Undo: Special Episode: Ctrl + Arrow [Down]

"Coffee?" "Yeah… sure…" "Okay…"
"Are you alright?"
"Uh-uhm…"
"It doesn't seem like…"

Napapansin ko na problemado din si Martha sa naging magtatalo nila ni Kat noong gabi na iyon. Kahit kasama niya ako sa Condo niya, eh bakas ang pagkalutang ng isipan nito.

Bakit?

Ano nga ba ang totoong nangyari sa kanila?

"Mind to share?" "Share what?"
"What happened between you and Kat…" "How did you know that?"
"Hindi ko sinadya, pero nadinig ko lang kayo sa backstage…" "Ooohh…"
"You know, I can be your friend. I am a good listener."
"I know… I know… Pero ayoko na kasing alalahanin yun eh… I don't want to be sad…again." "Okay…"

Binigyan niya lang ako ng isang matamis na ngiti habang ibinubuhos niya ang kape mula sa coffee maker papunta sa mga tasang nakalatag sa kanyang harapan.
Mabilis na nagshift ang itsura ni Martha. Dahil ayaw na niya sigurong mabahala ako't mag-alala, kaya isinuot niya kaagad ang maskarang nakatawa siya. Ayaw ko na ding tanungin ng tanungin siya. Handa ako kung bakit niya ako pinapunta dito ngayon.

It's either she wants me to be a shoulder to cry on, or just being right by her side.

Puwedeng wallflower. Puwedeng abstract painting. Puwedeng nude sculpture.
Or puwedeng halaman na nasa paso.

Mga bagay na puwedeng magpasaya sa kanya na hindi gumagalaw at hindi nagsasalita.

"Here's your coffee… be careful coz it's hot…" Saad niya sa akin sabay abot ng tasa. "Thanks…"
"Are you drunk?"
"Nope. Pero uminom ako ng kaunti lang… You know, open bar, free drinks… Hehehe…" "Okay…"
"Speaking of hot… I just want to say that you were fuckin hot sa party kanina… Ano nga ba yun? t.A.T.u.? Hehehe… that's genius. I have never thought of that… Hehehe…"
"Thanks. Mukha kaming tanga ano?"
"No. Not really. Actually, nagustuhan namin ang performance ninyo. Pareho kayong hot. And besides, it was a costume party… MTV fuckin Awards theme… Hehehe…"
"I hated the theme. I hated the concept."
"Same here. Baka naubusan na sila ng idea. Hehehe…" "Exactly…"

Kahit gusto ko siyang patawanin. Kahit gusto kong sabihin sa kanya na okay lang ang lahat at di siya nagmukhang tanga sa performance nila ni Kat kanina, eh parang hindi siya paaawat sa pagiging seryoso ngayong gabi.

Alas-dos na ng umaga pero buhay na buhay pa rin ang diwa ko. Sa dami ba namang gumugulo sa isipan ko ngayon, sino bang tao ang hindi mapupuyat?

Mabuti na lang at Sabado ngayon. Wala akong iisiping trabaho kinabukasan.

Maya-maya ay bigla niyang kinuha sa akin ang hawak-hawak kong isang tasa ng mainit na kape. Inilapag niya ito sa lamesa, at kumandong siya papaharap sa akin.

Nakatingin lang ako sa kanya at hinihintay ang susunod niyang gagawin.

Nakatitig din siya sa akin habang ang mga daliri niya sa kamay ay nilalaro ang hibla ng buhok ko.
Hanggang sa unti-unti na niyang inilapit sa akin ang mapupulang labi niya. Naamoy ko nanaman siya at talagang sobrang bago niya. Parang matamis na strawberry na sabon ang nakakabit sa balat niya. Sobrang turn-on sa akin yon.

Mabango din ang hininga niya na lalong nagpapalibog sa akin, maliban na lamang sa natitikman kong kape mula sa laway niya.

Quits lang, kasi malamang lasang magkahalong beer at kape naman ang laway ko. Shit! Dapat nagtoothbrush muna ako. Nakakahiya.

Matapos namin magpalitan ng mainit na halikan ay tumingin ulit siya sa akin.

"So… hot ba talaga ako kanina?"
"You were awesomely, amazingly, fucking hot." "Thank you…"
"You're welcome…"
"Thank you dahil naandito ka. Thank you dahil pinuntahan mo pa rin ako." "No problem. I'm just one text/call away."

"Salamat…" Sagot niya sa akin.

Ibinalik niya ang kanyang labi sa akin at muli kaming naghalikan. Ibang-iba siya ngayon.
Kapag ang siopay ay may pula sa ibabaw, special iyon.

Kapag ang halo-halo ay may ice cream sa ibabaw, special din iyon.

At ngayong si Martha ay nasa ibabaw ko ngayon, mukhang special din iyon.

Nararamdaman kong may special na rin siyang nararamdaman sa akin. Katulad ng special na pagtingin ko sa kanya.

Iba ang mga halik niya sa akin. May malisya na. May pagmamahal na.

Siguro… Ewan ko…
Baka guni-guni ko lang din ito.

Maya-maya ay tinanggal ko ang minipis na sanding pantulog niya at tumambad muli sa aking mukha ang napakalusog, napakakinis na dibdib at kulay pink niyang utong.

Nilamas ko muna ito saglit habang nakatingin at nakapatong siya sa akin. Relax na relax naman akong nakaupo sa sofa.
Akmang ilalapit ko na ang aking labi sa kanyang kanang suso ay bigla niyang hinila papataas ang suot kong t-shirt. Kahit medyo nabitin ako ay tinulungan ko na lang din siyang tanggalin ang aking suot na damit.

Napangiti pa siya sa akin, dahil napansin niya ang pagkaatat ko na dumede sa kanya. Marahan niyang itinulak muli ang aking ulunan patungo sa kinababaliwan ko.

Naramdaman ko nanaman ang kanyang mga daliri na tila minamasahe ang buhok at anit ko. Nilabas ko kaagad ang dila ko at sinungkit-sungit ang kanyang nakakalibog na areola.
Parang suso lang ni Rica Peralejo sa pelikulang Balahibong Pusa. Sarap na sarap akong talaga at parang ayaw kong itigil ang ginagawa kong pagpapakasawa sa suso niya.

Maya-maya ay iniangat niya ang ulo ko at bahagyang inilayo sa kanyang dibdib.

Hinalikan niya ulit ako sa labi habang hinihimas ko naman ang kanyang bandang tagiliran. Dumiretso ang mga kamay ko pababa sa kanyang suot na shorts.

Ang kinis talaga ng kanyang binti. Sarap hipuin.

Marahan ko siyang binuhat at inihiga ng maayos sa sofa. Pumuwesto ako sa kanyang ibabaw habang tinatanggal ko ang natitirang nakatakip sa kanyang katawan.

Sinipa ko na rin papalayo ang suot kong rubber shoes at tinanggal ang belt at pagkakabutones ng aking pantalon. Tinulungan niya akong tanggalin ang maong pants ko at hinila din niya pababa ang aking suot na brief.

Bahagya niya itong sinalsal, ngunit mas nanaig ang matinding libog ko sa kanya at marahan siyang iginiya papahiga.

Naghalikan muli kami habang magkadikit ang aming hubad na katawan.

Pakiramdam ko eh naaadik na talaga ako sa lagi naming ginagawa ni Martha. SIya lang talaga ang nakakagawa nito sa akin.

Sarap niyang papakin. Sarap niyang pupugin ng halik. Pababa ng pababa ang aking ginagawang paghalik sa kanya. Dila dito, dila doon. Supsop sa kanan, supsop sa kaliwa. Hanggang sa maabot ko ang kanyang bandang pusod.

Napapahawak siya sa aking bandang mukha at ulunan. Hindi naman ako nagpapaawat sa tuwing napapaigtad siya sa sobrang kiliti. Mas gusto ko nga yung nagrereact siya sa tuwing pinapasadahan ng aking dila ang kanyang maputing balat.

Maya-maya ay inilagay ko ang kanyang dalawang binti sa aking balikat. Bahagyang ibinuka at lumantad ang pinakamasarap na putaheng aking natikman.
Nakipaglips to lips nanaman ako sa kanyang puke. Salitan ko nanamang dinidilaan ang kanyang clitoris habang ini-istimulate ang kanyang medyong basang puke.

Halos na mamaster ko na ang mga ganitong gawain, at alam kong mabilis labasan si Martha sa tuwing ginagawa ko ito ng sabay sa kanyang kaselanan.

Hanggang sa hinilamusan nanaman niya ako ng kanyang katas. Sarap na sarap ako sa tuwing napapaligaya ko ang babaeng kaniig ko. Hindi ko ito tinatantanan, ika nga ni sir Mike Enriquez.

Nang umahon ako mula sa pagsisid, ay nakita ko pa siyang napapapikit sa sobrang sarap. Napangisi na lang ako.
Bumalik ako sa pagkakapatong sa kanya at hinalikan ko ang bandang likuran ng kanyang tainga. Libog na libog na rin talaga ako at mabilis na tinigasan, kaya naman ay bahagya kong isinentro sa
kanyang butas ang aking burat.

Ibinalot naman ni Martha ang kanyang binti sa aking tagiliran, tila pinakikiramdaman ang aking sandata na sumusundot-sundot sa kanya.

Unti-unting nilalamon ng kanyang puke ang aking uten. Maliliit na pagkadyot ang aking ginagawa hanggang sa tuluyan nang nakapasok ang kalahati ng aking burat.

Nakita kong napakagat-labi pa si Martha at patuloy pa rin sa pagtirik ang kanyang mga mata. Inaabot ko naman ang kanyang dibdib habang napapaliyad siya sa tuwing nakakasupsop ako sa kanyang utong.

fuck! Sarap.
Wala talaga akong balak itigil ang sarap na nararamdaman ko ngayon kasama ang babaeng ito.

Halatang nasasarapan ako dahil na rin sa mabibilis na pagkadyot ko sa kanya, at kumukuha pa ako ng suporta mula sa hawakan sa dulo ng kanyang sofa.

Nakalagay naman ang magkabilang kamay ni Martha sa aking bandang puwitan, at nakalock naman ako sa kanyang mga binti.

Ginaganahan ako sa kanya. Ganadong-ganado akong kantutin siya. Ayaw ko na rin siyang mawala.

Hanggang sa…

Hanggang sa bumalik sa isipan ko ang ginawa nilang performance kanina sa party. At ang nakakapagtaka, ay nakatatak sa aking isipan ang itsura ni Kat.
Naka-maikling palda, kitang-kita ang hubog ng kanyang katawan, maputi at makinis…
Shit!

Napailing ako't nagbabaksakaling maalis siya sa aking isipan, habang tinitira ko ang kanyang karelasiyon.

Lalo akong nanggigil sa pagkadyot kay Martha.

Halos mawarak ang sofa sa sobrang wild ng ginagawa ko sa kanyang ibabaw.

Hindi naman ito nasasaktan sa aking ginagawa, sa katunayan pa nga'y swak na swak siya sa posisyong ginagawa ko ngayon. Ramdam ko ang makailang beses na pagnginig at pagkisay ng kanyang katawan, hudyat na nilalabasan siya sa bawat marahas kong pagkantot.

"Masarap ba? Masarap ba?" "Oo….shit…harder…harder…harder…"
"Ito gusto mo…ito gusto mo… fuck…you… harder…" "Aaaaaahhhh…shit…aaaaaahhhh…aaaaaaahhh….aaaaaahhhh…" "Heto na…ayan na…ayan na ako… tang ina….tang inaaaaaaaa…."

Hinugot ko ang aking burat at sinalsal ng kaunti, upang pasiritin ang aking tamod sa kanyang tiyan. Umabot ba ang pagtilamsik ng aking tamod sa kanyang bandang dibdib.
Puta!

Libog na libog talaga ako.

Nanginig pa ang katawan ko na para ba akong naihi sa sobrang sarap.

Bumaksak ako sa katawan ni Martha. Nawala sa isip kong doon pala ako nagpasabog ng katas. Shit!
Fail.

Pero okay na rin kasi niyakap ako kaagad ni Martha. Mainit na yakap.
Hinalikan ko siya sa kanyang pisngi.

Hawak naman niya ako sa aking bandang batok.

Gusto ko na…

Gustong-gusto ko na…

Gustong-gusto ko nang sabihin sa kanya…
I love you…

Pero hindi puwede…

Wala iyon sa usapan namin, sa pagkakaunawa at pagkakaintindi ko.

"Maglinis na tayo? Ligo na?" Alok niya sa akin.

Habang ako naman ay hingal na hingal at pagod na pagod pa din.

Sabay na kaming naglinis ng katawan. Sinabunan ko siya, sinabunan naman niya ako pati ang pitoytoy ko.

Nang matapos ay nagpunasan din kami ng katawan gamit ang tuwalya niya. Dapat pala bumili na ako ng sarili kong tuwalya at iligpit sa kabinet ni Martha… Hehehe…

Magkatabi na ulit kami sa kama, at nakayakap siya sa akin. Pinatay niya ang mga ilaw at tanging liwanag lang galing sa buwan ang nagsisilbing ilaw sa kanyang unit.

Kahit madilim ay naaaninag ko pa rin ang kanyang magandang mukha. Kita ko ring nakapikit na ito, kasabay ng mga mahihinang paghinga.
Pinipigilan ko lang ang sarili ko, pero alam ko, sa halos anim na buwan na kaming magkasama, sigurado akong may 1% chance ako.

At alam kong pagnagpatuloy ito, ay puwedeng umakyat ng isa pang prosyento ang pag-asang maramdaman niya rin ang nararamdaman ko.

Ayoko mang mag-isip ng masama at ipagdasal na maghiwalay sila ni Kat.

Pero gusto ko… Gusto kong maging kami.

Gusto kong maging akin lang siya. Gusto ko siyang ipagdamot.
Ewan ko lang kung kailan ko ito magagawa. Maghihintay pa rin ako… Hangga't kaya kong gawin. Bahala na.
Itutulog ko na lang muna ito.

Baka sakaling paggising niya, ay dumapo sa kanyang gunita, na mahal na rin pala niya ako. Sobrang cheesy!

Tulog na Dennis, antok lang yan.

~~~

Kinabukasan…

"Huh? Saan naman tayo pupunta?" "Sa Antipolo."
"Ahh… Ano gagawin natin doon?"
"Maliligo sa hinulugang taktak… Hehehe…" "Hindi nga… Bakit tayo pupunta sa inyo?" "Basta…"

Hindi na nakapalag pa si Martha dahil nasa loob na kami ng kotse ko. Linggo ngayon. Ika-31 ng Oktubre.

Gusto ko siyang ipasyal kung saan naman ako naninirahan.

"Ahhh… Okay… So pupunta tayo sa bahay niyo…" "Yeah!"
"Ok."
"Tsaka, gusto ko rin ipakilala ka sa mga importanteng tao sa buhay ko." "Huh? Bakit? Binibigla mo naman ako Dennis…"
"Basta relax ka lang…" "Ok."

Hindi ko alam kung badtrip ba siya, o excited, o kinakabahan, o puwedeng all of the above.

Pero hindi ko na lang iyon pinansin. Gusto lang din naman kasing ipakita sa kanya kung papaano naman ako nabubuhay sa kabundukan ng Antipolo.

Nang makarating na kami sa siyudad, ay ipinasyal ko muna siya sa Antipolo Cathedral.
Kahit papaano'y nawala na ang nerbiyos sa kanyang mukha, dahil sa pagkamangha niya sa lugar.

"First time ko dito… Maganda pala simbahan dito? Matagal na akong inaalok ni Kat na mag-alay lakad
tuwing Mayo, pero hindi ako nakakasama sa kanya." "Talaga? Namamanata pala si Kat dito sa Antipolo." "Oo. Tuwing Mahal na Araw."
"Ahh okay… Good."

Matapos naming magdasal at magpiktyuran sa harapan ng simbahan, ay agad namang kaming sumakay sa kotse para sa susunod na destination.

"Kinakabahan ako…"
"Hindi mo kailangang kabahan… Relax ka lang…"
"Eh siyempre, hindi ko naman alam itong plano mo… Nahihiya ako…."
"Hahaha… Hindi mo kailangang mahiya… Just be yourself. I know they will like you…" "Haayyy… Ewan ko sayo…"

Natatawa na lang ako sa kinikilos ni Martha. Naiisip na niya siguro na hindi siya magiging kumportable na harapin ang mga taong ipapakilala ko sa kanya.

Mamaya-maya ay ipinarada ko na ang aking sasakyan sa hindi kalayuan mula sa isang Memorial Park. Hindi na rin kasi pupuwedeng ipasok pa ang kotse sa loob dahil sumisikip na rin ang daanan.

Medyo dagsa na rin ang mga tao, dahil marami na ang naglilinis ng nitso at nagtatanggal ng damong nakapaligid dito.

Saglit naman silang tumigil sa isang bilihan ng bulaklak at kandila.

Bakas naman sa mukha ni Martha ang pagkabigla. Litong-lito siya kung bakit kami nakikipagsiksikan sa mga tao sa sementeryo.

"Anong gagawin natin dito?" Pabulong na tanong niya sa akin.

"Just be with me… Kahit saglit lang…" Sagot ko sa kanya at hinawakan ko ang kanyang kanang kamay.

Tumingin siya sa akin at ngumiti.

Naglakad pa kami ng kaunti hanggang sa nakarating kami sa isang musoleo.

Naandon rin ang katiwalang naghihintay sa akin, dahil alam niyang dumadalaw ako doon bago ang araw ng mga patay.

"Uy! Bossing!" "Kamusta manong?"
"Ayos naman bossing… Heto na po yung susi…" "Malinis ba manong?"
"Oo naman bossing. Lagi namin nililinisan iyan."
"Sige manong, salamat. Heto pala pang almusal at pang yosi. Hehehe…"
"Naku bossing, di na kailangan… Pero sige, tanggapin ko na lang din… Hehehe…"
"Hehehe… Si manong talaga."

Pagkaalis ng katiwala namin eh binuksan ko na ang nakakandado pang pintuan ng musoleo. Hindi ganoon kalaki ito, pero maayos naman ang pagkakagawa.
"Halika, pasok ka…" Saad ko kay Martha.

Hindi naman siya nag-atubiling pumasok sa loob at tumabi pa nga siya sa akin. Ibinaba ko naman ang bulaklak na dala namin.
"Pasensya ka na ha. Hindi kasi ako sumasabay sa dagsa ng tao tuwing undas. Inaagahan ko pa para
madalaw sina mommy at daddy." "mommy at daddy?"
"Oo…"

Inilawan ko naman ang kandila at ipinatong ito sa taas ng kanilang libingan. Tama nga si manong, dahil nalinis niya ng mabuti ang musoleo ng aking magulang.

Sandali akong tumayo at tumigil upang mag-alay ng panalangin para kina mommy at daddy. Nakagawian ko na kasing magpunta sa sementeryo, isang araw bago ang undas. Lalo pa't may pasok din naman kami tuwing November 1 at November 2. Okay lang, double pay naman eh.

Maya-maya ay halos hindi pa ako natatapos sa aking pagdarasal, ay biglang may mainit na kamay na humawak sa akin.

Idinilat ko ang aking mga mata, at tumingin kay Martha.

Tinapunan niya lang ako ng matamis na ngiti, saka ito bumalik sa kanyang pagkakayuko, na tila bang nananalangin din siya para sa kaluluwa ng aking mga magulang.

Aaminin ko… Natuwa ako sa ginawa niyang iyon.

Hindi naman ako sigurado sa kung ano ang mangyayari sa relasyon namin, pero talagang ineenjoy ko lang ang mga araw na tulad nito. Ang mga pagkakataong magkalapit kami at magkahawak ang aming mga kamay.

Sabi nga nila, ang nararapat para sa ganitong uri ng relasyon, ay ang limitahan ang mga bagay na magiging emotionally attached ka sa tao. Set boundaries.

Pero para sa akin, gusto ko lang mabigyan ng kaunting tsansa na makilala ko siya ng mabuti, at ganun din siya sa akin. Gusto kong ipakita sa kanya kung sino at ano ako.

Ikinuwento ko sa kanya ang lahat ng mga pinagdaanan ko habang inaalagaan si mommy at tinutulungan siyang labanan ang kanyang cancer.

Hindi naman ako humihingi ng awa sa kanya o simpatya. Tanging gusto ko lang mangyari ay yung makilala niya ako ng lubusan.

"Grabe pala ano? Dami mong pinagdaanan… Biro mo both parents mo wala na, tapos mag-isa ka na lang sa bahay ninyo. Tapos hindi pa halata sa iyo dahil masayahin ka at pala-biro…" Saad niya sa akin habang nakaupo sa tabi ng libingan ng aking mga magulang.

"Hehehe… Ganun lang talaga siguro ang buhay… Pinalaki naman nila ako ng maayos at ganito,
masayahin. Kaya nga siguro natuto lang din ako to live my life to the fullest…"
"Naks… Hihihi… Pero tama ka. Halata din naman sa iyo na napalaki ka ng maayos ng mga magulang mo… Kaya tita, tito… Good job po sa inyo… Hehehe…"
"Hehehe… Malamang masaya sila dahil sa sinabi mo… Salamat Martha…" "Ako ng dapat ang magpasalamat sa iyo…"
"Bakit naman…"
"Kasi binigyan mo ako ng pagkakataong mas makilala ka pa. Hinayaan mo ako na makapasok diyan sa buhay mo… Kaya, thank you…"
"Yun din naman gusto ko… ang makilala mo ako. Ang malaman mo kung sino ako…"

Nakatingin lang ako sa mga mata ni Martha. Ipinadama ko sa kanya kung gaano katotoo ang mga sinasabi ko.

Masaya na ako sa nangyaring ito ngayon sa amin dalawa.

Unti-unti ko nang sinusubukang palambutin ang puso niya. Unti-unti na sana akong nakakapasok sa buhay niya.

At sana… sana lang din…

Mapatunayan kong may kinabukasan ang ganitong uri ng relasiyon. Na balang araw, ay magiging kami na rin, magkasama habang buhay.

~~~

Matapos kaming nagkasama ng buong weekend, siyempre, back to work na kami nang mga sumunod na araw.

Siyempre ibang saya ang naging dulot nun sa akin, at kahit papaano ay umabot na sa 5% ang chance ko na maging seryoso ang aming pagtitinginan.

Iniiwasan ko mang mag-isip ng masama, pero kung dumating ang araw na tuluyan na silang maghihiwalay ni Kat, malamang magiging maayos na rin ang lahat sa aming dalawa.

Masosolo ko na siya ng hindi ako kinakabahan. Magde-date na kami ng hindi patago.
Kakain na kami ng sabay tuwing break time.

At hahalikan ko na siya sa labi niya ng hindi ako nakukonsensiya.

Siyempre, sa humigit-kumulang na anim na buwan, ay kinukuha pa rin niya ang kanyang dessert sa fire exit. Yun na ang naging tagpuan namin. Doon na kami madalas nagkikita at nagkakasama.
At dahil sa nangyari sa amin over the weekend, eh may significance na ang pagkikita namin sa fire exit. Madalas din akong magdala ng puwede naming kainin habang magkasama kami. Alam kong
mapapakuwento nanaman ako habang kasama siya. Madalas din kasi akong magpaimpress sa kanya.
Hehehe…

So, ayun na nga…

Ready na ulit akong magbreak time…

Read na rin akong suungin ang napakainit na fire exit, na may dala-dalang foods. Tahimik lang akong naghihintay at nakaupo.
Binibilang ko rin minsan kung ilang tao ang lumalabas at pumapasok sa fire exit, at dali-daling nagtatago para walang makakita sa akin.

Alam kong mawi-weirduhan sila sa akin kapag nakita nila akong nakatambay doon.

5 minutes later…

Baka may tinatapos lang… Antay-antay lang muna… May oras pa naman….

10 minutes later…

Naku… baka kasama niya si Kat at nahirapan siyang makaalis… Kainin ko na nga itong dala kong foods. Medyo pinagpapawisan na rin ako…

14 minutes later.

Shit… lapit na mag 15 minutes… matatapos na yosi break ko… Bakit antagal niya? Busy ba siya ngayon?
Tsk…Tsk… Baka busy nga lang din siya…

18 minutes later.

Hindi na ako puwedeng magtagal dito… Bukod sa pawis na pawis na ako't di masyadong makahinga, eh kailangan ko nang bumalik sa opisina ko… Ano kayang nangyari?

Bakit nga kaya hindi niya ako sinipot ngayong araw na ito? Monday na Monday pa naman.
Badtrip!

Sesendan ko sana siya ng private message gamit ang Office Communicator, eh naka-offline siya. Alam kong hindi naman siya absent dahil nakasalubong ko pa siya kanina sa elevator papasok.

Baka busy lang…

May bukas pa naman… O kung susuwertehin, baka may pagkakataon pa mamaya. Itetext ko na lang din siya mamaya…

Pero…

Sa kasamaang palad…

Sa hindi maipaliwanag na pagkakataon…

Lunes, Martes, Miyerkules, Huwebes…

Walang Martha na dumating at sumipot sa akin sa fire exit.

Sa mga araw na iyon ay ako lang ang naiwang pawisan sa dating tagpuan… Sa mga araw na iyon ay ako lang ang kumakain ng dala-dala kong foods… Sa mga araw na iyon ay offline siya sa Office Communicator…
At sa mga araw ding iyon ay wala akong narereceive na reply sa kanya thru text.

Gustuhin ko mang puntahan siya sa workstation niya, ay hindi ko rin magawa dahil nakabantay na rin doon si kupal Arnold. Alam kong tutuksuhin nanaman niya ako at pagtitripan sa floor.

Gustuhin ko rin naman siyang tawagan o puntahan sa condo niya, kaso baka naanduon si Kat. Ayoko namang matrouble kaming dalawa.

Shit!

Nakakabaliw ang mga ganitong pagkakataon. Nakakabuang!
Ano bang nangyari?

Akala ko ba naging mas okay pa kami dapat, dahil sa nakita ko't naramdaman na pag-uunawaan namin over the weekend?

Akala ko ba nag level-up na sa 2% ang tsansa ko sa kanya, pero bakit parang bumalik ulit sa 1%? Tangina!
Pero sige… Tuloy pa rin ang pakikipagsapalaran.

Araw ng Biyernes ay hinintay ko pa rin siya sa may fire exit… sa dating tagpuan.

Hindi na ako nagdala ng foods, baka iyon ang nagdala ng kamalasan. Tahimik lang akong naka-upo at naghihintay sa kanya.
Maya-maya…
"Dennis?"

Napatingala ako nang may nadinig akong boses na tumawag sa aking pangalan. Halos mapatalon ako sa hagdan nang makita kung sino ang taong iyon.
Tangina!

Si Kat!? Bakit?
May alam na kaya siya?

"K-k-kat? Anong ginagawa mo dito?"
"Hah? Eh nakita kasi kitang lumabas ng fire exit, kaya sinundan kita…"
"Sinundan? Bakit? Paano… Anong ginagawa mo dito?"
"Hmm… Actually, this is long overdue, pero gagawin ko pa rin." "Huh?"
"Gusto ko lang magpasalamat sa iyo noong Sabado, sa party. Salamat kasi hinatid mo ako dahil bangag na bangag at lasing na lasing talaga ako… Dahil sa katangahan ko… Hehehe… Tsaka sorry na din dahil naging masyadong emo yata ako nun… Hehehe… Thank you and sorry…"
"Ahh… Wala yun… Ginawa ko lang naman ang dapat kong ginagawa sa babae…" "Hmmm… Okay… Pero sana tanggapin mo pa rin itong binake kong cookies as a token…" "Woah… you don't have to do this… But, thank you… Mahilig ako sa cookies… Hehehe…" "Mabuti naman…"
"Thank you Kat."
"Tsaka, gusto ko rin ibalita sa iyo na okay na ulit kami ni Martha… Kinausap ko siya at ipinaalam din niya naman sa akin kung ano ang problema… Siguro masyado ko siyang nasakal sa relationship namin… And I have to do my part na mag-adjust sa kung anong gusto niya…"

fuck! fuck! fuck!

"T-t-talaga? B-b-buti naman… Good for you…"
"Kaya, masaya na ulit… Hehehe… Siguro ikaw ang lucky charm ko?! Hehehe…"

Tangina! Ginawa pa akong key chain.

"Hehehe… okay…"
"Oo nga pala… Bakit naandito ka pala Dennis? May hinihintay ka ba dito?"
"Huh? Ah eh… Wala naman… May tatawagan sana ako kaya naandito ako sa fire exit." "Ahhh… Pero di ba mahina ang signal dito?"
"Exactly! Yun nga din napatunayan ko… Kaya aakyat na rin ako?! Hehehe…" "Okay… Tara na?"
"Let's go."

Parang gusto kong gumulong pababa ng hagdan.
Parang gusto kong magslide sa railings.

Parang gusto kong inuntog ang ulo ko sa mga tubong nakalawit dito sa fire exit. Anong nangyari?
Paano nangyari?

Bakit nagbago? Bakit ganun? Biglaan?
Shit!

~~~

"Kamusta?"

"Okay lang… Okay lang naman…"

"After two weeks? Buti sumipot ka na dito…"

"What? Don't tell me naghihintay ka dito for two weeks?" "Hindi ba dapat?"
"Oh my… Sorry… Akala ko mage-gets mo na…" "Mage-gets ang alin?"
"Na hindi ako dadating… Na hindi kita mapupuntahan…"

"Are you kidding me? Ni hindi ka nagtext back sa akin?" "Sorry… Sorry talaga…"
"Ok." "Sorry…"
"Wait… Bakit nga pala hindi ka pumunta sa fire exit?"
"Gusto kasi ni Kat na sulitin yung mga araw na kasama ko siya… Okay na ulit kami… Masaya na ulit kami kasi nagkaunawaan na naman kami… Hihihi…"

"Good…. Very good… I mean, I'm happy for the both of you… Keep it up!" "Hmmm… Salamat kahit tunog sarcastic ka…"
"Oh? Talaga? Hindi naman… Akala mo lang yon…" "Sorry… Sorry talaga…"
"Okay… Wala na yun… Ano lang naman yung two weeks… Kaya ko pa nga maghintay ng another two
weeks bago ko ma-gets yung gusto mong mangyari…" "Don't worry… Makakabawi naman ako sayo ehhh…" "Paano naman?"
"May training si Kat sa India for one month. Mula second week of December hanggang third week of
January…" "Ahh… Okay…"
"Hindi ka ba happy doon??? "Do I look like I'm not happy?" "Hmmm… parang hindi…"
"Ayan naka-smile na ako… Okay ba?"

"Okay… Here's a thing, puwede ka munang tumira sa condo ko for a month… Okay na ba yun?" "Woah!!! Nananaginip ba ako?"
"No, you are not… Deal?"

"Hmmm… Paano kung, sa bahay ko naman ikaw tumira for a month? What do you think?" "Hmmm… Okay lang… It's a pretty good idea…"
"fuck!? Really?"

"Yeah… I'm cool with that."

"Okay… That just made my day! Game na tayo diyan. Hehehe…" "Hihihi… But…"

"But what?"

"Hmmm… Alam naman siguro na I'm not looking for something serious… right?" "Huh? Oo… Oo naman… Oo naman…"
"Kasi ayoko lang na magexpect… or something like that…" "Sure… sure… no problem! Ako pa?! Hehehe"
"Okay… kung okay na yung setup natin, then tuloy na tuloy na nga… Hihihi…" "Great!"

That's genius Dennis. Keep it up!
We've come too far to give up who we are
So let's raise the bar and our cups to the stars

She's up all night 'til the sun I'm up all night to get some She's up all night for good fun I'm up all night to get lucky

We're up all night 'til the sun We're up all night to get some We're up all night for good fun We're up all night to get lucky

We're up all night to get lucky We're up all night to get lucky We're up all night to get lucky

(Get Lucky by Daft Punk feat. Pharrell Williams & Nile Rodgers)