Lost In Despair: Abigail XV

Patuloy ang aking pagpoprotitusyon, tuloy tuloy ang booking nagagawa ni Dwayne para sa akin. Konti na lang at matatapos ko na ang pangpyansa ni Papa. Maaari na akong huminto sa paggawa sa mga hindi kanais-nais na gawain. Hindi ko inakala na iba-ibang lalaki ang makapagsasa sa katawan ko sa loob ng ilang linggo. Sana mabago ko pa ang kapalaran ko pagkatapos ng suliraning ito.

Isang araw, tumawag sa akin ang sugardaddy ni Judy na si Tito Alfred. Hindi ko inaasahan ang tawag na iyon. Sinabi niya na namimiss niya ako at gustong makasama ako nang mag-isa. Nabigla ako sa sinabi niya dahil alam kong di matutuwa si Judy nito. Ngunit sa kabila ng mga alalahanin, pinag-isipan ko ang kanyang hiling at sa huli, nagpasya akong pumayag.

Abigail: Hello? Sino ito?

Alfred: Hello, Abigail. Ako ito si Alfred. Namimiss kita at gusto kong makasama ka nang mag-isa.

Nagulat ako sa aking narinig

Abigail: Ah, ganun ba? Bakit mo ako gusto makasama nang mag-isa? Alam ba ni Judy ito?

Alfred: Hindi, ngunit nararamdaman ko rin ang espesyal na koneksyon sa'yo. Gusto kong ibahagi ang oras at kaligayahan natin nang walang ibang nakakaalam, lalo na si Judy.

Abigail: Medyo nakakalito ito. Paano kung malaman ni Judy? At ano ang intensyon mo?

Alfred: Naiintindihan ko ang iyong mga alalahanin, Abigail. Nais ko lamang tayong magkaroon ng espesyal na sandaling tayo lang dalawa. Sabihin mo kung magkano kailangan mo, ako bahala.

Abigail: Maaring kailangan ko rin ng panahon para pag-isipan ito.

Alfred: Salamat, Abigail. Balitaan mo agad ako. Excited akong makasama ka.

Pinag-isipan ko nag maggiging desisyon ko

Sinundo ako ni Tito Alfred at nagtungo kami sa isang eksklusibong restaurant. Habang nasa loob ng restaurant, naramdaman ko ang pagnanasa at pagka-miss niya sa akin. Binigyan niya ako ng malalim na titig na nagpahiwatig ng kanyang hangarin na muling maranasan ang aming pagkakasama.

Abigail: Tito Alfred, salamat sa pagsundo. Ang ganda ng lugar na ito.

Alfred: Walang anuman, Abigail. Gusto ko lamang ikaw ay mapasaya. Matagal na rin mula nang huli tayong magkasama.

Abigail: Totoo nga iyon. Marami na ring nangyari mula noon. Pero heto tayo ngayon, magkasama ulit.

Alfred: Oo, Abigail. Sa bawat araw na lumilipas, mas lalo kong na-miss ang iyong presensya. Nais ko lamang ulit maranasan ang kaligayahan na kasama ka.

Abigail: Tito Alfred, alam mo ba kung gaano kahalaga ang aming pagkakaibigan? Mahalaga rin sa akin ang aming samahan. Ngunit alam ko rin ang mga limitasyon at kahalagahan ng respeto.

Alfred: Tama ka, Abigail. Hindi ko nais na ipagdamot ang ating pagkakataon, ngunit nauunawaan ko rin ang mga hangganan at pagsasaalang-alang sa iyong kagustuhan.

Umiba ang takbo ng aming usapan ng nag-alok siya ng halagang P30,000. Sinabi niya na gusto niyang samahan ko siya ngayong gabi at magsalo magdamag. Ito ay isang malalim na pag-aalok na nagpabago ng takbo ng aking isipan.

Ako ay nasa isang internal na laban sa aking sarili. Ang pera ay nakaharap sa akin bilang sagot sa aking mga suliranin, ngunit ang pagkakaibigan namin ay maaaring nakasalalay sa aking mga pasiya.

Napapayag ako sa matinding offer ni Tito Alfred na magsama kami sa ngayong gabi upang pagsaluhan ang mga pagnanasa namin. Hindi ako takot na maging taga-initiate sa mga susunod na pangyayari. Nasa isip ko na ito'y isang paraan upang maibsan ang aking mga kailangan at makaranas ng kasiyahan.

Alfred: Miss na miss kita, Abigail. Matagal ko nang pinapangarap na muling magkasama tayo.

Abigail: Tito Alfred, handa na po ba kayo para sa ating mainit na tagpo?

Alfred: Masarap ang kasiyahan na darating. Ikaw ang magsimula, Abigail. Gawin mo ang gusto mong gawin.

Ako, na puno ng kahandaan, lumapit nang dahan-dahan kay Tito Alfred. Sa pamamagitan ng mga galaw at pagsinghot ng hangin, naghahatid sila ng mga mensahe ng pagnanasa.

Ang kuwarto'y napuspos ng mga indak at hagod ng katawan, naglalaro sa kasalimuotan ng aming pagnanasa at kagustuhan.

Hinila ni Tito ang katawan ko paharap sa kanya at sinimulan akong halikan sa labi.

Abigail: Tito ohhhh.

Ramdam ko na ang matigas at matambok na burat ni Tito

Alfred: Come here baby. Please make love to Daddy.

Abigail: Lumapit na ako nag simula na kaming maghalikan.

Naka upo siya sa sofa habang bina bridal carry ako. Nalalasahan ko ang alak mula sa bunganga niya ngunit mas nanaig ang libog na ramdam ko ngayon.

Bumaba na ako at lumuhog sa sa sahig para iblowjob si Tito.

Uggggh Uggggh Uggggh Uggggh

Uggggh Uggggh Uggggh Uggggh

Alfred: That's it baby. That's good Ahhhh ahhh Go on

Abigail: Ugggh Ughhh Ughh

Sinasalsal ko at dinidilaan ko ito. Napakatigas at laki.

Alfred: Baby finally I can fuck you now.

Abigail: Yes Daddy. You can now, you can ahhhh

Hinila ako ni Tito para tumayo at tinutok ko ang butas ko sa ari niya. naka cowgirl position ako. ako ang may control sa pag pasok ng butas ko sa ari niya. Sheeet.

Abigail: Yes daddy. yes daddy. so yummy,

Alfred: Go baby. Go baby

*plok plok plok*

*plok plok plok*

*plok plok plok*

*plok plok plok*

Nagpapalitan kami ng ungol dito sa sala ng kanilang bahay. sa isang corner ng kwarto, nakita ko ang mukha ni Judy. Parang nakonsensya ako ng konti sa ginagawa ko ngunit inalis ko ang attention ko dun.

Tumayo si Tito at pinatuwad niya ako sa sofa. Tinutok niya agad ang burat niya at nagsimula naman kaming magkantutan.

Abigail: Yes daddy yes daddy. Faster faster AhhhhAhhhh Ahhhh

Abigail Oh my gosh. You are so good daddy. Fuck me more please

Nag iba na rin kami ng position. Nagmissionary naman kami at sa huli ay kinantot niya akong magkadikit ang katawan namin.

Abigail: Daddy I'm cumming I'm cumming

Alfred: Me too baby. Swallow it. I want you to swallow it.

Tumayo si Tito at hinarap sa akin ang titi nito. Sumasabog na ang tamod papunta sa dila at mukha ko.

Nilunok ko ang natapon sa dila bunganga ko.

Nakahandusay kami sa sofa at hinahabol ang aming mga hininga. Pagkatapos ng pahinga ay nagpatuloy pa kami ni Tito sa kasarapan na aming tinatamasa ngayon. Sinulit namin ang buong gabi para sa isa't isa.

Nagtama ang aming mga tingin, puno ng mga saloobin at kahit papaano'y pagkakasunduan. Muli naming binalot ang aming katawan sa mga yakap, nagpapakita ng pasasalamat at kaligayahan sa naranasan naming mga sandali.

-----

Nakumpleto ko na ang pera pangpiyansa kay Papa. Naibayad na namin ito para sa temporaryong kalayaan ni Papa. Habang papalabas ako kita ko ang mga tingin ng mga pulis na minsan kong naging kliyente. Nag abot sila ng pagbati ngunit hindi ako komportable sa ngiting pinapakita nila.

Dumating na kami sa bahay. Nararamdaman namin ang malamig na atmospera sa paligid. May pagkakasalungat at tensiyon sa pagitan namin.

Abigail: Papa, salamat sa Diyos at nakaalis ka na sa presinto. Naaawa ako sa mga nangyari sa'yo. Gusto ko lang na maging masaya tayo bilang isang pamilya kahit dalawa na lang tayo.

Marjun: Pasensya ka na, anak. Hindi ko dapat pinapahamak ang ating pamilya. Alam kong nagawa kong masaktan ka, at humihiling ako ng tawad.

Abigail: Anak, ako'y nagsisisi sa mga nagawa ko. Hinding-hindi na mauulit ito. Mahalaga sa akin ang iyong kaligayahan at kapayapaan.

Abigail: Salamat, Papa. Tayo ay nagkakamali at natututo. Mahalaga na magsimula tayo ng panibagong yugto sa ating buhay.

------

Akala ko ay makakapagsimula na ulit ako sa bago kong landas na tatahakin. Hindi ko maintindihan bakit mapagbiro ang tadhana sa akin.

Abigail at Dwayne ay nasa loob ng apartment ni Dwayne. Nag-kakasagutan kami, puno ng galit at lungkot ang nararamdaman ko. Galit akong hinaharap si Dwayne.

Abigail: Dwayne, ayoko na! Hindi ko na kaya ang ganitong pamumuhay. Ayaw ko nang maging bahagi ng pagbebenta ng aking katawan.

Dwayne: Babe, Hindi natin maaaring balewalain ang mga kliyente. Nakapagbayad na sila, at nagastos ko na ang pera na yun. Patay tayo kung di natin tutuparin ang usapan sa kanila.

Tumakbo ako palabas ng apartment dahil sa sama ng loob.

Nakaupo sa isang bench, puno ng pag-aalinlangan at kalungkutan. Iniisip ko ang mga pangyayari simula nagkaleche leche ang buhay ko.

Abigail: Paano nangyari ito? Paano ako napunta sa ganitong sitwasyon? Dapat akong magkaroon ng tapang at kumilos para sa sarili ko.

Abigail ay naglalakad mag-isa sa lansangan. May resolusyon sa aking mga mata na hindi na ko papayag na maging alipin ng takot at pang-aabuso.

Bumalik ako sa apartment. Nakaharap ako kay Dwayne, puno ng determinasyon.

Lakas loob kong sinabi.

Abigail: Dwayne, tapos na ako. Hindi na ako tatanggap ng mga kliyente. Tapos na ang pagiging alipin ko sa iyong pananakot at pang-aabuso.

Dwayne: Subukan mong hindi susundin ang utos ko at ikakalat ko ang mga videos ng pinaggagawa mo. Iba ibang lalaki ang nasa collection ko ngayon. Pag-isipan mo ng mabuti.

Nawala bigla ang pag-asang nabuo ko para sa aking sarili. Naiwan akong puno ng pangamba at pagkabahala. Nakaharap ako kay Dwayne na may mabigat na ekspresyon sa kanyang mukha.

Abigail: Dwayne, bakit mo ginagawa ito sa akin? Hindi mo ba ako iniintindi?

Dwayne: Kung hindi mo susundin ang gusto ko, ipapakalat ko ang mga maseselan mong videos. Isipin mo ang kahihiyan na mararanasan mo. Sumunod ka na lang sa akin, at wala itong mangyayaring masama.

Sa takot at kawalan ng ibang pagpipilian, nagpatangay ako sa kadiliman ng puso. Napilitan akong sumunod sa kahilingan ni Dwayne. Pinuwersa niya ako na gawin ang mga bagay na labag sa kalooban ko. Ang liwanag sa aking mata ay unti-unting nawawala.

Nagpakantot pa ako sa iba't-ibang lalaki na nasa listahan ni Dwayne. Akala ko ay hanggang doon na lang sa kinauutangan niya, ngunit nasundan pa ito ng nasundan. Hindi ko mabilang kung ilang guro, schoolmates, matanda ang nagpakasasa sa aking katawan. Nakakantot ako ng isa, dalawa o minsan grupo ng kalalakihan ang nagfifiesta sa aking katawan. Nalulong din ako sa droga, pinipilit ako ni Dwayne gamitin ito bago magpakalunod sa makamundong gawain.

-----

Ilang linggo na lang ay graduation na. Papasok sa unibersidad, bitbit ang mga aklat at nakaabang sa pinto. Biglang dumating si Judy, may galit at sakit na nakapinta sa kanyang mukha.

Sumusigaw.

Judy: Abigail! Ano ba 'to? Paano mo nagawa sa akin ito?

Ako ay nagulat sa biglaang pagdating ni Judy. Ngunit bago pa siya makapagsalita, sinabunutan at sinampal niya na ako nang malakas, na nagdulot ng ingay at atensyon mula sa ibang mga estudyante.

Kaklase 1: Uy, ano bang nangyayari?

Kaklase 2: Bakit nag-aaway sila?

Ako ay nagtatakang humaharap kay Judy, hawak ang pisngi ko na sobrang sakit.

Abigail: Judy, anong nangyari? Bakit mo ako sinaktan?

Puno pa rin ng galit sa kanyang mga mata.

Judy: Nagkikita pala kayo ng palihim ni Alfred! Paano mo nagawa sa akin 'to, Abigail?

Napaluhod ako at hindi inakala na maggiging ganito ang resulta ng nagawa ko. Sa ngayon ako'y lumuluhod, nasasaktan, at hindi alam kung paano ipaliwanag ang sitwasyon.

Abigail: Girl, hindi ko intensyon na saktan ka. Nagkataon lang na kailangan ko ng pera kaya hindi ako nakatanggi sa offer niya. Hindi ko rin inasahang malalaman mo ito sa ganitong paraan.

Judy: Oh baka gusto mo talagang agawin siya sa akin?

Abigail: Girl, hindi totoo yan. Imposible yan

Judy: Anong hindi? Kilala ka na sa campus na ito na isang puta. Paano mo nasasabing imposible?

Nasaktan ako at napatulala sa sinabi ni Judy. Judy ay tumalikod, nanginginig sa galit, at naglakad palayo.

Nahimasmasan ako at inabot ang kamay ni Judy

Judy: Bitawan mo ako! Ayaw na kitang makita!

Abigail: Judy, patawarin mo ako. Gusto kong maayos ang lahat. Huwag mo akong iwanan nang ganito.

Nagmamakaawa ako sa harap ng bestfriend ko na parang kapatid ko na.

Iwinaksi ni Judy ang kamay ko at tumuloy, hindi na siya nagpatigil, iniwan akong luhaan at nabigo sa pag-ayos ng aming samahan.

------

Sa sumunod na araw,

Habang nagmamadali ako sa hallway, bigla akong napahinto nang makita si Carlo, aking kasintahan. Agad akong lumapit at nagtangkang yakapin siya, ngunit tila hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang sa kanyang paglalakad.

Abigail: Beb! Akala ko hindi na kita makikita. Namimiss kita. Bakit hindi ka na nagpaparamdam sa akin?

Hindi siya tumigil sa paglakad

Carlo: Uh, sige. Marami pa akong gagawin. Baka magkita tayo next time.

Nag-iisa akong naiwan sa gitna ng hallway, nagtataka kung bakit ganun ang naging reaksyon ni Carlo. Pilit kong sinubukan na hindi mapansin ang sakit at pagkadismaya sa aking puso.

Patuloy ang pag-iwas ni Aarlo sa akin simula nang bumalik siya.

Kaya naglakas loob ako puntahan siya sa bahay nila para kausapin at makahingi ng tulong kay Tita Racquel at Mariel na mag-usap kami.

Dumating ako sa bahay nila Carlo at tumoktok sa pinto. Si Carlo, nagulat na tingin, nagbukas ng pinto.

Carlo: Abby?! Anong ginagawa mo dito? Bakit ka nandito?

Abigail: Beb, kailangan kitang makausap. May mga bagay tayong dapat pag-usapan.

Carlo: Hindi ngayon, Abigail. Ayoko ng magkaroon tayo ng gulo. Mauna ka na muna. Hindi tayo dapat mag-usap. Umalis ka na.

Abigail: Beb, sana pakinggan mo ako. May mga bagay akong kailangang linawin. Importante ito sa akin.

Pagmamakaawa ko.

Carlo: Abigail, hindi ko na kayang harapin ang mga nangyari sa atin. Sana maintindihan mo kung bakit ayoko nang balikan ang mga alaala ng nakaraan.

May bigat sa dibdib ko ang reaksiyon ni Carlo, sinisikap pigilan ang aking mga luha.

May babaeng buntis na sumulpot sa likuran ni Carlo at niyakap ito.

Girl: Babe, look what I found. You are really cute in this photo!

Nagulat ako sa akin nakita, hindi na ako makapagsalita.

Cathy: Who is that girl?

Carlo: She's my old friend babe. She's asking about the graduation.

Cathy: Oh.. Hi I'm Cathy.

Napaiyak na ako sa aming sagutan.

Abigail: Bakit hindi mo sinabi sa akin? Kaya ba nawalan ka ng oras sa akin?

Carlo: Abigail, hindi ko alam kung paano simulan ang pagsasabing ito sa iyo

Carlo: Hindi ko intensyong saktan ka. Kailangan naming harapin ang responsibilidad na ito.

Abigail: Beb, hindi ko alam kung paano ko tatanggapin ito. Nasaktan ako sa nangyari at sa pagpili mong iwan ako sa gitna ng kaguluhan sa buhay ko. Sa panahon na kailangan sana kita.

Tumalikod na ako tumakbo paalis sa bahay. Nakasalubong ko si Mariel at Tita Racquel na galit na galit sa akin. Hindi ko pa lubusang natanggap ang ginawa sa akin ni Carlo, may isa pang ganap ang kinahaharap ko ngayon.

Racquel: Walang hiya kang babae ka. Itinuring kitang bilang anak tapos lalandiin mo lang pala ang asawa ko!

Hinatak ni Mariel ang buhok ko na nagdulot ng hapdi sa aking ulo.

Mariel: May lakas ng loob ka pang pumunta dito.

Abigail: Hindi ko maintindihan ang sinasabi niyo!

Paiyak kong sabi.

Hindi pa rin mapakali si Mariel, at patuloy na hinihila ang buhok ko. Tita Racquel ay nagpapalakas ng loob upang masabi sa akin ang kanyang saloobin.

Racquel: Hindi mo ba maintindihan ang sinasabi namin? Sinira mo ang pamilya namin!

Napapalibutan na ako ng takot at pagkalito.

Abigail: Hindi ko alam kung ano ang sinasabi niyo. Wala akong intensyong saktan kayo.

Sinampal ako sa mukha.

Mariel: Huwag kang magmalinis! Alam namin ang mga ginawa mo!

Ang sweet na si Mariel ay galit na galit sa akin na umabot sa point na sinaktan ako.

Kinuha ni Mariel ang phone nito at ipinakita ang mga litratong kasama si Tito Alfred. Maraming malalaswang litrato ito, karamihan nito ay yung nasa resort kaming tatlo at kasama ko si Judy ngunit kaming dalawa lang ni Tito Alfred ang nasa litrato.

Naguilty ako ngunit gusto ko ipagtanggol ang sarili ko.

Abigail: Hindi totoo yan. Wala kaming relasyon ni tito Alfred.

Racquel: Ano ibig sabihin nito?

Abigail: Kailangan ko lang ng pera para sa pangpyansa ni papa.

Racquel: Nagsisinungaling ka pa? Ei kaibigan mo na ang nagbigay sa akin nito at nagkwento ng kababuyang ginagawa niyo ng asawa ko. Hindi na kaya ng konsensya niya na itago ang kagaguhang ginagawa mo sa anak ko at sa asawa ko.

Kumurot ang dibidib ko na tila na lumalabas nilaglag ako ni Judy.

Abigail: Hindi ko kayo masisisi sa pagdududa ninyo, pero pinaninindigan ko na wala akong relasyon kay Tito Alfred. Kung hindi n'yo po ako paniniwalaan, wala akong magagawa. Pero alam ko ang katotohanan.

Sinampal ako ni Tita Racquel at iniwan ako sa labas ng bahay nila.

Nalaman ko na trinaydor ako ni Judy. Ginamit niya ako bilang kasangkapan sa pagpapalabas sa pamilya ni Tito Alfred na ako raw ang kabit nito. Ang pagkakasira ng aking pagkatao ay hindi ko kayang maipaliwanag. Ang sakit na nararamdaman ko sa puso ay umaabot sa malalim na bahagi ng aking kaluluwa.

Siya ang nagdala sa akin sa sitwasyong ito. Iniwan niya lahat ng kasalanan sa akin. Bakit niya pinaglaruan ang mga damdamin ko nang ganito? Sa bawat alaala ng aming mga masasayang sandali, ngayon ay bumabalik sa akin ang pait ng panloloko at pagkakabastos na ibinigay niya sa akin.

------

Sa gitna ng kalungkutan na bumabalot sa buhay ko, nagpasya akong humingi ng konsolasyon sa aking ama. Sa loob ng aming tahanan, binuksan ni Papa ang pintuan ng pagmamahal at pang-unawa para sa akin.

Ako ay nalulungkot at nababalot ng kalungkutan dahil sa mga pangyayari sa aking buhay. Sa gitna ng aking lungkot, ako'y naghanap ng karamay at comfort sa aking ama, si Papa. Nasa loob ng aming tahanan, dahan-dahan si Papa na lumapit sa aking para makihalubilo.

Marjun: Anak, hindi ko gusto na ikaw ay malungkot. Nandito ako para sa'yo, sige, humiga ka rito sa aking piling.

Ako, na puno ng kalungkutan, ay sumunod sa pagsang-ayon ng aking ama. Sa panandaliang pagkakataon, ako'y nakaramdam ng kaginhawahan sa pagkakasandal sa aking ama.

Abigail: Salamat, Papa. Mahal kita. Ang hirap lang talaga ng mga nangyayari sa buhay ko ngayon.

Marjun: Anak, hindi ko gusto na ikaw ay malungkot. Nandito ako para sa'yo, sige, humiga ka rito sa aking piling. Anak, hindi ka nag-iisa sa mga pagsubok na ito. Nandito ako para sumuporta at gabayan ka. Malalampasan natin ito.

Ako ay nagpapasalamat sa pagsuporta at pagmamahal ng aking ama. Ngunit hindi ko inaasahan na sa gitna ng aming pagkakasandal, magbabago ang takbo ng aming usapan.

Marjun: Anak, maaari bang ako na ang magpapasaya sa'yo?