1. Home
  2. Stories
  3. Stepfather's Confession - The End
Filipino Sex Stories

Stepfather's Confession - The End

By Regalia ·
Matapos ang nangyari sa amin ni Abby ay hindi na ulit nagkaroon ng pagkakataon na makapag-usap pa kami.

Tuwing susubukan ko na kausapin si Abby ay mabilis s'yang umiiwas. Kahit ang pera'ng usapan namin na ibibigay ko sa kanya ay hindi na niya kinuha.

Honestly, I never thought na yung sandaling sarap na naranasan ko ay may mabigat palang kapalit; Ang matinding usig ng konsensya.

God knows how I did my best to approach her, ask her forgiveness. Pero hindi na ako muling pinansin ni Abby. I totally understand her kahit na naguguluhan ako sa inaasal n'ya.

Ang daming tanong sa isip ko ang kailangan ng kasagutan kagaya ng,

Bakit siya nagpaubaya?

Bakit s'ya nagsinungaling sakin?

Baki niya ako iniiwasan?

Bakit? Ang daming bakit!

Hanggang sa lumipas ang mahigit isang buwan simula noong may nangyari sa amin ni Abby. Araw ng Biyernes 3PM.

Dahil maaga akong dumating sa bahay ay naisipan kong silipin si Abby sa kwarto n'ya.

"Abby...Abby...please talk to me." tawag ko sa kanya habang marahang kumakatok.

Makalipas ang limang minuto ay wala pa ding sumasagot kaya naman nagdesisyon na akong buksan ang pintuan.

Walang tao.

Aalis na dapat ako ngunit may isang bagay na umagaw ng atensyon ko. Kinabahan ako,

...this can't be.

Agad akong lumabas ng kwarto at pumunta sa kwarto namin ni Emma. Shit! Everything's getting out of hand.

Nagpalit ako ng damit at nahiga sa kama. I can't think clearly, nababalisa ako.

Agad akong napatayo mula sa pagkakahiga noong marinig ko ang pagbukas ng pinto sa sala. I'm sure its Abby, I'll talk to her whatever it takes. Aayusin namin ang lahat.

Halos patakbo akong lumabas ng kwarto upang salubungin si Abby. Honestly may takot sa loob ko pero naniniwala ako na maayos din ang lahat. We'll just have to talk.

Pagdating ko sa sala ay laking gulat ko noong maabutan ko si Abby na kasama si Emma. Masaya silang nagkukwentuhan dala ang mga pinamiling groceries at damit.

"Mahal! Parang nakakita ka ng multo? Help us here, ang dami naming dala oh!" sambit ni Emma.

Biglang nawala ang masayang ngiti sa mukha ni Abby noong makita n'ya ako. She doesn't even looking at me.

Kinuha ko ang mga dala ni Emma at dinala sa kusina. Si Abby naman ay nagpaalam sa Mommy niya na lalabas lang sandali ng bahay. Talagang iniiwasan n'ya ako.

Habang inaayos ko ang pinamili nilang groceries ay nagpaalam si Emma na pupunta sa kwarto at magpapalit ng damit.

Dahil hindi ako mapakali ay inubos ko ang oras ko sa paglilinis ng bahay at pagluluto. Fuck!

Pasado alas sais ay naihanda ko na ang hapunan namin. Dumating na din si Abby, wala akong idea kung saan s'ya pumunta. Ilang saglit pa ay lumabas na si Emma sa kwarto.

Ang kaninang masaya at masiglang mukha ni Emma ay napalitan ng mabalasik na ekspresyon. Matalim ang tingin n'ya at hindi maipinta ang mukha sa sobrang simangot.

Kinabahan ako syempre pero sanay na din ako sa pagiging bipolar n'ya.Sayang naman dahil ngayon na nga lang ulit kami magkakasabay ng hapunan ay badtrip pa siya.

Noong makaupo kaming tatlo sa lamesa ay agad na nagsalita si Emma.

"Abby magpaliwanag ka sakin." she said in a calm tone.

Nagulat si Abby, pero agad na kumalma at inayos ang ngiti n'ya kahit na namumutla na.

"Mom...what do you mean?"

Dumukot si Emma sa bulsa at laking gulat ko sa inilabas niya. Noong makita ni Abby ang inilabas ng Mommy niya ay nag unahan sa pagbagsak ang mga luha niya.

"Look here, its positive. Madami kang dapat ipaliwanag." sambit ni Emma, inilagay sa lamesa ang pregnancy test kit.

"Don't ever tell me na this isn't yours dahil nakita ko 'to sa kama mo. I just want to know kung sino ang ama ng baby mo para maayos natin ang lahat." mahinahong sinabi ng asawa ko.

Natigalgal si Abby habang ako ay nanginig ang kamay sa nerbyos. Dapat kinuha ko na yung pregnancy test kit at hindi iniwang pakalat kalat sa kama ni Abby.

"Magsalita ka Abby!" matigas na utos ni Emma.

"S-sorry Mom...I don't know." sagot ni Abby, garalgal ang boses at walang patid ang patak ng luha.

Napatid ang pasensya ni Emma. Tumayo siya at tumabi sa anak.

"What do you mean na hindi mo alam?"

"Mom, lasing ako, hindi ko alam kung sino sa kanila."

Isang malakas na sampal ang dumapo sa kaliwang pisngi ni Abby.

Kasunod noon ay ang walang patid na masasakit na salita ang harap harapang ipinakain ni Emma sa anak niya.

Nanatili akong nakatingin sa malayo. I know she's lying to protect me and her Mom's feelings.

"Pinag-aral kita, ibinigay ko lahat ng gusto mo tapos uunahin mo lang ang landi!" sigaw ni Emma.

Mistulang pipi si Abby, tiniis ang lahat ng emosyonal at pisikal na sakit. Lalong nadurog ang puso ko. This is all my fault! Kung hindi ko inuna ang bayag ko hindi sana s'ya magdurusa ng ganito.

Ilang saglit pa ay padabog na bumalik si Emma sa kwarto namin. Naiwan kami ni Abby sa lamesa.

"Abby..." sambit ko.

She looked at me and smiled. Fuck why are you smiling at me!? Lalo lang akong nagi-guilty!

Bago pa ako makapagsalita ulit ay tumakbo na siya pabalik sa kwarto niya. Naiwan akong mag-isa sa hapag kainan, gulong gulo at hindi alam ang gagawin.

Inayos ko ang hindi nagalaw na pagkain, matapos iyon ay pumunta ako sa aming kwarto. Hindi ko pa din makausap si Emma, ayaw n'yang umimik.

Sa sobrang pagod kakaisip ay nakatulog ako.

Bandang alas dos ng madaling araw ay naalimpungatan ako. Dahil mahimbing ang tulog ni Emma ay naisipan kong puntahan si Abby.

Marahan akong tumayo sa kama at tinungo si Abby sa kwarto niya.

"........."

Nagulat ako noong hindi ko nakita si Abby sa loob ng kwarto n'ya. Ang naabutan ko ay dalawang sulat na nasa ibabaw ng unan niya.

"Leo" ang nakasulat sa isa at ang isa pa ay "Mommy".

Binasa ko ang sulat para sa akin.

"Hi Tito! Or should I say Leo? I know mauuna kang pumunta sa room ko kaya ibigay mo na lang kay Mom ang letter ko ha? Thanks!

First of all gusto kong malaman mo na matagal na kitang mahal. I did all of that because I really love you.

But I realized na mali ang ginawa ko. I'm so stupid and shitty for seducing the husband of my Mom. Its all my fault, nadamay ka lang Leo. Please forgive me and don't ever tell Mom na ikaw ang real father ng baby ko.

Ayaw ko ng masaktan pa s'ya. Ayaw kong masira ang relasyon n'yo dahil sa akin. I'll move forward and be a strong girl like my Mom.

Please take care of my Mom. Doon muna ako sa malayo, sa lugar na hindi na tayo magkikita. Never think of worrying about me dahil kaya ko ang sarili ko. Okay.

Kalimutan mo na ako Leo dahil kapag nagkita tayo ulit - HU U!? ka sakin! Hehe! Joke lang...

My prince will arrive someday and we'll live happily ever after.

Till' next century.

Thanks for everything!
Abby"

Gustuhin ko ma'ng hanapin si Abby at ayusin ang mga problema ay wala na akong ibang magawa kung hindi irespeto ang mga hiling niya.

Lumabas ako ng bahay at sa ilalim ng dilim ay buong pait akong nanangis.

Stepfather's Confession - END

Next Story:
Shared Wife LDR
TBC ETA 1D