Teacher: Book 1 - Part 15

Basta ang maliwanag lang sa aming dalawa ay masaya kami pag magkasama.

Dalawang araw namin inikot ang mga lugar na hindi pa namin napupuntahan ni psalm, hindi kami nakaramdam ng pagod o hirap sa paglalakbay namin, tanging ngiti at kagalakan lang ang meron kami. Ang pinaka huli naming pinuntahan ay ang lugar na kung saan magkakabit ng dalawang paka ang magkasintahan at itatapon ang susi, naniniwala daw ang mga koreano na kapag nagkabit ka ng magkadikit na paka doon ay hindi na magkakahiwalay pa ang dalawang taong nagkabit nito.

October 14, 2007 Sunday 8:00pm ang flight namin pabalik ng Pilipinas, nang umagang yun parang ayoko bumangon sa pagkakahiga ko sa kama, ayokong isipin na kailangan na namin umuwi sa Pilipinas at tuluyan ng maghiwalay ni psalm.

Subalit sadyang madaya ang mundo, dahil mabilis niyang tinatapos ang masasayang araw at pinapabagal niya ang malulungkot mong sandali.

Hinanap ko si psalm sa tabi ko subalit wala siya, tumayo ako at nagtungo sa banyo para hanapin siya ngunit hindi ko talaga siya makita.

Binuksan ko ang aparador at nagulat ako dahil wala na ang mga gamit ni psalm.

Mabilis akong nagtungo sa front desk at tinanong ko kung may nagcheck out na babae, binigay ko agad ang buong pangalan ni psalm at ang deskripsyon ng itsura niya.

Hinanap ng babaeng nasa front desk ang log book at nakumpirma nga na 6:38am ng lumabas si psalm, tumingin ako sa orasan ng hotel at nakita kong 9:33 am na malamang ay malayo na ang narating niya.

Hindi ko kayang ipaliwanag ang kalungkutan na nararamdaman ko ng mga oras na yun, lumakad ako pabalik sa elevetor na puno ng katanungan sa isip ko, bakit niya ako iniwan? May isang maghapon pa sana kami magkakasama, anong dahilan na naman kaya ang naiisip niya, isa na naman kaya itong laro para sa kanya o sadyang laro lang talaga lahat ang nabuo naming masasayang alaala.

Ako lang kaya ang nakaramdam ng pagmamahal sa amin dalawa at umasa na maging magkasintahan kami?
Narating ko ang kwarto ko at binuksan ko ang pinto nito, kakaibang katahikan ang nanaig sa silid na iyon, nawala ang nagbibigay sigla sa apat na sulok ng kwartong iyon, para akong nakatayo sa isang lugar na unti unting natutuyo't ang mga halaman at punong kahoy sa paligid.

Matagal akong umupo sa kama ko at nag isip ng malalim.

Naisip ko na kahit pa lumuha ako ng dugo dito sa loob ng hotel ko ay hindi na babalik pa si psalm, mas mabuting hanapin ko nalang siya sa Pilipinas, naibigay naman niya sa akin ang lugar na pinapasukan niya, yun ang pumasok sa isip ko bago ako tumayo at naligo para makapag handa ng umalis.

Subalit hindi ko maintindihan kung bakit pati ang bumabagsak na tubig sa shower room ay nakikidalamhati sa kalungkutan, hindi ko alam kung imahinasyon ko lang yun, pero pakiramdam ko napaka lungkot ng tubig na bumabagsak sa katawan ko.

Nilibot ko ang mga mata ko sa loob ng banyo at nakita ko na naiwan ni psalm ang toothbrush niya, kinuha ko ito bago ako lumabas ng banyo, tinuyo ko ang katawan ko ng towel bago ko kinuha ang bag ko, nagulat ako ng makita ko kung ano ang laman sa loob nito.

May laman itong pera, picture at liham galing kay psalm, kinuha ko ang liham at nakita ko na may kwintas na nakapulupot dito, tinignan ko ang pendant at nakita kong pangalan ni psalm ang nakaukit, yari ito sa isang metal at sigurado akong pilak ang ginamit sa buong kwintas.

Tinignan ko rin ang larawan na iniwan niya, ang nasa unahan ay larawan ng dalawang kwintas ang isa ay yung kwintas na binigay niya sa akin at yung isa ay pangalan ko ang nakaukit.

Tinignan ko pa ang isang larawan at nakita kong picture ito sa snowman na ginawa namin, nakangiti kaming pareho na nasa gitna namin ang snowman.

Huli kong binuksan ang sulat na ginawa niya para sa akin…

Phantom Blade..

Pasensya kana kung hindi ko nagawang magpaalam sayo ng personal, hindi ko kasi talaga alam ang magiging reaksyon ko kapag nakarating tayo sa airport ng Pilipinas at tuluyan ng babalik sa dati nating buhay.

Kaya dito ko nalang sa sulat idadaan ang lahat.

Salamat sa lahat ng alaala na binuo natin dito sa Korea, sobrang masaya ako sa paglalakbay kong ito habang kasama ka.

Ingatan mo sana yung kwintas na iniwan ko, dahil iingatan ko rin ang kwintas na pangalan mo ang nakaukit, ito ang palaging makakapagpaalala sa akin na minsan may taong nakasama ako na nakapag pangiti sa akin sa oras ng kalungkutan, yung taong naging daan para matupad ko ang ilang pangarap ko sa buhay, kahit napaka simple lang ng makakita ng snow at kainin ito, masaya ako dahil ikaw yung kasama ko na gumawa nun.

Phantom naalala mo last day nung niyaya kitang maglaro, yung kailangan makita natin ang isat isa sa labas, hindi yun laro, humiling ako ng sign kung sakali nga na magkikita tayo totoong pagmamahal nga ang nararamdaman ko, naguguluhan kasi talaga ako sa kung ano ba talaga ang dapat kong maramdaman para sayo.

Kaya hindi na ako tumanggi pa nang halikan mo ako sa labi nung magkita tayo sa tabi ng dagat, perfect place pa yung kinalalagyan natin at nakumpirma ko ng mga sandaling iyon na may konting nabubuo na ngang pagmamahal ang puso ko para sayo.

Subalit sadyang magulo ang isip ko, ayokong maging panakip butas natin ang isat isa, alam ko na pareho tayong broken hearted kaya siguro ganito yung nararamdaman ko sayo, mas mabuti na kalimutan muna natin ang mga nakaraang relasyon natin, hayaan natin ang tadhana na ang gumuhit ng mga kapalaran sa dapat nating patunguhan, kung talagang may panahon na magiging tayo, kusa tayong paglalapitin ng tadhana.

Sa ngayon ito yung pinaka maganda kong naiisip ang maghiwalay muna tayo, napakaliit lang ng Pilipinas para hindi tayo magkita, sana maunawaan mo ko.

Huwag mo na akong hanapin dito sa Korea, nagpachange flight ako, habang binabasa mo itong sulat ko malamang nasa eroplano na ako ngayon pabalik sa Pilipinas.

Ienjoy mo nalang yung huling araw mo dito sa korea, huwag ka sanang magalit kung naging selfish ako sa desisyon ko, para sa ikabubuti naman ng nararamdaman natin ito.

Salamat sa lahat Phantom ikaw ang unang taong maiisip ko sa tuwing maaalala ko ang south korea, ikaw rin ang palaging makakapagpaalala sa akin kung gaano kasaya ang paglalakbay ko.

Umaasa ako na sa susunod na bansang pupuntahan ko muli sana tayong magkasalubong….

Psalm…….

Nasagot lahat ang katanungan ko dahil sa liham na yun ni psalm, tama naman siya na baka maging panakip butas lang kami sa isat isa kung sakaling ituloy namin ang relasyon na sisimulan namin.

Nagsimula na akong mag ayos ng mga gamit ko para makaalis na sa hotel na yun, hindi ko kasi talaga mapigilan ang pangungulila kay psalm, kahit nalinawan na ako sa liham niya.

Nang masigurado kong wala na akong naiwan sa kwartong iyon ay nilapitan ko ang unan na ginagamit ni psalm niyakap ko ito at naamoy ko pa sa huling pagkakataon ang naiwang pabango niya sa unan na yun, ilang minuto kong nilanghap ang amoy ng pabango ni psalm bago ko ito ibaba sa kama at tuluyan ko ng nilisan ang kwartong iyon.

Pinagod ko ang sarili ko maghapon sa kakalakad sa malamig na syudad ng korea, namili na rin ako ng mga ipapasalubong sa mga taong malapit sa akin, pagbalik ko sa Pilipinas. bago ako magtungo sa airport ay kumain muna ako sa isang restaurant na kinainan namin dati ni psalm, umupo rin ako kung saan kami dating magkatabi, nilasap ko ang huling mga oras ko sa korea sa restaurant na iyon, nakita ko pang magkatabi ni psalm at masayang kumakain sa upuan na iyon ng muli ko itong lingunin, isang sulyap pa sa nakaraan ang ginawa ko bago ako tuluyang magtungo sa airport.

Sumakay ako sa eroplano baon ang lahat ng alaala ng babaeng ilang araw ko lang nakasama subalit tumatak na siya sa puso at isip ko.

Dahil sa pagod ay natulog nalang ako sa eroplano, ilang oras din tumagal ang byahe ko pabalik sa Pilipinas.

Ginising ako ng isang flight attendant na nasa manila na pala kami.

Bumaba ako sa eroplano at kinuha kong lahat ng bagahe ko.

Halos mahilo ako sa kakatingin sa bawat babaeng makita ko, umaasa ako na baka sakaling makita ko si psalm, subalit bigo ako.

Sumakay ako ng taxi at nagpahatid sa terminal ng bus.

Subalit sa kasamaang palad ng makarating kami sa terminal ay wala ng bus na nabyahe dahil alangang oras na nun, pinasya ko nalang na magpahatid sa Laguna sa taxi driver, kahit may kamahalan ang singgil niya ay tinaggap ko na, mabigat ang mga dala ko at hindi ko rin kasi kabisado ang manila.

Ilang oras ang byahe mula manila hanggang sa Laguna, pero naging mabilis ang byahe namin dahil wala ng traffic.

Nakauwi na ako sa bahay namin at pinagbuksan ako ng kapatid ko ng pinto.

Pumasok ako sa loob ng bahay namin at nagsalita ang kapatid ko.

Kuya maraming naghahanap sayo dito, mga estudyante mo, may mga babae at lalaki pa, sinulat ni nanay lahat ng pangalan nila, kasi di naman namin alam kung kailan ka uuwi, ang araw araw na napunta dito yung Ericka ata pangalan nun, di ko maalala, may kailangan ka raw malaman, sabi ng kapatid ko.

Dahil sa pagod hindi ko nalang sinagot ang sinabi niya, inabutan ko nalang siya ng pasalubong at tumuloy na ako sa kwarto ko.

Naghanap muna ako ng kahon ng sapatos para doon ko ilagay lahat ng mga bagay na naipon kong magiging alaala ni psalm nilagay ko sa loob nito ang punit na ticket ng arena na pinuntahan namin, mga resibo sa kinainan namin restaurant, resibo ng taxi, chips ng casino, liham at picture na binigay ni psalm, dito ko rin nilagay ang passport ko, pero ang kwintas na ibinigay ni psalm ay sinuot ko bago ako natulog.

Matapos kong masabi lahat ang sama ng loob ko kay Ms Diaz ay pinasya ko ng umalis sa apartment ni May, kahit naman kasi galit ako dahil sinaktan ako ni Ms Diaz , hindi pa rin kaya ng kunsensya ko na makitang nahihirapan siya.

Umuwi nalang ako sa bahay namin at natulog.

Kahit paano nakaramdaman ako ng kaluwagan sa dibdib ko, dahil siguro nailabas ko na yung mga kinikimkim kong sama ng loob.

Lumipas ang mga araw katulad ng dati, pinilit kong maging normal ang buhay ko sa paaralan, pero si Ms Diaz hindi pa rin sumusuko na maging maayos kami, may mga pagkain na pinapadala siya sa mga estudyante namin para sa akin, pero kadalasan siya yung nagbibigay sa akin, subalit katulad ng isang tula, kahit ito ay nakapaganda sa pandinig sa dulo nito ay matatgpuan ang tuldok na tanda ng pagtatapos.

Wala akong tinanggap sa lahat ng binigay ni Ms Diaz, alam ko kung gaano kasakit ang umasa kaya hindi ko ito ginawa sa kanya.

Tinapat ko na siya na hindi na mababago pa ang desisyon ko, pero nagpatuloy pa rin siya sa ginagawa niya.

Lahat na nang iwas ginawa ko na pero sadyang determinado si Ms Diaz na magkaayos kami, pati ang nanay ko at mga kapatid ko ay kinakausap na niya.

Subalit dumating ang isang pangyayari na tuluyang nakasakit kay Ms Diaz na hindi ko sinasadya.

December 21, 2007 Friday, Christmas party sa paaralan namin, kasalukuyang nagaganap ang isang stage program na binubuo ng mga mag aaral ng aming paaralan, may kumanta, may sumayaw at kung ano ano pa, nakatanggap ako ng mga regalo sa mga estudyante ko at dating players ng volleyball.

Pero ang lubos na ikinagulat ko ay nang may biglang mag abot sa akin na estudyante nang isang chips na kulay pula galing ito sa casino ng suriin kong mabuti ang inabot ng estudyante namin, hindi rin ako maaring magkamali kung sino ang may ari nito, tinanong ko agad kung saan niya ito nakuha, itinuro lang ng dalagita kong estudyante ang taong nag abot sa kanya ng chips na hawak ko.

Nang lingunin ko ang dereksyong ng daliri niya ay nabitawan ko lahat ng tegalong hawak ko, isang babaeng naka fitted pants, white T-shirt na may naka tatak na south korea na pinatungan ng black jacket, naka pusod ang buhok at may napaka tamis na ngiti sa akin.

Pakiramdam ko huminto ang mundo ko ng sandaling iyon, naging bagal ang lahat ng gumagalaw sa paligid ko, hindi na nagawa pang kumurap ng mga mata ko ng papalapit ako sa kanya, dahil natatakot ako na baka isa itong panaginip, subalit isang mahigpit na yakap mula sa babaeng palaging laman ng isip ko ang nagpatunay na hindi ako nananaginip.

Lahat halos ng mga estudyante na naroon sa field ay nabaling sa amin ang atensyon.

Wala na akong pakielam pa sa paligid ko dahil talagang namiss ko ng sobra ang mga yakap ni psalm, parang bumalik ang alaala ko sa korea ng muli akong makulong sa bisig niya.

Ui Phantom nakakahiya na sa mga estudyante mo, nakatingin na silang lahat ohh, may mga co-teacher pa na nakatingin sa atin. Sabi ni psalm.

Kumalas ako sa yakap niya at hinawakan ko ang dalawang kamay niya.

Pasensya na, akala ko kasi nasa Seoul pa tayo. Sagot ko.

Baliw ka talaga, nasaan na yung co-teacher mo? Yung May ang pangalan, siya kasi ang nagturo sa akin ng papunta dito. Sabi ni psalm.

Tyempo naman na palapit sa amin si May at nagkamayan pa sila ni psalm.

Binalik ko na rin kay psalm ang chip niya at agad naman niya itong tinago, nakita kong nakasuot sa leeg ni psalm ang kwintas na kagaya ng kwintas ko, sobrang saya ko talaga ng sandaling iyon, dalawang buwan laman ng isip ko ang babaeng nasa harapan ko ngayon, dalawang buwan akong nagplano na puntahan siya sa pinapasukan niya subalit Hindi ko nagawa.

Matapos makapag usap si psalm at si May ay bumalik na si May sa classroom niya para masimulan na ang classroom party sa paaralan namin.

Isinama ko rin si psalm sa classroom ko, pinakilala ko rin siya sa mga estudyante ko at dalawa kaming nangasiwa ng parlor games.

Matapos makain ng estudyanye ko ang hinanda nilang pagkain ay nagbigayan na bang regalo ang monito monita, lumabas ako saglit upang makisuyo sa guard namin agad naman siyang sumunod sa utos ko at lumakad na ako pabalik sa classroom ko.

Inabutan ko pa na si psalm ang nag aabot ng regalo sa mga estudyante ko, kaya tinulungan ko na siya.

Ilang minuto pa ay nakuha na ng lahat ang mga regalo nila, nagpaalala muna ako sa mga estudyante ko na mag ingat sa darating na new year sa mga paputok, binati ko na rin silang lahat bago ko sila pinayagang umuwi.

Masarap ba maging teacher? Tanong ni psalm.

Bakit mo naman natanong yan? Plano mo bang maging teacher? Tanong ko.

Hindi naman, kasi nakikita ko masaya ka habang pinapayuhan mo mga estudyante mo. Sagot niya.

Actually masaya ako dahil nandito ka, mahirap maging teacher kailangan lagi kang tama at maging magandang halimbawa sa mga estudyante mo, pero kung ang bawat guro ay may inspirasyon na kagaya mo, masasabi kong magiging masaya lahat ng teacher, paliwanag ko.

Inspirasyon ka diyan, kung hindi pa ako kinontak ni May wala kang planong hanapin ako, tapos ako pa nag effort na puntahan ka huh! Grabe!! Sagot ni psalm.

Sus ee sino ba nang iwan sa south Korea? Sino ba yung gumising na wala na pala siyang kasama? Tanong ko?
Ahh so gumaganti ka? Ganon ba? Tanong ni psalm.

Hehehe Hindi naman, sadyang hindi ko lang talaga alam kung naka move on kana sa ex mo kaya natatakot akong punatahan ka, pero sa maniwala ka man o hindi, palagi kang laman ng isip ko. Banat ko.

Alam mo Phantom magmula ng umuwi ako galing Korea, hindi ka rin nawala sa isip ko, kahit ilang beses sinubukan ng ex ko na makipag ayos sa akin hindi ako pumayag dahil ikaw na laman ng puso at isip ko. Pero gago ka pa rin, araw araw akong umaasa na pupuntahan mo ako sa office ko pero bigo ako, buti nalang talaga kinontak ako ni May sa friendster at nalaman ko na hindi na pala kayo nagkaayos nung Ms Diaz ba yun? Nasaan ba siya? Turo mo naman sa akin. Paliwanag ni psalm.

Sige tuturo ko sayo mamaya si Ms Diaz, may Christmas party pa ang mga teacher mamaya, sabi ko.

Sus hindi ba nakakahiya yun? Hindi naman ako teacher ahh, sagot ni psalm.

Okey lang yun, mga asawa nga ng ilang co teacher ko kasama ii, sabi ko.

Bakit asawa mo ba ako? Tanong ni psalm.

Hindi pa, pero kung gusto mo simulan nating maging magkasintahan ngayon. Banat ko.

Hoy Phantom Hindi ako easy to get, manligaw ka muna. Sagot ni psalm.

Ahh ganon ba? Tara!!
Sabay hawak ko sa kamay niya at dinala ko siya sa field, pinatayo ko si psalm na nakatalikod sa gate, kinuha ko ang mic, na ginamit kanina sa program at nagsimula akong magsalita.

Hello sound check!!
Good afternoon fellow teachers and students, may i have your attention please..

Ako po si Phantom Blade na minsang naglakbay at may nakilalang babae sa south Korea, pareho po kaming broken hearted ng magkakilala kami, ako man po ay naguguluhan sa nararamdaman ko para sa kanya ng sandaling iyon, subalit ng dumating yung huling araw namin sa Seoul, iniwan po niya akong mag isa, bumalik siya dito sa Pilipinas na hindi ako kasama.

Labis na kalungkutan po ang naramdaman ko ng mga oras na yun, pakiramdam ko napunta ako sa lugar na walang nabubuhay na kahit ano, pakiramdam ko may kulang sa pagkatao ko sa pagkawala niya.

Dalawang buwan po ang lumipas mula ng makilala ko siya, hindi siya nawala sa isip ko nung panahon na yun at ngayon po nandito siya sa harapan ko, may gusto lang sana akong itanong sa kanya.

Sakto naman ang dating ng guard dala ang pinabili kong bulaklak, inabot sa akin ng guard at lumapit ako kay psalm, lumuhod ako at muling nagsalita.

Psalm can you be my girlfriend? Tanong ko.

Napuno ng tilian ang buong campus dahil sa mga nanonood na mag aaral.

Si psalm naman ay halos pulang pula na ang muka at nakahawak ang dalawa niyang palad sa bibig niya.

Tinanggap niya ang bulaklak na inaabot ko at niyakap ako sabay bulong niya sa akin.

Yes, i want to be your girlfriend!!
Halos mapatalon ako sa tuwa ng marinig ko na sinabi niya yun, maaaring corny ang ginawa ko para sa mata ng iba, pero sa sayang naidulot nito kay psalm kahit pa araw araw akong maging corny, gagawin ko pa rin yun mapasaya ko lang ang babaeng labis kong minahal.

Hindi kayang sukatin ng kahit anong klaseng panukat sa mundo ang kasiyahan na taglay ko ng marinig ko ang sagot ni psalm ng mga sandaling iyon.

Kumalas na kami sa pagkakayakap sa isat isa dahil sadyang dumarami na ang manonood.

Bumalik muna kami ni psalm sa loob ng classroom ko para makapag usap at maghintay sa magaganap na Christmas party ng mga teacher.

Ilang oras pa ay tinawag na kami ng janitor dahil magsisimula na daw ang party.

Malayo palang ay natanaw ko na agad si Ms Diaz na nakaupo sa isang sulok ng mga table na nahanay para upuan ng mga guro, magkahawak kami ng kamay ni psalm na umupo malayo sa pwesto ni Ms Diaz, masaya ako at ayoko ng kahit anong kaguluhan ng mga sandaling iyon.

Naging maayos naman ang panimula ng party namin ng mga guro, may ilang parlor games din kaming sinalihan ni psalm, may mga nag perform din na ilang mga teacher sumayaw at kumanta.
Matapos ang mag perform ng ilang guro ay pinasya muna ng principal na kumain muna ang lahat.

Pumila kami ni psalm sa mahabang mesa na puno ng pagkain na inihanda ng canteen personnel ng school, akala ko magiging maayos ang lahat ng araw na yun.

Subalit hindi ko inaasahan na lapitan kami ni Ms Diaz habang nakapila kami ni psalm.

Hi, ako nga pala si Ms Diaz co-teacher ni Mr Phantom Blade, sabay abot ng kamay kay psalm.

Malugod namang kinamayan ni psalm si Ms Diaz.

Hello ako si psalm girlfriend ni Phantom Blade, nice to meet you. Magiliw na sagot ni psalm. Ang sumunod na mga salita ni Ms Diaz ay Hindi na naging maganda para sa akin.

Ganyan ba talaga katigas ang kalooban mo Phantom? Pinagkatiwala ko sayo ang buhay ko, nangako ka na hindi mo ako susukuan tapos iiwanan mo lang ako ng ganito? Oo nagkamali ako at nasaktan kita, pero sana naman inisip mo kahit papano na pinipilit kong itama lahat ng nagawa ko kasalanan sayo, huwag mo naman sana akong saktan ng ganito. Sinasabi ni Ms Diaz yun habang umiiyak.

Halos madurog ang puso ko ng marinig ko ang mga salitang yun galing sa babaeng dati kong minahal, subalit sadyang ganito ang buhay minsan kailangan na mong masaktan, para mayroon kang matutuhan.

Mabilis na nilapitan ni Mr Perez si Ms Diaz para sana alalayan subalit itinulak siyang palayo ni Ms Diaz.
Hindi ko alam kung bakit ng makita ko ng oras na yun ang muka ni Mr Perez ay agad nag init ang ulo ko, ibinaling ko lahat ang init ng ulo ko kay Mr Perez dalawang solidong suntok na tumama sa mukha niya ang pinakawalan ko, hindi ko na napigilan pa ang emosyon ko at nailabas ko na ang sama ng loob ko.

Gago ka!! Kung Hindi dahil sayo, Hindi masasaktan ng ganyan si Ms Diaz, pasigaw kong nasabi kay Mr Perez.

Mabilis akong hinila ni psalm palayo sa lugar na yun.

Nakarating kami ni psalm sa isang fastfood chain na hindi kalayuan sa paaralan.

Okey ka lang ba? Tanong ni psalm.

Oo ayos lang ako, pasensya kana kung ganun pa yung nasaksihan mo sa pagpunta mo dito. Paliwanag ko.

Wala yun, pero Phantom pwede ba akong magtanong sayo? Sabi ni psalm.

Sige ano yun? Sagot ko.

Mahal mo ba talaga ako o panakip butas lang ako sa nararamdaman mo? Tanong ni psalm.

Mahal kita, totoo ang nararamdaman ko sayo, Hindi ka panakip butas psalm, kung noon na nasa Korea tayo naguguluhan pa ako, ngayon sigurado na ako sa nararamdaman ko para sayo. Sagot ko.

Pasensya kana kung naitanong ko yan, ayoko lang kasi masaktan kagaya ng nangyari sa ex mo kanina, teacher pa naman siya tapos ganon yung inasal niya, pwede mo bang ikwento sa akin kung bakit pati yung lalaki kanina sinuntok mo? Sabi ni psalm.

Pinaliwanag ko lahat sa kanya ang nangyari mula ng bumalik ako sa pagtuturo, pati ang pagkakataon na makita ko si Ms Diaz at Mr Perez na lumabas sa kwarto at pati na rin ang naganap sa bahay ni may ay sinabi ko Kay psalm.

Kaya psalm sana kapag may Hindi ka nagugustuhan sa ikinikilos ko pls, kausapin mo lang ako para maging maayos ang relasyon natin. Sabi ko.

Yes boss!! Ikaw rin sabihan mo ako kapag may mga Mali kang nakikitang ginagawa ko, tyka kung pwede lang iwasan mo ng manapak, nakakatakot kasi itsura mo kapag nakikipag away ka lalo na nung sa korea, parang dimonyo yung mga mata mo. Sabi ni psalm.

Opo ma'am di na po ako makikipag away. Biro ko.

Sus maam ka diyan, order na muna tayo nagugutom na ko, sabi ni psalm
Kaya umorder na kami ng pagkain, ilang minuto ang lumipas ay natapos na kami kumain.

Saan na tayo pupunta nito? Tanong ko.

Hanap tayong snow? Biro ni psalm.

May alam ako, tara sa 7eleven meron dun slurpee may flavor pa ang snow nila. Banat ko.

Baliw!! Busog na ko, hatid mo nalang ako sa office may pasok pa ako ngayon ii, sabi ni psalm.

Sige ba! Sagot ko.

Paano yung bag ko nasa classroom mo pa! Tanong ni psalm.

Ee di kunin natin, sagot ko.

Baka naman makipag away ka pa huh!! Tanong niya.

Hindi na promise!! Sagot ko.

Lumakad na kami pabalik sa paaralan para makuha namin ang bag ni psalm.

Nakita ko pa ang mga teacher sa field subalit umiwas na kami ni psalm.

Kinapitan niya ng mahigpit ang mga braso ko habang tinatahak namin ang daan papunta sa classroom ko.

Nang makarating kami ay agad na kinuha ni psalm ang bag niya, ako naman ay itinabi ko sa drawer ko ang mga regalong natanggap ko bago kami nagpasyang lumabas ng paaralan.

Sumakay kami ng bus byaheng cubao, medyo matraffic ang daan ng mga sandaling yun, inabot kami ng higit sa dalawang oras bago kami nakarating ng megamall, pumasok kami ng mall at lumabas sa likod na bahagi upang tunguhin ang opisina ni psalm.

Medyo may kalayuan ang nilakad namin subalit narating din namin ito.

Dumiretso kami sa basement ng isang building, may kinuha si psalm sa loob ng bag niya at tinapat sa isang kulay dilaw na Honda civic umilaw ito at binuksan ni psalm ang pinto ng kotse.

Halosa manliit ako sa sarili ko ng makita ko na may sarili palang sasakyan si psalm, samantalang ako kahit bike wala.

Tara dito muna tayo mamaya pa pasok ko. Yaya ni psalm.

Agad naman akong pumasok sa kotse niya at mas lalo akong namagha dahil napakalinis at napakabango sa loob ng saakyan niya.

Mas lalo pa akong nanliit sa sarili ko ng iabot niya sa akin ang N-95 na cellphone niya para isave ko ang number ko.

Ikaw na magsave di ako marunong gumamit niyan. Sabi ko ng iabot sa akin ang phone ni psalm.

Sus sabihin mo tinatamad ka lang, oh ano number mo? Tanong ni psalm.

Binigay ko ang number ko at agad naman niyang naisave sa phone niya.

Save mo rin number ko. Sabi ni psalm.

Peram nalang ng ballpen sulat ko nalang number mo. Sagot ko.

Sus napakatamad mo, akin na phone mo ako na magsasave? Sabi ni psalm.

Hindi huwag na susulat ko nalang, sagot ko.

Wala ka bang cellphone? Tanong niya.

Meron, binigay ko nga number ko diba, sagot ko.

So may sikreto ka sa cellphone mo kaya ayaw mo ibigay sa akin? Seryosong sabi ni psalm.

Wala naman kaso ano … Sagot ko.

Akin na cellphone mo, masungit na tinig ni psalm.

Wala na akong nagawa kaya nakayuko kong inabot sa kanya ang 8210 ko cellphone na magkaiba pa kulay ng housing at may tape pa sa keypad.

Narinig ko ang pagpigil ni psalm sa pagtawa niya kaya lalo akong nahiya sa kanya.

Sa tingin mo may pwede bang itagong sikreto diyan? Insekto pa pwede kong itago diyan. Biro ko.

Niyakap ako ni psalm at nagsabing.

Hindi naman sa ginagamit na cellphone makikita ang pagkatao ng isang tao nasa ugali yan. Sabi ni psalm.

Niyakap ko na rin siya at Hindi ko na napigilang magdampi ang mga labi namin.

Sa pangalawang pagkakataon ay muli kong naramdaman ang tamis ng halik ni psalm, mabagal ang halik na ginagawa namin, puno ito ng pagmamahal na tumatagos sa kalamanan ko.

Subalit ng hawakan ko ang balikat ni psalm ay dahan dahan siyang kumalas sa halikan namin.

Pilyo ka Phantom, alam ko iniisip mo. Sabi ni psalm.

Huh!? Anong iniisip? Wala naman akong iniisip ahh, pagtanggi ko.

Sus! Palusot ka pa, may tamang panahon para diyan okey. Sabi ni psalm sabay pisil sa ilong ko.

Hindi na ako nakapag salita pa dahil napahiya na talaga ako kay psalm.

Subalit mabilis bumago ng pangyayari si psalm.

Phantom sa december 23 pwede sunduin mo ako dito ng umaga, 6:00am ang labas ko, may pupuntahan tayo!? Sabi ni psalm.

Ahh sige wala na naman akong pasok nun. Saan ba tayo pupunta? Sagot ko.

Basta punta ka nalang huh!! Sabi ni psalm.

Hindi na ako nangulit pa dahil alam kong hindi naman niya ito sasabihin, maraming mga naiisip si psalm na talagang nakakapag bigla sa akin, kaya Hindi na ako kumontra pa.

Ilang minuto kaming namalagi sa loob ng kotse niya, bago nagpasya si psalm na pumasok na sa opisina nila.

Hinatid ko siya hanggang sa makasakay siya ng elevator patungo sa palapag kung saan siya nagttrabaho.

Bago kami maghiwalay ay nag iwan pa siya ng isang halik sa pisngi ko.

Lumakad na ako palabas sa building na yun, kahit medyo nalilito ako ay lumakad lang ako para marating ko ang megamall at para makauwai na ako.

Habang naglalakad ako isang kotseng kulay asul ang huminto sa tapat ko, binaba nito ang salamin at nakita kong si Shaina ang driver ng kotse.

Akala ko kamuka mo lang yung nakita kong lumabas sa building ng teleperformance kanina, ikaw pala talaga yan, tara sabay kana. Sabi ni Shaina.

Pinaunlakan ko naman ang imbitasyon ni Shaina, agad akong sumakay sa unahan na katabi ng driver seat.

Bago ako makasakay ay napuna ko na may napaka puting hita ng isang babae ang nakahiga sa likuran ng kotse ni Shaina, hindi ako nagpahalata sa kanya sa nakita ko, subalit talagang tinalaban talaga ako ng libog sa nakita kong bilugan na medyo balbon at napaka puting hita ng babaeng yun, nang makasakay ako sa kotse ni Shaina ay nagsimula na kaming umandar.

Ano naman ang ginagawa mo dito Phantom? Tanong ni Shaina.

Hinatid ko lang yung girlfriend ko. Sagot ko.

Ahh sa teleperformance ba siya? Tanong niya.

Oo, call center agent siya, sagot ko.

Talaga? Ano pangalan niya? Diyan ako unang nakapag trabaho 8months din ako diyan bago ako pinirata ng bagong company ko ngayon. Sabi ni Shaina.

Kaya sinabi ko kay Shaina ang buong pangalan ni psalm.

What!? Si psalm!? So ang pakilala niya sayo call center agent siya? Tanong ni Shaina.

Actually nung 1st kami magkakilala sa south korea yun ang sabi niya. Sagot ko.

Hayy naku Hindi pa rin nagbabago yung lukaret na yun, laging gusto niyang itago ang pagkatao niya. Sabi ni Shaina.

Sabay dampot niya ng telepono niya at may tinawagan si Shaina.

Hello, lukaret na lagalag. Kamusta na? Sabi ni Shaina sabay loud speak ng telepono niya.

Oh ikaw pala tanggerang lasenggang, mabuti naman ako, ikaw kamusta? Sabi ni psalm.

Eto may kasama akong lalaki, teacher siya nadagit ko dito sa ortigas. Biro ni Shaina.

Aba sis indemand yata sa atin ang teacher ngayon, boyfriend ko ngayon teacher din. Sabi ni psalm.

Hindi ko pa boyfriend itong kasama ko, teka papakausap ko sayo. Sabay abot sa akin ng cellphone ni Shaina.

Hello psalm. Sabi ko.

Sabay alis ng cellphone ni Shaina sa bibig ko.

Oh narinig mo ba sis. Tanong ni Shaina.

Baliw ka si Phantom yan ahh bakit kasama mo magkakilala ba kayo? Tanong ni psalm.

Relax sis teacher siya ng pamankin ko isinabay ko lang, nakita kong naglalakad, pauwi na rin kami, tyaka schoolmate ko siya nung college, sabi ni Shaina.

Ahh okey, alam ko naman na iingatan mo siya. Sabi ni psalm.

Oo naman, teka lukaret ka kailan ka pa naging call center agent huh!? Tanong ni Shaina.

Baliw noon ko pa sinabi sa kanya yun, ayoko lang ipagyabang ang posisyon ko. Sagot ni psalm.

Hindi ka pa rin nagbabago, laging gusto mo mababa ang pakilala mo sa mga tao sa paligid mo. Sige na bye na nagddrive pa ako. Sabi ni Shaina.

Thank you sis, huwag mo muna sasabihin sa kanya posisyon ko, ako nalang magsasabi okey, ingat sis and thank you sa pagsabay sa boyfriend ko.

Sabay patay ng cellphone ni Shaina, nag isip tuloy ako kung ano nga ba talaga ang posisyon ni psalm sa company nila, tyaka bakit kailangan pa niyang itago sa akin?
Napaka swerte mo Phantom, napaka bait niyang si psalm kaya huwag mo siyang sasaktan huh! Ako ang makakalaban mo. Banat ni Shaina.

Hindi ko naman ugali manakit ng babae, sagot ko.

Ahh ee ano tawag sa ginawa mo sa akin nung college tayo? Paglalambing mo ba yun? Biro ni Shaina?
Hindi mo pa rin ba ako napapatawad? Tanong ko.

Ahhmp depende kung magpapainom ka ngayon. Mapapatawad na kita, celebration na rin para sa inyo ni psalm. Banat ni Shaina.

Oh sige para makabawi rin ako sa pagpapainom mo sa akin nung nakaraan. Sagot ko.

Ilang oras ang tinagal ng byahe namin ni Shaina dahil sadyang napaka traffic, sumusulyap din ako sa babaeng nakahiga sa likod, hindi ko makita ang muka nito dahil nasa may likuran ng upuan ko ang pwesto ng muka niya.

Ilang oras pa ay nakarating na kami sa Laguna, dumaan muna ako sa isang convenience store para makabili ng alak, nirecquest ni Shaina na tequilla at jack daniel daw ang bilhin ko, nagulat ako sa laki ng halaga ng alak na yun, binayaran ko nalang dahil kakakuha ko lang naman ng 13th month pay ko.

Sumakay na uli kami ng kotse ni Shaina at muli ko na naman nasilayan ang hita ng babae sa likod ng sasakyan niya, nakahilata na siya at nakabuka ng bahagya ang mga hita, dahil sa napakaiksi ng suot niyang short ay natanaw ko ang kulay kulay itim na panty nito, na lalong nagpataas sa nararamdaman kong libog.

Ilang minuto pa at nakarating na kami sa bahay nila Shaina, binuksan ng kasambahay nila Shaina ang gate at pumasok na ang kotse ni Shaina sa garahe.

Inabot niya sa kasambahay ang alak na binili namin at sabay kami bumaba ng kotse niya.

Phantom favor naman paki buhat naman si Apple, napakarami kasi ng kinain niyan kaya ayan nakatulog, dahan dahan lang kapag nagising yan madaling araw na naman makakatulog yan. Sabi ni Shaina.

Nagulat ako ng malaman kong si Apple pala ang nasa likod ng kotse, madalas kasi siyang nakajogging pants kaya ngayong ko lang nakita ang mga hita niya.

Sumunod naman ako sa pakiusap ni Shaina, hinakan ko si Apple sa leeg at hita bago ko nilabas ng dahan dahan sa kotse.

Hindi naman kabigatan ang timbang ni Apple kaya madali ko siyang nabuhat, subalit ang ikinagulat ko ay nang buhatin ko si Apple papasok sa bahay nila ay bigla niya akong niyakap, lumapat ang dibdib niya sa dibdib ko, habang ang labi ni Apple ay nakadikit sa leeg ko. Kahit pigilan ko ang nararamdaman ko ay kusang tumigas si manoy lalo na ng malanghap ko ang mabangong katawan ni Apple, hindi ko rin maiwasan na hindi dumikit ang manoy ko sa bewang ni Apple na lalong tumindi ang pagwawala sa loob ng pantalon ko.

Nang marating namin ni Shaina ang kwarto ni Apple ay dahan dahan ko siyang binaba sa kama niya. Subalit ng tangka kong alisin ang pagkakayakap niya sa akin ay napadilat ang mga mata niya, napaatras si Apple ng makita na magkalapit ang muka namin.

Napatawa lang si Shaina sa reaksyon ng pamankin niya.

Sus magigising ka rin pala, pinabuhat pa kita sa sir mo. Sabi ni psalm.

Subalit nagkumot lang si Apple na tila nahihiya sa amin.

Lumabas na kami ng kwarto ni Apple at ipinahanda na ni Shaina ang mesa na pag iinuman namin.

Umakyat na kami sa 3rd floor sa dating pwesto namin ng mag inom kami dito.

Ilang saglit pa ay dinala na ng kasambahay ni Shaina ang alak pulutan at mga basong kailangan namin.

Nagsimula na kaming mag inuman ni Shaina subalit hindi mawala sa isip ko ang makinis, malambot at mabangong katawan ni Apple, pinilit ko nalang ibaling sa pakikipag kwentuhan kay Shaina ang libog na nararamdaman ko para kay Apple, subalit parang pinag aadya ng pagkakataon ang pangyayari.

Halos maubos na namin ni Shaina ang tequila at pareho ng tumatalab ang sa amin ang alak ng biglang lumapit sa amin si Apple.

Suot ang manipis na sando na talaga namang matatanaw mo ang kulay itim niyang bra, nakapajama siya subalit bakat pa rin ang garter ng suot niyang panty.

Pinilit kong hindi titigan si Apple sa itsura niyang ganun, ayokong magkasala kay psalm, ayoko rin masira ang pagkakaibigan namin ni Shaina at lalong ayokong mawala ang respeto ni Apple sa akin.

Subalit sadyang mapaglaro ang pagkakataon, dahil sadyang susubukin ka nito hanggang sa huling kakayahan mo.

Humila ng isang upuan si Apple at nakiupo sa table namin at nakisalo sa usapan.

Apple paki buksan nga yang isang alak, utos ni Shaina sa pamankin.

Painom na din ako tita, sabi ni Apple.

Sige bahala ka, basta kapag pinagalitan ka ng mommy mo, wala akong kinalaman diyan huh! Sabi ni Shaina.

Wala naman si mommy, umalis daw sabi ni manang. Sagot ni Apple.

Hindi ko alam kung bakit tila may napapansin ako kay Apple, nagbago na siya ng kilos at pananalita, nawala na yung kakulitan at pagiging malambing niya, ganito ba talaga ang senyales ng pagdadalaga o ako lang talaga ang nakakapansin ng pagbabago niya.

Sir tagay mo na! Sabi ni Apple.

Inabot ko ang baso na hawak ni Apple at hindi ko sinasadyang mahawakan ang kamay niya, nagkaroon na ng malisya sa akin kahit ang mga ganung bagay, dala na rin siguro ng tama ng alak may kuryenteng dumaloy sa mga kamay ko na dumiretso sa manoy ko na naging sanhi ng pagwawala nito.

Pinilit kong labanan ang masamang pumapasok sa isip ko, subalit tila nanunubok talaga ang pagkakataon.