Ang Karanasan Ko Sa NAIA

Simple lang ang pangarap ko sa buhay: Ang makatapos ng aking pag-aaral. Ngunit Ito ay hindi natupad; dahil sa kahirapan maaga akong nangibang bansa upang makatulong sa aking mga magulang at maitaguyod na rin ang pag-aaral ng aking dalawang kapatid. Umibig at nagmahal ng tapat sa iisang lalaki. Pangarap na magkaroon ng maayos at masayang pamilya: Nauwi sa kabiguan.

lto ang kuwento ng buhay ko:

"Ang mga babae minamahal: Hindi sinasaktan."

"lnaaruga: Hindi pinahihirapan."

"Pinag-uukulan ng pansin: Hindi binabaliwala."

"Binubuhay: Hindi ginagawang Kalabaw."

"Sinusuyo: Hindi minumura."

Mahilig akong makinig ng balagtasan at mga drama sa radyo, dito ko nililibang ang aking sarili. Sa gitna kami nang kabukiran nakatira, mayroong kuryente subalit wala kaming telebisyon para panooran ng mga teleserye o pelikula, kaya naman nakukontento na rin ako sa pakikinig sa radyo. Dito ko pinalilipas ang bakante kong mga oras, masayang manirahan sa bukid kahit sempleng buhay lang.

Ako ang panganay sa Tatlong magkakapatid, nang makatapos ako ng high school hindi na ako nakapag-aral sa koleheyo. Dala ng kahirapan mas pinili kong tumulong nalang sa aking ama at lna, upang itaguyod ang aming pamilya.

"Samantha! aalis na tayo anak, na una na ang tatang mo sa bukid"

"Mamaya kana makinig sa radyo!" Ang malakas na boses ni lnang.

Mahigpit ang aking mga magulang, ayaw nila ang nililigawan ako sa labas ng bahay. Kung mayroon mang mangahas na umakyat ng ligaw, siguradong hindi na babalik uli. Kinaka-usap kaagad sila nang tatang ko. Tatanungin kung mayroon na ba silang ipapakain sa akin, kung sakaling maging mag-asawa kami.

Palagi nila akong sinasabihan na mangarap ng mataas, dahil sa mahirap lang kami. Ang sabi pa nga ni lnang, kung ano daw ang nasa isip ng isang tao, iyon ang mangyayari sa kanya. Sa araw-araw na ginawa ng diyos, ganito ang pagbibigay nila sa akin ng magandang salita. Bagay na: lpinagpapasalamat ko. Hindi nagsasawang mangaral ang mga magulang ko sa 'kin, lalo na si lnang.

Minsan nga ang sabi nya;

"Samantha! lyang mga lalaking 'yan, katawan at itsura mo lang ang habol nila sa 'yo"

"Kapag nakuha kana nila, iiwan kana nang mga hayop na 'yan."

"Maghanap ka nang lalaking bubuhayin ka, sayang 'yang itsura mo"

"Gamitin mo ang isip mo!"

Sabagay mayroong katwiran si lnang: Maganda naman talaga ako. Sabi nga nang mga tiyahin ko, ako daw ang makabagong Techie Agbayani. Sa aking taas na 5'6; balingkinitan ang aking katawan, bilugang mapupunay na mata; mabalahibong maninipis sa aking mga braso, magandang mga biyas ng hita; katamtamang laki ng dede. Ito ang dahilan kung bakit ako naging gustuhin ng mga kalalakihan sa aming Baryo.

Magkagayon pa man kahit ganun sila kahigpit sa 'kin, may isa akong matiyagang manliligaw. Kahit patago nagbibigay sya ng sulat sa akin, o kahit na anong maliit na bagay na gusto ko. Kapag nag-iisa ako sa bahay, doon sya sasalisi para ligawan ako.

Siya si; Rigor, ang kababata ko. Guwapo sya, matangkad; moreno ang kanyang balat, balingkinitan ang katawan; at sempre mabait. Magaling siya sa larong basketball. Kung tawagin nga siya sa aming baryo: Hari nang hard court.

Elementary palang kaeskwela ko na siya, lumaki kami ng sabay at sa iisang baryo kami nakatira. Dalawang taon ng nanliligaw sa akin si Rigor, kaya naman ng sapitin ko ang edad desiotso sinagot ko na rin siya sa kanyang pangungulit.

Walang alam ang aking mga magulang sa aming relasyon, ang totoo nga ayaw na ayaw nila sa kanya. Kung kay tatang pa; mabigat daw ang katawan nito. Kaya hindi ko na rin ipinagtapat pa sa kanila, para wala nang marami pang pagtatalo. Ang totoo mahal ko talaga si Rigor, kahit pa masyadong seloso ito at pala-inom ng alak.

Araw ng Sabado noon; pista kinabukasan ng Newagac Gattaran, Cagayan Valley. Masaya ang buong baryo, mayroon paliga nang basketball; singing contest, sempre hindi mawawala ang prosisyon sa gabi. Ang kapistahan; ang inaabangan ng marami sa aming baryo, lahat ng bahay ay mayroong handa.

Sempre pa, kapag basketball na ang pinag-usapan, ang secret boy friend ko ang pinaka sikat. Hindi rin ako nawawala sa bawat laro nya, kahit pa hindi lantaran ang aming relasyon bigay todo ang suporta ko sa kanya. Gabi nang championship game nila noon: Siya ang MVP, ang team nila ang nag champion.

Abala ang lahat sa selebrasyon para sa kapistahan, sa araw ng bukas. Kahit saan ako tumingin may mga nag-iinuman sa kalsada. Kaya naman sinabihan ko si Rigor na huwag mag-iinom ng alak ng gabing 'yon. Dahil birthday ko kinabukasan, sa araw ng kapistahan. Pumayag naman ang loko sa pakiusap ko.

Nagpasama siya sa akin sa kanilang bahay, upang magpalit ng damit. Pagkatapos tutuloy daw kami nang plaza, para sumayaw. Pagdating namin sa kanilang bahay, wala kaming inabutan kahit isa sa mga kamag-anak nya. Kaya naman kinabahan ako.

"Nasaan ang mga kapatid mo?" Ang tanong ko.

"Nasa plaza sila ah, hindi mo ba nakita doon?"

"Sandali lang maliligo muna ako Samantha."

Umupo ako sa sala ng bahay nila, siya naman ay tumuloy sa banyo. Dinig ko ang lagaslas ng tubig sa tuwing magbubuhos siya, gamit ang tabo. Naka awang ng kaunti ang pinto, kaya lumalabas ang liwanag ng ilaw na nagmumula sa loob. Sumisipol pa ang boy friend ko, sumisilip siya sa akin paminsan-minsan.

"Samanta, paki-hiluran mo nga ang likod ko sandali" Ang paki-usap nya.

Lumapit ako kay Rigor, kinakabahan pero nasisiyahan. Mahirap maging epokrita, eh iyon talaga ang pakiramdam ko. Nakatalikod siya sa akin, tumagilid ng kaunti. Nakita ko ang malaki niyang ari, kinabahan ako, pero nasisiyahan uli. Iniabot nya ang sabon sa 'kin; iyon ang kaunaunahan kong makakita ng hubad na katawan ng isang lalaki.

"Kinakabahan ako Rigor, baka may pumasok ng bigla." "makita tayo"

"Malalagot ako kina tatang." Kinakabahan ako, pero nasisiyahan talaga.

"Huwag kang matakot, walang papasok dito"

"Abala ang mga 'yon sa plaza."

Pumasok na ako sa banyo upang sundin ang utos ng boy friend ko; kinakabahan uli, pero mayroon ng halong kiliti sa ibabang parte ng katawan ko. Hinawakan niya ang kamay ko na mayroong tangan sabon, inalis niya ang sabon dito at ipina-hawak ang malaki niyang ari. Inumpisahan niya akong halikan, habang hawak-hawak ko ang sa kanya. Hinubad niya ang suot kong t-shirt:

"Rigor tama na, baka may dumating"

"Kinakabahan ako… huwag nalang please" Kinakabahan pero masarap ang ginagawa niya.

Inumpisahan niyang tanggalin ang suot kong bra. Mabilis ang mga kamay Rigor, pati na rin ang kanyang kilos. Napa-sandal ako sa dingding ng banyo, hawak ko nang madiin ang kanyang ulo at itinutulak ko ito sa aking dibdib.

"Ahh…! Rigor tama na"

"Baka may dumating." Ang mahina kung pag-awat sa kanya.

"Psst…! Samatha, akong bahala."

Wala na akong nagawa, tuluyan na akong nagpaubaya ng umpisahan niyang dilaan ang korona ng dede ko. Noon lang ako nakaranas na madilaan ang aking nipol, kaya naman namilipit ako sa sarap. Wala na akong nagawa nang ibaba niya ang suot kong pantalon at tanggalin ito. Sa isang iglap: Limot ko na ang lahat.

"Masarap ba Samantha?"

"Oo Rigor, gusto ko 'yan."

Hinagod ng dila niya ang malusog kong dede, pababa sa pusod ko. Ang isang kamay niya hinihimas ang harap ko, nakakapit lang ako sa ulo niya, nagpapaubaya. Handa na akong isuko ang aking buong katawan at kaluluwa, para sa lalaking mahal ko. Kahit ang maging kapalit nito ay: Magalit sa akin ang aking mga magulang.

Hinalikan niya ang bukana nang aking hiyas; masarap, walang kasing sarap; nakakangilong sobrang sarap. Masarap palang maging isang babae, ganun pala ang tunay na pakiramdam.

"Mahal na mahal kita Rigor, huwag mo akong lolokohin."

"Mahal din kita Samantha, hindi ka magsisisi."

Sa mga sinabi niyang iyon hindi na ako nag-isip pa, hindi na ako tumutol pa. Ng buhatin niya ako at dalhin sa silid nila, inihiga niya ako sa kamang Kawayan, ibinuka ang mga hita ko. Tuluyan na akong nagpaubaya sa gusto niyang mangyari, itinapat niya ang matigas niyang ari sa bukana ng hiyas ko, at idiin ito sa lagusan ko.

"Ahh…! Rigor masakit…! Dahan dahan lang" Napakapit ako sa mga braso niya, nang itukod niya ito sa Kawayang kama.

"Ahh! Ahh! Rigor masakit!" Halos maghiwalay ang dalawang hita ko sa sobrang sakit.

"Masakit ba talaga Samantha?"

"Sa una lang 'yan, maniwala ka sa 'kin."

"Shit… ka ang sakit… sakit nga" "Tama na Rigor… please…"

Parang bingi na ang boy friend ko, hindi na inintindi ang sinabi ko. Sunod-sunod ang ginawa niyang pagbaon sa hiyas ko, ibayong sakit ang naramdaman ko. Ang nakakakiliting sensasyon at masarap na pakiramdam na nasisiyahan ako, sa isang iglap napalitan ito nang hapdi at grabeng sakit. Kayang tiisin pero nanunuot sa kalamnan ang dulot nitong kirot.

"Samantha lalabasan na ako!"

"Ayan na…! Ahh..!"

"Ang sarap mo… mahal ko."

Nanginig ang buong katawan ni Rigor, pakiramdam ko naabot ng matigas niyang ari ang kaloob-looban ko. Naramdaman ko ang pag buga nang mainit na katas niya sa loob ng matris ko. Doon ako biglang natauhan, bakit ko siya hinayaang mag palabas ng katas nya sa loob ko. Paano kung mabuntis ako?.

Itutuloy…

********

Reserbado ang lahat ng karapatan. Alinmang bahagi ng kuwentong ito ay hindi maaaring kopyahin o isulat sa anumang anyo maging ito ay paglimbag, mimyograp o makinilyado na walang pahintulot ang may-akda.

~TasyoPantasya~