Boyfriend for a Night - His Fear and Realization

Despite how my world collapses around me and her hand is my only salvation,
Still I choose not to reach out; for I will not be pulled out of it, lest I shall drag her in.
She deserves all of me –not what's left of me...

June 27, 2014

Pasado alas kwatro ng hapon, Biyernes, nang matagpuan ko ang sariling kong nakatanaw sa itinakdang lugar ng aming pagkikita. Isang maliit na gusali sa pusod ng Makati na ayon sa driver ay mahigit dalawang dekada nang nagsisilbing panandaan ng lungsod. Di hamak na mas maliit pa nga raw ito noong una itong maitatag ngunit dahil sa isinagawang renovation, naging mas malawak at mas bago ang gusaling kasalukuyan kong sinisipat mula sa bintana ng taxi.

"Pero mas maliit pa rin yan kaysa sa Glorietta" kontra ni manong sa nauna nitong salysay. "Mas maganda nga kung doon na lang kayo magkikita. Supermarket lang talaga yan."

Sige na manong ikaw na maki pag date...

"Ah, Nong, na ji-jingle na kasi ako kanina pa, saan ba entrance?" tanong ko.

"Pwede dyan. Kaso tatawid ka pa. Pwede rin naman doon sa main entrance sa kabila; iikot lang tayo."

"Ikot nyo na lang, Nong."

Lumiko ang taxi sa daang papasok sa tapat ng entrance ng mini-mall. Dito, bahagya kong nakita ang pangalan ng lugar. Hindi ko alam kung totoo ba talaga ang sinabi ni manong tungkol sa naganap na renovation pero isa lang ang sigurado, base sa mga bakal na naka usli sa bandang itaas ng gusali, senyales na minsa'y may nakakabit doon, katabi ng mga natirang letrang nagpapahayag ng pagkakakilanlan sa lugar, tama ako, dito nga kami mag kikita –sa "& Carry". Hindi ko alam kung anong nangyari sa "Cash" pero wala na ito.

Right... Renovated...

Nagmamadali akong umibis mula sa sasakyan at tinungo ang restroom para pakawalan ang nainom na energy drink; pagkatapos, tumapat ako sa salamin at siniyasat ang sarili. I sighed as I brushed my hair with my fingers. Parang hindi ako makikipag date sa hitsura ko. I've gained forty pounds over the years that I stopped playing in a band. Akala ko hanggang doon ko na lang kakailanganin yon and it's okay to let myself go. I'm currently at 192. Hindi ko rin nagawang magpagupit dahil sa tawag ng trabaho kaya lagpas na sa mata ang buhok ko. Imbes na balat na sapatos at slacks, naka sneakers, jeans, at polo shirt lang ako habang suot ang paborito kong hoodie na ako mismo ang gumawa. Hindi ko alam kung ano ang mas prefer nya pero dahil sa hindi maiiwasang sitwasyon, kinailangan kong ahitin ang manipis kong bigote. Pakiramdam ko sa mga oras na iyon, wala ako sa tamang ayos para makipag kita kahit kanino –lalo na sa kanya...

...Sya.

Itago na lang natin s'ya sa pangalang Maria Leonora Cordapia –Chai sa kanyang mga kaibigan. Isang OFW sa Somalia at mayroong dalawang supling subalit annulled sa asawa.

Nakilala ko si Chai sa isang adult site kung saan maaaring magbasa at magsulat ng mga kwento tungkol sa sex. Nagdesisyon akong ilathala ang sarili kong karanasan doon at s'ya ang pinaka unang nagbigay ng saloobin tungkol dito. Nang pumasok ako sa chat room ng site, naroon s'ya at, as per tradition, dumaan ako sa hotseat –sya ang naging host. During the ordeal, nalaman kong matagal tagal na rin pala syang miyembro kaya sya ang naisip kong pagtanungan ng mga bagay tungkol sa site at mga kwentong maaari ko pang mailathala dito. Doon kami nagsimulang mag palitan ng mga pribadong mensahe at tuluyang naging magkaibigan.

Mabilis nag palit ang mga araw at kasabay nito ang lalong pag gaan ng loob ko kay Chai. Napadalas ang palitan ng mga PM at chat namin; maging sa Wattpad ay naging follower ko sya. Isang pagkakataon ang umiral noong magkausap kami sa chat room nang pabiro kong naipangakong kung sakaling magkikita kami, haharanahin ko sya. Hindi ko ito gaanong sineryoso at palagay ko rin nama'y ganoon din sya. Subalit makalipas lamang ang ilang araw, I found myself recording a song for her despite the hoarseness in my voice and worsening cold. Mahirap mang kumanta dahil sa sipon, pakiramdam ko, ang dali at ang gaan mag record kung sa kanya ko iparirinig. I have to admit, right then, I was already feeling something akin to love.

But despite that, I perished every thought of a romantic relationship with Chai. I had to. It's not because of her and the struggles of a long distance love affair, not because of the seventeen year age gap between us –I being twenty-six and she, forty-three- and certainly not because of an existing commitment on either side. It was because of a former flame that died out in the cold winds of last December.

Si Ann.

Albeit entirely out of the picture, and our candle's wick was all but doused, her ashes still lie scattered throughout my psyche. Her smile, her voice, everything that reminded me of her reverberates through my veins like a screaming pill of misery. I was in ruin. And Chai knew. And she was my way out.

But I wouldn't take it.

Chai is a sweet and endearing person. Conversations with her were light-hearted yet engaging. Her transparent behavior made her all the more adorable. Kung tatanungin ako, napaka swerte ko kung mapapasagot ko ang babaeng ito na nagtatago sa malalanding comments at malalambing na papuri.

She is someone I've come to treasure and care for regardless of what we mean to each other. I cannot, and will not, bring myself to court her if not for love. Kung iaalay ko ang sarili ko sa kanya, dapat kumpleto. Walang bahid ng nakaraan at nino man.

She deserves all of me –not what's left of me.

Alas, that recording might have turned out to be a bad move. No, I knew it would be. Dahil palagay ko, doon tuluyang nahulog ang loob ni Chai. Ayokong mag paka impokrito at sabihing hindi ko iyon inasahan. Deep inside, I was trying to make her fall; despite my condition. Yeah, I'm that much of an asshole. Ang depensa ko? Ayoko syang mawala. Gumagaan ang lahat kapag kausap ko sya at mas lalo kong kinakaya ang pagkawala ni Ann. Sa ideyang iyon, hindi na kailangang ma pa sa akin si Chai para gawin ko syang panakip butas –ginagawa ko na ito sa kanya. I could only silently curse myself as we finally exchanged Facebook accounts –her real one. The same night we became friends on social network was also the same night we had our first SOP.

And her first time to reach heaven three times over the phone.

I was too relieved to stop; betrayed by my own testosterone. Pakiramdam ko nakahanap ako ng kubong masisilungan sa gitna ng bagyo na may mainit na sabaw sa hapag. Ayoko nang umalis. Pero it was only a matter of time bago ko tuluyang marinig kay Chai ang mga salitang pilit kong iniiwasan. During our fourth night on the phone, I heard the inevitable.

"I love you, Rai."

I was suddenly sober from lust.

Kasama ng matamis na pakiramdam dala ng mga katagang iyon ay ang masakit na reyalisasyon sa nagawa ko sa babaeng sobra kong pinahahalagahan. Samu't saring emosyon ang dumumog at lumunod sa aking panganorin. Nagtalo ang kagustuhan kong maangkin sya at ang takot na sya'y aking masaktan. I couldn't think straight. The silence between us kept growing louder. I got too afraid that I might chase her away. Parang hindi ko kakayanin. So with my one last gasp of air, I let selfishness take over.

"I love you too, Chai..."

Iyon ang totoo. Pero iyon ay isang katotohanang alam kong hindi ko pa kayang panindigan. Hindi ko alam kung kailan, hindi ko alam kung gaano katagal ko syang paghihintayin para ako'y makumpleto. Ang alam ko lang, masasaktan sya sa proseso. Hahayaan ko bang araw-araw syang kukurutin ng mga alaala ni Ann na hindi ko alam kung kailan mawawala? O, ibubuhos ko na ang lahat ng sakit sa loob ng ilang araw at nang hindi na sya muling dumaing pa mula rito? Kailangan kong mag desisyon.

"I have to disappear, Chai."

"No..."

But my mind was made up. I explained everything to her and made sure she understood. We arrived at an agreement and a deal. Kinabukasan, I blocked her account on Facebook. The option being one of the hardest choices my mouse pointer had ever selected. Kasama sa kasunduang iyon, tatlumpung araw akong mawawala. Sa mga araw na ito, sisikapin nyang kalimutan ang anumang nararamdaman nya para sa kin. Sa panig ko, sa loob ng tatlumpung araw na iyon, sisikapin kong ayusin ang sarili ko. Alisin si Ann sa aking sistema. Kung magagawa ko ito, maaari akong bumalik sa kanya na kumpleto upang panindigan ang salitang binitawan ko sa kanya nang gabing iyon. Iyon ay kung ipapalagay na ganoon pa rin ang nararamdaman nya sa akin. Kung sa kasawiang palad ay hindi ko magawang kalimutan ang nakaraan, babalik pa rin ako para ipagpapatuloy ang aming pagkakaibigan.

Iyon ang plano...

Ngunit paanong natagpuan ko ang sarili ko sa loob ng isang mini-mall at nagpapadala ng text kay Chai na nagsasabing naroon na ako? Hindi pa lumilipas ang tatlumpung araw.

Wala na ba ang mga multo ni Ann?

Sana nga ganoon na lang.

Tumunog ang cell phone ko at binasa ang sagot ni Chai bago nagpasyang maglibot libot sa katiting na mall area. Tinawagan ko sya at sinabi ko kung saang lugar ako mag hihintay habang paakyat sa ikalawang palapag. Dito, hahanap ako ng vantage point kung saan makikita ang lugar na sinabi ko sa kanyang paghihintayan ko nang hindi ako namamataan. Better I get the drop on her than the other way around.

Lumipas pa ang ilang minuto at naramdaman ko ang pag vibrate ng phone sa aking bulsa. Si Chai na iyon at naroon na raw sya subalit hindi ko sya makita.

"Nasa tapat ako ng National Bookstore." saad nya.

Loko to ah, ako pa niloko eh kita ko nga National Bookstore dito isip ko.

"No, you're not." sagot ko.

Tumawa si Chai sa phone at sukat doon ay may namataan akong babaeng naka suot ng pink shirt, naka jeans, at beige na shoulder bag. Sakto sa pagkakalarawan nya sa kanyang attire. Bahagya lang akong naalarma ng makitang may kasama syang isang lalaking halatang mas matangkad sa akin. Napalunok ako.

Teka teka... Ma vo-Vhong Navarro yata ako...

"Wala ka naman dito, eh..." may halong panunumbat ang kanyang tono.

Wala akong nagawa kundi bumaba ng escalator. Naalala kong iyon nga pala ang labing siyam na taong gulang nyang anak kaya nakahinga ako ng maluwag. Mga ilang metro pa ang layo ko sa kanila ng mapansin ako ni Chai na papalapit dahilan para kumurba pataas ang kanyang mga labi para sa isang matamis na pagsalubong.

But, it was at that point when everything that held me back come beating sense into my head. Possible consequences flashed before me –guilt finding its perfect manifestation. Still, I managed to smile back. With a simple gesture of departure and a meaningful stare at his mother, "Kuya" left us to our own devices.

"5'3 kaya ako ngayon." Chai took the first line with a chuckle showing her three-inch wedge sandals.

"Oo nga..." I replied but was almost devoid of expression. Isang katanungan ang paulit-ulit na naglalaro sa aking isip. Paano kami napunta sa ganito?

It was a day past the first week of our thirty-day agreement. Chai's private messages have all but stopped. Her laughter, gone. Gumawa ako ng panibagong account sa adult site na iyon upang manmanan ang kanyang mga activity sa mga nakalipas na araw. Stalker ang peg. Nanatili syang masigla at masaya sa pakikihalubilo sa mga kaibigan nya doon. Walang nagbago. May nanliligaw na sa kanya. Hindi lingid sa kaalaman ko bago pa man kami maghiwalay. Nakita ko ang masasaya nilang palitan ng mga comment, maging ang kwentong halatang sila ang itinatampok. I smiled bitterly. They were doing well. Too well, one might say. Sa nanginginig na kamay, isinara ko ang internet browser at nag pasyang bumalik sa trabaho.

"Good Job, Labs..." I winced at my own words.

Now it's my turn to fulfill my end of the deal. Inalisa ko ang aking sarili at mga posibleng dahilan kung bakit hindi umaalis sa aking sistema si Ann. I talked to the shrink that handled my depression years ago. He came up with several suggestions. All of which I tried over the course of two weeks starting from day one of the agreement. It yielded the answer but not the result I was looking for. Twelve days or so into the ordeal, I decided to test myself. A longtime FuBu and I went out for a couple of shots and a movie. We got back with some chips and settled inside the office to watch another film on the internet. Nothing happened. Hence, I failed my own test. It was then I realized it's going to take more than a month to rid myself of her ghosts. No one knows when they'll disappear. No one can chase them out.

Well, no one but Chai...

Kay Chai, dagli kong nalilimutan si Ann. Pansamantalang nababawasan ang sakit. Sa kanya, nararamdaman ko ang matinding pangangailan sa laman. Pangangailangang hindi nagagawang mapukaw ng iba. Pangangailangang maaaring magdulot sa kanya ng sakit (both literal and figurative). Subalit naisip kong sa mga panahong iyon, maaaring mayroon na syang iba. Ibig sabihin nito, we can continue being friends. My presence won't cause her pain anymore. That is if her guy's comfortable with it. If not, I won't be in the way of their happiness. Regardless of where we stand, ayokong mawala si Chai sa buhay ko.

Perhaps it is time to go back...

It was a Monday when I finally decided to write her back explaining everything that had transpired. Her reply came within a few short hours. In it was a local mobile number. She is back in the Philippines. I took a couple of deep breaths before letting the phone ring.

"Yo!"

It was that single word from her that took all the weight of longing off my chest. I was overwhelmed with emotions. Wala akong pag sidlan ng tuwa. After sixteen grueling days, I got her back. Kahit mag kaibigan na lang kami. Kahit may nag mamay ari na sa kanya.

Or so I thought...

"Oist! Asan na yung shirt ko?"

Her words snapped me back to the scene. Nasa labas na pala kami at naglalakad patungo sa Taxi Bay. Some date I must've been. Ano na bang mga nangyari?

I remember walking inside a pharmacy to get some Strepsils. I remembered a hand that found its way on my shoulder. The feeling of her arms grazing occasionally against mine as I stare on her lips while she spoke also struck me.

"Here." extending my hand with the shirt I promised I'd make her. I sent its design on FB last night prior to printing it.

"Wow! Alam mo, ginawa ko kayang profile pic 'to."

I thought of starting a "kaya" counter but was too grateful at the moment. But I will. Iniladlad nya ang damit at sinipat ang disenyo nito. Sya'y napangiti. Inikot at napansin ang ilang letra sa likod ng shirt na hindi naman kasama sa lay out na pinadala ko sa kanya kagabi. At the top it wrote "To MLC", and at the hem "Fr. RF". I sure hope it was enough as a substitute for chocolates or a bouquet. "Hani" lang ang nasa bulsa ko.

A cab sprang from the curve and stopped right in front of us. 'Glorietta.' I instructed the driver as we hopped in.

Ilang minuto na rin kami sa loob ng taxi nang mapansin ko ang distansya sa pagitan namin. Was it because of me? I couldn't tell. Until she lowered her head and rested her temple upon my shoulder did I start to realize it was. I admonished myself. Kusang umangat ang aking braso at yumakap sa kanya. Kakaibang ginhawa at init ang naramdaman ko mula sa pagkakadaiti ng aming mga katawan. Init na sanhi ng pag aasam. Ginahawang animo'y sanktwaryong sa wakas ay natagpuan matapos ang mahabang paglalakbay. Batid kong kay Chai ko lang iyon mararamdaman. Dagling dumampi ang aking mga daliri sa kanyang balat at napamura sa isip dahil sa lambot at kinis non. Hindi ko na napigilan ang pagbangon ng sandatahang lakas at pamamanhid ng konsensya.

To hell with guilt...

To hell with the consequences...

Sa loob ng anim na buwan, ngayon lang uli ako nakaramdam na ako'y buhay pa at humihinga.

Bahala na si Batman.

Magpapakatotoo na ako.

Dahil subsob sa trabaho at minsanan na lang makapag laboy, naisip kong sulitin ang araw na ito. Gusto kong manood ng sine, kumain ng Pesto, at mag videoke bago kami sumampa sa kama. I planned to splurge a bit. Yun nga lang, dahil sa init na nagmumula sa kanyang katawan na pumapatay sa lamig ng taxi, sa lambot ng kanyang braso, at sa kamay nyang unti-unting gumagapang pataas sa aking alaga, naging sobrang fuzzy ng utak ko. Gusto ko nang kumain ng sine, manood ng Pesto, at sumampa sa videoke. Ganoon kalakas ang epekto nya sa akin.

"Kuya, ikaliwa nyo na lang dyan." Tuluyan na akong kinain ng libog.

"Hindi pwedeng kumaliwa dyan."

"Sige. Kuya, sa Megamall na lang."

"Hinde. Glorietta lang."

Aba, ayos ah. O sya, dalhin mo kami kung saan mo gusto. Kahit hanggang bahay mo pa, unggoy ka.

Narating namin ang Glorietta at inalok ko si Chai ng makakain. Oo, gutom sya. Subalit wala syang gustong kainan o kainin. Nagpasya akong maglibot sa pagbabaka sakaling may magustuhan syang restaurant subalit hindi pa kami nakakalayo ay dumaing na sya ng pananakit ng paa.

Gusto na raw nyang "humiga".

Batid ko na ng mga panahong iyon na hindi ko na masisilayan si Toothless. Hindi na ako makakakain ng pesto. Hindi na ako makakakanta ng Jumbo Hotdog with matching dance steps sa videokehan. Bakbakan na ito. Sasampa na ang marino. Kaya kahit na wala pang sampung minutong nasa loob ng Glorietta, naka pila na uli kami sa Taxi Bay.

Habang nakapila, naikwento ni Chai ang date nya kahapon sa iniretong lalaki ni Samantha –isang kaibigan mula sa adult site kung saan kami nag kakilala. Alam kong maganda ang hangarin ni Sam para sa kanyang kaibigan kaya naman mas lalong napalagay ang loob ko sa napiling company ni Chai. Si Yna, na kanyang kasama sa Palawan sa mga unang araw nya dito sa bansa, at si Sam ay ilan lang sa mga totoong taong natagpuan nya sa naturang site.

We finally got a cab and headed towards one of the hotels in Makati. Twenty minutes later -due to traffic- we found ourselves inside a room.

"Order ka na ng pagkain."

Nilingon ko si Chai na sa mga panahong iyon ay malayang nakasalampak sa kama. Sandali kong inilibot ang mga mata sa paligid ng kwartong magkukubli sa amin buong gabi. For a second, I recalled of a time when this hotel –yes, even this room, 506- sheltered my forbidden tryst with a fleeting memory. Had it been a different circumstance, the place would've driven me mad. So many of her ghosts linger throughout the room yet a single entity rendered them all harmless –mitigated into mere witnesses of what will be my first step out of indefinite reclusion.

And that entity is staring at me, demanding food.

"Ikaw na." sagot ko habang iniaabot ang leaflet ng Rufo's. I heard her protest but I was determined to keep her occupied so I can freely exploit the moment.

Chai finally concurred. I handed the phone and looked at her intently. She's mine for the night –and I'm hers.

"Chai, ibuhos na natin 'to kasi ngayon lang 'to. Boyfriend mo ako buong gabi."

Nag-iwas s'ya ng tingin bago sumagot. I saw pain briefly crossing her face. It was inevitable. We made a choice despite the situation and should be ready to pay the consequences. She more so than I when it should be I who need to bear to greater suffering.

Chai started to place orders. That was my cue. Pumasok ang mga kamay ko sa loob ng kanyang shirt at gumapang mula sa tagiliran papunta sa kanyang tiyan. Naramdaman ko ang pag hugot ng hininga ni Chai. She let out a nervous chuckle as I run my hands upward cupping her ample breasts. Napakagat labi sya at mas lalo akong nalibugan. She struggled to respond with composure while trying to shrug me off as the call presumably entered its last phase. My lips traced the softness of her arms and, with a few adjusments in position, I pressed my hardness against her. Doon sya mas lalong nag pumiglas hanggang sa patagilid syang napahiga sa kama.

"Yes, change for one-thousand." She replied with so much effort to steady her voice. Bumangon sya para maayos na mapakinggan ang ahente sa kabilang linya.

Nang marinig ko na ang ETA, mabilis akong dumistansya at pasimpleng sumandal sa headboard; kunwari nanonood ng T.V.

"BALIW KAAA!" she yelled paired with an exasperated smile.

I shrugged and smiled back.

Dahil walang narinig na anumang sagot sa kin, nagpasyang humiga si Chai sa tabi ko at tumitig na rin sa flat screen. Gumalaw ako palapit sa kanya at malapitang tinitigan ang kanyang mukha. Unti-unting bumaba ang mga labi ko sa kanya. She met mine with her own soft pair.

I planned to kiss her gently at first; to slowly savor the warmth of her lips, to convey as much emotion as I can behind every kiss, to tease her passionately into wanting more. But that was not to be the case. The moment we locked lips, Chai's kisses were already wild and craving.

I tried to control the pace by caressing her cheeks and planting small kisses amidst her unrelenting lips and demanding tongue but it was futile. Halik-tigang talaga ang gusto ni Chai. So be it.

I equaled the intensity of her kisses then raised her shirt revealing her sexy black underwear. Gumapang ang mga halik ko pababa sa kanyang baba, leeg, at dibdib hanggang sa marating ko ang kanyang pusod. I gave it gentle suck. Tuluyan kong hinubad ang kanyang pang itaas.

"Rai, patayin natin yung ilaw." She requested. Kumontra ako ngunit bakas sa mukha nya ang hiya. Wala akong nagawa kundi sumunod. Muli naglapat ang aming mga labi para isa nanamang mapusok na halik. Instinctive na inabot ng kanang kamay ko ang hook ng bra ni Chai. Ilang segundo na rin ang lumilipas subalit hindi ko pa rin magawang alisin ang kanyang bra. My pride kept me from using two hands. Kaya ko ito... eventually.

I finally freed Chai from the damned clothing and proceeded to her left boob. I circled my tongue around her nipple and she gasped while my right hand kneaded the other mound. Tuluyang bumaba ang aking bibig sa kanyang utong para supsupin ito. Her movements became erratic and her moans were almost unsuppressed. Mas tumindi pa iyon nang salitan kong dinede ang kanyang mga suso.

"Shit, Rai... Ang sarap nyan." Impit nyang daing. Lalo akong nalibugan sa boses ni Chai. Pigil, gigil, at tila nanghihina. Gumalaw ang mga kamay ko upang hubarin ang kanyang pantalon. Her legendary belt was no match this time compared to her cursed sexy bra. Ibinaba ko ito hanggang tuhod at tumambad sa akin ang itim na panty ni Chai. Kahit na ilaw lang sa bathroom ang nagsisilbing liwanag, kitang-kita ang katambukan ng kanyang pagkababae. Bakat na bakat ang hugis nito sa kanyang panloob. Hindi ko na napigil ang aking sarili.

Ginawaran ko ng halik ang kanyang clit at marahang idiniin ang dila. Muli syang napamura. Taas baba ko itong hinalikan at dinilaan sa labas ng kanyang panty. Lalo syang napaungol. Ilang sandali pa ay hinawi ko na ang nakaharang na tela upang direktang malasahan ang kanyang pagkababae. Pataas kong dinilaan ang kanyang hiwa at nalasahan ang naipong katas marahil simula pa kanina. Marami-rami din ang naipong katas na yon. Nilunok koi to at nagpatuloy sa pagkain kay Chai.

Ding Dong!

"Motherfucker!" mura ko. It's only been fifteen minutes but it seems the food has arrived. Sa dinami-rami ng pagkakataon, ngayon pa naging maaga ang delivery. Kailan pa nangyari yon? Nagmamadali kong binuksan ang ilaw at sumigaw ng "Sandali!" bago pumunta sa harap ng pinto. Bubuksan ko na sana ito ng maalalang wala pa sa kin ang pambayad. Nakasimangot akong bumalik sa end table para kunin ang pera subalit napatigil nang mapansin ang tila 'tent' sa aking shorts.

May nag ka-camping na sa pagitan ng aking mga hita. Buhay na buhay ang sandatahang lakas.

"Paano 'to?" I asked Chai. She followed my stare and found the bulge inside my shorts. She laughed hard. Walangya, may gana pa talagang tumawa eh nabitin na nga kami. Sya kaya paharapin ko doon sa delivery guy; hawi ang panty, walang bra, at magulo ang buhok?

I opened the door, grabbed the goods, paid, and got the change all while hiding behind it. Ayokong humarap kay Kuya at baka isipin nyang hinoholdap ko sya. Worse, if he thinks I'm happy to see him. That's just wrong.

"Tara, kain na tayo. Di' ba sabi mo gutom na gutom ka na kanina pa?" alok ko sa kanya bilang ganti sa pagtawa nya kanina. Hindi sya sumasagot. Hindi rin ako gumagalaw sa sa pagkakahiga ko sa kama. Sya na ang unang gumalaw para hilahin ako palapit sa kanya.

Naghalikan kaming muli. Sa pangalawang pagkakatao'y bumaba ang aking bibig upang supsupin ang kanyang matitigas na utong. Hindi na mapakali si Chai.

"Rai, ipasok mo na..." utos nya.

Nag angat ako ng mukha at tumitig sa kanya. Enough foreplay already? Napaisip ako sandali bago sumagot.

"Okay. Here's the deal: kung tatagal ka ng ten seconds na hindi uungol sa gagawin ko, sige, ipapasok ko na."

Chai nodded. I went back on sucking her nipples alternately.

"Shit, Rai... Hindi ko kaya. Aaahh..." she gave in. And to the winner, the spoils.

Tuluyan kong hinubad ang panty ni Chai at sinimulan ang pagkain sa kanya. Nagtaas baba ang pagdila ko sa kanyang hiwa habang patuloy pa ring ang paglamas sa kanyang dibdib. Pinatulis ko ang aking dila at dahan dahan itong ipinasok sa kanyang lagusan. Napapikit si Chai na kasalukuyang gigil na gigil na nakahawak sa aking kamay. Itinuon ko ang aking atensyon sa kanyang tinggil at nilaro ko ito ng aking dila bago tuluyang supsupin. Malalakas na ungol ang isinagot nya sa aking ginawa.

"Shit, Rai! Malapit na kong labasan... Aaahh..."

"Sige, Mahal, ilabas mo lang..."

"A-ayoko."

Bahagya naman akong nagulat sa kanyang sagot. " Ha? Bakit?"

"Gusto ko nakapasok."

Ngumiti ako at bumalik sa pagkain kay Chai.

"Shit! Lalabasan na ko! Rai! Eto na!" at naramdaman ko na lang ang pag pintig ng kanyang puke kasabay ng pagragasa ng katas ni Chai sa aking bibig. "Shhhitt! Oh fuck! Ang sarap! Oh fuck! Shit!"

Bago pa man maubos ang kanyang ungol ay hinubad ko na ang aking panloob at itinutok ang galit nag alit kong sandata sa bukana ng kanyang lagusan. She still had her post-orgasm look when she felt my hardness slowly penetrating her.

"Aaahhh... Shit! Rai!" her expression suddenly changed when my thing reached halfway.

"Ahh.. Tang ina, Chai. Ang sikip mo!" I couldn't help but acknowledge that fact. Nag umpisa na akong kumadyot. Damang dama ko ang makipot na lagusan ni Chai.

"Shit, sige pa, Rai... Ahhh.. Aaahhh..." Chai's moan spurred me to lose control. Itinaas ko ang isang hita nya at sa isang marahas na kadyot ay isinagad ko ng husto ang aking batuta sa kanyang puke.

"Shit!" she exclaimed. At that instance I saw her face contort into an expression resembling pain. Bahagya akong natigilan. Dali-dali kong hinugot ang titi ko at bumalik sa normal na pagkantot ko sa kanya kanina. I cursed myself. I can't lose it like that.

Ilang sandali pa ay naramdaman ko na ang napipinto kong pagsabog. Mas lalong bumilis ang paglabas masok ng alaga ko sa kanyang pagkababae.

"Chai, malapit na ko. Fuck! Ang sarap mo..."

"Oohhh Si-sige, ilabas mo yan."

"Ikaw?"

"O-okay lang... Sige na, ilabas mo na yan."

Binilisan ko pa ng husto ang pagbayo ko sa kanya. "Aaahh Shit! Eto na ko, Chai... Saan ko ipuputok?"

"Sige, Rai! Sa loob. Iputok mo sa loob ko."

"Fuckk! Ayan na ko, Chai!! Aaaaahhh..." Pumailalim ang kamay ko upang hawakan ang batok ni Chai saka ko isinagad ng husto ang aking pag ulos. Pumulandit ang mainit kong tamod sa loob ng kanyang sinapupunan. Makailang beses pa akong kumadyot habang tuloy pa rin sa pag sirit ang aking katas. Unti-unti akong bumalik sa katinuan.

So this is what I've wanted...

Ilang saglit din akong tumitig sa nakapikit na mukha ni Chai. Ngayong pansamantala akong nilisan ng kalibugan, naisip ko ang sakit na maaaring maging kapalit ng gabing ito. Muli, bumalik ako sa lohikal na pag iisip. Sa totoo lang, gusto kong magalit kay Chai. Bakit nya ko hinayaang gawin ito sa kanya? Ilang beses ko nang ipinaliwanag ang aking sitwasyon. Bumalik ako sa kanya hindi para gamitin sya sa panahong matindi ang tawag ng laman. Hindi ko pa kayang panindigan ang lahat. Alam nya yon. Pareho lang kaming masasaktan. Bakit nya ito hinayaang humantong sa ganito? Kasalanan nya ito.

Duwag ka! Sigaw ng isip ko. Nahigit ko ang aking hininga.

Duwag ka! Naghahanap ka ng pagbabalingan ng sisi dahil alam mong hindi mo kayang harapin ang katotohanang ikaw ang may kasalanan ng lahat ng ito. Gusto mong takbuhan ang pag ako ng responsibilidad matapos mong makuha ang gusto mo sa kanya. Duwag ka. Kasi alam mong masaya ka sa piling nya kahit na nagdudulot ng sakit ang iyong presensiya. Wala kang karapatang sisihin ang taong nagbigay muli ng buhay sa iyo. Duwag ka, Rai. Nandito si Chai, kasama mo, walang takot at handang sumugal para sa inyong dalawa. Samantalang ikaw, walang ginawa kundi tumakbo. Duwag ka... Duwag ka.

Duwag ako...

It was then I realized. I've been running all this time while Chai struggled to keep up. Takot akong masaktan sya subalit sya mismo, handang harapin ang sakit. Hindi ko kayang paluhain sya ng dahil sa nakaraan ko subalit sya mismo, handang lumuha at ngumiti matapos ang unos. Batid kong hindi ako kumpleto at hindi ko kayang ibigay sa kanya ang lahat sa ngayon subalit, sya mismo, handang tanggapin ang lahat ng kakulangan ko at punuan ito hanggang sa ako'y makumpleto.

I smiled like a lunatic when I started to realize everything.

But, isn't that the essence of any relationships?

Ke kumpleto man ako o hinde, lahat ng relasyon dumadaan sa sakit. Lahat dumadaan sa luha. Lahat ng relasyon dumadaan sa pagpuno sa pagkukulang ng bawat isa. Ibig bang sabihin nito takot ako mismo sa isang relasyon?

Muntik ko nang batukan ang sarili ko.

Hinde. Hindi ako takot. Sa isiping iyon, nakahinga ako ng maluwag. I guess Chai had it all figured out all along. Napaka slow ko lang talaga. Takot sa mga bagay na normal namang mararanasan ng kahit na sinong nasa isang relasyon.

I got off her almost like a changed man. Humiga ako sa tabi nya at ngumiti.

"I love you..." I said fearlessly; without any doubts.

"I love you, Rai." She answered and we kissed –slowly this time. Salamat naman. Akala ko halik-tigang nanaman eh.

Matapos makapagpahinga ng ilang minuto ay isa-isa kaming bumangon upang mag ayos ng sarili. Pag balik ko galing sa paliligo ay nakahanda na ang pagkain sa kama.

Bulalo at Beef Steak. Agad akong nakaramdam ng gutom. Sumampa ako sa kama; handang sumabak sa hamon ng Beef Steak. Yari to sa kin. I mean, seriously, how could you fuck it up? It's beef and it's steak. These two words are like heaven and paradise put together. Sa hitsura pa lang, ang sarap na tingnan. Paano pa kaya pag tinikm—putang ina ang sama ng lasa.

Sugar flavor. Dessert ata ito at hindi viand. Chai could only laugh at my disdain. Ni hindi ko naubos yung rice. Harsh lesson learned: Stay away from Rufo's Beef Steak. Buti na lang disente yung lasa nung bulalo.

Matapos makaraos ng hapunan, nag kwentuhan kami ni Chai habang dinadala ni Will Smith ang walang buhay na pelikulang silang mag-ama ang itinatampok sa T.V. Sa buong magdamag, in between sex, marami kaming napag usapan. Mga nakaraan ni Chai, malalalim na sikreto, at masasarap na taboo. Nabanggit nya rin na nasasaktan nga sya tuwing isinasagad ko ang aking alaga kaya simula noon ay ibayong pag alalay ang ginawa ko sa aking mga pag ulos. Naisip ko na sa mga susunod kong post sa adult site kung saan ko sya nakilala ay lalagyan ko na ng "minikepz" na tag para isimbolo ang masikip nyang lagusan.

Sa aming ikatlong round, si Chai ang nag trabaho. The way she gave head was exceptional. Sobrang sarap nyang sumubo. I emptied my sack in her mouth and she swallowed all my cum. Next, pumatong sya sa akin at dahan-dahang nag taas baba.

"Ang sarap, Rai. Gusto ko ganito lang... Ayokong labasan." She told me. Subalit makalipas lamang ang ilang minuto ay pabilis na ng pabilis ang kanyang pagbayo. I reached for her nipples and started sucking it. Mas lalong naging erratic ang movement ni Chai and her curses were all too sexy for her own good.

"Oh fuck! Lalabasan ako, Rai! Shit... Ayan naaaa... Oh fuck! Shit... Shit..." Chai struggled to hold her weight as I pull her body close to bite her nipples while she's orgasming.

"Ayaw pala labasan ha?" I teased. She chuckled.

Matapos labasan ay dumapa si Chai. Ako naman ang pumatong sa kanya at bumayo. This time, ipinutok ko naman sa loob nya habang alipin ng halik ang aming mga bibig. During our fifth, she wanted to try doggie but found more pain than pleasure in it. So she went back to lying on her tummy to finish the deed.

It was 4:41 am when I realized I broke my promise to let her sleep. Hindi na rin ako matutulog. Nag kwentuhan na lang kami. Come 6:00 am our breakfast was served spot on. Malapit na ang itinakdang oras ng aming paghihiwalay. Malapit na rin mag expire ang boyfriend license ko sa kanya.

Not if I can help it.

Sex was not the greatest thing that happened to me that night. It was only second. I found courage in that room. I found sense within chaos. Narito si Chai at nakakulong sa aking mga bisig; sumusugal, lumalaban, para sa isang bagay na wala namang kasiguraduhan. So I asked myself: Anong relasyon ba ang may kasiguraduhan?

The answer was simply too obvious on my next statement.

"Mahal," I called her. "Hindi tayo magbe- break. Rather, suspended lang muna. In the event na may mahanap kang iba, I'll let you go. Mahal kita, Chai. Hindi ko alam kung hanggang kailan ako ganito, pero mula ngayon, sa'yong sa'yo lang ako. Pag dating ng araw na wala na ang mga multo, doon ko na sasabihing sa akin ka lang. Doon, may karapatan na akong angkinin ka, Mahal."

With that, I planted a kiss on her forehead. The ensuing minutes where we pack our things felt surreal. The deal was off. Well, half-off. The room was filled with romantic stares and smiles.

Up until she kneeled in front of me, opened my fly and started sucking on my shaft again. Good lord, this woman is insatiable.

Luhod.

Chupa.

Sira ang moment.

Lumabas kami ng hotel ng 8:30 am at pumara ng taxi. Hinatid ko muna si Chai bago ako nag pa diretso pauwi. The cab was already homebound when I remembered my favorite hoodie. Binigay ko na nga pala iyon kay Chai. Wala sa plano, pero pag ang sadista nag lambing, makamandag –kaya wala akong nagawa.

Sumapit ang Linggo; ang araw ng pag balik ni Chai sa Somalia. Kausap ko sya sa telepono hanggang sa maka pasok sya sa eroplano.

"PM mo ko sa FB pag dating mo." I heaved a breath. "I love you, Mahal... I'll miss you."

Chai was silent for a moment. "I love you too, Mahal."

Ibinaba ko ang telepono at sandaling humiga sa couch ng opisina. Tumitig ako sa kisame at nag buntong hininga. Wala pa akong tulog. Hindi pa man umaangat ang eroplano ni Chai ay nais ko na syang makita. Ngunit sa isang banda, masaya akong mayroong distansya sa pagitan namin. Mas mababa ang risk na masaktan ko sya sa mga outburst ko kay Ann. Gagamitin ko ang panahong ito upang tuluyang palayain ang sarili ko sa aking nakaraan. At sa muling pagbabalik ni Chai, handa na akong angkinin sya at iaalay ng buong buo ang sarili ko.

Bumangon na ako upang isara ang opisina. Bago patayin ang mga ilaw, napasulyap ako sa nag iisang hanger na nakasabit sa pintuan ng stock room. Iyon ang hanger ng paborito kong hoodie. Nginitian ko ito.

Hug her for me, buddy.

Keep her warm when I can't.

Until then...

Lumabas ako ng opisina tangan ang pangakong muling makita ang paborito kong hoodie...

-----------------------------
This article may not be reproduced by any means without the expressed/written consent of the author.

© 2014 rhythmfreak