... naglagay nang alak... pinuno iyon at
ininom lahat bilang pakikiramay sa Daddy nyang lungkot na lungkot... Nitapik-tapik pa nya ito
sa may mga balikat.

"Ok lang Yan Anak... Iinom nalang natin!! Whehehe!! Hayaan mo sha! Kung ayaw nya sakin...
Ayaw ko rin sa kanya!! Pweh!!"

"Dad..."

"Pssst Romeo iho... parine ka sandali..." ang tawag ng isang boses.

"Ha? Lolo Reuben? Ano po yun?" si Romeo, sabay tinitingnan ang Daddy nyang lasing. Ayaw
nyang iwan ang Daddy Ranilo nya na ganito ang kalagayan nito.

Lumapit naman ang matanda sa kanila...

"E Ranilo... bakit di mo naman ako tinawag?" tanong ni Reuben sa lasing na Ranilo.

"Iissshhh... Pasensha na po kayo Tatang REuben... o hala... Inom tayo hanggan umaga Tang!" si
Ranilo.

Tumabi naman si lolo Reuben sa binata at may binulong...

"Romeo... pinapatawag ka ni Lola Theodora mo... sige na lapit ka muna doon... ako nang
bahala kay Daddy mo"

"Pero... si Daddy po..."

"Sige na... ako na bahala... tungkol ito kay Mommy mo"

Nanlaki natigilan si Romeo sa narinig. Kung may nalalaman si Lola Theodora kelangan
malaman nya yun!

"O sige po... Kayo na po muna bahala kay Daddy"

"Sige lang iho... andun sya nakaupo lang sa wheelchair sa may sala namin"

"Oy Romeo! Sshaan ka pupunta? Nag-iinom tayo e... batang ito" si Daddy nya nang makita
syang papaalis.

"Saglit lang po Dad! Kuha lang ako pandagdag pulutan para satin!"Ang palusot nalang ng
binata.

"Ah ganun ba... o shige bilisan mo... balik ka rin agad" ang pahabol pa ng ama.

NAgmamadaling nagpunta si Romeo sa kubo ng Lolo Reuben at Lola Theodora nya.
Naguguluhan pa rin ang isip ng binata. Umaasa syang may paliwanag sa nangyayari ngayon sa
pamilya nila. Paglabas ni Romeo nang bakuran nila... mabilis agad syang kumanan at pumasok
naman sa bakuran ng kubo nila Isko.

"Oh Kuya... nakauwi ka na pala... kala ko mamaya ka pa e" bati ni isko.

"Oo eh... si Nanay mo nga pala? " Si Romeo.

"Si Nanay? Bakit Kuya? Pasok ka nalang Kuya... andiyan lang sya pagpasok mo"

"O Sige saglit lang ha... Salamat Isko..." si Romeo, alam nyang gusto pang makipagkwentuhan
ng binatilyo pero nagmamadali sya ngayon.

Paghawi ni Romeo ng kurtina sa harapan ng pintuan nila Isko... Anduon na nga si Lola
Theodora nya. Nakatingin na rin sa kanya at parang alam na ang pakay nya. Nakaupo ito
ngayon sa isang wheelchair at tila may gusto ring sabihin sa kanya.

"Lola..." pero bago pa man ay naputol na agad ang sasabihin palang ni Romeo.

"Si si... Alma? Ang mama mo ba iho?" si Lola Theodora na kahit papano'y nakakapagsalita na.

"O...opo... Paano nyo po nalaman?" takang-taka si Romeo.

Sigurado syang hindi pa kaya lumabas ni Lola Theodora mag-isa. Sila palang pamilya ang naka-
alam sa mga pangyayari.

"Na...naramdaman ko kasi kanina..."

"Ang alin po Lola..."

"Ang halimaw... ang presensya ng mahiwagang nilalang na yun... isang maitim na
makapangyarihang!!... Isang kapre iho!" ang nanginginig na patuloy ng matanda.

Nanlaki ang mga mata ni Romeo... Ang mga nagrehistro lang sa naguguluhan pa ring isip ay
ang mga salitang... Kapre?! Halimaw?! Mahiwagang Nilalang?!

"Ki...kinuha nya si Alma iho! Ang inyong Ina! " si Lola Theodora na parang pinagpapawisan.

Ano!!? Kinuha ng isang!! Si Romeong halos hindi pa rin makapaniwala sa mga naririnig. Ang
mga salitang yun... ang akala nyang isang alamat lang... mitolohiya? Kwentong naipasa lang sa
mga henerasyon pero... Kapre?? Maitim na nilalang!!? Hinde!! Siguro may mas magandang
eksplanasyon pa rin kung bakit umalis si Mama!!

"Maniwala ka Iho! Halika... lumapit ka sakin... lu... lumapit ka." sabay taas ng kamay ng
matanda na parang nahihirapan pa.

Nilapitan naman ni Romeo ang matandang babae, kahit hindi pa rin lubusang naniniwala.
Pagkuwa'y hinawakan sya ng matanda sa may kanang kamay nya... Pinayuko sya nito.

PAgyuko ng binata, inilapat ng matanda ang mga palad sa may ibabaw ng ulo nya. May kung
anong kakaibang init ang nararamdam nya mula sa kamay ni Lola theodora!

Ang isang kamay pa nang Matanda ay parang may hinihimas-himas sa isang kamay pa nya.
PArang may hugis trianggulo na may mata sa gitna!! Ano yun anting-anting o agimat ba to?
Ngayon lang nakakita nang ganun si Romeo nang malapitan... Narinig nalang ni Romeo'ng tila
may inuusal si Lola Theodora...

"Domine Deus... firma fide credo... et confiteor omnia... et singula quae sancta ecclesia..."

Di naman naintindihan ni Romeo kung ano may yun pero...
Ang init na nagmumula sa kamay nang matanda ay gumapang papunta sa kanyang ulo...
pababa sa buong nyang katawan. Ang pakiramdam ni Romeo nalukob ang buong katawan nya
ng mainit na pwersa galing sa matanda...

At doon na napapikit si Romeo... pero nagtataka sya at parang may matang dumidilat...
Nakapikit siya, pero nakakakita pa rin sya. Ang Mata... ang matang yun... Dahan-dahan itong
nagmumulat... naramdaman ni Romeo'ng inalis na ni Lola Theodora ang kamay nito ulo nya.
Pero ang init sa kanyang katawan ay patuloy pa rin.

"Oh Romeo Iho!! Sinasabi ko na nga ba!! Anong Meron ka!!!" Si Lola Theodora nya... tila
nanlalaki ang mga mata habang nakatingin sa kanya.

Sa paningin ni Lola Theodora ang Aurang bumablot kay Romeo ay unti-unting nagliliyab!!
Nakakasilaw!! Sobrang lakas ng pwersa!! Ang pangatlong mata ng binata ay walang tigil sa
pagbuka... sa pagmulat... Juskupo!! Romeo Iho!!

WuuuummmmWuWUUMMMMM!! Ang tunog ng likha nang Aura nang binata!

Palaki ng palaki ang Aura na yun habang nakatayo sa maliit na sala nila si Romeo.
NAgsisimulang gumalaw ang ilang mga maliliit na pandekorasyon nila.

© 2016 cloud9791. This story may not be reproduced in any manner, without the expressed permission of the author by any means available.
----------------------------------------------------------------------

Sa may beach resort kung, saan andun ang mga naiwang mga kaibigan ng binata. Biglang
natigilan si Nia...

"Whoooo!! Its Hotshot!! See I told you he's interesting! Isnt he Herbertow!" si Nia.

"Ha?? A...ano yun Miss Nia?" ang hindi naman maintindihan ng accompanist.

Si Jasmine naman ay bigla ring natigilan sa naramdamang malakas na kapangyarihan!

"Romeo?! Bakit?!" nararamdaman nya ang presensya nang binata kahit sa ganitong kalayo!

"Wow!! He's Third Eye!! It's now open up to 30%! FUCK!! Amazing!!" ang pangiti-ngiti sa
sariling si Nia.

Bilib ang dalagang Mishrin sa mga nangyayari. si Herberto nga na isa nang beterano kumbaga
ay ilang porsyento lang ang kayang ibukas ng kanyang pangatlong mata. Pero itong sa
baguhan ay sobrang taas na ang ikinamulat!

"Huh? Rachel... tingnan mo yung dalawa oh... anong nangyayari sa dalawang to" si Richard.

Napatingin naman si Rachel sa kaibigan at sa bago palang nilang nakilala. Tila parang may
nararamdaman ang dalawang ito na hindi nya nasasagap.

"Romeo..." ang mahinang bulong ni Jasmine sa sarili, napatayo na sa kanyang kinauupuan ang
magandang dalaga.

"Bakit, Jasmine?" tanong ni Rachel na parang kinakabahan sa nakikita sa kaibigan.

"Hayaan mo na yun Jasmine... Tsk" si Richard namang nagsisimula na naman mapikon. Wala
na nga dito... nambibwisit pa rin Romeo'ng yun!

"Ma...mauuna na ko..." ang maiksing paalam lang ni Jasmine sa lahat sabay talikod-lakad.

"There she goes! Hihi" si Nia'ng sabay tungga pa ng hawak nyang bote ng beer. Mamula-mula
ang mukha ng kayganda Mishrin.

Tangina!! I-inom ko na nga lang to! Si Richard na sumabay kay Nia sa pagtungga ng kanyang
hawak na beer din.

"Jasmine! Saan ka pupunta?" ang pasigaw na habol tanong naman ni Rachel.

Tila hindi naman sya narinig ng kaibigan at tuloy-tuloy lang sa paglakad. Sinubukan nyang
sumunod...

"Oops... wait lang... she can take care of herself... Here... Let's have another toast!! Cheers!!
Wihihihihi!!" ang dalagang Mishrin na si Nia, sabay taas ng kanyang bote.

"CHEERS!!" si Rachel dikit rin nang kanyang bote ng beer kay Nia.

"Chi-cheers!!" si Richard, na kahit nababalot ng selos at inis ay nag-aalala parin sa kababatang
matagal nang iniirog ng puso.

Ano bang meron sa Manila Bhoy na yun na wala ako?! PUTA!! Ang mga galit na pumapasok sa
lasing na isip. Pilit nilulunod ng alak ang pusong nasasaktan.

"Oi... Dahan-dahan lang... walang magbubuhat sayo rito pauwi no" si Rachel pasupladang
pinaalahanan ang binatang nagmamaktol.

"Kaya ko to! Heheh Anliliit nito oh!" turo pa sa kanya ni Richard sa hawak na bote ng beer.

Pero ang totoo'y maging sya ay may kaunting kurot din nang pagseselos sa puso. Tinitingnan
si Richard kung paanong nagbukas ng isa pa uling bote ng beer.

"Ibukas mo nga rin ako ng dalawa..." ang pahabol pa nya sa binata.

"Whooow... you got spunk girl... hic! That's extra strong you know..." si Nia'ng di rin naman
kalakasan uminom.

"Miss Nia! Ikaw ang dapat mag-slow Down... lasing ka na oh!" ang paalala naman ng Mishrin
Accompanist sa dalagang mandirigma.

"Huh? Whossh Drunk? Me?? No WAys! Oh! You!.. YOU!! Drink Up!! Madaya ka ha!!" si Miss
Nia, sabay abot ng bote ng beer nya sa binatang accompanist.

"Miss Nia naman... meron pa ko oh" si Herbertong nag-aalala sa Mishrin.

"NO! NO! NO! Drink This!! You want to save me from getting drunk right? HiC!! You gotta
Drink my share!! Umm!" ang salpak sa may dibdib ng binata nang Mishring may tama na.

Napilitan tuloy inumin ng kawawang accompanist ang iniabot na panibagong bote ng beer ng
dalaga. Alam nya pag ganito na si Nia Wohlenger ay hindi ito titigil... kukulitin lang sya nito ng
kukulitin. Nilaklak tuloy nya ang may kalahati pang laman na bote ng beer ni Nia.

"Psst... Oi... Di ba dapat sundan natin si Jasmine?" si Rachel na nag-aalala para sa kaibigan.

"Shii! Hayaan mo nga yun... pupunta lang yun kay Romeo nya! Romeo!! Romeo!!" napadiin pa
tuloy ang hawak nya sa bote.

Hindi napansin ng karamihan ang unti-unting pagkatunaw sa paligid ng bote ng beer sa kung
saan hawak yun ng binata.

Napakalayo ng tingin sa may magandang karagatan... ang Araw ay tuluyan nang lumubog mula
sa kanyang trono... Napapalitan na ng kadiliman ang kapaligiran...

© 2016 cloud9791. This story may not be reproduced in any manner, without the expressed permission of the author by any means available.
---------------------------------------------------------

Ang Haring Araw ay lumubog na... Balik kay Romeo...

"Romeo... Iho... huminga ka nang malalim... wag ka padala sa emosyon..." narinig nyang
sinasabihan sya ng matanda.

Pilit sinunod naman ng Binata... ang sinabi sa kanya ni Lola Theodora nya... Tiningnan nya ang
mga kamay nya... nababalot ng kakaibang liwanag... Ang paligid ay tila napakaliwanag kahit sa
labas ay dumidilim na. Ang mata!! Kusang nagmumulat mag-isa... lalong lumalakas ang mainit
na pakiramdam buong katawan nya. Ang sala nila Lolo REuben at Lola Theodora nya ay parang
hinalwas na. Ang ibang kagamitan ay nalaglag na at nagkalat.

Ako ba may gawa neto??! Di pa rin sya makapaniwala. Habang lumalaki ang mata... lumalakas
din ang pag-uga nang maliit na kubo...

"Psssiiiiii....Haaaaahhhh...PSSSSSSiiiii!!!! Haaaaaaaa" ang hinga ng malalim ng binata.

Pumikit sya uli pinilit nyang kontrollin ang kung anu mang mata na ito sa diwa nya... ang
Pangatlong Mata na nakikita nya!! Third Eye??!! Meron akong Third Eye!!

"Magsara ka... magsara ka..." paulit-ulit nyang usal.

Tila sa unti-unting pagrelaks ng katawan nya at isip ay sumunod naman na ang matang iyon sa
kautusan nya.

"...dalawampu't walong porsyento... dalawamput dalawang porsyento... labinwalo...
labindalawa..." ang matandang si Lola Theodora... tinitingnan maigi ang pangatlong mata ng
binata.

Grabe ang batang ito!! Kahit ako'y hanggang limang porsyento lang ang kayang buksan, pero
itong si Romeo!! Umabot nang tatlumpong Porsyento nang lakas!!

Hindi lang iyun ang Aura na lumalabas sa binata!! Lubhang napakalakas... halos sukubin ang
buong sala nila!

Oo nga't naramdaman na nya yuon sa binata nung bagong dating palang ang pamilya
Florentino sa barriong ito. Pero hindi nya akalaing ganito! Lalagpas pa sa inaakala nya!!

"Iho!! Iho! Teka... Yan! Tama na yan! Limang porsyento... " ang biglang pahinto nya sa binata.

"Eto po Lola?... " si Romeo na napatingin sa kanya.

"Oo Iho... Tama na muna yan... sa ganyang antas... mahahanap mo na ang mama mo..." si Lola
Theodora.

"Talaga po?" sagot naman ni Richard na may unting agam-agam pa rin.

"Oo... at isama mo si Isko... " dagdag ng matanda.

"Si... sige po... A... ano pong gagawin ko?"

"Bumalik ka sa kwarto nang Daddy at Mommy mo... duon ka magsimula..." pagbigay ng m

"si...Sige po..." sabay talikod na ang binata.

"I-iho!! Hintayin mong umalis ang nilalang!! Kunin mo lang si Mama mo!! Kahit anong
gawin mo...WAg na wag mong haharapin ang Agtanon..." ang tila matakot-takot at
nanginginig pang paalala sa kanya nang Matanda.

"O-opo Lola..." si Richard... nakasalubong pa ang binatilyong si Isko papalabas ng bahay.

"Mag-iingat ka Romeo apo!!" pahabol pa uli ng matanda.

"Opo!"

"Alis ka na kuya?" si Isko nang lumagpas sa kanya si Kuya Romeo nya.

"Oo Isko..." nakalimutang kasama nga pala nya ang dapat ang binatilyo. Tuloy-tuloy pabalik sa
bahay nila.

"NAnaay! Ano pong nangyari rito?" Si Isko sa nakitang bahagyang nagulong sala sa maliit na
kubo nila.

"WAg mo na intindihin yan... si Kuya mo! Samahan mo si Kuya Romeo mo..."

"si... Sige po Nanay..." ang sagot nang masunuring binata.

© 2016 cloud9791. This story may not be reproduced in any manner, without the expressed permission of the author by any means available.

--------------------------------------------

Kay Romeo...

Mabilis ang mga bawat paghakbang ni Romeo pabalik sa kanilang bahay. Kahit may kadiliman
na ay tila maliwanag pa rin... Dahil ba ito sa pangatlong mata... Napakalakas din ng
pakiramdam nya... May kakaibang syang nadarama sa buong katawan nyang kakaiba...

Paspasok sa loob ng bahay ay mabilis nyang tinungo uli ang kwarto ng kanyang mga
magulang...

Duon nahintakutan si Romeo sa nakita... May mga itim na bakas ng paa!! Wala naman ito
kanina ah!!? Hindi pati ito normal na bakas ng paa ng tao... may kalakihan ito!! Anong klaseng
nilalang kaya ang galing sa kwarto ng mga magulang? Ang parehas na nilalang din bang ito ang
kumuha sa kanyang magandang ina?

Tiningnan nyang maigi ang mga bakas... papunta ito sa kama ng Mama at DAddy nya.
PAgkatapos may mga bakas ding palabas na nang kwarto na... pagdating sa pintuan... nawala
ang mga bakas na iyon...

Pumikit muli si Romeo... naramdaman nya ang mahinang-mahinang presensya ng Ina... Kahit
nakapikit ang dalawang pisikal na mata... nakakakita pa rin sya...

"Si Mama!" sabay mabilis napabalikwas ng takbo palabas ng bahay...

"Kuya saan ka pupunta?" si Aby na nasa may bungad ng pinto ng kwarto nito.

"Bantayan mo si DAddy! Akong bahala!" ang paalala sa kapatid habang papalabas na nang
pinto ng bahay nila.

PAG!!

"Aray!!" si Romeo nang mapatumba.

"Kuya!! Aruy!!" Si isko naman na napatumba rin.

Nagkabungguan pala ang dalawa paghangos palabas ni Romeo sa pinto!

"Naku Isko!! Kung kelan Nagmamadali ako... Aray ko..." Napahawak si Romeo may labi na
tumama sa may ulo ni Isko.

"Samahan daw kita sabi ni Nanay ku!"

"Ah ganun ba?! Sige Tara bilis!!"

Agad takbo ang dalawang binata sa may tricycle ni Lolo REuben na sa may harapan lang ng
bahay nila Isko.

VRROOOMMM!! Isang Sipa lang ng binatang si Isko start agad ang motor ng Tricycle!

"Saan ba Kuya?"

"Sige bilis Isko!! Turo ko lang sayo!!"

VRoom! Vrooom!! VRROOOMMMMM!!! Agad pinasibad ni isko ang mabilis ang Tricycle!!

Sinusunod lang kung saan ituro ni Kuya Romeo nya!

Tila alam naman ni Romeo kung nasaan ang Ina. PAgbukas ng Pangatlong Mata ba tawag dito.
MArami syang nararamdamang enerhiya. PArehas masama at mabuti. Pero ang pilit lang
nyang hinahanap ngayon ay ang unti-unting nanghihinang galing sa ina.

Mga sampu hanggan labinlmang minuto pa...

"Yan bilis Isko!!"

"Ok Kuya!!" si isko na parang, malapit na sila sa may bundok ng Probinsyang iyun. Makapal-
kapal pa ang kagubatan dito

Mejo kinabahan si Isko... Gabi na at halos wala pang poste ng kuryente sa mga banda rito.
Tapos lumiko pa sila mula sa national highway ngayon. Papasok sa pakapal ng pakapal na mga
pinagsamang mga puno at mga halaman.

"Hanggan dito nalang kaya Kuya..." si Isko na kumuha na ng Maliit na Flashlight.

"Ok sige... halika na!" si Romeong kinakabahan na para sa Ina.

Pagpatay ng makina ng Tricycle, sabay bukas ni Isko ng Flashlight...

"Ku-kuya si sigurado kabang dito?" Ang nanginginig nang si Isko. Marami nababalitang mga
pangyayari rito sa mahiwagang bundok raw na eto ng probinsya nila na malapit sa barrio nila.

Parang kinakain pati ng Kadiliman ng Gubat ang liwanag na mula sa munting flashlight nilang
dalawa.

"Oh... OO Isko! Di...Dito..." Si Romeong mejo napapasukan na rin nag unting takot ang puso.

Naalala nya ang babala ni Aling Rina ang nanay ni Jasmine. Pilit nalang na iniisip ang inang si
Alma para bigyan ng tapang ang sarili.

Kapwa nahihintakutan na rin ang dalawang binata.... Kapwa alerto sa mga tunog at kaluskos...
Kapwa isang munting tunog lang ay mapatalon sa takot... Ang pinagtataka nila parehas... wala
silang marinig na ingay kahit ano. Ang mga yabag lang ng kanilang mga mahinang paghakbang.

"Hinde! Mama... andito na ko" ang mga usal sa sarili ni Romeong pilit pinapatapang ang sarili.

Mga lima hanggan sampung minuto pa uli... umakyat nasa may paanan na ata sila ng bundok.

Ang mahiwagang bundok na may alyas na Bundok ni Mariang Kadiliman ng mga taga-
barrio!!

Sa paningin ni Romeo sa pisikal na mata, madilim. Pero sa tulong nang mata na pangatlo...
nakikita nya ang daraanan nila... sinusundan ang pakiramdam mula sa natitirang Aura ng Ina.

"Eto na tayo..." si Romeo turo sa isang puno...

"...si... Sigurado ka Kuya??" ang nalulukob na sa takot na si Isko

Sino ba namang hindi matatakot. Isang punong pagka-laki-laki!! Sobrang Rami ng ugat.
Sobrang dami ng Sanga!! Makapal ang mga Dahon nito. Mataas... matandang puno... ang
kinatatakutang puno... isang Balete!!

"Uh...OO Eh..." Si Romeong nagsasalit-salitan ang tapang at kaba.

Sa tulong ng pangatlong mata... nakikita ni Romeo ang isang mahinang liwanag ng kadiliman
sa may kanang bahagi ng punong balete...

Sa katawan ng matanda at malaking puno... isang butas ding kay laking may sinag nang Aura
ng Kadiliman!

"Halika Isko..."

"Si Sige po Kuya..." parang ang ibig sabihin na ni isko at mauna po kayo.

Nangangatog man ang tuhod... buong tapang humakbang papalapit sa malaking butas na yun
si Romeo.

Si Isko naman ay walang naggawa... kundi sumunod sa Kuya Romeo nya. Naririnig pa nya
paulit-ulit ang paalala ng Inang si Theodora. Samahan at wag pabayaan ang Kuya Romeo nya.

Napahawak nalang si isko sa may laylayan ng T-shirt ni Kuya Romeo nya. Ang panloob pa nito
sa suot na basketball Shirt. Pikit matang sumunod kay Romeo...

PAgdilat ni Isko... ang kalahati ng KAtawan ni Kuya Romeo nasa loob na ng butas ng kadiliman
na yun!!

"Nyanay Kupo!" dasal-pumikit muli si Isko nang makitang ang kamay nyang pumasok na rin sa
kadiliman na yun. Ang buong katawan ng Kuya Romeo nya wala na!!

Hindi nya binitiwan ang paghahawak sa damit na yun ni Romeo. Hanggan sa parehas nilamon
sa pusod ng puno ng Balete na yun ang dalawang binata.

Ipagpapatuloy...

© 2016 cloud9791. This story may not be reproduced in any manner, without the expressed permission of the author by any means available.