1. Home
  2. Stories
  3. Trahedya
Filipino Sex Stories

Trahedya

By Teddyray ·
CHapter 7 Book 1 - Trahedya

Hapon ng Byernes Santo, katatapos lang ng taunang " Pabasa" sa Hospicio. Nakaugalian na sa Hospicio ay nagkakaroon ng 'Pabasa" Ito ay ang tradisyonal na pagbabasa ng pasyon, o yung salaysay ng paghihirap ni Hesu-kristo sa ritmong pa-tula na binabasa naman sa mga "Pabasa" na nilalagyan ng tono o musika na paulit-ulit lamang. Nakatayo si Helen sa harap ng gate ng Hospicio sa dakong Maynila. Kinakabahan siya.

"Tutupad kaya ang doktor?" Naisip ni Helen. Paano kung magbago ito ng isip? Kung hindi ito tumupad sa kanilang tipanan? Sino ba si Helen sa makisig na doktor? Hindi mapakali si Helen sa pagkakatayo sa gate.

Samantala, si Tim man ay hindi rin mapalagay. Nag-iisip siya kung ano ang idadahilan kay Leah. Byernes Santo, at alam nya kailangang manatili siya sa kanilang bahay. Subalit parang matindi ang hatak sa kanya ng paki-usap ng care giver na si Helen. Ipinasiya nyang magpaalam kay Leah. Patayo na siya sa kinauupuang sofa ng makita nyang papalapit sa kanya si Leah.

"Mahal, magpapaalam sana ako," Nakita nyang parang bantulot si Leah sa sinasabi. " Tumawag si Daddy, ako raw ang manguna sa kanyang Foundation para doon sa gagawing programa sa aming probinsya para sa Sabado de Gloria at sa Linggo ng Pagkabuhay. Susunduin ako ng driver namin mamaya."

Lumapit sa kanya ang asawa at yumapos sa kanyang balikat. " Puro mga manang ang kasama ko mahal. Pwede ka naman sumunod doon sa Sunday." Pagpapaliwanag pa nito. Parang umaayon kay Tim ang pagkakataon. At sa binabalak ni Helen.

"Ok lang mahal," Tugon ni Tim at hinagkan nya si Leah sa labi."Susunod na lang ako doon sa Sunday."

Halos kalahating minuto ng naka-upo si Helen sa guard house sa tabi ng gate ng Hospicio. Bawat minutong magdaan parang kainip-inip sa kanya. Parang kay bilis ng ikot ng kamay ng orasan sa kanyang kaliwang braso. Upo, tayo ang kanyang ginawa. Bawat anino na kanyang matanaw na naglalakad mula sa paanan ng Ayala Bridge ay naghahatid sa kanya ng kaba at piping pag-asam. "Saan ka na dok? Darating ka ba? Darating ka pa ba?

Kulang isang oras siyang naghintay sa guard house ng Hospicio ng mamataan nya ang pagdating ng makisig na doktor. Naka -tshirt lang ito ng puti naka maong na pantalon , at naka- flat na leather shoes. Naramdaman ni Helen ang pagsulak ng pag-iinit ng kanyang pakiramdam. Abot-abot ang kanyang kaba. Sa wari nya ay nanginginig ang kanyang mga tuhod.

"Na late ako, kanina ka pa ba?" Bulong ni Tim sa dalaga. Tumango si Helen ng sunod- sunod.

"O-okey lang, akala ko nga... di ka na darating." Sabi ni Helen na nakatitig sa maamong mga mata ng kaharap.

"Are you sure na gusto mong gawin ito?" Arok ni Tim sa kausap. Muling tumango si Helen at ibinaba ang tingin. Yumuko siya ng yukong yuko. Parang nakadama ng awa si Tim sa caregiver. Inilagay ni Tim ang isang kamay sa balikat ni Helen. Nadama nyang parang naginginig ito.

"Kinakabahan ka ba?" Tanong ni Tim. "Pwede ka pang magbago ng isip,ok lang sa akin." Sabi pa nya.

Umiling ng sunod-sunod ang dalaga," No, dok, naka handa na ako, I like it to be you..."

. "Dito na tayo..." Tinitigan niya ang kasama. Parang nagtataka at may pilyong ngiti ang gwardiya sa building ng i- abot sa kanila ang logbook. Kailangang mag log in at log out lahat ng mga tenant na nangungupahan sa building na iyon.

" Sa Third Floor tayo , " Wika nya at hinawakan nya sa kaliwang kamay ang kasama. Mabilis ang sikdo ng kanyang dibdib. Parang nanghihina siya sa pananabik sa kung anong mangyayari.

Pagkalapat na pagkalapat ng pinto ng Room 306, hindi nya nakuhang hagilapin ang switch ng ilaw. Naramdaman nyang isinandal siya ni Tim sa pinto. At nadama nya ang init ng katawan nito, ang mainit na pagkuyumos sa kanya ng halik na sinimulan nito sa kanyang punong tenga, pababa sa kanyang leeg, pababa sa kanyang dibdib. Ng apuhapin nito ang kanyang bibig, umiwas si Helen. Hinawakan nya sa ulo ang doktor at itinulak nya pababa sa kanyang malusog na dibdib.

Napapikit si Helen ng madama ang mainit na bibig ng doktor sa kanyang dede.Ang pag aapuhap ng malayang kamay nito sa kanyang katawan ay nagdudulot ng init sa kanyang puson na nagnanasang umalpas. Hindi nya malaman kung saan idadako ang kanyang mga kamay ng bumaba ang kamay ni Tim patungo sa kanyang kaselanan. Ang kanyang pagnanasa ay nag sa alon. Pataas ng pataas. Ang pananabik ng kanyang katawan ay nagpapanginig sa kanyang tuhod.

"Higa tayo..." Parang bulong na pagsusumamo nya sa katalik. Wala na siyang saplot pang itaas. At si Tim ay tila sanggol na gutom na gutom sa pagdede sa dibdib ni Helen. Kabilaan habang ang isang kamay nito ay nasa kanyang kaselanan at dinarama ang kalaliman nito.

Walang salita pinangko siya nito binuhat at inihiga sa nakahandang kama.. Bagong laba ang manipis na kumot na kanilang higaan. At tuluyan ng inalis nito lahat ng kanyang saplot. Aninag nya ang kabuuan ng kaniig habang nag huhubad ito ng sariling saplot. Umaalon ang kanyang pananabik. Alam ni Helen handang handa na ang kanyang pagka babae. Basang basa na siya. Ang kanyang katawan ay nakahandang tanggapin ang nektar na magbibigay katuturan sa kanyang pagkababae. At alam nya sa kanyang puso, nag uumapaw ang kanyang kaligayahan na ang una at huling lalaking maka aangkin sa kanyang pagka birhen ay ang doktor. At kailangang magbunga ang isang gabing pagniniig nila.

Walang tigil ang tahimik na pagpatak ng kanyang mga luha habang naglalabas pasok ang kaangkinan ni Tim sa kanya. Ngunit damang dama ni Helen, ito ay luha ng kaligayahan. May hatid na hapdi at kirot iyon sa una. Subalit ang init sa kanyang puson ay kailangang maka alpas. Sinasabayan na nya ang bawat indayog at ulos nito. Ang impit na ungol at daing. Ang banayad na ingay na likha ng pagsasalubong ng kanilang mga kaselanan ay naglalapit sa kanyang pangarap. Ang magkaroon ng supling na magdudugtong sa kanyang pagsilang sa mundo.

At ng tuluyang rumagasa ang tubig ng buhay at pumuno ito sa kanyang sinapupunan, gumuhit sa kanyang buong katauhan, ang kaganapan, ang luwalhating hatid sa kanya ay noon lamang nya naramdaman. Sa pakiramdam nya, siya at si Tim ay bahagi lamang sa obra maestra ng pag likha na nagaganap sa kagyat na oras at kagyat na panahon.

Mataas na ang araw ng siya ay magising kinabukasan. Wala siyang saplot at tanging kumot lamang ang tabing ng kanyang kaselanan. Namimigat amg kanyang pakiramdam. Hinang hina siya. Parang nasaid lahat ng likido sa kanyang katawan. Magdamag silang nagsalo sa walang kasing sarap na yugto ng buhay.

Paulit ulit siyang inangkin ni Tim sa buong magdamag. At walang sawa namang tinanggap ng kanyang pagkababae ang lahat ng katas ng buhay na isinabog sa kanyang sinapupunan ng kaangkinan ng kaniig.Paulit ulit, parang walang katapusan. Ginagap ng palad nya ang kaniig sa magdamag. Iminulat nya ang inaantok pa nyang mga mata. Ngunit, wala siyang katabi. Wala na si Tim sa tabi nya. Wala siyang nadamang galit. Hindi man lang hinintay na siya ay magising. Tama na sa kanya ang pagpapadama nito sa kanya sa buong magdamag na siya ay babae. Pagkatapos nito, ang tanging gusto nyang maalala kay Tim ay ang walang kasing tamis na sandali na nadama nya sa piling nito. Na alam nya ay hindi na masusundan pa. Ang dalangin lang nya ay magbunga ang kanilang naging pagniniig. Alam nya ito ay itinakda. May dahilan ang Diyos kaya siya binuhay sa aksidenteng iyon. May dahilan Ito upang iligtas siya sa tangkang pagpapatiwakal. At may higit na mabuting dahilan Siya kaya nangyari na si Tim ang lalaking umangkin sa kanyang pagkababae...

Mabilis na lumipas ang mga araw. Hindi makalimutan ni Tim ang magdamag sa piling ng care giver na si Helen. Parang diyosa ang alindog nito.Ang hinubog na balakang, ang matambok na hiyas nito. Ramdam pa ni Tim ang pagtikas ng kanyang alaga sa bawat pagsalpok ng kanilang mga ari. Ang kasikipan ni Helen ay lalong nagpataas sa kanyang libog. Perpekto ang katawan ni Helen. Ang malusog na dibdib nito ay walang sawa nyang dinede. Ang mapulang mga utong ng boobs nito ay di nya pinagsawaang supsupin. Paulit-ulit nya itong inangkin sa magdamag. Parang di niya pagsasawaang pasukin ng pasukin ang masikip ngunit makatas nitong lungga. Kapwa sila nakatulog ng mahimbing. Nagising lang siya ng madaling araw na. Nagising si Tim na yakap yakap ni Helen. Naramdaman nya na nakatingaro pa rin ang kanyang sandata. Nakatagilid sa kanya si Helen Mabango ang dalaga. Pati hininga nito ay mabango. Wala sa loob na inangat ni Tim ang isang hita ni Helen na nakasampay sa kanyang balakang. Tumagilid siya paharap dito. At itinulak nya papasok ang nakatingarong uten nya sa matambok na hiyas ng dalaga. Wala itong reaksyon. Tulog na tulog si Helen ng muli nyang itinarak ang kanyang uten sa kaselanan nito. Ilang hugot baon na ang kanyang nagawa ng subukan nyang halikan ito sa bibig. Nagtataka siya ayaw nitong pahalik sa bibig sa magdamag nilang pagsisiping. Nagtaka siya ng mabunggo ng kanyang bibig ang parang matigas na bagay sa labi ng dalaga. Subalit nadaig siya ng libog sa pagkakabaon ng kanyang sandata sa naglalawang puke ni Helen. Ilang sakyod ang kanyang ginawa at naramdaman nyang nilabasan na siya. Matagal siyang nanatili sa nakatagilid na posisyon na nakatarak ang kanyang sibat sa lungga ni Helen. Nang lumambot ang kanyang armas. dahan dahan siyang kumalas sa pagkakayakap ng tulog na tulog pang kasiping.

Bumangon siya ng dahan dahan at ayaw nyang magising ito. Binuksan nya ang ilaw sa loob ng silid. Hinawi nya ang pagkakatabing ng buhok ng naging kasiping sa magdamag. Sa pagiging doktor ni Tim nakakita na siya ng mga ganitong kaso sa ER. Pinag-aralan nila ang mga bangkay. Pero nagimbal siya sa hitsura ni Helen. Napa-upo siya sa sahig. Hindi niya alam kung ano ang iisipin. Ang una niyang naisip ay magbihis at kailangan nyang lumayo sa lugar na yun. At habang binabagtas ng kanyang mga paa ang bahaging iyon ng daan mula sa gusaling ang isang silid ay naging piping saksi ng kanilang magdamag na pagsasalo sa larong iyon ng buhay, naramdaman nya ang mahinang pagpatak ng ulan. Unti-unti ay lumalakas ang patak nito. At maya maya pa ay naramdaman ni Tim ang tila pagngangalit ng mga naglalakihang patak ng ulan na tumatama sa kanyang mukha. Hinayaan niyang mabasa siya ng ulan. Sabado na. Sabado de Gloria. Naramdaman nya ang paghilam ng kanyang mga mata. Gusto nyang mahabag sa hitsura ni Helen. At nakadarama siya ng guilt. Sinamantala nya ang dalaga. Naramdaman nyang humalo ang luhang naglandas sa kanyang mga mata sa patak ng ulan sa kanyang pisngi...

Sa isang bahagi ng mundo sa Switzerland, lasing na naman si Arnulfo Alcantara. Kabuwanan na ng pagdadalang-tao ni Dra. Lynn Abarrientos. Humihilab na ang tiyan nito ng magawa nitong puntahan ang 'asawa' sa mini-bar sa bahay bakasyunan na iyon ng mga Alcantara sa Swizerland.

"Arnie, please, manganganak na yata ako," Sabi ni Lynn sa lasing na si Arnulfo Alcantara. Kasasalin lang nito ng whiskey sa hawak na baso. Nang makita nito ang ayos ng sinasambang doktora, parang nawala ang kalasingan nito.

"Teka, steady ka lang dyan ilalabas ko yung kotse sa garahe," Sabi nito. Tumakbo ito pababa ng basement para kunin ang kotse. Nang maiparada na ni Arnie yung kotse sa harapan ng pinto ng bahay bakasyunan, binalikan nya si Lynn. Maingat nyang pinangko ito at binuhat patungo sa nakaparadang sasakyan. Hindi maipaliwanag ni Arnie ang nadarama ng oras na iyon. Alam nya, hindi siya ang ama ng dindala ng sinasambang doktora. Alam nya anak ito ni propesor Artemio Domingo. Pero bakit excited siya ngayon na lalabas na ang bata?

Pag dating sa hospital agad na dinala si Lynn sa delivery room. Ilang sandali din na nagpaikot-kot si Arnie sa lobby ng hospital. Pakiramdam nya talagang parang magiging 'ama' na siya. Nang makita nya ang doktor na lumabas sa delivery room, agad nyang sinalubong ito. Tinitigan nya ang bughaw na mga mata ng doktor at nagtanong; " Doctor, how's my baby?" Nagtaka siya sa sarili, bakit iyon ang naitanong nya. Bakit hindi nya naitanong ang kalagayan ni Lynn.

"They are both ok, the mother and the child." Sagot naman ng doktor. "Are you the hubby?" Tumango si Arnie, pinuntahan nya yung kwarto na pinagdalhan kay Lynn mula sa delivery room. Wala pang malay ito. Pinuntahan nya yung 'kanilang' baby. Ewan nya kung bakit, pero nakita nyang parang nginitian siya ng bagong silang na sanggol. " Ang gwapo ng 'anak' ko," Sabi nya sa sarili.

"May anak ka na, Arnulfo Alcantara! Isinilang na si Arnulfo Alcantara the second!" Napahalakhak si Arnulfo Alcantara. Nakita nyang sumesenyas ang nurse sa nursery. Inilagay nito yung isang daliri sa gitna ng mga labi. "Shhhh!"

"Mahal, I've got good news," Sabi ni Leah. Naunahan na naman siya ni Leah, naisip ni Tim. Kababasa lang nya ng email nung university hospital sa Australia at pina pa book na sa kanya yung ipinadalang tiket sa eroplano. Natatakan na ng visa yung pasaporte nya.

"Daddy ka na mahal..." Parang bombang sumabog sa pandama ni Tim yung balita ni Leah. Kababasa lang ni Tim ng text ni Helen, ang care giver. " Salamat dok, I'm one month pregnant..."

End of Chapter 7 Book 1- Susunod- Balaraw