Roy: Book 3 - Part 9

Dumaan ang mga araw at naging subsob sa trabaho si Roy. Araw araw siyang may report sa bagong Sales Manager niya na si Lowell kung saan natututukan ni Lowell ang mga activities ng sales force niya. Dahil ngayon na wala na si Iyya at ang mga managers na kalaban niya, naging maayos ang takbo ng sales department at naging maganda din ang relationship nila sa ibang department lalo na sa production at marketing.

Nag-present si Roy sa board tungkol sa bagong direksiyon ng Sales Department. Ever since, nasa Class A and B ang market nila. Nag-propose si Roy na i-capture din nila ang Class C and D to gain a wider market share at pinakita niya ang plano ng sales manager na si Lowell kung paano i-a-achieve ito. Pinaliwanag ni Roy na because of the weak state of the Peso, kailangang gumawa sila ng panibagong brand of clothing na kayang i-afford ng ibang buyers. Unlike yung pitch ni Iyya before na mag-invest lalo ang company for Class A products, Roy is doing it the other way. Mas importante kay Roy ang mas malaking market share and he knows hindi nila kayang i-achieve ito kung naka-stick sila palagi sa Class A market.

Dahil palapit na ng palapit ang araw ng event sa WTC, naging abala ang marketing department sa pag-produce ng banners para sa MARIKKIT CLOTHING BRAND. Dumaan lahat ng mga designs kay Roy kung saan pinag-aralan nila ng Marketing Manager ang mas magandang design. Finally nakuha din nila ang design na mas magre-reflect sa nature ng MARIKKIT kaya't ito ang binalik nila sa Marketing.

Naging busy din ang mga designers ng damit para sa Class C and D market na proposed ni Roy. Araw, araw maraming designs ang nare-reject. Nagiging metikuloso ang grupo ni Roy sa tuwing may bagong design at talagang sinusuri nila ito ng mabuti kung angkop ba ang design para sa market. Para kay Roy, hindi rason ang basta makagawa lang ng design. Kahit C and D ang market, importanteng maiba ang design nila.

"The buyers must see the value in our products." sabi ni Roy sa mga designers nila. "What's the point of buying something na may kamukha? We need to be unique. Kahit mura yan, kailangan naiiba tayo."

Tinawagan ni Roy ang papa niyang si Gary sa Italy at nag-usap sila tungkol sa negosyo. Sinabi ni Gary na may mga contacts siya nung active pa siya sa business niya na baka magkainteres sa brand of business ng MARIKKIT. Pinadala niya through email ang listahan ng mga contacts niya habang nag-uusap sila sa phone ni Roy.

"Kumusta ka naman papa." sabi ni Roy. "Huwag kang mawawala sa wedding day ko ha?"

"I will never miss it for the world." sabi ni Gary na medyo mahina ang dating ng tinig. "Whatever happens, I'll be there. Just tell me when."

DUMATING ang araw ng event. Tinayo ang booth ng MARIKKIT katabi ang mga competitors nito. Sa labas pa lang ng WTC, naka-display na ang banner ng MARIKKIT. Sa loob kabi-kabila ang advertisement sa tungkol sa MARIKKIT. Siniguro ni Roy na pagpasok pa lang ng mga tao sa WTC ay kita agad ang banners ng MARIKKIT.

"Importante ang visibility." sabi ni Roy. "The buyers usually goes to the first ad they see. And if they see it more often lalo silang magiging interested at hahanapin ang booth natin."

Dahil malaki ang event, dumayo ang representatives ng mga foreign companies to see if merong silang magugustuhang brand na puwede nilang i-market sa bansa nila. Nakahanda ang sales force ni Lowell complete with brochures and other information na binibigay nila sa mga dumadaan. Hindi nagtagal lumapit ang isang foreign national at nag-inquire tungkol sa products ng MARIKKIT. Una nitong kinausap si Lowell at pagkatapos ay pinakilala ni Lowell si Roy sa foreigner na isang Japanese. Although hindi masyadong nag-divulge ng information ang Japanese, nag-set sila ng date para mas lalong mapag-usapan ang mga kailangan niya. Dumagsa ang ibang mga customers na naintriga sa bagong brand ng MARIKKIT. May mga bumili on the spot na paisa-isa, may nakipag-set ng meeting kay Roy para i-market ang MARIKKIT sa probinsiya kung saan bumili ang ilan sa mga ito ng isang bultong damit para ibenta sa mga tindahan nila. Wala pang apat na oras ay tumatawag na si Roy sa head office para magpadala ng panibagong batch ng mga damit dahil mauubos na ang stock nila. All in all, the event was a complete success kung saan maraming foreign nationals ang naging interesado at nagustuhan ng mga buyers ang bagong brand of clothing nila.

Pagbalik nina Roy sa opisina ay tuwang tuwang sinalubong siya ni Eddie to congratulate him for a job well done. Nagulat si Roy nung makita ang mama niyang si Minda na kagagaling lang sa board meeting nila kung saan binuweltahan niya ang mga board members dahil hindi nito nai-defend si Roy sa mga detractors niya. Mapait ang katawan ng mga board members sa mura ngunit hindi naman sila makaangal dahil ang nagsasalita ay isang majority stockholder at ang mga stocks na hawak nila ay binigay sa kanila dahil sa matagal nilang service sa company.

Niyakap ni Roy ang ina nung makita ito pagkatapos ay nakita niya ang itsura ng ibang board members na stressed out ang dating paglabas sa conference room.

"Mukhang pinagalitan mo ang mga yan ah?" tanong ni Roy.

"That is an understatement my son." sabi ni Minda pagkatapos ay niyakap ulit si Roy. "Congratulations. I'm so proud of you. You see? All you need to do is believe in yourself."

"Thank you ma." sabi ni Roy. "Your advice kept me strong. Kasama ka sa success na ito since you have been my guiding light."

"Well." sabi ni Minda. "You will be surprised to know that Akusaki Clothing of Japan invited us for a week in Tokyo. All accomodations paid."

"Akusaki?" isip ni Roy. "Ah I remember! I just talked to him today. I mean just today lang!"

"I know." sabi ni Minda. "Tumawag siya dito kanina lang. It seems naiwala niya ang calling card na binigay mo. Fortunately, he remembered the landline. He booked us for tomorrow's flight. Actually ikaw lang sana ang naka-book, but when he learned na mother mo ako, isinama din ako."

"Talaga?" tapos ay tumingin si Roy sa mga kasama niya. "Do you hear that guys? We're going international!"

Nagsigawan ang mga tao niya. Tuwang tuwa sa magandang blessings na natatamo nila ngayon. Maya-maya hinila ni Roy si Minda sa conference room. Sa loob, pinatay niya ang ilaw at sinimulang hubaran ang ina.

"Uhhh Roy… Do you want to do this in a motel?" tanong ni Minda habang sinisipsip ni Roy ang suso niya.

"I want to celebrate our success here ma." sabi ni Roy. "Yun nga lang hindi tayo puwedeng magtagal."

"Hindi talaga at baka may maghinala kung ano ang ginagawa natin dito." sabi ni Minda, nakabukas na ang butones ng blouse niya at sinususo ni Roy ang magkabilang dibdib ni Minda.

"Ang bango mo ma." sabi ni Roy pagkatapos ay pinatuwad ang ina. Pumasok agad ang titi ni Roy sa puke ni Minda.

"Ohhhh…" ungol ni Minda. Nag-pump si Roy marahan pero madiin. Hawak niya ang dalawang suso ni Minda. Kinantot niya ang ina dog style sa conference table. Ang marahang pumping ay unti-unting bumilis. Bumuka lalo si Minda at hinawakan ni Roy ang balakang niya habang naglalabas-pasok ito sa puke niya.

"Deeper Roy… Deeper…" ungol ni Minda. Diniinan lalo ni Roy ang mga pasok. Damang dama niya ang malambot na laman ni Minda sa loob. Naaabot niya ang pinakadulo ng lagusan ni Minda. Mainit ang loob ni Minda. Napakainit.

Maya-maya naramdaman ni Roy na lalabasan na siya. "Ma, eto na ako. Ohhh… Marami ito ma… Marami itohhh…"

"Anak delikado ako ngayon…" ungol ni Minda. "Hugutin mo muna yannn…"

"Oh.. Too late na ma… Ahhhh!" Sumabog ang tamod ni Roy sa loob ng puke ng ina. Napahawak si Minda sa kamay ni Roy habang nilalabasan ito. Nanginig din ang katawan ni Minda at sinabayan niya ang anak na nilalabasan. Naghalo ang mga fluids nila sa loob ni Minda.

Hingal sila pagkatapos. "Roy, anak. I'm not safe." sabi ni Minda.

"Sorry ma, but it really feels so good when I'm inside you." sabi ni Roy na nakapasok pa rin ang titi sa loob ni Minda.

"Well." sabi ni Minda. "I should've refused from the start but, ang sarap mo din kasi." Pagkatapos ay naghalikan ang mag-ina. After a few minutes ay nagbihis na sila at lumabas ng conference room na parang nag-meeting lang.

KINABUKASAN ng gabi. Nasa airport si Roy at Minda kasama sina Via at Valerie.

"Bumalik kayo agad ni Roy Minda para mapag-planuhan na natin ang kasal ng dalawa." sabi ni Valerie.

"One week lang ito Valerie." sabi ni Minda. "Don't worry marami na rin akong ideas para sa kasal nila."

"I'm so excited na Minda." sabi ni Valerie. "Magiging lola na tayong dalawa!"

"At least mga lolang magaganda tayo at makikinis pa ang mga kutis di ba? Hindi katulad ng ibang mga lola na kulubot na." biro ni Minda.

"At parang nasa treinta lang di ba?" tawa si Valerie.

Nakayakap naman si Via kay Roy. Napansin ni Roy ang paglalambing ng kasintahan kaya't hinalikan niya ito sa pisngi. "Gusto mo dun ka muna kay Tita. Mahirap yung nag-iisa ka sa bahay, lalo na yang condition mo."

"Ano ka ba naman." sabi ni Via. "Ang liit pa ng tiyan ko. Tanungin mo ako after two months, yun pa siguro. But I will miss you. In fact I missed you already na."

"Sandali lang naman ako." sabi ni Roy. "Saka kasama ko naman si mama. Don't worry, pagbalik ko mag-uuwi ako ng mga Japanese food. Di ba mahilig ka dun."

"Sorry love but not today." sabi ni Via. "Nag-iba ang panlasa ko."

"I forgot naglilihi ka nga pala." sabi ni Roy. "Anyway just remember that I love you, I love you and I love you."

"Halika na at boarding na ang flight natin." sabi ni Minda. "Sige Valerie, see you in one week." Pagkatapos ay niyakap ni Minda si Via.

"Take good care of my grandchild ha. I'll make sure babalik sa iyo ang asawa mo. Hindi makakaligtas sa akin ito." biro ni Minda.

"Para namang makakaligtas pa ako eh ayan nga may nabuo na." tawa si Roy. Pagkatapos halikan sa labi si Via at halikan sa pisngi si Valerie ay tumulak na sa loob ng airport ang mag-ina. Last call na para sa Flight 029 ng Manila Airlines to Tokyo Japan kaya't nagmadali na ang mag-ina sa paglakad. Narating nila ang entrance ng Flight 029 at sa loob ay nakita nila agad ang seat number nila.

Pagkaupong-pagkaupo ay huminga ng malalim si Minda. "Well Roy. How does it feel?"

"Nervous." sagot ni Roy. "But excited in a way."

"Well you should." sabi ni Minda. "Because after all the hardships you encounter in school, after all the hardships you encounter with Iyya, it finally brought you here."

"I can't imagine na naka-survive ako ma." sabi ni Roy. "For a moment, I thought I might not make it."

"You are my son." sabi ni Minda. "Nasa lahi natin ang matapang. Nagsimula ang business natin sa tindahan lang. But look at it now. It is your turn na Roy. After all, you and Rick will run the company after we're gone."

SA COCKPIT ng eroplano. Naka-receive ang kapitan ng confirmation na natapos na ang refueling.

"Okay guys, we're good to go." sabi ni Kapitan Reyes. Umusog palayo ng terminal ang eroplano. Malamig ang panahon at medyo foggy ng kaunti ang airport. Uulan-ulan pa kaya't poor ang visibility.

"Tower please advice runway for take-off." tawag ng Kapitan.

Sumagot ang tower. "Flight 029, taxi to runway 4. Wait for confirmation before takeoff."

SA FIRST CLASS SECTION. Nakatingin si Roy sa bintana habang nagta-taxi ang eroplano papuntang runway 4. Tumingin siya kay Minda. Ngumiti si Minda sa kanya pagkatapos ay hinawakan ang kamay niya.

SA COCKPIT halos walang makita ang mga piloto kundi ang mga strobe lights sa runway. Nadaanan nila ang isang runway sa kanan pero hindi nila mabasa ang numero.

"Tower," sabi ng Kapitan sa headset. " we just passed a runway on our right but we cannot see what number it is."

Sumagot ang tower. "Flight 029, we can barely see you from here. But it seems you passed runway number two."

"Tower please verify. We passed runway number two?" tanong ng kapitan. Pagkatapos ay may nakita siyang ilaw na nasa harapan niya pero malayo.

"Flight 029. We verified you just passed runway two. Two more runways Flight 029." sabi ng tower.

"Tower, I just saw a set of blinking lights ahead of me. Please verify existence of another airline." sabi ng kapitan.

Maya-maya sumagot ang tower. "Flight 029, please be advised Europa Atlantic flight 802 is ahead of you."

"Understood." sabi ng kapitan pagkatapos ay tinakpan ang mic piece niya at tumingin sa mga kasama niya. "Si Europa Atlantic pala ang nasa unahan natin. Hindi man lang tayo sinabihan kanina ni tower."

Napailing ang co-pilot at navigator ng kapitan.

SAMANTALA narating na ng eroplanong Europa Atlantic flight 802 ang dulo ng runway at kasalukuyang lumiliko ng 360 degrees.

"I'm missing my daughter's ballet dance." sabi ng kapitan. "The moment we're good we are taking off."

SA FIRST CLASS SECTION naman ng Flight 029, hawak ni Roy ang PDA niya at kasalukuyang nagsusulat ng email kay Via.

"What are you doing?" tanong ni Minda.

"I'm writing an email to Via." sabi ni Roy.

"Roy you have plenty of time to do that when we touched down in Tokyo. Baka maka-interfere pa yan sa eroplano." sabi ni Minda.

Nag-isip sandali si Roy. Maya-maya, tinago na niya ang PDA at hinawakan sa kamay ang ina.

SA COCKPIT ni Flight 029 Manila Airlines. Binibilang ng mga piloto ang bawat runway na madaanan nila.

"That's runway 3." sabi ng kapitan. "One more to go."

SAMANTALA nakumpleto na ng Europa Atlantic Flight 802 ang turn-around ng eroplano.

"That's it." sabi ng kapitan. "We are good to go." Hinawakan nito ang lever sa kanan at tinulak forward. Lumakas ang ingay ng makina ng eroplano.

"Wait don't we need confirmation from tower?" tanong ng co-pilot.

Nag-isip sandali ang kapitan. Maya-maya ay umiling ito. "I don't think so. Let's go."

Umandar ang Europa Atlantic Flight 802. Unti-unting bumilis ang takbo ng eroplano paghahanda sa take-off.

SA COCKPIT naman ng Manila Airlines Flight 029 narating na nila ang runway 4.

"At last." sabi ng kapitan at dahan dahang pinosisyon ang eroplano paliko.

"Hey what's that?" tanong ng co-pilot. Nanlaki ang mata ng kapitan ng makita ang isang eroplano on a collision course sa kanila!

SAMANTALA SA COCKPIT naman ng Europa Atlantic Flight 802. Nanlaki ang mata ng kapitan ng finally ma-realize na may eroplanong papaliko pa lang sa runway 4 at nakaharang sa dadaanan nila.

"Shit!" sigaw ng kapitan at hinila ang manibela ng eroplano. Umangat ang ulo ng eroplano ngunit dahil hindi pa nito na-a-achieve ang tamang speed ay hindi pa ito makaaangat.

"Pull up! Pull up!" sigaw ng kapitan.

SA FIRST CLASS section naman ng Manila Airlines Flight 029, biglang sumigaw ang isang pasahero dahil kitang kita sa bintana ang papalapit na eroplano.

"There's a plane headed for us!" sigaw ng pasahero.

Napatingin sina Roy at Minda. Dahil nasa kabilang bintana sila. Nanlaki ang mga mata nila.

"Oh my god Roy!" sigaw ni Minda.

SA COCKPIT naman ng Manila Airlines Flight 029. Kitang kita ng mga piloto ang ilaw ng papalapit na eroplano.

"Tower emergency! Emergency!"

SA TOWER naman, pigil hininga ang mga flight controllers sa nakikitang pagbabanggaan ng dalawang eroplano.

"PULL UP! MY GOD PULL UP!" sigaw ng kapitan ng Europa Atlantic Flight 802. Sumasadsad na ang puwitan ng eroplano sa kalsada pero hindi pa rin talaga enough ang bilis nito para mag take-off.

A few seconds before impact, niyakap ni Roy si Minda.

KABOOOMMM!!!!

Nahati sa dalawa ang Manila Airlines! Ganun din ang Europa Atlantic kung saan unang tumama ang nguso nito at unang nadurog ang cockpit. Humagis ang mga bakal galing sa Manila Airlines at Europa Atlantic at bumagsak sa dalawang terminal kung saan nabasag ang salamin at nag-crack ang concrete. Takbuhan ang maintenance crew ng airport papunta sa mga sasakyan nila. Sa runway, nagwawala ang isang engine ng Europa Atlantic na naka-full power pa rin. Lahat ng tamaan ng exhaust nito, mapa-service vehicle man ay humahagis na parang dahon sa lakas ng power nito. May sumabog sa nahating katawan ng Europa Atlantic at pumalaot ang maitim na usok dito.

SA LABAS ng airport dinig na dinig ang salpukan ng dalawang eroplano at ang mga pagsabog na sumunod dito. Papalabas pa lang ng parking sina Via at Valerie ng biglang napasigaw si Via.

"Via?" gulat na tanong ni Valerie. "Bakit anak?"

Hawak ni Via ang dibdib niya. Nangangatog ang tinig ni Via. "Si Roy ma. May nangyari kay Roy!"