Ang Makasalanang Pamilya, Special Chapter 1.2

Isang Paalala: Ang kwentong iyong matutunghayan ay pawang kathang isip lamang at alinsunod sa mapanukso at makulit na imahinasyon nang may akda. Ang mga pangalan nang mga tauhan, lugar at ang bawat eksena o kaganapan, kung may pagkakahalintulad man sa tunay na mga pangyayari ay hindi sinasadya o nagkataon lamang.

Ang Makasalanang Pamilya, Special Chapter 1.2

Mylene Romero

Halos sobra ang iyak ni Mylene ng makita niya ang resulta ng Pregnancy test na ginamit niya. Kitang kita niya sa pregnancy test at malinaw na dalawa ang linya nito.

"Panu to. Ano gagawin ko. Hindi pa ako handa magbuntis." Ang sabi niya sa sarili niya.

"Anu sababihin ko kay mama. Sigurado ako na kapag nalaman niya na buntis ako, baka malaman niya na nakipagtalik ako para lang sa pera." Ang nasa isip niya at umiyak ng sobra.

Habang umiiyak si Mylene ay hawak hawak naman niya ang tiyan niya. Hindi niya akalain na sa pagkakamali niyang iyun na inakalang nakainom siya ng pills ay magbubunga agad.

Mga isang oras na siyang umiiyak ng biglang tumawag sa kanya ang mama niya. Agad naman niya eto sinagot.

"Anak, asan ka na? Kanina pa kita hinihintay. Akala ko ba bibisitahin mo ako." Ang bungad niya.

"Ahhmm. Ma sorry po, may ginawa lang ako sa bahay kaya mamaya na ako pupunta." Ang sagot naman ni Mylene.

Pilit siya humihinahon para hindi malaman ng ina na umiiyak siya.

"Anu sabi ni doctora ma?" Ang tanong pa niya.

"Ang sabi niya, sa susunod na sabado ay maaari na akong makalabas. Babantayan pa nila ako ng ilang araw bago lumabas. Maganda na pakiramdam ko ngaun anak kesa nun bago ako maoperahan." Ang sagot ni Carmen.

"Pwede ka na ulit mag aral. Hayaan mo pag totally nakarecover ako ay pagpapatuloy mo na pag aaral mo." Ang pahayag pa ni Carmen.

Natuwa naman si Mylene sa narinig mula sa ina. Nang malaman na maganda na ang kalagayan ng ina ay natuwa naman siya at medyo kumalma na siya.

Pero napaiyak siya ulit dahil sa kanyang kalagayan ngaun. Siguradong hindi siya makakapagaral dahil sa kailangan niyang bantayan ang kanyang anak.

Pagkatapos nila mag usap ng ina sa phone ay nag ayos na si Mylene papunta sa ospital para siya naman ang magbantay sa kanya.

Pagkalabas palang niya ng bahay ay naiisip na niya na ipalaglag ang batang dinadala niya.

Habang nag iisip siya ng ganung bagay ay may nagtatalo sa utak niya.

"Wag mo ipalaglag ang anak mo, anf anak natin." Ang sigaw ng konsensya niya.

"Panu na pangarap natin kung hindi mo ipapalaglag. Hindi mo naman ginusto." Ang sabi naman ng ibang isip niya.

"Kahit na, ginusto mo man o hindi ang nangyari. Anak mo pa rin ang dinadala mo at wala siyang kasalanan sa ginawa niyo. Kung hindi ka lang nakipagtalik para magkaroon ng pampaopera kay mama ay hindi to mangyayari. Anak mo siya Mylene. Anak natin siya kaya wag mo siya ipalalaglag. Isa pa kasalanan na ipalaglag ang baby natin." Ang sigaw ng kanyang isipan.

Pilit naman niya muna iwinaksi ang iniisip niya dahil sa malapit na siya sa ospital.

Nakarating naman sa ospital si Mylene ng matiwasay pero napansin ng mama ni Mylene ang pagkabalisa niya minsan.

"Anak, ayos ka lang ba? May iniinda ka ba? May masakit ba sa iyo." Ang tanong ni Carmen.

"Wala po ma. Napagod lang ako siguro." Ang sagot niya. "Pahinga lang ako dito sa upuan ma."

"O siya. Maraming salamat sa iyo anak. Utang ko sa iyo ang buhay ko." Ang saad ni Carmen.

Hindi naman nagsalita si Mylene at nagsimula na naman siya umiyak. Hindi niya alam panu sasabihin at anu ang gagawin niya sa dinadala niya.

Natapos ang buong araw na yun na malungkot at laging balisa si Mylene. Kinabahala ng mama niya ang nakikita niya kaya sinabi niya sa sarili na once nakalabas na siya ng ospital ay kokomprontahin na ang anak ng maayos.

Alam niyang may tinatago si Mylene, alam niya kung may tinatago to sa kanya kaya nababalisa siya minsan. At alam niya na may malaking pinagdadaanan nito.

--

Kinabukasan habang sila ay nagkkwentuhan ay may biglang dumating ma pulis at binisita si Aleng Carmen.

"Good morning Ma'am Carmen at ma'am Mylene, officer Sherlock po. Pwede ko po ba kau maabala kahit saglit lang." Ang saad ng officer.

"Maaari naman po sir. Anu po ang maipaglikingkod namin sa inyo." Ang pahayag ni Carmen.

"Regarding po to sa panloloob ng bahay niyo po nung nakaraan. Nalaman na namin kung sino ang may gawa po at sino ang may pakana." Ang sabi ng police.

Hindi inaasahan ni Carmen ang sinabi ng police dahil sa pinagplanuhan pala ang panloloob ng bahay nila.

"Sir, sino po ang nanloob sa bahay namin at sino ang nag utos po sa kanya." Ang tanong ni Carmen.

Si Carmen ang nakipagusap kay sir Sherlock dahil medyo matamlay pa siya. Kahit na matamlay pa rin siya ay nakikinig pa rin naman siya.

"Eto po ang litrato ng nanloob at eto po ang litrato ng nag utos sa kanya. Baka kilala niyo po sila." Ang pahayag ng police sabay ibibigay ang dalawang litrato.

Nang abutin ni Carmen ang litrato ay nagulat siya sa nakita. Nakita naman ng police ang pagkagulat niya.

"Silang dalawa ang salarin sa panloloob sa bahay namin." Ang paninigurado ni Carmen.

"Yes po maam. Batay po sa ebidensya at mga footage ng ng cctv camera ay sila po." Ang paliwanag ng police.

"Nadakip na din namin ang lalaking yan maam dahil sa pagnanakaw ulit sa katabing barangay." Ang dagdag niya.

Nang makompirma nga niya sa police ay sinabi na ni Carmen ang nalalaman.

"Etong isa. Hindi ko siya kilala pero etong isa kilalang kilala ko." Ang sabi niya sabay bigay ulit ng litrato kay manong police.

"So, anu pong pangalan niya maam?" Ang tanong ng police

"Siya si Richard Lopez, dating kasintahan ng anak ko. Siya pala ang nag utos sa lalaking to na nakawan ang bahay namin." Ang sagot niya.

Nagulat naman si Mylene sa nadinig niya sa mama niya. Hindi niya inakala na ang kanyang Ex-bf ang maguutos na gawin sa kanila yun. Dito unti unting nagalit si Mylene.

"Walang hiya ka Chard. Kaya ako napahamak dahil sa iyo. Kaya ako nabuntis ng hindi oras dahil sa iyo. Papatayin kita pag makita kita." Ang nasa isip niya.

"Alam niyo po ba kung anu ang motibo niya po bakit niya ipinanakaw yung pera niyo maam?" Ang tanong ulit ng police.

"Hindi ko alam sir kung bakit. Hindi naman yan ang pagkakakilala ko sa kanya." Ang sabi ni Carmen.

Magsasalita na din sana ang police pero naunahan siya ni Mylene.

"Dahil sa sex." Ang sabi niya at nadinig siya ng police.

Nagulat sina Carmen at police sa sinabi ni Mylene.

"Ma'am, sigurado ba kau diyan." Ang tanong ulit ng police.

"Oo, sigurado ako. Pagkatapos mangyari ang pagnanakaw sa amin ay nagchat siya sa akin at sinabing magpapahiram daw siya ng malaking pera. Nung una sinabi niya sa akin na pinahiram daw ng magulang niya. Hanggang sa sinabi niya sa akin na bago niya ibigay ang pera ay magsex daw muna kame. Hindi ko inaasahan na ung perang ibibigay niya dapat sa akin ay ang perang kay tagal kong inipon at hiniram sa mga kaibigan namin." Ang pagsalaysay ni Mylene.

"Ganun po ba maam. Sorry po maam sa nangyari. Gusto ko lang po sana namin malaman kung may nangyari ba sa inyo, maaari natin siya makasuhan kung sakali po." Ang paliwanang ng police.

Nang madinig ni Carmen ang sinabi ni Mylene ay naghinala na siya. Baka dito nagmula ang perang pinampaopera niya, nagawa bang ibigay ng anak ang sariling katawan para lang dun sa pera na ninakaw nila. Pinakinggan naman niya mabuti ang isasagot niya sa police.

"Wla po sir. Nung una, pumayag ako pero nung marinig ko ang plano nilang magkakaibigan para sa akin ay hindi ko na itinuloy ang balak ko. Hinayaan ko nalang sa kaniya ang pera at umalis." Ang sagkt ni Mylene.

Tinanong naman ng police si Mylene kung anung klaseng plano nila sa kanya at sinabi naman niya lahat ng plano nila. Dito mas lalo nagalit si Carmen sa nadinig pero agad siya pinakalma ng police at ni Mylene. Nagalit din naman ang police sa nadinig niya kay Mylene.

Tinanong niya kung sinong mga kaibigan ni Richard ang kasangkot at kung may ebidensya siya. Sinabi niya ang dalawang kaibigan ni Richard at ibinigay sa police ang video nilang tatlo habang nag uusap.

Pagkatapos naman sabihin ni Mylene ang nangyari ay may tumawag kay Officer Sherlock galing opisina at sinabing umamin na ang salarin sa panloloob sa kanilang bahay at si Richard nga ang may pakana ng lahat.

Nang matapos silang magusap ay kinausap muna saglit ni Mylene ang mga police habang naglalakad sila papalabas ng ospital.

--

Samantala, habang kausap ni Mylene at aling Carmen ang police ay patungo naman sa hospital si Richard at may dalang bulaklak. Gusto niya makipagayos kay Mylene.

Hindi pa kasi siya sumusuko sa dalaga. Nalaman din niya na napaoperahan na ang mama nito kaya inisip niya na bisitahin ang mama niya para makapagpabango ulit siya at makipagbalikan si Mylene sa kanya.

Wala siyang kaalam alam na alam na nila ang lahat at may kasama pa silang police.

Bagamat nagulat si Richard ng malaman na may nahanap na pera si Mylene ay hindi na niya inisip to. Ang mahalaga sa kanya ay ang kanyang plano. Gusto niyang paglaruan ang dalaga.

Nang makarating siya sa ospital ay dirediretso na siya sa kwarto kung asan ang mama ni Mylene.

Pagpasok niya ay nakita niya agad ang mama ni Mylene ay binati niya nito pero napansin niya na wla si Mylene sa loob ng kwarto.

Gusto naman magalit si Carmen pero inisip niya ang kalagayan niya ngaun kaya tinext niya si Mylene at sinabing nasa kwarto nila si Richard.

Nang mabasa ni Mylene ang text ng ina ay agad naman niya hinabol ang dalawang police at sinabi na dumating sa kwarto ng ina si Richard.

Swerte naman at hindi pa napapaandar ng police ang makina kaya mabilis niyang nahabol.

Nang malaman din ng police ay agad silang bumaba ay bumalik sa kwarto ni Carmen.

Habang nasa kwarto si Richard ay nakikipag usap naman siya kay Carmen. Nagpapabango na naman siya, sinasabing siya na ang bahala sa mga gagastusin nila sa ospital basta daw makipagbalikan si Mylene sa kanya.

Gusto naman sana sigawan ni Aling carmen si Richard pero nagtimpi siya at hinintay nalang niya ang anak.

"Tita, sorry na po. Kung may nagawa man akong kasalanan kay Mylene, be patawarin niyo na ako. Hindi ko naman ginusto yun. Tsaka papakasalan ko naman siya pagkatapos ng graduation." Ang pahayag ni Richard ng sabihin ni Carmen ang nadinig niya mula sa anak niya.

"Hindi ko ipapakasal ang anak ko sa iyo. Pinagplanuhan niyo ng mga kaibigan ko na putahin ang anak ko. Bakit ko ipapakasal siya sa iyo." Ang saad ni aling carmen.

"Alam ko po pero pina……….." Magpapaliwang pa sana si Richard ng biglang nagsalita si Mylene sa may pintan.

"Richard!!!!!! Anung ginagawa mo dito?" Ang tanong ni Mylene.

Nahalata naman ni Richard ang galit ni Mylene kaya nagtaka siyang lumapit para suyuin ang dating kasintahan pero hindi niya inaasahan ang susunod na mangyayari.

Paakkkkkk!!!!!!!

Isang malutong na sampal ang natanggap niya mula kay mylene na siya nitong kinagulat. Magsasalita na sana si Richard pero hindi siya binigyan ng pagkakataon ni Mylene.

"Ang lakas ng loob mo pumunta dito matapos kang mag utos ka ng tao para nakawin ang pera namin." Ang sigaw ni Mylene.

"Babe, anung pinagsasabi mo. Wala akong alam sa sinasabi mo." Ang sabi naman ni Richard.

Bagamat nagulat siya ay sinubukan niya na wag ipahalata. Kaso napansin pa rin ni Mylene na bahagya siyang nagulat nung banggitin niya ang mananakaw.

"Wag na wag mo akong tawaging babe. At Wag ka nang magmaang maangan pa Richard. Huli ka na. Sana inalam mo muna na walang CCTV camera sa paligid ng bahay namin at sa communidad namin bago ka magpapunta dun ng magnanakaw. At dapat sinigurado mo na hindi aamin ang inutusan mo." Ang paliwanag ni Mylene.

Nang marealized niya na hindi na siya makakalusot at nakita niya ang dalawang police sa may pintuan ay bigla siyang lumuhod para humingi ng tawad.

Hindi naman pinansin ni Mylene ang paghingi niya ng tawad at desidido etong kasuhan siya ng pagnanakaw.

"Sorry babe. Nagawa ko lang gun dahil gusto ko na magtalik tayung dalawa. Matagal na akong nagyaya sa iyo pero kahit minsan tinatanggihan mo ako." Ang paliwanag niya ngunit nakatanggap na naman siya ng malutong na sampal.

Dalawang kamay na ni Mylene ang nakabakat sa mukha niya, magkabilaan.

"Alam mo naman na ayaw ako ng magulang mo diba. Bakit ko ibibigay sa iyo. Eh di ako ang kawawa sa huli. Kung gusto mo nun. Dapat pinakasalan mo na ako nun pa para malaya ka sa gusto mo pero hindi di ba." Ang saad niya.

"Isa pa, nadinig ko pa ang pinagusapan niyo ng mga kaibigan mo na balak niyo ko gawing puta. Parausan, sex slave ganun. Anu gusto mo pa ako siguro ipagangbang no. Ano? Tingin mo gusto ko nun?" Ang galit na pahayag pa niya.

Hindi naman makapagsalita si Richard sa mga sinabi niya.

"Nasaan ang pera? Nasaan ang pera namin ni mama?" Ang tanong ni Mylene.

"Wla na ng pera. Pinaghatian namin ng mga kaibigan ko ang pera." Ang sagot ni Richard.

"Anu? Bwisit ka. Papatayin kita, hayop ka." Ang sigaw ni mylene at sinampal na naman niya si Richard.

Wala naman magawa si Richard dahil sa sakit ng sampal ni Mylene.

"Dahil sa iyo, nagka………" Hindi natuloy ni Mylene ang sasabihin ng makaramdam siya ng pagkahilo hanggang sa matumba siya.

Hindi naman inaasahan ni Richard at ng police ng mapansin na nahihilo si Mylene kaya agad lumapit sa kaniya ang isang police para alamin ang kalagayan nito. Swerte naman na lumapit siya dahil bigla nalang natumba si Mylene pero nasalo naman siya agad.

"Babe, anu nangyari. Gising babe." Ang sabi niya nung mapansin din na natumba siya.

Agad naman siya inilayo kay Mylene at kinaladkad na siya papalabas ng room tsaka niya eto pinusasan at hinila papasok sa sasakyan nila.

Samantala ay dinala naman agad ni isang police si Mylene sa Emergency. Nagdasal naman si Carmen na walang malubhang karamdaman si Mylene.

Ilang oras lang ay dinala na ng ibang staff si Mylene sa kanyang kwarto at inihiga muna siya. Nagtanong naman siya sa mga staff pero sinabihan lang siya na nasa mabuti lang ang kalagayan niya at tawagin sila pag nagising na si Mylene.

Mga ilang oras pa ay nagising na si Mylene kaya pinatawag na niya ang doctor na tumingin kay Mylene.

"Doc, gising na anak ko. Anu lagay niya." Ang tanong niya.

"Mabuti naman po siya mother. Kayo po kumusta po kau? Hindi ba kau nastress?" Ang tanong ng doctor.

"Nasa maayos naman po ako. Medyo stress lang kanina. Anu po nangyari sa anak ko kanina." Ang sagot ni Aling Carmen.

"Dapat ingat po tau ma'am, sa susunod wag po magalit. Tsaka kay iha naman, mabuti naman ang lagay niya wala naman siyang malubhang sakit pero kailangan niyang magingat parati dahil sa dinadala niya." Ang paliwanag ng doctor.

Yumuko na lang si Mylene dahil alam na niya na alam na ng doctor ang kanyang pagdadalang tao.

"Anung ibig niyo sabihin doc?" Ang pagtataka niya.

"Ma'am, buntis ang anak niyo. Siguro ay nasa 3weeks na siya. Kaya Kailangan niya mag ingat parati kase po nagdadalang tao na siya." Ang sabi ng doctor.

"Kaya ikaw iha, wag mo na ulitin ang ginawa mo kanina. Wag ka na dapat magalit pa baka sa susunod ay makunan ka." Ang utos sa kanya ng doctor kay Mylene.

"Opo doc. Hindi na po mauulit ang nangyari kanina." Ang sagot ni Mylene at pagkatapos nun ay nagpaalam na ang doctor.

Nagulat naman si Carmen sa narinig mula sa doctora. Hindi niya inaasahan na buntis ang anak niya. Magagalit na sana siya ng magsabi si Mylene.

"Ma, wag muna ngaun. Bilin ni doctora wag ko daw ulitin ang nangyari kanina. Pahinga nalang muna ako ma at pag usapan nalang natin yan once lumabas ka na ng hospital." Ang pahayag ni Mylene.

Agad naman kumalma si Aling Carmen. Tama naman si Mylene dahil sa pangyayari kanina ay napagod siya at kailangan niya magpahinga. Kahit papano ay ayaw niya may mangyari sa apo niya.

Habang nagpapahinga si Mylene ay eto siguro ang dahilan bakit siya matamlay at laging nababalisa magmula pa kahapon.

Dito din naisip ni Aling Carmen na nagbenta ng aliw ang anak para lang may pambayad ng operation niya.

"Sorry mama, ibinenta ko nga ang katawan ko. Nakipagtalik ako kapalit ng malaking pera." Ang sabi ni Mylene, napansin kase ni Mylene na malalim ang iniisip ng ina.

"Pero mama, wag niyo naman ako sisihin. Hindi ko naman ginusto na mabuntis. Akala ko kasi nakainom ako ng pills bago kame nagtalik. At hindi mo naman ako masisisi. Kung mawala ka sa akin, sino na kasama ko ngaun. Ikaw nalang ang natitira sa akin tapos iiwan mo din ako." Ang dagdag pa niya at nagsimula ulit pumatak ang luha nito.

Agad naman pinatahan ni Aling Carmen si Mylene at pinatulog na siya para makapagpahinga pa lalo.

Pagkatapos magsabi ni Mylene ng ganun ay naisip ni Aling Carmen na wala naman kasalanan si Mylene. Kung tutuusin ay biktima siya. Ginusto niya lang na gumaling siya kaya niya to nagawa. Kaya niya isakripisyo ang sarili para lang sa kanya. Kaya siya nagpakaputa para sa kanya.

Gusto man niya sabihan ang anak na hindi na dapat niya ginawa yun pero huli na ang lahat. Nagawa na ni Mylene ang lahat kaya tinanggap nalang niya ang lahat ng naganap.

Napaiyak nalang si Carmen habang inisip ang pinagdaanan ng anak. Nasabi niya sa sarili na hindi na niya pagagalitan ang anak dahil sa pagbubuntis niya at intindihin ang kanyang ginawa.

Itatanong nalang niya siguro kung kilala niya ang lalaking nakatalik. Gusto niya lang makasiguro kung kilala niya ang ama ng batang dinadala niya.

Gusto ni Aling Carmen na kahit papanu ay tustusan ng lalaki ang bata para hindi mahirapan si Mylene.

---

Pagkatapos pa ng pamamalagi pa ni Carmen sa ospital ay nadischarge na siya. Pinagsabihan naman siya na kahit na magaling na siya ay wag masyado magpwersa at magpagod.

Si Mylene naman ay napilitan na siyang magresign sa trabaho dahil sa dinadala niya. Gusto man niya ipagpatuloy ang pagtatrabaho pero pinagsabihan siya ni aling Carmen na umalis na sa trabaho at lilipat sila sa lalong madaling panahon.

Isa pa baka may dahil dun ay makunan siya. Wala naman nagawa ang mga katrabaho ni Mylene at tinanggap nila ang pagresign nila. Nagulat nga din sila na buntis siya.

Ayos lang naman na magresign si Mylene sa trabaho dahil may natira pa naman sa perang binigay ni Jacob at Trisha sa kanya. Iba pa yung binayad sa kanya ng mg magulang ng tatlo para lang iurong nila ang kasong ipapataw sa kanila.

Kinabukasan kase pagkatapos mahuli ung tatlo ay nagpunta ang magulang nila agad sa ospital para makiusap at para iurong nila ang kaso ay nagbigay sila ng tigkakalahating million dahil ayaw nila nung una iurong ang kaso.

Dahil nga sa ninakaw pa ni Richard ang perang naipon ni Mylene ay dinagdagan ng magulang niya ng another 250k ung binigay sa kanya. So halos 2M na ang perang nasa kanila.

Pagkalabas nila ng hospital pagkatapos ng isang buwan pamamalagi dun ay sinabihan naman sila na wag agad umuwe dahil baka balikan sila at baka mapahamak pa sila at pinagrenta nalang muna sila ng isang apartment na may kalayuan sa tinitirahan nila.

Sinunod naman nila ang payo ng kapitbahay.

Nagpasalamat naman sila na sinunod ang payo dahil kinagabihan nga ay may nanloob ulit sa kanilang bahay. Kung hindi nila sinunod ay baka nga napatay silang dalawa.

Dahil sa nangyari ay napagdesisyunan na ni Carmen na umalis na sila ng Baguio at magpunta sa Manila para magsimula ulit at para hanapin ang tunay na ama ni Mylene.

"Ma, san na tayu pupunta? Wla naman tayu ibang pupuntahan." Ang tanong ni Mylene.

Hindi ni muna kinompronta ni Aling Carmen tungkol sa ama ng anak dahil sa problema nila.

"Pupunta tayo ng Manila anak. Dun nalang tau magsisimula ng panibago." Ang sagot naman niya pagkatapos hinalikan nya ang noo ng anak.

"Sorry mama. Sa nangyari. Hindi ko sinasadya. Gusto ko lang gumaling ka." Ang paliwanang ni Mylene.

"Tahan na anak. Sabi ni doctora sa iyo. Wag ka lagi umiyak baka mapano pa ang dinadala mo. Baka mapano pa ang apo ko." Ang sabi ni Aling Carmen.

"Hindi kita sinisisi anak kahit na nabuntis ka. Naisip ko kase na hindi mangyayari kung nung una palang na sinabihan ako ng doctor nun ay nagingat na ako at sinunod ko ang payo niya." Ang paliwanag ni Aling Carmen.

"Ma, anung ibig niyong sabihin? Yung nawalan kau ng malay nun sa grocery ay hindi un ang unang beses na nawalan kau ng malay?" Ang tanong ni Mylene.

"Oo anak. Bago yun ay dalawang beses na akong nawalan ng malay at binigyan ako ng gamot. Kaso pinabayaan ko sarili ko. Kung hindi ko nun pinabayaan ang sarili ko hindi to nangyari ngaun sa atin. So partly, may kasalanan din ako." Ang paliwanag naman ulit ni aling Carmen.

"Ma, hayaan niyo na. Tapos ang nangyari. Basta sorry ma. Kung hindi dahil sa inyo baka pinalaglag ko na ang dinadala ko." Ang saad naman niya.

"Wag na wag mong gagawin yan. Kahit galit ka sa ama niyan. Wag mo siya ilalaglag. Mahalin mo pa rin siya anak. Hayaan mo may lalaki din na darating na magmamahal sa iyo." Ang pahayag ni Aling Carmen.

"Opo mama. Hindi ko po ilalaglag ang baby ko." Ang sagot naman ni Mylene.

Habang nagstay sila sa apartment ng limang araw ay dahan dahan dinadala ng mga kapitbahay nila ang mga gamit niya. Maingat naman sila para hindi sila masundan.

Pagkatapos ng limang araw ay nagbiyahe na sila patungong manila para magsimula ng panibagong buhay.

Nang nasa Manila sila ay nagrenta na muna sila ng apartment. Hindi naman kalakihan ang nirentahan nilang dalawa dahil hindi naman kadame ang mga dinala nilang mga gamit.

Mga ilang araw na sila dito sa Manila ng magsimula ng magtanong si Aling Carmen.

"Anak, kilala mo ba ang ama ng dinadala mo? Kay Richard ba yan?" Ang tanong ni Aling Carmen sa anak.

"Huh? Ma, ang ama ng dinadala ko?" Ang pagkagulat ni Mylene. Hindi niya kasi inaasahan ang tanong niya.

"Hindi ko po alam ma at hindi kay Chard eto. Ang alam ko lang Jacob ang pangalan niya at may asawa na siya ngaun." Ang sagot ni Mylene.

"Ilan din binayad ni Jacob sa iyo anak?" Ang tanong niyang muli.

"Ma, wag kang magagalit huh. Isang million po ma. Kaya ko po pinalipat kita sa private nun ma." Ang sagot ni Mylene.

Nagulat si Aling Carmen sa sinabi ng anak. Hindi siya makapaniwala na 1 million ang makukuha niya sa ama ng dinadala niya kaya may naisip ito.

"Ibig sabihin niyan anak. Mayaman ang ama niyan. Kailangan niya talaga panagutan ang dinadala mo." Ang sabi ni Carmen.

"Ma, okay lang sa akin kahit wag na niya ako panagutan. Basta kasama ko to lagi, masaya na ako. Gagamitin ko ung natira sa perang binigay niya sa pagsisimula. Magnenegosyo nalang ako." Ang sagot ni Mylene.

"Natutuwa naman ako anak dahil sa hindi mo na plinaplanong ipalaglag ang bata. Wala ka na bang planong mag aral anak?" Ang tanong ni Aling Carmen.

"Ma, pagkatapos ko na lang manganak para hindi naman nakakahiya pag lumaki na ang tiyan ko." Ang sagot lang ni Mylene.

"Anak, sorry huh. Naisip ko na ipalaglag ka, hindi ko na uulitin. Papalakihin kita at aalagahan. Mahal na mahal ka ni mommy." Ang sabi ni Mylene habang haplos haplos ang tiyan niya.

Mas natuwa naman si Aling Carmen dahil nakikita niya na masaya na ulit si Mylene. Habang pinagmamasdan niya si Mylene ay naalala na naman niya ang yumaong kapatid.

"Kailangan ko nang sabihin Sandra. Patawad at itinago ko ang pagkatao ng anak mo, ng pamangkin ko." Ang nasa isip ni Aling Carmen.

Kinagabihan pagkatapos nila kumain ay kinausap na ni Carmen ang anak.

"Anak, may sasabihin ako sa iyo pero sana wag kang mabibigla at sana patawarin mo ako sa ginawa ko." Ang sabi ni Aling Carmen.

Nagtaka naman si Mylene dahil sa mga sinabi ng ina.

"Ma, ano po ba ang sasabihin niyo? Bakit ganyan kayo magsalita." Ang saad ni Mylene.

"Ang totoo niyan anak. Naparito tayo sa manila hindi dahil dito tayo magsisimula ng panibagong buhay. Andito tayo anak dahil andito ang papa mo. Gusto ko siya hanapin at ipakilala siya sa iyo." Ang sagot ni Carmen at nagsimula ng tumulo ang luha niya.

"Ma, diba niloko ka ni papa. Bakit mo pa siya hahanapin? Ayoko siya makita dahil sinaktan ka niya. Hindi natin siya kailangan ma. Nabuhay tayo ng wala siya at walang binigay ni piso." Ang pahayag ni Mylene.

"Hindi anak. Ang totoo niyan, wala talaga akong asawa anak. Sinabi ko lang sa iyo yan dahil ayoko na mawala ka sa akin. Ang lalaking dapat ko sna pakasalan ay namatay sa aksidente at hindi na ako nagpakasal ulit. Amg tunay mong ama ang hahanapin anak." Ang paliwanag ni Aling Carmen kay Mylene.

"Ibig niyo sabihin ma lahat ng sinabi niyo sa akin nun ay panay kasinungalingan." Ang sabi ni Mylene at nagsimula na din siyang umiyak.

Hindi niya inaakala na ang inaakalang ama ay hindi pala totoo at gawa gawa lang ng mama niya.

Napatango lang si Aling Carmen sa sinabi ni Mylene.

"Ma, sino din ang tunay kong ama. Gusto ko siya makilala ma." Ang sabi ni Mylene.

"Teka ma, sagutin mo ako. Ikaw din ba ang tunay kong ina." Ang dagdag niyang tanong.

Nang magtanong si Mylene tungkol sa ina ay mas lalong umiyak si Carmen pero pilit niyang kumalma. Huminga siya ng malalim at sinabi ang totoo kay Mylene.

"Hindi anak. Hindi ako ang totoo mong ina. Ang totoo mong ina ay ang nakakabata kong kapatid." Ang pag amin niya.

"Patawarin mo ako anak, kung itinago ko to ng kayhabang panahon. Sana intindihin mo ako, ayaw ko lang kase na mawala ka din sa akin. Napamahal ka na sa akin at itinuring kita na totoo kong anak." Ang paliwanag niya

Napaluha nang tuluyan si Mylene sa narinig niya. Hindi niya inakala na ang tinuturing na ina ay kapatid ng tunay na ina. Gusto man niya magalit sa kanya dahil itinago iyon pero naawa siya sa kalagayan niya.

Siguro dahil sa pagkamatay ng mapapangasawa niya ay nagawa niya iyon. Yan ang nasa isip ni Mylene.

"Ma, hindi ako magagalit sa iyo. Ikaw pa rin ang mama ko. Pero gusto ko sila makita. Gusto ko sila makilala mama." Ang pahayag niya.

"Anak, ang iyong ina ay namatay ng ipinanganak ka kaya ako ang kumuha sa iyo dahil ako ang pinakamalapit na kadugo ng iyong ina. Ang iyong ama ay hindi ko alam ngaun kung asan siya nakatira ngaun. Ang alam ko lang dito natin siya makikita dahil dito sila unang nagkita ng papa mo." Ang paliwanag ni Aling Carmen.

"Anung pangalan ng papa ko ma? May litrato ka ba." Ang tanong ni Mylene.

"Ang pangalan ng papa mo anak ay Jacob De Castro. Ang pangalan ng mama mo ay Sandra. Teka lang at kukunin ko sa kwarto ang litrato ng mama at papa mo." Ang saad naman ni Aling Carmen.

Habang papunta sa kwarto si Aling Carmen ay napapaisip naman si Mylene.

"Jacob De Castro? Parang nabasa ko na ang pangalan niya at Jacob din ang pangalan ng ama ng anak ko. Sana magkaiba sila." Ang nasa isip ni Mylene.

Nang madinig kase ni Mylene ang pangalan ng tunay na ama ay may naalala parang nabasa na niya eto pero hindi niya alam kung asan.

Ilang sandali pa ay bumalik na si Aling Carmen sa upuan nila ni Mylene at iniabot ang sulat na may halong litrato ng magulang ni Mylene. Inabot naman ni Mylene to at kinuha lang ang litrato.

Nang tuluyang makita ang litrato ay sobrang gulat siya sa nakita niya at tuluyang gumuho ang mundo niya. Kamukhang kamukha ng ama ng dinadala niya ang ibinigay na litrato ng ama.

Kahit na matagal na ang litrato ay hindi siya nagkakamali, siya ung lalaking nakatalik niya kapalit ng malaking halaga na siya naman nagbunga ngaun sa kanilang anak.

"Ma, siya ba ang ama ko? Siya ba talaga, baka nagkakamali ka." Ang tanong ni Mylene at nanginginig na siya.

Napansin naman ni Aling Carmen ang panginginig ni Mylene.

"Anak, ayos kalang ba? Anu nangyayari sa iyo." Ang pagtataka niya.

"Mama, hindi maaari to. Hindi to maaari, huhuhu. Hindi to totoo. Sabihin mo ma panaginip lang to. Panaginip lang ang lahat. Sabihin niyo hindi siya ang papa ko." Ang sabi ni mylene at kanina pang iyak ng iyak.

"Totoo ang sinabi ko anak. Siya ang tunay mong ama anak. Hindi to isang panaginip lang." Ang sagot ni Aling Carmen.

Dahil sa sagot ni Aling Carmen ay mas lumakas ang pag iyak ni Mylene. Hindi niya inakala na mabubuntis siya ng sariling ama. Habang umiiyak siya ay hawak hawak na naman niya ang tiyan niya.

"Tama na anak. Wag ka nang umiyak. Anu bang nangyayari sa iyo. Bakit biglaan ka na naman nagkakaganyan." Ang pagtataka ni Aling Carmen.

"Ma, sorry. Hindi ko alam, ang tanga ko. Ang tanga tanga ko." Ang saad niya.

Pilit naman pinapatigil ni Aling Carmen si Mylene sa kakaiyak. Kumuha na siya ng tubig at hinahaplos niya ang likod niya.

"Anak, tama na yan. Makakasama yan sa anak mo. Tama na, please." Ang saad ni Aling Carmen.

Hindi naman nagtagal ay tumigil din si Mylene sa kakaiyak.

"Anak, anu nga ba talaga nangyayari. Bakit bigla ka nalang nagkaganyan." Ang tanong niya.

"Ma, sorry talaga sa nangyari. Ang totoo po ay nakita ko na si papa sa Baguio at…." Ang sabi ni Mylene pero pinutol niya ang sasabihin dahil bigla siya natakot sa ina.

Nagulat naman si Carmen na nagkita na sila ng ama sa baguio pero napansin niya din na natatakot ang anak.

"Anak, wag ka matakot hindi ako magagalit sa iyo. Uunawain kita ng mabuti." Ang saad ni Carmen sa anak at tinignan niya si Mylene sa mata.

Naglakas loob naman si Mylene na sabihin na ang totoo sa kanya. Hindi naman niya maitatago pa ang katotoohanan. Mas makakabuti pa na sa kanya nalang niya malaman kesa sa iba.

"Ma, nagkita na kame ni papa sa baguio isang buwan na ang nakaraan. Kasalukuyan pa na naghahanap pa tayo nun ng pampaopera mo. Tapos nakita ko siya. Sinabi niya na bibigyan ako ng pera para sa operation mo pero may kapalit." Ang paliwanag niya.

"Anak, wag mo sabihin na…" Ang pagkagulat ni Aling Carmen.

Hindi niya din natapos ang sasabihin dahil nagsalita si Mylene.

"Oo ma, tama ang nasa isip niyo. Siya nga ang ama ng dinadala ko. Nagsex kame ni papa kapalit nung pera. ang tunay kong ama ay siyang ama din ng dinadala ko. Ang lolo niya ay siya ding ama niya mama." Ang medyo mahinang sagot ni Mylene kay Aling Carmen.

"Diyos ko!! Anung ginawa mo anak. Huhuhu!!!!" Ang iyak ni Aling Carmen.

Tuluyang gumuho ang mundo ni Aling Carmen dahil sa narinig at nalaman niya. Hindi matanggap ang buong pangyayari.

Gusto niya pagalitan ng sobra anak pero natakot siya na madamay ang buhay na nasa sinapupunan niya kaya nagtimpi siya.

"Ma, sorry ma. Hindi ko alam." Ang sabi ni Mylene at dito natauhan si Aling Carmen.

Naisip niya na hindi pa niya kilala ang ama sa panahon yun.

Dahil din dun ay Sinisi na din niya ang sarili niya dahil inilihim niya ang pagkatao niya.

"Sorry ma. Hindi ko naman alam eh. Kung alam ko lang siguro ay pakikiusapan ko nalang siya. Sorry ma." Ang paghingi ng paumanhin ni Mylene.

"Anak, patawad din at hindi ko sinabi ang iyong pagkatao nun. Kung matagal ko nang sinabi ay maaaring hindi mangyayari ang ganito. Huhuhu.. patawad anak." Ang paghingi naman ng patawad ni Aling Carmen.

Hindi nagsalita si Mylene kundi niyakap nalang ang kinagisnang ina. Gumanti din ng yakap si Aling Carmen at sabay silang umiyak.

Ilang sandali pa ay napansin ni Aling Carmen na katulog na sa bisig niya si Mylene kaya pilit niyang binuhat si Mylene papunta sa kwarto niya at inihiga ng mabuti.

--

Kinabukasan ay late ng nagising si Mylene at nakita niya na mayroon nang nakahandang pagkain sa hapagkainan. Nakita din niya na may nakasulat sa mesa.

"Anak, baka hapon na ako makabalik dahil pinuntahan ko dating kaibigan ng mama mo. Maaaring may makuha akong address kung saan nakatira ang ama mo. May niluto din ako na pananghalian mo na nasa ref. Initin mo nalang mamaya." Ang nakasulat sa papel.

Dahil sa nabasa ay nalungkot siya ulit ng maalalang ang ama niya ang nakabuntis din sa kanya.

Gusto man niya sisihin ang sarili pero wala na rin siyang magagawa pa dahil nangyari na at hindi na niya maibabalik ang oras.

Ilang sandali pa ay natapos na siya kumaen at naghugas ng pinagkainan at umupo sa salas. Gusto naman mamasyal ni Mylene para mawala ang pagkabagot niya, pero dahil bago palang siya dito ay natatakot siya lumabas baka mawala pa siya at may masama pang mangyari sa kanya. Isa pa nakikita niya din ang mga tambay sa mga kanto.

Habang nakaupo siya ay hindi niya inaasahan na maisip ang nangyari sa kanila ng ama niya sa hotel at ang matipuno niyang katawan. Naisip din niya na iyon din ba ang dahilan bakit nailove ang mama niya sa papa niya. Gusto niya malaman kaya sa susunod ay aalamin niya ang love story ng magulang.

Habang nakaupo siya ay iniisip din niya Kung panu angkinin ng ama ang kanyang puke at panu siya kantutin ng ama.

Imbis na magalit si Mylene sa nangyari ay mas lalo naman siya nalibugan.

"Huhu, bakit ganito bakit mas lalo pa ako nalilibugan pag naiisip ko yung nangyari sa amin ni papa." Ang sabi niya sa sarili.

Nang kapain niya ang panty niya ay nakita niya na basa na naman eto.

"Shit ka Mylene. Ama mo ang pinagnanasaan mo at isa pa may asawa na ang ama mo." Ang banggit niya sa sarili.

Pero kahit anung pilit niya ay hindi pa rin mawala ang init ng katawan niya sa kakaisip sa ama at nakita niyang nilalaro na naman niya ang tinggil niya.

"Ahhhhh!!! Bakit ang sarap. Bakit ko hinihanap ko ang titi ni papa. Ahhh!!!!" Ang ungol niya habang sinisimulan na niya ang paghimas sa puke niya.

Hindi nagtagal ay tinanggal na niya ang short at panty niya at dahan dahan hinihimas at nilalaro ang sarili sinubukan naman niya ipasok ang daliri sa loob ng puke niya habang iniisip ang ama na iniiyot siya.

"Ahhhhh!!!! Ahhhh!!!! Papa, sige lang kantutin mo lang ako ahhh!!!! Ang sarap pa." Ang ungol niya habang pinapaligaya ang sarili.

Pinagpatuloy lang ni Mylene ang pagpapaligaya ng sarili niya hanggang tuluyang labasan siya.

Pagkatapos niya labasan saka siya natauhan na mali ang ginawa niya. Hindi niya dapat pinagnanasaan ang sariling ama. Kaya pagkatapos nun ay diretso na siya sa banyo at nagshower na siya.

--

Samantala, umalis si Aling Carmen tatlong oras bago magising si Mylene at nakarating na siya sa bahay ng dating kaibigan ni Sandra.

Nagpasalamat naman siya ng andun pa rin ang kaibigan nito.

"Kayo pala ang nakakatandang kapatid ni Sandra. Kinalulungkot ko ang nangyari kay Sandra ate. Kumusta na ang anak ni Sandra?" Ang pahayag ng kaibigan niya.

"Ayos lang naman ang anak ni Sandra. Malaki na siya ngaun." Ang sagot naman ni Aling Carmen.

"Bakit pala kayo napaparito ate." Ang tanong niya.

"Naparito ako para itanong sa iyo kung alam mo ang address ni Jacob." Ang tanong niya.

"Ah, si Jacob ba ate. Teka lang, nagkikita pa rin naman kame kahit na naghiwalay na sila ni Sandra nun. Ang alam ko wala na siya dito sa Manila at nasa Laguna na siya. Sandali lang tanongin ko lang sa asawa ko kung san nakatira si Jacob ngaun." Ang sabi ng kaibigan ni Sandra.

Umalis naman siya at pinuntahan ang asawa niya para tanungin ang address ni Jacob.

Makalipas ang limang minuto ay bumalik na siya.

"Ate, sabi ng asawa ko sa Pagsanjan, Laguna na siya nakatira ngaun. Eto ate ung papel yung exact address niya." Ang saad niya at iniabot ang papel jung saan nakasulat ang address ni Jacob.

Inabot naman ni Carmen ang papel at nagpasalamat siya sa kaibigan ni Sandra. Nagusap pa sila ng ilang saglit bago umalis si Carmen. Dito din nalaman ng kaibigan ni Sandra ang nangyari sa anak nito na kinalungkot naman niya.

Nang nakaalis na si Carmen sa bahay ng kaibigan ni Sandra ay bumalik na siya sa apartment nila ni Mylene. Halos isang oras din siya nagbiyahe.

Pagdating niya ay nadatnan niya ang shorts at panty ni Mylene sa sahig sa salas nila. Naisip niya na baka pinasok ang anak niya ng kapitbahay kaya agad niya hinanap ang anak.

Nahanap naman niya si Mylene na nasa banyo lang na naliligo. Parang nabunutan ng tinik si Carmen ng nakitang walang kasama sa banyo si Mylene. Siguradong malulingkot na naman siya kung may nangyari na naman sa anak nito.

Pagkatapos naman maligo ni Mylene ay pinagsabihan niya ang anak at sinabi niya na may nakuha siyang address ni Jacob at pupuntahan nila kinabukasan mismo.

Wala naman nagawa si Mylene para pigilan si Carmen dahil desidido talaga siya na makita si Jacob.

"Ma, gusto ko makita kung saan nakalibing si mama." Ang sabi mylene.

"Pupunta tayo dun anak. Palipasin lang muna natin ang situation sa Baguio baka makita pa tayo dun at mapahamak pa." Ang sabi naman ni Aling Carmen.

Naintindihan naman ni Mylene ang sinabi ng ina.

--

Kinabukasan ay nagpunta na sila sa address na binigay sa kanila ng kaibigan ni Sandra.

Halos tatlong oras din sila nagbiyahe nang makarating sila sa bahay ni Jacob pero laking gulat nila ng makitang nasunog ang bahay niya. Agad naman sila nagtanong sa mga kapitbahay niya kung saan maaaring hanapin si Jacob.

Nasabi naman nila na hindi nila alam kung saan ngaun nakatira si Jacob pero itinuro nila ang bahay ni Fred na siyang kaibigan ni Jacob.

"Anak, tara na. Puntahan na natin ang kaibigan ng ama mo." Ang sabi ni Carmen.

"Ma, sure ba kau sa gagawin natin. Baka hindi maniwala si papa sa akin. Tsaka sabi ng asawa niya na wag na daw ako magpakita sa kanila." Ang sabi ni Mylene.

"Hindi ako papayag na gawin sa iyo ng asawa niya. Ipaglalaban ko ang karapatan mo bilang anak niya." Ang matigas na sabi ni Carmen.

Hindi na nagsalita si Mylene ng marinig niya yun at sumunod nalang siya kay Carmen.

Ilang sandali lang ay nakarating na sila sa bahay ni Fred at kumatok.

Tok!!! Tok!!! Tok!!!!

"Sandali lang. Parating na." Ang rinig nilang sigaw ni Fred.

Ilang saglit lang ay nakita nilang nagbukas na ang pintuan. Napangiti naman si Carmen ng makita si Fred. Pero parang nakakita ng multo si Fred ng makita si Carmen.

"Carmen? Anung ginagawa mo dito?" Ang tanong ni Fred.
.
.
.
.
.
Itutuloy….