Cheating in September 11

IKALABING-ISA - Naturingang Esposa

Sarap na sarap si Konsehal Dutarte sa kaniyang pagkakaupo habang patuloy siyang kinakain ni Soledad. Damang-dama niya ang laway sa loob ng bibig ni Soledad.

Habang ang isa'y maluha-luhang sinisipsip ang pagkalalaki ni Konsehal Dutarte. Ngunit sa kabila nito'y dama niya ang pangiinit. Tila nasa daga't-dagatang apoy ng impyerno. Init na dala ng libog at impyerno sa piling ng matanda.

Aliw na aliw si Konsehal Dutarte sa kakapanood kay Soledad kung paano nito lamunin ang kaniyang tore. Hindi parin makapaniwalang ang titi niya'y nasa loob ngayon ng bibig ni Soledad.

Bawat hagod ng mga labi ni Soledad sa kaniyang ari, bawat dampi at kiskis ng dila ay damang-dama ni Konsehal Dutarte.

"Soledad, akin ka na lang... Ako na lamang ang iyong pakasalan, tutal ako'y biyudo..." biglang nasambit ni Konsehal.

Napatigil si Soledad sa kaniyang ginagawa, "Konsehal, batid mong ako'y may sinta na! Maaring ako ngayo'y ginagawa mong esposa ngunit kahit kailan ay hindi ako magpapakasal sa iyo. Kahit sa bangungot ng panaginip!"

Nagulat at mayroong nadamang irita si Konsehal Dutarte sa kaniyang narinig, kung kaya't tumayo siya at pilit niyang pinapatuwad si Soledad sa kanilang kinauupuan.

"Ano ang iyong ginagawa Konsehal? Ang akala ko po ba'y hindi ninyo ako gagalawin bagkus kayo'y aking paliligayahin gamit lamang ang aking bibig?"

"Nagbago na ang aking isip!" maiksing tugon.

Malakas si Konsehal Dutarte kung kaya't nagawa niyang patuwarin si Soledad sa malambot na upuan. At pagkadaka'y itinaaa nito ang laylayan ng suot ni Soledad, dahilan upang malantad ang puting panloob nito.

Nalilibugan ng husto ang matandang Konsehal nang mahawakan na niya ang malalambot na puwet ni Soledad, pinipisil ang laman at pilit na hinuhubad ang panloob ni Soledad.

Ibinaba lamang ni Konsehal Dutarte ang panty ni Soledad hanggang sa mga hita nitp, tamang-tama kang upang bigyang espasyo ang matigas niyang ari.

Nang masipat na ni Konsehal ang butas na daraanan ay itinutok na niya kaagad ang kaniyang ari upang ipasok.

"Magtigil ka Konsehal, ito'y wala sa ating usapan! Huwag mo akong galawin!"

"Tahimik! Ngayon ka pa ba papalag? Ang nais mo ata ay ikansela na lamang natin ang ating kasunduan!"

Walang nagawa si Soledad sa pananakot sa kaniya ni Konsehal Dutarte, at nagpaubaya na lamang bagamat labag aa kaniyang nais.

Naramdaman na lamang ni Soledad ang matigas na ari ni Konsehal Dutarte na umuusad na papasok sa loob ng kaniyang lagusan.

"Konsehal, maawa ka!" pagmamaktol ni Soledad, ngunit lalo lamang ginaganahan ang matanda sa kadadaing ni Soledad.

Sa sobrang ligayang natatamasa ni Konsehal at sa labis na libog na namamalagi sa kaniyang nararamdaman ay hindi na niya nagawang hugutin ang kaniyang ari nang siya'y nilalabasan.

Napaluha na lamang si Soledad nang maramdaman niyang siya ay dinidiligan na sa loob ng kaniyang kaniig... Luha gawa ng takot na baka mapunlaan siya ng matandang konsehal.

Nang makaraos na si Konsehal Dutarte ay ipinaalala ni Soledad ang kanilang kasunduan, "Konsehal, ngayo'y tapos ka na, hiling ko naman ang iyong tuparin..."

"Huwag kang magalala Soledad, ako'y mayroong isang salita, ilang sandali na lang ay makakaapak ka na sa siyudad ng Maynila."

Gamit ang sasakyan ni Konsehal Dutarte ay magkasabay nilang binagtas ni Soledad ang daan patungong kamaynilaan. May kahabaan ang kanilang paglalakbay, at sa buong biyahe ay walang ibang laman ang isipan ni Soledad kundi ang kaniyang asawa.

Hindi makapaniwala si Soledad na sa ganitong paraan siya makakarating sa nasabing siyudad. Bagaman ito'y kaniyang pangarap ay tila kalungkutan ang hatid nito kay Soledad.

Tunay na isinakatuparan ni Konsehal Dutarte ang kaniyang binitiwang salita kay Soledad. Hindi lamang niya ito hinatid aa Maynila kundi binigyan pa niya ito ng matitirhan.

Pinatuloy muna si Soledad sa bahay-panuluyan, na isa sa iilang mga negosyo ni Konsehal Dutarte. Para kay Soledad ay magandang loob lang ito ng Konsehal, ngunit ang totoo'y paraan lang ito ng matanda upang siya'y muling maisakat sa kama.

Kaunti lamang ang bagaheng bitbit ni Soledad kung kaya't mabilis niya itong naayos sa kaniyang bagong silid, at pagkatapos nito ay humayo na siya upang puntahan ang kaniyang asawa.

Maging sa tanggapan ng prisinto ay pinahatid pa ni Konsehal Dutarte si Soledad sa isa sa kaniyang mga tauhan.

"Ginoo, kung mamarapatin sana'y pakihintayin mo na lamang ako dito sa sasakyan." hiling ni Soledad sa katabi niyang nagmamaneho ng sasakyan.

"Ano man ang inyong naisin, Seora..." tugon nito na may kasamang mapamusong na ngiti, sapagkat sa buong pagaakala niya'y panibagong babae na naman ito ng kaniyang Amo.

Pagpasok ni Soledad sa loob ng prisinto ay nadatnan niya ang isang pulis na nakaupo sa tapat ng isang parisukat mesa. Nagmamadali niya itong linapitan at siya ay naupo sa bakanteng upuan na katapat ng opisyal.

"Ginoo, nais ko po sanang kumpirmahin kung dito inilipat ang aking asawang nagngangalang Samuel De Belen."

Nagulat ang lalaki sa ginawang entrada ni Soledad, napatitig siya sa kagandahan ng binibini at hindi makapaniwalang may asawa na ito. Sa mga mata niya'y mayroong panghihinayang, ngunit sa kaniyang isipan ay may kapilyohang gunita na naglaro.

"Ah...Ehem!" nagsiryoso ang lalake at binuksan ang kwadernong talaan ng mga bilanggo, "Saglit lamang binibini at aking titingnan."

Habang isa-isang tinitignan ng pulis ang mga pangalang nakapaloob sa kaniyang talaan ay palingon-lingon si Soledad sa buong paligid. Wala silang ibang kasama kundi ang isa't-isa.

Natural lamang na makadama ng kaba si Soledad para sa kaniyang asawa.

"Akin na pong nakita binibini..." magiliw na sambit ng pulis, "Kapapasok lang po niya kani-kanina lamang."

Sumigla si Soledad na tila ba nabuhayan ng diwa, "Ginoo, maari ko po ba siyang makita?"

"Kinalulungkot ko Binibini ngunit mahigpit na ipinagbabawal ang pagbisita sa tulad niyang may malaking kaso..."

"Ngunit ako po'y naparito upang siya'y tubusin!"

"Tubusin? Ngunit hindi pa umuusad ang kaso nito, ito'y nasa ilalim pa ng masusing imbestigasyon, kung kaya't hindi mo siya maaaring tubusin."

Nag-aalboroto si Soledad at ayaw nyang tanggapin ang ano mang sinasabi sa kaniya ng kaniyang katalastasan. Nagpupumilit siya na maari niyang tubusin si Samuel kaparang ng nabanggit sa kaniya ng lokal nilang tanggapan.

Nauwi na sa sigawan ang kanilang usapan, halos hindi na magkaintindihan kung kaya't minarapatan na lang ng pulis na sumangguni sa mas nakakataas, sapagka't ayaw nang paawat ang binibini, halos magwala na ito sa loob ng prisinto.

"Mas makakabuti siguro kung si Kapitan Heronimo na lamang ang iyong kausapin, alam kong mas matutulungan ka niya kung siya ang iyong makakausap."

"Maraming salamat Ginoo, kung maaari'y dalhin mo ako sa tinutukoy mong kapitan."

Atat na atat si Soledad na makaharap ang Kapitan. Lingid sa kaniyang kaalaman na panibagong hamon na naman ang kaniyang haharapin sa kamay ni Kapitan Heronimo.