Barely Legal

This is a work of fiction. Names, characters, places, brands and incidents are purely product of my imagination and used fictitiously. Any resemblence is entirely coincidental :)

-
PUPUNGAS- PUNGAS na dumulog ako sa maliit na bilugang dining table. "Good morning po, Inay." Bati niya.

Tahimik na nagkakape si inay kasama si tiya. Nilagay ko sa bakanteng upuan ang aking shoulder bag.

"Milagro! Ang tagal mong nagising, anak," nagtatakang puna ni inay. Nagkibit balikat lang ako saka humalik sa pisngi nito.

Lumingon si inay kay tiya Andrea. "Hindi naman siya ganitong oras gumising. Alas-singko pa lang ng umaga ay gising na ang pamangkin mo, Andrea."

Si inay talaga napaka makwento. Iling iling na tumalikod ako at kumuha ng tasa. Magtitimpla ako ng paborito kong gatas.

"Baka naman dahil sa napagod lang si Red, Lydia. Disyembre na kasi ngayon kaya abala siya sa gawain sa school." Dipensa ni tiya. "Balita ko'y president ng student body organization itong si Red."

Oo, tama si tiya Andrea. Ako ang president ng student body sa paaralan na aking pinapasukan. Sa katunayan ay pangalawang termino ko na ito. Noong nasa third year highschool ako unang nahalal. Bukod sa pagiging president ay kandidata rin ako sa pagiging class valedictorian.

Napahinga ako nang malalim. Hindi dahil sa abala ako sa mga activities sa school kaya ako laging pagod at late nang nagigising. Ang totoo niyan ay may bumabagabag sa akin.

Paano ako nagigising nang ganoon kaaga? Nitong nakalipas na mga araw ay hindi na ako nakakatulog nang maayos. Tuwing pinipikit ko ang aking mga mata ay parang may humahaplos sa aking katawan at isang bulto ng isang malaking lalaki ang nabubungaran ko. Paulit ulit pa nitong sinasabi ang pangalan ko.

Red... Red.. Haist! Sumasakit na ang ulo ko. Parang mabibiyak!

"Mabuting bata talaga itong si Red, Lydia. Matalino, mabait at ubod ng ganda!" Papuri ni tiya.

Tahimik na umupo ako sa tabi ni Inay. Kung ano ano ang pinag-uusapan nila tungkol sa akin. Isa na roon ang kukunin kung kurso sa college.

"BS Education ang kukunin ni Red, Andrea. Hindi man ako naging guro noon ay gusto ko si Red ang susunod sa na udlot kong pangarap. Hindi ba anak?" Nakangiti si ina.

Matipid akong ngumiti. "Ahh..oo po." Napatingin lang ako sa umuusok na gatas. Wala na akong choice. Sila inay kasi ang dapat masunod sila kasi yung magbabayad sa matrikula ko sa college.

Pero nakakalungkot lang talaga.

Sa totoo lang ay pangarap kong maging engineer. Gusto ko yung Civil engineering nagdedeals kasi sa design at construction. Sa pagkakaalam ko ay sila ang mga gumagawa ng roads, bridges, canals, dams, and buildings. Hindi naman problema sa akin ang subject na Mathematics kasi magaling ako doon. Hindi sa nagmamayabang ako ha? Pero gusto ko yung Math at gusto rin naman ako ng Math. Nagkaka unawaan kasi kami.

"At saan naman siya mag-eenroll? Walang Education na kurso sa Mahayahay College, Lydia. Sa Peñalosa meron ata." Sabi ni tiya.

Nakayuko ako habang sumisimsim ng gatas. Peñalosa? Napakalayo nun. Mga lima o pitong oras siguro ang biyahe mula Mahayahay hanggang sa Peñalosa.

"Talaga? Naku paano yan!" Dismayadong wika ni inay.

Tumayo na ako kahit hindi pa ubos yung gatas. "Inay aalis na po ako." Sinulyapan ko si tiya. "Tiya, paalam ho." Paalam ko. Nagmano muna ako sa kanilang dalawa at humalik sa pisngi.

Kinuha ko ang aking shoulder bag.

"Teka, Red." Tumayo si inay at lumapit siya sakin. Nagulat na lang ako nang bigyan ako ni inay ng one hundred pesos.

Pinanlakihan ko ng mata ang pera na nasa palad ko. "Para saan po, inay?"

"Dagdag baon mo Red at saka wag kanang maglakad patungo sa school. Sumakay ka ng tricycle para hindi ka ma late." Paliwanag ni inay habang inaayos ang nagusot kong uniform.

Hay salamat at hindi na ako maglalakad ngayon. Mahahaba kasi ang lakaran at sigurado akong malalate sa school pag hindi sumakay ng tricycle.

Niyakap ko si inay at nagpasalamat dito.

"Ano pang hinihintay mo, anak? Umalis ka na Red at nang hindi ka malate sa pagpasok." Pinisil ni inay ang baba ko.

Natatawang tumango ako at kumaway kay tiya at kay inay.

HAIST! Bakit ba ngayon pa umulan? Kung kailan pa nakalimutan kong dalhin ang payong! Hindi ako pwedeng sumugod at mabasa ng ulan kasi dala ko yung final reports namin sa physics. Maayos na itong naka bind at ready to pass na.

Sana naman tumila na ito kanina pa kasi ako nakatayo sa waiting shed ng school namin. Ang lamig lamig na.

Kukunti na rin ang estudyante na nag aabang. Hindi ko naman akalain na kakanselahin ang mga klase dahil sa bagyo. Kung alam ko lang na magkakaganito edi sa bahay na lang ako nagmukmok.

Patuloy ang malakas ba pag-ulan, may kasama pang kulog at kidlat saka hangin.

Humigpit ang hawak ko sa aking shoulder bag. Naman! Pauwiin mo muna ako bagyo.

"Red? Red ikaw nga iha." Biglang huminto sa harapan ko ang isang tricycle.

Kumunot naman ang noo ko.

Natigilan ako. Teka- ito yung kapitbahay namin at driver nang sinakyan kong tricycle kanina. Si Manong Dikto!

"Iha, pinapasundo ka ng inay Lydia mo. Nag-alala na siya sa'yo."

Si inay?

"Totoo po?" Naniniguradong tanong ko.

"Oo nga, hali ka na."

Lalong lumakas ang ulan. Haist!

Kagat labing tumango ako, "S-Sige ho."

Tumakbo ako patungo sa tricycle ni Manong Dikto, agad akong sumakay.

Napakapit ako sa upuan nang pinaharurot nito ang tricycle. Napalunok ako. Naisip kong hindi magandang ideya na sumakay ako. Kakaiba kasi ang kinikilos ni Manong Dikto.

Laging nakangisi.

Noon ko lang napansin na hindi nagpapasakay ng ibang estudyante si Manong Dikto. Nagtaka ako. Marami kasi ang kumakaway na pasahero pero hindi siya tumigil sa pagdrive.

Nagsimulang salakayin ng kaba ang dibdib ko, "M-Manong Dikto.. Saan po tayo pupunta? Eh hindi naman po ito ang daan pa uwi samin." Base sa mga dinaraanang road signs at directional arrows ay nababatid kong papalayo na kami sa bayan ng Mahayahay.

"Ahh naghahanap tayo kasi ng ibang daan. Alam mo na, sa lakas ng ulan lubog na sa baha ang ilang daan dito sa Mahayahay."

Tumango ako, kahit nalilito sa kinikilos nito.

Nilibang ko na lang ang aking sarili sa pagtanaw sa paligid. Pamilyar ang tinatahak namin. Nakarating na ako rito noong bata pa ako. Sa pagkaka alam ko'y patungo ito sa kabilang bayan ng AltaVista, ang bayan kung saan nakatira ang lola ko.

Ngunit bakit dito naisipan ni Manong Dikto na dumaan?

Napansin ko ang paghinto ng sasakyan. Nagtatakang binalingan ko si Manong na pumapadyak.

"Bakit po tayo tumigil?"

Napakamot ito sa ulo, "Naku, iha. Naubos yata ang gasolina."

May tinuro sa unahan si Manong Dikto. Hindi ko maaninag kong ano iyon dahil na rin sa fog.

"Pupunta muna ako doon, iha. Sa pagkakatanda ko'y may tindahan doon. Bibili ako ng diesel."

Wala akong nagawa nang iwan ako ni Manong sa loob ng tricycle. Sinundan ko na lang nang tingin ang papalayong bulto nito.

Sumiksik na lang ako sa upuan at niyakap ang aking mga tuhod. Ang lamig lamig na kasi.

Ilang minuto akong dilat at naghihintay sa pagbabalik ng driver.Nakapagbihis narin ako ng pulang sweater. Basang basa na kasi ang uniform ko at mabuti na lang at nakuha ko kanina ang pulang sweater sa locker ko.

Ilang segundo ang lumipas ay bumibigat na ang talukap ng mga mata ko. Hanggang sa nakatulog na ako sa paghihintay kay Manong Dikto.

"UHHH..." Naalimpungatan ako. May mabaho at mainit na mga labing dumadampi sa labi ko. Hindi ko alam kung totoo ang lahat ng iyon o nanaginip lang ako.

Marahan kong iminulat ang mga mata.

Nagsimulang salakayin ng sobrang kaba ang dibdib ko. Agad akong bumalikwas ng bangon kaso hindi ko magawa. Nakapatong sa akin ang isang lalaki, marahas na humahalik sa mga labi ko.

Pilit ko siyang tinutulak ngunit nakatali pala ang mga kamay ko sa likod!

Diyos ko po! Gusto kong maiyak sa labis na takot. Walang humpay ang pag ungol ko. Ungol ng pagtutol!

Never sa buong buhay ko ang mahalikan ng isang lalaki. Hindi ko aakalaing may mangyayaring ganito!

Naisip kong tadyakan ang lalaki. Pero masyadong mabigat ang lalaking nakadagan sakin. Mukhang napansin nung lalaki na ako'y gising na dahil tumigil ito sa paghalik.

Hindi ko na kailangang kilalanin kung sino ang pangahas. Alam kong sino ito, sa itim ng balat at laki ng tiyan.

Ngingiting-ngiting bumaling uli sa akin ang lalaki. "Ang bango bango mo, Red!" usal ni Manong Dikto at malapit na malapit ang mukha nito sa mukha ko.

Nandidiring pumikit ako nang nilamas ang kabila suso ko habang dinidilaan ang utong ng isa pa.

Nanggagailiti ako sa galit! Hinubaran na niya ako. Wala na ang suot kong bra. Itinaas lang ni Mang Dikto ang suot kong pulang sweater hanggang ulo.

Tulong po! Inay! Isisigaw ko sana kaso tinakpan nito ang bibig ko ng kamay niya.

Napahagulhol na ako. Dehado ako. Nakatali ang mga kamay ko at mas malakas sa akin si Manong Dikto. Hiling ko'y hindi matuloy ang binabalak ng matandang driver.

Hinagkan-hagkan nito ang leeg ko habang hinahagod ng isang kamay ang mukha ko. Tuloy lang ang matandang driver. Mayamaya pa ay ipinasok na ang kamay sa palda ng uniporme ko. Nilaro laro ang garter ng panty.

"Uuhhmm, tama na po! Maawa kayo." pigil ng aking isipan dahil nanatiling nakatakip sa bibig ko ang palad nito.

Tumawa ito,"Di ka na makakatakas, magiging akin ka. Huwag ka ng manlaban, sisiguraduhin kong masasarapan ka, iha."

Pagkasabi niyon ay pinasadahan nang salat ang aking pagkababae. Gumalaw galaw ako para umiwas ngunit wala ring nangyari dahil hinubad na ng matanda ang aking panty.

"H-Huwag po! Huwag po, Manong Dikto! Maawa naman po kayo sakin!" Ang pagmamakaawa ko.

"Ikaw ang dapat maawa sakin, Red. Matagal na kitang pinagnanasahan. Wala akong pakialam, makulong man ako sa gagawin kong ito." Mas lalong binubukaka nito ang dalawang hita ko. Tulo laway itong nakangisi nang makita ang pagkakababae ko.

Umiwas ako ng tingin dahil hindi ko kayang makita ang reaksyon ng manyak na ito!

Nakahain ang sariwa kong kaselanan sa matandang driver."Hmmm...Pink na pink ang tinggil at may manipis na bulbol. Sariwang-sariwa!"

Napasigaw ako sa sakit ng dinakot ng mga kamay nito ang aking boobs. Nilalamas ng marahan, tila sinusukat ang kalakihan nun.

Pilit akong nanlaban kay Manong Dikto. Parang wala lang sa matanda ang bawat padyak ko sa kanya.

"Wag ka nang manglaban pa iha...hmmm" Sambit nito habang panay ang halik sakin. Wala na talaga akong laban sa lakas nito.

Tiniis ko ang diri at kilabot na hatid ng halik nito. Gagawa ako nang paraan! Hindi ako papayag na ito ang makakuha ng pinaka ingat ingatan ko.

Pinakiramdaman ko ang nakataling mga kamay ko sa likod. Tantiya ko'y maluwag ang pagkakatali.

Napadaing ako. Muling hinalikan nito ang aking mga labi, walang awa na nilamas ang mga suso. Pababa ang halik nito.. sa pusod, sa puson maging sa aking pagkababae. Nilaro-laro nito ang bulbol ko na maninipis.

Nakangising tumayo ito at nagkukumahog na tinanggal ang sinturon ng maong jeans.

"Puta ba't ayaw matanggal ng isang ito?!" Noong una ay nahihirapan pa ito sa pagtanggal.

Mini obra ko naman ang tali sa mga kamay ko. Kunti na lang. Napapikit ako habang nag kokoncentrate sa pagtanggal ng tali. Ilang kulikot at ilang segundo ang lumipas ay nakawala na ako. Lihim kong hinahanda ang aking sarili. Kaya ko ito!

Hinubad ni Manong Dikto ang t-shirt nito. Pipigilan ko sana ngunit naisip kong samantalahin ang pagkakataon. Kapag naibaba na nito hanggang tuhod nito ang pantalon ay saka ako kikilos.

Mabilis na ibinaba na ni Mang Dikto ang kanyang pantalon at lagong lago na brief. Lumaki ang mga mata ko ng umigkas ang galit na ari nito. Parang sumasaludo.

Ang laki! at ang itim itim.

Ngumisi si Manong Dikto nang makita ang gimbal gimbal kong reaksyon.

"Wag kang mag-alala, Red. Papasok at papasok ito sa birhen mong puke." Hinamas himas pa nito ang malaking ari.

Nangingilabot ako sa sinabi nito ngunit kailangan kong magtiis. Makakaya ko ito! Basta maibaba lang nito ang pantalon at mawawalan ng pagkakataon makatayo ito kaagad ay doon ako kikilos.

One time chance lang kaya hindi ako dapat magkamali!

Nang makita kong nasa bandang tuhod na nito ang maong jeans at tumuwad ito para tuluyang tanggalin ay saka ko siya sinabunutan. Buong lakas kong hinampas ang ulo ni Manong Dikto sa bubong ng tricycle nito. Nabigla ito kaya hindi kaagad naka depensa.

"Aray!" Sigaw nito.

Hindi pa ako nagtatapos sa kabubuyan ng matandang ito! Lalo kong pinagbuti ang paghampas sa ulo nito. Hindi ako nakontento at tinadyakan ko ang kanyang pagkalalaki. Maka ilang ulit.

"Ahhh.." Namimilipit ito sa sobrang sakit.

Isang malakas na hampas pa at nakalugmok na ito sa lupa. Hindi na gumagalaw.

Namilog ang mga mata ko ng makita ang dugo sa ulo nito. Biglang gumapang ang kilabot sa aking katawan.

P-Patay na siya? Pinatay ko si Manong Dikto?!

To be continued...

-Note: I stumbled sa old account ko sa wattpad yung para sa SPG account >.< then isa ito sa mga stories na hindi ko na publish way 4 years ago. I decided to share it here. Thank you for reading mwah