1. Home
  2. Stories
  3. LIBRO: A Love Story 5
PSErotica

LIBRO: A Love Story 5

By sant84 ·

Naulit pa ang intimate moments namin ni Mayumi. Siya ang nag-i-initiate most of the time at ako naman, kapag nasa-mood ako. Pero hindi naman madalas na gawin namin iyon. Merong times na nagka-cuddle lang kami, ‘yong yakap-yakap ko siya habang nasa sofa kami nanonood ng TV o nakahiga siya tapos nakadantay ang ulo niya sa lap ko. Minsan may pahalik-halik pero hindi torrid kundi peck lang. Pero kadalasan, sa cuddles nag-uumpisa ang pagtatalik namin.

Kapag nasa labas kami, mukha kaming normal na magsyota. Pero maingat kami na hindi makita ng mga kakilala namin kaya ang mga pinupuntahan namin ay sinisiguro namin na not frequented ng acquaintances namin. Hindi naman mahirap dahil nasa labas lang kami mostly for dinner o kapag nag-chill sa bar. Most of our moments we spent sa place ko. At least doon, kami lang. Kung sa bahay siya magpapalipas ng magdamag ay dinadahilan niya sa mama niya na sleepover siya sa friend niya.

May isang instance na muntik na kaming mahuli ng isang friend niya. Katatapos lang namin mag-dinner sa labas at papunta na kami sa place ko nang makasalubong namin ‘yong friend niya. Buti na lang si Mayumi ang unang nakapansin doon sa friend niya.

“Hala! Si (pangalan ng friend niya),” sabi sa’kin ni Mayumi sabay nguso sa isang babae sa ‘di kalayuan na papunta sa direksyon namin habang abala sa cellphone nito. Hindi pwedeng iwasan ‘yong friend niya dahil makikita talaga siya. No other way talaga. So ang ginawa namin, pina-una na lang niya ako sa place ko. Siya naman sinalubong niya ‘yong friend niya.

Medyo natagalan din bago siya makabalik sa place ko dahil napasarap daw usapan nila nong friend niya.

Sa isang relasyon, hindi mawawala na magkatampuhan kayo minsan o magkaroon ng hindi pagkakaintindihan. Pero ‘yong sa’min hindi naman ganon ka seryoso. One time, nasa place ko siya nagko-computer. Ako naman nanonood ng TV. Habang nagko-computer siya ‘yong McFlurry niya pinatong niya sa tabi lang ng keyboard. Sinaway ko siya dahil baka matapon doon sa keyboard. Eh, pasaway din eh, ayaw paawat. Hindi daw. Dios ko, maya-maya nong huhugutin niya ang nakasasak na USB niya sa may CPU sa ilalim, pagyuko niya tumama ‘yong noo niya sa patongan ng keyboard. Umuga iyon ng husto kaya natumba ‘yong McFlurry at tumapon sa keyboard ‘yong ibang laman.

“Dios ko. Told you so,” sabi ko sabay lapit sa kanya.

I checked the keyboard. Mukhang hindi naman masisira pero basa at nadumihan. Tapos meron pang mga tilamsik sa monitor. Buti hindi umabot sa CPU. Pero nainis ako dahil sinabihan na nga siya pero hindi nakinig kaya ‘yon ang nangyari. Kapag naiinis ako hindi ako nagsasalita o nagbubunganga, tahimik lang ako pero mapapansin mo talaga na nagngingitngit ako.

“Sorry, sorry.” ‘Yon lang nasabi niya habang pinupulot ‘yong lalagyan ng McFlurry niya.

In-unplug ko ‘yong keyboard at dinala sa kusina. Pinataob ko saglit para maalis ‘yong liquid na tumapon at pinagpag ng bahagya para matanggal ‘yong ilang bits ng McFlurry na dumikit. Tapos pinataob ko sa basahan. Si Mayumi naman tinapon sa may trash can sa kusina ‘yong lalagyan ng McFlurry. Kumuha siya ng basahan tapos bumalik ‘don sa computer para linisin ‘yong kalat. Nilapitan ko siya tapos…

“Ako na dyan. Dun ka na,” sabi ko sa kanya. Hindi naman tumaas ‘yong boses ko pero ‘yong tono ko halatang naiinis.

“Linisin ko na,” balik niya habang nakatingin sa’kin.

“Hindi. Ako na. Dun ka na,” pamimilit ko sabay agaw nong basahan sa kamay niya.

Natahimik na siya tapos umupo na lang sa sofa at nanood ng TV. Habang nililinis ko ‘yong kalat panay lingon ko sa kanya. Nakakaawa ‘yong hitsura niya. ‘Yong tipong parang batang pinagalitan na nagmumukmok. Nawala tuloy ‘yong pagka-inis ko.

After ko maglinis, tinabihan ko siya.

“Sorry kung na-ganon kita. Pasaway ka rin kasi minsan eh,” sabi ko.

“Sorry,” tugon niya na nakatingin sa’kin.

“Wag ka na magmukmok. Okay na. ‘Di naman masisira ‘yon,” balik ko tapos hinalikan ko siya sa bandang noo niya.

Nauwi kami sa pagka-cuddle hanggang sa nagkahalikan ng mariin na tuluyang nauwi sa—alam niyo na.

Ilang beses na naman niya narating ang langit. Huling posisyon namin para sa tagpong iyon ay patayo. Sabi ko parusa ko ‘yon sa pagiging pasaway niya. Ang kaliwang paa niya nakapatong sa arm rest ng sofa, ang kanan nasa sahig. Medyo naka-lean back ang katawan niya at ang kaliwang kamay niya nakatukod sa sandalan ng sofa; ang kanan naman nakakapit sa balikat ko. Hawak-hawak ko siya sa balakang para hindi siya matumba o maupo. Bukakang-bukaka ang mga hita niya habang walang habas ko siyang binabayo patayo sa harap niya. Napapatingala siya at ‘di magkamayaw ang pag-ungol at halinghing at umuuga ng husto ang katawan sa mabilis at madiin na paghugot baon ng galit na galit kong pagkalalaki sa naglalawa niyang pagkababae. Alam kong medyo hirap siya sa ganong pwesto pero, at the same time, sarap na sarap siya. Sobrang basa at dulas ng lagusan niya. Naliligo sa pawis ang mga katawan namin.

“Shit na pa…rusaaa…tohhhh…ohhhhhhhh…” sabi niya.

Ilang sandali pa ay halos magkasabay kaming nagpasabog. Kapwa nanigas at nanginig na naman ang mga katawan namin sa muling pagpulandit at paghalo ng mga katas namin. Habol-hininga kami na napabagsak sa sofa.

Kapag nasa intimate moment kami ni Mayumi, saglit kong nakakalimutan ang pag-aalala sa kahahantungan ng relasyon namin. Pero dumating ang araw na hindi ko na talaga kayang kimkimin ‘yon. Kailangan ko nang kausapin ng masinsinan si Mayumi tungkol sa boyfriend niya.

“Babalik na ba siya dito after summer?” tanong ko sa kanya isang gabi na magkasama kami.

“Ano ba ‘yan,” balik niya.

“May, we have to talk about it. I know he’ll be back soon. Gusto ko malaman kung paano tayo when he returns,” tugon ko. “I must know, May. I need to know para when the time comes, hindi ako masaktan ng todo.”

“Eh wala pa nga pinoproblema mo na. And don’t talk like that. You worry too much.”

“Yes, I’m worried. It’s been bothering me for quite some time. Wala akong kaaydi-idea tungkol sa relasyon nyo. Sabi mo last time mahal mo siya. Ako, mahal mo rin ba tulad ng pagmamahal mo sa kanya?”

“Anong klaseng tanong ‘yan? I love you. Sobrang happy ko kapag kasama ka. Binigay ko na nga sarili ko ‘di ba?”

“I know na kahit ayaw mo, the day will come that you’ll have to choose kung sino sa’ming dalawa. Sana naman klaruhin mo na ngayon kung ano talaga ang meron tayo. Sa side ko, May, I know mahal kita pero sa’yo? Sure ka ba na pagmamahal ang nararamdaman mo para sa’kin? Baka companionship lang ‘yan? Or maybe infatuation? Yes, you gave yourself to me but you said it yourself before na may desire ka sa’kin. Baka naman kung anong meron tayo ay—panakip butas lang, May.”

“Panakip butas? How dare you say that?! Oo, mahal ko siya. I can’t just throw away yung years namin together, pero, mahal din kita higit sa inaakala mo. Akala mo ba ikaw lang ang naguguluhan? Kaya ayokong pinag-uusapan natin ‘to dahil natatakot ako. Takot na takot ako na darating ang araw na kailangan kong mamili sa inyong dalawa.”

Sa puntong iyon ay napapaluha na si Mayumi.

“I admit, desire or infatuation lang talaga ‘yong naramdaman ko para sa’yo nung una,” pagpapatuloy niya. “Akala ko nga dahil siguro nami-miss ko lang siya, pero, nahulog na ‘ko sa’yo. Mas mahirap ang situation ko, Sant. Kaya ayoko munang problemahin. Sorry if I dragged you into this.’

“No. ‘Wag ka mag-sorry,” sabi ko sa kanya habang hawak siya sa kamay. “Ako ang dapat mag-sorry. Hindi ko alam na ganyan din pala ang nararamdaman mo. I’m just worried for the both of us. I’ve been in this situation before. Oo, siguro kakayanin ko kung siya ang pipiliin mo pero I know na hindi ako agad makakapag-move on basta-basta. I just want you to know na kapag nangyari ‘yon, mahal na mahal pa rin kita.”

“I know, Sant, I know. I love you.”

Matapos non ay hindi na ulit namin pinag-usapan pa ang tungkol sa amin. Bahala na, sabi namin. Pero ramdam ko na medyo tagilid ako. Nangyari na ‘to sa’kin dati and it seems history will repeat itself. Kaya hinanda ko na ang sarili ko sa kung anuman ang kahihinatnan ng relasyon namin ni Mayumi. Kung kailangan ko siyang palayain ay wala na akong magagawa. For now, susulitin na lang muna namin ang mga sandaling magkasama kami. At ‘yon nga ang ginawa namin sa sumunod na mga araw.

Then, summer ended. Kasabay niyon ang pagdating ng araw na pinangangambahan ko – ang pagbabalik ng boyfriend ni Mayumi. At hindi nga ako nagkamali. Naapektuhan ang pagsasama namin sa pagbabalik ng boyfriend niya. Dagdag mo pa doon ang fact na nag-aaral siya. Nasa fourth year na siya sa college. Aral sa umaga at hapon at date sa boyfriend niya sa gabi. Dahil sa sobrang na-miss nila ang isa’t-isa, naging madalang ang pagkikita namin ni Mayumi. Kung magkita man kami ay panakaw. Minsan nakukuha naming magtalik pero hindi tulad ng dati na nagpapalipas siya ng magdamag sa bahay. Pero hindi ako nagreklamo dahil alam kong maguguluhan lamang siya. Isa pa, sabit lang ako—third wheel sa relasyon nila. Kahit papano’y hindi tumamlay ang pagtingin niya sa’kin. Sobrang saya pa rin niya kapag kasama ako.

Nagpatuloy ang lihim na relasyon namin ni Mayumi hanggang sa naka-graduate na siya at nagkatrabaho. ‘Yong boyfriend naman niya nagkaroon na rin ng magandang position sa isang company.

Early part of 2012, isang gabi habang magkasama kami ni Mayumi kumakain sa bahay, napansin ko na matamlay siya.

“May sakit ka ba? Antamlay mo yata?” puna ko habang nakangiti sa kanya. Pansin ko na parang may gusto siyang sabihin pero parang nagdadalawang-isip siya. Tapos huminga siya ng malalim at.

“He proposed to me,” sabi niya.

Kahit na hinanda ko na ang sarili ko sa ano man ang mangyari ay natigilan pa rin ako nang sabihin niya ‘yon. Hindi ako naka-respond agad, natameme ako. Napansin ‘yon ni Mayumi.

“Wala ka man lang ba sasabihin?” puna niya.

Napasulyap ako sa kamay niya. Wala namang singsing. Baka hindi niya sinagot? Maybe she turned him down? Gumulo ang isipan ko.

“Ke-kelan? Anong sagot mo? Where’s the ring?” tugon ko.

May kinuha siya sa bag niya – ‘yong singsing.

“Anong sagot mo?” sabi ko habang nakatitig sa kanya. Napaluha siya.

“I…I said y-yes,” sagot niya sabay suot ng singsing. “I’m so sorry, Sant. I’m very sorry.”

Umiyak na siya, nakayuko habang humihikbi. Wala na akong masabi. Ayokong ipadama sa kanya na parang nawasak ang puso ko. Ito na ‘yong kinatatakutan ko. Pero, wala na akong magagawa. Nakapili na siya and, sadly, hindi ako ‘yon. Sabi ko nga, sabit lang ako – a summer getaway na iiwanan din sa huli. No point na magalit sa kanya o sumbatan siya. No point na tanungin pa siya kung bakit hindi ako ang pinili niya dahil noon pa lang alam ko na na tagilid ako.

Niyakap ko na lang siya ng sobrang higpit habang patuloy ang paghagulgol niya.

Few days later, nagkita kami sa place ko. Mangiyak-ngiyak siya habang pinag-uusapan namin na dapat matigil na ang namamagitan sa amin. Alam kong masakit sa kanya pero tinanggap niya. Mas lalo lang kaming mahihirapan kapag pinagpatuloy pa namin. No, walang nangyaring goodbye sex. Pero masaya ako na nagkaroon kami ng closure. Sobrang higpit ng yakapan namin before we said goodbye to each other. In the end, nakangiti kaming nagpaalam sa isa’t-isa.

After that, naputol na ang communication namin ni Mayumi. Decision namin ‘yon para hindi matuksong magbalikan. Nagpatuloy ang buhay ko. Wala na akong balita sa kanya.

December 2016, while waiting at NAIA’s arrival area for my mother, younger brother and his fiancée with Isabela, my GF, nakita ko si Mayumi kasama ang husband niya. Dalawa na ang anak nila. Mukhang galing sila abroad. Hindi niya ako napansin, sinadya ko na hindi magpakita. Baka hindi niya na din ako madaling ma-recognize dahil naka-eyeglasses na ako (Clark Kent-Superman lang ang dating?). Pero narinig ko ang ilang conversations nila. It seems sa ibang bansa na sila nakatira at bumalik lang dito sa ‘Pinas for the Holidays. Ganon pa rin siya, maganda at sexy pa rin, although, nag-mature na siya – family woman with two kids. Sobrang saya niya. Habang pinagmamasdan ko silang pamilya naisip ko, she made the right choice. Masaya ako para sa kanya.

WAKAS