Sandy Regrets

Riiiiinnnnggggg...

Alas diyes na ng gabi. Pero ewan ko kung bakit meron pang kumailangang magpunta sa condo unit ko. Kahit nayayamot ay dagli akong sumilip sa peephole. Si Josh – ang ex ko, ano kayang ginagawa niya dito?

"Hi Josh. Anong oras na?Di ba maaga pa ang flight mo papunta ng Canada bukas?"

"I want to spend my last night here in the country, with you."

"What would your fiancee say of me? You should be spending the night with her."

"Oh come on. I her I'm gonna spend the night exploring the old places I've been to."

"Seems like wala na akong magagawa, so come in Mr. Johnson."

"Thanks Prinsesa."

Prinsesa. Yan ang tawag niya sa akin nung kami pa.Siya naman ang prinsipe ko.

"Well, have you eaten dinner?Di pa rin ako kumakain eh."

"Actually hindi, I last ate at breakfast."

"Halika muna, kain tayo."

"Thanks for the offer."

Nginitian ko nalang siya at nagpunta kami ng dining room. Tinulungan na rin niya ako sa paghahanda ng pagkain. Nang makapagsimula na kami ay binasag ko ang katahimikan.

"So, what brought you here?"

"Wala, just wanna spend my few remaining hours with you."

"Bakit naman ako pa? Bakit hindi yung barkada mo?"

"Sandy, there's no way you should talk like that. I just felt like it, okay? Besides, we both know baka hindi na maulit 'to."

"Hey. I'm actually grateful I could spend a few hours with you."

"Well then, let's finish up our dinner that we can talk properly."

Tahimik ang mga minutong nagdaan habang inuubos namin pareho ang aming pagkain. Matapos ng hapunan ay nagpunta kami sa family room at nanood ng late-night shows. Yakap-yakap namin ang isa't isa habang nakataas ang mga paa ko at nakahilig ako sa balikat niya. Nakaidlip ako kaya't binuhat niya ako sa kwarto ko. Pagkakalapag niya sa akin sa higaan ay nagising ako at nginitian siya.Sumenyas rin akong dun na siya mahiga sa tabi ko. Di na rin ako madaanan ng antok kaya't lumapit akong muli sa kanya at yinakap siya ng mariin. Di ko mawari ang dahilan ngunit bigla nalang tumulo ang mga luha ko noong sandaling yon.

Iiwan na ako ng pinakaminamahal kong lalaki sa buong buhay ko. Iiwan na ako ng taong lagi kong pinangarap na makakasama ko hanggang sa huling sandali ng buhay ko. Pinagsisisihan ko kung bakit hindi ko siya ipinaglaban, sa mga magulang ko. Nalulungkot ako sa kaalamang kahit na gusto ko siyang mapasa'kin, ay hinding-hindi na mangyayari.

Akala ko ay maitatago ko ang pagluha ko pero di ko napigilang mapahikbi. Dahilan na rin upang lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. Ayoko siyang bumitaw, ayoko siyang mawala. Pero wala akong magagawa.

"Shh. Prinsesa ko, tama na.Please."

"Di ko kaya Josh. Di ko kayang malayo ka sa akin.Mahal na mahal pa rin kita hanggang ngayon."

Sa mga katagang yon ay nagsimula na rin siyang lumuha.

"Alam ko yon Sandy. Nararamdaman ko. Ako rin naman, ni hindi kailanman naibsan o nawala ang pagmamahal ko sayo. Bagkus ay lalo pa itong umiigting sa bawat araw na magdaan."

"Josh, patawarin mo ako, hindi kita naipaglaban. Josh, wag na wag mo akong makakalimutan ha?"

"Di ko magagawa yun sa taong mahal ko.Di kailanman. Please, tama na Sandy. Wag ka ng umiyak. Maging masaya tayo, nagkaroon pa tayo ng pagkakataon, ng huling pagkakataon."

"Pero sana, akin ka nalang ulit.Gusto kong ikaw hanggang sa huli. Na tayo hanggang sa huli, pero mukhang di na yun mangyayari.Mahal na mahal kita Josh."

"Shh, matulog na muna tayo. Mahal na mahal rin kita Sandy."

Nagpatuloy ang pagluha naming dalawa ngunit makalipas ng ilang sandali ay nakatulog na ako.Nagising ako dahil sa mumunting paggalaw sa tabi ko, si Josh, may hawak na tray – almusal. Umupo ako at sumandal sa headboard.

"Anong oras na ba?"

"2 in the morning."

"Wow, that's early."

Naupo na siya sa tabi ko at iniabot ang baso ng gatas at yung cake na ginawa ko kahapon lang.

"Farewell gift ko yang cake na yan, tapos kakainin lang natin ngayon na?"

Tumawa lang siya at siya na ang nagsubo sa akin ng pagkain.

"Eh paano, nasarapan nako nakita ko palang yan eh. Pistachios pa kasi ang inilagay mo eh."

"Oh sige na. Wala naman na akong magagawa eh."

"Di ba masakit ang ulo mo? Ako kasi di na nakatulog eh. Sakit kasi ng ulo ko."

"Hmm. Well, now that I've eaten hindi naman na. Kaninang pagkagising ko lang. Sorry about what happened earlier Josh. Shouldn't have acted like that. It was so foolish of me."

"Seriously, I expected for that. I just wanted to know if you still have feelings for me."

"Di kailanman mawawala yon Josh. Di kailanman."

"Matagal na ring panahon ang lumipas.Tatlong taon kang namalagi sa Estados Unidos. Tatlong taon kong hinintay na makita kang muli."

"Ngayon namang nagbalik na ako, siya rin namang alis mo. At mukhang wala na rin akong mahihintay.Balak ko na ring bumalik na sa Amerika. Tutal naroon naman yung negosyo ko."

"At 25, you're already a tycoon. Wow."

"Itinuon ko lang ang pansin ko sa pagtatrabaho. Sa panahong alam kong malabong makita ka, wala akong ibang inintindi kundi ang kumita ng pera. Di ko naman akalaing lalago ng husto yung negosyo ko."

"Wala ka pa bang balak magkaroon ng boyfriend? Look at you. You're the prettiest and most graceful lady I've ever seen. I'm sure madaming mahuhumaling sayo."

"At 32, baliw ka pa rin.Alam mo namang hindi ako basta basta pumapatol sa mga lalaki.Remember, you courted me for 3 years bago naging tayo."

"We could've lasted forever my dear."

"Forever is too short. If only I had the choice. Sorry. Naduwag akong sabihin sa mga magulang ko na mahal na mahal kita. Naduwag akong ipagtanggol kung ano tayo."

"You were just a graduating student then, I was already 27.Natural lang na matakot sila para sayo. Natural lang na ilayo ka nila. Natakot lang silang baka sa huling yapak mo ay saka ka pa bumagsak. Tignan mo ngayon, ang yaman-yaman mo na. Sino ba namang mag-aakalang ang isang Sandy Estrella ay wala pang trenta-anyos?"

"Well, I could not have worked my butt off if it wasn't for you. It was just disheartening that your parents chose another girl for you. I didn't tell you to wait for me. I never had the courage to do so. Kasi baka nga naman wala ka nang mahintay noon. But past has already happened. Natanggap ko na lahat ng yon. Wala na tayong magagawa. I'm not evil enough to run away with you. Not that your soon-to-be wife loves you so much. You'll have a good future with her. That's what matters for me now."

Niyapos niya ako ng yakap at mariing hinalikan sa noo. Tumango ako upang maabot ng aking labi ang kanyang mga labi. Apat na taon, apat na taon na ang nakalipas ng huli ko siyang mahalikan. Hindi siya tumanggi. Bagkus ay hinawakan pa niya ang ulo ko at lalong ipinagdiinan ang paglalapat ng aming mga labi. Pagkatapos ay marahan niya akong inihiga sa aking kama at saka siya pumatong sa akin. Sa pagitan ng kanyang slacks at ng aking pajama pants ay ramdam na ramdam ko ang katikasan ng bukol sa kanyang harapan. Apat nang taon kong hindi nakita iyon. Apat na taong pinili kong paligayahin ang aking sarili sa pag-aakalang di ko na muli matitikman ang tamis ng aming pagtatalik. We're not simply having sex, we're making love.

Walang pagmamadali sa kanyang mga galaw, buong giliw ang pagsasayaw ng aming mga dila. Eto na ang huling pagkakataon upang makasama ko siya, upang maipadama namin sa isa't isa ang aming lubos na pagmamahal.

Unti-unti na siya bumaba sa aking leeg, saka bumaba pa lalo upang simulan sa baba ang pagtanggal ng mga butones ng aking pajama top. Kasabay ng pagbukas ay hinahalikan niya ng mariin ang bawat parte ng katawan ko ng masilayan niya. Apat na taong walang dila o labing dumampi sa akin. Apat na taon kong hinintay ang pagkakataong ito.

Nang malantad sa kanya ang aking tayung-tayo pa ring mga suso ay tinitigan niya ito ng matagal, saka niya idinampi ang kanyang mga daliri sa ilalim na parte ng aking kanang suso. Alam ko kung anong nakita niya roon, ang peklat na naiwan sa pagkakakagat niya ng malakas sa aking suso. An pagdampi ng kanyang kamay sa aking balat ay nagdulot ng napakaraming sensasyon sa akin, at di ko napigilang umungol.

"Shit Sandy. Walang pinagkaiba ang katawan mo."

"Di ko naman hahayaang makipagtalik ako sa kung sinu-sino lang. Ikaw pa rin ang hinahanap ko. Lalo nanito," sabay kuha ng kamay niya at ipinadama ko ang namamasa ko nang kaselanan sa loob ng damit ko.

Marahan niyang isinuksok sa loob ng kepyas ko ang kanyang hintuturo na siya namang ikinaungol ko.

"God, Sandy. You're so tight."

"Shit. Yes. I missed that finger Josh."

"Shh. I don't wanna hear anything from you."

Shit. Eto na naman. Gaya noon, ayaw niyang naririnig ang boses o ang pag-ungol ko sa foreplay. Kaya sarap na sarap man sa ginagawa niyang pagkain sa aking kepyas ay pinigilan ko ang aking pag-ungol. Kagat-kagat ko ang unan at pumikit. Eto na ang huling pagkakataon upang maramdaman ko ang init ng kanyang hininga sa aking balat, ang nanlalamig niyang mga kamay na dumadami sa nagliliyab kong katawan. Fire meets ice. Heaven meets hell. Di ko naisip noong mga panahong iyon na ikakasal na siya ilang araw mula ngayon. Dahil sa puntong iyon, akin siya. At kahit sa huling pagkakataon, ay muli kaming magniniig. Sa huling pagkakataon ay maaangkin namin ang isa't isa.

Napadilat ako ng iwan ng kanyang dila ang aking kepyas at umakyat siya upang humalik mula sa puson ko paakyat sa aking mga suso. Wala na akong saplot sa mga panahong iyon. Laging ganon. Saka lamang niya tinatanggal ang damit niya pag kakantutin na niya ako. Pero di ako papayag ngayon. Kung kaya't buong lakas ko siyang itinulak at saka ako pumatong sakanya.

"Ang pumalag uuwi."

"Hmm. Have it your way then."

Ngumisi siya at iniunan sa kanyang mga kamay ang kanyang ulo. Tinignan ko muna siya sa mata habang tinatanggal ang sinturon at pantalon niya. Kasunod ko na ring inalis ang boxers niya upang makawala ang kanina pa niyang nangangalit na laman. Dahil sa tagal ko ng hindi nakita ay nanlaway ako ng tumambad ito sa aking harapan. Halos mamula-mula ang ulo niya kung kaya't agad ko itong isinubo ng buo. Isang mahabang ungol ang narinig ko mula sa kanya. marahan kong itinaas baba ang ulo ko at mukhang hindi niya napigilan kaya't siya ang kumontrol sa ulo ko. Pumintig-pintig ang burat niya kaya't agad niyang inalis ang pagkakasubo ko roon.

Muli ay nagpalit kami ng pwesto, kung kanina ay marahan ang mga galaw niyang parang nasa amin ang lahat ng oras sa mundo, ngayon naman ay hayok na hayok siya. Walang paalam na isinalpak niya ang kanyang kaselanan sa aking kepyas na noon ay sobrang naglalawa na. Kasabay ng kanyang mabilis na mga bayo ay ang paghalik niya sa lahat ng parte ng aking katawan. Nararamdaman ko rin ang paminsan-minsan niyang pagkagat sa aking suso at tiyan.

Shit. Eto na ang pinakamasarap na naranasan ko sa loob ng apat na taon, ito na rin siguro ang pinakamasarap na mararanasan ko sa buong buhay ko. Ayoko sanang matapos, pero kailangan.

"Ahhhhhhh. Shit!!! Sandy! Ma..... ahhhhhhhhhhh."

Pumulandit sa kaloob-looban ko ang tamod niya. Sa huling pagkakataon ay mararamdaman ko ang pagragasa ng kanyang mainit na tamod sa loob ng aking pwerta.

"Ohhhhh Josh. Shit!!! Eto nako!!!"

Binabayo nya pa rin ako dahil hindi pa humupa ang kanyang orgasmo. Kaya nagsalubong ang pinaghalo naming katas at tamod sa loob ng aking kaselanan.

Dumapa siya sa ibabaw ko habang nakapasok pa rin ang burat niya sa puke ko. Iniangat niya ang ulo niya at hinalikan ako ng mariin.

"I missed that." Bungad niya.

"I'll miss that."

"Shh. I always loved you."

"I always will."

At sa puntong iyon ay muli ko na namang nadama ang sakit.

"Hey, prinsesa. Don't cry. I'll keep in touch."

"I know. You're flight's in three hours. You should go."

"Bye Sandy. Til next time."

"Bye. Take care on your way out, okay?"

"I understand." At muli niya akong hinalikan sa noo bago tuluyang lumabas ng kwarto ko.

Nang marinig ko ang pagsasara ng pintuan sa unit ko, dun na tumulo ang mga luhang apat na taong hindi ko binigyan ng pagkakataon. At nasabi ko nalang, "I still love you Josh."