Filipino Sex Stories
Swingers' Story - End
By Regalia
·
I stared at her.
I looked straight into her eyes.
"Hey...uy! Sorry na kung late akong nakauwi ha, please don't get mad." Hanna said, she's teary-eyed and her lips are shaking.
Inilapag ni Hanna ang backpack niya sa tabi ng pinto at marahang lumakad papalapit sa akin...
"O-okay naman yung swim namin, sana lang k-kasama kita." she said, trying to cheer up her shaky voice.
I snapped.
I don't want to hear another more lie.
"Swimming!? Please lang huwag mo akong niloloko ha!"
"Huh? W-hat do you mean?"
"Nagpunta ako sa resort na sinasabi mo pero wala kayo dun!"
"...at nasaan ka? Sa tabi ni Randy at Lando?!"
Namutla si Hanna, she trembles, I can see fear in her eyes.
"Del...let me explain... please" she said, she's walking slowly near me with tears flowing down her cheeks.
I lengthened my patience, waiting for an extremely valid explanation...
Tumayo ako at sinalubong ko si Hanna, she gave me a broken smile, "I love you Del...I'm sorry, nagawa ko yun kasi mahal kita eh..." she cried.
My patience burst. I can't accept a shitty explanation like that...
I slapped her...so hard, she dropped on the floor...
....she cried.
....she cried a lot.
"Mahal?! TANGINA naman! MAHAL?! Lumayas ka nga sa harap ko. Maghiwalay na tayo!"
"Del....please..." Hanna said, still trying to wipe her tears and blood from her lips.
"Don't ever mention my name you fucking slut! Lumayas ka sa harap ko, pokpok!" I said!
"Magsama kayo ni Randy!" I added.
Hanna was shocked...
.... she stood up, and cried painfully while running outside our house.
Finally, the bitch is gone.
I'll be better alone.
"...."
"...."
"...."
Its been more than a week since our last confrontation, hindi na kami nagkita or nag-usap ni Hanna, hindi na ulit siya bumalik or anything....
....she didn't even bother sending me a message or call.
Honestly, umasa ako na babalik din siya to say sorry, handa naman ako na tanggapin siya ulit dahil mahal na mahal ko si Hanna, talagang puno lang ako ng galit last time.
...pero ngayon ay lalo akong nagalit sa kanya, I'm thinking na iniwan na talaga niya ako para sa malaking burat, well...fuck her and her loose pussy!
I'll be entering the "move-on stage" at walang makakapigil saken!
....but still, deep inside me, I'm hurting.
"...."
"...."
"...."
Three weeks passes by, araw ng Linggo noon, makalat na sa bahay, tambak ang ligpitin, hugasin at labahin, I decided to man up and finish the mess. I must learn to live alone.
Sa umaga ay naglaba ako.
...after washing the clothes, I marked the dishes, tutong na ang mga dumi sa pinggan kaya pahirapan, ang tagal ko ding napabayaan eh.
....then I swiped the fucking dust using my old fucking clothes.
...and you know what?
Cleanup is painful.
Everything inside the house reminds me of Hanna.
I miss her.
Honestly I'm trying to fuel my hate with pain, iniisip ko kasi na kapag galit ako kay Hanna I can easily move on....
....but I can't.
....I miss her.
....its all my fault.
....I'm so sorry.
5PM; tahimik ang bahay namin, I'm done with the painful cleanup.
Naupo ako sa sala at muling uminom ng alak.
Binuksan ko ang TV at nanood ng commercials.
Habang nagmumuni-muni ako ay napansin ko ang orange Jansport backpack ni Hanna sa may TV.
Kinuha ko iyon...
....binuksan ko ang bag niya.
Tears rolls down my cheeks as I examined what's inside her bag.
...used clothes.
...her favorite black jacket.
...eyeglasses.
...her purse na may lamang 40 peso coins.
...a wallet, with cards, ID, our picture when we first met and some cash.
...her cellphone.
I charged her CP, dapat itapon ko na lang to' but the masochist in me wants to read the messages....
....gusto kong mabasa ang palitan nila ng text ni Randy.
Nung magkaroon ng konting karga ang CP ni Hanna ay agad ko iyong binuksan, then I started reading their exchange of message.
"...."
"...."
"...."
I can't stop my tears from flowing.
Humagulgol ako, I don't have anything left inside me but regrets.
"Hanna..."
"I'm sorry..."
I ran outside our house, binuksan ko ang gate, then rode my car....
...agad akong pumunta sa bahay ng parents ni Hanna, she might be there. She's still there I'm sure!
....I drove...as fast as I can.
Pasado alas otso ng gabi; pagdating ko sa Meycauyan ay walang atubili akong pumunta sa bahay ng biyenan ko.
...kahit na natatakot ako.
...kahit na hindi ko alam ang mangyayari.
...umaasa ako na nandoon si Hanna at hinihintay ako.
"Tao po! Tao po! Hanna! Hanna!" sigaw ko habang nasa labas ng puting gate.
Makailang beses akong tumawag, madilim ang bahay pero may bukas na ilaw sa veranda kaya umaasa ako na may tao sa loob.
Hanggang sa may tumapik sa balikat ko...
"...."
"...."
"Ah kuya...umalis sila Ka Peter at pamilya niya kaya wala na pong tao dyan." sambit ng matandang babae.
"Ate alam mo ba kung saan sila pumunta!? Kailangan ko pong malaman....please po..." sumamo ko sa babae.
"Balita ko po sa probinsiya ni Ka Peter pero hindi po namin alam kung saan yun eh." sambit ng babae then she excused herself may gagawin pa daw siya...
Luhaan akong umuwi sa amin, its all my fault, kung hindi dahil sa libog at katangahan ko ay kasama ko pa sana si Hanna!
Fuck!
Habang nakahiga ako sa kama ay pilit na pumapasok sa utak ko ang mga text ni Randy...
Inalala ko ang tunay na nangyari noong gabi na nasa apartment kami ni Randy...
"Ayaw mo Hanna? Pumayag ka na kasi at sundi mo lahat ng gusto ko. Kantot lang kapalit ng katahimikan ng buhay nyo ng asawa mo! Kung ayaw mo edi wag, ako mismo ang papatay sa mister mo, kilabot na riding in tandem yata ako." banta ni Lando kay Hanna.
....dahil sa pagbabanta ni Lando ay pwersahan nilang naangkin ni Randy ang puri ni Hanna...
Kaya pala takot na takot ang asawa ko nung pauwi na kami.
Makalipas ang ilang araw, may natanggap na text si Hanna...
"Alam namin kung saan ang opisina ng asawa mo kaya huwag ka nang tumanggi sa gusto ko."
"Dalawang gabi lang ng nonstop na kantutan Hanna, masasarapan ka na safe pa ang mister mo. Oha?"
"Kung ayaw mong magpakantot edi wag! Magsumbong ka sa pulis pero sisiguraduhin ko na bago kami makulong ay patay na ang asawa mo"
"Payag ka na? See gusto mo ding matikman ulit ang burat ko!"
"Huwag ka nang pabebe, basta Biyernes ng gabi hanggang Linggo ng umaga lahat ng gusto ko gagawin mo."
Ang tanga ko!
....dapat nakinig ako kay Hanna!
....dapat kinausap ko siya.
....ginawa niya lahat yun para protektahan ako.
....wala akong kwentang asawa!
....wala akong kwentang lalake!
Kasalanan ko lahat to!
"...."
"...."
"...."
Two years passes by; God knows how much time and dedication I've spent to find my wife.
Hinanap ko siya kahit saan, alam ko na hindi na niya ako mahal after all those things I did to her. Gusto ko lang siyang makita ulit...
....to say thank you.
....I love you.
....and how sorry I was.
...but we never see each other again.
Bukod sa paghahanap kay Hanna, naging focused ako sa trabaho ko, I got promoted and become very successful in corporate world...
...they're very happy for me, but I'm just an empty shell - I can't feel anything but regret and sorrow.
November 15 2015 - 5PM
Araw ng Linggo, may dinner meeting kami sa Aristocrat restaurant sa Roxas Boulevard. Maaga akong dumating kaya naisip ko munang manood ng paglubog ng araw.
Suot ang coat and tie like a true "Sir" ay naupo ako sa gilid ng Baywalk to reminisce, to watch the sunset...
...looking back, this place is a memorable place for me and Hanna.
Dito kasi kami sa Baywalk unang nagkita, sa Aristocrat ang first date namin at dito niya din ako sinagot. Sa StarCity ang second date namin tapos sa Victoria Court Gil Puyat ang unang attempt ko na angkinin siya but she declined kasi ayaw niya ng premarital sex.
...I faintly smiled while remembering those memories.
"Delamar?"
I just heard a familiar voice.
The sweet voice I'm longing for.
Hindi ko namalayan, kusa ng tumulo ang luha ko.
Agad akong tumayo at tiningnan ang pinanggalingan ng boses...
...there, I saw Hanna.
...I saw my wife, smiling at me, as if nothing happened.
...my guilt suddenly eats me up, nahihiya ako, nagsisisi ako, I'm not worthy!
"Hanna..."
"Hanna your here?"
"Yes, remember? Anniversary natin ngayon diba? Anniv as BF/GF." she said.
"Hanna.....Hanna." I cried, I cried like a baby while walking near her...
"Delamar, I miss you." she said then hugged me while I'm breaking down.
"Sorry, sorry na...please Hanna, hindi ko na alam ang gagawin ko..."
"Sssh...tahan na, I'm here. I love you."
Hanna kissed me...
...we locked our lips.
...that kiss means a lot.
...discarding the past.
...and starting over again.
...stronger than before.
"Let's go Del. Take me home..."
The End
I looked straight into her eyes.
"Hey...uy! Sorry na kung late akong nakauwi ha, please don't get mad." Hanna said, she's teary-eyed and her lips are shaking.
Inilapag ni Hanna ang backpack niya sa tabi ng pinto at marahang lumakad papalapit sa akin...
"O-okay naman yung swim namin, sana lang k-kasama kita." she said, trying to cheer up her shaky voice.
I snapped.
I don't want to hear another more lie.
"Swimming!? Please lang huwag mo akong niloloko ha!"
"Huh? W-hat do you mean?"
"Nagpunta ako sa resort na sinasabi mo pero wala kayo dun!"
"...at nasaan ka? Sa tabi ni Randy at Lando?!"
Namutla si Hanna, she trembles, I can see fear in her eyes.
"Del...let me explain... please" she said, she's walking slowly near me with tears flowing down her cheeks.
I lengthened my patience, waiting for an extremely valid explanation...
Tumayo ako at sinalubong ko si Hanna, she gave me a broken smile, "I love you Del...I'm sorry, nagawa ko yun kasi mahal kita eh..." she cried.
My patience burst. I can't accept a shitty explanation like that...
I slapped her...so hard, she dropped on the floor...
....she cried.
....she cried a lot.
"Mahal?! TANGINA naman! MAHAL?! Lumayas ka nga sa harap ko. Maghiwalay na tayo!"
"Del....please..." Hanna said, still trying to wipe her tears and blood from her lips.
"Don't ever mention my name you fucking slut! Lumayas ka sa harap ko, pokpok!" I said!
"Magsama kayo ni Randy!" I added.
Hanna was shocked...
.... she stood up, and cried painfully while running outside our house.
Finally, the bitch is gone.
I'll be better alone.
"...."
"...."
"...."
Its been more than a week since our last confrontation, hindi na kami nagkita or nag-usap ni Hanna, hindi na ulit siya bumalik or anything....
....she didn't even bother sending me a message or call.
Honestly, umasa ako na babalik din siya to say sorry, handa naman ako na tanggapin siya ulit dahil mahal na mahal ko si Hanna, talagang puno lang ako ng galit last time.
...pero ngayon ay lalo akong nagalit sa kanya, I'm thinking na iniwan na talaga niya ako para sa malaking burat, well...fuck her and her loose pussy!
I'll be entering the "move-on stage" at walang makakapigil saken!
....but still, deep inside me, I'm hurting.
"...."
"...."
"...."
Three weeks passes by, araw ng Linggo noon, makalat na sa bahay, tambak ang ligpitin, hugasin at labahin, I decided to man up and finish the mess. I must learn to live alone.
Sa umaga ay naglaba ako.
...after washing the clothes, I marked the dishes, tutong na ang mga dumi sa pinggan kaya pahirapan, ang tagal ko ding napabayaan eh.
....then I swiped the fucking dust using my old fucking clothes.
...and you know what?
Cleanup is painful.
Everything inside the house reminds me of Hanna.
I miss her.
Honestly I'm trying to fuel my hate with pain, iniisip ko kasi na kapag galit ako kay Hanna I can easily move on....
....but I can't.
....I miss her.
....its all my fault.
....I'm so sorry.
5PM; tahimik ang bahay namin, I'm done with the painful cleanup.
Naupo ako sa sala at muling uminom ng alak.
Binuksan ko ang TV at nanood ng commercials.
Habang nagmumuni-muni ako ay napansin ko ang orange Jansport backpack ni Hanna sa may TV.
Kinuha ko iyon...
....binuksan ko ang bag niya.
Tears rolls down my cheeks as I examined what's inside her bag.
...used clothes.
...her favorite black jacket.
...eyeglasses.
...her purse na may lamang 40 peso coins.
...a wallet, with cards, ID, our picture when we first met and some cash.
...her cellphone.
I charged her CP, dapat itapon ko na lang to' but the masochist in me wants to read the messages....
....gusto kong mabasa ang palitan nila ng text ni Randy.
Nung magkaroon ng konting karga ang CP ni Hanna ay agad ko iyong binuksan, then I started reading their exchange of message.
"...."
"...."
"...."
I can't stop my tears from flowing.
Humagulgol ako, I don't have anything left inside me but regrets.
"Hanna..."
"I'm sorry..."
I ran outside our house, binuksan ko ang gate, then rode my car....
...agad akong pumunta sa bahay ng parents ni Hanna, she might be there. She's still there I'm sure!
....I drove...as fast as I can.
Pasado alas otso ng gabi; pagdating ko sa Meycauyan ay walang atubili akong pumunta sa bahay ng biyenan ko.
...kahit na natatakot ako.
...kahit na hindi ko alam ang mangyayari.
...umaasa ako na nandoon si Hanna at hinihintay ako.
"Tao po! Tao po! Hanna! Hanna!" sigaw ko habang nasa labas ng puting gate.
Makailang beses akong tumawag, madilim ang bahay pero may bukas na ilaw sa veranda kaya umaasa ako na may tao sa loob.
Hanggang sa may tumapik sa balikat ko...
"...."
"...."
"Ah kuya...umalis sila Ka Peter at pamilya niya kaya wala na pong tao dyan." sambit ng matandang babae.
"Ate alam mo ba kung saan sila pumunta!? Kailangan ko pong malaman....please po..." sumamo ko sa babae.
"Balita ko po sa probinsiya ni Ka Peter pero hindi po namin alam kung saan yun eh." sambit ng babae then she excused herself may gagawin pa daw siya...
Luhaan akong umuwi sa amin, its all my fault, kung hindi dahil sa libog at katangahan ko ay kasama ko pa sana si Hanna!
Fuck!
Habang nakahiga ako sa kama ay pilit na pumapasok sa utak ko ang mga text ni Randy...
Inalala ko ang tunay na nangyari noong gabi na nasa apartment kami ni Randy...
"Ayaw mo Hanna? Pumayag ka na kasi at sundi mo lahat ng gusto ko. Kantot lang kapalit ng katahimikan ng buhay nyo ng asawa mo! Kung ayaw mo edi wag, ako mismo ang papatay sa mister mo, kilabot na riding in tandem yata ako." banta ni Lando kay Hanna.
....dahil sa pagbabanta ni Lando ay pwersahan nilang naangkin ni Randy ang puri ni Hanna...
Kaya pala takot na takot ang asawa ko nung pauwi na kami.
Makalipas ang ilang araw, may natanggap na text si Hanna...
"Alam namin kung saan ang opisina ng asawa mo kaya huwag ka nang tumanggi sa gusto ko."
"Dalawang gabi lang ng nonstop na kantutan Hanna, masasarapan ka na safe pa ang mister mo. Oha?"
"Kung ayaw mong magpakantot edi wag! Magsumbong ka sa pulis pero sisiguraduhin ko na bago kami makulong ay patay na ang asawa mo"
"Payag ka na? See gusto mo ding matikman ulit ang burat ko!"
"Huwag ka nang pabebe, basta Biyernes ng gabi hanggang Linggo ng umaga lahat ng gusto ko gagawin mo."
Ang tanga ko!
....dapat nakinig ako kay Hanna!
....dapat kinausap ko siya.
....ginawa niya lahat yun para protektahan ako.
....wala akong kwentang asawa!
....wala akong kwentang lalake!
Kasalanan ko lahat to!
"...."
"...."
"...."
Two years passes by; God knows how much time and dedication I've spent to find my wife.
Hinanap ko siya kahit saan, alam ko na hindi na niya ako mahal after all those things I did to her. Gusto ko lang siyang makita ulit...
....to say thank you.
....I love you.
....and how sorry I was.
...but we never see each other again.
Bukod sa paghahanap kay Hanna, naging focused ako sa trabaho ko, I got promoted and become very successful in corporate world...
...they're very happy for me, but I'm just an empty shell - I can't feel anything but regret and sorrow.
November 15 2015 - 5PM
Araw ng Linggo, may dinner meeting kami sa Aristocrat restaurant sa Roxas Boulevard. Maaga akong dumating kaya naisip ko munang manood ng paglubog ng araw.
Suot ang coat and tie like a true "Sir" ay naupo ako sa gilid ng Baywalk to reminisce, to watch the sunset...
...looking back, this place is a memorable place for me and Hanna.
Dito kasi kami sa Baywalk unang nagkita, sa Aristocrat ang first date namin at dito niya din ako sinagot. Sa StarCity ang second date namin tapos sa Victoria Court Gil Puyat ang unang attempt ko na angkinin siya but she declined kasi ayaw niya ng premarital sex.
...I faintly smiled while remembering those memories.
"Delamar?"
I just heard a familiar voice.
The sweet voice I'm longing for.
Hindi ko namalayan, kusa ng tumulo ang luha ko.
Agad akong tumayo at tiningnan ang pinanggalingan ng boses...
...there, I saw Hanna.
...I saw my wife, smiling at me, as if nothing happened.
...my guilt suddenly eats me up, nahihiya ako, nagsisisi ako, I'm not worthy!
"Hanna..."
"Hanna your here?"
"Yes, remember? Anniversary natin ngayon diba? Anniv as BF/GF." she said.
"Hanna.....Hanna." I cried, I cried like a baby while walking near her...
"Delamar, I miss you." she said then hugged me while I'm breaking down.
"Sorry, sorry na...please Hanna, hindi ko na alam ang gagawin ko..."
"Sssh...tahan na, I'm here. I love you."
Hanna kissed me...
...we locked our lips.
...that kiss means a lot.
...discarding the past.
...and starting over again.
...stronger than before.
"Let's go Del. Take me home..."
The End