SUGO: Reborn (Kabanata II)

***"Mga minamahal kung readers. Muli ko pong humingi ng paumanhin sa mga kamakailang pagbabago sa aking nobela. Sa kasamaang palad, dahil sa pagkawala ng aking mga drafts, napilitan akong gawin ang ilang malaking pagbabago sa kwento. Alam ko pong maaaring nakakalungkot ito para sa mga sumusubaybay sa orihinal na kuwento, at ako ay lubos na humihingi ng paumanhin sa anumang kalituhan o pagkainis na ito ay maaaring magdulot. Pakiunawa po na ginagawa ko ang lahat ng aking makakaya upang masigurado na ang mga susunod kong akda ay protektado at hindi na mauulit ang ganitong sitwasyon. Maraming salamat po sa inyong pag-unawa at patuloy na suporta."***

Title: SUGO: Reborn

Author: Celester

Genre: Fantasy, Horror, Adventure, Drama, Erotic

AUTHOR'S NOTE

"Ang sumusunod na kuwento ay isang gawa ng kathang-isip at hindi nilayon na kunin bilang isang pagmumuni-muni ng mga pangyayari sa totoong buhay o mga indibidwal. Ang anumang pagkakahawig sa mga tunay na tao, buhay o patay, o aktwal na mga pangyayari ay nagkataon lamang. Ang imahinasyon at lisensya ng may-akda ay ginamit sa paglikha ng kuwentong ito."

KABANATA II: THE REMNANT OF THE PAST AND THE INCOMING OF IMPENDING STORM

NARRATOR'S POV

"May isang bagyo na darating. Humaharap ang sangkatauhan sa pagkawasak at kawalan ng pag-asa. Nagbabago ang mundo pero mayroon pa ring pag-asa sa puso ng mga tao. Tumutungo tayo sa ating pang-araw-araw na buhay nang hindi alam na ang mga pwersa ay maaaring magbago ng ating kapalaran magpakailanman: tayo ay walang kamalayan, ignorante tulad ng mga tupa sa pamamaraan ng pagpatay. Sa gabi na ito, dito sa modernong panahaon, simula na ng ating paglalakbay; isang paglalakbay patungo sa kadiliman at sa kasamaan. Nakatitig ako sa kanya mula sa mga lilim. Siya ba ang hinahanap natin? Siya ba ang matagal na hinahanap ng mga mesteryosong nilalang na si Twilly bago nagising sa pagkatulog ilang panahon ang nakalipas? Malayo na ang kanyang narating mula sa panahong sila ay isinilang ang mga mesteryosong nilalang, ngunit malalampasan pa niya ang mga pagsubok; pagsubok na hanggang sa mga limitasyon ng tao… at higit pa. Sa gabi na ito, siya ay umaasa ang matagal na niyang hinahanap ng mga sinaunang mandirigma ay natagpuan na iya, si Lando; sa gabing ito, Magsisimula ang panibagong kapalaran ni Lando patungo sa kamatayan."

Sa abandonadong gusali

Sa isang gusaling napabayaan, nakaparada ang ilang mga kotse sa paradahan at may isa pang dumating na Van. Pagkababa ng driver, ito ay nagpark sa dulo at binuksan ang pintuan sa gilid. Lumabas naman ang isang lalaking nakasuot ng corporate attire. Siya ay maputi, may balbas sa kanyang mukha, matangos ang ilong, matangkad, at sa anyo niya ay nasa kanyang mid-50s na. Pagkatapos ay nagyosi ito at nagbuga ng usok. Sumunod namang bumaba ang kasama niyang mataba at halos magkapareho lang ang kanilang edad.

"Boss, we're here," sabi ng driver. "Sige," sagot niya.

"Teka! Saan ba 'to sir?" tanong naman ng kasama niyang mataba.

Tumingin ang naka corporate attire sa kanya at sabing…

Nilingon ng lalaki ang naka-corporate attire sa kanya at sinabing, "Huwag kang mag-alala at sundin mo lang ako. Bumaba na rin kayo kasama ng mga bihag." Pagkatapos, bumaba ang tatlong tauhan niya sa pangalawang row ng upuan at lumapit sa likod ng van. Binuksan nila ang pintuan at nakita nila ang tatlong babaeng bihag na nakatali sa mga lubid, nakablindfold, at nakatakip ang bibig ng tape. Mukhang nanggaling sila sa isang date dahil naka-long dress sila. Tinanggal ng mga tauhan ang mga lubid sa kanilang mga paa at inilabas ang mga bihag mula sa van.

"Baba!" Sabi nung lalaki.

Agad sila bumaba.

"Boss, ano ba gagawin natin sa bihag? Tanong nang tauhan niya.

"Ipasok natin sila sa loob nang gusali." Sagot nang boss nila habang nag tobacco.

"Sige po boss." Sabay sabi nang tatlong tauhan niya.

Tinanggal ang blindfold at tape na nakatakip sa bibig nang mga babaeng bihag nila. Duon sumigaw nang saklolo ang mga bihag pero walang makakarinig sa kanila dahil nasa abandonadong gusali sila na nasa gita nang kagubatan.

"Saklolo! Tulungan n'yo po kami! Huhuhu!" sigaw ng mga bihag nang matanggal ang kanilang mga panakip sa mata at bibig.
"Haha! Walang makakarinig kahit ano pang sigaw niyo." Sagot naman nung isang lalaki.

"Mga hayop kayo! Mga manloloko! Matapos nyo makipag group date sa amin! Nilagyan niyo pa nang pampatulog ang iniinum namin. Pakawalan niyo kami." Galit at pilit nagpupumiglas ang mga tatlong bihag.

Ang mga tatlong bihag ay nagagalit at nagpupumiglas habang nagmumura, pinupuna ang mga taong nagdala sa kanila sa isang group date at naglagay pa ng pampatulog sa kanilang iniinom. Ipinapaalala nila sa mga ito na mga hayop at manloloko at humihiling ng pagpapakawala sa kanila.

"Hmmm.." Sabi nang boss. Lumapit ito sa kanila.

Hinithit buga ang tobacco sa kanila.

"Gusto niyo bang pakawalan ko kayo?" Tanong nang boss nila habang nag hithit buga.

"Oo… Oo… Hinahanap na po ako ng mga magulang ko. Huhuhu." Sabi ng mga isang babaeng bihag nila.

"Parang awa nyo na po. Huhuhu! Please lang pakawalan nyo kami. Huhuhu!" Sabi naman nung isa.

"Kung ganun sundan ninyo ako papasok sa gusaling yan at kung hindi…" Sagot nang boss nila.

Ang mata nila ay bigla nitong nagbago ang kulay at naging pula. Kasama na rin ang mga tauhan nito. Napakaba at umiiyak sa takot ang tatlong babaeng ito.

"Huhuhu! Huwag po! Huwag nyo kami papatayin. Pakawalan ninyo kami… huhuhu!" ang sabi ng isa pang babae.

"Pakakawalan ko naman kayo basta sundan niyo ang utos ko!" galit na sinabi ng kanilang boss sa kanila.

Dahil sa ginawa ng kanilang lider na nagdukot sa kanila, lalo pang natakot ang tatlong babae kaya't wala na silang magawa kundi sundin ang utos ng lider. Hindi napansin ng matabang lalaki na kasama nila ang ginawa ng lider at nagtanong pa kung ano ang nangyari sa mga babaeng bihag na kanilang dala.

"Sir? Ano ba ginagawa mo sa kanila at bakit takot na takot sila?" Tanong niya.

"Tapos ang gaganda nila sir. Pwede natin sila maging alipin sex slaves hehehe. " Dagdag pa niya.

"Tumahimik ka! Kahit papaano nangingibabaw pa rin ang kamanyakan mo." Giit pa nung lalaking naka corporate attire habang nagtobacco.

Nagsimula na silang maglakad patungo sa entrance ng building kung saan may isang taong nakasuot ng itim na hood at mahabang itim na kasuotan na tila kulto ang dating. Ang kanilang boss ay bumati sa taong nagbabantay.

Nagtanong ang nakabantay sa gusali, "Magandang gabi rin sa iyo. May dalang panauhin ba kayo?"

"Oo, andito sila. Pwedeng pumasok na ba kami?" sagot ng boss nila.

"Sige, pasok na kayo," sabi ng nakabantay.

Sa kanilang pagpasok sa gusali, napapalibutan sila ng ilang kandila na nagbibigay ng liwanag sa loob. Dahil dito, mas lalo pang natakot ang tatlong babae dahil maaaring may masamang mangyayari sa kanila. Nanginginig sila at nagdarasal, umaasa na baka may magandang mangyari sa kanila.

"Grabe, nakakatakot… Huhuhu!" Iniisip ng isa sa mga babae.

"Parang papunta tayo sa impyerno." Iniisip naman ng isa pa.

"Panginoon, sana makatakas kami dito." Dasal ng isa pang babae.

"Hehehe… Makakatakas din kayo." Nakangising sagot ng lalaking nagbiyak sa kanila.

Nang matapos ang kanilang paglalakad, nakarating sila sa atrium ng gusali at nakita nila sa dulo ang isang tao na nakasuot ng mahabang itim na damit at hood. Nakatalikod ito sa kanila at napansin nila ang guhit sa likod ng damit na nagpapakita ng isang tao na nakatayo sa altar na may dalawang mahabang sungay sa ibabaw ng bungo. Sa tingin nila, ito ay isang symbolo ng dyablo.

NARRATOR'S POV

"Isang karaniwang simbolo ng demonyo ay isang bungo ng tao na may dalawang mahahabang sungay sa ibabaw nito. Ito ay nagsisimbolo ng karahasan, kagahaman, kasamaan, at kamatayan. Sa mga kulto at mga serye ng pagkakamali, madalas na itong ginagamit upang magpakita ng kapangyarihan at kasamaan ng isang entidad."

"Simbolo nang dyablo." Mahinang sabi nung lalaking nag hithit buga ng tobacco.

Yumuko sila lahat maliban sa lalaking mataba at mga bihag nila.

"Andito na pala kayo Eddie." Sabi nung misteryosong tao na mala-boses demonyo na nakatalikod sa kanila.

"Andito na ang bihag namin." Ang ama ni Alex Montemayor, na si Eddie Montemayor, ay nagsabing dumating na ang kanilang bihag. Si Eddie ay may-ari ng pinakamalawak na lupain sa Bukidnon.

"Ipinapakilala ko po sa inyo si Greg Villareal, ang gabay sa konsiyilya sa paaralan kung saan siya nagtatrabaho dito sa probinsya. Makakatulong siya sa atin." Ipinakilala niya si Greg sa taong misteryoso na nakatayo sa altar at nakayuko.

"Teka sir! Sino po siya?" tanong ni Sir Greg na nanginginig sa takot.

Muling humarap si Eddie kay Greg matapos magpakilala sa nakatayo sa altar.

"Huwag kang mag-alala dahil gagawin ka naming alipin. Hahaha!" sagot ni Eddie at humalakhak siya.

Bigla niya hinawakan ang leeg ni Greg gamit ang kaliwang kamay at hinigpitan ito bago niya ito binuhat pataas. Pagkatapos, binuksan niya ang bibig ni Greg gamit ang kanang kamay at lumabas ang itim na usok mula sa bibig niya na napasok kay Greg. Pagkatapos niyon, ibinagsak niya si Greg sa sahig at nangingisay ito. Matapos ilang segundo, tumigil na siya sa pag-iyak at tumayo. Humarap siya sa kanila, yumuko at bumati.

"Magandang gabi rin sa'yo, Greg," bati ni Eddie kay Greg matapos niyang dukutin sa leeg at dukitin nang mahigpit. Pagkatapos ay binuka niya ang bibig ni Greg at pumasok sa kanya ang itim na usok mula sa bibig ni Eddie.

Sa pamamagitan ng ginawa niya kay Greg, nagawa niyang dungisan ang kaluluwa at maging kasapi nila sa kanilang kadiliman. Nang makita ng tatlong babaeng bihag ang ginawa ni Eddie kay Greg, natakot at nagulat sila. "Sino kayo? Kayo ba ay mga kampon ni Satanas?" tanong ng isa sa mga bihag.

Tumingin si Eddie sa kanila, nakangisi ito at ang balintataw niya ay pula rin.

"Maging kasapi na rin kayo… Hahaha!" humalakhak si Eddie sa kanila. "

Oras na kamahalan." Dagdag niya at humarap ito sa nakatalikod na taong naka hood.

Yung taong naka hood ay humarap ito sa kanila. Binaba niya ang hood at nagpakita na rin ang mukha. Marami itong pintado sa mukha niya, ang mata niya ay parehas kay Eddie, kalbo ito pero marami ring pintado. Halos buong katawan niya ay maraming pintado. May hawak itong itim na aklat. Ang cover page ito ay may disensyo na bungo nang tao. Binuksan niya ang aklat.

"Quaeso revela, princeps tenebrarum! (Nawa'y magpakita ka, Prinsipe ng Kadiliman)," ang sabi niya habang binubuklat ang aklat. Mula sa loob ng aklat, umangat ang itim na usok at unti-unting nabuo bilang isang aparisyon ng tao na may hugis kalansay, na tumayo sa harapan niya.

"Quid servies? (Anong maipaglilingkod mo?)" ang tanong ng aparisyon.

"Quaerimus an hoc tempus sit serendi terrorem? (Gusto naming malaman kung ito na ba ang tamang panahon para maghasik ng lagim)," ang sabi ng tao na nagbukas ng aklat.

"Ita sed maiore vi opus est (Oo, ngunit kailangan ninyo pa ng dagdag na lakas)," ang sagot ng aparisyon.

"Praeter Engkanto et Engkantada, quos collegistis, mortales gignite (Bukod sa mga dugo ng Engkanto at Engkantada na nalikom ninyo, magpalahi kayo gamit ang mga mortal)," dagdag ng aparisyon sa kanya.

"Fac ergo te membrum, ut vires tibi addas (Kaya't magpakasapi kayo upang makamtan ang dagdag na lakas)," dagdag niya.

Nang maglaon, unti-unting naging usok at bumalik sa loob ng aklat na hawak ng lider ng kulto. Matapos ng ilang sandali ng katahimikan, nagsalita si Eddie.

"Kamahalang Chrollo! Ano po ang susunod na hakbang na ating gagawin?" Tanong ni Eddie kay Chrollo.

Si Chrollo ang lider ng kanilang lihim na samahan ng mga kulto sa Bukidnon.

"Hmmm…" bulalas ni Chrollo.

Bigla, nagpakita ang mga itim na nilalang, ang mga maligno. Nagkanya-kanya silang lumitaw mula sa iba't ibang lugar sa Pilipinas, tulad ng busaw, nuno sa punso, berberoka, at iba pa. Nagulat ang mga babae na bihag ni Eddie at nagsisigaw sa takot.

"Mga maligno!" sigaw nila sa takot, habang umiiyak.

"Panahon na upang kayo'y magparami, aking mga kasama sa kadiliman… Hahaha!… Hahaha!… Hahaha!" Halakhak ni Chrollo at ito ang tanda para sa kanilang hukbo na lumakas at dumami.

Sa eksena ni Lando kung saan nawalan siya ng malay dahil sa misteryosong nilalang.

Nagising si Lando matapos mawalan ng malay dahil sa isang nilalang na nagpakilala sa kanya.

"Hmmm… Huh? Haaa!" gulat niya habang nakapatong si Twilly sa kanyang dibdib.

Nakahiga pa rin si Lando sa kanyang kama.

"Uyyy… Huwag kang matakot… Hindi kita sasaktan," sagot ni Twilly.

"Si… Sino ka ba?" tanong niya habang nanginginig sa takot.

"Ako si Twilly, isa akong Bolignok. Huwag kang mag-alala, hindi kita sasaktan. Kaibigan mo ako, Lando," sagot ni Twilly.

"Bolignok?" gulat na tanong niya.

"Oo, bolignok ako, Lando. Dahil sa iyo, muli kaming nakabalik dito sa mundo. Teka, anong panahon na ngayon, Lando?" tanong ni Twilly habang nagtataka.

Bumangon si Lando sa kanyang hinihigaan pagkatapos ay sumandal siya sa headboard.

"Bolignok? Maligno ka ba?" tanong niya kay Twilly.

"Hindi ako maligno. Ano ba yung maligno na sinasabi mo?" tanong ni Twilly, naguguluhan.

"Mga nilalang ng kadiliman tulad ng Nuno sa punso, duwende, aswang, mga kampon ng kadiliman." sagot ni Lando.

"Hindi kami katulad nila, Lando. Galing kami sa ibang dimension," paliwanag ni Twilly.

"Hindi kayo? Kung ganon hindi ka lang nag-iisa kasi sabi mo hindi lang kayo ganun." Sagot ni Lando.

"Oo Lando…" Sagot ni Twilly sa kanya.

"Maraming salamat ulit Lando. Yehey!" Masaya si Twilly sa kanya.

"Sa'n na ba 'yung ibang kasama mong Bolignok?" Tanong ni Lando.

"Hindi ko alam Lando. Pero sa presensya ko, nararamdaman nila ito at siguro susundan nila ako." Paliwanag ni Twilly sa kanya.

"Ganun ba? Ilan kayo?" tanong ni Lando sa kanya.

"Labing-dalawa kami Lando at tsaka yung kapangyarihan namin ay may iba't ibang kakayahan sa bawat isa sa amin." Sagot ni Twilly sa kanya.

"Ahhh.. Okay… Teka Ano na nga pala ang oras?" tanong ni Lando habang tumatayo upang kunin ang kanyang smartphone. Matapos tingnan ang oras sa kanyang telepono, natuklasan niyang malapit nang mag-hatinggabi.

"Malapit nang mag-hatinggabi," sabi niya.

Biglang nagtunog ang kanyang tiyan, nagpapahiwatig na gutom na siya.

"Ako pala si Leandro Dela Cruz, pero tawagin mo na lang ako Lando," pagpapakilala niya kay Twilly.

"Alam ko na iyon, Lando," sagot ni Twilly. "Anong oras na Lando?" Dagdag pa niya

"Ayy.. Hehehe… Sige." Napakamot sa ulo si Lando at nahihiya ito.

Lumabas siya sa kanyang kwarto kasama si Twilly na nasa kanang balikat niya. Bumaba siya papuntang kusina.
"Nakakatuwa ka talaga Twilly. Naalala ko pa noong bata pa ako, palagi kitang kasama sa paglalaro pero ang laruan kapa noon," pagpapuri ni Lando.

Ngunit nagtataka si Twilly sa pagsabi ni Lando ng "cute."

"Anong cute? Teka kanina pa ako nagtatanong sa iyo kung anong panahon na ito o anong taon na?" Takang tanong ni Twilly sa kanya.

"Nasa taong 2022 na tayo, kaya modernong panahon na ito," sagot niya habang naglalakad na papuntang kusina kasama si Twilly.

"Anooo?!!!" Gulat ni Twilly.

"Teka! Baka marining ka nang lolo at lola ko." Giit ni Lando.

"Naku! Bakit ka nagulat ng ganyan, Twilly?" dagdag pa niya.

"Nung natutulog kami ng matagal na panahon, hindi namin namalayan ang panahong lumipas," paliwanag ni Twilly sa kanya.

"Hay naku, tara kumain na tayo," sabi niya upang magpatuloy sa kanilang gawain.

Naglagay siya ng pagkain sa kanyang sariling plato at nagsimulang kumain kahit gabi na. Tanong ni Lando kung gustong kumain ni Twilly.

"Lalagyan ko rin ng pagkain ang plato mo," sabi ni Lando kay Twilly.

Dumating si Lando sa kusina at naglagay ng pagkain sa plato ni Twilly. Sumama si Twilly sa hapunan ni Lando.

"Hmmm.. Mukhang masarap. Pahingi Lando." Sabi niya.

"Sige kukunin kita ng makakain." Sambit ni Lando sa kanya. Kumakain sila at napansin ni Lando na si Twilly ay mabilis kumain at mukhang hindi nakakain nang ilang taon. "Mukhang hindi ka nakakain nang matagal ah, Twilly," sabi ni Lando sa kanya.

"Tama ka diyan, Lando. Ang tagal ko nang hindi nakakain," sagot ni Twilly.

"Kumain ka lang ng mabuti, Twilly. Hindi ka na sa ibang dimension ngayon, kaya't makakakain ka na nang masarap na pagkain dito sa mundo namin," payo ni Lando sa kanya.

"Matanong lang Twilly, diba gulat na gulat ka kanina dahil nasa modernong panahon tayo. Saan kaba talaga nanggaling?" Tanong niya habang kumakain.

"Yum! Yum!.. Yum!… Burppp!" Dumighay pa ito si Twilly.

"Sabi ko kanina ay galing kami sa ibang dimension kung saan ang lugar namin ay napagitnaan nang Liwanag at Dilim. Di ko rin maalala kung anong pangalan ang Lugar na yun dahil marami ang nangyari sa amin at sa tagal na panahon kaming nakahimbing nang tulog, di na rin namin maalala kung ano nangyari sa aming kahapon." Paliwanag niya.

"Twilly, ang kwento mo ay sobrang kakaiba at nakakapanibago. Ngunit sigurado akong may magandang dahilan kung bakit kayo napunta dito sa mundo namin. Siguro ay may misyon kayong dapat tuparin o bagay na dapat malaman. Sana ay matuklasan natin ang dahilan kung bakit kayo napunta dito." Pagmumuni-muni ni Lando habang nagtatapos ng kanyang hapunan.

"Gusto mo pa bang kumain Twilly? Ipagkukunan kita ulit nang kakanin at ulam dito," dagdag pa niya.

"Sige… Maraming salamat Lando." Sabi ni Twilly sa kanya. Kinuhaan niya nang pagkain para kay Twilly. Natutuwa si Twilly sa kanyang kinakain.

"Burppp!… Ahhh! Ang sarap!… Busog na ako." Tuwa niya.

Nakangiti si Lando sa kanya. Lumundag si Twilly sa kanyang kinauupuan sa ibabaw nang lamisa pagkatapos ay lumutang sa harap ni Lando at tumingin sa kanya ng masinsinan.

Yumuko ito sa kanya at sabing… "Maraming salamat, Lando. Napakabuti mo sa akin." Sabi niya ng may pagpapahalaga.

"Walang anuman, Twilly. Masaya akong nakatulong ako sa iyo." Sagot ni Lando.

"Talagang napakabait mo, Lando. Marami kang kabutihang loob." Dagdag ni Twilly.

Napangiti si Lando sa sinabi ni Twilly.

"Salamat sa mga sinabi mo, Twilly. Napakaganda ng araw ko dahil sa iyo." Sabi ni Lando sa kanya.

"Magpa kilala ako sa iyo Lando, ako si Twilly ang ika pitong-Bolignok." Pagpapakilala ni Twilly habang nakayuko sa kanya.

"Ahhh… Eh… Lando?" Sabi ni Twilly.

"Matatag at mariing tanggapin mo ako bilang bagong alaga at ikaw ang magiging bagong bayani Ginoong Lando." sabi ni Twilly habang tumingin ito ulit sa kanya matapos mag-bow at ang kanang kamay ni Twilly ay nasa dibdib nito, hudyat ng pagpupugay kay Lando.

"Bagong bayani?" Takang tanong ni Lando.

""Talagang magiging bagong bayani ako?" nagtatakang tanong ni Lando.

"Parang ako ang magiging amo ninyo?" dagdag pa niya.

"Oo, Lando," sagot ni Twilly sa kanya.

"Pero isa lamang akong ordinaryong tao, Twilly, at hindi ako bayani. Ako ay isang simpleng binata na may simpleng pangarap. Ngunit mayroon akong kinahaharap na problema, haysss…" pahayag ni Lando sa kanya.

"Alam ko yan Lando dahil nararamdaman kita," sabi ni Twilly sa kanya.

"Ganun ba? Haysss… Nasuspend ako sa paaralan kanina," sabi niya.

"Kilalanin mo ako bilang kaibigan, Lando," sabi ni Twilly sa kanya.

"Sige, Twilly," sabi ni Lando.

Bigla niya itong niyakap si Twilly dahil na-kyutan siya.

"Aray aray aray… Tigilan mo yan, Lando," pakiusap ni Twilly.

"Hahaha! Ang kyut mo kasi eh," sabi ni Lando habang niyakap niya si Twilly.

"Hayysss… Ikaw talaga," sabi ni Twilly.

Lumutang ulit ito papunta sa kwarto ni Lando. Sinundan naman ito ni Lando.

Balik sa eksena kung saan nagtipon-tipon ang nilalang na kadiliman sa abandonadong gusali.

Pinakawalan nila ang tatlong babaeng bihag na nakatali sa kanilang mga kamay at tinulak sila sa gitna ng atrium.

"Ang tamis pakinggan ng iyakan ninyo. Ngayon, mga alipin ko, panahon na upang kayo ay magparami at gamitin sila sa inyong mga layunin. Hahaha!" utos ni Chrollo sa mga nilalang na kadiliman habang tumatawa.

"Naku, ano po ang balak ninyong gawin sa amin? Huhuhu!" sigaw ng isa sa mga babae habang umiiyak.

"Ernesto!" Sabi ni Chrollo sa pinuno nang Tikbalang na si Ernesto.

"Kamahalan!" Sagot naman ni Ernesto habang yumuko ang ulo nito kay Chrollo.

"Pili ka sa tatlong bihag na yan. Kunin mo at magpakarami kayo." Utos ni Chrollo sa pinuno nang Tikbalang na si Ernesto.

"Opo kamahalan!" Sagot niya. Kinuha nila ang isang bihag.

"Kapreng Hidalgo at Nunong Carpio, kayo rin kunin niyo sila." Utos rin ni Chrollo sa kanila.

"Opo kamahalan!" Sabay sabi nila.

Lumapit sila sa tatlong babaeng bihag at isa isa nila ito kinuha. Dinala nila ito bawat silid at sinimulan na nila ang ritual.

"Hahaha! Sa wakas makakatikim na rin ako sa tao." Tuwang sabi ni Ernesto.

"Huwag po! Maawa kayo sa amin."

Nagmamakaawa sa kanya ang babaeng hawak ni Tikbalang Ernesto. Hinawakan ito ni Ernesto pagkatapos pinatalikod niya ang babae at tinapat sa bintana nang gusali. Hinubad ni Ernesto ang pantalon niya at lumabas ang nakatirik niyang kargada. Itinaas niya ang long dress nang babae at tumambad sa kanya ang puwet nang babaeng na may suot na kulay pink na panty. Ang dalawang kamay nang babae ay nakahawak sa may paanan nang bintana habang siya ay pinatuwad nang Tikbalang na si Ernesto. Binaba ni Ernesto ang panty pagkatapos ang kargada niya ay pinasok sa puke nang babae.

"Ughhhh! Ang sakit! Taammaaa naaa pooo!." Pagmamakaawa nang babaeng ginahasa niya.

Binabayo ito nang mabilisan ni Ernesto. Nahirapan ang babaeng ginahasa niya dahil sa laki nang burat ni Ernesto. Mas lalo pa itong binilisan ni Ernesto dahil sabik na sabik siya habang humagulgul sa iyak nung babae.

"Ughh! Ughh!… Huhuhu! Sa… Sak… Saklolo! Ughh! Ughh!" Walang awang ginahasa ang babae habang humingi nang saklolo.

"Ngayon ka lang ba nakatikim ng burat ng Tikbalang katulad ko binibini? Hahaha!" Sabi ni Tikbalang Ernesto.

"Ughh! Ughh! Ta… Tama na po please. Huhuhu! Maawa po kayo sa akin." Pagmamakaawa nang babaeng ginahasa ni Tikbalang Ernesto.

"Huwag kang mag-alala binibini. Mamaya masasarapan ka rin. Hehehe." Sagot ni Tikbalang Ernesto.

Binuhat ni Tikbalang Ernesto ang dalawang hita nang babaeng ginahasa niya pagkatapos ay pinasandal ang babae sa harapan niya habang nakatalikod pa rin ang babaeng ginahasa niya.

"Ughh! Ughh! Ughh!" Lalong umuungol ang babae nilaspatangan ni Tikbalang Ernesto.

"Shiitt! Ano ba nangyari sa akin? Naguluhan ako. Hindi ko gusto ang pangyayari pero ang katawan ko tila nagustuhan sa ginagawang demonyo sa akin." Sabi sa isip nang babaeng ginahasa ni Tikbalang Ernesto.

"Mukhang bumigay kana binibini. Hayaan mong papaligayahin kita lalo. Hahaha!" Sambit ni Tikbalang Ernesto.

Iniba niya ang posisyon nang babae. Pinaikot iya ito pagkatapos ang dalawang kamay nang babae ay naka akbay sa leeg ni Tikbalang Ernesto habang buhat parin ang dalawang hita nang babaeng ginahasa niya. Sa ganun ay nakaharap na sa kanya ang babaeng ginahasa.

Samantala sa kabilang silid naman, nakatihaya ang babae sa harap ni Nunong Carpio. Ginamitan niya ito nang mahika na sa pamamagitan nang hipnotismo. Sa isip nang babae ay kinantot siya nang ex-boyfriend na matagal na niyang mahal pero hindi niya alam na isa pala itong ilusyon.

"Siiggeee paaaa!!!… Ughhh!!!… Ughhh!" Ungol nang babaeng kinakantot ni Nunong Carpio.

"Hahaha! Tila nasarapan ka iha! Sige pagbibigyan kita." Sambit ni Nunong Carpio habang kinakantot ang babaeng bihag nila at naka missionary posiston sila.

"Ughh!…ughhh!… Miss na miss kita mahal! Ughhh!.. Sana magbalikan na tayo.. Ughh!… Ughhh!" Ungol nang babae na walang kamalay-malay na isang nuno sa punso ang kumantot aa kanya.

"Hahaha! Sige! Bibilisan ko pa." Mala demonyong halakhak ni Nunong Carpio.

Lalong binuka ang hita ang babaeng ginahasa ni Nunong Carpio. Binilisan niya ang pagbayo. Dinig na dinig ang salpukan katawan niya sa babaeng ginahasa niya.

"Plok! Plok! Plok!" Tunog ng salpukan nila.

Bumangon si Nunong Carpio pagkatapos ay inalis niya ang burat sa puke nang babaeng ginahasa niya. Yumuko siya pagkatapos dinidilaan niya ang naglalawang kweba ng babae.

"Ugghhh!!! Ughhh!!! Siiiiggeee Paaaa!!!! Maaahaalll!" Ungol nang babaeng ginahasa niya.

"Hahaha! Masarap ba binibini?" Lalong tinutukso ni Nunong Carpio sa babaeng bihag niya.

"Ughhh! Oo mahal! Gusto ko ang ginagawa mo… Ughh!" Ungol niya. "Sige kung yan ang gusto mo." Sagot ni Nunong Carpio sa kanya.

Sa kabilang silid naman sa eksena ni Kapring Hidalgo, dahil sa laki niya ay pina chupa nalang niya ito ang bihag baka mawalan nang malay kung ipinasok niya ang burat sa puke nang babae. Kaya kung sakaling labasan siya ay saluin niya ang tamod sa palad niya at tsaka niya ito ipasok sa puke ang tamod niya gamit ang hintuturo niya.

"Sluurrrpp!…Sluurrrpp!…Sluurrrpp!" Chupa nung bihag kay Kapring Hildago. Yung burat niya ay abot sa lalamunan nang babaeng chumupa sa kanya.

"Yan ganyan nga binibini.." Nasarapan si Kapring Hidalgo sa pagchupa nang bihag niya.

Katulad nang ginawa ni Nunong Carpio, ang hipnotismo pero salungat ito dahil ang usok ang ginamit ay galing sa hithit buga niya. Pinagsasabay nila kinantot ang mga babaeng bihag nila hanggang inabot sila sa sukdulan.

"Ahhhhhhh!" sabay silang nilabasan. Nagsiliparan ang mga uwak sa paligid nang gusali dahil sa lakas nang tinig nila.

Balik kay Lando…

Matapos maghapunan, pumasok na sila sa kwarto. Umupo si Lando sa kanyang upuan malapit sa study table niya, habang si Twilly naman ay nakaupo sa study table. Biglang pumasok sa isip ni Lando kung saan niya nabasa ang nakasulat sa likod ng litrato.

"Twilly, kanina nakita ko yung litrato namin. Napansin ko may nakasulat sa likod nito kaya binasa ko. Sinundan ko yung nakasulat at binuksan ko yung kahon kung saan ka nakatulog." Ito ang paliwanag ni Lando kay Twilly.

"Talaga? Patingin nga nung litrato mo." Sabi ni Twilly sa kanya.

Kinuha niya ang litrato at pinasa kay Twilly.

"Parang namukhaan ko to ah!" Sabi ni Twilly habang nakatitig sa litratong hinawak niya.

"Talaga? Sino dyan? Eh sa laman nang litrato iyan, ako yung sanggol bitbit nang Lola Dalia ko habang katabi niya ang Lolo Pedro ko. Sa likod naman ay ang Papa ko si Jose." Sabi ni Lando habang binabanggit niya ang taong nasa loob ng larawan.

"Ito Lando yung nasa likod nang lolo't lola mo." Sagot ni Twilly habang tinuro ni Twilly ang papa ni Lando sa litrato.

"Yung papa ko?" Sabi ni Lando.

"Oo Lando pero hindi ko maalala kasi sa tagal nang panahong nakatulog kami, kumukupas din ang alaala namin." Paliwanag ni Twilly.

"Hayss… Sayang di ko pa naman lubos nakilala ang papa ko." Sabi niya at nalungkot ito.

Lumutang si Twilly papunta sa balikat ni Lando.

"Huwag kang mag-alala Lando dahil makikilala natin siya balang araw." Kumbinsi ni Twilly sa kanya.

"Pahintulutan mo akong ipakita sa iyo ang aking kakayahan, Lando," sabi ni Twilly. Muling lumutang siya pataas patungo sa ibabaw ng kama at nag-concentrate. Habang nasa kalagitnaan ng pagliyad, nagpakita ng aura sa buong katawan ni Twilly at tinuro niya ang bag ni Lando, na kanyang pinalutang din.

"Woah!" Napahanga si Lando sa ginawa ni Twilly.

"Ayos ba Ginoong Lando?" Sabi ni Twilly.

"Oo Twilly. Ngayon lang ako nakakita nang ganyan." Paghanga niya.

"Hindi lang yun Lando. Habang pinalutang ko yan ay kaya ko itong kontrolin at manipulahin sa pamamagitan ng aking isip, yung bag mo kahit gawa yan sa kumot, kahoy at kung ano-ano pa ay magagamit ko ito bilang sandata. Tingnan mo." Paliwanag ni Twilly sa kanya habang winawasiwas niya ang kamay.

Inihagis niya ang bag ni Lando mula sa bintana at ito ay nahulog sa bakuran nila. Ito ay nagdulot ng ingay at pinsala na parang may granada na sumabog. Biglang may kumatok sa pintuan ng kwarto ni Lando.

"Tok! Tok! Tok!" ang narinig nang kinatok ang pinto.

"Lando.. Okay ka lang diyan?" tanong ng Lola Dalia niya.

"Twilly… Dali magtago ka sa ilalim ng kama ko." Tinago ni Lando si Twilly sa ilalim ng kama nang mabilisan bago niya binuksan ang pinto.

"La?" wika ni Lando.

Tiningnan muna ni Lola Dalia ang paligid ng kwarto ni Lando bago humarap sa kanya na may halong pagtataka habang nasa may tapat siya ng pintuan.

"Lando… Ano bang ingay yun at bakit gising ka pa?" Tanong ni Lola.

"Ahh, eh nag-eexercise po kasi ako Lola," alibi ni Lando, at bigla pa itong nagpo-fighting stance at nag-shadow fight pa.

"Hay, kaya pala… Sige pagkatapos niyan, matulog ka na ha," sabi ni Lola.

"Sige po La. Goodnight po," sabi ni Lando.

"Goodnight din sa iyo apo, " tugon ng Lola niya.

Isinara niya ang pinto at saka lumabas si Twilly mula sa ilalim ng kama ni Lando.

"Ginoong Lando." Sabi bigla ni Twilly kay Lando.

"Po?" Sagot ni Lando.

"Kunin mo nga ulit yung litrato mo," utos ni Twilly sa kanya.

"Sige Twilly," sabi niya.

Kinuha niya ang litrato at ibinigay kay Twilly. Pinalutang niya ang litrato at iniikot para mabasa ang nakasulat sa likod nito. Bigla itong kumikislap at umalis mula sa likod ng litrato habang ito ay nahulog sa sahig. Ang mga kumikislap na iyon ay naging isang kumikislap na ilaw. Lumiliwanag ito at lumutang papalabas ng kwarto.

Sabi ni Twilly kay Lando na sundan nila ang liwanag na lumabas sa kwarto. "Lando… Sundan natin."

Sinundan nila ito at nakalabas sila sa likod nang bahay. Patuloy nila sinundan ang liwanag papunta sa maliit na bodega nila at tumagos lang ito sa pintuan kahit nakasarado ito.

"Ano kaya ang nasa bodega namin?" Napatanong si Lando.

"Malalamin natin Lando." Sambit ni Twilly.

Binuksan nila ang pintuan nang maliit na bodega at pumasok sila. Pagkatapos nilang pumasok ay andun ang liwanag na sinusundan nila habang nakalutang sa may gitnang bahagi nang bodega. Tapos muli naman gumalaw ang liwanag papunta sa sahig nang bodega. Dumilim ang paligid pero sa liwanag nang buwan ay nakikita nila ito nang kunti ang sahig na pinasukan nang liwanag. Napansin ito ni Lando na may nakausling bagay sa ilalim nang floormat. Agad ginamitan ni Twilly ang kapangyarihan niya para ialis ang floormat at nakita nila ang sekretong pintuan.

"Di ko alam ito." Nangangangang sagot ni Lando.

"Sama ka na Lando, tingnan natin kung ano nasa baba." Ani Twilly sa kanya.

Nagbukas si Twilly ng pintuan at nakita nila ang hagdanan na pababa mula sa itaas ng bodega.

"May underground pala dito?" Tanong ni Lando na nagugulat.

Nagpapatuloy sina Lando at Twilly sa pagbaba sa hagdan. Pagdating nila sa ibaba, nakita nila ulit ang lumulutang na liwanag na kumikislap. Bigla itong kumalat sa paligid at nagpakita ang mga guhit sa pader, sa kisame, at sa sahig. Nagulat si Twilly at muling lumabas ang kanyang aura. Nagliwanag ito at tiningnan niya ang nasa drawing.

"Ano nangyari sa iyo, Twilly?" Gulat na tanong ni Lando kay Twilly.

"Hindi ko rin alam, Lando. Kusa lang lumabas ang aking aura matapos kumalat ang liwanag na sinusundan natin sa paligid." Sagot ni Twilly sa kanya.

Nagtanong si Lando sa nakikita niyang mga guhit sa paligid nila, "Ano kaya itong mga guhit nato? Hindi ko maiintindihan."

Paliwanag ni Twilly kay Lando sa pader pinagmasdan niya, "Base sa mga guhit Lando, ito ay kasaysayan nang iyong ama." Ayon kay Twilly sa pinagmasdan niya, ang kasaysayan nang ama ni Lando kung saan ang ama ni Lando ay nakasakay nang Barkong Galeon noong panahon nang Kastila. "Hindi ordinaryo ang ama mo Lando," sabi ni Twilly.

""Napaka-imposible ito! Papa ko talaga yan? Tapos panahon pa nang Kastila?" nagulat na tanong ni Lando.

"Oo Lando at hindi ako magkakamali," sabi ni Twilly habang patuloy pinagmasdan ang mga nakaguhit sa pader.

"Ayon sa nakikita ko Lando, yung papa mo ay nakipagkasundo noon sa mga sinaunang Pilipino. Pagkatapos ay naging kaibigan niya mga ito," paliwanag ni Twilly.

"Ano?!" mas lalong nagulat si Lando sa sinasabi ni Twilly sa kanya.

"Hindi lang yun Lando dahil humingi nang tulong ang mga sinaunang Pilipino sa kanya." Sabi ni Twilly sa kanya.

"Bakit Twilly?" Tanong ni Lando kay Twilly.

"Hindi ko alam kasi hanggang dito lang ang nakaguhit sa pader." Sabi niya.

Napansin ni Twilly sa kisame na naging parte ang papa ni Lando sa panahon nang Medieval sa Europa. "Naging Krusada siya," ayon kay Twilly. "Ano?!" gulat ni Lando kay Twilly.

Patuloy pinagmasdan ni Twilly ang mga guhit sa kisame at napansin niyang nakipaglaban si Jose sa kampon nang kadiliman.

"Iyong papa mo Lando ay isang mandirigma. Sa nakikita ko ay nakipaglaban siya sa mga lupon ng mga bampira, taong-lubo, at iba pang kampon ng kadiliman sa Europa noong panahon ng Dark Ages. Kasama niya ang mga alagad nang simbahan sa pakikipaglaban nila," ayon kay Twilly.

Nagulat si Lando sa buhay nang papa niya. Hindi siya makapaniwala at gulat na gulat siya sa pangyayari noong buhay pa ang Papa niya. Bumaba si Twilly papunta sa sahig at pinagmasdan niya ulit ang mga guhit. Mas lalong ikinagulat nila dahil ang papa ni Lando ay nakipaglaban sa pinuno ng mga Bampira at taong-lubo.

"Batay sa mga tanda sa sahig, ang ama mo ay nakatagpo ng isa sa kanyang pinakamahirap na mga hamon sa pakikipaglaban." Sabi ni Twilly.

"Bakit Twilly?" Tanong ni Lando.

"Dahil nakaharap niya pinakalamalakas na Bampira sa Europa, Ang Reyna ng mga Bampira," sabi ni Twilly sa kanya.

"Ano?!" Nagulat si Lando sa sinabi ni Twilly.

"Pati narin ang Hari ng mga Taong Lubo sa Europa." Ayon kay Twilly,

"Mag-isa niyang nalampasan ang mga ito." Dagdag pa niya.

"Napaka impossible ito Twilly. Nakalaban niya mga ito? Hindi ako naniniwala sa ganito pero nakakamangha. Paano nabubuhay ang papa ko sa mahaba-habang panahon?" Gulat na tanong ni Lando kay Twilly.

"Yan ang dapat ko malaman Lando kasi hanggang dito lang ang mga guhit." Sabi ni Twilly sa kanya.

"Alam ko may kaugnayan sa aming mga Bolignok ang Papa mo Lando." Dagdag pa niya.

Niyuko ang ulo ni Lando at nalungkot ito. "Papa sino ka ba?" Isip ni Lando at bigla itong tumulo ang luha niya.

"Okay ka lang Lando?" Napansin agad ito ni Twilly.

Nagdagdag ng kalungkutan si Lando dahil sa kanyang luha na dumaloy sa sahig. Napansin niya na lumiliwanag at gumalaw ang kanyang luha patungo sa isang malaking aparador sa ibaba. Tapos ay unti-unting nawawala ang liwanag. Kasama niya si Twilly na binuksan ang aparador at nakita nila ang isang karit na nasa loob at isang krus na nakasabit sa likod ng pintuan. Ginamit daw ito ng ama ni Lando noong lumaban siya laban sa mga kaaway. Hinawakan ni Lando ang karit at napahanga siya sa ganda nito at sa kinang ng dulo ng matulis na bahagi nito.

"Ang ganda!" Napahanga si Lando habang hawak niya ang Karit at pati na rin si Twilly ay napahanga rin.

Mukhang gawa sa buto ng Dragon ang hawakan ng Karit. Hinawakan rin ni Lando ang Krus na gawa sa espesyal na metal at napahanga siya sa taglay nitong ganda. Ginamit din ito ng kanyang Papa sa pakikipaglaban sa kadiliman sa Europa. Bigla na lang kumikinang ang karit at krus pagkatapos itong hawakan ni Lando, at naramdaman niya ang lakas at sigla sa katawan. Nagtaka siya kung paano nangyari yun, at sinabi ni Twilly na marahil ay pinili siya ng mga ito. Tinanong niya si Twilly kung katulad ba ito nung pinili niya ito bilang bagong bayani.

"Paanong nangyari yun?" Takang tanong niya.

"Marahil pinili ka nila Lando." Sabi ni Twilly sa kanya.

"Katulad mo nung pinili mo ko bilang bagong bayani?" Tanong niya kay Twilly.

"Oo." Sagot ni Twilly sa kanya.

Habang nag-ikot si Lando, naramdaman niya na parang lumakas at sumigla siya. Nakapansin naman si Twilly ng isang bilog na medalyon na may nakaukit na hugis ng sinaunang tao na naka-concentric sa loob ng bilog. May mga walong letra rin sa pagitan ng dalawang bilog na hindi nila maintindihan dahil ito ay kamukha ng sinaunang mga letra. Ito ay nakasabit sa gitnang bahagi ng isang aparador.

Nagtanong si Twilly kay Lando, "Lando?"

Tumingin si Lando at sumagot, "Twilly?" Habang nakatalikod sa kanya at tiningnan ang sarili niya.

Sinabi ni Twilly sa kanya, "Tingnan mo."

Lumapit si Lando sa medalyon na nakasabit at sinabi, "Ano 'to? Parang simbolo ng kulto."

Sinabi ni Twilly sa kanya, "Hindi ibig sabihin 'yun Lando. Mahalagang impormasyon ito. Pakiramdam ko sagrado ang medalyong ito."

Napansin din nila na may mga letra sa loob ng medalyon na hindi nila maiintindihan.

Sabi ni Lando, "Hindi ko maiintindihan ang nakaukit sa loob ng medalyon."

Tinanong ni Twilly, "Ano kaya ibig sabihin ng simbolo na 'yan?"

Biglang lumiliwanag ulit ang aura ni Twilly mula sa katawan niya at pumunta sa medalyon. Sa puntong iyon, biglang nagbago ang paligid nila.

Natanong ni Lando, "Anong nangyari?" At kinabahan sa pangyayaring nangyari.

'Manatili kang mahinahon, Lando,' sabi ni Twilly sa kanya.

Biglang nagbago ang paligid. Mukhang napadpad sila sa ibang lugar kung saan lahat ay kulay itim at puti. Nakakita sila ng mga taong nakasuot ng kasuotan mula sa sinaunang sibilisasyon na umiral bago pa ipanganak si Hesus Kristo. Ngunit hindi malinaw ang mukha ng mga tao, parang nakasilhouette.

'Nasaan na ba tayo?' tanong ni Lando.

'Hindi ko alam, Lando, pero…' Naputol ang sinabi ni Twilly nang bigla siyang makaramdam ng matinding sakit sa ulo.

'Anong nangyayari sa iyo, Twilly?' Tanong ni Lando, nag-aalala.

'Ah! Masakit!' Sigaw ni Twilly habang lalong tumitindi ang sakit sa kanyang ulo.

'Twilly!' Sigaw ni Lando, nag aalala.

Ang mga tao sa paligid nila ay tila masaya, nakikibahagi sa iba't ibang mga aktibidad tulad ng pagbebenta ng mga kalakal at pagsasanay. Biglang nagbago ang paligid.

'Ano ang nangyari?' tanong ni Lando.

'Twilly!' Hindi nawala ang sakit sa ulo ni Twilly, at nanatili siyang nakalutang sa harap ni Lando.

Nakita ni Lando na sila ay nasa isang silid ng trono, kung saan may nakasuot ng mahabang puting robe at isang malapad na sumbrero na nakaupo sa isang malaking upuan. Hindi malinaw ang mukha ng lalaki habang nasa silhouette. Walong tao ang yumuko sa harap ng trono. Biglang nagbago ang paligid, at natagpuan nila ang kanilang sarili sa gitna ng digmaan, kung saan gumagamit ang mga tao ng iba't ibang kapangyarihan, kabilang na ang mga Bolignok. Tinataya ni Lando na may libu libong sundalo ang naganap sa digmaan. May mga dala itong watawat na may simbolo at napamilyar niya ito ang hugis, ito'y hawig sa medalyon.

"Sino kalaban nila?" Nagtataka siya dahil hindi niya maiintindihan kung sino ang kalaban at ano ang dahilan ang digmaan.

Biglang bumalik sa normal ang paligid, at nahulog si Twilly sa lupa, umuusok ang katawan, marahil dahil sa lakas na ginamit niya. Tumingin si Lando sa medalyon, at naroon pa rin ang ilaw. Pagkatapos ng ilang segundo, ang ilaw ay lumabas mula sa medalyon, kumalat sa iba't ibang lugar. Bumaling si Lando kay Twilly at inasikaso ito.

Sinabi ni Lando ang mga salitang "Twilly! Twilly! Gumising ka, Twilly!" na puno ng pangamba sa kalagayan ni Twilly.

Nang magising si Twilly, nagalak si Lando at niyakap siya.

Dahil sa pag-aalala ni Lando kay Twilly, biglang umiyak siya at nagsabi ng "Huhuhu…Twilly!"

Tinanggap naman ni Twilly ang pag-aalala ni Lando at sinabing "Ayos lang ako Ginoong Lando. Huwag kang mag-alala."

Nang lumutang ito, tiningnan nito ang nakaukit sa loob ng medalyon na nakasabit sa loob ng aparador.

"Lando, ang nakaukit na yan ay isang Sagisag. Isang lugar kung saan naninirahan ang mga magigiting na mandirigma." Sabi ni Twilly sa kanya.

"Paano mo yan nasabi Twilly?" Tanong ni Lando kay Twilly.

"Nararamdaman ko na diyan nanggaling ang papa mo Lando dahil sa Sagisag na yan at hindi lang ang papa mo Lando, pati na rin Ikaw." Paliwanag ni Twilly sa kanya.

"Ako? Bakit?" Tanong ni Lando kay Twilly.

"Ako rin Lando, naguguluhan rin ako." Sagot niya kay Lando.

"Malalaman natin yan Lando pagdating nang takdang panahon. Ngayon ay dapat tayo maghanda Ginoong Lando." Dagdag pa niya.

Kinakabahan si Lando sa mga sinasabi ni Twilly.

"Mag..mag..maghanda? Ano at sino naman ang paghandaan natin Twilly?" Takang tanong ni Lando sa kanya. Seryoso ang mukha ni Twilly sa kanya.

"Seryoso ako Lando dahil may hinding magandang pangyayari sa hinaharap kaya nga sinasabi ko sa iyo na maghanda tayo." Seryosong sabi ni Twilly sa kanya.

Tiningnan ni Lando ang palad niya pagkatapos tiniklop niya ito at siyay nakakamao.

"Kung ganun, handa ako para sa iyo Twilly." Sabi niya.

"Handa na ako na maging bayani para sa iyo." Dagdag ni Lando.

Mas lalong natutuwa si Twilly dahil tinanggap ni Lando ang alok niya bilang bayani.

Kinabukasan

Maaga pa ay nagising si Pedro, ang lolo ni Lando, habang natutulog pa ang kanyang Lola na si Dalia. Pinukaw ni Lolo Pedro si Lola Dalia upang maghanda para sa kanilang agahan.

"Sus! Dalia… Gising na. Umaga na para makapaghanda tayo ng agahan," sabi ni Lolo sa kanyang asawa.

"Hmmm… Pedro." Reaksyon naman ni Lola Dalia sa kanya.

Bumangon sila pagkatapos ay inayos ang mga unan, habol at kama nila.

"Dalia, kumusta na pala ang apo natin si Lando? Hindi ko na siya naubatan kahapon dahil late na ako umuwi galing sa pagniniyog ko kahapon." Sabi ni Lolo Pedro.

"Hayyss… Yung apo mo Pedro nakikipag-away nanaman sa eskwelahan kasi tinulungan niyang kaibigan niya si Diego." Sagot ni Lola Dalia kay Lolo Pedro.

"Ganun ba? Ito talaga ang apo ko mana sa akin. Hahaha!" Natutuwa naman si Lolo Pedro sa ginawa nang apo niyang si Lando sa eskwelahan kahapon kaya binatukan siya ni Lola Dalia.

"Tuwang-tuwa ka pa? Baka tinuro mo siya nang kalokohan ha." Sabi ni Lola Dalia kay Lolo Pedro.

"Ito naman ang mahal ko oh… Hindi naman mabiro… Oh sige baba na ako para makapaghanda na tayo nang agahan. Ako na bahala kay Lando. Pupuntahan ko siya sa kwarto." Sagot niya matapos binatukan ni Lola Dalia.

"Sige. Magbihis muna ako para makapag palengke ako. Basta Pedro! Kung turuan mo siya nang kalokohan, lagot ka sa akin." Sabi ni Lola Dalia niya.

"Sus… Hahaha! Ikaw talaga. Sige puntahan ko muna siya." Sagot ni Lolo Pedro.

Bago pa puntahan ni Lolo Pedro sa kwarto ni Lando ay naghilamos muna ito.

"Pedro… Ikaw muna bahala dito ah… Punta muna ako sa palengke para sa agahan natin." Sambit ni Lola Dalia kay Lolo Pedro.

"Sige Dalia." Sagot ni Lolo Pedro.

Pagkatapos niya maghilamos, pinunasan muna ang mukha gamit ang panyo tapos isinabit niya ito sa kanyang balikat. Pinuntahan niya si Lando sa kwarto. Kumatok muna siya sa pinto.

"Lando… Gising na para makapaghanda tayo sa agahan." Sabi ni Lolo Pedro niya.

Ilang segundo ay di sumasagot si Lando sa kwarto niya kaya kumatok ulit si Lolo Pedro sa pintuan ng kwarto ni Lando.

"Lando?" Nagtataka si Lolo Pedro dahil hindi pa rin sumasagot si Lando sa tawag niya. Kaya binuksan nalang niya ang pinto at pumasok sa kwarto ni Lando pero laking gulat niya na wala sa kwarto si Lando.

"Lando?… Nasaan ka?!" Kinakabahan si Lolo Pedro. Hinanap niya ito sa bawat sulok nang bahay nila pero hindi niya mahanap si Lando. Lumabas siya sa bahay at tumawag muli siya at sigaw niya.

"Landooo! Nasaan kaaaa!!" Tumakbo habang inikot ni Lolo Pedro ang bahay nila.

Nang nakarating siya sa likod ng bahay nila ay napansin niyang naka bukas ang maliit na bodega nila.

"Huh? Bakit nakabukas?" Pagtataka niya kaya pumasok siya sa maliit na bodega at nagulat siya dahil may underground pala ang bodega nila. Bumaba siya at nakita niyang si Lando na mahimbing ang tulog habang katabi ni Lando si Twilly. Nilapitan ito ni Lolo Pedro at ginising niya ito.

"Lando… Uy… Lando…" Sabi ni Lolo Pedro habang ginising niya si Lando.

"Hmmm…Lo?" Sagot ni Lando habang bumangon siya sa hinihigaang sahig at nakita pa niyang si Twilly na mahimbing ang tulog.

"Lando? Ano ginagawa mo dito? Tsaka hindi ko alam na may underground pala dito." Pagtatakang tanong ni Lolo Pedro sa kanya.

"Huh? Lando bakit may alaga kang Tarsier? Wala atang nabubuhay na Tarsier dito sa Mindanao ha. Sa Bohol lang yan makikita." Dagdag nang Lolo niya.

"Lo… Lolo Pedro?! Ahhh… Eehhhh… Lo?" Nagulat at nauutal si Lando habang nenerbyos siya kung paano niya ito maipaliwanag sa kanyang lolo.

"Lando… Sabihin mo sa akin kung ano ang ginagawa mo dito?" Tanong nang Lolo niya.

Biglang gumising si Twilly at tumalon ito sa balikat ni Lando.

"Hayyss sarap nang tulog ko. Magandang umaga Ginoong Lando." Nakangisi pa itong si Twilly sa pagbati niya kay Lando.

Pero hindi niya namalayan na andito pala ang Lolo ni Lando. Kaya nahintakutan ang Lolo niya.

"Landoo!!! Haaaa!! Si… Sino kang impakto ka?!" Napasigaw ang lolo niya.

"Lolo Pedro huminahon po kayo. Hindi ka niya sasaktan. Kaibigan ko siya si Twilly po Lo." Ipinakilala ni Lando si Twilly sa Lolo niya.

"Umalis ka sa apo ko impakto ka!" Gulat nang Lolo niya.

Napaatras ito dahil sa takot niya. Lumutang si Twilly papunta sa Lolo niya pero ang Lolo niya ay lalong natakot umatras pa ito at napasandal sa pader.

"Huwag kang lalapit… Huwag mo ko saktan." Giit nang lolo niya.

"Manong huwag kayo matakot, hindi ako impakto. Mabait ho ako manong. Kaibigan ko po ang apo niyo." Sagot ni Twilly sa Lolo ni Lando habang nasa harapan na siya nang Lolo ni Lando.

Lumapit si Lando sa kanila pagkatapos ay lumutang pabalik sa balikat ni Lando.

"Lolo Pedro. Magtiwala po kayo. Siya si Twilly ang kaibigan kong Tarsier." Sagot ni Lando sa kanyang Lolo niya.

"Kung impakto ho siya siguro kinain niya tayo Lo.. Hahaha!" Dagdag pa niya at nakuha pa niya ito magbiro.

"Hahaha!" tumawa naman si Twilly. Kumalma naman ang Lolo niya at niyakap niya si Lando.

"Ikaw talaga apo at kung saan-saan ka pang lupalop makikita." Sabi nang lolo niya at binatukan niya ito.

"Aray! Ikaw talaga lo." Sambit naman ni Lando.

Natapatawa tuloy si Twilly sa ginawa ni Lolo Pedro kay Lando.

Nang makalabas na sila sa loob nang maliit na bodega, inuutusan ni Lolo Pedro si Lando na mag itak nang kahoy para sa gamitin nilang pang pagluto.

"Lando, kumuha ka nang kahoy at pira-pirasuhin mo para gamitin natin sa pagluto." Utos nang Lolo niya.

"Sige po lo." Sagot niya.

"Huwag na Lando… Ako na bahala." Sambit ni Twilly sa kanya.

"Huh?" Sabay sa sabi nila Lolo Pedro at Lando habang nagtataka kung ano gagawin ni Twilly.

Lumutang si Twilly mula sa balikat ni Lando pagkatapos gumamit siya ng kanyang kapangyarihan. Nag concentrate ito habang lumulutang pagkatapos ang mga kahoy na nasa sa gilid ng kanilang lutuan ay paisa-isang lumutang papunta kay Twilly. Pagkatapos ay pinaghiwa hiwa niya ito nang mabilisan.

"Wow! Ang galing na ginawa mo Twilly" Napahanga si Lando sa ginagawa ni Twilly.

Yung Lolo naman niya ay nagulat at nakanganga ito sa ginagawa ni Twilly. Matapos nahiwa lahat nang kahoy pang-sunog para sa pagluto nila, napatanong tuloy si Lolo Pedro kay Twilly.

"Anong klaseng nilalang ka Twilly?" Tanong ni Lolo Pedro kay Twilly.

Lumapit ito kay Lolo Pedro sa harap ni Twilly. Yumuko ito at nagpakilala siya.

"Lolo Pedro, ako pala si Twilly ang ika-pitong Bolignok na nakatira sa ibang dimension. Base sa nakikita mo, ang kapangyarihan ko ay may kakahayang kontrolin at manipulahin ang iba't-ibang bagay sa paligid." Pagkilala ni Twilly sa Lolo ni Lando.

"Ta… Ta… Talaga?" Nauutal si Lolo Pedro sa nakikita niya.

Ngayon lang siya nakakakita nito sa tanang buhay niya.

"Lo? Okay lang ba kayo?" Tanong ni Lando sa kanyang Lolo.

"Oh.. Oo Lando." Dinala ni Twilly ang mga kahoy na pinaghihiwa niya papunta sa kusina.

Nagsimula na magsaing si Lando habang si Lolo Pedro naman ay nagsindi nang posporo para makapagsimula na sila magluto nang kakanin.

"Ginoong Lando, ano ginagawa niyo?" Tanong ni Twilly sa kanya.

"Nagsaing ako nang bigas Twilly para meron tayo kanin mamaya sa agahan." Sagot ni Lando sa kanya.

"Ahhh nung kinain ko kagabi nung binigyan mo ko nang pagkain?" Tanong ulit ni Twilly sa kanya.

"Oo Twilly. Likas na kasi sa amin mga Pilipino na kung may ulam, syempre may kanin rin." Paliwanag ni Lando kay Twilly.

"Ahhh kaya pala. Wala kasi sa amin yan eh." Sagot naman ni Twilly sa kanya.

"Sa inyo Twilly, nung nasa ibang dimension ka, ano kinakain mo?" Tanong ni Lando kay Twilly.

"Sa pag-alala ko ay ang kinakain ko dun ay nanghuhuli ako nang kulisap sa kagubatan. Pagkatapos ay mahilig rin ako sa prutas." Sagot ni Twilly sa kanya.

"Ganun ba?… Eh yung mga kasama mong Bolignok? Ano ba kinakain nila?" Tanong ulit ni Lando kay Twilly.

"Bawat isa sa amin ay iba-iba kinakain namin. Yung isa ko kasama ay kumain nang malalaking hayop, yung isa naman ay kumakain ng mga isda sa dagat at sa ilog… Basta iba-iba kami kinakain Lando." Sagot ulit ni Twilly sa kanya habang pinagmasdan ni Twilly ang ginagawa ni Lando.

"Lo… tapos na po ako magsaing. Pwede ko naba ilagay dyan? Malakas na kasi ang apoy na sinindi mo eh." Sabi ni Lando sa Lolo niya.

"Pwede nato Lando. Sige ilagay mo dito para maluto na yan." Sagot nang lolo niya.

Samantala kung saan namalengke si Lola Dalia…

"Bumili si Lola Dalia ng iba't ibang gulay, karne, at prutas para sa kanilang agahan, tanghalian, at hapunan. Sa palengke, lumapit sa kanya si Aling Marites, ang kanyang suki na kasing edad niya.

"Aling Dalia, buti andito ka sa palengke. Diyos ko, may balita ako sa iyo," sabi ni Aling Marites.

"Magandang umaga sa iyo Aling Marites. Ang aga-aga mo, at ano naman ang balita mo sa akin?" bati at tanong ni Lola Dalia kay Aling Marites.

"May nagsabi sa akin na may balita tungkol sa tatlong nawawalang babae dito sa bayan natin. Kinidnap daw sila," sabi ni Aling Marites kay Lola Dalia.

"Ganun ba? Diyos ko naman, balitang iyan," gulat na sabi ni Lola Dalia.

"Hindi lang 'yon," sabi ni Aling Marites.

"Huh? Bakit, Aling Marites?" tanong agad ni Lola Dalia.

"Sabi ng kakilala ko, balita raw ng mga pulis na may nag-organize ng group date na kasama ang mga lalaki. Ayon daw sa mga pulis, hindi mga taga-rito ang mga kasama nila sa group date," sabi ni Aling Marites kay Lola Dalia.

"Diyos ko… kawawa naman 'yung nawawala. Sana mahanap na sila at makulong 'yung nagdukot sa kanila," sagot ni Lola Dalia.

"Sana nga, Aling Dalia. Kaya ako sa iyo, mag-iingat ka. Sige, babalik na ako sa tindahan ko, ha. Mag-ingat ka, Aling Dalia," sabi ni Aling Marites kay Lola Dalia.

"Sige. Ikaw rin, Aling Marites, mag-ingat ka," sagot naman ni Lola Dalia habang bumabalik si Aling Marites sa kanyang tindahan.

Pagkatapos bumili sa palengke, pumunta muna si Lola Dalia sa bakery para bumili ng pandesal. Habang nasa tapat na siya ng bakery, nakakita siya ng isang aspin na nakatingin sa kanya. Ang aspin ay isang uri ng lahi ng aso na matatagpuan lamang sa Pilipinas.

"Ito po, Ali," iniabot ng tindero ang pandesal kay Lola Dalia.

"Salamat po," sagot naman ni Lola Dalia.

Tiningnan muna ni Lola Dalia ang aso na nasa gilid niya. Sa tingin niya, ay nagmamakaawa itong humingi ng tinapay. Bitbit ni Lola Dalia ang asong nasa gilid niya. Kulay brown ang balahibo ng aso at namamayat ang katawan nito dahil siguro ay wala itong may-ari at naglalakad-lakad sa palengke.

"Okay ka lang ba, aso?" sabi niya habang naawa sa kalagayan ng aso.

Binigyan niya ito ng dalawang pandesal at kinain ito nang mabilisan. Mukhang gutom ang aso.

"Gusto mo pa?" sabi ni Lola Dalia.

"Aw! Aw!" tumahol naman ang aso kaya binigyan niya ito ng dalawang pandesal pa.

Natutuwa naman si Lola Dalia.

"Ito lang muna, aso, ha, kasi kunti lang pera ko ngayon. Sa susunod kung nandito ka, bigyan kita ng maraming tinapay… hihihi," nakangiting sagot ni Lola Dalia sa asong binigyan niya ng tinapay.

Tumahol ulit ito.

"Awooo!" "Hehehe, nakakatuwa ka. Oh sige, mauna na ako, ha," ngiting sabi ni Lola Dalia.

Siya ay pumunta sa tricycle na nakaparada upang umuwi at makapagluto ng ulam para sa kanilang agahan. Nang sumakay siya sa tricycle, agad itong tumakbo papunta sa kanilang bahay. Habang nasa biyahe, tiningnan ni Lola Dalia ang aso na binigyan niya ng tinapay malapit sa bakery. Nakatitig lamang ang aso sa kanya habang patuloy na tahol.

"Haha.. nakakatuwa naman." Sabi niya.

Makalipas nang ilang minuto, nakarating na si Lola Dalia sa kalsada.

"Dito lang po iho." Sabi ni Lola Dalia habang iniabot niya ang bayad sa tricycle driver.

"Salamat po ali." Sagot naman nang driver.

Pagbaba ni Lola Dalia mula sa tricycle, napansin niya na tatlumpung metro ang layo ng kanilang bahay mula sa pinakababaan niyang tricycle. Nagulat siya nang makita ang aso na binigyan niya ng tinapay sa bakery.

"Aw! Aw!" tahol ng aso habang kumakawag-kwag ang buntot nito.

"Gulat naman! Paano ka napunta dito?" tanong ni Lola Dalia.

Masaya ang aso na lumulundag sa harap niya. Nagtuloy-tuloy na si Lola Dalia sa paglalakad pauwi habang sinusundan siya ng aso. Kinakabahan si Lola Dalia dahil unang nakarating sa bahay ang aso kaysa sa kanya. Kaya't nagmadali siyang maglakad, ngunit patuloy pa rin siyang sinusundan ng aso. Hindi niya nakayanan kaya't tumakbo na lang siya pauwi.

"Haa..haa..Diyos ko!" dasal ni Lola Dalia habang tumatakbo.

Pagdating niya sa bakuran, agad siyang sumigaw ng tulong.

"Pedro! Lando! Tulong!" sigaw ni Lola Dalia sa kanila.

"Si Lola yan ha." Sabi ni Lando.

"Dalia?" Sabi naman nang Lolo niya.

Pagpasok ni Lola Dalia sa bahay, nagpahayag siya ng tulong sa kanila.

"Haa..haa..sinundan ako ng asong binigyan ko ng tinapay sa bakery." pahayag ni Lola Dalia.

"Nasaan ba?" tanong ni Lando.

Tinuro ni Lola Dalia ang aso na nasa labas ng bakuran na patuloy na tahol sa kanya.

"Ayun oh, nasa labas." sagot ni Lola Dalia.

Lingid sa kaalaman, naramdaman nito ni Twilly ang presensya ng aso na kapareho niya, kaya't biglang tumalon si Twilly mula sa lamisa at nagulat sina Lando, Lolo Pedro at Lola Dalia.

"Fulgoso!" sigaw ni Twilly sa aso na nasa labas ng bakuran.

"Twilly!" sagot naman ni Fulgoso.

Ito ay ang aso na binigyan ni Lola Dalia ng pandesal sa bakery. Tumalon si Fulgoso papunta kay Twilly.

"Twilly?!" sabay sabi ni Lando at Lolo Pedro pero ang lola naman niya ay mas lalong nagulat.

"Haaa! Si…sino naman impakto yan? Bakit kilala nyo sila Lando?!…Pedro?!" Gulat na sabi ni Lola Dalia sa kanila.

"Twilly…hahaha! Buti at nahanap kita," sabi ni Fulgoso habang nagpapakita ng kasiyahan sa pag-upo sa pwesto ni Twilly.

"Ako rin, Fulgoso. Huhuhu! Namimiss kita, Fulgoso," mangiyak-ngiyak na sabi ni Twilly kay Fulgoso.

"Ako rin, Twilly. Matagal-tagal na rin nating hindi nagkita, at ngayon ay nahanap na kita," tuwang-sabi ni Fulgoso kay Twilly.

Napanganga na lang sina Lando, Lolo Pedro, at Lola Dalia sa eksena nina Twilly at Fulgoso. Ngunit hindi makapaniwala si Lola Dalia sa kanyang nakikita.

"T-t-totoo ba talaga ito, Lando? Pedro?" nauutal na sabi ni Lola Dalia sa kanila.

"Oo, Lola. Totoo po sila, sa nakikita ninyo," sagot ni Lando kay Lola Dalia.

Lumapit si Lolo Pedro kay Lola Dalia at niyakap ito.

"Huwag kang matakot, Dalia. Hindi rin ako makapaniwala sa mga nangyayari, pero nang naipaliwanag ng apo natin, duon ako napaginhawa. Ngayon lang ito nangyari sa buong buhay natin, Dalia," kumbinsi ni Lolo Pedro si Lola Dalia.

Lumapit naman si Lando kay Twilly at Fulgoso.

"Pasensya na po sa abala, Twilly. Kaibigan mo po ba siya?" tanong ni Lando kay Twilly.

"Oo, Lando. Siya si Fulgoso, ang pang-anim na Bolignok," sagot ni Twilly kay Lando.

"Ako nga po pala si Fulgoso, ang ika-anim na Bolignok. Awwwooo!" pakilala ni Fulgoso kay Lando.

Lumapit si Lando at niyakap si Fulgoso.

"Hahaha! Nakakatuwa ka talaga, Fulgoso," tuwang sabi ni Lando habang kinikiliti ni Fulgoso ang mukha ni Lando.

"Hayyy.. Ano ba naman to oh… Mamaya Lando, Pedro ipaliwanag niyo sa akin mamaya to pagkatapos ko magluto." Sabi nang Lola niya.

"Sige po La." Sagot ni Lando.

"Hayyy.. Ikaw kasi Lando." Sabi naman ang Lolo niya.

Bumalik si Lando sa kusina kasama sina Twilly at Fulgoso. Umupo siya malapit sa lamesa kung saan nandun rin ang Lolo at Lola niya na naghahanda para sa agahan. Si Twilly naman ay pumatong sa likod ni Fulgoso.
"Hahaha… ang cute n'yo tingnan, Twilly…. Fulgoso," sabi ni Lando habang natutuwa siya.

"Aw! Bakit Lando? Lagi naman ganito sa akin si Twilly eh. Aw! Aw!" sabi ni Fulgoso sa kanya.

"Ganito talaga kami, Ginoong Lando. Noong namasyal kami ni Fulgoso para maghanap ng pagkain sa kagubatan noon ay lagi akong nasa likod niya nakapatong. Hahaha!" kuwento ni Twilly sa kanya.

"Hahaha nakakatuwa naman ang kwento mo," sabi ni Lando kay Twilly.

"Syempre naman, Ginoong Lando, mas mabilis ako makahanap ng pagkain kaysa kay Twilly kasi malakas ang pang-amoy ko. Aw!" pagmamayabang ni Fulgoso kay Lando.

"Sus! Nagmamayabang pa oh. Hahaha!" sagot ni Twilly kay Fulgoso.

Tumatalon pa itong si Fulgoso sa harap ni Lando habang si Twilly naman nakapatong sa likod ni Fulgoso.

"Aw! Isa ko ito sa aking kakayahan, Twilly, baka nakalimutan mo. Hahaha! Aw!" sabi ni Fulgoso kay Twilly.

"Alam ko naman 'yun, hindi ko 'yan makakalimutan," sagot naman ni Twilly kay Fulgoso.

"Speaking of kakayahan, ano naman ang kakayahan mo, Fulgoso?" tanong ni Lando kay Fulgoso.

"Aw! Ang kakayahan ko, Lando, ay makaramdam ako ng damdamin ng iba't ibang bagay sa pamamagitan ng pang-amoy ko. Makakaamoy rin ako kahit ilang milya pa ang layo mula sa akin. Malalaman ko rin kung nagsasabi ng totoo ang mga tao sa pamamagitan ng pang-amoy. Aw!" paliwanag ni Fulgoso sa kanyang kakayahan kay Lando.

"Grabe! Sa ganun kung magsinungaling ako sa iyo ay malalaman mo sa pamamagitan ng pag-amoy mo sa akin?" tanong ni Lando kay Fulgoso.

"Oo Lando. Hindi lang 'yun, Lando. May kakayahan din akong magpagaling ng pisikal at emosyonal sa mga bagay tulad ng tao at hayop," sabi niya.

"Wow! Ang galing mo, Fulgoso!" hayag ni Lando na punong-puno ng paghanga.

"Grabe ka naman, Twilly. Hindi mo kailangan mag-selos," pagtataka ni Lando sa kayabangan ni Twilly.

"Hahaha! Oo naman, hindi mo dapat kalimutan ang sarili mong galing, Twilly," papuri naman ni Lando kay Twilly.

Pagkatapos ng ilang minuto…

"Lando, maghanda ka ng plato, kutsara, tinidor, at baso. Mag-aagahan na tayo," sabi ni Lola Dalia sa kanyang apo.

"Sige po, Lola," tugon ni Lando.

"Hmmmm! Mukhang masarap ang niluto ninyo, Lola Dalia. Aw!" sabi naman ni Fulgoso sa kanyang host.

Lumingon si Lola Dalia kay Fulgoso habang hawak ang kaldero upang ilagay ito sa mesa.

"Siyempre naman, Fulgoso. Tumatanda na ako, pero hindi parin lumalaos kung gaano ako masarap magluto. Pero pasensya ka na kanina, Fulgoso, kasi konti lang ang nabigay ko sa'yo na pandesal," paliwanag ni Lola Dalia.

"Aw! Wala 'yon, Lola Dalia," sagot ni Fulgoso.

Biglang tumalon si Twilly mula sa likuran ni Fulgoso at pumunta sa balikat ni Lola Dalia. Nagulat si Lola Dalia at halos mapatid sa gulat na muntik nang mabagsakan ang kaldero na hawak niya.

"Susmaryosep!" bulalas ni Lola Dalia sa ginawa ni Twilly.

"Pasensya na po Lola Dalia. Hehehe."

Napakamot nalang si Twilly at nahihiya ito. Tumawa naman si Lando, Lolo Pedro at pati na rin si Fulgoso.

"Hahaha!" Sabay tawa nila.

"Tsk! Sana mabaliukan kayo sa niluto ko." Inis ni Lola Dalia sa kanila habang nakasimangot ang mukha.

"Haha. Lola naman oh." Sabi naman ni Lando habang nilapag niya mga plato, kutsara, tinidor, baso at mga inumin sa lamesa.

Naipaghanda nila ang makakain sa lamesa at magsimula na sila mag-agahan. Habang nag-agahan sila ay napatanong si Lando kung paano nahanap ni Fulgoso si Twilly.

"Matanong ko lang Fulgoso, paano mo nahanap si Twilly dito? Saan kaba nanggaling nung gumising rin si Twilly kanina?" Tanong ni Lando kay Fulgoso habang nakikinig naman ang Lolo at Lola niya pati na rin si Twilly.

"Aw! Sa totoo lang matagal na ako nagising Lando." Sabi ni Fulgoso.

Nagulat naman si Lando sa sinasabi ni Fulgoso.

"Ha? Kailan pa?" Tanong naman ni Lando na may halong pagkagulat kay Fulgoso.

"Sa palagay ko mas una pa nga ako nakabalik dito sa Mundo kaysa kay Twilly at sa mga kasama naming Bolignok." Kwento ni Fulgoso sa kanya.

"Teka teka teka… Kung ganun Fulgoso ay ikwento mo nga sa akin kung paano mo nahanap si Twilly dito." Sabi ni Lando kay Fulgoso.

"Noong oras na yun kung saan nagsimulang nawala ang papa mo Lando." Sabi ni Fulgoso at nagulat sila sa sinasabi ni Fulgoso.

"Pffftttt!" Dahil sa pagkagulat ni Lolo Pedro at Lola Dalia ay nailabas nila ang ningungutya nilang pagkain sa bibig at napatanong sila.

"Ano?!" Gulat nila.

"Alam mo ba ang nangyari kay Jose Dela Cruz?" Sabay tanong nilang Lolo Pedro at Lola Dalia kay Fulgoso.

"Awooo! Paumanhin na po sa inyo Lolo Pedro at Lola Dalia pero wala talaga akong alam sa sinapit ni Jose Dela Cruz." Sabi ni Fulgoso sa kanila.

"Siguro nagkataon lang na nagising ako habang naaksidente ang eroplanong sinakyan ang papa ni Lando. Aw!" Sabi niya. Nalungkot naman sina Lolo Pedro at Lola Dalia.

"At tsaka hindi ko naman nakasabay ang papa mo sa eroplano Lando. Nasa ibang lugar ako nagising Lando." Dagdag pa niya.

"Saan lugar ka muling nagising Fulgoso?" Tanong ni Twilly sa kanya.

"Sa Simala Parish Church na matatagpuan sa bayan ng Sibonga sa probinsya nang Cebu." Sabi niya.

"Ano?! Ang layo naman mula dito." Gulat na sabi ni Lando kay Fulgoso.

"Noong hindi pa ako nagising Fulgoso, sino nag-aalalaga sa iyo? Oh pagala-gala ka lang?" Tanong ni Twilly kay Fulgoso.

"Noong nagising ako ay nasa loob ako ng simbahan kung saan nasa gilid ako sa estatwa ni San Roque. Nagulat nga ang mga sakristan dun dahil nawala ang asong estatwa katabi ni San Roque." Kwento ni Fulgoso sa kanila.

"Kung ganun? Ikaw pala ang aso ni San Roque?!." Gulat na sabi ni Lola Dalia sa kanya.

"Hindi naman sa ganun Lola Dalia. Nagkataon Lang siguro yun." Paliwanag niya.

"Hindi lang yun, naalala niyo pa ba ang balitang mga milagrong nagaganap duon?" Dagdag pa niya.

"Oo sa pagka-alala ko ay may balitang nangyayari sa Cebu noong 1998 na may estatwa ni Birhen Maria na kaya daw magpagaling nang lahat ng sakit duon." Sabi ni Lola Dalia.

"Tama ka Lola Dalia. Ito'y dahil sa akin." Sabi niya at nagulat sila sa kwento ni Fulgoso.

"Anoooo!" Sabay nagulat sina Lando, Lolo Pedro at Lola Dalia maliban kay Twilly.

"Hahaha! Pinahanga mo ko Fulgoso." Paghangang sabi ni Twilly kay Fulgoso.

"Ikiniwento ko na sa inyo diba ang kakayahan ko." Sabi ni Fulgoso sa kanila.

"Sa ganun Fulgoso, paano ka napadpad dito sa Mindanao?" Tanong ni Lando kay Fulgoso.

"May isang taong nag-aalaga sa akin noon habang pagala-gala ako sa simbahan. Madalas siya pumunta duon para magdasal tuwing Lunes, Miyerkules at Linggo. May sakit ang taong ito pero nakalimutan kung tanongin siya kung ano ang karamdaman niya. Lagi niya ako binibigyan nang tinapay noon." Kwento niya.

"Eh bakit hindi mo siya pinagaling diba may kakayahan ka na magpagaling na kahit anong sakit?" Tanong ni Lando kay Fulgoso.

"Gusto ko sana pero nakikiusap siya sa akin na hindi na raw kailangan kasi dahil sa katandaan niya ay masaya na siya sa kanyang ginagampanang buhay dito sa mundo kaya sabi niya sa akin ay mas mabuti na ang pagalingin ko ay yung mga nangangailangan at karapat-dapat na pagalingin yung may mabuting puso," kwento ni Fulgoso sa kanila

"Makalipas nang ilang taon ay hindi ko na siya makita pa sa simbahan. Sabi daw sa iilang residenteng nagsisimba duon ay namatay daw ito sa sakit na cancer." Dagdag pa niya at nalungkot siya.

"Hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi ng mga residente doon kasi hindi ko matanggap ang pangyayari niya kaya hinahanap ko siya." Kwento pa niya. Unti-unting lumuha si Lola Dalia sa kwento ni Fulgoso.

"Hanggang natagpuan ko ang kamag-anak niya na nakakilala sa akin. Sinamahan niya ako kung saan nakahimlay ang nag-aalaga sa akin noon." Sabi niya.

"Dahil sa kalungkutan ko noon ay lalo ako nagpagala-gala hanggang napadpad ako sa syudad ng Cebu. Pagkatapos duon ay hinuli ako nang taga City Pound." Sabi niya.

"Hala? Buti naman at hindi ka nila sinaktan." Sabi ni Lando sa kanya.

"May bumili sa akin noon. Nagustuhan nila ako at pagkatapos ay inalagaan ako na parang anak. Yung bumili sa akin ay kakatapos lang nila nagpakasal. Isinama nila ako lumipat sa bagong tirahan nila papunta mula sa Cebu City patungo sa Cagayan de Oro City dahil nakapag-ipon sila at duon na magnegosyo." Kwento ni Fulgoso sa kanila

"Napakasaya namin noon. Itinuturing nila ako na parang anak. Hindi ko makakalimutan iyon." Dagdag pa niya.

Masaya si Fulgoso sa pangalawang nag-aalaga sa kanya.

"Tapos anong nangyari sa bagong nag-aalaga sa iyo Fulgoso?" Tanong ni Lolo Pedro kay Fulgoso.

"Taong dalawang libo't labing isa ay may delubyo dumating na ikakapahamak sa nag-aalaga sa akin. Ang bagyong Sendong kung saan kumitil ang libo-libong mga tao na namatay sa delubyo na yun. Kasama na ang nag-aalaga sa akin. Tanging ako lang ang nakaligtas sa pamilyang nag-aalaga sa akin noon." Kwento ni Fulgoso at napaluha siya.

Lumutang si Twilly mula sa lamesa pagkatapos ay lumapit kay Fulgoso at niyakap niya ito.

"Ang hirap nang pinagdaan mo Fulgoso. Huhuhu!" Napaluha narin si Twilly pati na rin si Lando at Lola Dalia niya.

"Huhuhu! Nakakaiyak naman ang kwento mo Fulgoso." Sabi ni Lola Dalia.

Nagpatuloy si Fulgoso sa kwento tungkol sa kanyang pinagdadaanan.

"Simula noon, parang nawalan na ako nang pag-asa. Nagpalaboy-laboy ako muli sa lansangan. Kumakain ako nang tirang pagkain sa basurahan. Kung anu-ano nalang ang naingkwentro ko sa mga asong gala." Kwento niya.

"Pero akala ko ay wala na akong pag-asa." Dagdag pa niya.

"Paano mo nasabi Fulgoso?" Tanong ni Lolo Pedro sa kanya.

"Dahil may nakilala akong matandang Lalaki pero may kapansanan siya," sabi niya.

"Ano kapansanan niya Fulgoso?" Tanong ni Twilly sa kanya.

"Bulag siya Twilly. Tuwing nakikita ko siya sa St Augustine Metropolitan Cathedral sa syudad ng Cagayan De Oro ay parang gumaan ang loob ko sa kanya." Kwento niya.

"Tuwing linggo ko siya makikita sa simbahan na yun. Binibigyan niya ako nang maraming pagkain." Dagdag pa niya.

"Hmmm… May naalala ako Fulgoso. May nakasalubong ako kahapon eh sa daan Bulag din siya tapos napaka misteryoso niya." Sabi ni Lando kay Fulgoso.

"Ilang araw nakalipas Lando ay sinundan ko ang amoy niya hanggang napadpad ako rito sa Bukidnon." Sabi niya.

"Siguro nakatadhana na dito ako ipinadala nang taong yun." Sabi pa ni Fulgoso sa kanila.

"Nakalimutan ko nga tanungin ang pangalan nang matandang bulag na yun eh. Baka siya nga ang hinahanap mo Fulgoso." Sabi ni Lando kay Fulgoso.

"Siguro nga pero ang importante ay nandito na ako at nakita ko na ang kasama ko si Twilly. Aw!" Sabi ni Fulgoso sa kanila.

"Napahanga mo ako sa pinagdaanan mo Fulgoso. Pwede na siguro e share ang kwento mo sa MMK." Sabi ni Lola Dalia sa kanya.

"Hahaha! Aw! Kayo talaga Lola Dalia. Alam ko ang palabas na yan." Sabi ni Fulgoso kay Lola Dalia.

"Di bale, ipagpatuloy natin ang agahan. Oh sige Twilly, Fulgoso, Lando. Kain lang kayo dyan ha para matapos na tayo sa agahan. May gagawin pa ako." Sabi ni Lolo Pedro sa kanila.

"Opo Lolo Pedro." Sabay sabi nila.

"Sniff! Sniff!" Tunog ni Fulgoso habang may naamoy siya na kakaiba.

Napansin agad ito ni Twilly.

"Fulgoso? Bakit?" Napatanong si Twilly habang lumingon si Fulgoso sa direksyon kung saan may naamoy siya na kakaiba.

"May naaamoy akong kakaiba." Sabi ni Fulgoso sa kanila.

Naging seryoso ang mukha ni Fulgoso. "Bakit Fulgoso? Ano ang naamoy mo?" Tanong ni Lando sa kanya.

"Masamang amoy Lando." Sabi ni Fulgoso sa kanya.

Naging seryoso din ang mukha ni Twilly.

"Lando." Tawag ni Twilly sa kanya.

"Po? Twilly?" Takang tanong ni Lando sa kanya.

"May masamang pangitain ang nararamdamn ko Lando." Sabi ni Twilly sa kanya.

Sa eksena ni Michelle Reyes…

Alas sais na ng umaga nang magising si Michelle sa kanyang kama sa kwarto. Bumangon siya at napansin na wala siyang suot. Naalala niya ang nangyari noong nag-romansa sila ni Troy. Napangiti siya nang mapangiti sa sarili.

"Hay, ano ka ba Michelle? Napasarap ata ang tulog mo. Tsk! Hehehe," naisip niya sa sarili.

Pumasok siya sa banyo para maligo. Matapos niyang maligo, lumabas siya para magbihis. Sinuot niya ang bra at panty at tinalian ng tuwalya ang kanyang basang buhok. Lumabas siya ng kwarto para magluto ng agahan. Napansin niyang wala na si Troy sa bahay nila.

"Nakauwi na pala si Troy. Hihi." Batid niya.

"Sana andito ka kahit quicky lang hihihi." Dagdag pa niya.

Kahit naka bra at panty siya, kinakaugalian na niya ito kasi mag-isa lang siya sa kanyang bahay na tinitirahan niya. Ang mga magulang kasi ni Michelle ay nasa Davao City nakatira. Dahil sa trabaho niya, dito siya sa probinsya nang Bukidnon nagtratrabaho dahil taga rito ang kanyang boyfriend niyang si Albert. Nang nasa kusina na siya, kumuha siya ng dalawang itlog at hotdog sa loob ng refrigirator at niluto niya ito para sa kanyang agahan. Makalipas nang ilang minuto ay natapos siya mag-agahan at tsaka nag toothbrush sa lababo niya. Nag ring ang smartphone niya na nasa lamesa at sinagot niya ito.

"Hello! Sis magandang umaga." Bati niya kay Angela.

"Magandang umaga sis. Gala naman tayo oh. Weekends naman ngayon." Sabi ni Angela sa kabilang linya niya.

"Sige sis..hayss buti napaisip mo yan. Stress na nga ako sa work eh." Sabi ni Michelle sa kanya. "Sige sis! Mamaya mga 8AM pupuntahan kita dyan ha. Ako na bahala sa sasakyan para hindi kana ma stress. Hihihi!" Sabi ni Angela sa kabilang linya.

"Sige sis. Hihintayin kita." Sabi niya.

Binaba niya ang smartphone pagkatapos ay bumalik siya sa kwarto para mag-ayos. Biglang sumakit ang tiyan niya at napayuko siya.

"Shit! Ang sakit ng tiyan ko. Mukhang nakakain ako nang panis." Sabi niya.

"Ahh! Aaahhhhh!" Lalong sumasakit ang tiyan niya.

Napatumba siya sa sahig tapos gumapang siya papunta sa gilid ng kama. Pilit niya bumangon pero dahil sa sakit nang tiyan niya ay nahirapan siya.

"Ahh! Tu.. tu… Tulong! Ah! Ahhh!" Lalong sumasakit ang tiyan niya.

Kumapit siya lalo sa gilid nang kama pagkatapos ay bumangon siya nang nakayuko at siya ay humarap sa salamin. Laking gulat niya sa kanyang nakikita dahil ang tiyan niya ay lumalaki na parang na buntis nang siyam na buwan. Nagigimbal siya sa pangyayari dahil sa sinapupunan niya ay gumagalaw.

"Aaaaaahhhhh!" Sumigaw siya sa sakit.

Dahil dun umaagos ang dugo mula sa sinapupunan niya. Mangiyak ngiyak siya sa sakit. Natumba siya ulit sa kama at nakatihaya siya. Binuka niya ang dalawang hita at para siyang nanganganak. Gumagalaw ang tiyan niya. Humihingal lalo si Michelle dahil para siyang nanganganak. Lumabas sa sinapupunan ang nakakatakot na nilalang ang tiyanak. Nang lumabas na ito mula sa sinapupunan niya ay gumapang ito papunta sa kanya.

"Ha..ha… Haaaaaaaaaa!!!!" Nahintakutan siya sa kanyang nasasaksihan habang nakatihaya siya at ang tiyanak naman ay nasa kanyang harap sa may dibdib niya. Bigka ito nagsalita.

"Sa wakas at nakabalik na rin ako. Hahaha!" Humahalakhak ang tiyanak na parang demonyo ang boses sa harap ni Michelle.

"Haaaaaaaaaa!!!!!" Lalong sumigaw si Michelle.

"Hahaha! Salamat sa iyo binibini." Sagot nang tiyanak sa kanya.

Lumapit ang tiyanak sa bibig ni Michelle. Inilabas ang Tiyanak ang itim na usok mula sa kanyang bibig papasok sa bibig ni Michelle. Nang nakapasok ang itim na usok sa bibig ni Michelle ay nangingisay ito nang ilang segundo tapos ay huminto ito sa pangingisay. Parang nawalan nang malay si Michelle at ilang minuto lang nakalipas bumuka ang kanyang mata at nagbago ang kulay nito. Bumangon si Michelle mula sa higaan at naging kasapi na siya nang kadiliman. Naging Aswang si Michelle.

"Hahaha! Simula ngayon kasapi kana namin Michelle." Sabi nang tiyanak sa kanya.

Bumalik sa anyo si Michelle na naging normal na tao pero ang katinuan niya ay hindi na ang dating Michelle Reyes na naging nurse nila ni Lando sa pinapasukan niyang paaralan. Tumingin ito sa tiyanak at ngumisi ito.

"Anong pangalan mo impaktong tiyanak?" Sabi ni Michelle sa tiyanak habang nakangisi ito na parang demonyo at namumula pa ang mata kahit naging anyong tao si Michelle.

"Tawagin mo lang ako bilang Gullom. Anak mo ko Michelle. Hahaha!" Sagot naman ang tiyanak na nagngangalang Gullom kay Michelle.

"Sige anak. Hahaha!" Sagot naman ni Michelle.

Samantala, ilang oras matapos ang pangyayari kay Michelle ay tumawag muli si Angela kay Michelle gamit ang smartphone niya. Nag ring ito nang ilang beses at sinagot naman ito ni Michelle.

"Hello?" Sabi ni Michelle nang malumanay sa kabilang linya.

"Sis papalabas na ako sa bahay. Pupunta na ako dyan ha." Sabi ni Angela kay Michelle.

"Excited na ako sis. Hihihi!" Dagdag pa niya.

"Ok." Sabi ni Michelle nang malumanay sa kanya at agad niya ito binababa ang smartphone.

Nagtataka naman si Angela sa asal ni Michelle pero nagkibit balikat nalang siya. Pumunta siya sa kanyang garahe kung saan naka park ang kanyang kotse. Binuksan niya ang kotse pagtapos ay pinaandar niya ito.

"Yaya! Pakibukas nga ang gate." Utos niya sa yaya niya.

"Okay po ma'am." Sagot nang yaya niya. Nakalabas na si Angela sa bahay nila para puntahan ang kaibigan niya si Michelle.

Walang kaalam-alam si Angela na ang matagal na matalik niyang kaibigan ay isa nang kampon ng kadiliman. Makalipas nang ilang minuto ay nakarating na si Angela sa tapat ng bahay ni Michelle. Pinarada niya ang kotse malapit sa labas ng gate ng bahay ni Michelle pagkatapos ay bumaba siya mula sa kotse. Pinindot niya ang doorbell para mapansin siya ni Michelle na nasa labas na siya nang bahay nang kaibigan niya. Ilan beses niya pinindot ay hindi parin lumalabas si Michelle sa loob nang bahay. Kinuha niya ang smartphone sa loob ng kanyang shoulder bag pagkatapos ay tinawagan niya si Michelle. Nag ring ito nang ilang beses ay hindi ito sumasagot sa tawag niya kaya binaba niya ang phone papasok sa bag niya. Pinindot niya ulit ang doorbell pero may napansin siyang naka bukas pala ang Gate katabi ng doorbell na malapit sa kinatatayuan niya. Kaya pumasok siya papunta sa loob ng bahay ni Michelle. Nang nakarating na siya sa pintuan ay kumatok muna siya.

"Tok! Tok! Tok!" tunog nang pinto na kinatok ni Angela.

"Michelle? Sis andito na ako." Sabi niya.

Ipinag buksan siya ni Michelle pero sa nakikita ni Angela ay parang may nagbago kay Michelle.

"Sis? Okay ka lang?" Tanong ni Angela habang kaharap niya si Michelle.

Ngumisi naman si Michelle sa kanya pagkatapos ay tumalikod ito at lumakad papunta sa gitnang bahagi nang sala. Nagtataka si Angela sa kinikilos nang kaibigan niyang si Michelle. Habang nakatalikod si Michelle sa kanya.

"Sis? Okay ka lang? Uy.. Sis." Sabi niya at tila walang reaksyon si Michelle sa kanya.

Linapitan ni Angela si Michelle habang nakatalikod si Michelle sa kanya.

"Uy… sis.." Sabi pa niya.

Nang humarap nang dahan-dahan si Michelle sa kanya ay duon na nagimbal si Angela dahil nagbago ang kulay nang mata niya.

"Sis?! Haaaaaaa!" Sumigaw siya.

Tumakbo sana si Angela pero huli na at hinawakan na siya ni Michelle sa leeg niya. Binuhat siya ni Michelle papunta sa kanya. Binuka ni Michelle ang bibig ni Angela at tsaka niya ito pinasukan nang itim na usok. Pagkatapos duon ay bumagsak sa sahig si Angela at nangingisay rin ito katulad sa ginawa ng tiyanak na si Gullom kay Michelle. Ilang minuto ay muli ito bumangon at naging kasapi na rin nila. Lumabas sa malaking vase si Tiyanak Gullom katabi sa may entrance door.

"Hahaha! Hahahaha! Hahahahaha!" Sabay nilang halakhak na parang boses demonyo.

Balik kay Lando…

Kinakabahan si Lando pati na rin sina Lolo Pedro at Lola Dalia sa mga sinasabi ng mga Bolignok.

"Naamoy ko Lando. Ang masamang amoy na yun ay mga nilalang na kadiliman. Mga Dyablo!. Lalo silang lumalakas." Sabi ni Fulgoso sa kanya habang narinig ito nila Lolo Pedro at Lola Dalia.

"Diyos ko! Ano ba mga sinasabi niyo?" Napadasal sa takot si Lola Dalia at habang si Lolo Pedro naman ay napayak kay Lola Dalia.

"Lalo ko silang nararamdaman Lando." Sabi naman ni Twilly.

Unti-unting kumikulimlim ang langit at kumukulog ito. Lumalakas ang hangin na nagdulot ito nang ingay ng mga sumasayaw ng mga puno dahil sa daloy ng hangin. Tiningnan ni Lando ang dalawang palad niya pagkatapos ay kinamao niya ito. Pumikit si Lando at nagdarasal.

"Panginoon, bigyan niyo ko nang sapat na lakas para sa kinakaharap naming delubyo ngayon." Sa isipan niya habang nagdarasal.

NARRATOR'S POV

"Ano kaya ang susunod na hakbang ni Lando at pati naring mga Bolignok na sina Twilly at Fulgoso habang lalong lumalakas ang pwersa ng kadiliman? Abangan ang susunod na kabanata."

ITUTULOY….