My Best Friend's Gorgeous Husband - Chapters 25-27

CHAPTER 25

THIRD PERSON POV

Mabilis na isinara ni George ang kanyang laptop. Saka na niya kakausapin ang hipag niya tungkol sa inappropriate photo. Saka na lang din niya ia-accept ang friend request sa FB ni Alexis. In-off na rin niya ang phone ni Doris. Kung hindi siya nagkakamali ay parang nagma-masturbate ang babae sa kabilang linya. Napailing siya. Iniisip niya kung bakit tatawag ang isang babae kay Doris at magma-masturbate. Sigurado rin siyang narinig ng babae ang boses niya. Hindi kaya siya ang pinagma-masturbate-an ng babae. Pero wala siyang kilalang Jessica Mendez.

Binalik niya ang calling card ni Alexis sa bulsa ng shorts niya. C-in-ancel na rin niya ang tawag ng kanyang mother-in-law.

Naninikip na talaga ang boxer-briefs niya. Binuksan niya ang pinto at bumungad ang naka-red negligee na si Chloe. Tumingin siya sa paligid. Mabuti at wala si Doris.

Hinapit niya agad sa baywang si Chloe.

George: Bakit nandito ka? Tapos ka na ba sa dessert mo?

Nag-kiss si Chloe kay George na ginantihan naman ng lalaki.

Chloe: Hindi ko naman kailangang sarapan ang dessert ko. Dahil ang main ingredient ay lumalabas kapag nag-init na ko.

Napakagat ng ibabang labi si George at dinilaan ang parehong labi. Sigurado siyang makakakain siya mamaya ng mainit at makatas na tahong.

George: Nakakatakam naman 'yang dessert na 'yan? Pwede na bang tikman?

Kumapit sa balikat ni George si Chloe.

Chloe: Na-ah. Kapag natikman mo ito, hindi mo na babalikan ang dessert ng asawa mo.

George: Sino ba nagsabing gusto kong tikman ang dessert ng asawa ko? Ha?

Dinilaan ni George ang ibabang labi ni Chloe at kinagat ito.

Chloe: Naughty ka, George, ha? Nakakasawa na ba ang dessert ng asawa mo?

Kiniskis ni Chloe ang hiyas niyang natatabunan ng maikling negligee sa umbok na tinatago ng boxer-briefs ni George.

George: Sabihin na nating may bago akong panghimagas na nagugustuhan. Mas masarap. Mas nakakatakam. Mas malapot. Mas basa. Mas malagkit. Mas…

Doris: Chloe! Nasaan ka?

Narinig nila ang nakakarinding boses ni Doris.

Chloe: Nandiyan na 'yong panira. Sige na. Kita na lang tayo mamaya. Patigasin mo 'yan alaga mo, ah.

Tinapik-tapik ng daliri ni Chloe ang bakat na bakat at parang sasabog ng titi ni George sa loob ng boxer-briefs nito.

George: Tirik na tirik na nga dahil sa 'yo. Gusto nang tuklawin ang biyak mo.

Hinablot ni George ang pwet ni Chloe at pinisil ito ng madiin.

Chloe: Ang pilyo mo talaga, George.

George: At ang landi mo naman.

Bago bumalik sa kusina si Chloe ay humalik ito kay George. French kiss. Dila sa dila. Laway sa laway.

George: I can't wait for tonight,baby.

Ginawaran ng isang piga ni George ang kanyang nagwawalang tarugo sa loob ng boxer-briefs.

----------

Alas otso ng gabi nang makauwi si Troy sa bahay niya. Sinalubong siya ng anak na si Yani.

Yani: Daddy!

Kinarga ni Troy ang limang taong gulang na anak.

Troy: Hello, sweetie.

Hinalikan ni Troy ang bata sa noo.

Yani: I miss you, Daddy.

Kumapit ang bata sa leeg ni Troy. Hinahanap ng kanyang mata si Nana Mindy, ang tagapangalaga ng kanyang anak, ngunit hindi niya ito makita.

Troy: Where's Nana Mindy?

Nang biglang lumitaw mula sa kusina si Amanda.

Amanda: Hi, Troy.

Troy: Amanda?

Amanda: Pinauwi ko na ng maaga si Nana Mindy, Troy. Nandito naman ako kaya sinabi ko na pwede na muna siyang umuwi. Sinabi rin kasi sa akin ni Nana na gusto niyang mag-spend ng time with her family this Friday night. Nakapagluto na ko ng ulam kung nagugutom ka. Kumain na kami ni Yani kanina. 'Di ba, Yani?

Tumango si Yani at nag-thumbs sa harap ng Daddy niya.

Yani: Yes, Daddy. Ang sarap po talaga magluto ni Tita Amanda.

Troy: Amanda…

Amanda: I know, Troy. Alam ko na ang sasabihin mo. But I want to.

Dahan-dahang ibinaba ni Troy ang anak mula sa pagkakarga niya hanggang makatayo ito sa sahig.

Troy: Sweetie, laro ka muna sa kwarto. Mag-uusap lang kami ni Tita Amanda.

Yani: Are you going to sleep in my bed tonight, Daddy?

Ngumiti si Troy sa anak.

Troy: Of course, baby.

Yani: Yay! See you later, Tita Amanda. I want to play with you again.

Nag-wave pa si Yani kay Amanda bago pumasok sa kwarto nito. Pa-cute namang nag-wave pabalik sa bata si Amanda.

Amanda: We will play later, Yani.

Hinintay nilang sumara ang pinto ng kwarto ng bata bago nagsalita si Troy.

Troy: Amanda, what are you doing?

Parang frustrated na napatingin si Troy kay Amanda.

Amanda: Troy…I want to be with you. I want to be with Yani. I want to be part of your lives. I want…

Pinutol ni Troy ang pagsasalita ni Amanda.

Troy: Amanda, we've already talked about this. You said that you already understand.

Amanda: But, Troy, I've realized that I'm still in love with you. I love you, Troy. I love you. I love Yani. I want us to be together.

Parang may nagbara sa lalamunan ni Amanda nang sabihin niya kay Troy ang nararamdaman niya para rito.

Troy: You know how I feel about you now, Amanda. It's not the same anymore.

Malungkot na yumuko si Troy.

Amanda: Troy, you don't have to love me. Just let me love you. You and Yani.

Halos nagmamakaawa na ang mundo ni Amanda.

Troy: You're being unfair to yourself, Amanda. You need a guy who…

Amanda: I need you, Troy. I need you and I love you.

Troy: But how about my feelings, Amanda? It's not only about you. It's not only about me. It's about us.

Amanda: I know. I know. But we could make it work somehow.

Troy: How?

Amanda: Wa-wala na bang kaunting pagmamahal diyan sa puso mo para sa akin, Troy? Tuluyan na ba akong nawala sa puso mo?

May halong takot sa mukha ni Amanda na marinig ang sagot ni Troy.

Troy: When I broke up with you three months ago, I'd already laid it out in front of you. Wala na, Amanda. Wala na kong nararamdaman para sa 'yo.

Amanda: Troy, five years. Five years mo kong minahal. Imposibleng nawala 'yon agad-agad? Kahit katiting na pagmamahal lang, Troy. Kung wala man, matatanggap ko.

Troy: Amanda…

Amanda: Please, Troy. Give me a chance.

Troy: I gave you a chance, Amanda. Don't make it sound like I was the only one who should be blamed on why our relationship didn't work out.

Amanda: I'm not blaming you, Troy. I'm asking you to give the both of us a chance to start a new life together.

Troy: Then, what, Amanda? Mauulit na naman ang nangyari noon. Alam mo kung gaano ang hirap na dinanas ko, Amanda? Kung gaanong kahihiyan ang inabot ko. Dahil doon…

Pinutol ni Amanda ang pagsasalita ni Troy. Nagpipigil si Troy na tumulo ang luha sa harap ni Amanda.

----------

CHAPTER 26

THIRD PERSON POV

Tuluyan nang bumulwak ang mga luha sa mata ni Amanda.

Amanda: Troy, I'm sorry. Ilang beses akong humingi ng tawad sa iyo noon pero hindi mo ko pinatawad. Hindi mo ko pinakinggan sa mga paliwanag ko sa 'yo.

Troy: It wasn't that easy, Amanda. At hanggang ngayon may galit pa rin ako sa puso ko. Galit na hindi mahihilom ng kahit anong paghingi mo ng tawad.

Amanda: I know what you'd been through, Troy. Hindi ka man maniwala, pero alam ko ang sakit na naramdaman mo. Alam ko ang hirap at kahihiyan na dinanas mo. Even though I wasn't with you that time, I was still looking for means to check what's going on with your life.

Troy: Come on, Amanda.

Umiling si Troy at puno ng pait ang mukha.

Amanda: It's true, Troy. Even though I hurt you, I still cared for you. I was and I still care for you.

Punung-puno ng emosyon ang boses ni Amanda.

Troy: Amanda, please…

Nahihirapan na ang kalooban ni Troy sa mga naririnig mula kay Amanda.

Amanda: No, Troy. Alam kong mahal mo pa rin ako. Siguro kailangan mo lang ng time before kaya inintindi kita. Hinayaan kong maghiwalay tayo kahit hindi magaan sa loob ko. Maybe at the back of my mind there was a little voice that was telling me to give you time and space to think through all of the things that happened between the two of us. But now…

Troy: And now you're telling me you love me? You still love me? Bullshit, Amanda!

Tumataas na ang boses ni Troy.

Amanda: That's the truth, Troy. I still love you. I was being stupid when I made that decision that led you to break up with me. Yes, it was my fault. Pero lahat 'yon ay hiningi ko na ng tawad sa iyo, Troy.

Troy: Tinanggap mo ang pakikipag-break ko sa 'yo nang ganoon-ganoon lang.

Amanda: Because I thought I didn't love you anymore. 'Yon ang nasa isip ko that time. But like I've said earlier, baka ang totoong rason ng pagpayag ko ay hindi dahil hindi na kita mahal? Kundi, subconsciously, binigyan kita ng time and space for you to think about everything. Malamang umiral ang pride ko noon. I don't know. Ako ba naman ang hiwalayan ng lalaki, 'di ba?

Troy: Okay. Let's say you still love me. But how about me, Amanda? Hindi na kita mahal. Ipipilit ba natin ang isang relasyon na sa umpisa pa lang ay wala ng patutunguhan?

Amanda: Na hindi ko pinaniniwalaan. I've seen how you lived your life after our fallout, Troy. Papalit-palit ka ng mga babae na parang nagpapalit ng damit. Maybe it was your way of forgetting all the things that had happened, but I'm sure that you're not happy with them. Alam kong hindi ka pa nakaka-move on sa akin at ako pa rin ang mahal mo. You're using those ladies as diversion.

Troy: You don't know anything about my feelings, Amanda. Sinaktan mo ang puso ko the moment you made your decision that night. Pinaasa mo ako.

Tumawa ng mapakla si Troy.

Amanda: Hindi kita pinaasa, Troy. Sinabi ko na sa 'yo ang totoong dahilan.

Troy: Na-pressure ka! That was so lame, Amanda!

Amanda: That was the truth, Troy.

Troy: You know what, Amanda? I think we should end this conversation now. Saka na lang tayo uli mag-usap. Pagod na rin ako. Umuwi ka na. And…thank you for taking care of Yani.

Marami pang gustong sabihin si Amanda, pero mabuti nga sigurong huwag muna ipilit ang lahat sa isang gabi lang.

Amanda: Okay, Troy. But don't expect me I would stop trying winning your affection and love again. I love you, Troy, and I know you still love me. I'll just say good night to Yani

Pinigilan ni Troy si Amanda.

Troy: You don't have to. Mas masasaktan mo lang ang bata kung patuloy mo siyang papapaniwalain na okay ang lahat. Na magiging maayos ang lahat.

Tumango si Amanda. Naintindihan ang sinasabi ni Troy.

Amanda: I understand, Troy. Pero willing akong ipakita sa 'yo na totoo ang sinasabi ko. You won't regret it, Troy. Just give me a chance.

Troy: You may now leave, Amanda.

Kinuha ni Amanda ang handbag na nasa sala at humakbang papunta kay Troy. Akma siyang hahalik dito nang iiwas ni Troy ang mukha.

Amanda: Fine. See you soon.

----------

Sa isang kilalang hotel ay makikita si Mrs. Andrea Montecillo na inis na inis nang hindi sagutin ng kanyang son-in-law ang kanyang tawag. Kahahagis lang nito sa isang phone niya kanina.

Andrea: Buwisit! Sino ba siya sa akala niya? Walang lalaking tumatanggi sa isang Andrea Montecillo. Argh!

Tigang na tigang na talaga ang ginang. Nang hindi makatiis ay kinuha ang phone at tinawagan ang isa sa kanilang male models sa Montecillo's House of Models.

Model: Hello.

Napahawak si Andrea sa basang kipay na nababalutan pa ng panty.

Andrea: Hi, lover boy. Are you busy tonight?

Talagang nilandian ni Andrea ang boses.

Model: Who is this?

Andrea: Andrea. Andrea Montecillo. Would you mind giving this woman a…wet massage?

Natigilan ng ilang sandali ang lalaking nasa kabilang linya.

Model: Oh. The very…sexy…Mrs. Montecillo.

Kinilig naman si Andrea ng marinig iyon mula sa gwapo at batang modelo.

Andrea: That's me.

Model: What took you so long to call me?

Bumaba ang boses ng lalaki na halos bulong na lang. Nakikipag-flirt na ito kay Mrs. Andrea Montecillo.

Andrea: Because I'm wet now?

Model: Oh. So what do you want me to do with your…wetness?

Andrea: Mmm… Kamutin mo.

Model: Paano ko kakamutin?

Andrea: Bahala ka. May bibig at kamay ka naman siguro, 'di ba?

Model: Hard or soft massage?

Andrea: Hard, of course.

Model: Gusto mo bang nakadamit ako o hindi?

Andrea: Takamin mo ako.

Model: I'm in. Where are you now?

Sinabi ni Andrea ang pangalan ng hotel.

Andrea: Room 204.

Model: Nasaan ang asawa mo?

Andrea: Hay naku. Malamang humihilik na 'yon. Bakit? Gusto mo bang kasama siya?

Tumawa ang lalaki sa kabilang linya.

Model: No. Gusto kitang masolo, Mrs. Andrea.

Andrea: Just call me 'Andrea'.

Model: How about I call you 'sexy'?

Kinikilig na tumawa si Andrea.

Andrea: Ikaw? Wala ka bang…girlfriend?

Model: Honestly, I have one.

Andrea: Oh. Hindi ba siya…

Pinutol ng modelong lalaki ang pagsasalita ni Andrea.

Model: Magsusumbong ka ba, sexy?

Andrea: Hmmm… Hindi naman. After all it's just a massage.

Model: Yeah. Hard and wet massage.

Andrea: Pumunta ka na rito. Kating-kati na ko.

Model: Wait for me there. Shower lang ako.

Nag-kiss sound pa ang model kay Andrea. Kinilig naman si Andea. Nae-excite na makasama ang gwapo, macho, at may malaking titing binatang modelo sa loob ng isang hotel room.

Andrea: Makakatikim na rin ako ng titi sa wakas. Ng totoong titi. Pero mas natatakam pa rin ako sa titi ng manugang ko. Mmm… George…

----------

CHAPTER 27

GEORGE'S POV

Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Bumabalik na ko sa dating ako. Alam kong masaya ako kay Doris. Mahal ko siya. Alam ko sa sarili kong binuhay niya sa puso ko ang pagmamahal. Pagmamahal na akala ko ay hindi ko na muling mararamdaman.

Napakabait na tao ni Doris. Napakabuti ng kanyang puso. Lagi niyang iniisip ang kapakanan ng mga taong nasa paligid niya. Kahit masaktan siya ay tinitiis niya para lamang maging masaya ang mga taong mahal niya sa buhay. Si Doris ang taong hindi dapat sinasaktan. Si Doris ang taong hindi dapat pinapaiyak. Si Doris ang taong dapat ay laging pinapasaya.

Dahil iyon ang nararapat sa mga taong nagmamahal ng buong puso.

Pero bakit ako nagpapakagago? Bakit ako pumupunta sa maling direksyon? Alam ko noong una ay pagsubok lamang ang tingin ko kay Chloe. Isang pagsubok na kayang-kaya kong tapusin. Isang pagsubok na kaya kong puksain sa isang pitik lamang. Pero hindi. Habang tumatagal ay lalong lumalalim ang pagnanasa ko sa kanya.

Oo. Natural ang magkaroon ako ng attraction kay Chloe dahil maganda siya, sexy, kaakit-akit. Pero hindi tamang mag-isip pa ako ng higit doon. Maling isipin na may mangyayari pa sa aming dalawa. Maling isipin na ako at si Chloe ay magtatalik sa iisang gabi.

Mali. Mali.

May asawa na ako at hindi tamang nag-iisip pa ako ng makamundong pagnanasa para sa ibang babae. Best friend pa man din siya ng asawa ko.

Pero nagawa na namin. Nagawa na naming magkasala ni Chloe kay Doris. Ang tinatagong pagnanasa namin sa isa't isa ay sumabog. Narating na ng mga makasalanang kamay at bibig namin ang mga pribadong parte ng aming katawan. Nailabas na namin nang panandalian ang init ng aming katawan para sa isa't isa.

Lumapat ang aming mga labi sa isa't isa na animo ay 'yon ang pinakanatural na dapat naming gawin. Umasal kami ni Chloe na parang hayop sa likod ng aking asawa. Sa mismong vacation house ng pamilya ni Doris.

Hindi pa kami nagpaawat at sinubukan pa naming magparaos kahit alam naming nandiyan lang si Doris sa tabi at pwede kaming mahuli.

Gago ako. Isang malaking gago.

Nilalagay ko sa alanganin ang buhay ko bilang isang pamilyadong lalaki dahil lamang sa pagnanasa na nararamdaman ko para sa ibang babae.

Ang masama pa niyan ay mukhang kumakalat na muli sa aking sistema ang pagiging mapaglaro, ang pagiging babaero, ang pagiging mapaghanap sa sex.

Hindi ko napigilan ang sarili kong pumatol sa pakikipaglandian sa telepono ng aking biyenan. Hindi ko napigilan ang sarili kong magpakita ng munting motibo sa dating kamag-aral ni Doris.

Bakit ganoon?

Maaaring nagiging mapaglaro ako ngayon dahil hindi naibibigay ni Doris sa akin ang mga hinahanap ng isang lalaki sa kanyang asawa pagdating sa kama.

Alam kong mababaw na rason iyon. Pero iyon lamang ang nakikita kong dahilan kung bakit bumabalik ako sa pagiging playboy. Kung playboy mang matatawag ito.

Kahit saang anggulo tingnan ay mali dahil may asawa akong tao. Hindi tamang nakikipaglandian at nakikipaghalikan ako sa ibang babae.

Alam ko sa sarili kong matagal ko nang tinalikuran ang pagiging babaero. 'Yon ay nang makilala ko si Doris. Mahal ko siya at ayaw ko siyang masaktan. Siya ang dahilan kung bakit nawala sa puso ko ang galit na kinimkim ko ng mahabang panahon. Siya ang dahilan kung bakit bumalik ang respeto ko sa mga babae. Siya ang dahilan kung bakit muli akong naniwala sa salitang pag-ibig.

Kung bumabalik ako sa pagiging babaero, hindi kaya…

Hindi.

Matagal ko nang kinalimutan ang parteng iyon ng aking pagkabata. Isang masalimuot na nakaraan na matagal ko nang ibinaon sa limot.

Isang parte ng aking pagkatao na matagal ko nang ibinaon sa lupa.

----------

Taong 1999

Don Alfredo: Itabi mo ang van sa gilid, Macario.

Batang George: Daddy, bakit po tayo tumigil dito? At saka, Daddy, bakit po parang nasa probinsya na tayo? Wala na po ba tayo sa Maynila?

Don Alfredo: May bibisitahin lang ang Daddy mo, anak. At saka bibili tayo ng bulaklak diyan sa palengke kaya ko pinahinto itong van.

Batang George: Para po ba kay Mommy ang mga bulaklak, Daddy?

Ngumiti lang si Daddy. Ngiting may halong lungkot sa kanyang mga mata.

Don Alfredo: Malalaman mo rin, anak. Halika. Sumama ka sa akin.

Iyon ang unang pagkakataon na nakapasok ako ng palengke. Iba't ibang uri ng amoy ang umaalingasaw. Maingay. Marumi. Pero masayang experience. Ang daming mga tao. Ang saya-saya ng mga tindero at tindera habang nag-aagawan ng mga mamimili. May ibang aburido, pero karamihan sa kanila ay masaya sa kanilang ginagawa.

Hanggang humantong kami ni Daddy sa isang pwesto na nagbebenta ng mga bulaklak.

Isang matandang ginang ang naroon at nag-aayos ng mga panindang bulaklak. Kasama niya ang isang batang babae na mukhang bata sa akin ng ilang taon.

Napakaganda niya. Sa murang edad ko noon ay alam ko na ang ibig sabihin ng salitang maganda. Maganda kasi ang Mommy ko at lagi siyang pinupuri ng Daddy ko at sinasabihang maganda.

Nang unang beses kong makita ang batang babae ay parang may lumukso sa aking kaliwang dibdib. Parang ang gaan-gaan ng pakiramdam ko. Parang umaliwalas ang paligid. Hanggang napansin ko na lang na nakangiti na pala ako at nakangiti rin sa akin ang batang babae.

Tindera: Magandang hapon po, Sir. Ilang bouquet po ng bulaklak ang bibilhin niyo?

Don Alfredo: Isang bouquet sana. Padagdagan na lang ng bulaklak. Dadagdagan ko na lang ang bayad.

Tindera: Ah. Sige po, Sir. Sandali lang ho. Jessica, tulungan mo ko rito, anak.

Jessica. Jessica ang pangalan ng batang babae.

Jessica: O-opo, Inay.

Muli siyang tumingin sa akin bago niya tinulungan ang Mama niyang ayusin ang bouquet na binili ni Daddy.

George: Ah, Daddy…

Don Alfredo: Yes, hijo?

George: Uhm… Pwede rin po ba akong bumili ng isang pirasong bulaklak?

Tumawa ng malakas si Daddy. Parang gusto kong mainis sa kanya pero naririnig ko na buhay na buhay ang halakhak ng aking ama at masaya siya.

Don Alfredo: Binata na ang anak ko.

Hinaplos ni Daddy ang aking buhok.

Don Alfredo: At sino ang maswerteng babae?

Napatingin ako kay Jessica. Napakagandang pangalan para sa isang napakagandang babae.

Sinundan ni Daddy ang aking tingin. May kunot sa kanyang noo, pero mga ilang sandali lang ay tumango-tango siya.

Don Alfredo: Not bad, hijo.

Mga ilang sandali lang ay iniabot na kay Daddy ng tindera ng bulaklak ang bouquet na binili nito.

Don Alfredo: At isang piraso ng rosas para sa magandang bata sa iyong tabi.

Nagulat ang tindera sa sinabi ni Daddy.

Tindera: Ho?

Don Alfredo: Ang sabi ko ay isang rosas para sa iyong magandang anak. Torpe kasi itong anak ko.

Inakbayan ako ni Daddy at tinapik-tapik ang aking balikat.

Tiningnan ko si Jessica at nakita ko ang ngiting sumilay sa kanyang labi. Napakaganda niya. Nagniningning ang kanyang mga mata. Namumula ang kanyang pisngi.

Naroon na naman ang pakiramdam na parang tumatalon-talon ang aking puso. Ang sarap sa pakiramdam nang makita kong nakangiti sa akin si Jessica. Marami akong mga kaklaseng babae na ngumingiti sa akin, pero hindi ko pinapansin.

Ang mga ngiti ni Jessica ay kakaiba. Para akong nabibighani. Para akong lumulutang sa alapaap.

----------

to be continued…