Lost In Despair: Abigail

Ang susunod na kuwento ay naglalaman ng tema at mga sitwasyon na maaaring hindi angkop para sa lahat ng mga mambabasa. Ito ay hindi isang tagubilin o pagsuporta sa anumang di-moral na gawain. Mangyaring isaalang-alang ang iyong mga kagustuhan at mga paniniwala bago basahin ang kuwentong ito.

Sa kasalukuyan, nakatayo ako sa taas ng mataas na tulay, nahandang tumalon para itigil ang sakit na aking nararamdaman. Tila nagsiwalat na mga daga na handang talikuran ako sa aking mga pinakamahihirap na sandali.
Nadawit ako sa isang mundo ng mga masamang impluwensiya at maling landas. Ang mga tao na aking pinagkatiwalaan at pinaniwalaan, sila rin pala ang mga naghasik ng lagim sa aking buhay. Nalimutan ko ang aking mga prinsipyo at nilamon ng kadiliman ng mga bisyo at kasamaan.

Naging malapit ako sa mga bagay na alam kong mali, mga gawain na lalong nagpapalubha sa aking pagkalungkot. Sa bawat araw na nagdaan, unti-unti akong nalulunod sa kawalan ng pag-asa. Nawala ang tiwala ko sa sarili at pati na rin sa ibang tao. Hindi ko na makita ang halaga ng aking sarili, na tila nawala na sa isang malaking kweba na puno ng kadiliman.

Sa pagkakataong tatalon na ako, inalala ko ang panahon kung kailan nagsimulang nagbago ang lahat.

-----

Abigail: Ahhh. Good morning. Where's my phone? Here!
Abigail: Good morning Beb! Happy Birthday! I love you so much!

I have to get up and prepare for school. Hi I'm Abigail Dela Cruz. 4th year Marketing Student. May mahabang itim na buhok, petite ang katawan, 5'4 ang tangkad at may katamtamang laki lang ng hinaharap.

Lydia: Wala ka na ngang trabaho, di ka pa makaambag dito sa bahay at ang kalat naman dito, wala ring makain. Puyat
na ako kakaovertime para matustusan mga pangagailangan natin dito sa bahay!
Marjun: Pasensya talaga hon! Pinagsisikapan ko naman makahanap ng bagong trabaho. Sisiguraduhin ko na magagawa ko ng maayos mga trabaho dito sa bahay, pansamantala na wala akong trabaho.

Abigail: Good morning, Ma and Pa!

Lydia: Good morning, Anak, Sana hindi ka gutom. Sunog na naman ang niluto ng tatay mo.
Abigail: Okay lang po, Ma. Pwede gumawa na lang tayo ng iba pa.
Marjun: Pupunta ako sa tindahan para bumili ng ibang pagkain bago pumunta sa job fair ngayon.
Lydia: Job fair? Tatlo na ang dinaanan mong job fair pero wala ka pa ring trabaho!
Abigail: Ma, nagsisikap po si Papa.
Lydia: Oh, sigurado akong nagpapakahirap siya.

Abigail: Huwag kang mag-alala, Pa. Alam kong makakahanap ka ng trabaho sa lalong madaling panahon.
Marjun: Salamat, Abby. Malaking tulong sa akin ang mga sinabi mo.

Si Abigail ay pumunta sa kusina upang kumuha ng almusal, ngunit huminto siya nang makita ang maruming mga pinggan at magulong lababo.

Parang ang kalat nga ng kusina ngayon. Sa isip ko.

Abigail: Ma, pwede ba nating linisin ang kusina? Medyo mahirap humanap ng mga bagay dito.
Lydia: Wala akong oras para diyan. Kailangan kong pumunta sa trabaho.
Abigail: Naiintindihan ko po iyon, pero baka puwedeng lahat tayo ay magtulungan? Hindi lang naman iyon responsibilidad ng isang tao.
Marjun: Ako na bahala dito anak bago ako umalis.
Napapangiti si Abigail dahil sa ginawa ng kanyang ama, ngunit si Lydia ay nagmamadaling lumabas ng kusina upang maghanda para sa trabaho.
Abigail: Salamat, Pa. Pagbutihin mo mamaya sa job fair. Ingat
Marjun: Ikaw rin naman, Anak.

Humalik na ako sa pisngi ni Papa at lumabas na ng bahay. Sumakay na ako diretso sa sasakyan at hinatid ni Mama sa School.

Ito po ang aking ina, si Lydia Dela Cruz. Kahit sa kanyang edad, tila ba't mas sexy pa siya ngayon. Ang kanyang maliit na pangangatawan ay dagdag na nakakawindang sa kanyang ganda. Ang aking ina ay nagmula sa may kayang pamilya at pinaghirapan niya ang kanyang katayuan sa buhay. Siya ay isang marketing manager sa isang kumpaya dito sa amin. Ngunit kahit sa lahat ng kanyang tagumpay, nananatiling mabait at nakatuon sa pamilya ang aking ina. Palaging nandyan para sa akin, nag-aalok ng pagmamahal, at suporta kapag kailangan namin.

Ito naman ang aking ama, si Marjun Dela Cruz, dating comptroller sa isang manufacturing plant dito sa amin. Noong kabataan niya, naging modelo ito. Siya ay matiyaga sa kanyang trabaho. Pinagsikapan niya na magbigay ng sapat na pangangailangan sa aming pamilya. Si Papa ay isang mapagmahal at pasensyosong ama. Ang problema lang sa aking ama sa sobrang matrabahuso ito halos wala na itong oras para sa pamilya.

Nagsimula magkalamat ang relasyon nilang dalawa, mula nang mawalan ng trabaho si papa. Nawala ang lahat ng benefits at naubos rin ang naipon nito dahil sa nangyaring eskandalo sa kanilang kumpanya. Sinipa siya ng kanyang mga boss at naging mainit na ang pangalan ni Papa kahit sa ibang kumpanya dahilan kung bakit bumaba ang kumpiyansa nito sa sarili.

Habang sa biyahe.
Abigail: Ma sana dahan-dahan ka naman sa mga salita mo kay Papa. Pinagsikapan naman ni Papa kung ano meron tayo ngayon.
Lydia: Alam ko naman na si Papa mo ang kakampihan mo.
Abigail: Ma hindi naman sa ganyan. Mahal ko kayo pareho pero hindi naman dapat na pagsalitaan mo si Papa ng masama palagi.
Lydia: Pasensya na sa ugali ko kanina. Grabe lang talaga ang stress ko nitong mga nakaraang araw.
Abigail: Alam ko, Ma. Pare-pareho naman tayong nahihirapan ngayon.

Inilapit ko ang kamay ko sa balikat ni Mama.
Abigail: Ginagawa mo na lahat ng makakaya mo. Kailangan lang nating suportahan ang isa't isa.

Huminto ang sasakyan sa harap ng paaralan at niyakap ko si mama bago bumaba.
Abigail: Salamat sa paghatid, Ma. Mahal kita.
Lydia: Mahal din kita, Anak. Have a great day at school.

-----

Nandito na ako ngayon sa hallway ng school nang makita ko ang bestfriend ko. Si Judy. Mas maliit nang kaunti sa akin, pero ang laki ng dibdib. She's chinita look na short hair at 5'0 ang height.

Abigail: Girl, hey!
Judy: Kamusta ka girl?
Abigail: Okay lang. Sinusubukan pa rin maka-survive sa semester.
Judy: Ako rin. Alam mo ba yung tungkol sa bagong propesor natin sa klase?
Abigail: Hindi, anong meron sa kanila?
Judy: Parang sobrang strikto daw sila. Hindi daw sila papayag sa anumang kalokohan.
Abigail: Perfect. Yan ang kailangan natin para tumino tayo Haha

Naglalakad kami papunta sa classroom, nag-uusap at nagtatawanan sa daan.

Abigail: Alam mo, Girl, masaya ako at nakilala kita noong orientation ng first year natin. Hindi ko alam kung paano ako makakasurvive kung wala ka.
Judy: Oo nga, alam ko yung feeling. Click tayo agad, di ba?
Abigail: Syempre. Pakipot ka at maloko.
Judy: Masaya ako sa pagiging ganun ko.
Abigail: Girl, may gagawin ka ba mamaya? Samahan mo naman ako. Birthday ni Beb today. Hindi pa ako nakabili ng regalo. Nabusy ako sa mga projects natin.
Judy: Sige girl. Gusto ko yan. Basta treat mo ako ng Starbucks ha.
Abigail: Hays nagtitipid sana ako ei. pero sige na nga.

Nakikinig ako sa aming propesor na nagtuturo tungkol sa aralin ng araw. Biglang may kaklase akong pumasok sa silid at bumulong sa akin
Kaklase: Abby, kailangan mong pumunta agad. Si Carlo ay pinagtitripan na naman ni Dwayne.
Abigail: Ano? Nasaan siya?
Kaklase: Nasa heroes park siya

Tumakbo ako papunta sa park nang makasalubong ko si Dwayne.

Abigail: Dwayne, ano ginagawa mo dito? Sabi ko na, wag mo na guluhin si Carlo.
Dwayne: Sino ka ba para sabihan ako kung ano gagawin ko?
Abigail: Boyfriend ko si Carlo, at hindi ko papayagan na guluhin mo pa siya.
Dwayne: Oh, ganun ba. Eh, hindi ko iyon problema. Gagawin ko pa rin gusto ko.

Umalis na si Dwayne, tumungo na rin ako papunta sa park at nakita ko si Carlo na may dugo sa kanyang bibig

Abigail: Omg! Carlo. Anong nangyari? May dugo pa yong bibig mo. Sandali punasan ko muna.
Carlo: Wala lang, Beb. Huwag ka nang mag-alala.
Abigail: Huwag ka ng mag-alala? Sinaktan ka niya! Hahanapin ko si Dwayne at susuntukin ko siya.
Carlo: Abby, tigilan mo na. Pumunta tayo sa klinika at para makabalik na tayo sa klase.

Inalalayan ko si Carlo papunta sa clinic.

Nurse: Ito ang gamot para sa sakit. Hintayin mo muna umepekto ang gamot at okay ka na. Pwede ka na bumalik sa klase mo.

Galit na galit ako sa nangyari kay Carlo

Abigail: Hindi ako makapaniwala na gagawin ni Dwayne ang ganito!
Carlo: Alam ko Beb, pero okay lang. Masaya ako na nandito ka sa akin.

Huminga ako ng malalim si Abigail at sinubukang kumalma Hindi ko lang talaga matiis ang bully na ito. Hindi tama ito.
Abigail: Galit na galit ako kay Dwayne dahil sa ginawa niya sa'yo, Beb.
Carlo: Alam ko, Beb, pero unahin natin ang pagpagaling ko.

Biglang nagsalita ang Nurse na pinapatawag siya ng principal at iwanan niya raw muna kami.
Nurse: Kailangan ko magpunta sa opisina ng principal, kayo muna dito.

Niyakap ako ni Carlo, nadama ko ang pagkayamot ng katawan nito. Humarap siya sa akin.

Carlo: Salamat sa pagiging nandito para sa akin,
Napangiti ako at humupa ang gigil na nararamdaman ko.

Abigail: Siyempre naman, Beb. Nandito lang ako para sa iyo.
Lumapit si Carlo at hinalikan ako sa noo.

Carlo: Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung wala ka.
Napakagat-labi ako, nadama ko ang init na mula sa kanyang katawan.

Abigail: Mahal kita!
Nasabi ko habang nakatitig sa kanyang mga mata. Napangiti din si Carlo ng malawak.

Carlo: Mahal din kita, Abi!
Niyakap niya ako para halikan. Habang naghalikan kami, nadama ko ang isang kahilahilakbot na kaluwagan.
Nahulog sa laplapan ang aming halikan. Pinasok ni Beb ang kamay niya sa Blouse ko at nilalamas ang dibdib ko. Nagsimula nang uminit ang katawan ko. Nakikita ko rin na bukol na bukol na ang umbok ng boyfriend ko. Binulungan niya ako na Beb baka naman sabay tingin sa umbok niya. Mas lalo akong gagaling agad, aniya niya
.
Dahil dalawa lang kami ang nasa loob ng clinic ngayon. Pinagbigyan ko siya. Tinanggal ko ang higpit ng sinturon niya at ibinaba ang pantalon at brief nito. Lumabas na ang matigas na ari ng Beb ko. Naakit ako bigla. Lumuhod ako at sinimulan ko na agad itong isubo.

*sup sup sup slurp*
*sup sup sup slurp*

Carlo: That's it beb. Ahhhhhhhhhhhhh

Nilabas ko ang dila ko at parang ice cream na dinilaan ang ari nito. Dinuraan ko na rin para mas smooth ang bawat supsop ko ng tite ni Beb.
Nasa ulo ko ang palad ni Beb para idiin ang pagkakasubo ko sa burat niya.

Slurp slurp sup sup
Slurp slurp sup sup
glock glock glock
glock glock glock
glock glock glock

Carlo: Galing mo talaga beb, ahh ang sarap.

glock glock glock
glock glock glock
glock glock glock

Pinagpatuloy ko pa ang pag blowjob sa boyfriend ko hanggang nilabasan na siya. Kumuha ako ng tissue sa tabi niya at pinunasan ang tumalsik na tamod sa mukha ko. Si Beb na rin ang naglinis ng tamod sa may ari nito.

Abigial: Yan na ang birthday gift ko sa'yo ha.

Pagkatapos namin mag ayos ay dumating na ang Nurse at humingi ng pasensya. Hinatid na ako ni Beb sa classroom ko pagkatapos.

Carlo: Sige na, Beb, nandito na tayo. Handa ka na ba para sa susunod mong klase?
Abigail: Oo, salamat sa paghatid sa akin.
Pumasok ako sa aming silid-aralan at umupo sa tabi ng aking pinakamatalik na kaibigan na si Judy.

Judy: Anong nangyari kay Carlo?
Abigail: Pinagtripan naman sa parke.
Judy: Okay ka lang ba?
Ipinatong ni Judy ang kamay niya sa balikat ko.

Abigail: Oo naman. Ginamot siya ng nurse sa clinic, tapos hinatid niya ako dito bago pumunta sa susunod niyang klase.

Nang magsimula ang klase, nahihirapan ako na mag-concentrate sa lecture. Iniisip ko si Carlo at kung paano niya sana ito maipagtanggol sa susunod na pagtitripan ito

Judy: Abi, okay ka lang ba?
Abigail: Oo, iniisip ko lang si Carlo.

Lumitaw sa aking mukha ang ngiti sa pag-alala ng kung paano kami unang nagkakilala noong mga gabi ng kanilang unang taon sa paaralan bago sila naging magkaibigan at nagmahalan.

Ang galing niyang mag-aral, top sa klase nila, sabi ko sa isip ko na may kasamang pagmamalaki sa kanyang mga mata. At aktibo siya sa mga organisasyon at mga aktibidad sa paaralan. Pero minsan, para bang hindi niya ako sinasabihan sa mga plano niya.
Sigurado akong may mga dahilan siya, pampalubag-loob ko sa sarili ko.
Pero susupurtahan ko pa rin siya at gagawin ang lahat maging mabuting girlfriend para sa kanya.

Nang mag-ring ang buzzer, nag ayos ako ng gamit at sarili.

Judy: Ano girl? Tara?
Abigail: Diyan na girl. Nagreretouch lang. Tara.

Nandito na kami sa mall ngayon. Parang mas excited pa itong si Besftfriend ko na mag mall.
Naglalakad kami sa paligid ng mga tindahan, tinitingnan ang mga iba't ibang damit at aksesorya. Pareho kaming excited at masaya sa pamamasyal.

Kumuha ako ng dress.
Abigail: Ay, ang cute nito. Tingin mo bagay ba ito sa akin?
Judy: Oo, subukan mo nga.
Pangiting sagot ni Judy sa sa akin

Pumunta ako sa fitting room at sinubukan ang dress. Hangang hanga ako sa sarili habang nakaharap sa salamin.
Binuksan ko ang pintuan at pinakita kay Judy.

Abigail: Gustong-gusto ko ito!
Judy: Bagay sa'yo girl
Abigail: Oh, nakalimutan ko dapat pala bibili lang ako ng regalo sa boyfriend ko.

Judy: Sandali lang naman ito. Since nandito naman tayo ieenjoy din natin. Makakabili tayo nang pang regalo mo. Huwag kang mag alala.
Abigail: Sige na nga. Sandali ha. Susukatin ko rin ito.

Judy: Bagay na bagay sa iyo ang dress na yan, Girl!

Habang nasa dressing room, nakaharap ako sa isang salamin at hindi makapigil na kuhanan ang aking sarili na nakasuot ng dress na ito. Nagpo-posing at nagse-selfie na rin ako..

Abigail: Kailangan ko kumuha ng mga litrato para remembrance. Gusto ko talaga ito.
Abigail: Oo nga, ang ganda nito. Kaso mukhang mahal eh.
Judy: Magkano po ito?
Sales Lady: Limang libo po.
Judy: Grabe, ang mahal pala nito girl.

Napasimangot ako sa presyo.
Abigail: Sayang naman. Maganda sana eh.
Judy: Oo nga, kaso di natin kaya ang presyong yan.
Nanghihinayang talaga ako sa dress na iyon. Ngayon lang ako nagkagusto ng ganito sa isang damit.

Sa huli, umalis kami sa tindahan nang walang binili
Naglakad lakad kami at nakasalubong namin ang magulang ni Carlo. Si Tito Alfred at Tita Racquel.

Abigail: Judy, ito pala ang magulang ni Carlo. Si Tito Alfred at Tita Racquel.
Judy: Hi po, Tito Alfred at Tita Racquel. Ako po si Judy, bestfriend ni Abby.
Alfred: Ah, bestfriend ni Abby. Nice to meet you.

Inabot ni Tito Alfred ang kamay niya para makipagshake hands kay Judy.
Nakipag besuhan naman si Tita Racquel. Inimbitahan naman kami ni Tita Racquel mag merienda.
Nang dumating kami sa restaurant, inayos namin ang aming mga upuan at nagpakita naman si Tita Racquel sa amin ni Judy ng lubos at matamis na ngiti sa kanyang mukha. Matapos ng konting kwentuhan, nag-order na kami ng aming mga pagkain at inumpisahan namin ang aming merienda.

Makailang ulit kong napapansin na si Tito Alfred ay panay ang sulyap kay Judy. Pinapakinggan niya nang masinsinan ang mga kwento ni Judy at pati na rin ang mga pag-uusap namin.

Matapos ng mahabang kwentuhan, nagpaalam na kami kay Tito Alfred at Tita Racquel. Hinatid nila kami papunta sa labas ng restaurant at nagpaalam na rin sila.

Tumungo na kami sa Men's Section para bumili ng regalo kay Carlo.

Kumuha ako ng shirt at wallet.
Abigail: Ano sa tingin mo dito? Gusto niya ng bagong wallet.
Judy: Maganda ang napili mo. Siguradong magugustuhan niya yan.
Abigail: Perfect. Tara bayaran na natin.

Binayaran namin ang mga binili at lumabas na kami sa department store. Naglalakad na kami papuntang starbucks bilang kabayaran sa pagsama sa akin ni Judy.

Nakangiti ako at excited.
Abigail: Hindi ako makapaghintay na ibigay ang mga regalo ko sa boyfriend ko.
Judy: Oo, magugustuhan niya iyon. Mayroon pa tayong oras, 'yung starbucks ko ha.
Abigail: Oo na nga.

Pagkatapos naming tumambay sa starbucks. Nagpaalam si Judy na mauuna na raw siya.

Judy: Mauna na ko girl. Magkikita kami ni Von.
Abigail: Ha? Akala ko break na kayo nun.
Judy: Marupok ako girl. Pasensya na.

Naglakad na palayo si Judy. Nagstay muna ako ng sandali sa Starbucks at nung palabas na ako biglang may umakbay sa akin. Napatingin ako sa mukha nito. Nagulat ako, si Dwayne ang umakbay sa akin. Kumalas ako at sinampal agad ito sa mukha ngunit naharang niya ito.

Abigail: Ang bastos mo. Langhiya ka. Kaninang umaga ka pa may atraso sa akin
Dwayne: Kalma lang binibiro lang kita. Tigil mo na pinagtitinginan na tayo ng mga tao.

Napatingin ako sa paligid, at may mga taong nakatingin sa amin. Hinila ko ang kamay nito at dinala sa sulok na walang tao.

Abigail: Anong akala mo sa sarili mo? Hindi mo ba alam kung gaano kasakit ang ginagawa sa boyfriend ko?
Dwayne: Sige, itigil ko na ang pangbu-bully sa boyfriend mo… kung bibigyan mo ako ng pagkakataong tikman ka.
Abigail: Ano ka ba? Ang bastos mo!

Surpresa ko siyang sinuntok sa mukha

Nawalan siya ng balanse at natumba.
Dwayne: Aargh!

Tumakbo na ako palayo at pumara ng taxi habang naiwan siya na nangangalay sa sakit ng kanyang mukha. Hindi ko inaasahan ang ganitong eksena sa mall, pero hindi ko rin papayagan ang isang taong nambu-bully sa taong mahal ko.