Si Maribet - Ang Aking Ina (unang bahagi)

Maria Berta Alonzo o mas kilala bilang si Maribet, 40 taong gulang, siya po ang aking ina, ang pinakamamahal kong ina. Simpleng maybahay nang kinikilala kong ama, si Harold, 42, pa-ekstra ekstrang trabahador sa isang construction company sa isang bayan dito sa Pangasinan.

Paglalabada ang nagisnan ko nang hanapbuhay ni inay, ang aniya'y tanging trabaho na alam nya para kami noo'y mabuhay. Sa isang iskwater area malapit sa Muñoz Market kami noon naninirahan. Swerte na kung makakain kami nang tatlong beses sa isang araw. Mahirap pa kami sa daga kung aking ilalarawan ang naging buhay namin sa Maynila.

Ako nga po pala si Efren, 19, anak sa pagkadalaga ni inay Maribet, matipuno dahil sa maagang edad pa lang ay nagbabanat na ng buto, nagtatrabaho bilang helper ng isang glass and plasticwares sa Dagupan, ang sentro ng komersyal sa Pangasinan, malapit sa bayan nina inay. Simple lang naman ang pangarap ko, ang makatulong sa aking ina at sa pag-aaral ng aking mga half sibblings, sina Elsa, 10, Edna, 8 at ang bunso namin, si Edmar, 5.

Taong 2007 nang una kong makilala si tatay Harold, anak ng isa sa mga pinaglalabadahan ni inay, galing sa isang simpleng pamilya, nagkagustuhan at nagdesisyong magsama sa nirerentahan naming maliit na kwarto. Noong una'y wala akong nakikitang problema sa pagsasama nila, bagkos ito ay akin pang ikinatuwa dahil sa kaligayahan na nakikita ko kay inay. Saya na simula nang ako'y nagkamalay ay di ko nakita sa kanyang mga mata. Bagamat ako'y 8 taong gulang pa lang noon, alam ko na may kakaibang ginagawa sina itay at inay base sa ungol at halinghing na aking nagigisnan tuwing hating gabi o madaling araw. Mga oras nang aking pag gising para dyumingel. Madalas ay nakikiramdam muna ako o pinapakinggan kung anuman ang ginagawa nila, di man malinaw sa akin noong mga panahong iyon, ito'y nagbibigay ng kakaibang kiliti sa aking pakiramdam.

Nag-umpisa ang kalbaryo nang aking ina makalipas ang isang taon ng kanilang pagsasama, pinagbubuntis noon ni inay si Elsa, at si itay wala pa ring trabaho. Nakukontento na sa kung anong napagkakasya sa kita ni inay o kung minsay nagagalit pa dahil di nakapagbibigay si inay para sa kanyang bisyo - alak, sigarilyo at sugal. Mag-aanim na buwan nang buntis si inay noon nang may dumating na bisita galing Pangasinan, nakatatandang kapatid na lalaki ni inay. Sinusundo si inay at pilit na kinumbinse upang sa probinsya na manirahan dahil sa nakitang kalagayan ng kanyang kapatid. Lingid sa kaalaman naming mag-ina ay sinusubaybayan pala ng kanyang pamilya ang aming pamumuhay. Noong una'y nahirapang magdesisyon si inay dahil inaalala nya si itay, subalit mapilit ang kanyang kuya kaya walang nagawa si inay kundi sumunod dito. Hindi na din pumalag si itay na noo'y lutang ang utak dahil sa sobrang pagkalasing. Umuwi kami ng Pangasinan ng gabi ding iyon bitbit lamang isang bag na ang laman ay mga lumang damit.

Madaling araw na nang makarating kami sa Pangasinan…ang probinsya nang aking ina…ang probinsya na magiging saksi sa malaking pagbabago nang buhay at relasyon naming mag- ina…itutuloy…