Ikapitong Utos - Episode 13: Clarity

Sabi nila, sa halos pitong bilyong tao sa mundo, meron at meron kang makikilala na isang tao sa mundo na magbibigay ng kahulugan sa buhay mo.

Yung tipong napapangiti ka, napapaligaya at yung halos lumukso ang puso mo sa tuwa.

Yung kahit minsan, nagagalit ka at ikaw na mismo ang mali, ay siya pa rin ang susuyo sa iyo.

Yung isang tao na magbibigay ng dahilan sa iyo, upang gumising araw-araw.

At ang isang tao na yun ang magsisilbing inspirasyon mo na posible pa lang makahanap ng para sa iyo.

Kaya pala sabi ng iba, "no man is an island."

At siya, ang living proof.

"Salamat sa surprise mo… Hindi ko talaga inexpect yun."
"Hehehe… Alam mo namang gagawin ko ang lahat para sa iyo, dib a?"
"I know… But this? Your proposal? I've got no words to say…"

Masaya ako.

Masaya ako nang una kong nakilala si Francis.

Hindi niya alam, pero matagal ko na din siyang tinitignan sa malayo.
Noong naging kaklase ko siya sa Humanities, lingid sa kaalaman niyang naging tagahanga niya ako.

Seryoso siyang tao.

Matalino.

At kapag mapapatingin siya sa iyo, lagi na lang may kasamang ngiti sa kanyang mukha.

"Halika nga dito…"
"I love you…"
"I love you too…"
"I will be forever grateful sa mga sakripisyo mo sa akin."
"Di ba sabi ko, pagdating sa ating dalawa, walang thank you, thank you? Alam mo naman kung gaano kita kamahal Linda. Kahit ano gagawin ko para sayo. At wala akong balak itigil iyon."

Respeto.

Iyan ang isa sa natutunan ko sa relasyon namin ni Francis.

Nirespeto niya ang lahat ng desisyon ko para sa aming dalawa.

Alam kong napakahirap para sa parte niya ang hinihingi ko na huwag muna kaming mag-seks. Sa halos dalawang taon ay nakayanan niyang tiisin ang kagustuhan ko.

Pero siyempre, may mga pagkakataong sinusubukan niyang ibahin ang pag-iisip ko, dahil kahit naman ako ay hindi ko rin kayang tiisin ang mga bagay na ganun. Lalo na kapag kasama ko siya sa isang kuwarto at sa mga ganitong okasyon na napapasaya niya ako.

Ngunit hanggang doon lang. Pag umiiwas na ako, kahit bakas sa mukha niya ang pagkabitin, ay nginingitian niya na lang ako. Wala kang maririnig na kahit anong bagay sa kanya.

Nakakatuwang isipin na, sa panahon ngayon, ay may natitira pa palang ganitong uri ng lalaki.

At ngayon…

Halos dalawang oras matapos niyang sabihing mahal niya ako at kasama ako sa kanyang plano sa buhay.

Sa araw mismo ng Pasko.

Ibang klase ng tuwa ang nadarama ko kay Francis.

Yakap ko siya.

At dama ko rin ang yakap niya.

Habang nasa loob kami ng kanyang silid.

Paminsan-minsa'y hinahalikan niya rin ang kamay ko.

Hinahaplos ang braso ko.

At hinahawi niya ang buhok na halos tumatakip sa aking mukha.

"I love you…"
"Mahal na mahal din kita…"

Panay ang bulong niya sa akin.

Damang-dama ko ang init ng kanyang hininga, habang hinahalikan ko siya.

Hinahawi ko ang buhok niya.

Gusto kong ilantad ang napakaganda niyang mukha.

Ang mga mata na labis na nagpaibig sa akin.

Ang matangos niyang ilong.

At ang malambot niya mga labi.

Agad ko iyon hinalikan. Hindi na ako nagpaawat sa kanya.

Masaya na ako kahit ganito lang ang puwede niyang ibigay.

Alam kong nasasarapan na rin si Linda sa bawat halik ko sa kanya.

Lumalaban na rin siya sa akin.

Ipinapadama ko sa kanya kung gaano kasarap ang mararamdaman niya sa akin, pagdating ng panahon. Pagdating ng oras na pinakahihintay ko.
Yumakap siya sa akin.

Naramdaman ko ang kamay niya sa akin batok at para bang gusto niyang idinidiin ko ang bawat halik sa kanya.

Sinubukan kong ipasok ang aking dila sa makipot niyang bibig.

Alam kong naramdaman niya iyon.

Bahagya niyang idinilat ang kanyang mga mata.

Pansamantala akong umalis sa labi niya, at hinalikan ang kanang pisngi niya papunta sa kanyang tenga.

"ooooooohhh"

Alam kong nakiliti si Linda sa aking ginagawa.

Kumakapit siya sa aking likuran.

Ipinadaan ko ang aking dila sa bandang ibaba ng kanyang tenga patungo sa leeg.

Ngayon nama'y napakapit siya sa aking suot na t-shirt.

Mula sa pagkakayakap niya sa aking tagiliran, ay unti-unti ko siya hinihiga at sinusubukang patungan.

Binalikan ko ang kanyang matatamis na labi. Hinayaan ko siyang nakapikit.

Hinawakan ko ang kanyang baywang, at unti-unting itinataas ang aking mga kamay.

Natataranta ang katawan ni Linda, alam ko iyon, dahil sa reaksiyon at ikinikilos niya sa tuwing naglalakbay ang aking mga kamay.

Muli kong ibinaba ang aking labi patungo sa kanyang leeg.

Naririnig ko pa rin ang mahina niyang pag-ungol at halos makalmot na niya ako, para bang gusting-gusto niya ang ginagawa kong iyon sa kanya.

Maya-maya ay napansin kong nakadilat na si Linda.

Sakto namang narating na rin ng aking mga kamay ang matagal ko nang gustong hawakan at sunggaban.

Nakatingin lang ako sa kanya at dahan-dahan kong nilalalamas ang napakalambot niyang suso.

Hinawakan niya ang dalawang kamay ko na nakapatong sa kanyang dibdib.

Alam kong senyales niya na ito upang itigil ko na ang aking ginagawa.

Ngumiti siya sa akin. At sinagot ko rin siya ng matamis na ngiti.

Unti-unti kong inalis ang aking mga kamay sa kanyang suso at saka umalis sa pagkakapatong sa kanya.

Inilapat ko ang aking katawan sa kama habang hinayaan ko siyang nasa tabi ko.

Itinaas ko ang aking kaliwang kamay at ipinatong ko ito sa aking ulo.

Sayang…

Malapit na ako doon…

Konting-konti na lang…

Pero… Hindi pa ito ang tamang panahon at oras para may mangyari sa amin.

Nirerespeto ko si Linda.

Mahal na mahal ko siya.

Nilingon ko ang babaeng ito na nasa aking tabi, at nakasulyap sa akin gang kanyang dalawang mapupungay na mga mata.

Alam kong nararamdaman niya ang pagkabitin ko.

Basang-basa ko kasi kung ano ang nasa kanyang mga mata.
Ngumit ulit ako sa kanya, at ipinapaabot ko, na ayos lang iyon. Okay lang ako.

Inilapit niya ang kanyang mukha sa akin.

Nagulat naman ako nang bigla niyang hinawakan ang aking mukha.

Muling nagdikit an gaming mga labi. Nasasarapan ako sa tuwing hinahalikan ko si Linda. Ibang klase. Iba sa pakiramdam.

Matagl ko nang hinangad ito. Ang masolo at makayakap ang babaeng mahal ko.

Halos hindi na kami humihinga ng maayos. Hindi naming inaalis ang pagkakahinang ng aming mga labi.

Maya-maya ay siya naman ang kumawala sa aking labi. Hinalikan niya ako sa ilong paakyat sa aking noo.

Hindi ko naman namalayan na unti-unti siyang bumabangon at nang lumayo na ang mukha niya sa akin, ay doon ko pa lamang nalaman na nakapatong na sa akin si Linda.

Nakatingin ako sa kanya.

Nakatingin din siya sa akin.

Nasa harapan ko ang babaeng gustong-gusto ko.

Nabigla na lamang ako, nang hinubad niya ang kanyang suot na t-shirt.
Itinapon niya ito sa ibaba ng aking kama.

Tumambad sa akin ang itim niyang bra, tinatakpan ang napakaputi niyang bundok.

Noong una'y naka hawak siya sa magkabila niyang suso habang nakatingin sa akin.

Nakadilat lamang ang mga mata ko. Alam kong hindi ko dapat ito palampasin. Ngayon lang sa akin ginawa ito ni Linda.

Maya-maya ay hinawakan niya ang dalawa kong braso, pababa sa aking mga kamay.

Hinahayaan ko lang siya.

Nakatitig lang ako sa kanya at para bang naghihintay na lamang ng grasya.

Inilapit niya ang aking dalawang kamay at iniabot ang dalawa niyang suso.

Iyon pala ang gusto niyang gawin ko.

Agad ko namang nilamas ang dalawa niyang bundo habang patuloy ako sa pagtingin sa kanya.

At siya nama'y nakatingala lamang. Alam kong nasasarapan na siya.

Pinilit kong umupo at halo nakalapit na ang mukha ko sa kanyang dibdib.

Sinasadya ko na isagi ang magkabila kong hinlalaki sa nakaumbok niyang utong.

Hanggang sa sinimulang kong iikot ito sa labas ng kanyang bra.

Parang nataranta naman si Linda at pakapit sa dalawa kong kamay. Lumiliyad-liyad na siya at sa pakiwari ko'y libog na libog na din ang babaeng ito.

Hindi na rin ako nakatiis.

Nagulat siya nang isinubsob ko ang aking ulo sa kanyang dibdib.

Parang lumiit ang kanyang tiyan sa sobrang kiliti.

Kinakapa naman ng isang kong kamay ang saraduhan ng kanyang bra.

Para namang akong nakasubsob sa napakalambot na unan.

Wala ako naririnig na reklamo galing kay Linda. At kung mayroon man, ay ihihinto ko ang aking ginagawa.

Pero hindi… Hindi na kami paaawat sa aming nararamdaman.

Tik!

Natanggal ko ang hook & eye ng kanyang bra at lumuwa ang dalawa niya suso na may kulay pink na utong.

Nakatitig na ako sa kanyang dibdib at para bang may magneto ito na kusa kong inilapit ang aking pisngi. Para akong tanga na nakangit habang nilalasap ko ang napakagandang tanawin na iyon.

Humapit nanaman sa aking batok ang isang kamay ni Linda.

Parang may gusto siyang ipahiwatig sa akin.

Parang may gusto siyang ipagawa sa akin.

Alam ko na…

Ibinuka ko ang bibig ko at inilabas ang aking dila, saka ko ipinaikot ito sa kaliwa niyang utong.

"shhiiiiiiiiiiittt…uhhhhmmmmmm"

Nilaro-laro ng aking dila ang tila korona na nakatayo sa kanyang dibdib.
Ang isang kamay ko naman ay patuloy sa paglamas sa kanang suso niya.

Lalo namang lumakas ang hatak ng kamay ni Linda sa aking batok, at dahil doon, ay ipinasok ko sa aking bibig ang kanyang utong.

Para na akong sumususo ng gatas.

Iyon pala ang kanina niya pang gusto ipagawa sa akin.

"uuuuuuuuuuhhhhhmmmmm… Sige pa… Huwag mong tigilan."

Si Linda.

Binibigkas ang mga salitang iyon.

Nakakalibog.

Hindi na ako papaawat.

Alam kong ito na ang pinakahihintay kong pagkakataon.

Dumating na ang araw at tamang panahon.

Agad ko siyang inihiga sa kama. Gusto kong ako ang magtatrabaho sa una naming pagtutuos.

Mabilis pa sa alas-kwatro nang tanggalin ko ang suot kong damit.

Hinila ko naman pababa ang suot niyang pantalon.

Tumambad sa akin ang suot niyang panty.

Napangisi ako. Para akong manyak na sabik na sabik kay Linda.

Ibinaba ko naman ang suot kong brief.

Gusto kong maging kumportable siya sa akin. Masanay na siya sa hubad kong katawan.

Nakita ko siyang nakatingin sa burat ko.

Hehehe…

Alam kong medyo may takot sa kanyang mga mata.

Pero hinayaan ko lang siya.

Gusto ko munang bumalik ang libog niya na matagal na niyang itinatago.

Binalikan ko ang kanyang labi.

Ngayon ay hindi lamang ang aming mga labi ang magkadikit, kundi an gaming hubad na katawan.

Kanina pa ako init na init.

Kusa na itong lumalabas sa aking katawan.

Nalalagyan ko na siya ng sarili kong pawis.

Ikinikiskis ko sa aking katawan ang magkabila niyang suso. Damang dama ko ang mga ito.

Muli akong bumaba patungo sa kanyang utong. Muli ko itong sinipsip, at hindi ko alam kung ano ang uunahin ko sa dalawa.

Kusa namang bumaba ang aking isang kamay, tila may hinahanap ito.

Hanggang sa natagpuan nito ang isang manipis na tela, at agad kong ipinasok ang kamay ko sa loob nito.

Para namang napaunat si Linda nang dumikit ang balat ng aking kamay sa kanyang ibaba.

Kumapit siya sa braso ko. Hindi ko alam kung pinapatanggal niya ba ito o lalo niyang pinapapasok.

Kumilos ang mga daliri ko sa loob ng kanyang panty at lalo siyang napaigtad.

Binalikan ko ang kanyang labi upang masanay siya sa kiliting dulot ng aking ginagawa sa kanyang puke.

Basang-basa na ito.

Kumakatas na ng sobra si Linda.

Agad ko namang pinagapang muli ang akong labi pababa, mula sa kanyang leeg, sa gitna ng kanyang suso at pinaglaruan ko ang kanyang pusod, hanggang sa nakarating ako sa kanina pang natagpuan ng aking kamay.

Hinalikan ko muna ang nakapalibot dito. Tinatapunan ko siya ng tingin at napansin kong nakatirik ang kanyang mga mata.

Unti-unti kong hinila ang panty ni Linda, at tumambad sa akin ang matagal ko nang gustong tikman.

Tuluyan ko nang hinubad ang suot nitong manipis na tela at nakita ko na ring nakatingin siya sa akin. Ngumiti si Linda bilang hudyat na pinapayagan niya ako.

Napakagandang regalo para sa akin ngayong pasko.

Ipinatong ko sa aking balikat ang kanyang hita at itinapat ko ang aking mukha sa kanyang puke.

Marahan ko namang binubuklat ito at hinahawi ang kanyang buhok dito.
Hanggang sa inilabas ko ang aking dila upang tikman ang masarap na putahe.

Naramdaman ko muli ang kakaibang reaksiyon sa katawan ni Linda, maging ang kanyang dalawang kamay na ngayo'y nakasabunot na sa aking buhok.

Lalo ko namang pinagbutihan ang aking ginagawa. Gusto kong maging handa si Linda sa gagawin kong pagpasok sa kanya.

Ayaw ko siyang saktan.

Ayaw kong pumalpak ang una naming pagniniig.

"aaaaaaaaaaaahhhhhhhh……ooooooooooooooooohhhh."

Lumalakas ang pag-ungol ni Linda. Isang katibayan na labis na siyang nasasarapan sa aking ginagawa.

Patuloy pa rin ako sa aking ginagawang pagdila sa puke niya, hanggang sa namilipit ito sa sarap.

"aaaaaaaahhhhhh….ssshhhhiiiiiittt!"

Nilabasan si Linda sa aking mukha.

Pilit kong kinakain ang kanyang katas.

Sarap na sarap ako at sa unang pagkakataon, naranasan ko ang ganitong kasarap na pakiramdam.

Hingal na hingal si Linda at kitang kita sa kanyang katawan na labis itong nasarapan.

Ako naman…

Ikiniskis ko muna ang parang bakal sa tigas kong titi sa pintuan ng langit.

"Dahan-dahan honey…"

Nakiusap si Linda sa akin at tumango lamang ako.

Ulo pa lamang ng aking burat ang nakakapasok ay napapakapit na ng mahigpit sa aking kamay si Linda.

Basang-basa na ang puke niya, at alam kong magiging mas madali ito para sa aming dalawa.

Para mawala ang takot niya ay hinalikan ko ulit siya.

Bumalik ang aking labi sa pagkakahinang sa kanyang labi, at muli ay yumakap sa akin si Linda.

Dahan-dahan kong ipinapasok ang aking titi sa kanya, hanggang sa parang may napunit at tuluyan nang bumaon ang kalahati ng katawan ng aking pitotoy.

"aaaaahhhhh"

Ako mismo ay napaungol sa sarap.

Ang sarap sarap.

Nakatungkod ang aking kamay sa tabi ng ulunan ni Linda, habang pilit niya namang inaabot ang aking labi.

Nagsimula akong kumanyod sa kanyang harapan.

Tumutulo ang pawis ko sa kanya. Wala na rin siyang pakialam sa kung anumang pawis ang tumutulo sa aking katawan patungo sa kanya.
Pabilis ng pabili ang ginagawa kong pag-ulos.

Paminsan-minsa'y hinahayaan kong nakababad ang akong burat sa kaloob-looban ni Linda.

Alam kong sa sobrang sarap ay mabili akong lalabasan.

At dahil parehas naming itong first time, ay medyo hindi sanay ang aming katawan sa ganitong kasarap na pakiramdam.

"Francis….honey…heto nanaman ako….oooooooohhhh."

Makailang ulit nang sumasabog sa sarap si Linda.

Masarap sa pakiramdam na naliligayahan sa kung anong ginagawa mo sa seks, lalo na para sa babaeng mahal na mahal mo.

"Honey….heto na rin ako….malapit na rin ako Linda…."

Pabilis na ako ng pabilis sa aking pagkantot sa kanya.

Hindi ko na kayang patagalin at pahabain ang aking ginagawa, dahil ramdam kong bubulwak na ang aking katas.

"Linda….Linda….Lindaaaaa….heto na akkooooo…uuuuhhhmpppppp"

Hanggang sa ibinabad ko na ng tuluyan ang aking burat sa kaloob-looban ni Linda, at pinalabas ang napakarami kong tamod.

Saraaaaaap.

Alam kong hahanap-hanapin na ito ng katawan naming dalawa.

Hinalikan ko siya sa labi at sa pisngi.

Nakayakap ako sa kanya.

Hinayaan kong lumabot na lamang ang aking burat sa loob ni Linda.

Hingal na hingal kaming dalawa.

Hanggang sa nagulat kami nang magpaputok ng piccolo ang aming kapitbahay.

Nakakabinging pagpapaputok ng labintador.

---

"Tanginang mga bata ito! Alam na ngang bawal na magpaputok, aba'y wala pa ring takot maputulan ng daliri." Saad ni Michael habang nakasilip sa bintana.

"Hayaan mo na sila. Halika na dito."
"Magigising si Carl eh."

Galit na galit ito sa mga batang nagpapaputok at baka maabala pa ang pagtulog ng baby ni Nessa.

Maya-maya ay inabot ang baso na nasa may lamesa at kinuha ang pitsel na may lamang tubig.

Nang halos mapuno na ang baso ng tubig ay ininom na niya ito.

Nakatitig lang si Nessa kay Michael. Nakatingin ito sa katawan ng binata habang naka-brief lamang ito.

Natutuwa siya dahil inaalagaan silang mag-ina ni Michael.

Naglakad na papalapit sa kama si Michael at himiga sa tabi ni Nessa.

Naramdaman nanaman niya ang malambot at makinis na balat ng nakahubad na babae.

Kakatapos lamang ng kanilang unang round. At gigil na gigil pa rin silang dalawa sa isa't isa.

"Ang sweet ni Francis ano?"
"Ganoon talaga si utol. Madaming surpresa yung alam."
"Kung ako siguro iyon, panay iyak lang ang aatupagin ko. Hehehe…"
"Edi hindi ko na lang gagawin sa iyo yun."
"Oh? Bakit naman? Gusto ko kaya yun."
"Eh kasi iiyakan mo lang ako. Ayaw ko pa namang may umiiyak."
"Asus! Hindi ka ba iyakin? Parang nakita kitang naluluha kanina. Hihihi…"
"Naluluha… Pero hindi ako iyakin."
"Wala namang masama doon, Michael."
"Masama iyon. Hindi puwede sa akin ang iyak ng iyak. Ayaw ko na maging malungkot."

Bahagya namang umupo si Nessa at ipinatong ang baba nito sa dibdib ni Michael.

"Alam mo, kahit halos isang linggo pa lang tayo magkakilala, parang sobrang kilalang-kilala na kita."
"Asus! Sinasabi mo lang yan. Madami ka pang hindi alam sa akin Nessa."
"Hihihi… Alam ko naman iyon. Pero yung nararamdaman ko sayo iba."
"Ako din naman eh… Pero gusto ko na makilala mo akong mabuti, ganun din ako sayo. Gusto ko makilala mga magulang mo. Pati itong peklat ko sa mukha, yung peklat ko dito sa tagiliran. Gusto ko malaman mo ang mga dahilan kung bakit ako nagkaroon ng ganyan. Gusto ko mahalin mo ako sa totoong ako at hindi lang sa kung anong nakikita mo sa akin ngayon."

Hinaplos naman ni Nessa ang pilat na nasa mukha ng binata.

Pinakikiramdaman ang paghihirap na dinanas noon ni Michael.

"Sana tumagal itong pagsasama natin Michael. Kasi masaya na ako ngayon. Masaya ako na kasama ka."
"Ako rin Nessa. Masayang masaya rin ako."

Inabot ni Michael ang labi ni Nessa at hinalikan niya ito.

Lumaban naman ng halik ang magandang babae hanggang sa pumatong muli sa kanya si Michael, para simulan ang kanilang round two.

Maingay pa rin ang kanilang paligid. May mga kumakanta sa bidyoke, nagkukuwentuhan, nagtatawanan, nagpapaputok – ang lahat ay nagsasaya habang pinagdidiwang ang pasko.

At sa bahay ng mga Alcantara, ramdam din ang kasiyahang nadarama ng magkapatid, dulot ng mga babaeng dumating sa kanilang buhay.

---

2005

January 14

"Oh Kambal! Halika na, mag-almusal ka na."
"Kuya, late ka na din ba nagising? Hindi ka ba namasada ngayon?"
"Hindi kambal. May lalakarin kasi kami ni Nessa."
"Ahh ganun ba."
"Aasikasuhin kasi namin yung birth certificate ni Carl. Eh baka matrap ako sa traffic tapos hindi kami umabot sa cut-off. Ayun, hindi na muna ako tumuloy sa pamamasada."

Tahimik na nakikinig si Francis sa sinasabi ng kanyang kapatid.

Tinitignan na lamang niya si Francis habang nagtitimpla ito ng kanyang kape.

"Ikaw ba kambal, anong aatupagin mo ngayong araw?
"Wala akong pasok ngayon kuya, pero balak kong sunduin si Linda mamayang tanghali."
"Ayos ah… Okay yan kambal."
"Kaya nga eh. Parehas kami ng eskuwelahan pati sa fast food na pinagtatrabahuhan."
"Kamusta naman siya? Nakahomebase ka na ba? Hehehe…"
"Hehehe…"
"Naku! Alam ko na yang ganyang tawa ahh…"

Hindi naman sumasagot si Francis sa sinasabi ni Michael. Ayaw niya kasing pag-usapan nilang dalawa ang ginagawa ng magsyota sa kama.

"Tsk! Tsk! Tsk! Binata na talaga itong utol ko."

Nakangiti na lang si Francis habang nakatingin sa kanyang kapatid.

Maya-maya ay biglang tumahimik si Michael. Patuloy pa ring bumabagabag sa kanyang isipan ang ginawa ng kanyang kapatid noong nagdaang pasko.

"Parang kalian lang ng ipakilala mo sa akin yang bebot mo, kambal. Bilis talaga ng panahon."
"Oo nga kuya eh."
"Tapos, nakapagpropose ka pa. Talaga naman oh! Hehehe…"

Ngumiti at sabay yuko naman si Francis.

"Sigurado ka na ba diyan tol?"
"Oo kuya. Sigurado na ako."
"Baka kasi, masyado ka lang nagmamadali."
"Hindi naman kuya… Hindi naman ako gagawa ng isang bagay na hindi ako sigurado."
"Sabagay… Hanga nga ako sa iyo kambal… Mabuti ka pa, nasa kalahati ka na ng mga pangarap mo."

Tahimik namang nagmamasid si Francis.

Alam niya kung ano ang naglalaro sa utak ng kanyang kapatid.

"Kuya, kahit ikasal pa ako kay Linda, wala pa ring magbabago. Kapatid pa rin kita.
"Alam ko naman yun kambal. Hindi lang siguro ako handa na mag-aasawa ka kaagad pagkatapos mo grumadweyt."
"Hindi naman ganun kuya. Nagpropose pa lang ako sa kanya. At alam ko ring marami pang gustong gawin si Linda sa buhay niya. Binabakuran ko lang ang bebot ko. Hehehe…"
"Hehehe… Akala ko kasi, kasal agad."
"Hindi. Nagkaintindihan na kami ni Linda tungkol doon. Mga dalawa o tatlong taon pa bago kami ikasal. Gusto ko lang malaman niya, at ninyong lahat , na seryoso ako sa nararamdaman ko kay Linda. Siya ang uri ng babae na panghabang buhay kuya."
"Okay kambal. Naiintindihan ko na."
"Tsaka, hindi ko naman nakakalimutan ang usapan natin. Pagtutulungan natin yang pag-aaral mo, pagtutulungan natin yang mga pangarap mo. Gusto mo sa Ateneo pa kita pagaralin eh. Hahaha.."
"Loko ka kambal. Hehehe… Hindi kaya ng utak ko doon. Pero salamat kambal at hindi mo iyon nakakalimutan. Salamat."

Ininom naman ni Michael ang kanyang kape habang nakatingin sa kanyang kapatid na kumakain.

"Kaya kuya, simulan mo nang maghanap ng eskuwelahang mapapasukan."
"Oo nga kambal eh. Di pa ako sigurado kung vocational course na lang kukunin ko. Para sandali lang at makapaghanap na ng maayos na trabaho."
"Okay. Kung yan talaga gusto mo."
"Hehehe… Sige kambal, magpapatulong din ako kay Nessa maghanap ng mura, pero maayos na school. Madami naman sigura diyan."
"Sige kuya, mapagtutulungan natin yan."
"Salamat ulet tol. Maraming salamat."

Masayang masaya naman si Michael dahil sa nalaman niya kay Francis. Ang buong akala niya ay nakalimutan na ng binata ang kanyang pangako.

Gustong-gusto na rin ni Michael na muling mag-aral, lalo na't bumuo na rin siya ng pangarap kasama si Nessa at ang anak nito.

Alam rin niyang iba pa rin ang tapos. Iba pa rin ang makukuhang trabaho kapag ang isang tao ay nakapag-aral sa kolehiyo.

At inaasahan niya ang tulong na makukuha mula kay Francis.

---

"Oh! Francis. Bakit pumasok ka pa?"
"Dumaan lang po ako para magpasalamat."
"Asus! Ito naman. Ako nga ang dapat magpasalamat sa kasipagan mo eh. At pasensya ka na pala kung minsan ay nasasabon at nasisigawan kita ha."
"Okay lang po yun sir Alfon. Ayos lang po sa akin iyon. Ang mahalaga, marami akong natutunan sa inyo."

Sumaglit naman si Francis sa kanyang pinagtatrabahuhang fast food chain. Huling araw na niya, noong isang araw, bilang service crew, at gusto lang ng binata na makapagpasalamat sa kanyang mga kasamahan.

"Hindi ko nga rin akalain na makatagal ka eh."
"Ako nga rin po eh. Hehehe…"
"Naku sir Alfon, hindi po sanay iyang si Francis sa gawaing bahay. Nakita mo ba yang kamay niyang parang kandila. Hehehe…"

Biniro naman ang binata ng kasamhan nitong service crew. Dahil nga naman dati silang mayaman at may katulong sa bahay, kung kaya't hindi sanay sa anumang trabaho si Francis.

"Ang mahalaga doon, kinaya ni Francis ang trabaho. Kaya kayo, gayahin ninyo ang kasipagan ng kuya Francis ninyo. Huwag niyo ako bigyan ng sakit ng ulo! Lalo na ikaw! Lagi ka na lang late."
"Naku sir Alfon, hindi naman ako laging late. Advance lang po iyang relo ninyo." Biro ng isang kasamahan sa trabaho ni Francis.

"Eh kung sinasapuk kaya kita para magtanda!?"

Nagtawanan naman ang lahat nang maasar ang kanilang boss Alfon sa biruan. Matagal ding nakibagay sa kanila si Francis, at tiyak na maraming natutunan ang binata sa karanasan niyang iyon.

At siyempre pa, mas makahulugan ang ginawa nitong pagpapart-time, dahil nakilala niya at nakasama ng mas matagal si Linda.

"Patapos na ba si Linda? Kanina pa siya inaantay ni Francis."
"Naku, nasa locker room pa po sir Alfon."
"Bilisan niya kamo at ihahatid-sundot, este hatid-sundo pa siya ni Francis."
"Hahahaha… Loko kayo sir ha!"
"Biro lang. Ito naman, masyadong seryoso."

Maya-maya ay lumabas na si Linda at lumapit agad kay Francis.

"Kanina ka pa kaya hinihintay ng nobyo mo."
"Sorry naman, nagbihis pa kasi ako eh."
"Ayos lang naman Linda. Nagbibiro lang si bossing."
"Hay naku! Tumatanda na talaga ako dito sa lugar na ito. Napakadami nang dumaan sa aking working student. Tapos ngayon, lalayasan niyo pa akong dalawa."
"Hehehe… Ganun lang talaga ang buhay sir Alfon."
"Ganun na nga. Wala na akong magagawa. Tatanda na lang ako dito sa lugar na ito."
"Masyado namang senti si Sir. Hehehe."
"Hay naku! Mag silayas na nga kayo at magsasara pa ako ng restaurant."

Maya-maya ay hinawakan ni Francis sa balikat ang kanilang bossing.

"Basta sir Alfon, maraming-maraming salamat po sa lahat." Saad ng binata.
"Oo nga sir Alfon. Hindi niyo po kami pinabayaan kahit na pumapalpak kami sa trabaho kung minsan. Salamat po at mamimiss po naming kayo."

Para namang mapapa-iyak na ang kanilang boss sa pamamaalam ng dalawa.

"Kayo talaga. Hayyyy… Sana makahanap pa ako ng mga katulad ninyong crew. Well, salamat din. Alam kong magiging maganda ang kinabukasan ninyo kasi masisipag at masisinop kayong tao. Kita kita na lang okay?"
"Sige po sir Alfon. Salamat po ulet."

Umalis na sina Francis at Linda sa kanilang dating pinagtatrabahuhan, dala-dala ang mga alaala at mga natutunan nila mula sa karanasan bilang service crew.

At kahit silang dalawa ay nalulungkot dahil kailangan na rin nilang mamaalam sa mga kasamahang naging pamilya nila ng mahigit tatlong taon.

Ito ang naging saksi sa lahat ng pinagdaanan ni Francis nang makasama ang pinakamamahal niyang babae. At sinisigurado niyang hinding-hindi niya makakalimutan ang lugar na parang dati nilang tagpuan ni Linda.

---

April 2005

Hanggang sa dumating ang araw na pinakahihintay naming ni kambal.
Ang commencement ceremony ng graduating class of 2005, kabilang doon si utol at ang girlfriend niyang si Linda.

Ramdam na ramdam kong malapit nang maisakatuparan ang lahat ng pangarap ni kambal.

Natutuwa ako dahil halos abot kamay na niya ang kanyang mga pangarap.

Kung anuman ang tagumpay niya, ay tagumpay ko na rin.

Puwera biro, masayang masaya talaga ako.

"Sabi ko naman sayo kambal, yakang-yaka mo iyang mga kaklase mo eh. Ikaw pa? eh sobrang talino mo."
"Salamat kuya."
"Ayan nakapagtapos ka na. Malapit mo na marating ang ninanais mo sa buhay."
"Oo nga kuya eh. Alam kong masayang masaya rin sila mama at papa."
"Malamang kambal. Kung saan man sila ngayon, alam kong nakangiti sila sa iyo."

Naalala ko noong panahon na nauna siyang grumaduate sa akin ng highschool.

Hindi ko alam kung saan ko dadamputin ang hiya ko, kay kambal at sa aming magulang.

Alam kong darating ulit ang tamang pagkakataon para ako naman ang makapagtapos. Alam ko ring tutulungan pa din ako ni utol.

Pagkatapos ng graduation rights nila kambal, ay dumiretso kami sa sementeryo.

Ito kasi lagi ang sinasabi sa akin ni Francis.

Kung ako ang masusunod, ayoko na sanang pumunta rito. Dahil ayoko nang maging malungkot.

Pero ano naman ang magagawa ko? Ito ang hiniling sa akin ni kambal.

"Langya, wala man lang naglilinis dito? Dami nang tumubong damo sa tabi nila mama at papa."
"Oo nga kuya eh…"
"Hayaan mo kambal, dadalasan ko na magpunta rito para naman malinis ko ito. Baka magalit sila mama at papa, isipin pa nilang pati ito kinatatamaran ko pang gawin."

Panay bunot ko sa damo na nasa paligid ng nitso ng aming magulang. Gusto ko lang iwaksi ang anumang nararamdaman kong lungkot sa tuwing naririto ako.

Ayoko ring makita ni kambal na naluluha pa rin ako sa tuwing naalala kong wala na aming magulang.

"Ma, pa… Heto na po medal ko."

Napahinto ako…

Parang kinilabutan ako nang marinig ko ang boses ni kambal habang kinakausap ang libingan nila mama at papa.

"Nakatapos na rin ako, mama, papa. Katulad ng gusto ninyong gawin ko. Katulad ng pinapangarap ninyo para sa akin."

Hindi ko alam kung saan ko itatago ang mukha ko. Ibinabaling ko ang aking paningin sa malayo. Tumatanaw sa kawalan.

"Sorry nga po pala, mama, papa. At dahil noon, sinisisi ko kayo sa lahat ng kahirapang pinagdaanan naming ni kuya. Iniisip ko, na madaya kayo. Iniwan niyo kami ni kuya kaagad. Pero naisip ko, lahat may dahilan. Lahat ng mga nangyayari ay may dahilan."

Hindi ko pa rin matignan sa mukha si utol. Dahan-dahan ko na ring tinignan ang pangalan ng aming magulang na nakaukit sa lapida.

Hanggang sa, diri-diretso nang umagos ang luha sa mga mata ko. Hindi ko na ito mapigilan.

"Sorry mama, sorry papa…sorry po…."

Bigla na lamang akong humagulgol ng nakaluhod sa itaas ng nitso.

Napatingin sa akin si kambal. Pumunta siya sa aking likod at tinutulungan akong makatayo.

Ngunit nanginginig ang kalamnan ko. Nanghihina ang tuhod ko. Parang hindi na ako makatayo.

Madaming bagay akong pinagsisisihan.

Marami akong nagawang hindi maganda sa pamilya namin.

Alam kong naging pabigat ako sa kanila, lalong lalo na kay kambal.

"Balang araw ma, pa, alam kong magiging proud din kayo sa akin. Balang araw…sinusumpa ko sa inyo."

Iyak na lang ako ng iyak. Hindi ko na makuntrol ang sarili ko, ang nararamdaman ko.

Parang ngayon ko pa lang nailalabas ang bigat na dala-dala ko, mula nang namatay sila mama at papa.

"Huwag kang mag-alala kuya, naandito pa rin ako para sayo. Para sa pamilya natin."

Napatingin ako kay kambal.

Alam kong umiiyak na rin siya.

Ayoko sanang maging malungkot siya sa araw na ito.

Gusto kong maging masaya kami at magdiwang sa kanyang pagtatapos.

Hindi ko sinasadya… Hindi ko sinasadya…

Pinilit kong tumayo, pinunasan ko ang aking luha at inakbayan si utol.

"Mama, papa… Itong si kambal, malapit nang magtagumpay sa buhay. Alam kong proud na proud kayo sa kanya, dahil ganun din naman po ang nararamdaman ko."
"Hehehe… Tsaka ma, pa, sana lagi niyo kaming gabayan ni kuya Michael. Alam naming nasa langit na kayo, at resbak ninyo ang Panginoon diyan."
"Oo nga pala mama, papa… Itong si kambal eh nagpropose na. Idinala mo na ba si Linda dito tol?"
"Oo naman kuya. Ipinakilala ko na siya kina mama at papa."
"Ayos! Okay po ba bebot ni kambal? Ganda po ano?"
"Hehehe… Tama si kuya, ma, pa… Napakabait pa niya."

Ayoko nang maging malungkot.

Ayoko na ring nakikita si kambal na lumuluha.

Gagawin naming ang lahat para mas maging masaya at magaan ang buhay namin.

At gagamitin namin ang hindi magandang karanasan, galing sa bangungot ng nakaraan, upang mas maging matatag at matagumpay sa buhay.

Alam kong darating din ang araw na sabay namang naabot ang aming mga pangarap.

Balang araw, magiging mas masaya na kami.

Balang araw, magiging mas maayos ang aming buhay.

Balang araw, magiging mas responsable at seryoso na ako sa aking buhay.

Balang araw, magiging proud din sa akin sila mama at papa.

At habang hindi pa lubusang naisasakatuparan ang lahat ng ito, patuloy pa rin ako sa pangangarap, kasama ang aking mga mahal sa buhay.