Si Helen, Ang Semana Santa, At Ang Binhi Ng Awa

CHAPTER 6- SI HELEN, ANG SEMANA SANTA, ANG BINHI NG AWA.

Nakatanaw si Helen sa mga kalumpon ng mga matatandang parang mga bata na naglalaro sa dakong iyon ng Hospicio. Isa si Helen sa maraming nagtatrabaho bilang caregiver sa home for the aged dito sa Hospicio de San Jose. Ang Hospicio ay hindi lang bahay ampunan, ito rin ay pansamantalang tahanan ng mga taong walang masilungan. Mga taong tila ba pinabayaang lumaboy sa lansangan. Mga taong sa kanilang katandaan ay iniwanan doon ng mga nag-aalaga sa kanila para doon na nila gugulin ang huling hininga.

Matangkad si Helen sa karaniwan. Nasa 5'9" ang kanyang height. Maputi ang kanyang kutis, ang kanyang mga daliri sa mga kamay ay hugis kandila. Mahaba ang kanyang buhok na laging nakalugay at tumatabing sa isang bahagi ng kanyang mukha. Halos lampas ito sa kanyang balakang. Tubong Surigao si Helen. At maipagmamalaki nya na isa siya sa maraming natulungan ni dating pangulong Fidel V. Ramos na makapag-aral at maging propesyonal na caregiver.

29 years old na si Helen ng magtagpo ang landas nila ni propesor Artemio Domingo. Isang umaga iyon, buwan ng Enero. Nagkaroon ng medical mission sa loob ng Hospicio.

"Helen,dali kunin mo yung alaga mo at sabi ni sister Fely, kailangan daw dalhin doon sa pavilion ang mga alaga natin." Si Ofel ang nagsalita. Ito ang pinaka-matalik nyang kaibigan sa Hospicio. Isa rin itong caregiver na tulad nya. Taga Pangasinan si Ofel. Pinuntahan ni Helen yung kanyang alaga na nakahiga at tinulungan itong maka-upo sa wheelchair at marahan na nyang itinulak. Sa tantya ni Helen ay nasa 90 years old na ang kanyang alaga. Nanay ito ng isang mataray na nagpakilalang negosyante, na medyo galante, kasi pag dumadalaw ito sa kanyang alaga, lagi itong may pasalubong na suhol kay Helen. Kung anu-ano lang. Minsan mumurahing make-up, minsan pabango, at minsan nakabilot na isang daang piso.

Okey naman kay Helen kahit na walang 'suhol' na pasalubong. Trabaho para sa kanya ang pag-aalaga sa matanda.

Naroon na ang mga dumating na grupo ng mga doktor na magbibigay ng isang buong araw na libreng konsulta at mga libreng gamot sa mga residente ng hospicio. Inagaw ang pansin ni Helen ng dalawang sa tingin nya ay mag-asawang mga doktor. Maganda at maputi ang tsinitang babae. Subalit hindi maipaliwanag ni Helen ang abot-abot na pagsikdo ng kanyang dibdib ng makita nya ang makisig na lalaking katabi nito. Hindi mag-kasing edad ang mga ito. Hinuha ni Helen ay mas may edad ang makisig at mukhang kagalang-galang na lalaking katabi ng tsinitang doktor.

Nang ilapit nung isang caregiver ang kanyang alaga para ma-check-up ni Leah, agad na napansin ni Tim ang caregiver. Naka-tabing ang mahabang buhok nito sa kanang bahagi ng kanyang mukha. Nakalitaw lang ang isang mata nito at ang kaliwang pisngi. Maganda ang mata ng caregiver na nakatitig sa kanya. Pakiramdam ni Tim parang nababato-balani siya ng kaharap. Nang akma siyang tumayo para tulungan si Leah na iaayos yung pagkakalagay ng pang-kuha ng blood pressure sa matanda, hindi sinasadyang tinamaan ng balikat ni Tim ang dibdib ng caregiver. Nilingon ito ni Tim. Ngumiti lang ito. Pinagpawisan si Tim at para siyang naliyo. Nang ngumiti ang caregiver, lumitaw sa kaliwang pisngi nito ang malalim na biloy. Saglit na natulala si Tim, ang nakita nya ay ang anino ni Lynn. Ang biloy ng caregiver ay nagpapa-antak ng nadaramang pangungulila ng batang propesor sa kanyang nawawalang 'lihim' na kabiyak ng dibdib.

"Mahal, paki-kuha naman ng gamit ko sa kotse, yung ilaw, sisilipin ko lang ang mga mata ni lola." Si Leah ang bumasag sa pag-mumuni-muni ni Tim. Pero parang paraan iyon ng doktora para iparinig sa lahat ng naroroon, lalo na sa matangkad na caregiver na pag-aari na nya ang makisig na propesor.

Nang agad na tumalima si Tim at tinungo ang lugar na kinahihimpilan ng kanilang sasakyan ay tinapunan ng tingin ni Leah ang caregiver na nasa kanyang harapan. Una nyang napansin ang hubog ng mga daliri nito. At natitigan ni Leah ang sariling mga daliri sa kamay. Maganda ang hubog ng mga daliri ng caregiver. Kakaiba ang dating nito, iyon ang naisip ni Leah at naiintriga siya sa pagkaka-ayos ng mahabang buhok nito na tinatakpan ang kalahati ng kanang mukha. Parang may isang bahagi sa isip ni Leah na nagsasabing magiging kabahagi niya ang babae na nasa kanyang harapan. Woman's intuition ba?

Halos ika-apat na ng hapon ng matapos ang grupo nina Leah sa medical mission na yun. Matapos ang kuhanan ng retrato at ilan pang samut-saring programa ay lumisan na ang mga ito doon sa 'eyot' sa Pasig river na kinatitirikan ng Hospicio de San Jose.

Naibalik na nya ang kanyang alaga sa silid nito at napa-inom na nya ng gamot ng lumakad na si Helen papunta sa silid bihisan nila upang magpalit ng damit. Living out siya at kasama ang kaibigang si Ofel, nangungupahan sila sa kabilang dulo ng Ayala Bridge na sakop na ng Manila. Naka-ugalian na ni Helen na maligo muna bago umuwi sa kanilang inuupahang silid.

Hinubad nya ang lahat ng saplot sa kanyang katawan. at lumitaw ang napakagandang hubog ng kanyang katawan. mula sa leeg pababa sa kanyang malusog na dibdib, pababa sa bewang at sa kanyang balakang, masasabing tila hinubog ng isang dakilang eskultor ang kanyang kabuuan. Itinapat ni Helen ang katawan sa binuksang dutsa. Malamig ang tubig na bumagsak sa kanyang maalindog na katawan. Parang nakadama siya ng ginaw. Sa 29 years old na edad nya, wala pang isang kamay na lahi ni Adan na nahaplos ang kanyang basal na katawan..Nakararamdam na rin siya ng tawag ng laman. Lalo pa at fertile siya. Yung takda na kung saan tulad ng mga halaman, ay dumarating ang panahon ng pamumulaklak, siya man, sa kanyang kasarian ay dumarating ang mga sandaling hindi man nya gustuhin ay parang may hinahanap ang kanyang pagkababae. Parang naghahanap siya ng kamay ng isang mapagpalang Adan na magbibigay pagpapahalaga sa kanyang pagkababae.

Wala sa loob na nahaplos nya ang kanyang dibdib. May nadama siyang init na umahon mula sa ibaba ng kanyang puson. Kinuha nya ang manipis na na sabon sa habonera sa di kalayuan. Binasa nya ang sabon sa tila ulan na buhos ng tubig mula sa dutsa. At inihaplos nya ang sabon sa buo nyang katawan. Ng sumayad ang palad nya na pinadulas ng bula ng sabon sa kanyang kaselanan, napansin nya madulas na ang bukana nito. Ilang ulit nyang kinuskos ng kinuskos ang madulas na sabon sa bukana ng kanyang kaangkinan. Bakit pumasok sa isipan nya na ano kaya kung palad ng makisig na doktor kanina ang humahaplos sa kanyang kaangkinan?

Pinagbuti niya ang pagkuskos ng sabon sa kanyang hiyas hanggang napapaungol na siya. At inabot nya ng isang kamay ang isang malusog nyang dibdib. Iniisip nya na ang makisig na doktor ang lumalamas kabilaan sa tayong tayo na na nyang mga dede. Napapasinghap na siya. At sa ilalim ng dutsa, nairaos nya at umalpas ang pag-iinit ng kanyang pagkababae.

Naakit siya sa doktor na yun. Yun ang damdaming sumisigid kay Helen habang tinutuyo ng twalya ang kanyang katawan. Nakaharap na siya sa maliit na salamin sa banyo ng kanilang bihisan sa Hospicio. Hinawi ni Helen ang nakatakip na buhok sa kanang bahagi ng kanyang mukha. Gusto nyang maiyak ng tumambad sa kanya ang kanyang repleksyon sa salamin.

Limang taong-gulang pa lang siya noon. Naroroon sila ng kanyang ina at ng kanyang kapatid na sanggol na halos siyam na buwan pa lang na nailuwal ng kanyang ina sa kanilang barung-barong sa gitna ng bukid. Mahimbing siyang natutulog. Hindi nya namalayan ang pagdating ng lasing na ama. Ayon sa kwento ng kanyang nanay, natabig ng kanyang ama ang gasera na naka-sindi sa itaas ng duyan ng natutulog nyang kapatid na sanggol. Tumama ito sa kawayan na sahig ng kanilang kubo. Agad na nagsiklab ang dingding ng kanilang barung-barong na yari lang sa pinagdikit-dikit na cogon. Nataranta ang kanyang ina ng naging na malaki na ang apoy. Tumakbo ito palabas at naiwan silang magkapatid sa loob ng nag-aapoy ng barung-barong.

Nagising siya sa nakakapasong init na lumalamon sa kanilang kinahihigaan. Ewan kung anong lakas ang pumasok sa lilimang-taong gulang nyang katawan at ang una nyang naisip ay iligtas ang kapatid na nagpapalahaw ng iyak sa nag-aapoy na duyan na kinahihigaan nito. At yakap yakap ang sanggol na kapatid. sinuong nya ang nagngangalit na apoy na tumupok sa kanilang barong-barong. Kasamang nasunog ang kanyang lasing na ama. Nailigtas nya ang kanyang sanggol na kapatid. Ang naging sukli ng kanyang ginawa ay tataglayin nya habang buhay.

Naramdaman ni Helen ang luha na masaganang dumadaloy mula sa kanan nyang mata na pinapangit ng peklat na nag-pausli dito. Pati ang kanyang kanang bahagi ng bibig ay hindi pinatawad ng pilat na resulta ng sunog na iyon. Lumitaw ang isang bahagi ng kanyang kanang gilagid at parang biniyak ang kanyang bibig. " Sino ang magkaka-gusto sa mukhang ito? " Walang tinig niyang sigaw na parang kinakausap ang kaharap na salamin.

"Gaga ka Helen, para maisip man lang na pangarapin ang makisig na doktor na pag-aari na ng isang normal at napakagandang doktora!" Ito ang sigaw nya sa kanyang isip. Subalit, hindi tayo ang nagpapasiya sa bawat kaganapan sa ating buhay. Minsan nagaganap ang hindi natin inaasahan.At kabaliktaran naman na minsan, hindi nangyayari yung ating kagustuhan. Ito ang enigma ng buhay. Ito ang tadhana. At ito ang magaganap.

Kalmado na si Helen ng ipasiya nyang lumabas na sa banyo ng kanilang silid bihisan. Nasalubong nya si Ofel sa pasilyo ng Hospicio ng naglalakad na siya. " Hintayin mo na ako, naka bihis ka na pala," Sabi ng kaibigan sa kanya. Iniabot sa kanya ang papel na hawak.

"Ikaw na nga ang magbigay nito sa Admin at magbibihis na ako," Tuloy -tuloy na itong tinungo yung kanilang silid bihisan. Binasa nya ang iniabot na papel ng kanyang kaibigan habang tinutugpa ng kanyang mga paa ang daan patungo sa admin ng Hospicio. Listahan iyon ng mga nagpuntang mga doktor kanina na nagsagawa ng katatapos lang na medical mission. Iisa lang naman ang doktor doon na lalaki. Parang nagkainteres si Helen na malaman ang pangalan ng makisig na doktor.

"Hmm, Artemio A. Domingo pala ang buong pangalan nito. Pwedeng Art at pwedeng 'Temyong' ang palayaw nito', Naisip niya. Tiningnan din nya ang iba pang mga pangalan na nakalista doon. Mayroon doon na Dra. Leah B. Domingo. "Baka ito yung magandang doktora na tumawag sa makisig na doktor ng 'mahal'. "So mag-asawa na sila?", Parang nakadama si Helen ng biglang frustration. "Talo agad", Naisip nya. Pero nabasa nya na may mga nakalagay doong mga mobile number ng mga ito. Binasa nya ng paulit-ulit ang number ni Dr. Artemio A. Domingo. Isa sa mga assets ni Helen ay ang pagiging matandain sa mga numero. Agad nyang naka-bisa ang numero ng telepono ng makisig na doktor.

Alam ni Helen kailangan nyang bumili ng cell phone na kasalukuyang nauuso.

Kasalukuyang nasa harap siya ng kanyang laptop ng tumunog ang telepono nya. Tiningnan ni Tim yung inbox sa kanyang telepono. May isang message doon na kapapasok lang. Wala sa loob na binuksan nya ang cell phone at binasa ang nasa inbox.

"Good morning Dok, si Helen po ako dito sa Hospicio, nakuha ko po yung number nyo dito sa admin. Gusto ko lang po makipag-kaibigan, kung pwede." Matagal na binasa ni Tim yung message. Ito ba yung matangkad na caregiver na nasagi nya yung dibdib noong may medical mission sila sa Hospicio? Naalala nya nung pinagpawisan siya matapos di sinasadyang mabunggo nya ang dibdib nito. At naalala nyang dinagdagan nito ang pangungulila nya kay Lynn ng lumitaw ang magandang biloy sa pisngi nitong walang nakatabing na buhok. Itinabi nya ang cell phone. Wala siyang balak na muling pumasok sa isang kumplikadong sitwasyon. Ang goal nya ay maipagpatuloy ay paghahanap sa naglahong si Lyn.

Halos buong araw na hinintay ni Helen ang pagtunog ng kanyang bagong biling cellphone. Hinihintay nya na tanggapin ng makisig na doktor ang kanyang pakikipag-kaibigan. Subalit, naka-uwi na siya sa inuupahan nilang maliit na kwarto ,wala pang text na pumasok sa kanyang telepono. "Gaga ka talaga, Helen! Asa ka pa na papansinin ka ng makisig na doktor na yun?!" Parang sermon ni Helen sa kanyang sarili. Inilapag nya ang kanyang cell phone at kinuha ang kanyang crochet. Ipinagpatuloy nya ang ginagawang gantsilyo. Pang-alis nya ng stress ang paggagantsilyo. Gumagawa siya ng balabal na sarili nya ang disenyo.

Halos nakalimutan na ni Tim yung text na yun ng caregiver sa Hospicio. May dinaanan siya na ilang dokumento sa Manila Cityhall. Nang pauwi na siya naisipan nyang dumaan sa SM mall di kalayuan sa Cityhall. Parang may gusto siyang bilhin. Naka ilang ikot na siya ng maramdaman nya na kailangan siyang manubig. Nagmamadali siyang pumunta sa CR ng mall. At palabas na siya ng Men's room ng hindi niya namalayan ang bigla namang paglabas ng nasa kabilang pinto na Ladies room. Napayakap ang babae sa kanya at hinagilap nya naman ang bewang nito para ito ay hindi matumba. Nagkatitigan sila. Kahit naka flat shoes si Helen, halos magpantay lang sila ni Tim.

Naunang kumalas sa saglit na pagkakayakap sa bewang ng kaharap ang batang propesor. Iniiwas nya ang mga mata sa kaharap. " Sorry, miss di ko sinasadya," Narinig ni Tim ang sariling humihingi ng paumanhin sa dalaga.

" Dok, ako yung sa Hospicio..." Yun ang namutawi sa labi ni Helen. Pero hindi nya naitago ang kagalakan. Parang gumagawa ng paraan ang tadhana.

Hindi agad nakasagot si Tim. Ang totoo, parang nahihiya siyang humakbang. Baka mapansin ng kaharap na naka-bukol ang kanyang harapan. Kaka-ibang init ang hatid kay Tim ng caregiver! Naranasan ni Tim ang isang 'hard on' sa ibaba ng kanyang puson sa sandaling pagkakalapat ng kanialang mga katawan sa iglap na sandaling iyon. Napalunok siya bago nagsalita. " Natatandaan kita," At naisip ni Tim yung text nito. " Busy ako kaya di ko nasagot ang text mo". Sabi nya, pero nagtataka siya kasi bakit kailangan nyang magpaliwanag sa caregiver?

Nagulat si Tim ng biglang hinawakan siya sa kamay ni Helen. Hinila siya palabas ng hallway sa common na CR ng mall. " Mag meryenda muna tayo Dok, birthday ko naman..." Nagsisinungaling si Helen. September 26 ang birthday nya at katapusan pa lang ng Enero. Pero biglang naisip nya ang 'white lie' na yun. Naisip nyang kailangang dagdagan ang pagkakataong magkakilala sila ng lubos ng makisig na propesor. Ang totoo, naroon siya sa SM mall kasi bumili siya ng mga sinulid na gagamitin nya sa paggagantsilyo.

Ewan ni Tim kung bakit naging parang sunud-sunuran siya sa sandaling iyon sa matangkad na caregiver. Pero ang malinaw kay Tim, ngayon lang nya naramdaman sa buong buhay nya ang 'hard on' na naramdaman nya sa kanyang ari ng saglit na nagkadikit ang kanilang mga katawan. Maging sa pinakamamahal nyng si Lyn, hindi nya nadama yung dagling pag-bukol ng kanyang harapan. Ibang 'libog' ang idinudulot ng caregiver sa kanya.

Hindi nya alam na paraan iyon ng tadhana upang magkaroon ng katuparan ang nakatakda.

"Hoy, bruha, mukhang masayang masaya ka ha?" Sabi ng kaibigan nyang si Ofel ng dumating sa kwato na kanilang inuupahan. " Eh, hindi mo ako naalalang balikan sa Hospicio..."

Namutla si Helen. Sa tuwa nya na nakasama ang propesor sa pagmi-meryenda sa loob ng SM mall na malapit sa Manila Cityhall, nakalimutan niya na balikan ang kaibigan at ang alaga nya sa Hospicio. Nag-aalangan siyang tumingin sa kaibigan. Tumango-tango ito.

"Opo, di mo binalikan yung alaga mo kaya ako na ang nagpakain at nag asikaso sa alaga mo. Hmmmp!"Sabi pa nito. Tumayo si Helen at inakbayan ang kaibigan.

" Sorry po, nakalimot ako at nagkrus muli ang landas namin ni pogi!" Sabi nya sa kaibigan. Umingos ito at nagkunwaring naiinis. " Sino namang pogi yan. bago sa pandinig ko yan, at mukha talagang masaya ka ha?" Sinipat siya nito at akmang hahawiin ang natatakpang mukha. Umiwas si Helen at natatawang tumakbo sa isang sulok ng silid. Hindi nya pagsawaang paulit-ulit na basahin ang kaisa-isang text ng makisig na doktor. "It's ok Helen, pwede ka magtext sa akin. But, hindi ko matiyak if I have time to text back." Iyon ang sinabi nito sa text.

Malalim na ang gabi. Gising pa si Tim. Mahimbing na sa kanyang pagtulog si Leah. Dumating na yung hinihintay nyang sagot sa email nya doon sa offer na fellowship sa Australia. Tinanggap nya ang offer. Ngunit ayaw nyang malaman ni Leah ang tungkol dito. Lihim niyang inaayos ang kanyang mga papeles na kinakailangan. Hindi rin nya alam kung paano ito ipaipaliwanag kay Leah. Dama nya mahal na mahal siya ng kabiyak. Pero alam ni Tim, hindi niya kayang suklian ang pagmamahal na iyon. Sapagkat ang buong pag-ibig at pagmamahal nya ay naibigay na nya kay Lynn. Si Lynn lamang ang nag-mamay-ari ng kanyang puso.

Ngunit tumunog yung kanyang cell phone habang nasa gitna siya ng pagmumuni-muni. Kinuha nya ang cellphone at maingat na lumabas sa kwarto. Tinungo nya ang sala. At binasa nya ang text ni Helen, ang caregiver sa Hospicio. "Tulog ka na dok? Pwede ba kitang tawaging Tim na lang? " Makulit at matyaga ang caregiver. Naisip ni Tim. Pero naiintriga siya bakit nakatakip yung buhok nito sa kalahati ng kanyang mukha At bakit ganon na lang ang init na hatid nito sa kanyang pagkalalaki?

Natukso si Tim na sagutin ang text ni Helen.

" Ok lang na Tim ang itawag mo sa akin." Text back nya. Hinintay nya ang pag-ilaw ng inbox ng kanyang Nokia.

"Talaga, Tim?" Parang di makapaniwala si Helen na pag-aaksayahan siya ng panahon ng makisig na doktor.

Sa totoo lang, hindi rin alam ni Tim kung anong mahika ang humihila sa kanya upang pag-aksayahan ng panahon ang ka text. Pero iba yung nararamdaman nya sa dalaga. Nagulat siya sa sumunod na text ni Helen.

" Dok Tim, may ipakiki-usap sana ako, 29 years old na ako, hindi pa ako nakakaranas ng sarap na dulot ng sex mula sa tulad mo." Diretsahan ang text ni Helen. Walang ligoy. Naramdaman ni Tim na bumukol ang harapan nya.

" You mean, virgin ka pa? Wala pang naka-ganon sayo?" Text back ni Tim

" Oo, kahit halik wala pang nakaka halik sa akin." Naramdaman ni Tim na pinagpapawisan siya, gayung malamig ang simoy ng hangin na nagmumula sa veranda.

" Ano yung ipapaki-usap mo?" Tanong ni Tim sa katext. Napapalunok siya sa pumasok sa kanyang imahinasyon. Maganda ang kurba ng katawan ng caregiver.At parang naaamoy pa nya ang mahinhing bango nito nung napayakap ito sa kanya sa may CR ng mall.

"Gusto kong sayo ipagkaloob ang pagka birhen ko." Walong gatol yung text ni Helen. Yung alaga ni Tim ay parang gustong gusto ang ibig mangyari ng dalaga. Wala sa loob na nahimas ni Tim ang harap ng kanyang pajama.

"Hindi ka nagbibiro?" Text nya sa caregiver.

"Biro ba ang pagkakaloob sa pagka-birhen?" Text uli nito. " Pagkatapos, pwede mo ng isipin na panaginip lang ang lahat. Ikaw lang ang bgusto kong magpadama sa akin na babae ako."

Parang di maka-paniwala si Tim sa naging direksyon ng usapan nila sa text ni Helen. Nagkasundo sila na sa araw ng Byernes Santo sa panahon ng Semana Santa, magkikita sila sa Hospicio. At pupunta sila sa kwartong inuupahan ng dalaga at doon ipagkakaloob nito sa makisig na doktor ang kanyang pagka-birhen. Sinong anak ni Adan ang tatanggi sa ganitong alok? Kahit pa isang kagalang-galang na propesor!

Matikas na matikas pa ang kanyang alaga ng pumasok si Tim sa kanilang kwarto ni Leah. Nadatnan nyang nakabuyangyang ito sa pagkakatulog. Hindi sila nagpapatay ng ilaw sa pagtulog. Isang ilaw na mababa ang wattage ang hinahayaan nilang magsabog ng liwanag sa kwarto sa buong magdamag. At sa liwanag nito aninag ni Tim ang maputing hita ng kabiyak. Nakalitaw na yung puting panty nito. Tumabi siya kay Leah. Parang namagneto siya sa matambok nitong ibaba na nakalitaw sa nakalilis na damit pantulog. Sinalat nya ito ng kaliwang palad. Kumislot si Leah. Subalit akmang hindi ito nagising. Itinaas ni Tim ang damit pantulog ni Leah at sumubsob sa mabangong hiyas ng kabiyak. Pinagsawa nya ang kanyang ilong sa natural na amoy ng katambukan ng asawa. Naramdaman nyang nagising si Leah.

"Ohhhh uhmmp, ano ang ginagawa mo mahal? Hindi ka pa natulog? " Ungol nito sa pagitan ng antok at pagkagising. Hinawi ni Tim ang gilid ng panty ni Leah at tumambad ang gilid ng hiyas nito. Hinawi pang muli ni Tim ang panty ng kabiyak na tumatabing sa matambok na kaselanan nito. At lumitaw ang pakay nya. Basa na ang hiwa ng biyak ni Leah. Basa na ang dulo ng makapal na buhok na tumatabing sa hiwa nito. Hindi nag-aksaya ng oras si Tim. Agad nyang ibinaba ang suot na pang ibabang pajama. Nahugos pababa kasama ang suot nyang brief. Itinutok nya ang kanina pa naglalaway na kanyang sandata sa bukana ng hiwa ni Leah. Tuloy-tuloy itong dumausdos papasok. Napayakap si Leah sa asawa. Humahagok si Tim habang matahas na bumabayo si Tim. Hindi alintana ang paggasgas ng gilid ng suot na panty ni Lyn sa kanyang kargada. Parang nagdudulot pa nga ito ng dagdag na libog sa kanya.

Sumasabay na si Leah sa bawat ulos ni Tim sa kanyang hiyas. "Mahal sige pa ohhh uhmmm sige pa ohhhh ang sarap mahal ohhhh uhmmm" Ang impit na ungol ni Leah ay lalong nagpapalibog kay Tim. Pero ang nasa isip ni Tim s sandaling iyon ay ang birhen na kaangkinan ng caregiver na idudulot nito sa kanya. Iyon ang iniisip ni Tim na binabayo nya. Lalong bumilis ang ritmo ng kanyang pagbayo. At ilang sandali pa, naramdaman ni Tim na humakab ang pwerta ni Leah sa kanyang sandata. May lumukob na mainit na likido sa kanyang kahabaan. Sabay nila narating ang rurok ng kanilang pagniniig. Yumakap si eah sa asawa at inapuhap ang labi ni Tim. "Thanks mahal...I love you." Bulong nya sa asawa. Tanging mariing kanyod ang itinugon nito. at hinalikan siya sa tenga.

Samantala, sa Switzerland, nasa sulok ng kama si Lyn. Hinihipo nya ang kanyang kabuntisan. Si Arnulfo Alcantara ay tumutungga ng whiskey sa di kalayuan. Pinagmamasdan nya si Lyn. At parang natatakot siya sa paglabas ng magiging anak nito. Dinaklot ni Arnie ang kanyang harap." Wala ka ng silbi Arnulfo Alcantara! Wala ng pag-asa na magkalahi ka sa babaing ito" Ito ang sigaw ng isip nya. Bigla nyang ibinato sa dingding ng kwarto ang baso ng whiskey. Nagising si Lyn. Pumikit siya. Nagkunwari siyang natutulog.

Ang caregiver naman na si Helen ay gising na gising pa. Iniisip yung tipanan nila ng makisig na doktor. Titiyakin nya na magkakaroon ng bunga ang magiging pagtatalik nila ng doktor. Maaring hindi na masundan iyon.Kaya kailangan tiyakin nyang fertile siya sa oras na maganap ang kanilang pagniniig. At tumapat iyon sa araw ng Byernes Santo. Panahon ng pagtitika sa panampalatayang Kristyano. Panahon para mabuo ang pangatlong binhi ng tadhana.

End of Chapter 6- Susunod- Trahedya