Filipino Sex Stories
Together For(n)ever - Part 2
By BellaVictoria
·
A/N:
1. This is a revised version of my story posted a few years back here in FSS and the other site. The previous version was written in English and I thought of revamping this into a "better" one and to cater to most of the readers' language preference. I *might* include additional scenes/or an alternative story line.
Warning: If you're a hopeless romantic, read on. A bit lengthy but, sex part will come soon enough.
2.Apologies for the delay in posting my stories. It has been a bery hectic month for me but I will try my best to finish this and other series soon. Please bear with me on this.
Thanks :)
Cheers, BV.
**
ANDREA's POV
Hindi ko napigilan na huwag lingunin si Josh. Andun pa rin sya sa same spot where I left him at nakatingin sya sa akin. Humarap ulit ako sa kanya and I smiled at him bago ulit ako tumalikod at maglakad.
"What a jerk to just stand there and do nothing." Napapailing kong sabi sa sarili ko. Akala ko kasi hahabulin nya ako para ipagpilitan na sasabay na sya sa akin pabalik ng cafe. Or at least magpaka cheesy man lang sana sya sa akin. Pero wala.
"Very disappointing." I heaved a sigh.
Saka ko lang narealize na nagugutom na pala ako. Lunch time na at wala pa akong nakakain kahit anong decent food since morning. After all my moments with Josh sa hotel room, eto at kumakalam na ang sikmura ko. Sana lang hindi pa rin nakakapag lunch ang ka meeting ko so we can have a quick lunch before we dive into the formal discussion.
Dumating ulit ako sa cafe and nakasalubong ko si Bobby. Namukhaan nya ako and binati nya ako with a warm "Welcome Back, ma'am." Si Paul naman, ang ka-meeting ko, ay nakapwesto sa same table na piniwestuhan ko kanina. I smiled at him. Tumayo sya when he saw me coming and nag shake hands kami.
"Hi Paul nice meeting you, have you taken your lunch yet?"
"Just finished a while ago, thanks." Sabi nya.
"Right, shall we get coffee, then?" Since hindi pa ako makakakain, coffee will do, well at least for now.
"Yes, please." Magkasama kaming nagpunta sa counter. I ordered another round of caramel macchiato at cappucino naman para kay Paul.
Pagkabalik namin sa table, nagumpisa na rin ang discussion and like the usual, nirecord ko for easier reference. May isang lalaki na nakaupo sa inupuan ni Josh kanina, nagbabasa sya ng libro. Maya-maya, may dumating na lalaki at naupo sa tapat nya. Kilala ko ang may kanya ng boses na iyon, hindi ko na kailangan i-confirm pa.
Mabilis lang ang discussion namin ni Paul, in one hour lang ay tapos na. Hindi sya kasing articulate ni Jessie kaya kahit anong tanong ko, very basic lang ang sagot nya. I am so happy na natapos din agad.
Sinabayan ko si Paul maglakad palabas ng cafe. Naiwan si Josh doon and I did not bother looking back at him. Nagmamadali rin ako kasi kailangan kong makarating agad sa Shangri-La hotel for another meeting this time, with our client.
Buti na lang at may iba pa syang ka meeting kaya natapos ang discussion namin in about 40 minutes. I quickly grabbed a sandwich sa isang deli doon and I took a cab back to my hotel.
3PM. Pumasok ako sa aking hotel room pagkatapos ay mabilis kong ini-on ang aking laptop. Nagcheck ako ang emails habang mabilis kong kinakain ang sandwhich na nabili ko. Halos hindi ko rin naubos dahil pakiramdam ko ay nalipasan na ako ng gutom.
Maya maya ay tumawag naman si Ria at binigyan ako ng run-down sa nagawa nyang research so far. Gamay na nya kung paano ang style ko kapag may new project kami kaya handa sya sa lahat ng tanong ko. Ganito talaga ang buhay namin, very reactive dapat otherwise we will not be this successful.
After that, ipinasa nya ang phone kay Alex at kagaya kanina, binigyan ko ulit sya ng updates about sa usapan namin ni Paul. Pagkatapos ng phone call namin, I checked my emails at napa-iling na lang ako dahil may 55 unread messages doon.
"Kill me now!" Hindi ko napigilang mapasigaw sa sobrang pagod.
I checked my calendar:
4:30PM discussion with Marcus
5:30PM to call Linda for follow up
6:00PM to call Penny for feedback
6:30PM Con-call with team
7:30PM to call Pierre for follow up.
"Can I just die now?" Pagod ang katawan, nahiga ako saglit sa kama pagkatapos ay nag retouch para sa next na meeting.
Bumaba ulit ako sa isa pang cafe sa baba ng hotel para i-meet si Marcus. Isang oras lang din ang naging usapan namin dahil straightforward naman ang nga sagot nya, hindi na kailangan ng follow up questions.
Bumalik ako sa room ko at dahil wala na akong meeting after that, hinubad ko na ang blazer at skirt ko para makahinga naman ng maayos ang katawan ko. Binuksan ko rin ang upper buttons ang blouse ko tapos dumiretso ako sa bathroom para alisin ang make-up ko at maghilamos to freshen up a bit.
Nahiga ako saglit sa bed and from there, tinawagan ko si Linda for the scheduled call and pagkatapos noon ay si Penny naman. Around 6:15PM, naupo ako sa bed ko and nagsimula naman ako magbasa at magreply sa mga emails.
6:35PM nang magsimula ang con-call with the team and as usual, Alex is chairing the meeting. Like the usual isa-isa kaming nagbigay ng updates on individual projects. Actually may choice naman ako not to join pero might as well magjoin na rin dahil wala naman din akong ibang gagawin.
6:45PM nang biglang mag ring ang doorbell ng hotel room ko. Hindi ko pa pinansin dahil akala ko hindi sa akin. On the third buzz, nag-excuse ako sa discussion. "Wait a second team, excuse me for a while, but go on, I can hear you guys over here."
Sinilip ko ang peephole checked through the peephole to see who's outside my door and to my surprise, it's Josh! Mabilis kong binuksan ang pinto at bago pa man ako makapagsalita,
"Fancy sharing the dinner with me?" Tanong nya habang ipinapakita nya ang pagkain na dala nya.
"I am busy! I actually have an ongoing con-call." Bulong ko, just to make sure na hindi ako marining ng mga tao sa kabilang line.
"I know, I can hear it..." Pumasok sya sa loob ng kwarto ko kahit hindi ko pa naman sya pinapapasok.
"...and if you don't mind, magsuot ka naman ng bottoms or something." Dugtong nya habang isinasara ang pinto.
Sa sobrang pagmamadali ko, nalimutan ko na isuot ulit ang skirt ko. Mabuti na lang at medyo mahaba ang blouse ko na naitago naman nya ang undies ko somehow. Mabilis akong pumasok sa bathroom at kinuha ang nakasabit na bathrobe sa likuran ng pinto.
Naglakad ako pabalik sa bed. Sumunod naman si Josh at naupo sa sofa katabi ng kama ko. Nakatitig sya sa akin, pero iniwasan ko ang tingin nya.
"Sorry to keep you guys waiting, a delivery guy just dropped by my food." Natatawa akong tumingin kay Josh at dahil hindi naman sya makapagsalita, napa-iling na lang sya with disapproval.
The discussion went on for another 30 minutes habang naghihintay naman si Josh patiently listening. Every now and then magtatama ang tingin namin but ako na ang nauunang umiwas kahit pa deep inside, kinikilig ako.
"Andrea, tell us how your day went before we wrap up the call..." Si Alex. Bago pa ako makapagsalita, sinundan pa nya ng tanong na "No plans going out tonight? Party, drink, date out some boys maybe?"
"Hmmm... That's a good idea!" Sagot ko naman. Nagtawanan kaming lahat.
"However, looking at my calendar, I don't think I can do that. Thanks to Alex." May tono ng sarcasm ang statement ko. Mas natawa si Alex.
"Oh poor Andrea..." Si Alex.
"I know, right? Go through my calendar and see for yourself if I can still party, drink and meet with some boys. I'm quite pissed at you for giving me a very hectic schedule." Napabuntong hininga ako. Minsan nalilimutan ko na may iba pa pala kaming kasama sa discussion.
"It's not my fault that you want to go on your own. I told you I can go with you next week but you insisted to go now. Right Ria?" Bawi pa nya. Knowing him, nagbibiro lang sya at naghanap pa sya ng kakampi sa staff ko.
Tumayo si Josh and he continuously paced the room. Nalimutan ko na andun pala sya and he might be thinking na I'm flirting with my boss the way na mag-usap kami on the phone.
"Okay why don't we call it a day..." sabi ko sa mga team mates ko.
"No wait up -- " my boss interrupted pero bago pa nya matapos ang kanyang sasabihin,
"Is it very important? Otherwise, shall we call it a day?" Kunyari pagod na ang tone ng boses ko.
"Not really, catch up with you tomorrow then." Sagot ni Alex.
"Cool, thank you Alex!"
"Okay then, Happy hunting!"
"Bye!" At na-cut na ang line.
"What-- on-- earth-- are-- you-- doing--here?" I shifted my attention to Josh.
"Dinalhan lang kita ng dinner kasi you're busy the whole day and I thought maybe I can do a bit of help." Naglakad sya pabalik sa sofa.
"What if wala ako dito?"
"Well, andito ka right? I saved you the trouble of going out para maka rest ka na lang instead."
"What if may na order na ako sa room service?"
"You hate the food here, so hindi mo gagawin yun." Sumandal si Josh sa sofa, nakatitig pa rin sa akin.
Gusto ko pa sana sya iinterrogate pero hindi na ma-process ng utak ko. Ilang beses nag bukas-sara bibig ko to say something pero no words came out.
"Shall we have dinner now?" Tanong ni Josh na may halong lambing ang tono.
"I need to make another call. It will go on for another 20-30 minutes and this is quite important".
"Okay, go on. I'll wait." Si Josh.
Natapos ang call ko in less than 30 minutes. Binilisan ko na lang din dahil kumakalam na ang sikmura ko. The whole time naman ng discussion ko ay nakatingin lang si Josh sa akin. Kapag may chance ay nakikipag titigan naman ako sa kanya.
"Fuck my life!" Sigaw ko pagkatapos ng call ko.
" Shall we have dinner now? Anong nabili mo? Masarap ba 'yan?" Sunod-sunod kong tanong kay Josh. Tumayo na ako sa bed at tumabi sa kanya sa sofa.
"I bought a Pho from your favorite Vietnamese place, pero I think malamig na sya by now"
"Really?" Mabilis akong tumayo at pumunta sa table kung saan nya ipinatong ang mga dala nya.
"And sinamahan ko na rin ng fresh vietnamese rolls." Katabi ko na si Josh ngayon, pinapanood nya kung paano ko inisa-isa lahat ng laman ng take out bag.
"Wow, good job! Salamat ahhhh."
"Anything, Andrea. Anything." Hinawakan nya ng kamay ko.
"Tara, let's eat na!" Binawi ko ang kamay ko dahil kung hindi ko ginawa iyon, baka hindi na naman kami matuloy kumain.
Kanina pa tumatakbo sa isip ko ang mga bagay na gusto kong gawin kay Josh. Medyo nawala nga ang concentration ko every time na magtatama ang mga mata namin.
Inayos namin ang food sa table at nagumpisa na kaming kumain. We chit-chatted about some random topics – kamusta ang buhay ko working overseas, kung lagi daw ba ako busy like today, kung sino kasama ko sa bahay, what I'm doing kapag weekends. Okay naman ang usapan namin.
"May boyfriend ka na?"
"Boyfriends are a major pain in the ass." Natatawa kong sagot sa kanya.
"I don't believe you!" Nakatingin sya sa mata ko.
"Then don't!" Mataray kong sagot sa kanya. I even rolled my eyes.
Nagkatawanan lang kami.
"Who needs a boyfriend anyway?"
"Definitely not me." Kibit balikat na sabi ni Josh. Mas malakas na tawanan tuloy.
"Pero bakit mo naisip na dalhan ako ng dinner ha?"
"Gusto ko lang, masama ba?"
"Paano kung may boyfriend ako, edi syempre he will not be happy about it kung nay ibang guy na magdadala ng dinner para sa girlfriend nya."
"Pero wala ka naman boyfriend, sabi mo nga. So anong masama doon?"
"Pero paano nga kung may boyfriend ako?"
"Kung may boyfriend ka, sasabihin mo ba sa kanya na may nagdala ng dinner para sa'yo?"
"Why not?" Natapaas ang kilay ko.
"Why so?" Ibinalik nya ang tanong sa akin.
Hindi ako sumagot, ipinagpatuloy ko na lang ang pagkain ko ng Pho.
"Truth is, I just want to catch up with you. It has been three years, since we last spoke." Tumingin sya sa akin, pagkatapos ay ibinaba nya ang tingin sya sa pagkain nya. Para bang iniwasan nya makita kung ano man magiging reaction ko. Natawa ako.
"That's bullshit. I mean for chrissake! Alam mo naman all along where to find me or how to reach me."
"I know... but I have my own reasons." Iniwasan pa rin ni Josh tumingin sa akin.
"Yeah, I know... You and your reasons." Sarcastic ang tono ko.
Awkward silence.
"Don't worry, I will not bring it up. Past is past, I have moved on." Pinilit kong ibalik sa normal ang tono ng boses ko.
"Andrea..." Inabot ny ang kamay ko. Iniiwas ko ito bago pa nya mahawakan.
"10:00 na pala. I think you need to leave, kailangan ko na magpahinga." Tumayo ako at inimis ang pinagkainan namin.
"Ako na nyan." Kinuha ni Josh ang plastic na hawak ko.
"Ako na, ano ka ba! Ikaw na nga nag treat ng dinner..." Hindi ko pa kayang tumingin kay Josh. I shifted my eyes sa kamay nya na nakapatong sa table.
"I'll stay here with you, if you don't mind. What do you think?" Hinawakan nya ang kamay ko.
"At bakit?" Mabilis kong binawi ang kamay ko. Ang totoo nyan, gusto ko naman na sana sabihin na 'Sure! Ikaw pa ba?' pero mas malakas pa rin ang control ko dahil that sleep over can lead to another kahit pa just by the thought of it, namasa na agad ako down there.
"Bakit naman hindi?" Sabi nya habang naglalakad sya pabalik sa sofa. Naupo sya doon, sumandal. Tumingin sya sa akin, he smiled at me. Pati yata mga mata nya ay nginingitian ako. Natawa na lang ako. Napailing. The next thing I knew, we are laughing at each other for no reason.
Sumandal sya sa sofa, hindi pa rin inaalis ang pagkakatingin nya sa akin. Nilapitan ko sya at tumayo ako sa harapan nya. Safe distance, enough para makita namin ang reaction ng isa't isa.
"What if I don't want you to stay here?" May halong lambing at pangaakit ang boses ko.
"Doon ako mag stay sa labas ng pintuan mo."
"Hindi pwede! Papaalisin ka doon." Namewang pa ako.
"Sasabihin ko we are having a small misunderstanding kaya hindi nila ako papaaoisin doon."
"Tatawag ako sa reception and I'll tell them na there's a man outside my door and I don't know him.
Hinawakan nya ang mga kamay ko na nasa magkabilang side ng bewang ako pagkatapos ay hinila nya ako papalapit sa kanya.
"Ayyyyy!" Napatili pa ako dahil sa ginawa nya. Napaupo ako sa lap nya which is Josh's intention anyway. Napadikit ang pisngi ko sa tip ng nose nya, kasabay noon ang pag halik nya sa aking pisngi.
Sumandal ulit sya sa sofa. Hindi pa rin nya inaalis ang pagkakahawak sa bewang ko. Nag shift ako position, magkaharap na kami ngayon. For a while, parang tumigil ang pag-ikot ng mundo. Nagtitigan kami na para bang naghihintay kung sino ang magsasalita or gagawa ng next move. Pinilit kong tumayo pero hinila nya ulit ako papalapit sa kanya.
"Do you want me now, as much as you wanted me before?" Sobrang random ng tanong ko. Stupid even.
Hindi sya sumagot. Bigla na lang naglapat ang mga labi namin. Napapikit ako. Ninanamnam ang bawat sandali. He pulled back, pinakiramdaman ko muna kung ano ang gagawin nya pero after a few seconds na wala pa rinakong nararamdaman na paggalaw, napamulat ako.
Nakatitig na naman sya sa akin, medyo nagblush pa ako dahil pinapanood nya siguro ako habang hinihintay ko ang next move nya.
"Do you know how much I am dying to do this to you? How much I longed to kiss you, feel your lips on mine..." Hindi ko na napigilan ang mga salitang kanina ko pa gustong sabihin.
Hinintay ko kung ano ang isasagot ni Josh, I examined his expression as well. Nagtama ang aming mga mata, para bang kusa silang nag-uusap.
Hindi ako sinagot ni Josh, he kissed me instead. Mabagal, banayad. Ramdam ko ang hininga nya sa aking mga labi. Mabilis ang tibok ng aking puso and alam ko na nararamdaman ni Josh iyon.
Naramdaman ko na lang na pumapatak ang aking luha. Sa bawat dampi ng mga halik ni Josh, kapalit noon ay ang pananabik ko sa kanya. And those were tears of joy dahil ito ang unang beses akong nahalikan ni Josh!
Gumapang ang kanyang mga kamay sa aking likuran, ang isang kamay sa aking batok. Hindi ko pa rin mapigilan ang pagtulo ng aking luha. At one point, nang maramdaman siguro ni Josh na may basang part sa face or lips ko, iminulat nya ang kanyang mga mata.
"Shhhh..." bulong nya sa akin habang pinapahid nya ang mga luha ko gamit ang kamay nya.
Kinabig nya ako papalapit sa kanya pagkatapos ay inakap nya ako ng mahigpit.
"I missed you so much, Andrea..." bulong nya sa aking tenga. Dinampian nya ito ng halik pagkatapos.
Naramdaman ko ang kamay nya na naglalakbay pababa sa aking balakang. Minsan, pinipisil nya ito. Muli na naman nagtama ang mga labi namin. We started kissing. Mabagal, dahan-dahan hanggang sa unti-unting bumilis. I sucked on his tongue as he did with mine. Mga ilang minuto rin kaming naglaplapan hanggang sa parehas na kaming tumigil para to catch our breaths.
Inalis nya ang buhol ng bathrobe na suot ko. Umayos ako ng pwesto sa harapan nya, this time, nakaharap na ako totally sa kanya. Nakatukod ang aking mga tuhod sa sofa. Sumandal sya at nag adjust din ako ng pwesto. Halos kalahating metro ang layo namin sa isa't isa. I leaned forward and kissed the tip of his nose. He kissed my neck.
Isa-isa nyang binuksan ang butones ng aking blouse. Naramdaman kong dinadampian nya ng halik ang aking balat kada isang butones na mabunuksan nya. Nang tuluyan nang maalis lahat ng pagkakabutones ng blouse ko, inalis nya iyon at madiin nyang hinalikan ang aking tyan.
"Stop it! Nakikiliti ako!" Malambing kong sabi.
Inayos nya ang pagkakapwesto nya at unti-unti nya akong inihiga sa sofa. Nagtama ang mga labi namin. Napapikit ako, kahit pa sabihin na hindi naman bago sa akin ang pakiramdam na ito, masaya ako dahil si Josh ang kasama ko ngayon.
Ramdam ko ang pagkiskis ng pagkalalaki ni Josh sa ibabaw ng puson ko. Napahawak tuloy ako sa bewang nya at nahanap ko ang dulo ng shirt nya. Itinaas ko iyon at tuluyang hinubad sa katawan nya.
Pumatong sya sa akin at naramdaman ko ang init ng kanyang katawan sa akin. Tumingin sya sa akin pagkatapos ay hinalikan nya ang noo ko. Bumilis ang tibok ng puso ko, hindi dahil kinakabahan ako or something, pero dahil inaanticipate ko na what will happen next. Napakagat ako ng lower lip ko.
"You have no idea how much I want to be with you..." dinampian nya ng halik ang dulo ng ilong ko. Wala akong masabi, pinapakiramdaman ko ulit kung ano ang gagawin nya kasunod.
"... But I respect you so much, I cannot go any further than this." Muli nya akong hinalikan sa labi, this time ay dampi lang. hindi nga halos lumapat ang mga labi nya.
"What?" Napaupo ako, wala na akong pakialam kahit exposed na ang buo kong katawan sa kanya.
"I'm sorry, Andrea." Tumayo sya para kunin ang shirt nya na hinubad ko.
"What the fuck?!" Sigaw ko in disbelief.
Inakap nya ako nang mahigpit. Hindi ako gumalaw, instead tumayo ako at kinuha ang bathrobe ko na nasa sahig, tinakpan ko ang dibdib ko at mabilis akong tumakbo papuntang bathroom.
Hindi ko pa man naisasara ang pinto, umagos na ang luha sa aking mga mata. I felt somewhat rejected -- I wondered if Josh really liked me. Maraming beses na hiniling ko na sana hindi na lang masyadong gentleman si Josh because I want him so bad.
Gusto ko syang hawakan, haplusin every inch of his skin. I want to strip him, kiss him all over and feel his manhood. Pero bakit ganoon sya? Hindi ba ako maganda? Hindi ba ako attractive? May mali ba sa akin? Why does he have to respect me so much?
Hinubad ko ang natitira kong damit sa katawan at tumapat ako sa shower. Cold shower, that is. Malamig, pero ito ang kailangan ko para mamatay ang init ng katawan ko. Ilang minuto rin ako sa ganoong pwesto bago ako nagsabon ng katawan ko.
11:30PM na rin nang matapos ako magshower. Matagal dahil tinagalan ko talaga. Nagbathrobe ulit ako at tinupi ng maayos ang hinubad kong undies. Pagbukas ko ng pinto, nakaupo pa rin si Josh sa sofa.
"Leave, now." Hindi ako tumitingin sa kanya.
Kinuha ko ang dala kong pantulog at malinis na undies. Naglakad ako pabalik ng bathroom. Pinapanood siguro ni Josh ang bawat kilos ko. Tumayo sya at halos malapit na rin sya sa pinto ng bathroom.
Hindi ko alam ano ba talaga ang nararamdaman ko. Magagalit ba ako? Pero at the back of my mind, makita ko lang ang mukha ni Josh gusto ko rin sya mag stay.
"Please Josh, leave..."
"Andrea..."
Pumasok ako sa bathroom.
"Leave."
I closed the door.
To be continued.
**
This story may not be reposted, reproduced or distributed, in whole or in part, without prior written of the author by any means available. © 2017 Bella Victoria OW125387
1. This is a revised version of my story posted a few years back here in FSS and the other site. The previous version was written in English and I thought of revamping this into a "better" one and to cater to most of the readers' language preference. I *might* include additional scenes/or an alternative story line.
Warning: If you're a hopeless romantic, read on. A bit lengthy but, sex part will come soon enough.
2.Apologies for the delay in posting my stories. It has been a bery hectic month for me but I will try my best to finish this and other series soon. Please bear with me on this.
Thanks :)
Cheers, BV.
**
ANDREA's POV
Hindi ko napigilan na huwag lingunin si Josh. Andun pa rin sya sa same spot where I left him at nakatingin sya sa akin. Humarap ulit ako sa kanya and I smiled at him bago ulit ako tumalikod at maglakad.
"What a jerk to just stand there and do nothing." Napapailing kong sabi sa sarili ko. Akala ko kasi hahabulin nya ako para ipagpilitan na sasabay na sya sa akin pabalik ng cafe. Or at least magpaka cheesy man lang sana sya sa akin. Pero wala.
"Very disappointing." I heaved a sigh.
Saka ko lang narealize na nagugutom na pala ako. Lunch time na at wala pa akong nakakain kahit anong decent food since morning. After all my moments with Josh sa hotel room, eto at kumakalam na ang sikmura ko. Sana lang hindi pa rin nakakapag lunch ang ka meeting ko so we can have a quick lunch before we dive into the formal discussion.
Dumating ulit ako sa cafe and nakasalubong ko si Bobby. Namukhaan nya ako and binati nya ako with a warm "Welcome Back, ma'am." Si Paul naman, ang ka-meeting ko, ay nakapwesto sa same table na piniwestuhan ko kanina. I smiled at him. Tumayo sya when he saw me coming and nag shake hands kami.
"Hi Paul nice meeting you, have you taken your lunch yet?"
"Just finished a while ago, thanks." Sabi nya.
"Right, shall we get coffee, then?" Since hindi pa ako makakakain, coffee will do, well at least for now.
"Yes, please." Magkasama kaming nagpunta sa counter. I ordered another round of caramel macchiato at cappucino naman para kay Paul.
Pagkabalik namin sa table, nagumpisa na rin ang discussion and like the usual, nirecord ko for easier reference. May isang lalaki na nakaupo sa inupuan ni Josh kanina, nagbabasa sya ng libro. Maya-maya, may dumating na lalaki at naupo sa tapat nya. Kilala ko ang may kanya ng boses na iyon, hindi ko na kailangan i-confirm pa.
Mabilis lang ang discussion namin ni Paul, in one hour lang ay tapos na. Hindi sya kasing articulate ni Jessie kaya kahit anong tanong ko, very basic lang ang sagot nya. I am so happy na natapos din agad.
Sinabayan ko si Paul maglakad palabas ng cafe. Naiwan si Josh doon and I did not bother looking back at him. Nagmamadali rin ako kasi kailangan kong makarating agad sa Shangri-La hotel for another meeting this time, with our client.
Buti na lang at may iba pa syang ka meeting kaya natapos ang discussion namin in about 40 minutes. I quickly grabbed a sandwich sa isang deli doon and I took a cab back to my hotel.
3PM. Pumasok ako sa aking hotel room pagkatapos ay mabilis kong ini-on ang aking laptop. Nagcheck ako ang emails habang mabilis kong kinakain ang sandwhich na nabili ko. Halos hindi ko rin naubos dahil pakiramdam ko ay nalipasan na ako ng gutom.
Maya maya ay tumawag naman si Ria at binigyan ako ng run-down sa nagawa nyang research so far. Gamay na nya kung paano ang style ko kapag may new project kami kaya handa sya sa lahat ng tanong ko. Ganito talaga ang buhay namin, very reactive dapat otherwise we will not be this successful.
After that, ipinasa nya ang phone kay Alex at kagaya kanina, binigyan ko ulit sya ng updates about sa usapan namin ni Paul. Pagkatapos ng phone call namin, I checked my emails at napa-iling na lang ako dahil may 55 unread messages doon.
"Kill me now!" Hindi ko napigilang mapasigaw sa sobrang pagod.
I checked my calendar:
4:30PM discussion with Marcus
5:30PM to call Linda for follow up
6:00PM to call Penny for feedback
6:30PM Con-call with team
7:30PM to call Pierre for follow up.
"Can I just die now?" Pagod ang katawan, nahiga ako saglit sa kama pagkatapos ay nag retouch para sa next na meeting.
Bumaba ulit ako sa isa pang cafe sa baba ng hotel para i-meet si Marcus. Isang oras lang din ang naging usapan namin dahil straightforward naman ang nga sagot nya, hindi na kailangan ng follow up questions.
Bumalik ako sa room ko at dahil wala na akong meeting after that, hinubad ko na ang blazer at skirt ko para makahinga naman ng maayos ang katawan ko. Binuksan ko rin ang upper buttons ang blouse ko tapos dumiretso ako sa bathroom para alisin ang make-up ko at maghilamos to freshen up a bit.
Nahiga ako saglit sa bed and from there, tinawagan ko si Linda for the scheduled call and pagkatapos noon ay si Penny naman. Around 6:15PM, naupo ako sa bed ko and nagsimula naman ako magbasa at magreply sa mga emails.
6:35PM nang magsimula ang con-call with the team and as usual, Alex is chairing the meeting. Like the usual isa-isa kaming nagbigay ng updates on individual projects. Actually may choice naman ako not to join pero might as well magjoin na rin dahil wala naman din akong ibang gagawin.
6:45PM nang biglang mag ring ang doorbell ng hotel room ko. Hindi ko pa pinansin dahil akala ko hindi sa akin. On the third buzz, nag-excuse ako sa discussion. "Wait a second team, excuse me for a while, but go on, I can hear you guys over here."
Sinilip ko ang peephole checked through the peephole to see who's outside my door and to my surprise, it's Josh! Mabilis kong binuksan ang pinto at bago pa man ako makapagsalita,
"Fancy sharing the dinner with me?" Tanong nya habang ipinapakita nya ang pagkain na dala nya.
"I am busy! I actually have an ongoing con-call." Bulong ko, just to make sure na hindi ako marining ng mga tao sa kabilang line.
"I know, I can hear it..." Pumasok sya sa loob ng kwarto ko kahit hindi ko pa naman sya pinapapasok.
"...and if you don't mind, magsuot ka naman ng bottoms or something." Dugtong nya habang isinasara ang pinto.
Sa sobrang pagmamadali ko, nalimutan ko na isuot ulit ang skirt ko. Mabuti na lang at medyo mahaba ang blouse ko na naitago naman nya ang undies ko somehow. Mabilis akong pumasok sa bathroom at kinuha ang nakasabit na bathrobe sa likuran ng pinto.
Naglakad ako pabalik sa bed. Sumunod naman si Josh at naupo sa sofa katabi ng kama ko. Nakatitig sya sa akin, pero iniwasan ko ang tingin nya.
"Sorry to keep you guys waiting, a delivery guy just dropped by my food." Natatawa akong tumingin kay Josh at dahil hindi naman sya makapagsalita, napa-iling na lang sya with disapproval.
The discussion went on for another 30 minutes habang naghihintay naman si Josh patiently listening. Every now and then magtatama ang tingin namin but ako na ang nauunang umiwas kahit pa deep inside, kinikilig ako.
"Andrea, tell us how your day went before we wrap up the call..." Si Alex. Bago pa ako makapagsalita, sinundan pa nya ng tanong na "No plans going out tonight? Party, drink, date out some boys maybe?"
"Hmmm... That's a good idea!" Sagot ko naman. Nagtawanan kaming lahat.
"However, looking at my calendar, I don't think I can do that. Thanks to Alex." May tono ng sarcasm ang statement ko. Mas natawa si Alex.
"Oh poor Andrea..." Si Alex.
"I know, right? Go through my calendar and see for yourself if I can still party, drink and meet with some boys. I'm quite pissed at you for giving me a very hectic schedule." Napabuntong hininga ako. Minsan nalilimutan ko na may iba pa pala kaming kasama sa discussion.
"It's not my fault that you want to go on your own. I told you I can go with you next week but you insisted to go now. Right Ria?" Bawi pa nya. Knowing him, nagbibiro lang sya at naghanap pa sya ng kakampi sa staff ko.
Tumayo si Josh and he continuously paced the room. Nalimutan ko na andun pala sya and he might be thinking na I'm flirting with my boss the way na mag-usap kami on the phone.
"Okay why don't we call it a day..." sabi ko sa mga team mates ko.
"No wait up -- " my boss interrupted pero bago pa nya matapos ang kanyang sasabihin,
"Is it very important? Otherwise, shall we call it a day?" Kunyari pagod na ang tone ng boses ko.
"Not really, catch up with you tomorrow then." Sagot ni Alex.
"Cool, thank you Alex!"
"Okay then, Happy hunting!"
"Bye!" At na-cut na ang line.
"What-- on-- earth-- are-- you-- doing--here?" I shifted my attention to Josh.
"Dinalhan lang kita ng dinner kasi you're busy the whole day and I thought maybe I can do a bit of help." Naglakad sya pabalik sa sofa.
"What if wala ako dito?"
"Well, andito ka right? I saved you the trouble of going out para maka rest ka na lang instead."
"What if may na order na ako sa room service?"
"You hate the food here, so hindi mo gagawin yun." Sumandal si Josh sa sofa, nakatitig pa rin sa akin.
Gusto ko pa sana sya iinterrogate pero hindi na ma-process ng utak ko. Ilang beses nag bukas-sara bibig ko to say something pero no words came out.
"Shall we have dinner now?" Tanong ni Josh na may halong lambing ang tono.
"I need to make another call. It will go on for another 20-30 minutes and this is quite important".
"Okay, go on. I'll wait." Si Josh.
Natapos ang call ko in less than 30 minutes. Binilisan ko na lang din dahil kumakalam na ang sikmura ko. The whole time naman ng discussion ko ay nakatingin lang si Josh sa akin. Kapag may chance ay nakikipag titigan naman ako sa kanya.
"Fuck my life!" Sigaw ko pagkatapos ng call ko.
" Shall we have dinner now? Anong nabili mo? Masarap ba 'yan?" Sunod-sunod kong tanong kay Josh. Tumayo na ako sa bed at tumabi sa kanya sa sofa.
"I bought a Pho from your favorite Vietnamese place, pero I think malamig na sya by now"
"Really?" Mabilis akong tumayo at pumunta sa table kung saan nya ipinatong ang mga dala nya.
"And sinamahan ko na rin ng fresh vietnamese rolls." Katabi ko na si Josh ngayon, pinapanood nya kung paano ko inisa-isa lahat ng laman ng take out bag.
"Wow, good job! Salamat ahhhh."
"Anything, Andrea. Anything." Hinawakan nya ng kamay ko.
"Tara, let's eat na!" Binawi ko ang kamay ko dahil kung hindi ko ginawa iyon, baka hindi na naman kami matuloy kumain.
Kanina pa tumatakbo sa isip ko ang mga bagay na gusto kong gawin kay Josh. Medyo nawala nga ang concentration ko every time na magtatama ang mga mata namin.
Inayos namin ang food sa table at nagumpisa na kaming kumain. We chit-chatted about some random topics – kamusta ang buhay ko working overseas, kung lagi daw ba ako busy like today, kung sino kasama ko sa bahay, what I'm doing kapag weekends. Okay naman ang usapan namin.
"May boyfriend ka na?"
"Boyfriends are a major pain in the ass." Natatawa kong sagot sa kanya.
"I don't believe you!" Nakatingin sya sa mata ko.
"Then don't!" Mataray kong sagot sa kanya. I even rolled my eyes.
Nagkatawanan lang kami.
"Who needs a boyfriend anyway?"
"Definitely not me." Kibit balikat na sabi ni Josh. Mas malakas na tawanan tuloy.
"Pero bakit mo naisip na dalhan ako ng dinner ha?"
"Gusto ko lang, masama ba?"
"Paano kung may boyfriend ako, edi syempre he will not be happy about it kung nay ibang guy na magdadala ng dinner para sa girlfriend nya."
"Pero wala ka naman boyfriend, sabi mo nga. So anong masama doon?"
"Pero paano nga kung may boyfriend ako?"
"Kung may boyfriend ka, sasabihin mo ba sa kanya na may nagdala ng dinner para sa'yo?"
"Why not?" Natapaas ang kilay ko.
"Why so?" Ibinalik nya ang tanong sa akin.
Hindi ako sumagot, ipinagpatuloy ko na lang ang pagkain ko ng Pho.
"Truth is, I just want to catch up with you. It has been three years, since we last spoke." Tumingin sya sa akin, pagkatapos ay ibinaba nya ang tingin sya sa pagkain nya. Para bang iniwasan nya makita kung ano man magiging reaction ko. Natawa ako.
"That's bullshit. I mean for chrissake! Alam mo naman all along where to find me or how to reach me."
"I know... but I have my own reasons." Iniwasan pa rin ni Josh tumingin sa akin.
"Yeah, I know... You and your reasons." Sarcastic ang tono ko.
Awkward silence.
"Don't worry, I will not bring it up. Past is past, I have moved on." Pinilit kong ibalik sa normal ang tono ng boses ko.
"Andrea..." Inabot ny ang kamay ko. Iniiwas ko ito bago pa nya mahawakan.
"10:00 na pala. I think you need to leave, kailangan ko na magpahinga." Tumayo ako at inimis ang pinagkainan namin.
"Ako na nyan." Kinuha ni Josh ang plastic na hawak ko.
"Ako na, ano ka ba! Ikaw na nga nag treat ng dinner..." Hindi ko pa kayang tumingin kay Josh. I shifted my eyes sa kamay nya na nakapatong sa table.
"I'll stay here with you, if you don't mind. What do you think?" Hinawakan nya ang kamay ko.
"At bakit?" Mabilis kong binawi ang kamay ko. Ang totoo nyan, gusto ko naman na sana sabihin na 'Sure! Ikaw pa ba?' pero mas malakas pa rin ang control ko dahil that sleep over can lead to another kahit pa just by the thought of it, namasa na agad ako down there.
"Bakit naman hindi?" Sabi nya habang naglalakad sya pabalik sa sofa. Naupo sya doon, sumandal. Tumingin sya sa akin, he smiled at me. Pati yata mga mata nya ay nginingitian ako. Natawa na lang ako. Napailing. The next thing I knew, we are laughing at each other for no reason.
Sumandal sya sa sofa, hindi pa rin inaalis ang pagkakatingin nya sa akin. Nilapitan ko sya at tumayo ako sa harapan nya. Safe distance, enough para makita namin ang reaction ng isa't isa.
"What if I don't want you to stay here?" May halong lambing at pangaakit ang boses ko.
"Doon ako mag stay sa labas ng pintuan mo."
"Hindi pwede! Papaalisin ka doon." Namewang pa ako.
"Sasabihin ko we are having a small misunderstanding kaya hindi nila ako papaaoisin doon."
"Tatawag ako sa reception and I'll tell them na there's a man outside my door and I don't know him.
Hinawakan nya ang mga kamay ko na nasa magkabilang side ng bewang ako pagkatapos ay hinila nya ako papalapit sa kanya.
"Ayyyyy!" Napatili pa ako dahil sa ginawa nya. Napaupo ako sa lap nya which is Josh's intention anyway. Napadikit ang pisngi ko sa tip ng nose nya, kasabay noon ang pag halik nya sa aking pisngi.
Sumandal ulit sya sa sofa. Hindi pa rin nya inaalis ang pagkakahawak sa bewang ko. Nag shift ako position, magkaharap na kami ngayon. For a while, parang tumigil ang pag-ikot ng mundo. Nagtitigan kami na para bang naghihintay kung sino ang magsasalita or gagawa ng next move. Pinilit kong tumayo pero hinila nya ulit ako papalapit sa kanya.
"Do you want me now, as much as you wanted me before?" Sobrang random ng tanong ko. Stupid even.
Hindi sya sumagot. Bigla na lang naglapat ang mga labi namin. Napapikit ako. Ninanamnam ang bawat sandali. He pulled back, pinakiramdaman ko muna kung ano ang gagawin nya pero after a few seconds na wala pa rinakong nararamdaman na paggalaw, napamulat ako.
Nakatitig na naman sya sa akin, medyo nagblush pa ako dahil pinapanood nya siguro ako habang hinihintay ko ang next move nya.
"Do you know how much I am dying to do this to you? How much I longed to kiss you, feel your lips on mine..." Hindi ko na napigilan ang mga salitang kanina ko pa gustong sabihin.
Hinintay ko kung ano ang isasagot ni Josh, I examined his expression as well. Nagtama ang aming mga mata, para bang kusa silang nag-uusap.
Hindi ako sinagot ni Josh, he kissed me instead. Mabagal, banayad. Ramdam ko ang hininga nya sa aking mga labi. Mabilis ang tibok ng aking puso and alam ko na nararamdaman ni Josh iyon.
Naramdaman ko na lang na pumapatak ang aking luha. Sa bawat dampi ng mga halik ni Josh, kapalit noon ay ang pananabik ko sa kanya. And those were tears of joy dahil ito ang unang beses akong nahalikan ni Josh!
Gumapang ang kanyang mga kamay sa aking likuran, ang isang kamay sa aking batok. Hindi ko pa rin mapigilan ang pagtulo ng aking luha. At one point, nang maramdaman siguro ni Josh na may basang part sa face or lips ko, iminulat nya ang kanyang mga mata.
"Shhhh..." bulong nya sa akin habang pinapahid nya ang mga luha ko gamit ang kamay nya.
Kinabig nya ako papalapit sa kanya pagkatapos ay inakap nya ako ng mahigpit.
"I missed you so much, Andrea..." bulong nya sa aking tenga. Dinampian nya ito ng halik pagkatapos.
Naramdaman ko ang kamay nya na naglalakbay pababa sa aking balakang. Minsan, pinipisil nya ito. Muli na naman nagtama ang mga labi namin. We started kissing. Mabagal, dahan-dahan hanggang sa unti-unting bumilis. I sucked on his tongue as he did with mine. Mga ilang minuto rin kaming naglaplapan hanggang sa parehas na kaming tumigil para to catch our breaths.
Inalis nya ang buhol ng bathrobe na suot ko. Umayos ako ng pwesto sa harapan nya, this time, nakaharap na ako totally sa kanya. Nakatukod ang aking mga tuhod sa sofa. Sumandal sya at nag adjust din ako ng pwesto. Halos kalahating metro ang layo namin sa isa't isa. I leaned forward and kissed the tip of his nose. He kissed my neck.
Isa-isa nyang binuksan ang butones ng aking blouse. Naramdaman kong dinadampian nya ng halik ang aking balat kada isang butones na mabunuksan nya. Nang tuluyan nang maalis lahat ng pagkakabutones ng blouse ko, inalis nya iyon at madiin nyang hinalikan ang aking tyan.
"Stop it! Nakikiliti ako!" Malambing kong sabi.
Inayos nya ang pagkakapwesto nya at unti-unti nya akong inihiga sa sofa. Nagtama ang mga labi namin. Napapikit ako, kahit pa sabihin na hindi naman bago sa akin ang pakiramdam na ito, masaya ako dahil si Josh ang kasama ko ngayon.
Ramdam ko ang pagkiskis ng pagkalalaki ni Josh sa ibabaw ng puson ko. Napahawak tuloy ako sa bewang nya at nahanap ko ang dulo ng shirt nya. Itinaas ko iyon at tuluyang hinubad sa katawan nya.
Pumatong sya sa akin at naramdaman ko ang init ng kanyang katawan sa akin. Tumingin sya sa akin pagkatapos ay hinalikan nya ang noo ko. Bumilis ang tibok ng puso ko, hindi dahil kinakabahan ako or something, pero dahil inaanticipate ko na what will happen next. Napakagat ako ng lower lip ko.
"You have no idea how much I want to be with you..." dinampian nya ng halik ang dulo ng ilong ko. Wala akong masabi, pinapakiramdaman ko ulit kung ano ang gagawin nya kasunod.
"... But I respect you so much, I cannot go any further than this." Muli nya akong hinalikan sa labi, this time ay dampi lang. hindi nga halos lumapat ang mga labi nya.
"What?" Napaupo ako, wala na akong pakialam kahit exposed na ang buo kong katawan sa kanya.
"I'm sorry, Andrea." Tumayo sya para kunin ang shirt nya na hinubad ko.
"What the fuck?!" Sigaw ko in disbelief.
Inakap nya ako nang mahigpit. Hindi ako gumalaw, instead tumayo ako at kinuha ang bathrobe ko na nasa sahig, tinakpan ko ang dibdib ko at mabilis akong tumakbo papuntang bathroom.
Hindi ko pa man naisasara ang pinto, umagos na ang luha sa aking mga mata. I felt somewhat rejected -- I wondered if Josh really liked me. Maraming beses na hiniling ko na sana hindi na lang masyadong gentleman si Josh because I want him so bad.
Gusto ko syang hawakan, haplusin every inch of his skin. I want to strip him, kiss him all over and feel his manhood. Pero bakit ganoon sya? Hindi ba ako maganda? Hindi ba ako attractive? May mali ba sa akin? Why does he have to respect me so much?
Hinubad ko ang natitira kong damit sa katawan at tumapat ako sa shower. Cold shower, that is. Malamig, pero ito ang kailangan ko para mamatay ang init ng katawan ko. Ilang minuto rin ako sa ganoong pwesto bago ako nagsabon ng katawan ko.
11:30PM na rin nang matapos ako magshower. Matagal dahil tinagalan ko talaga. Nagbathrobe ulit ako at tinupi ng maayos ang hinubad kong undies. Pagbukas ko ng pinto, nakaupo pa rin si Josh sa sofa.
"Leave, now." Hindi ako tumitingin sa kanya.
Kinuha ko ang dala kong pantulog at malinis na undies. Naglakad ako pabalik ng bathroom. Pinapanood siguro ni Josh ang bawat kilos ko. Tumayo sya at halos malapit na rin sya sa pinto ng bathroom.
Hindi ko alam ano ba talaga ang nararamdaman ko. Magagalit ba ako? Pero at the back of my mind, makita ko lang ang mukha ni Josh gusto ko rin sya mag stay.
"Please Josh, leave..."
"Andrea..."
Pumasok ako sa bathroom.
"Leave."
I closed the door.
To be continued.
**
This story may not be reposted, reproduced or distributed, in whole or in part, without prior written of the author by any means available. © 2017 Bella Victoria OW125387