Fuck Fianceé: Misbegotten

Iniwan ko si Angie.

Iniwan ko syang umiiyak pero hindi na ako nagpadala sa emosyon ko sakanya.

Wala syang magawa nang sabihin kong pupunta ako sa kasal ni Lea. Hindi na nya ako nagawang awatin dahil mabilis akong umalis sakay ng motorsiklo ko.

Kung totoo ang sinabi nyang noon pa man tumututol ako sa relasyon ni Lea kay Marlon, pwes kailangan kong pigilan ang kasal nila ngayon kahit wala pa rin akong maalala, alam kong hindi sila ngayon maaaring makasal hanggat hindi pa malinaw ang lahat.

Hindi ako sigurado sa gagawin ko pero buo na ang pasya ko. Kung kapatid ko nga si Lea, kailangan ko syang iligtas sa kamay ni Marlon. Hindi ko alam ang pagkatao nya kaya ito lang ang tanging paraan para matulungan si Lea na huwag magsisi sa bandang huli.

Hindi ko na nagawang mag-park ng maayos, paghinto ko sa tapat ng simbahan iniwan ko nalang basta ang motor ko. Mabilis akong pumasok sa loob ng simbahan, walang ibang iniisip kundi tutulan ang kasalan.

Pagpasok ko tumambad sa akin ang iilang mga tao na nanonood sa seremonya. Nakaharap silang lahat sa may Altar kung saan nakatayo na ang Bride at Groom kaharap ang Pari. Tamang-tama lang ang dating ko dahil nagsisimula pa lang ang kasal.

Ang totoo hindi ko alam kung anong gagawin ko. Parang nagyelo ako sa kinatatayuan ko. Nakiramdam muna ako sa paligid. Palingon-lingon, sinusubukang hanapin at kilalanin si Mrs. Mendez, pero hindi ko naman matiyak kung sya nga yung babaeng natatanaw ko sa bandang harapan.

Mabagal ang lakad ko sa gitna, sa may red carpet. Bawat madaanan kong tao sa mga upuan napapatingin sa akin. Naglalakad ako patungo sa Altar. Nagsimula ng magbulong-bulongan ang mga taong nakakakita sa akin.

Biglang umingay dahil sa amut-saring sitsitan. At nang makarating na sa harapan ang ingay ng bulungan, napalingon sa akin sina Marlon at Lea.

"Lea! Hindi ka dapat makasal!" sigaw ko kasama ay nerbyos.

Tulad ng inaasahan ko, nasa akin ang lahat ng paningin. Lahat ng matang makatagpo ko may pagtataka. Lalong lumakas ang bulungan. Iba-iba na ang naririnig ko, at ang pinakamalinaw kong narinig mula sa mga manonood, "Si Sebastian oh, kapatid ni Lea."

"Sebastian?!"

Confirmed! Si Mrs. Mendez nga yung babaeng tinitignan ko kanina, pero hindi ko muna sya pinansin, gulat na gulat kasi si Lea na nakatitig sa akin. Magsasalita na sana ako pero bigla na lang napapikit si Lea, kasabay ng pagbagsak ng katawan nya. Nawalan sya ng malay, buti na lang at nasalo sya ni Marlon.

"Anak!"

"Lea"

Nagkagulo na nang himatayin si Lea. Hindi ko rin alam kung bakit pero agad silang nagpatawag ng ambulansya. Nanatili lang akong nakatayo, hindi ko alam kung lalapit ako pero alalang-alala naman ako kay Lea.

Nakatingin sa akin si Marlon. Hindi ko alam kung ano iniisip nya pero wala syang kibo. At maging si Mrs. Loida Mendez na sinasabi ni Angie na Mama ko nakatingin din sa akin.

Hindi na nila nahintay pa yung ambulansya at binuhat na ni Marlon si Lea palabas ng simbahan. Parang estatwa ako na nakatayo nang daanan nila ako. Wala, basta lang ako nakatingin sa kanila, hanggang sa pagsakay nila sa SUV nakatitig pa rin ako sa kanila.

Hindi na ako magtataka kung bakit ni isa sa kanila walang nagalit sa akin. Halatang may malaki silang kasalanan sa akin kaya hindi nila ako magawang awayin.

Sinundan ko sila hanggang Ospital. Minamasdan ko lang muna sila. Pagdating sa Ospital hindi muna ako pumasok. Hinayaan ko muna na asikasuhin ng mga Nurse si Lea. At hinintay ko munang tumigil si Mrs. Loida sa kaiiyak bago ko kausapin. Pati si Marlon gusto kong makausap, marami silang ipapaliwanag sa akin.

Mga ilang minuto pa pumasok na ako. Tinungo ko ang kwarto ni Lea.

"Ikaw na naman? Look what you did! Umalis ka na!" pinagbuksan ako ng pinto ni Marlon.

Sasagutin ko na sana sya pero naunahan ako ni Mrs. Loida na nakaupo sa tabi ng kama ni Lea, "Marlon, let him in…"

"Pero Tita!" kumontra pa si Marlon pero, "I said, let him in!" diin ni Mrs. Mendez.

Walang nagawa si Marlon, pero hindi rin naman nya ako kayang pigilan o paalisin kahit hindi sumabat si Mrs. Loida, dahil ako mismo gigil na gigil na kay Marlon. Ang totoo sa mga oras na ito gustong-gusto ko ng suntukin sa mukha si Marlon, gusto ko syang bugbugin sa ginawa nya sa amin ni Lea, kung 'di ko lang pinipigilan ang sarili ko.

"K-kumusta na po si L-lea?" halos mautal na ako sa harapan ni Mrs. Loida, o ni, Mama.

Hindi ako makatingin ng diretso sa kanya. Hindi ko alam kung mahihiya ako o kung ano. At kung kumukulo ang dugo ko kay Marlon, kay Mrs. Loida naman hindi. Na kahit ba napakalaki ng kasalanan nya sa akin, parang ayos lang. Iniisip ko kase dahil Nanay ko sya. At hindi ko alam ang feeling na magkaroon ng isang Ina.

"She's fine now. Hinimatay lang daw sya sabi ni Doc, but any minutes magigising na sya." tugon nya tapos tiningnan nya ako sa mata, "I-ikaw…kumusta ka?"

Umiwas ako ng tingin. Naguguluhan kasi ako. Dapat galit ako ngayon sa kanya pero bakit hindi ko man lang magawang mainis? Bakit parang iba ang pakiramdam ko? Pananabik sa Ina?

Ganunpaman sumagot parin ako, "Okay naman po… Alam nyo po bang may amnesia ako?"

"Apparently, yes… Ibig mong sabihin, hindi pa nanumbalik ang alaala mo?"

"Opo… Nalaman ko lang ang lahat kay Angie."

Maya-maya nagulat na lang ako sakanya nang bigla syang umiyak.

"Iho, i'm so sorry…." iyak sya ng iyak.

Ayokong umiyak, ayokong padala sa emosyon ko bilang anak. Isa lang muna ang gusto kong malaman ngayon, at tanging si Mrs. Loida lang ang makakakumpirma nito.

"Totoo po bang kapatid ko si Lea, at kayo….ang Mama ko?" mahina kong tanong.

Hinawakan nya ang kamay ni Lea na nakahigang natutulog sa tabi nya, at buong puso nyang ikinwento sa akin kung sino talaga ako sa buhay nila.

*****

Part Twelve: Misbegotten

Mrs. Loida Mendez.

Kaygandang pangalan, ngunit mula noong dalhin ko ang apelyidong yan isang mabigat na responsibilidad na ang pinasan ko. Paano ba naman isang millionaire ang napangasawa ko. Ang akala ko magiging okay na ang lahat kapag naikasal na ako kay Dave, pero mali ako.

Langit sya, lupa ako. Sandamakmak na paghihirap muna ang inabot ko sa mga Biyenan ko bago ko napatunayang karapat-dapat ako para sa kaisa-isang anak nila. At nang magsama naman kami ni Dave, doon ko naman napatunayan sa sarili ko na hindi pala talaga ako karapat-dapat para kay Dave.

Tatlong taon na kaming kasal noon pero hindi ko pa rin sya nabibigyan ng anak. Hirap kasi akong mabuntis dahil mababa ang matris ko. Marami akong sakripisyong ginawa para mabuntis pero ayaw ata talaga kaming biyayaan ng sanggol.

Ang problema, kaisa-isang anak si Dave at kapag hindi ko sya nabigyan ng anak walang heir na magmamana at magpapatuloy sa negosyo nila at sa pangalan ng kanilang pamilya. At kapag walang tagapagmana, mapipilitan na mapunta ang Family business nila sa anak ng alin man sa mga Tito nya.

"Love, fertile ako tonight, maybe this is the right chance we're waiting for, plus, i'm so horny and wet for you." panlalandi ko kay Dave isang gabi sa aming kwarto.

Magkatabi kaming nakahiga sa kama. Nakayakap ako sa katawan nya habang ang isang paa ko nakapatong sa mga hita nya. Ganito ko sya landiin sa twing nag-iinit ako at gustong magpadilig.

Hinarap nya ako at hinawakan nya ang butt ko. Lantad na lantad na kasi ang pisngi nito dahil sa ikli ng suot kong nighties at bikini lang panty ko.

Dama ko ang bawat haplos ng palad nya, hinihimas ng husto ang pwet ko, at alam kong nalilibugan na sya kapag pinisil-pisil na nya ang pwet ko at nilalamas.

"As always, you really smells good…" Bulong nya sa akin habang inaamoy-amoy ang leeg ko.

"Taste good?" gatong ko.

"Lusty… tasty… seductive…"

Sinimulan na nya akong romansahin, tinadtad nya ng halik ang leeg ko, sa tenga ko, sa dibdib ko.

"Love, huwag mong diinan, n-naki..kiliti ako…ahhiihi"

"Kakagigil ka!"

Kulang na lang mapunit na panty ko nang hatakin nya ito pababa. Tapos inilabas lang nya ang titi nya mula sa loob ng suot nyang pajama saka na nya ako pinatungan.

"Uhhmmm… Slow down Babe…" bigla ko nasabi.

"Babe?!" he wondered.

Namali pa talaga ako, "Este Love pala… I'm sorry, i'm outta myself…"

Bago muna nya ako tuluyang madaganan, nagawa ko na ilagay ang malaking unan sa ilalim ng pwet ko. Mainam daw ito para mabuntis ako sabi ni Doc ko.

Sa tamang posisyon pinasok na nya ako.

"Ooohhh…"

Dama ko agad ang pagbuka ng biyak ko nang ipasok na nya ang titi nya.

"Aaahhhh… Isagad mmooo ppleeaassseee…" bulong ko sakanya.

Napayakap na lang ako sa kanya nang biglang bumaon ang titi nya sa lagusan ko.

"Aaahhhh… Sshhhiiit…" baon na baon.

"Aaahh Ahh Ahh"

Malumanay nya akong tinotnak. Napakaswabe ng paglabas-masok ng burat nya sa akin.

"Aahhh Aanng ssaarrap Babe…este Love…"

Parang lumulutang na ako sa langit at naninirik mata.

"Aaahhh Ahhh Ahhhmmmfff shhh…ssshhhiittt shit!"

Damang-dama ko ang kalakihan ng asawa ko sa loob ko. Nakakalibog ng husto.

"Aahahhhh Aaahhhh"

Ilang saglit pa binilisan na ni Dave ang pagbayo sa akin.

Plok! Plok! Plok!

Nagsasalpukan ng matindi ang aming mga ari.

"Aaahhh Aaahhhh"

Gigil na gigil sa isa't-isa.

"Ayan nnaaa… Lalalabasan na akoooo…" bulong nya sa akin.

Naghahabulan na kami ng hininga, "Si-sige, labasan ka na! Ipasok mo lahat Love ko…. Lalalabasan na rin ako…"

"Aaahhhh Ahhhh"

"Buntisin mo na ako asawa kooo… Aaahhhh"

Ipinutok nyang lahat ng tamod nya sa loob ko, nagkasabay na naman kaming labasan. Halos gabi-gabi ganito ang eksena namin, pero letse! Wala pa ring nangyayari, nireregla pa rin ako.

Hindi kami nawalan ng pag-asa ni Dave. Umaasa na mabibiyayaan din ng anak. Ang problema pinipressure na kami ng Biyenan kong lalaki. Bakit daw matagal na kami pero hindi pa rin kami nakakabuo.

Dito na kami nagdesisyon ni Dave na mag-ampon ng sanggol. Ayaw din kasi naming mapunta sa ibang kamag-anak ni Dave ang kumpanya. Pero umaasa pa rin kami na magkakaroon ng sariling anak sa kabila nito.

Pinlano namin itong mabuti ni Dave. Pumili kami ng mga ampunan kung saan kami makakahanap ng maaampon. Pero ang sabi sa akin ni Dave, mahirap daw mag-adopt ng bata sa ampunan, kesyo madaming aasikasuhing papeles at kung ano-ano pang legalization processes.

Buong puso kong tinanggap ang sumunod nyang suwesyon. Kahit masakit ito para sa akin, kahit labag ito sa aking kalooban pumayag pa rin ako. Naisip ko rin kasi na may punto sya at tama lang na dapat kadugo nya ang anak nya na magmamana at magdadala sa apelyido nila.

Lumipad kami sa ibang bansa, kasama ang isang babaeng bubuo ng plano namin. Tumagal din kami ng mahigit dalawang taon doon. Pinalabas namin na sa ibang bansa ako magbubuntis, na kailangan namin ng sapat na panahon upang mag-relax, na baka sa ganitong paraan mabuntis ako.

Ang hindi nila alam, ibang babae ang nagbuntis. Kung gaano kami katagal sa ibang bansa ganoon din kadaming luha ang inilabas ko nang isilang ang isang sanggol na lalaki na anak ng asawa ko sa ibang babae.

Pagbalik namin sa Pinas, walang paglagyan ang galak ng mga biyenan ko nang makita nila ang sanggol na sa buong akala nila ako ang nagluwal sa mundo. Dito mas lalong naging miserable ang buhay ko. It seems that I don't belong in this family.

Tunay na anak sya ni Dave, tunay na apo sya ng mga biyenan ko, pero sa part ko, hindi ako ang tunay na Ina.

Tumindi ang paghahangad ko na magkaroon ng ikalawang anak na matatawag kong anak ni Dave sa akin. Pero… Mukhang ayaw na ata nya dahil may anak na nga syang inaalagaan.

Nagtiis ako… Nag-aalangan, nag-aalala, kinakabahan. Halos hindi na ako pinapansin ni Dave dahil ang lahat na ata ng oras nya nakatuon na sa anak nyang si Sebastian.

Araw, linggo, buwan, taon ang lumipas na nagtitiis pa rin ako at nakikisawsaw sa oras at yaman ni Dave. Ganoon pa man ipinakita ko kay Dave ang obligasyon ko kay Sebastian bilang isang Ina, at para na rin hindi maghinala ang mga biyenan ko na anak sa labas si Sebastian.

Inalagaan ko si Sebastian, inasikaso ng mabuti pero ang totoo naiinis ako at naiirita sa bata. Iniisip ko kasi na ang pagiging legal wife ko lang kay Dave ang pinanghahawakan ko sa ngayon, pero pagdating ng panahon, kapag nailipat na ang lahat sa pangalan ni Sebastian, ano na ang mangyayari sa akin? Lalo na kung may makatuklas pa ng katotohanan na hindi ko tunay na anak si Serbastian?

Kaya noong three years old kana, nag-demand na talaga ako kay Dave ng ikalawang anak. Yung anak na talagang sariling anak namin. Mabuti na lang at sinang-ayunan ito ni Dave. Mabuti na lang at totoong mahal na mahal ako ng asawa ko.

Tulad noong una, gabi-gabi akong ginagamit ni Dave, gabi-gabi nya akong dinidiligan. Pero hindi na sya tulad nang dati na masidhing naghahangad na magkaanak, malamang kuntento na sya noon kay Sebastian.

Masakit sa akin yon kase ang iniisip ko, ang hinangad lang talaga nya ay anak at parang wala syang pakiaalam kung sino man ang maging Ina nito. Sa madaling salita, hindi ako ang dahilan ng pagnanasa nyang magkaanak, kundi para lang magkaroon sya ng successor nya sa kumpanya balang araw.

Mapaglaro talaga ang tadhana. Noon, gustong-gusto na talagang mabuntis pero hindi iginawad sa akin, pero ngayon, walang-wala sa isip ko, hindi inaasahan pero nagdalang-tao ako.

"Love, may magandang balita ako sayo." galak kong sabi kay Dave.

"Huh? Ano?"

"Buntis ako!"

Tuwang-tuwa sya, naglululundag sa galak. Pero hindi ganito ang nakita kong saya nya noong isinilang si Sebastian. Mas masaya sya noon. Inisip ko na lang na baka wala nga talagang makatatalo sa alin mang first time expirience.

Hanggang isilang na ang ikalawa naming anak, ang bunso, si Maria Aliyah o si Lea, ang aming prinsesa.

Nasubaybayan ko ang paglaki ng dalawa naming anak. Pareho silang mahal ng kanilang Ama. Pantay ang pagtrato nya at patas ang pagtingin nya. Kung ano ang itinuturo nya kay Sebastian, ganoon din naman ang itinuturo nya kay Lea.

Sapat na atensyon at panahon ang ibinibigay nya sa mga anak nya, samantalang ako, inaamin ko, na si Lea ang mas mahal ko sa dalawa, o sabihin na nating itinuturin ko mang sariling anak ko si Sebastian pero kahit kailan hindi ko sya minahal.

*****

Naluluha na lang akong pinapakinggan ang kwento ni Mrs. Mendez. Napaupo ako sa isang silya at napasandal. Parang nanlambot ako sa nalaman ko.

Maluha-luha na rin ang kaharap kong si Mrs. Mendez. Sa tingin ko sincere talaga sya sa sinasabi nya. Ang labas pala eh anak ako sa labas ni Papa, o ni Mr. David Mendez, dahil anak nya ako sa ibang babae.

"Ang ibig nyo pong sabihin, magakapatid lang kami ni Lea sa Ama?" tanong ko.

"Exactly…" tanging tugon nya, habang nagtitissue ng luha.

"At dahil anak ako sa labas ni Papa kaya inilayo nyo ako para si Lea ang magmana ng lahat, ganoon ba?"

Malinaw na ngayon sa akin ang lahat. Ang tunay na dahilan kaya nila ako pinalayo kay Angie upang mawalan ako ng karapatan sa yaman ni Papa, at para si Lea lang ang heiress, at upang maisakatuparan ang lahat ng ito, ipapakasal nya si Lea kay Marlon, upang itong si Marlon ang magpatakbo sa lahat ng negosyo, at mas mapapalaki pa ang kumpanya.

"Hindi! Hindi a-anak!" hindi pa nya mabanggit ang salitang 'anak'.

Napakunot kilay ko, "Kung ganun, bakit nyo ako inilayo? Ang sabi sa akin ni Angie, inilayo nyo ako dahil ako ang malaking hadlang sa mga balak nyo!"

Biglang sumabat sa usapan si Marlon, "Hindi mo naiintindihan Sebastian…"

"Huwag kang makialam demonyo ka!" sigaw ko sa kanya, "Hayup ka! Pinagsamantalahan mo lang ang kalagayan ni Lea!" gigil na gigil talaga ako.

"Huminahon ka Sebastian… Please calm yourself down… Inilayo ka lang namin kasi…." bigla syang natigilan.

"Kase ano?!"

Napabugtong-hininga sya, "…kase, gusto ko lang na maghiwalay kayo ni Lea…"

Nagulat pa ako sa sinabi nya, kung ano-ano na dinadahilan nya.

"Maghiwalay?! Bakit mo naman kami gustong maghiwalay ng kapatid ko?" muli kong tanong.

Nagkatinginan ang dalawa, si Mrs. Loida at Marlon, "Wala ka ba talagang maalala kahit konti?"

Nang-iinis ba sya! Alam na nyang may amnesia ako nakuha pa nyang magtanong.

"Kase--" sasagot na sana si Mrs. Mendez pero binara sya ni Lea na halos kamumulat lang ng mga mata, "Kase minahal kita Kuya…" sagot nya, habang nakatitig sa akin.

Napalunok ako, hindi ko na alam kung ano'ng iisipin ko. Ito namang si Mrs. Loida at si Marlon muli na naman nagkatinginan. Hindi ata sila makapaniwala sa mga nangyayari, at dito na magwawakas ang kanilang palabas.

"Ano?! Ano ibig mo sabihin? Minahal mo ako?" paniniguro ko sa narinig ko.

"Oo Kuya. Minahal kita, hindi bilang kapatid, minahal kita bilang isang lalaki, and untill now, I still love you Sebastian…"

Gulat na gulat kaming mga nakarinig, lalo na si Marlon na mabilis na naitanong kay Lea, "Lea, bumalik na ba ang ala-ala mo?"

>>>>>