Pagtatapat Ni Laura

Karugtong sa unang kabanata

Magdadalawang taon na rin simula nung umalis si Inay. Wala sa plano ng aming pamilya na luluwas si nanay para mabayaran ang utang ni itay dulot ng pagkaadik niya sa sabong. Naging collateral pa nga ang bahay namin pero nagtaka naman ako na nandito pa rin kami at di pinalayas.

Alam ko di kami perkpekto. Nag aaway din sila inay at itay.

Lahat naman ata ng pamilya ay di perkpeto.

Nag aaway minsan si Itay at si Inay.

Nasisigawan ako minsan ni inay.

Inaaway ko din si ate at ganun din siya sa akin.

May pagkukulang. Pagkakamali. Pagkakasala.

May bahid. May mga pagkakamali na di na matatama.

May mga sekreto na di kailangang mabunyag.

Mga bagay na di dapat malaman ng maraming tao.

May mga bagay na rin na dapat di ko na pala nalaman.

"Anak? Nandyan ba ang ate mo? Miss ko na siya ha? Ang busy talaga ng ate mo. " ani ni mama sa akin habang nag vi video call kami. Sinabi ko na naman ang laging bilin ni ate sa akin sa tuwing hinahanap siya ni mama.

Excited na ako sapagkat isang taon na lang at uuwi na si ate, makakahabol pa siya sa debut ni Ate.

Unti unting nagbago si ate, naging maininitin ang ulo niya at minsang nahuhuli ko pang umiiyak habang may kausap sa telepono. " Ayaw ko na dito, hirap na hirap na ako. Gusto ko na magpakamatay. " Gusto ko na sanang kausapin si ate kaso natatakot ako at baka awayin pa ako nun pero sana pala, sa mga panahong yun, tinulungan ko na siya. Sana ay may lakas na ako ng loob na tanungin siya kung ano ang pinagdadaanan niya. Duwag din ako sa panahon iyun.

Isang gabi ay tahimik kaming kumakain, nagluto ako nun ng paksiw at akala ko ay magiging masaya si ate sapagkat paborito niya ang paksiw na luto ko at ni mama pero isang pilit na ngiti lang ang binigay niya sa akin.

"Pa, malapit na ang debut ni Ate. Ano po ba ang plano?" ani ko at tiningnan si ate. "Ikaw ba, anak, ano ang plano? Sa Agosto na ang birthday mo ah, Hunyo na ngayon"

"Ikaw na lang ang magdesisyon, itay. " ikling sagot ni ate. Hindi na rin ako umimik. Inutusan ako ni Papa na kumuha ng sili sa bakuran dahil idagdag niya daw umano sa kanin. Mahilig pala si itay sa maanghang? Si Inay lang ata ang mahilig doon ei.

Pagkatapos kong kumuha ng tatlong sili gamit ang flashlight dahil medyo madilim at medyo kalayuan sa bahay ng pinagtaniman ni mama nito.

Hindi ko pa nabubuksan ang pintoan ng narinig ko si ate na medyo umuungol na nasasaktan sabay sabing " Tay, huwag po. Nandito po si Mikay, di niya pwede makita to tay". Anong di ko dapat makita? Ate? Anong ginagawa niyo itay? Bago ko binuksan ang pintuan ay pinagpatuloy ko ang pakikinig. Bakit umuungol si ate? "oooh, itay, please. Pwede mamaya na lang po ooooh tay sigeee na po" Patuloy si Ate habang naririnig ko na nagmumura si Itay. "Tangina, maya ka sa akin mamaya. "

Di na ako nakatiis at binuksan ko ang pintuan dala ang ang sili at flashlight. "Ate, okay ka lang? Bat namumutla ka? Saan si itay?"

"Ahhh--ei, nasa ilalim ng lamesa, nahulog kasi yung kutsara ko, diba itay? " ah, oo anak. Nandito si itay, nahulog kasi ang kutsara ni ate mo, teka, excuse muna, lalabas muna. "

"Itay naman, sana kumuha ka na lang ng bagong kutsara o hinintay mo man lang ako yan tuloy nahirapan ka pa, tingnan mo nga pawisan ka pa na lumabas" sabi ko habang kumukuha ng platito para sa mga sili, suka at bagong kutsara na lang din.

"Baka kasi matagalan ka pa nak diba nak?" sagot ni papa. Mahinang tugon lang ang narinig ko mula kay ate. Muli akong umupo sa harap nila papa at ate. Pinagpatuloy namin ang pag uusap namin tungkol sa paparating na debut ni ate. Minsan ay sinusulyap ko si ate para makita ang ngiti niya sa mga biro ko sa hapagkainan. Nawala ang dating aliwalas sa mukha ni ate Laura. Natatawa siya at ngumingiti pero di umaabot sa mata.

Byernes iyon at mag aalas nwebe na rin kami sa gabi natapos kumain. Masayang masaya ako kasi nakausap ko si nanay at sabay kaming kumain nila ate at itay. Kwento ko lang ha? Isang taon na halos di kami sabay kumain nila ate, at itay. Pagdadahilan nila sa akin ay masyado raw silang abala sa trabaho or sa mga responsibilidad nila sa buhay. Kung alam ko lang, bakit. Sana pala ay nagawan ko na ng paraan.

Habang naghuhugas ako ng plato at nasa lamesa naman si ate, nagbabasa habang umiinom ng tea na binigay ko sa kanya. Nagpaalam na maunang matulog si itay kaya dalawa na lang kami nun sa kusina at nakabukas pa ang TV sa sala kahit wala namang nanood. Ewan ko kay itay, hayaan ko na lang daw yun kasi magigising daw siya pag nakapatay daw ang TV. Sinunod ko na lang ang habilin.

"Ate, patapos na ako dito. Pwde ba tayo tabi mamaya? Namimiss na kita katabi ate ei, " tanong ko habang inaayos ang mga baso sa lagayan. " Ayaw ko" sagot nito at pinatuloy ang pagbabasa. Hinarap ko si ate. " Ate, bakit? " Natigil siya sa pagbabasa at nagpakawala ng isang buntong hininga. "Ayaw ko, Mikay ha? Pagod ako, pasensya na."

"Ate, narinig kitang umuungol, narinig kita habang may sinasabi, anong ginagawa ni itay sa iyo ate? May dapat ba ako malaman ate? Sinasaktan ka ba niya? Ate? Nasabi mo na ba kay Inay na na sinasaktan ka ni papa? Narinig ko siya na minura ka niya. " diretsang tanong ko sa kanya,.

Tumayo si ate at imbes na yakapin niya ako pabulaanan ang mga tanong ko ay malaking sampal ang binigay niya sa akin. Isang malakas na sampal ang unang sagot niya sa akin. "Pwede ba Mikay?! Hindi ako sinasaktan ni i--itay, saka, kung gusto mong tabi tayo matulog bukas ay wag na wag ka magsusumbong kay inay? Maliwanag?" sabi nito habang iniwan ang basong may green tea at libro sa lamesa. Naiwan naman akong nakahawak sa pisngi ko habang pinipigilang ang pag agos ng mga luha.