Room Number Five

"La Pacha Hotel, isang hotel sa Iloilo na sumisikat ngayon, bukod sa magandang serbisyo nito at pasilidad, sikat din ito dahil sa kumakalat na kababalaghang nagaganap sa isang kwarto nito, na kung tawagin nila ay Room #5, ayon sa mga nagcheck in dito, may mga boses kang maririnig pagpatak nang ala syete nang gabi, at pagsapit nang hating gabi ay may nagpapakita na noon na babaeng nakaputi, may mga litrato pang pinakita ang ibang mga witnesses patunay na may multo sa naturang kwarto. Ayon sa may ari nang hotel na si Mr. Eduardo Loyola, wala naman itong epekto sa ibang mga customer, at naging tourist attraction pa ito, at ang hamon pa nang may ari, ang sino mang makatagal nang isang lingo sa kwarto na ito ay papabuyaan niya php 10,000.00 ngunit doble ang babayaran kapag hinde natapos ang naturang palugit. Ayon sa may ari, mga sumubok, ngunit halos walang tumagal nang tatlong araw sa kwarto - Jong Lim"

Isang balita ang nabasa nang binatang si Ryan sa dyaryo habang umiinom nang kape isang linggo nang umaga. Noon pa man ay mahilig na siya sa mga kwentong kababalaghan, at pinupuntahan niya ang mga ito upang maranasan ang nasabing katatakutan, at agad kinuha nang balitang ito ang atensyon nang binata.

Agad siyang nagtungo sa nasabing hotel, tulad nang nasa balita, usap usapan nga ang kwarto na ito. Noon din ay kinausap niya ang may ari na si Mr. Eduardo Loyola.

"Sigurado ka ba iho? Alam mo madami na akong nakausap na ganyan kalakas ang loob, pero makalipas ang tatlong araw ay agad ding umalis, sigurado ka na ba?"

"Oo naman Mr. Loyola"

Sagot ni Ryan noon habang naguusap sila sa loob nang opisina nang matanda.

"Matapang ka talaga, kung ganoon, kindly sign these papers, kasunduan na pumapayag ka sa kondisyon namin, habang nakacheck in ka, lahat nang gusto mong kainin, inumin ay libre sa loob nang isang buwan na paglagi mo sa kwarto, pero kapag nagcheck out ka, lahat nang serbisyo, nakain at nainom mo ay doble sa normal na presyo ang babayaran mo, malinaw ba?"

"Crystal clear sir, where do I sign"

Habang binabasa ni Ryan ang mga kasunduan, pinagmamasdan siya nang matanda at nagtanong

"Nagkita na ba tayo noon?"

"No sir, bago lang ako napunta dito?

"Ah ganoon ba?"

Napansin ni Ryan ang baseball bat na nakasabit sa may dingding, mahilig siya sa larong base ball at di maiwasang tignan ito, napansin niya pa ang initials na "E.R" sa may hawakan nito.

"Sir, dati pala kayong base ball player?"

"Ahh oo iho, naglalaro ako noon pero ngayon ay magandang alaala na lang ito, bigay sa akin yan nang aking kasintahan"

"Wow, ang galing, eto po, tapos na akong pirmahan lahat"

At matapos ang pirmahan ay pumasok na siya sa kwartong iyon, nang pumasok siya noon, tila pangkaraniwan lang naman ang kwarto.

May TV, may mini ref, aircon, hot and cold shower, maganda ang kwarto. May radio't telepono din, nahiga siya sa kama noon at tila excited pa siya. Dala niya ang laptop, camera, voice recorder, video recorder mga gagamitin niya upang marecord lahat nang nangyayare sa kanya. Ala singko pa lang nang hapon ay hinatarin na siya nang hapunan nang isa sa mga staff ng hotel, ayaw kasi nitong maranasan ang katatakukat. From 7pm hanggang 6am ay self service na siya, isa sa mga kasunduan pero libre lahat nang kukunin niya, maliban na lamang kung aalis siya nang di umaabot sa napagkasunduan. Pagdating pagpatak nang ala syete, habang nanunuod si Ryan ng tv ay bigla na lamang itong namatay, nagulat siya dahil kanina pa siya nanunuod at maayos naman ang tv, tinignan niya ang saksakan at nakaplug naman ang power chord sa saksakan, things get a little bit wierder nang kusang bumukas ang radyo at tila nasa malabong station ang frequency na nasasagap nito dahil puro ingay lang ang naririnig niya dito.

"Mukhang nagsisimula na ah"

Ang sabi nito sa sarili, at ilang sandali pa ay nagulat siya nang may magsalita, isang boses, mula sa radyo.

"Ray….. Ray…Ray…"

ang tawag noon nang boses sa radyo, agad na kinuha ni Ryan ang voice recorder at nirecord ang mga salita, he was excited that time, it was his first na makarinig nang tawag nang isang multo. Ngunit bahagya siyang nagduda at tinignan ang radyo, inakala niya na maaring tapped ang radio pero malinis ito. Mayamaya pa ay bumukas ang muli ang tv, ngunit wala na itong pinapalabas, at ang tangi mong makikita ay ang itsura nang tv kapag walang nakakakabit na antena. Kinuha niya ang video camera na dala at nirecord din ang nangyayare sa tv. Mayamaya pa ay muling namatay ang tv, kasunod ang isang boses na tila nagmumula sa iba't ibang sulok nang kwarto

"Huhuhu Ray… Tulungan mo ko… Ray… Huhuhuhu…"

Isang umiiyak na boses noon nang dalaga ang naririnig niya, at nagulat siya nang makita ang isang babaeng nakatalikod, nakasuot nang puting night gown sa sulok nang ref, mayamaya pa dahandahang humarap ito at nagulat siya dahil duguan ito at umiiyak nang dugo,habang may lumalabas ding dugo sa bibig nito at biglang nanakbo patungo sa kanya, pumikit siya noon at pagmulat ay nawala na ang dalaga at muling bumukas ang tv. Sa unang pagkakataon, nakakita siya nang multo, at kinilabutan siya noon. Nahiga siya at sinulat ang nangyare sa kanya sa unang gabi nito sa Room #5.

"Kumusta Mr. Ryan? How's your night?"

Tanong noon nang may ari sa binata nang makita ito sa may snack bar.

"Well, ayos naman po, nagpakita sa akin yung multo, tapos tinawag niya akong Ryan"

"Ahh, so mas grabe pala ang sa iyo, unang gabi pa lang nagpakita na ang multo, may, 6 days ka pa, so di ka pa ba aalis?"

"Nope, sige sir, balik na ako sa kwarto"

Pagbalik sa kwarto ni Ryan, may napansin itong kung anong bagay na nakaumbok sa dingding, kinutkot niya ito at nagulat siya nang makuha niya ang nasa ilalim nang pintura nang pader, isang singsing, at may nakasulat sa loob

"Mina"

Pinicturan niya ito matapos ay pinatong muna ito sa may tabi nang radyo.

Ikalawang gabi, ala syete na ulit nang gabi noon. Habang nanunuod siya nang tv ay biglang bumukas ang shower sa banyo. Agad niyang kinuha ang video cam at pumasok nang banyo. Nagulat siya, may isang babae, na nandoon, naliligo, nakahubad. Maputi ang dalaga, malulusog ang suso nito, at mabalakang, nagulat siya nang humarap ito sa kanya, di makita ni Ryan ang mukha nang dalaga dahil natatakpan nang buhok nito ang mukha. Dahan dahan itong lumapit sa kanya, at mula sa pagiging tutubig, naging dugo ang mga tumutulo sa buhok nang dalaga, sa katawan at tumigil ito sa harapan ni Ryan, hinde kumilos si Ryan noon at lakas loob na nagsalita

"M-miss sino ka?"

"M…I… N… A"

Nagulat si Ryan at sumagot ang aparisyon na iyon sa kanya, at naalala na yun ang nakasulat na pangalan sa loob ng singsing.

"R… A…Y"

Kinilabutan siya noon sa paraan nang pagtawag sa kanya nito sa pangalan na iyon,di niya malaman kung bakit Ray ang tawag sa kanya nang multo, mahina at tila mula sa kailaliman pa nang baga niya nanggaling ang boses. Hinde alam ni Ryan pero kusang gumagalaw ang kamay niya at dahandahan hinahawi ang buhok nang dalaga ngunit bago pa man niya makita ito ay biglang naglaho ang dalaga sa harapan niya na parang pumutok na bula. Namatay din ang shower ng kusa. Noon din ay agad niyang sinulat ang naranasan sa kanyang laptop.
Mula alas syete y medya hanggang alas onse kwarenta y singko nang gabi ay wala siyang naranasang kakaiba. Nakaupo lang siya noon sa kama at nagmamatyag, at eksaktong pagsapit nang alas dose, laking gulat niya nang muling makita ang dalaga, nakasuot ito nang night gown, duguan, at nakatayo sa harapan ng radyo at tila tinitignan ang singsing na nakuha ni Ryan nung umaga na iyon, matapos ay bigla itong humarap sa kanya, humihikbi, dahan dahang naglakad patungo sa kanya, di siya pumikit at pinagmasdan ang dalaga at nakita nitong nagtungo sa may kabinet, at umupo sa sulok at tila ba nalulungkot ito, kitang kita ni Ryan ang dugong kumakalat sa sahig kung saan ito nakaupo

"M-mi-mi-mina…"

Ang ang nauutal na salita nito ni Ryan, biglang tumigil ang dalaga sa pagiyak, at tila narinig siya nito, inangat ang ulo mula sa pagkakayuko nito, at tila tumingin ito sa kanya, di niya maaninag ang mukha nito, pero nakita nya ang isang mata nito, nakatingin sa kanya, at lumuluha nang dugo.

Kahit kinikilabutan na si Ryan ay lakas loob nitong nilapitan ang dalaga at umupo sa tapat nito

"A-aano…ano bang… Nang..nangyari sa iyo?"

Nagulat si Ryan nang bigla itong tumayo at hinawakan nang isang kamay ang aparador, sa gulat ay napaatras siya at napatayo muntikan na siya noon maout balance, mabuti ay nakakapit siya kama, paglingon niya ay wala na ang dalaga, at tanging madugong bakas lamang isang kamay ang naiwan sa pinto nang aparador. Dahandahan nilapitan ni Ryan ang aparador, sinubukan niya itong buksan ngunit nakasarado ito. Kumuha siya nang screw driver at pilit na binaklas ang pinto nang aparador, at nagulat siya nang mabuksan niya ito, mukhang ilang taon nang di nalilinis ito, maalikabok at puro agiw at sapot nang gagamba, ang mga damit na nandoon, nagtaka siya, puro pambabae ang damit na nandoon, at may napansin siyang isang munting kahon, kinuha niya ito, inalisan nang alikabok at nakita niya doon ang isang litrato nang magandang dalaga, at nagulat siya nang makita niya ang nakasulat na pangalan sa likod nito Mina Amor Lopez. Muli niyang pinagmasdan ang litrato, maganda siya, matangos ang ilong, malamlam ang mga mata, mapupulang labi't mamulamulang pisngi at kay ganda nang nang mahabang buhok nito. Napansin niya ang radyo na katulad na katulad nang nasa kwarto niya sa likuran nang dalaga, mukhang sa kwarto ding iyon kinuhaan ang litrato.Nakita niya din ang date kung kelan ito kinuhaan, October 27,1987, 25 years old na pala ang litrato, isang taon bago siya ipanganak. Kinaumagahan, habang kumakain nang agahan, ay may dumaan na isang receptionist at tinanong niya kung may mga records ba sila nang mga nagcheck in, dahil VIP siya sa hotel na iyon, pinayagan siya na hanapin ang records na nakaimbak sa isang bodega nang hotel, at medyo kakaiba kasi ang dating sa babaeng receptionist nitong si Ryan. Hinanap niya ang record sa taong 1987.

"Sir, ano po bang hinahanap nyo?"

Tanong ni Lanie, isa sa mga receptionist ng hotel

"May titignan lang akong nagcheckin sa taon na to, I found this picture kasi"

Pinakita noon ni Ryan ang picture sa dalaga at tila nagulat ito.

"S-saan nyo po ito nakuha sir?"

"Sa kabinet sa kwarto, bakit?"

Nagtaka si Lanie noon at nagtanong

"Sir, paano nyo nabuksan ang kabinet? Halos lahat nang kalalakihan sa hotel na ito, di mabuksan ito, pinalakol na nga po nila ito at chain saw pero tila bakal ang kabinet at di ito masira"

"S-screw driver lang, sandali ko nga lang nabaklas eh"

Kinilabutan si Lanie sa sinabi nang binata. Nakita na ni Ryan ang hinahanap, nagcheck in ito araw nang Huwebes, September 17, 1987, ala syete nang gabi. Kaya siguro tuwing ganoong oras din ito nagpaparamdam. Isang buwan halos bago kunan ang litrato. Wala naman siyang kasama noon at magisa lang na nagcheck in sa hotel.

Ikatlong gabi ni Ryan, ang sinasabi nilang pinakanakakakilabot daw na naranasan nang mga nagcheck in dito. Pero halos magaalas nuwebe na nang gabi ay wala pa ding pagpaparamdam na nagaganap. Minabuti niya na muna na maginternet noon at hanapin ang pangalang Mina Amor Lopez October 1987 pero walang lumabas na kahit ano. Inantok siya noon at minabuti na matulog.
Pagmulat niya ay nagulat siya, nawala ang mga kadgets niya, at tila naiba ang set up nang kwarto, maliban sa kabinet at radyo. Bumangon siya noon at sinubukang lumabas nang kwarto ngunit paglabas niya ay tila pinaglalaruan siya dahil pumasok lang din siya ulit sa silid na iyon. Narinig niya ang shower na bumukas, dahan dahan siyang pumasok at nakita niya ang nakatalikod na hubad na babae, mapute, at matambok ang puwet, mahaba ang buhok. At nang humarap ito ay tila nahulog ang puso niya, ang ganda nang pagkakangiti nang babae sa kanya, si Mina Amor Lopez ang dalagang ito. Nagulat din siya at nakatapis na lamang siya noon

"Ray, buti at dumating ka na pala so how's work? Kanina pa kita hinihintay"

Nagulat si Ryan noon, tinawag siya ng Ray nang dalaga.Nang humarap ito kay Ryan ay tumambad sa kanya ang hubad na katawan nang dalaga, ang malulusog na suso nito na may pinkish na utong, ang malabote ng softdrinks na hubog nang katawan, at ang may kanipisang bulbol nito't matambok na puke. Dahan dahan lumapit noon ang dalaga sa kanya't hinawakan ang kamay. Damang dama niya ang mainit na kamay nito na lubha niyang pinagtaka. Tinignan ito nang dalaga at sumimangot sa kanya.

"Nasaan ang singsing mo?!"

"H-ha?"

"Sabi ko wag mong aalisin ang singsing mo diba?"

Naalala ni Ryan ang singsing na nakuha niya, nakita niya ito sa pwesto kung saan niya iyon iniwan.

"Ikaw talaga, bahala ka, di mo matitikman ang katawan na to kapag di mo sinuot ang singsing na yun"

Ang malambing na sabi nang dalaga sa kanya at nagulat siya dahil damang dama niya din ang mainit na halik nang dalaga sa kanyang labi.

"Huy! Ano ka ba?! Bat ba parang balisa ka? Para kang nakakita nang multo ah? Ganun ba kadami ang trabaho ngayon sa opisina? Mukhang napagad talaga ang mahal ko ah, wag kang magalala, akong bahala sayo"

Ang sabi nang dalaga sa kanya at ngumiti

"O baka naman masyado ka na namang nagandahan sa katawan ko? Ha?"

At muli ay hinalikan siya nito. Hinawakan nito ang kamay niya at hinila siya palabas at umupo sila sa kama. Kinuha nang dalaga ang singsing at isinuot sa palasingsingan ni Ryan at dinikit ang kamay nito sa kamay niya.

"Oh diba mas maganda kung parehas tayong may suot na singsing?"

Ang nakuha pala ni Ryan ay isa sa mga pares nang couple ring. Noon din ay nadama niya na hinahalikhalikan na siya nang dalaga sa kanyang tenga, ramdam na ramdam niya ito, at tumulay ang halik nang dalaga mula kanyang tenga, patungo sa pisnge niya, hanngang sa marating nito ang labi niya.

Masarap humalik ang dalaga, at di niya alam kung bakit pero sumabay siya sa pakikipaghalikan dito. Dahan dahan silang napapahiga noon, at kusang kumikilos ang katawan ni Ryan at pumaibabaw sa dalaga. Sinimulan niyang hawakan nang dalawang kamay ang dalawang suso nang dalaga. Pikit mata naman noon ang dalaga't napapakagat labi

"Ahhh…uuhhmmm uuhhh"

Halinghing noon nang dalaga habang nilalamas noon nang binata ang suso nito. Di makapaniwala si Ryan na talagang nalalamas niya ang suso na iyon nang dalaga, di niya ito gusto pero kusa talagang gumagalaw ang katawan niya. At sinimulan na niyang susuhin ang mga nakatinding na utong nang dalaga

"Ahhh Raayyy… Uuhhmmm… Dahaan daahhhaann… Ahhh…"

Ang ungol nang dalaga habang gigil na gigil ang di makontrol na katawan ni Ray sa pagsuso sa mga utong na iyon. Kaliawa't kanan ang ginagawang pagsuso nang binata sa suso nang dalaga. Mayamaya pa ay dahan dahan nang bumababa ang halik ni Ryan mula sa suso nang dalaga, patungo sa matambok na puke nang dalang si Mina.

"Uuhhmmm Rraaayyy… Siigggeee paaa… Ahhhh… Rraaayyy"

Ang ungol nang dalaga nang simulang laplapin at himurin ni Ray ang pukeng matambok ni Mina. Ramdam na ramdam niya ang malambot at maiinit init na pukeng hinahalikan niya, totoong totoo ito, dama din niya ang bulbul na bahagyang tumatama sa ilong at balat nang mukha habang kinakain niya ang puke nang dalaga.

"Rraaayy… Taaammaaa naa yaaannn… Puro ka talaga puke, mahal na mahal mo talaga yang puke ko na yan, tama na yan, ako naman dali"

Ang sabi nang dalaga sa kanya at di alam ni Ryan kung bakit noon tumayo ang katawan niya, naramdaman na inaalis na nang kamay niya ang pagkakatapis ng twalyang suot niya at tumambad na sa dalaga ang nanghuhumdik na tite nya na may katabaan at kahabaan.

"Rraay, haaliikaa, ilapit mo na lang sa akin yan, tinatamad akong bumangon eh"

Ang malambing na sabi nang dalaga sa kanya, at ang katawan naman niya sumunod sa sinabi nang dalaga, at umakyat ito at ipinuwesto nang katawan niya ang sarili sa bandang ulo nang dalaga at tumapat sa mukha nito ang tite niyang galit noon

"Ang laki talaga Ray!"

Ang sabi nang dalaga na tila ba ilang beses na itong nakikita

"Aaahhh… Ahhhhh"

Ang ungol ni Ryan nang simulan na nitong isubo't ilabas pasok sa bibig nito ang tite niya. Ramdam niya din na totoo ang mga labi, ang dila at laway, ang mainit na bibig nang dalaga, hinde niya alam kung paano ito nangyare

"Ayan Ray basa na, sige na, simulan na natin"

At muli ay kumilos ang katawan nang binata noon nang matapos nang chupain sandali nang dalaga ang ari niya at pumwesto na ito sa ibabaw nang dalaga.

"Rayyy…. Uhhhnnnnnnn ahhhhhh"

Ang ungol ni Mina noon nang dahan dahan nang pumapasok sa puwerta nito ang malaking kargada ni Ryan na swabeng swabeng pumapasak dahil sa laway at pamamasa na din nang puke niya.

"Oooohhhh sshhheeeeeettt… Ahhhh"

Ang ungol ni Ryan sa sarap na nararamdaman sa ari niya noon habang pumapasok ito sa puke nang dalagang iyon, alam nya ang pakiramdam na ito, ganito nga ang loob nang puke, maiinitinit na may bahagyang kalambutan ang laman sa loob na may konting pamamasa't may kadulasan at ang pukeng iyon ay di gaanong kasikipan ngunit nadarama niya ang bahagyang paninikip luwag nito sa bawat baon sa loob nito.

"Saa wakaas… Ahhh… Nagsanib na naman tayo Ray… Di ko kayakayanin na magkahiwalaya pa ulit tayo… Wag ka nang aalis pa ha?"

Ang malambing na sabi noon ng dalaga sa kanya, noon din ay nakita nito na lumuha ang dalaga. Mayamaya pa gumalaw na ang katawan ni Ryan at sinimulang kantutin ang dalaga.

"Ahhh… Ahhhh… Rayyy… Siiggee paaa ahhh"

Ang ungol noon nang dalagang kinakantot ni Ryan noon, damang dama ni Ryan ang bawat na labas pasok ng mabilis nang tite niya sa mainet puke nang dalagang ito, kitang kita niya sa magandang mukha nang dalagang ito na pikit matang dinadama't umuungol ito sa sarap na nadaramang hinahatid nang kanyang kargada.

"Siggee paa… Rraayyy.. Malaapiitt naaa… Ahhh…"

Ang sabi nito sa kanya noon habang nakapikit at nakakapit sa likod niya at di naglaon ay napayakap at napapakalmot na ito. Nararamdaman ni Ryan ang mahahabang kuko nito na kumakalbot sa kanyang likod. Mahapdi ito at tula nasugatan siya sa madiin na pagkalmot nang dalaga sa likuran niya. Ilang sandali pa ay tila lalabasan na din siya noon at bumilis ang pagbayo niya sa puke nang dalaga

"Ahhhh!!! Rraaayy!!! Ayaaann naa!!! Ahhh!!! Ahhh!!! Raaayyy!!"

At ilang sandali pa ay nakaramdam si Ryan nang mainit na likidong kumatas sa puke nang dalaga, at naramdaman din niya na nilabasan na siya noon sa loob nang puke nang dalaga. Nakatingin noon si Ryan sa mukha nang magandang dalaga habang nakapikit ito, nang dumilat ito ay laking gulat niya na biglang lumuha ito nang dugo

"Tuuluungaan moo kooo"

At noon ay tila naging kumunoy ang kama at untiunti silang lumubog nang dalaga, kitang kita ni Ryan noon na tila buhay ang tila kumunoy na gawa sa dugo at hinihila pailalim ang dalaga kasama siya, di niya maikilos ang katawan, di rin siya makapagsalita, nangilabot na noon si Ryan napapikit na lamang siya nang halos dadampi na sa mukha niya ang mala dugong kumunoy noon at nagulat siya nang may lumitaw sa mukha niya ang isang kamay na naagnas na at halos kita na ang ibang buto nito, sa kamay ay may susi, inabot ito ni Ryan gamit ang bibig at ilang sandali pa ay tuluyan na siyang lumubog sa kumunoy. Di siya noon makahinga natakot siya at tila mamatay na siya noon ngunit may kung anong tumulak sa kanya pataas at nagising siya, isang nakapangingilabot na gabi nga ang ikatlo, nagulat siya nang tila ba may kapit siya na kung ano sa kanyang kamay, at nang ibuka niya ito ay meron siyang hawak na isang antigong susi, ang susi na nasa panaginip niya.

"Good Morning Sir!"

bati noon ni Lanie sa binata na noon ay tahimik lamang na pinagmamasdan ang susi na hawak, iniisip nang binata kung para saaan ito, sa isang pinto o sa isang lalagyan. Agad na napansin ni Lanie ang hugis nang nang susi at umupo sa harap nang binata.

"Sir, saan nyo naman nakuha yan?"

"Di ko nga alam eh… basta bigla na lang siyang sumulpot"

pinagmasdan ni Lanie ang susi nang maigi at tila may naalala ito.

"Sir, halikayo may ipapakita ako sa inyo"

ang sabi nang dalaga sa binata.Nagtaka noon si Ryan at nacurious kung bakit siya inaya ni Lanie sa roof top.

"Sandali po ha, may kukunin lang ako"

Ang sabi nang dalaga, at mayamaya pa ay may dala na itong isang kahon na may susian.

"Saan mo nakuha yan?"

Ang tanong ni Ryan noon.

"I found it a week ago sa bodega, pinapatapon na nga to ni Mr. Loyola but I kept it kasi mukhang ok pa naman kaso may lock pala, actually itatapon ko na sana siya today, nung nakita yung susi na hawak mo inisip ko kung baka para dito yan, saan nyo po ba nakuha yan anyway?"

"Baka pagsinabi ko sa iyo, di ka maniwala? Well…"

Kinuwento ni Ryan ang nangyare sa kanya ang ikatlong gabi niya sa Room #5 at napanganga noon si Lanie, lalo pa nang ipakita pa ni Ryan ang mga kalmot sa likod niya. Matapos ay sinubukan na nila kung para sa kahon nga ba iyon na nakuha ni Lanie at di sila makapaniwala na iyon nga ang susi. Nagkatinginan sila noon, at parehas silang tumango at tahimik na binuksan dahan dahan ang kahon, at nagulat sila na may laman itong dalawang hikaw, di naman siya gawa sa mamahaling bato, sa kulay itim na marmol lang at silver gawa ang naturang hikaw. At sa may napansin din silang isang papel na nandoon, isang liham. Kinuha ni Ryan ito at binasa

"Mahal, sana magustuhan mo ang hikaw na aking pinasadya"

Mensaheng nakalimbag sa papel ngunit walang nakasulat kung kanino ito galing at para kanino ito. Sinukat noon ni Lanie ang hikaw.

"Bagay ba?"

Ang nakangiting sabi nito sa binata.

"Miss, wag mong isuot yan, mamaya kay Mina yan bahala ka baka magalit yun"

"Ay oo nga no"

Tatangalin na sana noon ni Lanie ang hikaw nang biglang may tumawag sa cellphone niya.

"Ay shet! Hanap ako sa reception area, sandali maiwan na muna kita! Ano ba yan, nalibang ako masyado!"

Ang natatarantang sabi Lanie at nanakbo, nakatakong ito noon kaya naman nadapa ito nang di inaasahan. Agad na nilapitan ito ni Ryan

"Ayos ka lang?"

"Oo, salamat"

"Sige na alalayan na kita"

Napatingin noon si Lanie nang malapitan sa binata, unang dating pa lang nito ay tila tinamaan na ito sa binata, kaya nga ito natutuwa na umabot ito nang ikatlong araw sa hotel at nagkaroon siya nang pagkakataon na makausap ito, pero mukhang di pansin nang binata ang pagpapansin niya, mas interesado ito sa misteryo nang kwarto. Inihatid ni Ryan si Lanie hanggang sa may babaan at sinigurado na maayos na ito

"Salamat… Sir Ryan"

Tinitigan niya si Ryan noon, napatitig din si Ryan noon nang mabuti sa mukha nang dalaga, napansin nito na maganda pala ang dalaga, at tila ba, may kakaibang kabog siyang naramdaman sa dibdib niya noon. Di nila namamalayan na untiunti nang nagkakalapit ang mukha nila, at nang halos ilang sentimetro na lamang ang layo nang labi nila sa isa't isa, biglang may tumawag ulit sa cellphone niya at nabasag ang kung ano mang tila magnetong nagdidikit sa kanila

"O-oo nga pala, may naghahanap sa akin, maiwan na kita Ryan."

Aalis na sana noon si Lanie nang tumigil ito sandali, humarap sa binata at hinalikan ito sa pisnge at nanakbo na pababa.

Natawa noon si Ryan at kinilig na parang teen ager. Naalala niyanbg balikan ang kahon at ang susi.

Nang kukunin na sana niya ang kahon ay nawala ito kasama nang susi,na kanina lamang ay nandoon. Nagtaka siya kung saan ito napunta. Makalipas ang tatlongpung minuto nang paghahanap, sumuko na si Ryan, at pinuntahan si Lanie sa reception area, at nagulat siya nang abutan niya ang may ari nang hotel.

"Sir, nasaan… Nasaan po yung receptionist nyong si Lanie?"

"Bakit Mr. Ryan? Magchecheck out ka na ba? Inutusan ko muna na kunin ang ibang dokumento sa bodega, pwede naman ako ang magcheck out sa iyo"

"Hi-hindi po ako magchecheck out, salamat po"

At dali dali siyang nagtungo sa bodega at nakita niya na nandoon si Lanie, di niya na suot ang hikaw nang mga sandaling iyon, nagulat si Lanie nang makita si Ryan na nandoon

"Yes sir? Bakit?"

"Nasaan yung hikaw?"

"Nasa drawer ng receptionist hall, hinubad ko habang naglalakad ako, baka makita ni Sir eh, ayaw niya kasi nang malalaki ang bato nang hikaw nang mga receptionist, bakit?"

Kinuwento nito ang nangyare, at tila natakot ang dalaga. Tinulungan na ni Ryan ang dalaga na dalhin ang mga dokumentong naka folder noon at dinala sa opisina ni Mr. Loyola.

"Dito ka na lang Sir Ryan, antayin mo ko"

Paglabas ni Lanie ay agad silang nagtungo sa receptionist area at nang tignan ni Lanie ang drawer ay wala na doon ang hikaw, kinilabutan siya noon. Sigurado siya na nandoon ang hikaw. Inisip nila na marahil ay nawala din ito kasabay nang kahon. Lalong nahiwagaan si Ryan.

Ikaapat na gabi na ni Rayan, habang naliligo ay may narinig siyang kumatok sa pinto. Agad siyang nagtapis noon at sinilip kung sino iyon, si Lanie.

"Pwede tumuloy?"

Ang tanong ni Lanie

"S-sandali ha magbibihis lang ako"

Matapos na magbihis ni Ryan noon ay pinapasok niya na si Lanie. Nakasuot ito nang blouse at skinny jeans noon at sandals, tapos na kasi ang shift niya noon.

"Bakit Lanie? Ano yun? Halika tuloy ka"

Pumasok noon si Lanie at umupo sa kama

"Nasa iyo pa ba ang litrato ni Mina Ryan?"

"Oo bakit?"

"Pwede bang makita ulit?"

Kinuha ni Ryan ang litarto sa drawer niya at inabot kay Lanie. Matapos ay may nilabas na litrato noon si Lanie mula sa dala nitong folder.

"Sabi na, parang nakita ko na siya eh, look, diba iisa lang siya at ang babae sa litrato na dala ko"

Nagulat si Ryan, iisa nga lang ang babae sa litrato, si Mina.

"S-saan galing ang litrato na hawak mo Lanie"

Tahimik na tumayo noon si Lanie at tumayo sa harap nang salamin na nasa pader.

"Sabi sa akin ni Mama bago siya mamatay two years ago, iniwan daw ako sa kanya nang biological mother ko, kaibigan siya nang tinuring ko nang Mama, inamin niya sa akin na di niya ako anak bago siya bawian nang buhay noon. Ryan, siya ang totoo kong ina, kaya pala di ko alam kung bakit may humahatak sa aking paa na kung ano na magtrabaho dito. May kinalaman pala ang hotel na to sa pagkatao ko"

Di makapaniwala si Ryan sa nalaman. Noon din ay nagtanong si Ryan kung ano ang nangyare sa sa ina ni Lanie

"Di ko din alam, di rin alam ni Mama, ang huling sabi daw sa kanya nang aking ina, may kakatagpuin lang siya, ang aking ama, pero di na daw ito nagpakita sa kanya sinula noon. Nang nalaman ko ito nagalit ako sa totoo kong ina pero, ngayon, parang mali pala ang nararamdaman ko, di pala ako sadyang iniwan nang aking ina, may nangyari sa kanya sa kwarto na ito… At gusto ko malaman kung ano… Can I stay here for the night?"

"O-oo naman, teka, baka mapagalitan ka, di ba bawal na makikwarto ang emplayado sa guest? Baka kung anong isi--"

"Walang tao sa hall, at wala naman nakakita sa akin na pumunta ako dito maliban sa mga kasundo kung receptionist din at guard, di naman sila nagsusumbong sa matanda na yun at asar din sila sa lalaki na yun"

Sinilip noon muli ni Ryan ang labas at wala namang tao.

Niyakap ni Lanie noon si Ryan.

"Thanks Sir Ryan"

"Wag mo na akong tawaging sir, Ryan na lang"

Tahimik silang naghihintay noon, alas diyes bente na pero wala pa ding pagpaparamdam.

"Anong oras kadalasan nagpaparamdam si ina dito sa kwarto?"

"Iba iba eh, first day ko ala syete pa lang meron na, then the day after mga twelve, then kahapon nine, today di ko alam"

Pinagmamasdan ni Lanie ang binata habang nagseset up nang mga gadgets niya. Napansin ito ni Ryan at ngumiti sa dalaga, noon din ay nagtanong siya

"Bakit Lanie?"

Biglang nagblush noon ang mukha nang dalaga, naalala niya na hinalikan niya sa pisnge ang binata, di ito nakasagot agad. Nilapitan siya ni Ryan at tinabihan.

"Can we have lunch tomorrow?"

"S-sure…"

Ngumiti noon si Ryan, type niya na kasi si Lanie. Tumayo si Ryan nang may mapansing nakasilip sa bintana, isang anino. Nang pinuntahan niya ito ay wala siyang nakita kundi isang ilog, ngayon niya lang napansin na may ilog pala sa likod nang hotel. Nilock niya ang bintana noon at tinabingan nang kurtina. Paglingon niya ay nakita niya si Lanie na nakahiga at tila natutulog. Marahil ay pagod ito at di na napigilan humiga at matulog. Naglatag sa sahig si Ryan malapit sa salamin na nakadikit sa dingding at doon nahiga. Medyo inaantok na din siya, magaalas onse y medya na noon nang makarinig si Ryan na tila may naglalakad papunta sa kanyang hinihigaan. Hinde iniisip na may nagpaparamdam noon, baka si Lanie lang iyon at nagising, di nga siya nagkamali nang makita si Lanie na nakatayo noon sa harap nang salamin, ngunit ang pinagtaka nito, ay ang pagbabago nang suot nang dalaga, at nang masipat niyang mabuti ang suot nito ay nagulat siya, night gown ito na katulad nang suot ni Mina, ang kanyang ina. Agad siyang bumangon noon, at lumapit kay Lanie. Napnsin niya agad ang nakaumbok na utong nito sa manipis na silkang night gown na suot ni Lanie. Ang kinis din pala nang balat nito, pinong pino, pero di iyon ang oras para purihin niya ang alindog ni Lanie. Tinanong agad ni Ryan ang dalaga

"L-lanie, where did you get that dress?"

Napatingin siya sa salamin at laking gulat niya na hinde repleksyon ni Lanie ang nasa salamin kundi ang ina nitong si Mina, at dahan dahan itong tumingin kay Ryan, maamo at mapangakit na titig ang ginawa ni Lanie noon, dahan dahang nilapitan at niyakap ni Lanie si Ryan at dumiin sa binata ang suso niya. Damang dama naman nang binata ang utong ni Lanie noon na dumiin sa kanya. Nalilibugan siya noon pero pilit niyang nilalabanan ito.

"L-lanie gumising ka, Lanie"

Ang sabi ni Ryan sa dalaga pero mukhang di siya nito naririnig. Nagulat na lamang si Ryan nang halikan siya nang dalaga, marasap ang pagkakahalik sa kanya ni Lanie, at napansin niya na unti unting nagbabago ang itsura ni Lanie, at nagiging si Mina.

"Ray… Bakit ang tagal mo namang dumating… Halika na… Tumakas na tayo… Itakas mo na ako mula sa kanya…"

Wika ni Mina noon at muli siyang hinalikan at dahan dahan siyang tinulak paatras hanggang sa mahiga sila sa kama. Inawat noon ni Ryan ang dalaga at at tinanong

"M-mina… Kanino… Kanino kita itatakas? Nasaan si Lanie Mina?"

"Si Lanie… Si Lanie ang anak ko…"

"O-oo Mina, nasaan siya"

"Hinihintay niya na tayo… Ray… Itakas mo na kami nang anak ko sa kanya…"

Ang umiiyak na pakiusap ni Mina noon at niyakap siya nito.

"Mina, sino ba ang kinatatakutan mo? Kanino kita itatakas?"

Ang tanong ni Ryan noon, ngunit di na sumagot si Mina. Napansin niyang si Lanie na ang nakayakap sa kanya at walang malay. Mayamaya pa ay may kumatok sa pintuan

"Mr. Ryan, si Mr. Loyola to, gising ka ba?"

"O-opo, sandali"

Dahan dahang binaba ni Ryan si Lanie sa pagkakapaibabaw nito sa kanya at kinumutan ito. Nang tatayo na siya ay nagulat siya nang kapitan siya sa kamay noon ni Lanie, at saglit na naganyong si Mina

"Nandyan siya… Iligtas mo kami nang anak ko"

Mahigpit ang pagkakapit sa kanya noon ni Mina, at lumuha ito nang dugo, at sumuka din nang dugo, matapos ay nawalan na ito nang malay. Kumatok ulit ang may ari noon at napalingon sa pintuan ang binata,

"Sandali po, Sir Loyola"

Nang lingunin niya ang dalaga ay nakahiga pa din ito at di nabago sa pagkakahiga. Dahan dahang binuksan ni Ryan ang pinto at sinilip si Mr. Loyola.

"Bakit po sir?"

"Gusto ko sanang makausap ka, maari ba?"

Lumabas noon si Ryan sa kwarto at kinausap ang may ari.

"Ho? Ano pong ibig nyong sabihin na umalis na ako?"

"Iho, pasensya na, napagdesisyonan ko na kasi na isara na ang kwarto, medyo natatakot na din kasi ang ibang guest at, isa pa, may nakapagsabi sa akin na isa sa mga empleyado ko ay karelasyon mo"

"Po?! Wala po akong--"

"Nakita ko si Lanie, pumasok sa kwarto mo kanina, and I guess nandoon pa siya, tama ba?"

Hinde nakapagsalita noon si Ryan, pero nagtaka ito kung bakit nito alam na nasa loob si Lanie, ganoong ang sabi ng dalaga ay walang nakakita sa kanya, naisip ni Ryan na may kakaiba sa kinikilos nang matanda. Noon din ay inilapag nang matanda ang sampung libo

"Here's the prize money, leave tomorrow at ipapasara ko na ang kwarto, tell Lanie na magreport sa akin bukas sa aking opisina, good night Mr.Ryan"

At umalis na noon ang matanda. Pagbalik ni Ryan sa kwarto ay nakita niyang gising si Lanie

"G-gising ka na pala, what happened?"

"Ryan… Nakita ko si Mina, nakita si ina, pinapaalis niya ako… Umiiyak siya… Humingi siya nang tawad sa akin… At humingi nang tulong… Ryan pwede bang magpunta ulit ako dito bukas?"

"Lanie, pinapaalis na ako ni Mr.Loyola bukas daw umalis na ako"

"H-ha? Bakit daw?"

"Nakita ka daw niya na pumasok dito, accusing us na may relasyon"

"Ang matanda na yun, malamang nagselos yun sa iyo, matagal nang may gusto sa akin si Mr. Eduardo, kung hinde ko nga lang kailangan nang pera di naman ako papasok dito, pero bukod doon, may tumatawag talaga sa pagkatao ko na magtrabaho dito"

"Wala ka bang naalala kanina?"

Umiling noon si Lanie.

"Di ko nga alam kung bakit biglang naiba ang suot ko eh, ikaw ba nagpalit nang damit ko?"

"Hinde, hinde ako, I just saw you standing infront of the mirror kanina, at naganyo ka bilang si Mina"

"Wait… Kanina, nanaginip ako, may tinuturo siya, sa salamin, pero di ko maalala basta ang alam ko, nakaturo siya sa salamin, suot nga tong gown, tapos nagdilim ang paligid, tapos nakita ko siyang duguan, at doon na siya nakiusap sa akin, humingi nang tulong, nang tawad at pinapaalis na ako"

"Mukhang may kinalaman ang may ari sa nangyare sa ina mo Mina, kakaiba ang kinikilos niya kanina, tila balisa ito at nagaalala"

"Ano naman ang kinalaman niya?"

"Di ko alam, at baka di ko na malaman, bukas ay aalis na ako,binagay na niya sa akin ang pera"

Napaisip noon bigla si Ryan. Tinignan nito si Lanie at sinabi ang plano.
Kinabukasan, tinignan ni Mr. Eduardo ang kwarto, wala na doon si Ryan, kinahapunan ay dumating ang dalawang kalalakihan noon na magsasara nang kwarto, ngunit hinarang sila nang dalagang si Lanie

"Bakit po mam?"

"Gusto nyo ba kumita nang doble?"

Nagkatinginan ang lalake.

"Sir, ok na po, naharangan na namin nang bricks ang pinto"

Ang sabi nang isa sa manggagawa. Pinuntahan ni Mr. Eduardo ang kwarto, baklas na ang pinto, at may nakaharang nang bricks doon. Sinalat niya ito at maayos ang pagkakagawa nang dalawa at binayaran sila nito. Matapos ay umalis na ang matanda.

"Mam, wala na po siya"

Ang sabi nang isa sa mga lalake noon.

"Sigurado bang di nahalata nang matanda?"

"Oo mam, sa ilalim na bahagi, itutulak nyo lang ito at maalis na sa pagkakapwesto ang bricks kasya ang isang tao"

Ngumiti noon si Lanie at inabot ang sampung libo sa dalawa.

"Walang nakakaalam nito ha?"

"Opo mam"

At siya naman litaw noon ni Ryan. Tulad nang sinabi nang lalaki, naitulak nga ni Ryan ang bricks sa baba at kasyang kasya siya sa butas.

"Sasama ka ba sa loob?"

Tanong ni Ryan noon sa dalaga

"Hinde na, magsisilbing look out na lang ako dito, pagtinawagan kita ibig sabihin nandyan ang matanda ha?"

"Sige"

"Ryan… Sandali"

Sumilip ulit si Ryan sa butas. Umupo ang dalaga at hinalikan siya nito sa labi.

"Salamat"

Ang sabi nang dalaga. Ngumiti noon si Ryan at tuluyan nang pumasok at sinara ang butas.

Ikalimang gabi na ni Ryan, ala syete na nang gabi noon, wala pang pagpaparamdam na nagaganap.Magaalas dose na noon, bahagya na siyang inaantok ngunit nilalabanan ang antok, inaantay niya ang pagpaparamdam at di namalayang nakatulog. Naalimpungatan siya at napatingin sa orasan. Alas dose singko na nuon, at wala pa ding kahit ano, hanggang sa nakarinig siya nang katok sa pinto mula sa labas. Nagtaka siya dahil may pintuan na naman ang kwarto. Mas lumakas pa ang katok noon, na tila galit na galit sa pagkatok.

"Ray… Nasaan ka na…"

Nagulat si Ryan noon nang marinig niya ang boses ni Mina na nasa likuran niya, nakita niya noon si Mina na takot na takot, hawak ang telepono at tila may tinatawagan.

"Ray… Please… Sagutin mo… Please…"

Ang nagmamakaawang si Mina noon habang nakahawak sa telepono. Maya maya pa ay nagulat si Ryan nang biglang magdilim ang paligid. Mayamaya pa ay muli itong nagliwanag at nakita niya ang isang bakas nang dugo patungo sa banyo. At nagulat siya nang may isang lalaking nakabonet noon at may hawak na baseball bat, at may mantsa nang dugo, nakita niya si Mina na nakahandusay sa sahig at bahagyang nakamulat ang mata, nagdurugo, nakasuot nang night gown, dahan dahan at dahan dahan itong tumingin sa kanya, nagulat si Ryan noon at tila nakita din siya noon nang lalaki

"Raay… Tu..tumakas… ka na"

Nakita noon ni Ryan na tila papalit sa kanya ang lalaki noon at nagmamadali na lumapit sa kanya at nagulat siya nang bigla na lamang siyang hatawin nito sa ulo at nagdilim ang paningin niya. Nahihilo siya noon, nakita niya ang baseball bat sa tabi niya, at nasa ilog siya noon, nakita niya na may nakasulat sa hawakan nitong dalawang letra "E.R". Mayamaya pa ay naramdaman niya na may humihila sa kanyang paa patungo sa tubig, naramdaman niyang nasa tubig na siya noon, at nakita ang lalaking di niya maaninag na tila ba may buhat ito, isang bato, at may lubid na nakatali. Inilibot ni Ryan ang paningin at napansin ang isang puno na may isang malaking bato, isang lime stone na kulay puti. Maya maya pa naramdaman na lamang niya na mabilis siyang lumubog sa tubig, di siya makagalaw noon, walang lakas para kalagan ang sarili, mayamaya pa ay untiunti na siyang nawawalan nang hininga.

"HAAAAAHHH!! HUUUGGHHH!! HUFF!! HUFF!!"

Ang hingal na hingal na si Ryan noon at hinahabol ang hininga. Alam na niya ang nangyari kay Mina, pinatay siya, at ang dapat magliligtas sa kanya. Ang pagdurugo nang mata't pagsuka nang dugo sa tuwing magpapakita si Mina ay dahil sa pagkakahampas sa kanyang ulo nang baseball bat. Natandaan niya ang mga initials na nakasulat sa baseball ball bat at naalala na nakita niya ito sa opisina nang may ari nang hotel. Dali dali niyang inalis ang harang upang sabihin ito kay Lanie. Ngunit paglabas niya nang kwarto ay may humataw noon sa kanyang ulo at labis siyang nahilo't bumagsak sa sahig. Nakita niya ang isang sapatos sa mukha niya, at dahan dahang nagdilim nang tuluyan ang paningin. Naramdaman niya na tila kinakaladkad siya sa isang mabatong lugar. Nahihilo pa siya noon, nakita niyang nakatali ang kamay at paa niya, at naaninag na ang taong humihila sa kanya, si Mr. Eduardo. Di siya makapalag noon sa hilo at nanghihina. Naramdaman niya na tumigil ang matanda at tila may tinatali sa paa niya, kagaya sa panaginip, nakita niya ang sa kanyang harapan ang baseball bat, ang puno at ang bato.

"Gising ka na pala Mr. Ryan"

"B-bakit…"

"Alam mo, di ko inakala makalipas ang dalawampu't limang taon, makakagawa na naman ako nang krimeng tulad nito"

Umupo ito sa tabi niya at pinakita ang isang litrato.

"Sabi na at nakita na kita, ikaw ito hinde ba Ray?"

Nakita noon ni Ryan ang isang litrato na may tatlong taong magkakasama, si Mina, si Eduardo at ang lalaking kamukang kamukha niya, ito marahil si Ray. Parehas silang nakasuot nang unipormeng pang baseball, at sa gitna nila si Mina.

"Nahihibang na kayo… Mr. Eduardo…"

"Di ko alam kung bakit ka pa bumalik mula sa hukay, pero hayaan mo ibabalik kita kung saan kita unang inilibing, at sisiguraduhin kong di ka na makakabalik pa"

Noon din ay nagkalakas si Ryan upang maabot ang baseball bat at maihataw ito sa matandang nakaupo malapit sa kanya. Malakas lakas ang hataw nito at nahilo ang matanda. Sinubukang tumayo noon ni Ryan at kalagan ang tali nang paa. Inaalala niya si Lanie noon. Dalidali siyang bumalik sa hotel noon, sa bintana na siya nang Room #5 dumaan. Binasag niya ang salamin noon, nagtaka siya dahil tibag na ang bricks na nakaharang sa pinto. Napansin niya din ang salamin na tila may gumagalaw galaw. Pinakinggan niya ito, at tila may kumakatok sa loob nito. Gamit ang dalang baseball bat ay binasag niya ang salamin ay nakita sa loob si Lanie na duguan ang ulo, umiiyak, katabi ang isang kalansay noon na may suot na night gown na halatang natuyuan na nang dugo, takot na takot noon si Lanie nang tulungan siya noon ni Ryan na makalabas.

"S-si Mr--"

"Oo, siya nga, siya ang pumatay sa ina mo"

"Ryan! "

Ang tili ni Lanie noon nang makita si Mr. Eduardo sa bintana at binaril si Ryan, napaluhod noon si Ryan at niyakap siya ni Lanie na takot na takot noon habang pumapasok ang matanda

"Matibay ka, noong hinataw ko ang Ray na yun sa ulo ay di na siya nakapalag, marahil ay matanda na nga talaga ako at humina na ang pagpalo ko"

Napatingin ito sa basag na salamin at nakita ang labi ni Mina

"Nakita nyo na pala siya, ang multo nang kwartong ito, at sa tingin ko, di lang siya ang susunod na magmumulto"

Ang nakangiting sabi nang matanda, ngunit isang kababalaghan na naman ang nangyare noon. Biglang sumara ang bintana at ang harang nang pinto ay bumalik sa pwesto, noon din ay biglang sumulpot si Mina sa harapan ni Lanie, nakatingin ito sa kanila nang noon ay nakahiga nang si Ryan. Di noon makapagsalita at tila naging estatwa si Mr. Eduardo sa nakita.

"R-ray… Salamat… At dumating ka… Iniligtas mo kami nang anak ko"

Umupo at hinimas ni Mina at mukha nang binata, at hinalikan ito sa ulo. Pinagbabaril noon ni Mr. Eduardo si Mina pero di ito tinatamaan, maging sina Lanie at Ryan na pinagbabaril niya ay di tinablan nang bala. Dahan dahang lumapit si Mina noon sa matanda. Agad na binasag nang matanda ang salamin at lumabas sa bintana at nanakbo patungo sa ilog. Mabilis na nasundan ito ni Mina, takot na takot ang matanda noon at halos madapa na sa katatakbo, nang walang ano ano'y may kumapit sa paa niya mula sa tubig at hinila siya nito pababa, laking gulat niya nang makita si Ray at galit na galit na nakahaw sa kanyang paa habang hinihila siya nito pailalim. Nang makawala ito sa pagkakahawak nang lalaking iyon ay umahon siya at laking gulat niya naman noon nang makita si Mina sa harapan niya, nanlilisik ang mata at muli siyang hinila nang lalaki, at lumusong din si Mina't inilubog ang matanda, hanggang sa tuluyan na itong manghina, at lumubog sa ilalim nang ilog. Samantala, iyak nang iyak si Lanie noon dahil tila naghihingalo na ang binata.

"Ryan please don't die… Please!!!"

Ang umiiyak na sabi noon ni Lanie, nagulat siya nang muling sumulpot ang ina sa harapan niya, di na ito duguan, at nagliliwanag pa ang paligid.

"Wag kang magalala… Mahal kong anak"

Hinawakan niya ang mga sugat nang binata at isang kakaibang bagay ang nangyari, agad na sumara ang sugat sa ulo ni Ryan, at ang balang tumama sa kanya ay lumabas mula sa sugat nito't naghilom.

"I-ina"

"Lanie… Patawarin mo ako… Di ko sadyang iwan ka"

"Naintindihan ko na po ang lahat… Ina magpahinga na po kayo"

Niyakap siya ni Mina noon at biglang nagliwanag ang paligid at napapikit si Lanie sa sobrang liwanag at nang dumilat siya, nasa loob pa din sila nang kwarto, maayos na ang lahat, ang bintana, ang salamin, ang bricks na nakaharang sa pinto ay nasa dating ayos, nawala na din ang natamo niyang sugat at malinis na malinis sila ni Ryan na para bang walang nangyare.

"Lanie…"

At wika ni Ryan noon at niyakap siya nang dilag. Nireport nila sa pulis ang insidente, nakuha sa likod nang salamin ang katawan ni Mina, at sa ilog naman ay ang katawan ni Ray, kasama ang katawan nang matanda. Ayon sa imbistigasyon ay nagpatiwakal ang matanda dahil sa lubid na nakatali sa paa nito at sa isang malaking bato. Nakita din nila ang mga papeles nang hotel, ito pala ay pagmamay ari nang ina ni Lanie, at ninakaw lamang nang matanda ang pagmamayari nito. Natuklasan din niya na ama pala niya si Mr. Eduardo, pero di siya nito pinanagutan, at ang Ray na kaibigan nila ang umako nang responsibilidad, napamahal ang ina niya sa binatang si Ray at di ito pinayagan nang sakim na ama at pinatay ang dalawa. Ngunit sa pagmamahal siguro ni Ray ay kahit nasa kabilang mundo na siya ay bumalik ito sa katauhan ni Ryan.

"Lanie… Anong plano mo ngayong ikaw na ang may ari nang hotel?"

"Siguro, babaguhin ko ang imahe nang hotel, na hinde kakatakutan lang ang maaalala nang mga tao, salamat Ryan, kung di dahil sa iyo, siguro patuloy pa din ang aking ina na naghihirap"

"Di ko din alam kung bakit pakiramdam ko, dinala ako nang mga paa ko dito, siguro nga, reincarnation ako ni Ray, at tinulungan lang talaga ang ina mo, so… About that lunch?"

Ngumiti si Lanie noon at hinalikan si Ryan. At doon nagwakas ang katatakutan sa Room #5.

The End