bawal

"no.. please… i'll let you do it to me but only after this season… you know it's not allowed…"

"please madam.. allow me to be your habibi*.. habibti** please.. at least allow me to make your tight pussy happy…

*in arabic meaning love for guys,
** in arabic meaning love for girls..

Matagal-tagal na rin ako dito sa Middle East. Hindi ko naman talagang intensyon na magtrabaho dito.. Infact, malayo sa isip ko ang magtrabaho abroad. Dumating nalang ang isang araw na matapos akong ibartolina ng mom and dad ko sa probinsya, bigla nalang akong ipinatawag sa Maynila upang muling mag-impake at tuluyang umalis ng bansa. Hanapin ko raw ang matinong buhay na malayo sa gulo at kasalanan..

29 na ako.. single.. marami na ring nakarelasyon na halong tamis at pait.. masasabing may kaya sa buhay dala ng pagsisikap at tiyaga ng mga magulang ko at sinuwerteng makahanap ng lugar na pagtatrabahuhan kung saan nirerespeto at sinusunod ang bawat utos ko.. ako ang nasusunod dito… di ko man masunod ang dapat na mangyari sa buhay ko, at least dito.. nakaramdam ng tunay na control.. sa career ko nga lang..

ramadan ngayon.. banal na buwan ng pagtitika at pagbabagong buhay.. at dahil nga ramadan.. maraming bawal.. bawal kumain, uminom at manigarilyo mula sa kanilang unang dasal na nagsisimula bandang 4:30 ng madaling araw at matatapos ito ng 6:00 ng gabi.. dun pa lang sila puwedeng kumain.. bawal na bawal lalo ang makipagtalik.. sa asawa man o sa syota.. lalong lalong bawal sa kabit.. sa panahong ito ko naranasan ang masarap na bawal sa piling ni malik..

mag-a-alas tres na ng madaling araw nun.. oras na para unti-unti kaming maghanda sa pagsasara ng restaurant na pinagta-trabahuhan namin.. ako, isang staff na pana (or indian) at si malik.. isang local.. edad 23 lang sya.. matangkad, matipuno, medyo balbon at makinis ang kutis.. kahit na sa kusina sya nagtatrabaho ay kitang-kita sa pangangatawan ang kalinisan nito. malimit ko syang pinagmamasdan, lalo na kapag masyadong malamig, dala ng centralized aircon sa aming building.. at ang lamig na iyon ang siyang nagiging mitsa ng pagbakat ng ubod na tambok ng kanyang alaga at ng kanyang pwetan.. maraming nagsasabi na malaki ang bazooka ng arabo.. well, hindi pa ako nakakaranas non.. nagkaron nako ng syotang local pero hindi ako masaya sa bazooka nya.. although may mga pagkakataong sa lamig ay halos lamunin ng libog ang aking kaisipan, mainitan lamang.. may mga pagkakataon ding pagnahahalata nyang nilalamig ako ay niyayaya nya akong magpainit ng braso at kamay sa ibabaw ng electric hotplate na syang aming pinaglulutuan.

ulilang lubos na si malik.. at dahil nag-iisa sa buhay, sa kanya na naiwan ang lahat ng pinagpaguran ng mga magulang. pinalaki siyang bagamat may kaya sa buhay ay ipinamulat sa kanya ang kahalagahan ng pera na dapat ay pinaghihirapan. at dahil sa hilig nya sa pagluluto ay dito sya sa restaurant namin napadpad..

nagpaalam na ang staff ko na pana upang umuwi na.. nagawa na nito ang lahat ng alituntunin niya, kaya naman pumayag na ako.. pagka-lock ng lahat ng customer entry points ay pinatay na nito ang lahat ng ilaw, maliban sa isang pathway light patungo sa kusina at sa backdoor exit ng aming restaurant.. si malik naman ay masayang tinatapos ang kanyang mga gawain sa kusina.. bagamat arabo ay alam ang mga makabagong ingles na awitin, kaya nama't sumasabay ito sa lyrics ng tugtog.. ako naman ay patuloy sa paggawa ng aking closing reports.. sa sobrang kapaguran ay dinalaw ako ng antok..

**itutuloy…