1. Home
  2. Stories
  3. Call Me Patrice - Part 3
Filipino Sex Stories

Call Me Patrice - Part 3

By cdoguy01920 ·

Brrt. Brrt. Brrt.

Marahang kumilos si Patrice sa kanyang higaan upang abutin ang nagva-vibrate nyang cellphone. Pilit na nagmulat ang dalaga para patayin ang alarm ng kanyang cellphone at makita na rin ang mga notifications.

15 messages. 8 missed calls.

Binitawan ni Patrice ang cellphone at tumihaya. Kumurap-kurap ito para maka-adjust sa kanyang kwarto. Aninag na ang liwanag mula sa labas, kahit natatabunan ito ng makapal na kurtina. "Mukhang tanghali na" bulong ni Patrice.

Tinignan ng dalaga ang kanyang pagkakahiga. Naka lace nighties siya. Walang underwear. Nakabakat ang mga utong. Kusang gumapang ang kanyang kamay mula noo, ilong, pisngi, labi. Pababa ng pababa hanggang makalabit nito ang hiwa ng kanyang pagkababae.

Napabalikwas sya at biglang napabangon. "Panaginip ba yun? Nag wet dream ba ako?"

Iginala ni Patrice ang kanyang paningin sa kwarto. Walang bakas na may ibang tao o may nanggaling na ibang tao. Maayos ang lahat. Naupo si Patrice sa gilid ng kanyang kama. Hinubad nya ang kanyang nighties at pinagmasdan ang kanyang balat. May mga mapusyaw na pasa at bahid ng kalmot sa kanyang mga braso at dibdib. May mga bakas ng kurot sa kanyang tagiliran at may parang chikinini sa ibabaw ng kanyang kanang areola. Marahan nyang hinimas ang chikinini at kusang umangat sa kanyang labi ang kanyang daliri at hinimas din ito. Umatras sa pagkakaupo si Patrice. Inangat nya ang kanyang mga paa sa kama at binuka ang kanyang mga hita. Inabot ng kanyang kaliwang kamay ang butas ng kanyang puwet. Nakaramdam sya ng konting kirot at kiliti.

Napatingin siya sa salamin. Nakita ng dalaga ang bakas ng lumapat nyang mukha at ang mga tumulong pawis. Nanlaki ang kanyang mga mata.

"That was no dream!" sigaw ng utak ni Patrice.

Napahiga ang dalaga. Niyakap ang kanyang unan at ibinaon ang kanyang mukha. Nagsimulang umiyak ang dalaga.

16 years ago… isang trahedya ang magbabago sa buhay ng isang masayahing dalagita. Isang trahedyang nagpaulila sa isang dalagita. Isa siya sa labingtatlong buhay na naisalba mula sa isang sakunang kinasangkutan ng dalawang barko. Hatinggabi nung nangyari ang aksidente. Papunta ng Iloilo ang pamilya ni Patrice upang bisitahin ang kanyang lolo at lola. Nag-iisang anak ang kanyang ina, at ang kanyang ama ay produkto ng sistema. Laking bahay-ampunan. Sa bahay-ampunan nagkakilala ang kanyang mga magulang. Bahagi ng outreach program ang kanyang ina, at nung panahon na yun ay nagtratrabaho na sa bahay-ampunan ang kanyang ama. Ang kanilang pagmamahalan ay nagbunga ng dalawang anak, ang panganay na si Jake at ang bunso na si Julia. Tag-init noon at kalmado ang dagat. Halos lahat ng pasahero ay tulog at mangilan-ngilan lang sa mga tripulante ang gising.

Sa kuwarto ng kapitan:

glok glok glok glok

"Iha ang sarap mo talagang chumupa!"

Namula ang pisngi ng babae. "Basta ikaw chief!" sagot ng babae habang subo pa rin nito ang tarugo ng kapitan.

"Sige pa! Bilisan mo pa!"

Bumalik ang babae sa pagchupa. Maliwanag ang kuwarto. May tugtog na mula sa mp3 player system ng kapitan.

"Malapit na ko. Malapit na ko!"

Napapikit ang kapitan habang nakadiin ang kanyang tarugo sa lalamunan ng babae. Dilim ang huling nasilayan ng kapitan. Tamod ang huling nalasahan ng babae.

Habang nangyayari ang kamunduhan sa kwarto ni kapitan, hindi pangkaraniwan naman ang nangyayari sa labas. Biglang tumigil ang makina ng barko. Namatay ang kuryente at dumilim ang buong paligid. Walang buwan. Walang mga bituin. Lumakas bigla ang hangin at nagwala ang dagat. Sa loob ng 3 minuto ay nagkakagulo na ang mga lulan ng barko. Puro sigaw. Walang magkaintindihan. Walang gumaganang ilaw. Malipas ang 10 minuto.

Bragaaaannnng!!!!

May kung anong malaking bagay na sumalpok sa barko. Mabilis itong napuno ng tubig at lumubog sa kailaliman ng dagat.

Nagising si Julia na nakasakay sa isang coast guard vessel. Nakayakap sa kanya ang isang makapal na kumot. Nakaupo siya sa sahig ng barko. Mga binti at paa lang ang kanyang nakikita na nagpaparoo't-parito, abala sa kanilang mga ginagawa.

"…hindi pa rin maipaliwanag ang banggaan ng dalawang barko na ine-estimang nangyari sa pagitan ng alas-dose at ala-una ng gabi. Ang dalawang barko ay mabilis na lumubog sa karagatan sa pagitan ng Mindoro at Coron. Sa kasalukuyan ay labingtatlo pa lang ang natagpuan at naisalba ng mga rescuers…"

Labingtatlo sabi sa balita. Nilingon ni Julia ang kanyang mga katabi. Binilang nya ang mga ito mula sa dulo.

"…9, 10, 11, 12, 13. Pang 13 ako"

"Bangungot lang ang lahat ng ito. Binabangungot ako. Gising! Gumising ka. Gising!" hiyaw ng utak ni Julia.

"Happy Birthday to you. Happy Birthday to you. Happy Birthday, dear Langga, Happy Birthday to you!"

"Blow the candle na iha!" udyok ng lola ni Julia.

16 years old. Tatlong taon na ang nakalipas ng kunin ng dagat ang pamilya ni Julia. Hindi na nakita ang kanilang mga labi kung kaya't walang matinong lamay at libing ang nailaan para sa kanila. Sa kabila ng trahedya, laking pasasalamat pa rin ng lolo at lola ni Julia at nakaligtas ang kanilang apo. Sa isang magarang ancestral house sa paanan ng burol nakatira ang lolo at lola ni Julia sa isang malayong barangay sa munisipyo ng Sara. Napapaligiran ito ng bukid at mga puno ng mangga. Isang retired English teacher ang lola ni Julia at isang namang retired army ranger ang kanyang lolo. May sariling kwarto si Julia. Nakahiwalay ito sa kwarto ng kanyang lolo't lola kaya hindi siya nakakaistorbo at hindi sya naiistorbo. Ang kanyang bintana ay nakaharap sa burol, sa isang napakalaking puno ng mangga.

"Did you make a wish, iha?" lambing ng lola nya. Kahit nasa probinsya ay minabuting Ingles at Tagalog ang wikang pambahay ni Julia. Nakakaintindi siya ng Hiligaynon pero medyo sablay siya pag nagsalita.

"Lola, you and lolo are enough. I can't wish for anything else."

"Sige na iha. Surely you have a lot of things to wish for."

Nakanti ang puso ni Julia. May kurot. May kirot.

"I can't wish for my family to come back, di ba? Di ba? So please, Lola."

"But Julia, it's your birthday!"

"Lola, stop it. And pleas stop calling me Julia!"

Padabog na umalis ang dalaga at naglock sa kanyang kwarto.

"Ikaw naman kasi, pinilit mo pa." - mahinahon na sambit ni Lolo.

"At kakampihan mo pa yun, ha?" - sagot ni Lola.

"Wala akong kinakampihan sa inyo. Sya, kumain na lang tayo."

Sa kwarto ay binuksan ni Julia ang kanyang bintana at buong lakas na humiyaw.

"Ahhhhhhhhhhhhhhh!!! Sabi ko ng don't call me Juliaaaaa!!!!"

"At ano naman ang itatawag ko sa yo?" sagot ng isang boses.

Natigilan si Julia. Napatingin siya sa puno ng mangga. Mula sa likod nito ay lumabas ang isang binata. Makisig. Maputi. Matangos ang ilong. Nangungusap ang mga mata. Parang kumikinang ang kanyang balat sa ilalim ng sinag ng buwan at liwanag mula sa bahay.

"At ano naman ang itatawag ko sa yo?" malambing na ulit ng binata.

"Patrice. Call me Patrice!" sagot ni Julia.

"Patrice, langga? Tatawagin kitang Patrice, kung karapat-dapat kang tawaging Patrice." tugon ng binata.

Ngumiti ito. Nasilayan ni Julia ang mahinang pagkinang ng ipin nito.

"Anong ibig mong sabihin?" sagot ni Julia.

"Malalaman mo din… in time, langga. In due time." Ngumiti ulit ang binata bago tumungo sa likod ng mangga.

Hindi na nakita ni Julia kung saan nagtungo ang binata.

"In due time? Anong ibig nyang sabihin?"

May malamig na simoy ng hangin na pumasok sa bintana ng dalaga. Pakiramdam nya ay hinaplos haplos sya nito. May kakaibang kiliti na kumuryente sa katawan ng dalaga.

"Just you wait. I will do everything to make you call me Patrice."

Sinara ng dalaga ang bintana. Pinatay ang ilaw ng kwarto at nahiga. Sariwa pa sa isip ng dalaga ang matamis na ngiti ng binata at ang bahagyang pagkinang ng kanyang ngipin.

"Ngipin ba yun? O pangil?" at tuluyan ng nakatulog ang dalaga.

***Itutuloy***