Roy: Book 3 - Part 11

WEEEOOOOO! WEEEOOOOO! WEEEOOOOO! WEEEOOOOO!

Limang magkakasunod na ambulansya ang nag-uunahang makarating sa ospital. Hindi na masyadong traffic ang mga lansangan dahil dis-oras na ng gabi, pero meron pa rin mga sasakyan na bumibiyahe. Kalat na ang balita sa TV, radio at pati sa internet. Up to the minute ang report sa mga news channel. Even ang CNN ay na-pick up na ang balita.

Sa wakas narating na rin ng mga ambulansiya ang ospital. Naka-set up na ang mga gamit sa emergency room at naka-stand by na ang trauma team ng ospital. Isa-isang itinulak sa loob ang mga pasyente.

Nilapitan ng duktok ang unang pasyente na dumating. Babae ito at nasa mid 20's ang edad.

"The subject suffered third degree burns all over her body."

"She's not breathing."

"Rescuscitators!"

"Ready."

"Clear!"

ZZZTTT!

"One more time. Clear!"

ZZZTTT!

May ipinasok na isang pasyente. Agad na nilapitan ito ng isang duktor.

"What's the problem with this one?" tanong ng duktor

"Severed arm, broken bones…" sabi ng nurse. "Masuwerte siya at humihinga pa siya."

"Binangga kami… Binangga kami…" sabi ng lalaki. "Hindi ako makaalis sa upuan ko… Ang braso ko… Hindi ko maramdaman ang braso ko…"

"He's in a state of shock dok." sabi ng nurse.

"Administer pain killers and do something with that arm. Na-retrieve ba ang naputol na braso?" tanong ng duktor.

"No, I don't think so." sabi ng nurse.

"COMING THROUGH!"

May isang pasyente ang dumating and as soon na nailagay na ito sa puwesto niya ay nilapitan na ito ng isa pang duktor.

"Status?" tanong ng duktor.

"Broken ribs and legs." sagot ng nurse na umasikaso. "We suspect may internal injuries siya. He's having trouble breathing."

"UHRRMMM!" ungol ng pasyente ng sinubukan siyang galawin.

"Careful!" sabi ng duktor. "Hook him up sa MRI so we'll see how big is the damage."

"Doctor, he stopped breathing!" sabi ng nurse.

DUMILAT ang mga mata ni Roy. Nakatayo siya sa ilalim ng malaking puno ng Akasya. Tahimik ang buong paligid at marahang sumisipol ang hangin na banayad na dumadantay sa maaliwalas niyang mukha. May hawak siyang puting bulaklak.

Matagal nang nakatayo si Roy dito. Pero nalilito siya. Hindi niya mawari ang dahilan kung bakit siya nandito. Sino ang sadya niya dito?

Bumaba ang mga mata ni Roy sa lupa. Na-realize niyang nakaharap siya sa isang puntod. Luminga si Roy sa paligid. Napagtanto niya na nasa sementeryo pala siya. Nanlamig ang pakiramdam ni Roy. Nalilito pa rin siya.

Bumalik ang tingin niya sa puntod. Lumuhod si Roy para basahin ang nilalaman nito. Sino ba ang nagma-may-ari ng puntod na ito? May nakasulat na pangalan. Ngunit kahit anong gawing basa ni Roy dito, hindi niya mawari ang pangalan ng namatay.

Maya-maya'y biglang nagdilim ang paligid na parang may tumakip sa buong sementeryo. Napatayo si Roy sa takot. Lumakas ang hangin. Nagsimulang kumulog at parang uulan. Naramdaman ni Roy ang malamig na hangin.

All of a sudden may kamay na dumantay sa balikat ni Roy. Malamig ang kamay na parang galing sa isang bangkay. Nabitawan ni Roy ang hawak na bulaklak. Gusto niyang sumigaw sa takot pero walang tinig na lumalabas sa bibig niya.

"Roy."

Tumalikod si Roy para tingnan ang pinagmulan ng tinig. Nawala ang kaba niya nung makitang si Minda pala ito.

"Ma." bigkas ni Roy at niyakap ang ina, mahigpit. Pagkatapos ay tiningnan niya ito.

"Ma, alam mo ba kung nasaa?" tanong ni Roy.

Hindi sumagot si Minda, lumakad ito at tiningnan ang buong paligid.

"Ma." tawag ni Roy.

"Napuntahan ko na ang lugar na ito." sabi ni Minda, pagkatapos ay binaling ang tingin kay Roy. "Naaalala mo ba yung kinuwento ko sa iyo nung bata pa ako? Yung nahulog ako sa balon?"

"Yeah I remember." sabi ni Roy. "You were around eight that time, umulan ng malakas at umapaw ang tubig sa balon."

"Nagpunta ako sa balon para magpaanod ng papel na bangka." patuloy ni Minda.

"And you slipped." dugtong ni Roy.

"Yeah, that's what happened. And when I came to, nandito na ako." sabi ni Minda.

"Ma, medyo naguguluhan ako." sabi ni Roy pagkatapos ay biglang napatingin sa likod niya.

"Did you hear that?" tanong ni Roy.

Hindi siya pinansin ni Minda.

"Ma, did you hear that?" tanong ulit ni Roy.

"Hear what?" tanong ni Minda.

"May naririnig akong nagsasalita." sabi ni Roy. "Hindi maintindihan ang sinasabi nila. Parang sabay sabay silang nagsasalita."

Hindi sumagot si Minda at nakatingin lang sa kanya. Unti-unting lumakas ang mga tinig na naririnig ni Roy nagsimulang kabahan ito.

"Ma, there's something very wrong here." sabi ni Roy. "Hindi mo ba sila naririnig? Bakit parang iba kang kumilos? Nasaan ba tayo? Saan?"

Biglang nadulas si Roy at dumapa ang katawan niya sa lupa. Pag-angat ng ulo niya ay nasa harap niya ang gravestone ng isang puntod. May nakasulat na pangalan at binasa niya ito.

ROSEMINDA T. CABALLERO

Agad napatingin si Roy sa ina. Nakatayo lang si Minda. May luhang tumulo sa mga nito. Biglang nakarinig ng malakas na ingay si Roy.

SKKKRRREEEEEEEEE!!!!!

"Ma!!" sigaw ni Roy.

Nasa loob ulit ng Manila Airlines si Roy. Sumisigaw sa takot ang mga pasahero. Palapit na ng palapit ang Europa Atlantic sa kanila. May isang lalaki na tumayo at nagtatakbo papunta sa pintuan ng eroplano ngunit naka-lock ito. May isang babae na mahigpit ang pagkakahawak sa rosaryo at nagdarasal. Nagsimulang magtayuan ang ibang mga pasahero papuntang pintuan. Nasilaw si Roy sa ilaw ng Europa. Segundo bago magsalpukan ang dalawang eroplano, niyakap ni Roy ang ina.

BOOOOOMMMMM!!!!!

Umalon ang mga upuan na parang tubig sa dalampasigan. Humampas ang katawan ng mga taong nakaupo sa ceiling ng eroplano. Bumuka ang katawan ng eroplano. Lumubog ang inuupuan ng mag-ina at nabitawan ni Roy si Minda. Pumatong kay Roy ang mga nasirang upuan habang gumagalaw pa rin ang eroplano. Nakarinig siya ng malakas na pagsabog at matinding sakit sa katawan niya. Napansin niya na may dugo ang braso at dibdib niya. Unti-unting nanlabo ang paningin niya habang napupuno ng usok ang eroplano. Hindi siya makakilos. Naipit ang katawan niya ng mga nasirang upuan. May bumagsak na putol na braso sa mukha siya. Sumisirit pa ang dugo nito.

"MAAA!!"

"Roy."

Naramdaman ni Roy ang pagdampi ng malamig na kamay sa kanyang mukha. Pag-angat ng ulo niya ay nandun ulit siya sa ilalim ng malaking akasya.

"Ma?" nangingilid ang luha sa mga mata ni Roy.

"Shhhh…" at niyakap ni Minda ang anak. "I've watched you all these years. I've watched you grow into a beautiful young man. How I wish I could still be with you."

"But my time is up." patuloy ni Minda. "I can no longer be with you physically but in spirit I will be. I've lived a long life and I don't regret every moment of it. I'm ready Roy."

"Ma, don't say goodbye." humihikbi na si Roy.

"I won't." sabi ni Minda. "This is not goodbye Roy. Someday magkikita ulit tayo, right here in this place. When your time is up, I will be here."

"And then," tinulungan ni Minda si Roy na tumayo, "you will tell me all about the things you've experienced. Ang mga lugar na pinuntahan mo. Ikukuwento mo sa akin all about my grandchildren. Everything. Makikinig ako sa iyo, makikitawa… Just like the way we were."

"But promise me." patuloy ni Minda. "That you will never let the challenges of life defeat you. You will stand up. You will survive, but most of all, you will live."

Niyakap ulit ni Roy ang ina. Humahagulgol si Roy habang hinihimas naman ni Minda ang likod ng anak.

"Promise me Roy… Promise me…" Pumikit si Roy at nangako. Maya-maya naramdaman niya ang sarili na parang hinihila ng isang bagay. Pabilis ng pabilis! Umikot ang paligid ni Roy. Nakarinig na naman siya ng mga tinig na nagsasalita. Sa isang iglap nakaramdam si Roy ng malakas na shock sa dibdib niya.

"CLEAR!"

ZZZZZZTTTT!

"Haahhh!" dumilat ang mga mata ni Roy.

"We have a heart beat!" sabi ng nurse.

"Heat beat? Gising na ang pasyente!" tuwang tuwa ang duktor pagkatapos ay humarap kay Roy. "Alam mo ba kung nasaan ka? Do you know where you are?"

Humihingal si Roy. Hindi siya makakilos at nanghihina ang katawan niya. May sinasabi pa ang duktor sa kanya pero hindi na niya narinig dahil tuloy-tuloy na siyang nakatulog.

DUMILAT ang mga mata ni Roy. Nasa loob siya ng isang kuwarto. Hindi niya maigalaw ang ulo niya. Maya-maya may naramdaman siyang kumilos sa tabi niya.

"Roy?" sabi ng isang tinig na kilalang kilala niya.

"Via…" mahinang tugon ni Roy. Humarap ang mukha ni Via sa kanya. Nangingilid ang luha nito. Dahan dahan siyang hinagkan sa labi.

"Si mama?" tanong ni Roy.

Hindi makapagsalita si Via. Tuluyan ng tumulo ang luha nito. Pumikit si Roy. Umagos din ang luha sa kanyang mga mata.

DUMAAN ang maraming mga araw. Unti-unti ng nakakakilos si Roy. Tinanggal na ang benda sa leeg niya kaya't naigagalaw na niya ang ulo niya kahit paano. Dumating si Valerie na may dulang mga prutas at kinumusta si Roy.

"Mabuti naman tita." sabi ni Roy. "Eto medyo nagagalaw ko na ang ulo ko kahit paano."

"Huwag mong pupuwersahin." sabi ni Valerie. "Remember ang sabi ng doctor sa iyo. Take it easy lang. Gagaling ka rin."

"Don't worry tita, hindi ko naman pinupuwersa. But I'm glad na nakakakilos na ako kahit paano. Matagal ko nang hindi nahahawakan ang kamay ng magiging asawa ko." pagkatapos ay unti-unting umangat ang kamay ni Roy at hinanap ang kamay ni Via na nakatayo sa tabi niya.

"Via?" tanong ni Roy na may halong pagtataka.

"What's wrong?" tanong ni Via.

"Ano itong nahawakan ko? Parang malaki." biro ni Roy.

"Tiyan ko po yan." sagot ni Via. Nag-iba ang itsura ng mukha ni Roy.

"Bakit ang laki na?" tanong ni Roy.

"Mahal, you've been in the hospital for four months na." sabi ni Via.

"What?" gulat si Roy. Hindi niya nakikita ang tiyan ni Via dahil hindi niya masyadong maigalaw ang leeg niya. Pagkatapos ay naramdaman niya ang kamay ni Via na pumatong sa kamay niya. Maya-maya nakaramdam si Roy na may gumalaw sa tiyan ni Via.

"Did you felt that?" tanong ni Via na nakangiti.

"Oo." at napangiti na si Roy. "Naramdaman ko ang baby natin."

DUMAAN ang ilang linggo at nakauwi na rin sa condo nila si Roy. Sinalubong siya ni Rick kasama ang tita Rosa niya.

"Tita Rosa." bati ni Roy.

"Kumusta ka na pamangkin?" tanong ni Rosa.

"Okay na po ako. Kasama niyo ba si Rita?" tanong ni Roy.

"Rita?" tawag ni Rosa. Maya-maya may batang babae na lumabas ng kuwarto at nung makita si Roy ay yumakap dito.

"Huwag mahigpit. Dahan dahan lang." nakangiting sabi ni Roy sa bata.

"Magaling ka na ba?" tanong ng bata kay Roy.

"Malapit na." sabi ni Roy pagkatapos ay kumindat kay Rosa. Lumapit naman si Rosa at bumulong kay Roy.

"Ang lakas ng dugo mo Roy. Habang lumalaki si Rita lalong mas nakakamukha mo." sabi ni Rosa.

"Sa dami ba naman ng dineposito ko sa iyo tita, talagang sa akin kukuha yan." biro ni Roy.

Dumaan ang mga araw at agarang nagplano ng kasal sina Roy at Via. Pinadalhan nila ng imbitasyon ang mga kamag-anak nila. Kailangan na rin silang ikasal na dahil lumalapit na ang buwan na manganganak itong si Via. Malakas na si Roy ngayon at nakakapag-drive na. Although sinasabihan pa rin siya ng duktor na maghinay-hinay dahil hindi din biro ang mga injuries na tinamo niya sa tragedy. Pero gusto ni Roy na gumaling na ng husto at pakiramdam niya ay mas babagal ang healing process niya kung lagi siyang nasa bahay.

Isang araw na nasa labas si Roy ay naisipan nitong dumalaw sa puntod ni Minda. Bumili ng bulaklak si Roy at ito ang inilagay niya sa puntod ng ina. Tiningnan ni Roy ang paligid pagkatapos ay napangiti.

"I'm keeping my promise ma. I will not let what happened ruin my life. Ma, malapit ng manganak si Via. Magiging grandma ka na. Next month na rin ang kasal namin. Don't worry you will still be a part of it. May upuan na naka-reserve sa iyo at yung pinakamagandang picture mo ang ilalagay namin dun. And don't worry about Rick pala. Sa amin na ni Via titira ang anak natin. I'll watch over him and make sure he'll grow into a nice young man."

Hinawakan ni Roy ang headstone ng puntod. Tumulo ang luha niya. "I miss you ma. I miss you."

"Roy?"

Tumalikod si Roy sa pinagmulan ng tinig. Nanlaki ang mga mata niya.

"Lydia?"

"Kumusta ka na Roy." nakangiting bati ni Lydia at nagyakapan silang dalawa. Nag-usap sila at nagkuwentuhan sa tabi ng puntod ni Minda. All the time pala ay hindi alam ni Lydia na si Roy ang kaibigang sinasabi ni Cris na fiancee niya. Pero sinabi ni Roy kay Lydia na alam niya agad na si Lydia ang tinutukoy na girlfriend ng kaibigan simula pa lang.

"Paano mo naman natukoy na ako nga?" tanong ni Lydia.

"What did I tell you when we last met?" tanong pabalik ni Roy. "Ano ba yung sinisigaw ko nung nakasakay ka na sa bus?"

"Break a leg?" sagot ni Lydia.

"Break a leg." ulit ni Roy. "You've come a long way Lydia. I'm happy for you and Cris."

"Yeah. I love him and he really loves me. Siguro baka kami na rin ang magkatuluyan. But you know what? The love we shared years ago is still with me. Nandito pa rin sa puso ko. At hindi mawawala hanggang nabubuhay ako."

Ngumiti si Roy, pagkatapos ay hinawakan ang kamay ni Lydia. "I'm glad you are here. Especially this time Lydia. Especially this time."

DUMATING ang araw ng kasal nina Roy at Via.Nandoon lahat ng mga mahal nila sa buhay. Sa parte ni Via ay nandoon siyempre si Valerie ang mga pinsan nito at iba pang mga kamag-anak. Sa parte naman ni Roy ay nandoon unang una ang papa niyang si Gary kasama ang asawa nito, si Rick, si Rita, ang tita Rosa niya kasama ang mga kamag-anak nina Roy sa probinsiya, ang kaibigang si Cris na tumayong best man niya at ang girlfriend nito at dating karelasyon ni Roy na si Lydia. Isang malaking picture naman ni Minda ang naka-display sa upuan nito. Habang nasa altar si Roy ay tumitingin siya sa likod niya at sa tuwing makikita ang litrato ng ina ay parang nakikita na rin niya ito na nakangiti sa kanya.

Sa reception naman ay nagulat si Roy ng dumating ang pinsang si Sheila kasama ang asawang amerikano na si Gorman na bitbit ang isang batang lalake. Nagyakapan ang magpinsan at pinakilala ni Roy si Sheila at ang asawa nito kay Via.

Bumulong si Roy kay Sheila. "Ate Sheila, anak naman ninyo ni Gorman si Michael di ba?"

Sumagot si Sheila. "Loko. Hindi ba obvious na blond ang buhok ni Michael?" Pagkatapos ay kinurot sa tagiliran si Roy. "Wala namang nabuo nung huling contact natin. Pero kung mayron siguro, hindi ko naman itatago sa iyo. Malalaman mo yun."

Natapos ng maayos ang reception. Sa wakas ay mag-asawa na sina Roy at Via at nung gabing yun ay walang kasing-sarap ang love making nila. Nung matapos ay yumakap ng mahigpit si Via kay Roy.

"What now?" tanong ni Via.

"What now?" natawang tanong ni Roy. "What happens next… will happen. We will build a new life. Our life. You, Rick and our new baby. We will be one family."

"Speaking like a true man." sabi ni Via. "I'll back you up along the way. My husband."

"My wife." bulong ni Roy kay Via pagkatapos ay niyakap niya ito for another round.
EPILOGUE

Isang batang babae ang naging anak nina Roy at Via. Dahil dito lalong nagsumikap si Roy na mapalaki pa ang kumpanya nila. Dumating ang break nila nung nakipag-tie in ang isang italyanong kumpanya sa MARIKKIT at i-market ang mga damit nila sa Italy. Naging maganda ang reception ng mga italyano sa MARIKKIT at dahil dito ay nagtayo si Roy ng isang offsite company. Dahil international na ang MARIKKIT, napasok din ni Roy ang market sa asia kung saan naranasan nilang kumita ng milyon-milyon bawat buwan. Hindi nagtagal, napasok na ng MARIKKIT ang market sa U.S. Dahil sa laki ng kinikita ng MARIKKIT ngayon, pinaubaya na ni Roy ang position niya kay Lowell na siyang naging bagong VP of Sales. Umuupo pa rin si Roy sa board meeting as Chairman of the Board at siya pa rin ang pinakamalaking stock holder since na-acquire na rin niya ang stocks na dati ay hawak ni Minda.

Si Gary naman na papa ni Roy ay lalong nanghina ang katawan dahil na rin sa sakit nito sa puso. Na-stroke ito ulit at mula noon ay naging bedridden na. Dinalaw siya ni Roy sa Italy at niyaya silang mag-asawa na manirahan na sa Pilipinas. Dahil Pilipina din ang asawa ni Gary ay pumayag ito sa offer ni Roy. However, just one month na nakakauwi pa lang sa Pilipinas ay na-stroke ulit si Gary and this time hindi na siya nagising. Isang linggong binurol si Gary at pagkatapos ay inilibing sa memorial park na binili ng asawa nito na hindi din kalayuan sa pinaglibingan kay Minda.

Hindi pumigil ang pagiging kasal nina Roy at Via para magpatuloy ang relasyon nina Roy at Valerie. Almost every week ay binibisita ni Roy si Valerie at hindi natatapos ang araw ng walang tumutulong tamod sa puke ni Valerie. Habang tumatagal ay lalong nagiging intense ang sex nila at lalo silang nagiging malapit sa isa't isa. Si Valerie na ngayon ang pumalit sa iniwang role ni Minda at maraming advice itong binibigay kay Roy lalo na sa business side.

Nag-stay ng isang taon sa Pilipinas ang pinsan ni Roy na si Sheila kasama ang asawa nito at nag-iisang anak. Masayang mag-asawa itong sina Sheila at Gorman at compatible sila sa isa't isa. However, hindi din natiis ni Sheila ang nararamdaman pa rin na libog sa pinsang si Roy kaya't minsan ay nag-make out sila sa isang motel. Katulad ng dati, matindi ang sex nila at nilabasan ng maraming beses si Sheila habang pumuputok naman si Roy sa loob niya. Isang beses lang nangyari ito at hindi na naulit pa. Bumalik din sa New York si Sheila at ang pamilya niya.

Hindi naman nagtagal ay nagpakasal din itong si Lydia at Cris. Si Roy naman ang naging best man ni Cris sa kasal nila. Pagkatapos ay inalok ni Roy ng trabaho si Lydia at Cris sa MARIKKIT na malugod naman nilang tinanggap. Madalas isama ni Roy si Lydia sa mga business deals niya at minsan kapag ginagabi sila ay hinahatid na niya sa bahay nila. Close pa rin ang relationship nina Roy at Lydia pero hindi na katulad ng dati. Parang magkapatid na ang turing nila sa isa't isa at hindi pumasok sa isip nila na gawin ulit ang dating ginagawa nila nung araw. Hindi nagtagal ay nagkaanak din sina Cris at Lydia at si Roy ang naging ninong nung bata.

Paminsan-minsan ay dumadalaw si Roy sa tiyahin nitong si Rosa para makita ang anak na si Rita. Walang kaalam-alam ang bata na ang kinikilalang pinsan nito ay siyang ama din nitong tunay. Pero okay lang kay Roy ito. Ang importante ay lumaking maayos si Rita. Hindi naman ito napapabayaan ni Rosa dahil bukod sa talagang mahal na mahal nito ang nag-iisang anak, ay puwede na itong mag-relaks dahil malaki na rin naman ang negosyo nito sa real-estate. Hindi na nagkaroon ng contact sina Roy at Rosa at kuntento na sila sa pagiging magtiyahin.

Si Iyya Valero naman ay nakapasok sa isang competitor ng MARIKKIT na isang Country Sales Manager. Dahil magaling din itong si Iyya, nagawa niyang halos pagpantayin ang sales revenue ng company nila at ng isang mahigpit na competitor. Pero hindi na niya kinaya ang MARIKKIT na kino-consider na niya ngayon na isang successful company. Nagkita ulit sina Roy at Iyya sa isang Sales Convention na ginanap sa Cebu. Kasama ni Roy ang bagong Sales Manager niya at naging maayos naman ang pagkikita nila. Nagbago na rin si Iyya at natutunan na nitong respetuhin si Roy. Naging maayos ang pag-uusap nila kaya't pinakilala ni Roy ang bagong Sales Manager niya kay Iyya. Naging attracted naman itong Sales Manager kay Iyya kaya't pagkatapos na pagkatapos ng convention ay in-establish nito ang contact kay Iyya hanggang maging close silang dalawa. Kasalukuyan silang nagpaplano na magpakasal sa susunod na taon.

Dahil wala ng titira sa bahay nina Minda ay isinara ito ni Roy at pinagbili sa isang mag-asawa na may isang anak na lalaki na teenager na. Siniguro ni Roy na nakuha niya ang mga sex tapes nila ni Minda mula nung teenager pa siya. Unfortunately, nakalimutan ni Roy na may naimbak pala siyang limang VCD nila ni Minda sa isang secret compartment sa dating kuwarto niya. Nakita ito ng teenager na anak ng mag-asawa at ng mapanood ay nagsimulang makaramdam ng libog, hindi sa nanay niya kundi sa nakakatandang pinsang babae na minsan ay natutulog sa kanila. Hindi nagtagal ay nagkakantutan na ang magpinsang ito na naging dahilan para dumalas ang pagtulog ng pinsang babae sa bahay nila.

WAKAS