Cheating in September 10

IKASAMPU - Alipin sa sarap ng pighati

Nagising si Soledad sa bisig ng matandang konsehal. Animo'y bangag na pilit inaalala kung ano ang kaganapan kagabi. Siya ay napaluha na lamang nang tuluyan ng magising at bumalik na sa kaniyang ulirat.

Doon lamang niya napansin na hubo't hubad pa rin siya sa yakap ng kaniyang katabi sa kama. Mabilis na bumangon kasabay ng pagsikat ng araw. Kay ganda ng umaga ngunit hindi na ito makita ni Soledad.

Umuwi siya ng bahay bitbit ang salaping kaniyang nabingwit. Idinaan na lamang niya sa paligo ang lahat ng lansa ng kaniyang katawan. Tinapos ang iyakan at inilabas na niya ang lahat ng kaniyang luha na naiwang ganap sa apat na sulok ng kanilang palikuran.

Pilit niyang tinitibayan ang kaniyang loob. Humuhugot ng lakas sa pagmamahal na kaniyang nadarama para kay Samuel. Walang ibang iniisip kundi ang minimithing hangaring mailabas sa pihitan ang asawa.

Pagkatapos makapagbihis at maibalik sa kaayusaan ang sarili ni Soledad ay tinahak na niya ang daanan papuntang kabayanan. Ngunit pagdating niya sa tanggapan ng pulisya ay tila panibagong hamon ang kaniyang nadatnan.

"Kung sakali sana'y napahaba ang iyong paghakbang ay naabutan mo pa sana ang iyong pakay. Ngunit sa kadahilanang pagsunod sa proseso ay nailuwas na sa Maynila ang iyong asawang si Samuel, upang doon siya ay litisin at mabigyan ng mas maayos na proteksyon sa kulungan."

Tila nanlumo si Soledad sa kaniyang narinig. Hindi niya matanggap ang nangyaring pagdedesisyon ng pamunuan.

"Ngunit bakit tila agaran naman ang paglilipat sa aking asawa? Ganoon na ba kasahol ang nagawa niyang kasalanan na inyo lamang ipinaparatang sa kaniya?"

Masamang-masama ang loob ni Soledad sapagkat matapos niyang ibenta ang kaniyang sarili ay wala din naman pala itong napala. Tila nasayang lamang ang hawak niyang malaking halaga.

"Aanhin ko pa itong tatlong piso na aking nalikom kung hindi ko naman ito magagamit?" dagdag pa ni Soledad.

"Ipagpaumanhin mo binibini, ngunit sumusunod lamang kami sa patakaran ng pamamahala. Mangyari ay sundan mo na lamang siya sa Maynila, ngunit duda ako na siya'y iyo pang matubos, sapagkat tunay na mabigat ang kasong kaniyang kinakaharap."

"Ang ibig mong sabihin ay walang katiyakan kung matutubos ko pa siya?"

"Ganoon na nga binibini…"

Tila bumagsak ang langit sa lupa sa maktol na nadarama ni Soledad. Ngunit hindi pa dito nagtatapos ang kaniyang laban. Nagdesisyon siyang sundan si Samuel sa kamaynilaan.

Ngunit upang magawa ito ay kinakailangan niyang magpatulong muli kay Konsehal Dutarte, na siyang sunod niyang hakbang.

"Kumusta binibining Soledad? Nagtagumpay ka ba sa iyong lakad? Nailabas mo na ba ang iyong asawa?" tanong ni Konsehal Dutarte, bilang pagbati niya kay Soledad.

"Sa kasamaang palad po ay nabigo ako. Mangyari'y nailipat na po ang aking asawa sa mas malaking pihitan sa siyudad ng Maynila…" malungkot na tugon ni Soledad.

Magkatabi silang nakaupo sa loob ng sala sa pamamahay ng konsehal. At sa narinig nito kay Soledad ay nakasipat na naman siya ng butas upang muling maangkin ang binibini. Nahulaan na niya ang pakay ni Soledad.

"Tsk tsk… Kinalulungkot ko Soledad… Hindi ko agad naisip na ililipat kaagad siya. Sa palagay ko ay doon gagawin ang interogasyon sapagkat naroon ang may hawak ng kaso, at mukhang nais nilang alamin kung sino-sino pa ang ibang kasama ni Samuel sa sindikato." litanya ni Konsehal habang nakatitig na naman sa mga hita ni Soledad.

"Ngunit inosente ang aking asawa Konsehal…"

"Alam ko Soledad… Hayaan mo at tutulungan kitang makapunta sa Maynila. Ang totoo nito ay tutungo ako doon ngayong araw upang tingnan ang takbo ng aking mga negosyo. Kung iyong nanaisin ay isasabay kita Soledad."

Sumigla si Soledad at nagalak sa kaniyang narinig, "Talaga ho? Napakabuti niyo Konsehal."

"Ngunit bago yaon Soledad…" kinapa ni konsehal ang hita ni Soledad, "Ako muna'y iyong paligayahin…"

Napabugtong-hininga si Soledad. Inasahan na niya ito, panibagong kapalit para sa panibagong tulong na kaniyang hinihingi. Ngunit sa puntong ito ay tila madali na lang para kay Soledad ang magdesisyon, dahil sa ito'y nagawa na niya kagabi.

"Kahit ano konsehal ay kaya kong gawin at ibigay, basta't tiyakin niyo lamang na ako'y inyong tutulungan."

"Makakaasa ka Soledad…" nakangiting tugon ng matandang malibog.

Muli na namang aalipinin ni Konsehal Dutarte sa kamunduhan si Soledad. Kahit patuloy na sumisigaw ng pagtutol ang utak ni Soledad ay mas pinakinggan pa rin niya ang ibinubulong ng kaniyang puso.

Tumayo si Soledad at hinarap niya si Konsehal Dutarte. Huhubarin na sana nito ang suot niyang daster ngunit pinigilan siya ni Konsehal Dutarte.

"Binibining Soledad, ayos lamang sa akin kahit hindi ka na maghubad…"

Nagulat si Soledad, "Ngunit paano po ninyo ako papasukan kung ako po'y may saplot?" pagtataka niya.

"Mangyari Soledad ay gusto ko sana ay sa bibig mo ito aking ipapasok, at ako'y iyong paligayahin gamit ang iyong dila…" mapamusong na utos ni Konsehal.

Ikinagulat ng husto ni Soledad ang kaniyang narinig, "Ha? Ginoo, ano po ang inyong sinasabi? Paano ho kayo maliligayahan sa ganoon? Sa wari ko'y hindi maganda ang inyong nais, sapagkat hindi gayon ang alam kong pagtatalik."

"Ha Ha Ha" napahalakhak si konsehal Dutarte, "Tunay ka ngang inosente binibining Soledad. Hayaan mong ika'y aking turuan ng mas kapana-panabik na pagtatalik. Ang nais mo ba'y kayo na lamang mga babae ang aming kaiinin at paligayahin? Dapot ay kung ano ang ginagawa naming mga lalaki sa inyo ay siya ring isukli ninyo sa amin."

Pagkasambit ng mga katagang ito ay ibinaba na ni Konsehal Dutarte ang suot nitong salawal pati panloob. Tama lang upang mailabas ang natatago nitong pagkalalaki.

Napalunok ng laway si Soledad nang bulgaran na niyang makita ang nakatirik sa harapan ng kaniyang katabi sa malambot na pahalang na upuan

May takot, panibagong kaba at matinding pandidiri sa kaniyang pandama. Iniisip kung masisikmura ba niya ang pinapagawa ng konsehal, na kahit minsan ay hindi pa niya nasusubukang gawin sa kaniyang asawa.

Nagulat na lamang si Soledad nang biglang kabigin ni Konsehal Dutarte ang kaniyang batok at sapilitan siya nitong payukurin sa kaniyang pagkalalaki.

Nawalan ng balanse si Soledad kung kaya't napayuko ito at sumagi sa kaniyang bibig ang naninigas na ari ni Konsehal.

"Hija, huwag ka ng mag-inarte kung maari. Kailangan mo ang tulong ko, at kailangan ko naman ang bibig mong mayroong mapupulang labi. Sige, magkasundo tayo."

Pumikit na lamang si Soledad at buong pandidiri niyang isinubo ang matigas na tarugo. Sa pagbuka pa lamang ng kaniyang bibig ay hindi na niya mapigilang hindi maduwa, lalo na noong malasahan na niya ang kasangsangan nito.

"Ayan, ganiyan nga binibining Soledad…" pagka-aliw ng matanda.

Sa loob-loob ni Soledad ay nasusuka siya. Pakiramdam niya'y labis na ang pambabastos sa kaniya ng kaniig.

Ngunit ang hindi alam ni Soledad ay hindi pa ito ang pinakamatinding pagsubok na kaniyang haharapin, sapagkat mayroon pang mas mabigat kaysa rito na nakaabang, ito pa lamang ang simula ng lahat ng kaniyang tuloy-tuloy na pagdurusa ngayong buwan ng Septyembre.