1. Home
  2. Stories
  3. Shooter Game Thirteen
Lagablab

Shooter Game Thirteen

By yoanstranger ·

Game Thirteen. First Quarter.

Wednesday. Pagpasok ko sa school, para akong celebrity. Lahat kasi ng madaanan kong group ng students, tinitingnan ako at nagbubulungan. May iba na naririnig ko pa kung anong pinag-uusapan. Ewan ko kung nagpaparinig sila talaga.

"Babaero pala yang si Nico..."

"Daladalawa ang syota..."

"Kadiri..."

"Kawawa naman si Jaja..."

Tiis-tiis lang ako sa mga naririnig kong negative. Pero nagulat ako dahil may mga bulungan na positive naman.

"Gwapo naman kasi kaya nakadalawang syota agad..."

"Nakakainggit naman. Dalawa ang syota..."

"Kung ako ligawan niyan, kahit pangsampu akong syota, papayag ako..."

Kahit papano, pampalubag loob ko ang mga sinasabi nila.

Pagpasok ko ng class, sinalubong ako ni Elaine. Hinarang pa ang dadaanan ko. "Ba. Ba. E. Ro," bulong ba naman, nang-aasar.

"Umalis ka nga sa daan ko," bulong ko naman, naiinis.

Tatawa-tawa siyang umalis sa daan ko.

Maghapon akong nanahimik sa school. Mag-isa akong nagrecess, naglunch, saka nagrecess sa afternoon. Hindi naman masama ang loob ko. May mga students naman kasing ngumingiti sa kin. Nakakatuwa nga kasi parang naging magaling na lalaki pa ko para sa iba.

Pagdating ng Thursday, parang lumipas na agad ang issue. Ganun naman yata talaga sa school. Hindi tumatagal ang headlines ng mga chismis. Wala na kong napansing nagbubulungan tungkol sa kin. Ewan ko lang kung meron pa, pero wala na kong napansin. Ang nagsusungit na lang sa kin sa classroom ay si Elaine. Lagi namang masungit yon. At syempre, dinededma pa din ako ng barkada.

Derecho ako sa gym pagdating ng afternoon para sa varsity practice. Medyo kabado ako dahil alam kong solid ang team at ang cheering squad at loyal sila kay Jaja. Mukha ngang hindi na ako part ng barkada. Inabutan ko silang nag-uusap-usap. Tiningnan nila ako nang pumasok ako sa gym, tapos sabay sabay akong inirapan. Wala pa noon si Coach.

Ayoko ng gulo kaya hindi ko na lang sila pinansin. Kumuha ako ng bola at nagpractice ako ng shooting. Puro three point shots ang sinubukan ko. Three point shot malapit sa top of the key... Pasok! Three point shot malapit sa left sideline... Pasok! Three point shot malapit sa right sideline... Pasok! Three point shot na galing sa takbo... Mintis... Three point shot na may fade away... Mintis ulit. Hahaha. Ang hirap kaya nun.

Dumating si Coach at nagsimula na kami. Parang walang nagbago maliban sa hindi ako pinapansin ng mga teammates ko. Pagdating sa practice game, konting-konti lang ang ipinapasa sa kin na bola. Pero meron naman kaya hindi nakahalata si Coach.

Nagchicheer pa din ang cheering squad sa amin habang nagpapractice sila ng routines. Pero obvious na hindi nila ako chinicheer.

Pagkatapos ng practice, bago mag-uwian, nagsalita si Coach. "Sa Saturday, dadayo dito ang UPIS team." Ang UP Integrated School ang tinutukoy niya, ang high school ng UP Diliman, isang UAAP team at siguradong magagaling.

Gulat kaming lahat sa sinabi niya. Kanya-kanyang hirit ang teammates ko.

"Seryoso ka Coach?"

"UPIS talaga?"

"Kaya ba natin yon?"

"Di ba professional mga trainers nila saka coach?"

"Baka ma-zero tayo nun..."

Sumimangot si Coach sa mga hirit nila. "Ano ba kayo? Huwag nyo ngang maliitin ang sarili nyo! Basketball pa din ang laro! Isang bola, dalawang ring, nagdidribol, nagsushoot!"

Humirit pa si George. "Pero Coach, napanood ko na mga yun! Walang patawad ang depensa nila! Grabe ang conditioning nila! Hindi namin kakayanin makipaghabulan sa kanila!"

Sinimangutan lang siya ni Coach. "Kung ganyan ka mag-isip, ibabangko kita!"

Supalpal siya. "Coach naman..."

"Kung naduduwag kayo, magquit na kayo sa team!"

Natahimik na lahat.

"Lalabanan natin ang UPIS! Makikipagsabayan tayo sa kanila! Karera kung karera! Bugbugan kung bugbugan! Sinong gustong maglaro sa Sabado?!"

Ewan ko kung bakit, pero nagtaas agad ako ng kamay. Siguro nga magaling ang UPIS. Siguro nga mabubugbog kami ng husto sa laban namin. Pero interesting yon.

Nagtinginan sa kin ang mga teammates ko dahil ako ang unang nagtaas ng kamay. Tapos, nagtaas din sila.

Napasmile si Coach. "Good." Tapos, umalis na siya. Ang tindi ng effect ng drama niya.

Pero matapos makalabas ng gym si Coach, sabay sabay na tumalikod sa kin ang mga teammates ko. May narinig pa kong bumulong. "Yabang..." Alam kong ako ang tinutukoy noon, pero hindi na lang ako umimik.

Game Thirteen. Second Quarter.

Pagdating ng Saturday, kabado ako. Kasi naman, UPIS ang kalaban namin. Kahit hindi sila nagchachampion sa UAAP, pang-UAAP pa din sila. Obviously, mas malakas sila kesa sa min. Tapos, may problema pa ko sa mga teammates ko. Buti kung pasahan nila ako. Sana naman. Para man lang sa team.

Sa huddle namin na kasama si Coach, may balita akong narinig. Wala daw ang dalawang centers ng kalaban namin. Matatangkad daw mga yon saka magagaling. May pag-asa daw kaming manalo.

Nagbigay ng instructions si Coach. "George, ingatan mo ang bola. Matindi ang depensa nila sa mga point guards. Patulong ka kay Patrick sa backcourt. Patrick, alalay ka sa point. Mark, penetrate lagi sa loob. Lucky, low post ka. Kumuha ka ng foul kung kaya mo. Dennis, yung rebound ha. Backs out nang mabuti. Nico, bench ka muna. Sa loob muna ang offense natin kaya hindi ka pa kelangan."

Nakita kong ngumisi si George saka si Patrick. Pang-asar.

Buong first quarter, hindi ako pinalaro ni Coach. Nakaupo lang ako sa bench at nagchicheer. Maganda naman ang laro ng mga teammates ko. Natapos nga ang quarter na lamang kami ng four points.

Second quarter, nasa bench pa din ako. Nagbago ng depensa ang kalaban. Dinodouble team na nila ang mga teammate kong lumalapit sa ring. Usually, signal na yon para papasukin ako ni Coach. Kapag kasi ganon ang depensa ng kalaban, nababakante ang mga shooting lanes ko. Pero tapos na ang five minutes sa second quarter, kahit lamang na ang kalaban ng eight points, hindi pa din ako pinaglalaro ni Coach.

Biglang may nagsigawan mula sa bleachers.

"IPASOK SI NICO!"

"PAGLARUIN ANG SHOOTER!"

"NICO! NICO! NICO!"

Namula ako sa sigawan na yon. Naman. Bakit pangalan ko sinisigaw nila? Nakakahiya...

Pero napatingin sa kin si Coach. Tapos, sinenyasan niya ko.

Natuwa ako. Tayo agad ako at lumapit sa kanya. Tumawag naman siya ng time out at kinausap ang team. "Perimeter offense tayo! Nico, Zanjo, pasok kayo!. Bigyan nyo silang dalawa ng screen! Magtulungan kayo!"

Nagsimula ulit ang laro at kasali na ako. Nagkaron ulit ang sigawan sa bleachers at pangalan ko ang isinisigaw.

"NICO! NICO! NICO!"

Napasmile ako. Parang bawi yon sa mga naging problema ko sa mga nagdaang araw. Kahit papano, may fans pa din ako. At nang magawa namin ang play na sinasabi ni Coach, at naipasa sa kin ang bola, maangas akong nagshoot. Pasok!

Sigawan at tayuan ang mga schoolmates namin sa bleachers. "NICO! NICO! NICO!"

Kinawayan ko sila, at lalo silang nagsigawan.

Bigla akong binunggo ni George habang pabalik kami sa depensa namin. "Yabang," sabi pa.

Napasimangot ako. Anong gusto niya, personalan na? Naglalaro kami ng basketball, di ba? Magkakampi kami, di ba?

Dalawang beses pang naulit ang play na yon. Nakakuha ako ng screen at ipinasa sa kin ang bola. Sinuswerte yata ako, pasok pareho!

At sa gitna ng sigawan ng mga schoolmates ko, isang boses ang narinig ko na nagpasaya sa kin. "NICOOOOO! ANG GALING MOOOO!" Pagtingin ko, si Ate Nadine yon. Tumatalon-talon sa tuwa, kumakaway, at pumapalakpak.

Tuwang tuwa ako. Kinawayan ko siya. Nakapwesto siya sa likod mismo ng official's table kaya dumaan ako malapit doon at pasigaw na kinausap siya. "Bakit nandito ka?! Di ba may pasok ka?!"

"Nagleave ako! Gusto kitang mapanood!"

Tuwang tuwa talaga ako at nandun siya.

Last thirty seconds. Lamang kami ng two points. Hawak ng kalaban ang bola at kelangan nilang maka-three point shot para manalo. Mahigpit ang bantay namin, lalo na sa dalawang shooters nila. Sa malas ko, ako ang pinagbantay ni Coach sa pinakamagaling nilang shooter. Nagdribol naman ng nagdribol ang point guard nila. Siguradong inuubos nila ang oras tapos sa last seconds magsushoot ng three points.

Last fifteen seconds. Pinasahan nila ang binabantayan ko. Pero malayo kami sa three point line kaya nagdribol pa siya. Maganda ang mood ko noon at parang nahulaan ko ang galaw niya. Sinubukan kong agawin ang bola. Naagaw ko naman!

Takbo ako pabalik sa ring namin dala-dala ang bola. Habol naman ang bantay ko. Hindi na ko tumingin sa likod ko. Alam ko naman na ilang hakbang ang layo ko sa kanya. Nagkagulo sa bleachers. Sigawan sa tuwa ang mga classmates ko. At sigurado ako, makikita ni Ate Nadine ang gagawin ko. Para sa kanya ito. Sigurado akong maraming magugulat. Nagawa ko na ito dati sa court sa village pero walang nakakaalam sa school na kaya ko.

Nang malapit na ko sa ring, tumalon ako nang todo. Itinaas ko ang bola gamit ang dalawang kamay at ibinalibag ko ang bola sa loob ng ring. Dunk! Panalo kami!

Nagwala na ang mga classmates ko sa bleachers. Nagtalunan sa tuwa at sumugod sa gitna ng court. Pinagkaguluhan ako. Binuhat ako saka hinagis-hagis, pero sinasalo naman. Medyo kinabahan ako dun. Hahaha.

Naglapitan sa kin ang mga teammates ko. Nauna si George. Tinitigan muna niya ko na parang tulala. Tapos, bigla akong niyakap. "Pare, ang galing mo," sabi niya.

"Tsamba lang, Pare," sagot ko.

Sunud-sunod ang pagyakap sa kin ng mga teammates ko. Parang nawala bigla ang galit nila sa kin dahil sa panalo namin. Parang okey na ulit ang barkada.

Biglang naging awkward ang situation nang lumapit si Ate Nadine. "Nicooooo!" Sumisigaw pa siya sa tuwa. Tapos, niyakap niya ko nang mahigpit sa harap ng mga teammates ko. "Ang galing talaga ng pinsan kooooo!"

"Wala yun, Ate. Tsamba lang."

"Hindi tsamba yon! Ang galing mo talaga! Wag ka nang kumontra!"

Nagkatinginan ang mga teammates ko. Parang napahiya sila. Kasi naman, ayaw nilang maniwala nung una na pinsan ko talaga si Ate Nadine. Si Patrick, napakamot ulo. Si George naman, titig na titig kay Ate.

Mayamaya ay bumitiw na si Ate Nadine sa kin, pero yumakap pa din siya sa braso ko. Ipinakilala ko siya sa mga teammates ko. "Mga Pare, si Ate Nadine, pinsan ko. Ate, mga teammates ko saka barkada na din, si George, si Patrick, si Dennis..." Ang haba ng listahan ng mga pangalan na sinabi ko. Twelve kasi kami sa team.

Pero napansin ko, nakatitig pa din si George kay Ate Nadine. At si Ate Nadine, nakikipagtitigan naman. Medyo nairita ako dun kaya inakbayan ko si Ate at saka hinaltak pabalik sa bench namin.

Game Thirteen. Third Quarter.

Nagkaron ng victory party sa bahay ni Dennis. Sandaling nakikain si Coach pero hindi siya nagtagal at umalis agad. Nang wala na siya, at dahil wala ang parents ni Dennis, naglabas si Dennis ng bber at nagsimula ang inuman.

Medyo grupo-grupo noon kami at hindi lang isang huddle. Kanya-kanyang syota ang mga teammates ko. Si Ate Nadine naman ang kadikit ko. Nasa kusina kami noon, kasama sina George, Patrick, Mitch, at Ingrid. Nakaupo kami sa dining table at doon kami nag-iinuman.

"Uy sorry, Nico. Mali pala ako," sabi ni Ingrid.

"Oo nga, Nico. Sorry," sabi naman ni Mitch.

Umiling lang ako. "Wala yun. Kalimutan nyo na yun."

"Ate Nadine, sorry. Napagkamalan kitang second girlfriend ni Nico," dagdag ni Ingrid.

Tumawa lang si Ate Nadine. Nakayakap na naman siya sa braso ko. "Madalas talaga kaming mapagkamalan. Super close kasi kami."

Agree naman ako sa sinabi niya. "Actually, mas close pa nga kami sa isa't isa compared sa mga parents namin."

Humirit naman si George, na walang kasawa-sawang tumitig kay Ate Nadine. "Eh Ate Nadine... makiki-ate na ko ha. hahaha... Ate, saan ka ba nakatira?" Sinabayan niya yon ng isang malapad na smile.

Sumagot naman si Ate. Nagsmile pa. "Kila Nico. Probinsyana kasi ako. Lumuwas ako para maghanap ng trabaho."

"Trabaho? Ilang taon ka na ba? Graduate ka na ng college?"

"Eighteen na ko. Hindi pa ko graduate. Long story. Wag na nating pag-usapan."

Hihirit pa sana si George pero naunahan siya ni Mitch. "Eh Ate, ibig mong sabihin, magkasama kayo ni Nico sa bahay?"

Tumawa si Ate. "Oo. Nakikitira ako sa kanila."

"Ang swerte naman ni Nico..." biglang sabi ni George.

"Hoy, anong swerte?" angal ni Mitch sa kanya.

Halos pumiyok si George sa pagsagot. "Swerte... Ah, eh... kasi may pinsan siya na mabait na maganda pa..."

"Pinsan naman ah! Bakit swerte?"

"H-Hindi ba swerte yon? Alam mo bang ang mga pinsan kong babae, ubod ng susungit? Halos hindi ko nga makausap eh."

Hindi ko alam kung papano bumenta kay Mitch yon, pero tumahimik na si Mitch at kinausap na ulit si Ate Nadine. Pero hindi yon bumenta sa kin. Obvious kasi si George. Type niya si Ate Nadine. Hindi ako comfortable sa idea na yon. At lalong hindi ako comfortable sa idea na parang type din siya ni Ate Nadine. Ayoko. Hindi pwede. Hindi ako makakapayag.

Game Thirteen. Fourth Quarter.

Pagdating ng gabi, nagtaka ako kung bakit hindi tumabi si Ate Nadine sa kin. Dati naman, magkatabi kaming matulog dahil ayaw niyang matulog nang mag-isa. Either pinupuntahan nya ko sa kwarto ko o niyayaya niya ko sa kwarto niya.

Nagtataka ako, kaya pinuntahan ko siya sa kwarto niya. Inabutan ko siyang nagtetext at ang ganda ng smile. "Ate sinong katext mo?" tanong ko agad.

Napatingin siya sa kin na parang wala lang. "Ah, si George, yung teammate mo."

Napasimangot ako. "Si George?" Hindi ko kasi matandaan na binigay niya ang number niya kay George.

Sige lang siya sa smile niya. "Oo. Kanina pa nga kami nagtetext. Nakakaaliw siya ha. Hihihi..."

"Papano niya nalaman yang number mo?"

"Nagtext ako sa kanya. Binigay niya kasi kanina yung number niya."

"At ikaw ang naunang magtext?"

"Oo. Natutuwa ako sa kanya eh. Ang cute pa niya."

Ano daw? Si George, cute? Mas gwapo naman ako dun. Saka mas matangkad ako dun. Mas malaki lang katawan nun kasi mas matanda sa kin.

Humirit pa si Ate na parang kinikilig. "Ilang taon na si George? Sixteen? Seventeen?"

"Seventeen," sagot ko.

Lalong kinilig si Ate. "One year lang... pwede..."

Hindi na ko nakapagpigil. "Ate, ano ba? Type mo ba si George?"

Biglang nawala ang smile niya. "Nico? Galit ka?"

Napakamot ulo ako saka ako nagdabog palabas. Derecho ako sa kwarto ko at nagkulong ako doon. Wala pang isang minute, may kumakatok na agad. "Nico..." Si Ate Nadine.

Hindi ako sumagot. Ayokong sumagot. Naiinis ako. Naiinis ako sa kanya. Naiinis ako kay George. Ayokong nagtetext sila. Ayokong kinikilig siya kay George.

"Nico, please... buksan mo 'to..."

Dahil sa inis ko, sinagot ko siya nang pagalit. "Leave me alone, Ate! Magsama kayo ni George!"

Sandaling tumigil ang pagkatok niya. Naisip ko, baka nasaktan siya sa pagsigaw ko. Naghalo ang pagkaguilty ko sa pagkainis ko. Ano bang nangyayari sa kin? Bakit ganito ang feeling ko? Pinsan ko si Ate Nadine! Dalaga siya! Walang masama kung may magkagusto o manligaw sa kanya! Bakit parang nagseselos ako?

Biglang bumukas ang pinto. Napalingon ako. Nandun si Ate, nakatingin sa kin, malungkot. Sa likod niya, papaalis si Maurin na may dalang susi. Nainis ako. Ginamit na naman niya yung duplicate na susi ni Daddy para buksan ang kwarto ko.

Pumasok si Ate Nadine at isinara niya ang pinto. Lumapit siya sa kin. Nakadapa ako noon sa bed at dumapa siya sa tabi ko kung saan nakaharap ang face ko. "Nico, sorry..." sabi niya.

Inilipat ko sa kabila ang face ko para hindi ko siya makita at hindi niya ko makita. "Bakit ka nagsosorry?"

Hinaplos niya ang braso ko na malapit sa kanya. "Kasi, ang sama ko..."

"Ano namang ikinasama mo?"

Hinaplos niya ang hair ko. "Kasi nagpromise ako sa yo na ako muna ang girlfriend mo, tapos ngayon may crush akong iba..."

"Aah, crush mo si George... ganon?"

"Crush lang naman eh. Wala naman yun..."

"Anong wala? Kung kiligin ka kaya, sobra!"

"Eh, kasi nga crush ko. Hanggang ganun lang naman yun..."

"Papano kung dumiskarte si George sa yo?"

"Babastedin ko siya."

Napalingon ako sa kanya. "Akala ko ba crush mo? Bakit mo babastedin?"

Bigla niya akong dinaganan at niyakap. "Kasi love ko ang boyfriend ko."

Natulala ako sa sinabi niya. Hindi ako nakapagsalita.

"Sorry na, Nico..."

Napasmile ako. Nawala bigla sa isip ko ang lahat ng tungkol kay George. "Ang bigat mo, Ate. Hindi ako makahinga."

"Ay, sorry..." Agad siyang umalis sa ibabaw ng likod ko. Umupo na lang siya sa tabi ko.

Tumihaya ako at tiningnan siya. "Sorry din, Ate. Nagalit ako."

"Wala yun. Kasalanan ko naman." Dumagan siya sa dibdib ko at tinitigan ako. "Nagselos ba ang boyfriend ko?"

Obvious ang naging reaction ko kaya hindi na ako pwedeng magdeny. "Sino ba kasing boyfriend ang hindi magseselos?"

Hinalikan niya ako sa lips. "Pwede ba kong bumawi sa yo?"

Gumanti ako ng halik. "Pwedeng pwede, Ate..."

Dumiin ang halikan namin, naging mainit, sobrang init. Nilaplap ko ang lips niya at ganun din ang ginawa niya sa kin. Nagkiskisan ang mga dila namin at ang sarap ng feeling non.

Umupo siya sa ibabaw ng shorts ko at dumiin ang alaga ko sa kanya. Tinulungan niya kong maghubad ng Tshirt at hinubad din niya ang kanya. Tinanggal niya ang bra niya at hinaplos haplos niya yon habang nakaupo sa kin. Dahil doon, nanggigil ako sa kanya.

Hinawakan ko siya sa shoulders niya at itinumba ko siya. Umibabaw ako sa kanya at pinanggigilan ko siya. Sinisid ko ang b00bs niya at sinipsip ko ang nippl*s niya. Sarap na sarap naman siya at sunud-sunod ang ungol niya. Dali-dali kong hinubad ang shorts niya, kasunod ang undies, at saka ko hinubad ang sa kin. Sinisid ko ang flower niya at nagpakalunod ako doon.

Ibinuka ko ang legs niya at pumwesto ako sa pagitan. Pero bago pa ko nakapasok, hinawakan niya ako sa shoulders at itinumba niya ako. Pumatong siya sa kin at pinaulanan ako ng halik. Gumapang ang lips niya mula sa face ko, pababa sa chest ko, sa abs ko, hanggang makarating sa pagitang ng legs ko. Isinubo niya ang sa kin at napaliyad ako sa sarap. Paulit ulit niyang sinipsip-isinubo yon, at parang mababaliw na ako.

Muli siyang pumatong sa kin at tumapat ang alaga ko sa flower niya. Ikiniskis niya yon at ipinwesto, saka niya ako inupuan. Halos tumirik ang mata ko sa sarap ng ginawa niya. Noon lang niya ginawa yon. Noon lang kami nag-s*x nang ganon. Noon lang ako nasarapan nang ganon.

Matagal kaming nag-s*x. Halos dalawang oras. Siya ang nag-lead kung anong gagawin, mga position na nakikita ko sa porn movies pero noon ko lang nagawa. Ilang ulit din niyang hiningi na bilisan ko at diinan ang pagbayo ko sa kanya.

Matapos noon, nakatulog siya sa tabi ko. Niyakap ko siya at pinakiramdaman ang sarap ng feeling na katabi siya. Napaisip ako tungkol sa nangyari. Naging mainit ang pagses*x namin, di gaya ng dati na gentle ako sa kanya. Nanggigil kami pareho at naging wild. Hindi kami ganon dati.

May nagbago ba sa amin? Dahil lang ba yon sa pagseselos ko? Ganon ba talaga ang gusto niya sa s*x? Ano nang mangyayari sa amin?