Friends with Benefits

Minsan may mga bagay na hindi mo kayang gawin, pero nagagawa mo pala. O siguro mali lang ang pagkakakilala mo sa sarili mo. May mga pagkakataon na mas malakas ang pag-iisip kaysa sa puso. Mas malakas ang konsensya kaysa sa tawag ng laman.

Parang bumalik ang lahat ng nanyari. Ganun na ganun din ang posisyon namin nung unang beses niya akong hinalikan. Pero malaki ang pagkakaiba ng gabing iyon sa gabi ngayon.

Sumagot ako. Hinalikan ko rin siya. Mapusok. Mainit. Maanghang. Punong-puno ng paglalaro. Sabik na sabik sa labi niya. Lasang-lasa ko ang Tanduay Ice na ininom namin kanina, pati na rin ang yosi na hinithit niya. Hindi ko gusto ang lasa, pero sige lang. Patuloy ang halikang puno ng dila.

Masyadong mabilis ang pangyayari. Nakita ko na lang ang sarili kong walang pang-itaas. Nagsimula siyang humalik sa leeg pababa sa dibdib. Bibig sa isa, kamay sa isa. Mabilis ang tibok ng puso ko, kinakabahan ako na baka madala ako sa init.

Masyadong maingay ang kama kong bago. Balot pa ito ng plastic kaya rinig na rinig ang bawat galaw na ginagawa.

"Ang ingay." natatawa siya.

Tumayo ako. Tumayo rin siya. Inalis niya ang kanyang t-shirt pati ang short na suot. Tatanggalin niya rin ang short ko, pero hindi niya alam kung paano.

"Paano to?" Tanong niya. Hindi ko siya sinagot.

"Ah, gets. Alam ko na." sabay baba ng zipper sa gilid.

Hindi ko alam na totoo pala ang nakikita ko sa mga pelikula. Kalat-kalat ang mga damit sa paligid. Pero hindi na iyon mahalaga, wala akong pakialam.

"Dito tayo. Maingay diyan." sabi ko. Umupo ako sa lapag. Oo, sa malamig na lapag.

Pinuntirya ko ang kanyang mga labi. Patuloy ang matinding halikan na punong puno ng paglalaro. Patuloy ang paglabas pasok ng kanyang dila sa aking bibig. Nakaramdam ako ng takot nang mamalayan ko ang kanyang kamay sa pagitan ng aking hita. Hindi ko pinahalata iyon, sa halip nagsimula kong ipasok ang aking kamay sa loob ng kanyang salawal. Nakapa ko ang laman nun. Kinapa-kapa. Hinawakan. Hinaplos. Pinaglaruan.

Ang makulit niyang kamay, nakuha ang natitirang saplot sa katawan ko. Inalis na rin niya iyon pati na rin ang boxer briefs na suot niya. Hawak. Pa-ikot. Namamasa. Nag-iinit. Naramdaman ko iyon.

Pahiga na ako ng mauntog ang ulo ko sa pintuan. Sabay kaming tumawa ng mahina. Nag-alala ako na baka nagising ang boarder namin na natutulog sa kabilang kwarto. Keber. Sige lang.

Hinawakan niya si Junior. Handa ng gawing sandata sa isang labanan na tatagal ng buong magdamag. Napansin ko na iyon ang susunod niyang gagawin.

"Ayoko. Ayoko. Wag." mariin kong pagkasabi.

"Andito na eh, wala na. Bat ayaw mo ipasok? Di ko naman ipuputok sa loob eh." sabi niya.

Sa totoo lang, ayokong ibigay sa kanya ang aking pagkababae. Birhen pa ako. Hindi siya ang lalaking dapat makakuha nun. Hindi siya karapat-dapat.

"Upo! Upo! Doon ka, upo." Pasigaw na bulong.

Mabuti naman at sumunod siya sa akin. Umupo siya. Nagsimula akong dilaan ang isang parte ng katawan niya na walang buto. Ganito pala ang lasa nito. Pero sige lang, dila. Dila. Dila. May kung anong likido na lumabas, mas madulas. Mas madaling dilaan. Mas masarap dilaan.

Tumayo siya at lumuhod ako. Isinubo ang isang bagay na hindi naman para sa akin. Sige subo lang. Pabilis ng pabilis, parang isang karera. Dapat mabilis para hindi matalo. Pero pakiramdam ko mabibilaukan ako. Hindi ko pinahahalatang iniluluwa ko ang likido na sumasabog sa bibig ko. Ayoko. Ayokong kainin, ayokong inumin. Ayokong lunukin.

Paulit-ulit. Hanggang sa napapagod na ako. Wala naman akong ginhawang nararamdaman sa ginagawa namin.

"Ang tagal naman niyan."

"Last na to. Sige na."

"O last na ah."

Kailangan kong galingan. Kailangan maramdaman ang isang matinding pagsabog. Nagsimula akong sumubo. Kumain. Dumila. Pagputok, hahawakan. Lalaruin. Pabilis ng pabilis. Kakaiba ang maririnig na tunog. Kasabay ang pagsiil ng matinding halik. Naramdaman ko ang pagwawala nya. Ang pagkawala niya.

"O ayoko na, tama na." ang sabi ko habang dali-daling sinusuot ang damit.

Pagkalipas ng ilang minuto, napag-desisyunan niya ng umuwi. Ihinatid ko siya sa may sakayan ng taxi. Habang naglalakad na magkahawak ang kamay, napag-usapan namin ang isang bagay na dapat tinalakay na namin noong umpisa pa lamang.

"Ui, ano tayo ngayon? FB?" tanong ko.

"Ha? Anong FB?" ibinalik ang tanong sa akin.

"Friends with Benefits." sagot ko.