Cubao24/7: Si Marjorie At Iba Pa

Ang Mga Zombies At Vampires Sa Cubao.

Dancers, GROs, sex workers, pimps, petty criminals, drug addicts, street people comprised the forsaken denizens of Cubao.

Till now, I couldn’t explained my morbid interests in these people . How they live, where they are coming from, as well as what makes them tick.

Was it their “poverty porn” appeal. Perhaps.

Warning: This is not a “Palibog” blog. I intend this series to be an informative documentary targeting feminine readers.

------------------------------------------

Circa: 2004 – 2013

Part I

Dancers and GROs

Fridays then were my days, or should I say, my nights off. Wifey and I had agreed on that even before we were married. Parang pre-nup. LOL. Believe it or not, for the period covered, siguro about five to six Fridays lang a YEAR that I missed going out to have a drink. Always at the clubs spread around Cubao for the simple reason that I live in a neighboring city. The other reason was that clubs along the avenues of Timog ang Quezon were beyond my financial capability, not to mention their being out of my way home.

Seldom I was with my office friends, for I always wanted to go solo. It was better that way, no debates on where to go, when to split..but more importantly, no issues regarding the girls. Besides, I am by nature, a lone wolf.

After trying out some eight or so joints in the area., I settled for three clubs wherein I felt most comfortable. I alternated my Fridays among these establishments. Being their frequent visitor afforded me some “privileges” I got to be familiar with the guards., the floor managers, and some of the dancers.

I said “some” because dancers and GROs come and go…some lasted only a week some for months, or longer, but rarely lasting for two or three years. They were like butterflies ..always opting for a place where flowers abound-- meaning better terms, better working atmosphere, whatever.

The guards exempted me from being frisked, and depositing my cellphone for safekeeping. CP with camera is not allowed inside the club for obvious reason. On the other hand, floor managers never harassed me with girls to “table”. Otherwise, they will pester you with dancers, GROs to “table”.. ..approaching you from time to time , making kulit with their old line, ” Pakilala lang”

But once the girl is seated beside you, you will have a hard time getting rid of her. What with their emotional black mail spiel of “kuya, sige na isa lang. Pang buena mano. Wala pa akong drinks eh” with matching contact of their boobs on your arm…others, particularly the “old timers” will go further, bolder.

The floor manager and I had a tacit agreement: I would call her if I wanted a certain girl to “table” otherwise, no “Pakilala”. In fairness yun kasi ang job nila, ang mang harass. And for this reason, they were being monitored by an OIC.

But said “previleges” did not come free. Twenty to thirty pesos “tip”for the guard before entry or upon leaving, 50 to 100 pesos for the floor manager. The tip to the dancer or GRO is often based not on the total bill but on their “performance/ accommodation.” As for the waitresses, 25 to 50 bucks is enough to put a smile on their haggard faces.

Mind you, tipping was optional, pakisama lang. But if you knew how much these people were earning..maaawa ka talaga.

The waitresses then were paid 100 pesos a night. Plus a measly commission upon reaching the required number of beer served based on the tables assigned to them. From this earning, you deduct expenses for meals and transportation. Ano pa ang matitira? Kaya nga malaking bagay ang “Tip” sa kanila.

Same with the floor managers. P100 to 150 a night. No free meals. Plus tip (voluntary) from girls they successfully “table”. Also tip from customers who were satisfied with their “tables”.

The Dancers? The last I knew was that an average dancer’s pay in Cubao ranged from 400-500 depende sa itsura, sexiness, appeal and performance (ang star ng show ay todo bukaka at pasirko sirko sa stage). Two dance numbers a night. Stark naked.

But, the big BUT, a dancer is paid the full amount ONLY if she reached her assigned quota on Ladies’ drinks (LDs). If the quota was five LDs and she managed to get less, a certain amount would be deducted from her pay. But she would keep her commission from the ladies beer she got.

By the time I stopped going to these joints, the cost of ladies beer was already 280. Around 90 to 100 pesos per bottle ang commission. Siguro mga 300 na ngayon or more ang LDs dun.

If the dancer is “bokya” for the night, meaning walang ka ”table”, she is paid half of her dance fee .

A 100-peso fine is deducted for coming in late. Official time is 7.00 PM. The club usually opens at 9:00 PM and closes at around 2:00 AM depending on the number of the remaining customers.

----------------------

I was off at 6 PM so I still had a little less than 3 hours to kill before the club opened. So I spent the time talking to people along the sidewalks of Aurora Blvd. and EDSA. From vendors to pimps, policemen, MMDA personnel, pimps and POKPOKS, the hustlers, the addicts, the ex-cons . Some of these people were among the street dwellers.

Of course hindi naman sabay, sabay. But I got to know this kind of people through the years. Surely, it was not free. Often , I had to shell out a little amount for meal money, cigarette, snacks..fare money, etc. Minsan nga, wala pa silang lunch. It would break your heart to see children, some were just toddlers, grimy and hungry roaming around the sidewalks.

Each of them had a story to tell. Some of their stories could rival even the best fictional stories featured on TV and cinemas. Sabe nga ng gasgas na gasgas ng linya: ”Truth is stranger than fiction.”

One of the stories that really touched my heart is the true life experience of then 22-year old dancer known only as “Marjorie”. Her stage name.

In fact, her story inspired me to write “Kristina” a short story I posted here last year. Some events in the story were based on her tragic experience.

Cubao 24/7: Si Marjorie at Iba Pa

Ang mga tauhan sa Club

Ang OIC ang pinaka-general manager ng club. Tuwirang mananagot sa may ari. Ang taong pinagkakatiwalaan ng may ari—either kamaganak or matagal ng tauhan sa negosyo ng may ari.

Ang OIC ang namamahala sa araw-araw na a operasyon ng club. Kasama na ang pag impose ng disiplina sa mga tauhan ng club.

Ang floor manager naman (FM), sa may kalakihang club, ay mga dalawa hanggang tatlo sila duon. Sila ang pumipili ng dancer o GRO na ilalapit sa customers para ipakilala. (Unless customer mismo ang magturo ng gusto nilang ka-table.)

Madalas na may samaan ng loob dito, selosan. Dahil meron daw favoritism. Kaya kailangan manuyo sa FM sa pamamagitan ng pakikisama at pagbibigay ng tip o balato pag sila ay naka Table at nakarami ng drinks. Maliban na lang kung sila ay maganda at sexy o kaya ay popular. Sila mismo ang ipatatawag ng customers sa FM.

Ang dancers at GROs

Base sa mg a clubs na aking pinupuntahan, ang average age ng mga dancers at GROs, sa aking pagtataya ay early or mid 20s. Although marami rin ang 19 -20 tears old. Meroon ding mga mid 30s—yung maituturing na beterana na.

Ano ba ang kaibahan ng dancers sa GROs. Obvious na ang GROs ay hindi sumasayaw. Table lang sila at konti lamang sila sa club. Ang GROs ay walang bayad at walang allowance. Umaasa lamang sila sa komisyon sa drinks at tip ng customer pag sila ay pinalad na ma Table. Kanila ang pamasahe at pagkain. (Pero sa mga maliliit KTV bar na walang show at dancers..na puro GRO lang, may 50 or 100 pesos silang meal allowance) komisyon at tip lang din ang kanilang inaasahan.

Bakit ba sila napasok sa ganitong hanap buhay? Ito ang lagi kong tanong sa bawat “makausap” ko.

Siyempre kahirapan!

Anduon na ako. Pero hindi lamang yun ang dahilan. Hindi lahat ng mahihirap na kababaihan ay gustong pumasok ang ganitong uri ng hanap buhay.

Una, ang klase ng pamilyang kinalakihan. Ang moral foundation which is the least concern ng pamilyang hindi alam kung paano mabubuhay sa bawat araw.

Pangalawa, educational background. Pero, mind you, marami ang tapos ng high school, may mga umabot pa nga sa two-year course. Pero pumasok pa ring dancers.

Ang katwiran nila mas madali kumita. Maigsi lang ang oras ng trabaho. Kesa pumasok na kasambahay, tindera, crew member sa fastfood o sales lady sa mall na contractual. Mahaba na ang oras, pagod ka pa, tapos may tax pa at iba-ibang bawas sa kanllang sahod.

(Ganito rin ang pangunahing katwiran ng mga pokpok na kwalipikado naman mag trabaho sa fastfood or sa SM at ibang malls. Mahabang oras ka daw na nakatayo, contractual pa, tapos minimum wage. Ang isang araw na kita nila dun, katumbas lamang ng isang oras sa pag popokpok…nakahiga pa sa kama…LOL) . Oo nga naman. How do you argue with that kind of reasoning?

Marami ding mga dancers ang lumalabas..available sa sex…puwede kayong magkita bago sila pumasok sa club. Or pag day off nila, usually Monday…ang pinakamahinang araw sa club.

!,500 to 2,000, ang usual rate depende sa kalidad nila. Mas mahal pag hindi mo pinapasok sa trabaho. Kasi charge sa iyo ang kanilang dapat sana ay kikitain sa club.

Before, may VIP room dun. 1,500 per hour kasama dalawang drinks yata. Pwera pa yung bayad sa babae. Hand job blow job or iyot. Na sa paguusap yan. Hindi naman lahat ng dancers ay payag sa VIP.

Pero sa ibang club…obligado ang dancers na makipagsex pag gusto ng customer na VIP ka.

--------

Madalas kesa hindi, may anak na ang mga dancers.

I remember “Maxine”. isang taon pa lang ang baby niya. Humiwalay sa ka-live-in na galing sa maayos na pamilya sa isang bayan sa Pampanga. High school sweetheart niya. Iresponsable daw kasi at naloko daw sa drugs. Iniwan ang anak sa nanay niya sa nasabing probinsiya. Walang sustento sa ama ng bata.

Tapos lang ng high school ang kapampangang si Maxine. Maganda, matangkad at maputi, bilugan ang sexing katawan. In-demand sa club . Malago din ang balahibo. Kaya ko nga nagustuhan.

Nung huli kong puntahan sa club, wala na ito. Sabi ng kaibigan niyang dancer, pinagaaral daw ng tiyahan na nasa abroad si Maxine…caregiving. Natuwa ako. Sana nga mabago na ang kanyang buhay.

Iba naman ang kaso ni “Iza” at ang kapatid niya na nakalimutan ko na ang pangalan. Tawagin na lang nating “Marie”. Twenty si Iza at 18 si Marie. Maganda ang lahi. Matangkad at katamtaman ang pangangatawan ng magkapatid.

Sa maniwala kayo o hindi “virgin pa si Iza ng makilala ko. Ewan ko lang si Marie. (huwag ninyo ng itanong kung paano ko nalaman. Basta hindi ako nakipagtalik kay Iza.)

Minsan inimbita ko siyang kumain muna bago siya mag time in sa club. Pinili ko ang isang fastfood na malapit sa club.

Asiwa ako dahil takaw-pansin si Iza. Kahit pa nakamaong at tshirt lamang ito. Pag sensitive ang radar ng mga lalake, maamoy na nila kung anong klaseng babae si Iza.

Kwentuhan kame habang kumakain. Sinikap kong malaman ang maraming bagay sa kanyang buhay.

Tindera daw siya ng gulay sa palengke sa Trabajo, sa Sampaloc, Manila.

“Bakit pumasok ka dito” isa ito sa mg SOP na tanong ko. .

Mahirap daw at maliit ang kita. Hindi naman kalakihan ang puwesto niya.

Sampu silang magkakapatid. Sa Mindoro yata ang pamilya if I remember right. May kapatid na lalaki na pinagaaral sa public high school sa Manila. Kasama nito ang kanilang lola sa Manila. Si Iza at Marie ay umuupa sa isang kuwarto sa Litex compound , sa Quezon City…sa lugar ng mga mahihirap nating kababayan.

Anong pakiramdam mo nung una kang magsayaw. Mag audition. Hindi ka nahiya, dalaga ka pa.? Sunod-sunod ang mga tanong ko.

.(Ang audition minsan ay isang special number sa gitna ng regular show . para ipakilala ang baguhan at malaman kung aprubado sa mga manonood.) Ang OIC ang final judge.

“Hindi, wala lang,pakapalan lang, kailangan ko ang trabaho eh. Hindi naman nila makukuha, makikita lang naman nila pekpek ko” Diretsong sagot ni Iza

Hindi ko tiyak kung likas na matapang si Iza, or nagtatapang-tapangan, maari ding sadyang pinatapang ng pangangailangan..ng mga hamon sa buhay. Yung iba kasi umiinom muna ng alak, yung iba drugs, pampalakas loob.

Mahilig si Iza sa mga damit..sa mga gamit..sa alahas (silver na mumurahin) laging naka make up at maskara.

Mahilig siya sa chocolate. Bagay na lagi kong dinadala sa kanya pag nakatoka akong sa club niya pumunta. Mababaw lang ang kaligayahan ng karamihan sa mga dancers. Sa palagay ko, higit sa chocolate, mas na appreciate ni Iza na naalala ko siya…na pinahalagaan ko siya. Very low kasi ang kanilang mga self- esteem.

Naging mag kaibigan kami.

Sa malas naman, nagtanan si Marie. Nabuntis.

“Putang ina, sabi ko, paaano ngayon yan. “ Dalawa kasi silang natulong sa pagpapadala ng pera sa probinsya. At ang gagang Marie, kung sino sino lang ang sinamahan. Bata din at walang permanenteng work.

Si Iza, matatag. Hindi siya nasilaw sa mga nagaalok na maging kabit siya.

Paglipas ng panahon. Malaki na ang pinagbago ng dati ay magandang katawan ni Iza. Malaki na ang puson nito. Bagay na karaniwan na sa mga dancers. Sa beer lang na naiinom nila gabi-gabi. Tapos uuwi ng maguumaga. Kakain. Matutulog. Gigising ng bandang hapon. Kakain tapos matutulog ulit. Lalaki talaga ang tiyan mo niyan.

Karamihan sa mga matagal ng dancers ay “chubby” yung iba talagang mataba. Ang Gawain nila habang sumasayaw “inhale pag nakaharap sa customers at “exhale” pagnakatalikod. Sa awa na rin siguro ng OIC ay hindi niya tinatanggal ang mga ito. Pero mahina na ang mga kita nila.

Nung huli akong magpunta duon sa club, bago ako mag retire., andun pa rin si Iza. Tatlong taon na yata siya duon.

“O nakantot ka na “ Lagi kong tanong tuwing magkikita kami. Yun ang biruan namin.

“hind ah” Ang lagi niyang sagot sa akin.

Pero sa pagkakataong ito. Ngiti lamang ang sagot niya sa akin.

Isang drinks lang ang binigay ko sa kanya. Nagsabi kasi siya na malapit na siyang magsayaw. Pagkatapos ay nag txt na ang regular niyang customer na galante sa drinks at sa tip. Parating na raw ito. Kung puwede raw, next time na lamang kame.

“Oo naman, mabuti nga yun” Bukal sa puso ko ang aking sinabe. Anyway mga tatlo hanggang apat lang ang kaya kong drinks para sa kanya. Eh anim yata ang quota niya.

Humalik siya sa aking pisngi bago tumayo.

“Salamat Kuya ha” Siguro dahil pumayag akong i-release siya. At siyempre, sa fruits and nuts na Cadbury na rin.

Tumango lang ako.

Hinatid ko siya ng tanaw ko habang papalayo. Sana makatagpo siya ng lalaking mamahalin siya. Matutulungan siya. Napakabait na anak ni iza. Napa graduate niya ang highschool na kapatid.

Dumako ang tingin ko sa dancer na kasalukuyang malanding gumigiling. Hayup ito, may palabas labas pa ng dila. Kung hindi ito lasing, nakadroga.

Ano naman kaya ang ng buhay isang ito. Ang drama sa likod ng malanding giling at kalbong nitong puke?

Lumipat ang tingin ko sa grupo ng mga dancers sa isang mesa. Nagaabang ng magpapainom sa kanila. Yung iba larawan ng pagkabagot habang nilalaro ng mga daliri ang cellphone. Ano kaya ang nasa isip ng mga ito., ang kwento sa bawat mukhang nababanaag ko sa malanding kutitap ng makulay na mga ilaw.

Hinanap ko ang manager.

Sino ba ang puwede diyan.” Tanong ko.

Alam ng manager ang hanap ko. Slim, kayumanggi, matangkad, mabulbol at mabait. Yung hindi hustler sa drinks. LOL

“Kuya, teka may ipakikilala ako sa iyo. Type mo” Nakangiting tugon ni manager.

Si Marjorie

Ang kwento ng buhay ni Marjorie ang hindi ko malilimutan

If I remember right, it was in 2003 or 2004 when I first met her. It was almost midnight at the club. By that time, house rules already allow dancers to approach customers by themselves..no need for the floor manager’s introduction.

I was with an officemate and we were just finishing our light beer.

Naalala ko pa na tatlo silang magkakasama na umaasang makaka “table: kaya bawat mesa th mga customers na walang ka “table” ay inaalok nila. Lahat sila ay nakabikini…parang bra at panti na nga lang. May kadiliman sa lugar namin kaya hindi ko masyadong matipuan ang kanilang mga itsura.

Nang matapat sila sa mesa namin, bigla siyang naupo sa tabi ko. Nagpatuloy naman sa paglalakad ang dalawa niyang kasama.

“Kuya, “Table mo naman ako, kahit isa lang” Sabay hawak sa braso ko at dikit ng kanyang may kaliitang suso.

“Paano yan, pauwi na kame, close na nga ang “chit” nito. Next time na lang” Pakunswelo ko.

“Sige na Kuya, wala pa akong drinks eh” I knew she was telling the truth. Maraming dancers ang nakaupo lang sa isang lugar matapos sumayaw at naghihintay ng makaka “Table” ang inabot na ng hatinggabi pero wala pa rin.

“O eto pamasahe mo, next time na lang talaga.” Sabi ko sabay abot ko sa kanya ang isang daang piso.

“Salamat Kuya” Nakangiti itong nagpaalam. Sinundan ko ng tingin ang magandang hugis ng kanyang katawan.

Siguro mahigit isang buwan bago ako nagbalik ulit sa club na yon. I was alone at that time.

Walang wala siya sa isip ko. Hindi ko nga alam ang pangalan niya at hindi ko rin talaga natatandaan ang kanyang mukha.

Wala akong ka table nun at balak ko lang manuod ng show hangang midnight… ang aking self-imposed curfew.

Nakita ko siyang sumasayaw. Katulad ng nakararami sa kanila, hindi siya magaling magsayaw…but who cares, basta ba hubot hubad sila okay lang yun sa mga customers.

Pero type ko ang pigura niya. Balingkinitan, morena, sakto lang ang dibdib, maganda ang legs. Mga 5’ 3” siguro. Ang mukha? Pwede na. Yun bang tinatawg kong “gandang probinsya”

Maihahanay na siya sa mga tinatawag kong “Kantutables”

Bukod dito, gusto ko ang makapal na balahibo sa pagitan ng kanyang mga hita. Madalang sa mga dancers ang meron ganung kalagong bulbol. Karamihan ay “trimmed” or completely “shaved”. Yung iba nakakatawa ang korte…parang bigote ni Hitler.

Sumenyas ako sa floor manager.

“Sino yung sumasayaw na yan” Tanong ko

“Ah si Marjorie” Sagot ni Manang, ang manager

“Bago ba yan”

“Hindi masyado . mga ilang buwan na rin”

“Bakit parang ngayon ko lang nakita dito” Kulit ko

“Baka hindi mo lang napansin nuon Kuya. Table mo? ”

Tumingin ako sa relo ko. Pwede pa.

“Sige, kung walang ka Table, paupuin mo dito sa akin pagtapos niyang sumayaw.

Nakabikini na siya ng umuoo sa tabi ko. Matamis na ngiti ang bungad niya sa akin. (Natural, pinakamasaya para sa mga dancers, na habang nagsasayaw ay malamang may naghihintay na customer sa kanya. At least sigurado na silang hindi bokya sa gabing yun).

Nakilala niya agad ako. Mahusay silang magtanda ng mukha, lalo na sa mga lalakeng hindi kuripot.

“Kuya, nakita na kita, ikaw yung nagbigay ng pamasahe sa akin nuon”

“Ano pangalan mo dito” Yun ang madalas kung tanong sa mga babae sa club.

“Marjorie”

“Jay ” Never akong nagbigay ng tunay na pangalan sa kanila.

“Saan ka dati sumasayaw bago dito” isa sa mga standard na tanong ko sa mga dancers.

“Una pa lang dito Kuya” Tutoo man o hindi ang sagot niya. Malalaman ko rin pag tagal ng kwentuhan namin.

“Ilan na anak mo, Asawa?” Prangka kong tanong habang malapit na sa kanyang singit ang himas ng kamay ko. Medyo nakainom na yata ako o sadyang malibog lang talaga ako.

“Isa lang Kuya”

Saan ang tatay ng bata”

“Wala na”

Tumango lang ako. Madalas naman ganun ang kaso…ang drama nila. . Binuntis, iniwan, tapos magisang bubuhayin ang anak. Pero, madalas din naman na tutuo ito.

“Tunay ba yang bulbol mo”

“Oo naman Kuya, bakit? Kagat agad ang loka sa gimmick ko.

“Wig yata yan eh” Pang asar ko.

“Kuya naman eh” sabay kurot sa braso ko”

Nililis ni Marjorie ang kanyang bikini sabay liyad at bukaka upang makita kong mabuti.

Malambot at madulas sa palad ko ang nasabing balahibo. Kay sarap himasin. Naramdaman ko agad ang parang “korniks” na butil sa kanyang biyak.

Humilig siya sa braso ko.

Either wala siyang hilig sa pabango o wala lang siyang pera.

Yung iba kasi pagdikit sa akin halos hindi ko na maalis ang masangsang na amoy ng pekeng signature na pabango.

Nasa ikalawang drinks na siya ng umiral ang topak sa ulo ko.

“Alisin mo yang bikini mo” Hamon ko sa kanya.

“CR lang muna ako Kuya” Mabilis na tumayo.

Pagbalik ni Marjorie, naka bikini bra at parang nighties na transparent lang ang suot. Walang ng saplot sa ibaba.

Puta. Nakakapang init. Natutuwa ako at pinagbigyan niya ako. Sa tutoo lang , bawal yun sa kanila. Kaya pa simple lang siya.

Marami kaming pinagusapan. Halos lahat tungkol sa kanya. Konti lang ang tungkol sa akin. Hindi niya alam kung ano at saan ang trabaho ko, saan ako nakatira.

Habang naguusap, pumalit na yata ang aking palad sa kanyang bikini sa tagal ng pagkakababad nito sa kanyang puke.

Dinala ko ang usapan sa kanyang anak.

“lalaki ba anak mo.”

“Oo kuya”

Ano pangalan, ilang taon na.?” Pag ganito ang tanong mo sa kanila. Lalong napapalapit ang kanilang loob sa iyo. Kasi you showed personal interest sa kanila. Hindi puro kalibugan lamang ang usapan. Pero ako, interesado talaga ako sa personal na buhay nila. Yung iba nga ipapakita pa ang photo ng anak sa kanilang cellphone.

“Apat na taon na daw ang anak niya.” Pagkatapos iniba na niya ang usapan.

“Ano ang kaya mong gawin? Kabyo uli sa kalibugan ang tanong ko.

“Nalabas ka ba, mahusay ka ba mag blow job. Nagpapakain ka ba ng puke? Bastos kong tanong.

Magtataka kayo siguro sa aking tanong.

Kasi po sa mga nakausap kong dancers at pokpok. Meroong ayaw magblow job at magpkain ng puke.

Ang mga dahilan: hindi ito kaya , nasusuka, nandidiri. Yung iba, bakla lang daw ang gumagawa ng ganon.

Meron ayaw magpakain dahil sa paniniwalang babaho daw ang kanilang ang puke sa madalas na pagpapakain nito.

Nakakatawa at nakapagtataka talaga kung saan nanggagaling ang mga ganung paniniwala.

“Pwede rin, “ Maigsi niyang tugon.

Madaling napalagay ang loob niya sa akin.

Minsan, medyo madalang nag mga tao sa club dahil panahon ng enrollment sa eskwela. Napagusapan naming ang tungkol sa kanyang anak.. ang balak niya pag puwede ng magaral ito.

“Maayos ba birth certificate ng anak mo.” Naitanong ko kasi meron na akong natulungan sa bagay na ito. May tao kami sa opis na tagalakad ng ganitong papeles sa NSO na malapit lamang sa aming opis sa Quezon City.

Meron na daw dati pero wala na siyang kopya.

“Sige ako na ang bahala, ikukuha kita ng bago. Kailangan ko lang ang kanyang pangalan at address at pangalan ng bata. Lugar at petsa ng kapanganakan.

“Nakakahiya eh” Mahinang niyang salita.

“Na rape kasi ako. Tatay ko ang ama ng anak ko” Walang gatol niyang pahayag. Walang emosyon.

Pinilit kong huwag magpakita ng reaksyon. Ano ba ang maari mong sabihin sa ganitong pagkakataon? Medyo matagal bago ako ulit nagsalita.

“Asan ba anak mo?”

“Nasa akin, kasama ko sa bahay. Nag bo-board lang siya.Sa lugar ng mga informal settlers sa may Philippines Science High School sa QC . Hindi tiyak kung sa mga malayong kamaganak o kababayan lang siya nakikitira.

Nagkita kami sa labas---sa isang fastfood-- isang tanghali. Binigay ko sa kanya ang kopya ng birth certificate ng kanyang anak. May photo copy ako sa drawer ko sa opis.

Bata pa ang tatay ni Marjorie, mga 48 lang yata . Ayon sa tala ng certificate. (na shred ko na ang kopya ko ng certificate ilang taon bago ako nagretiro.)

Ang hindi ko maintindihan nuon ay bakit kailagang pang ilagay ang pangalan ng tatay niya bilang ama ng bata.

Puwede namang “unknown” ang ilagay. Karaniwan ito sa mga na rape at hindi kilala ang lalaki.

Ng lumaon, naging malinaw na ang lahat sa akin.

Nagkaroon pala ng kaso at pinakulong niya ang kanyang tatay. Naiskandalo ang kanilang pamilya. Lumuwas siya ng Manila kasama ang anak.

Sa isang pagkakataon, pinakita niya sa akin ang pilat sa kanyang likod. Mataas lang ito ng konti sa kanyang bewang. Napadiin daw ang tutok ng patalim ng una siyang gahasain.

Nuong una pinaniwala niya ako na isang beses lang siyang na rape ng kanyang ama. Mga 16 -17 daw siya nuon. Nabuntis agad siya. Pero ng lumaon, unti-unting nabuo ang kwento ng mapait na mga pangyayari.

Sa isang kubo sa kanilang bukid sa isang bayan sa Isabela. Trese anyos siya ng unang halayin ng kanyang ama. Isa itong magsasaka. Wala ang kanyang ina nuon. Hind niya nasabi kung may kapatid siya. Pero nagbanta daw ang ama na papatayin silng magina pag nagsumbong. Isa pa, wala namang bumubuhay sa kanila kundi ang ama. Hindi rin niya nabanggit at hindi ko rin naitanong kung ano ang ginawa ng kanyang ina.

Tumagal ang pangaabuso sa kanya hanggang mabuntis siya sa eded na 17 or 18 yata.

Matapos ang eskandalo, umalis siya sa lugar na yun at hindi na raw siya babalik pa dun.

Maayos naman ang kita niya sa club, Madalas kasi pagpunta ko sa club. “Nakasalang” na siya…meaning may ka table. Minsan, kunwari ay pupunta siya ng CR pero dadaan siya sa aking kinauupuan para kamustahin ako.

“Hello Kuya, sorry ha baka magtagal ako sa table ko” Malambing niyang salita, sabay kiskis ng balakang niya sa aking balikat. Hmmmm… tila may pabango na siya ngayon.

Kumaway pa ito habang papalayo.

Siguro mahigit isang buwan bago ako napasyal sa ckub na yun.

Wala na si Majorie. Lumipat na raw ng ibang club.

Hindi ako nag table ng gabing yun. Kuntento na lang akong manood ng mga nagsasayaw.

Nagiisip. Nanghihinayang. Hindi man lang kami nagkapag paalam sa isa’t isa.

Tinawag ko ang waiter para sa ika anim kong light beer. Type kong malasing.